Psyche
alle pijlers
Hoe vertel ik mijn ouders dat ze moeten stoppen met roken
vrijdag 6 juni 2008 om 12:36
Dit is het probleem. Net kwam ik er door mijn oom achter dat mijn oma is overleden doordat ze te veel gerookt heeft in haar leven. Ik vroeg of ze net zo veel rookte als mijn moeder. Ja dus en hij probeert haar te waarschuwen. Ik heb ook wel eens gezegd dat ik wil dat ze stopt, maar ze reageert altijd aanvallend. 'Laat maar dat is haar probleem', dacht ik altijd. Nu wordt de situatie ernstiger doordat ik heb gehoord dat het risico groot. Ik moet er niet aan denken. Het maakt mij bang. Hetzelfde geldt voor mijn vader, hij drinkt erbij nog 8 glazen alcohol per dag. Ik wil niet dat ze op hun 50/60ste overlijden. Het liefst wil ik dat ze stoppen of tenminste proberen te minderen.
Ik wil dat mijn ouders mij serieus nemen als ik mijn bezorgdheid uitspreek. Ik ben bang dat ze alles wegwuiven of aanvallend reageren.
Hebben jullie advies over hoe ik dit moet aanpakken?
Ik wil dat mijn ouders mij serieus nemen als ik mijn bezorgdheid uitspreek. Ik ben bang dat ze alles wegwuiven of aanvallend reageren.
Hebben jullie advies over hoe ik dit moet aanpakken?
vrijdag 6 juni 2008 om 17:38
Maar wees nou eerlijk; wat verwacht je er in godsnaam van? Jij spreekt ze aan op de gevaren, zegt bang te zijn dat... etc. En dan? Dan zeggen zij: "schat, je hebt gelijk, sorry, we stoppen er mee?". Tuurlijk niet, ze stoppen echt niet omdat jij het wil. Of ze stoppen misschien wel, maar houden het niet vol. Ze moeten toch stoppen omdat zij het willen? Niet omdat jij dat wil?
vrijdag 6 juni 2008 om 17:38
Ik begrijp je heel goed hoor!!
Als je serieus wilt worden genomen, moet je iets serieus en op een volwassen manier aanpakken!!
Ik denk dat je ze gewoon moet bellen en laat weten dat je met ze wilt praten. Ze zullen zich dan afvragen waarom, en wat er dan zo ernstig is. Zeg niet waarom, dit wordt wel duidelijk tijdens het gesprek. Eenmaal samen aan de koffietafel vraag je ze eerst naar je te luisteren tot je klaar bent met wat je gezegd hebt. Bereid je dus ook goed voor en houdt het gesprek zonder teveel drama. Zo dwing je een luisterend oor af, en kan je ervan uitgaan dat ze gehoord hebben wat je dwars zit. Meer kan je niet doen. Misschien kan je op deze manier ook met jezelf afspreken dat dit het enige is dat jij kunt doen, de rest moeten ze zelf doen. Maak ze duidelijk dat je dit doet omdat je van ze houdt, en ze gewoon graag nog heel lang bij je wilt hebben. Probeer het daarna los te laten, voor jezelf. Je kan wel vragen of ze niet willen roken als je er bent, uit respect voor jou gezondheid.
Als je serieus wilt worden genomen, moet je iets serieus en op een volwassen manier aanpakken!!
Ik denk dat je ze gewoon moet bellen en laat weten dat je met ze wilt praten. Ze zullen zich dan afvragen waarom, en wat er dan zo ernstig is. Zeg niet waarom, dit wordt wel duidelijk tijdens het gesprek. Eenmaal samen aan de koffietafel vraag je ze eerst naar je te luisteren tot je klaar bent met wat je gezegd hebt. Bereid je dus ook goed voor en houdt het gesprek zonder teveel drama. Zo dwing je een luisterend oor af, en kan je ervan uitgaan dat ze gehoord hebben wat je dwars zit. Meer kan je niet doen. Misschien kan je op deze manier ook met jezelf afspreken dat dit het enige is dat jij kunt doen, de rest moeten ze zelf doen. Maak ze duidelijk dat je dit doet omdat je van ze houdt, en ze gewoon graag nog heel lang bij je wilt hebben. Probeer het daarna los te laten, voor jezelf. Je kan wel vragen of ze niet willen roken als je er bent, uit respect voor jou gezondheid.
vrijdag 6 juni 2008 om 17:41
Tja, je rookt zelf ook. Dus dan lijkt me zo'n verzoek (als je dat zou doen) ook wel misplaatst. Zou je gevoelig zijn voor een verzoek van hun kant om te stoppen?
TO, ik kan me goed voorstellen dat je erg geschrokken bent van de (voor jou nieuwe) informatie wat betreft de voorgeschiedenis van andere familieleden. Maar inderdaad; je kunt het misschien een keer aanroeren (en dan alleen vanuit jezelf spreken; dat jij het zo naar vindt dat hun lichaam verwoesten door deze manier van leven) maar dan moet je het er ook bij laten. Een verslaafde kan alleen stoppen met zijn verslaving als hij daar zelf toe besluit.
vrijdag 6 juni 2008 om 17:54
Ik denk dat ik de rookverslaving overschat heb omdat veel mensen in mijn omgeving, ik denk een stuk of tien, vroeger rookten en gestopt zijn. Een aantal omdat hun partner het niet accepteerde.
Maar goed bedankt voor jullie reacties. Ik zie mijn ouders best vaak en zeg gewoon dat ik geschrokken ben over de doodsoorzaak van mijn oma. Ik vraag aan mijn moeder of dat haar toen aan het denken heeft gezet. Zo niet dan pech.
Maar goed bedankt voor jullie reacties. Ik zie mijn ouders best vaak en zeg gewoon dat ik geschrokken ben over de doodsoorzaak van mijn oma. Ik vraag aan mijn moeder of dat haar toen aan het denken heeft gezet. Zo niet dan pech.
vrijdag 6 juni 2008 om 17:54
Toen ik nog klein was, heb ik mijn vader heel erg vaak gevraagd te stoppen met roken. Ik was toen al hel bezorgd over zijn gezondheid door het roken... Hem briefjes schrijven, met stickers overal plakken, met het hem gewoon vragen, een stoppen-met-roken-boek voor hem kopen en met nog veel meer dingen heb ik gerpobeerd hem er van af te brengen. Maar het heeft jammergenoeg allemaal niks geholpen...
Ook toen ilkhet huis al uit was nog wel met hem erover gepraat, maar ja, het is uiteindelijk zijn keuze. Ook wij hebben familieleden verloren aan oa longkanker, maar blijkbaar schrikt dit niet genoeg af...
Ik zou heel erg graag willen dat hij stopte, want wil hem natuurlijk ook zo lang mogelijk bij me houden, maar ja, hij is een volwassen mens.
Ik denk maar, ik kan morgen ook onder een bus lopen. Dit soort dingen heb je niet in de hand...
Ook toen ilkhet huis al uit was nog wel met hem erover gepraat, maar ja, het is uiteindelijk zijn keuze. Ook wij hebben familieleden verloren aan oa longkanker, maar blijkbaar schrikt dit niet genoeg af...
Ik zou heel erg graag willen dat hij stopte, want wil hem natuurlijk ook zo lang mogelijk bij me houden, maar ja, hij is een volwassen mens.
Ik denk maar, ik kan morgen ook onder een bus lopen. Dit soort dingen heb je niet in de hand...
vrijdag 6 juni 2008 om 19:00
@ milo: ja, met de weinige centjes die ze thuis hadden (moeder halftijds poetsvrouw, vader al jaaaaaaaaren werkloos wegens te zat om te werken)
waardoor vaak: niet voldoende eten, zeker op einde maand niet meer, en kinderen niet konden voortstuderen, geen rijbewijs (tot ze zelf werkten en geld konden verdienen)...
zeer volwassen keuze die je dan maakt!
bovendien momenteel een schuldenberg waar ze van z'n leven niet meer afgeraken! door de dure behandelingen, waar meneer vervolgens z'n voeten aanveegt... of nee, eigenlijk was het meer zo van 'ik ben nu toch (waarschijnlijk) genezen, kan ik lekker opnieuw beginnen'!
waardoor vaak: niet voldoende eten, zeker op einde maand niet meer, en kinderen niet konden voortstuderen, geen rijbewijs (tot ze zelf werkten en geld konden verdienen)...
zeer volwassen keuze die je dan maakt!
bovendien momenteel een schuldenberg waar ze van z'n leven niet meer afgeraken! door de dure behandelingen, waar meneer vervolgens z'n voeten aanveegt... of nee, eigenlijk was het meer zo van 'ik ben nu toch (waarschijnlijk) genezen, kan ik lekker opnieuw beginnen'!
vrijdag 6 juni 2008 om 19:18
Ik begrijp heel goed dat jij je zorgen maakt. Natuurlijk wil je je ouders niet kwijt en wil jij er alles aan doen om ze gezond te houden.
Tegelijkertijd heb jij daar geen zeggenschap over. Als ze willen roken / drinken dan is dat hun keuze.
Jij kunt hooguit vertellen hoe jij je erbij voelt en hoe bang jij bent ze te verliezen. Meer niet.
Tegelijkertijd heb jij daar geen zeggenschap over. Als ze willen roken / drinken dan is dat hun keuze.
Jij kunt hooguit vertellen hoe jij je erbij voelt en hoe bang jij bent ze te verliezen. Meer niet.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 6 juni 2008 om 20:03
BlueBunny, ik denk dat je het jezelf onnodig moeilijk maakt. Als je in de situatie kan staan met het idee dat ze dit uiteindelijk ook niet hebben gewild, dan hoeft het je ook niet zo te raken. Ja, ze hebben zelf hun eerste drankje genomen, maar als je langzaam verslaafd raakt (waarbij allerlei factoren meespelen) dan is er bijna geen weg meer terug.
Ik denk zelf dat we blij mogen zijn dat het in Nederland wel goed is geregeld. Dat er de kans is om af te kicken, als je dat wil. En dat je jezelf daarvoor niet in de schulden hoeft te brengen. Niemand kan het betalen, zo'n opname kost een euro of 800 per dag. Dan dank je de AWBZ toch op je blote knietjes, zou ik denken.
Ik denk zelf dat we blij mogen zijn dat het in Nederland wel goed is geregeld. Dat er de kans is om af te kicken, als je dat wil. En dat je jezelf daarvoor niet in de schulden hoeft te brengen. Niemand kan het betalen, zo'n opname kost een euro of 800 per dag. Dan dank je de AWBZ toch op je blote knietjes, zou ik denken.
vrijdag 6 juni 2008 om 20:51
Of je ouders nu roken, gaan scheiden, een partner hebben die jij niet leuk vindt, naar het buitenland verhuizen, hun geld verbrassen of het ouderlijk huis verkopen: het zijn jouw zaken niet. Je kunt één keer op bescheiden wijze je zorgen uiten en daarna houdt het op. Zij hebben hun leven, jij hebt het jouwe. Leven en laten leven dus.
vrijdag 6 juni 2008 om 23:03
Op een forum komen dingen nu eenmaal anders over dan in real life. Het komt nu over alsof jij je ouders wilt gaan vertellen wat ze MOETEN doen en laten. Dat is anders dan bezorgdheid uiten.En dan krijg je dus dit soort reacties. Ik heb echt letterlijk het eerste opgeschreven wat ik dacht na de titel en je openingspost. Misschien was een titel als: Bezorgdheid om rokende ouders een beter alternatief geweest. Komt heel anders over.
zondag 8 juni 2008 om 20:17
maandag 9 juni 2008 om 08:49
Helemaal mee eens!!!
Het gaat om volwassen mensen die zelf keuzes maken. Ik zelf ben net gestopt met roken omdat ik zwanger ben maar ik wordt helemaal gek van al die niet roken fanatiekelingen.
Waar trek je de grens en wie bepaalt die. Mensen die te veel of ongezond eten. Veel stress hebben in hun werk. In de stad wonen? Ehh kan nog wel even doorgaan, doe normaal en ontspan een beetje echt stress is nog veel slechter voor je
maandag 9 juni 2008 om 12:25
Ik had het er vrijdag over gehad met mijn moeder. Ik had een rotdag, er zaten ook een aantal andere zaken me dwars. Ik heb alles er uitgegooid. Ik heb niet gezegd dat ik wil dat ze stopt, maar dat ik geschrokken ben. Ze was lief, begripvol en ik heb het verder met rust gelaten. Ik heb liever dat mijn moeder nog 20 jaar gelukkig leeft dan dat ze jarenlang met haar verslaving en waarschijnlijke gewichtstoename vecht.
Fijn dat ze zo begripvol was. Ik denk dat je hiermee het verste komt, succes!!
