Hoe verwerk je je verleden,?

08-04-2010 09:16 17 berichten
Door verschillende topics die hier de afgelopen dagen geopend zijn over jeugdtrauma's, merk ik dat er bij mij nog een hoop zit.Ik heb gesprekken met een psycholoog waar ik veel aan heb. Ik zoek ervaringen van anderen hoe zij met het verwerken omgaan in het dagelijkse leven omdat ik merk dat het hiermee bezig zijn me weer blokkeert in m'n werk. Het ene moment barst ik van de energie maar dan doe ik weer net te veel waardoor ik de dag erna weinig kan hebben (te moe) en ben ik weer somber omdat niks lukt.
Alle reacties Link kopieren
Hey Bankje,



Ik blijf erbij, praten, praten en nog eens praten over wat er gebeurd is en dus niet alleen met je psych maar ook met je naasten.



Dat heeft mij gebracht waar ik nu ben iig.
Dat is voor iedereen verschillend denk ik. Ik praat erover met een psycholoog, maar verder doe ik er eigenlijk niet heel vele mee. Als er iets bovenkomt door iets wat ik lees, zie, hoor, ervaar dan praat ik daarover met mijn psych of ik schrijf het van me af, bijvoorbeeld hier op het forum, verder probeer ik er zo min mogelijk mee te doen. Ik leef heel bewust in het heden, het verleden is er, maar is wel geweest. Ik richt me op nu, op mijn kinderen, op mijn en op hun toekomst.
Ik weet dat het verleden geweest is, maar ik loop tegen dingen aan die een gevolg zijn van het verleden ( verlatingsangst) er moeite mee hebben als je als laatste op je werkt bent ( Iedereen verlaat laat me) weet dat het onzin is . Zo zijn er meer dingen die ik wel zie maar niet om kan buigen. En daar wil ik iets mee gaan doen
Ik snap wat je bedoeld bankje. Ik heb daar zelf heel lang in vastgezeten, maar heb geleerd om het van me af te zetten. Degenen die me vroeger zo behandeld hebben waren 'fout' niet ik en de mensen waar ik nu mee omga heb ik zelf uitgekozen, zij zullen mij niet zo behandelen.
quote:zusenzo schreef op 08 april 2010 @ 10:28:

Hey Bankje,



Ik blijf erbij, praten, praten en nog eens praten over wat er gebeurd is en dus niet alleen met je psych maar ook met je naasten.



.Voor dat laatste is de muur nog te hoog en het masker nog te handig Hoewel die dingen bij de 3000 steeds meer verdwijnen. Bij de rest heb ik snel de neiging dat ik me zeur en aanstel
Alle reacties Link kopieren
Ik heb geen verwachtingspatronen meer van mensen.

Zelfbescherming denk ik.

Het helpt iig voor nu.
Alle reacties Link kopieren
Dat moet je dus loslaten, communicatie is een groot iets en vooral bij bijv, 3000 is het helemaal niet moeilijk en lekker anoniem, begin daareens en ik zou mij dus helemaal niet schamen want jij bent niet degene die iets fout heeft gedaan.
quote:Sunemom schreef op 08 april 2010 @ 10:41:

de mensen waar ik nu mee omga heb ik zelf uitgekozen, zij zullen mij niet zo behandelen.Dat klopt maar die angst en het gedrag blijven toch op de achtergrond aanwezig.Ik weet dat dat ik de afgelopen jaren een hele hoop bereikt heb, en dat vergeet je op sommige momenten
Ik vertel op de 3000 al meer dan ik ooit gedaan heb Zus, Het begin is er
Ik heb er meer dan 10 jaar over gedaan.

Door een meerjarig traject in te gaan met een psychiater, medicatie, EMDR therapie en nu af en toe een sessie met een psycholoog.
quote:zusenzo schreef op 08 april 2010 @ 10:43:

Ik heb geen verwachtingspatronen meer van mensen.

Zelfbescherming denk ik.

Het helpt iig voor nu.Dat werkt prima. Ik heb alleen een verwachtingspatroon voor mezelf, kan het alleen maar meevallen.
Moet nu de deur uit heb afspraak bij de psych . Gespreksonderwerpen genoeg voor vandaag.
quote:bankje schreef op 08 april 2010 @ 10:47:

Ik vertel op de 3000 al meer dan ik ooit gedaan heb Zus, Het begin is erZo moet je er ook naar kijken denk ik. Ik heb ook het forum gebruikt om opener te worden. En dat heeft me zelfs een paar mooie vriendschappen opgeleverd.
Alle reacties Link kopieren
.
Het lijkt wel of ik nu weer een beetje tot rust ben gekomen ,het was een heftige week . Wist niet dat een mens zo veel emoties door elkaar kan hebben
Alle reacties Link kopieren
Dag bankje, wat anderen ook al noemen hier is er veel over te praten, zodat het allemaal niet in je blijft zitten. En keer op keer blijven toetsen bij anderen/ je therapeut in hoeverre die angst voor verlating (nu nog) reeel is. Maar het is een langzaam proces met telkens een stap vooruit en twee achteruit.

Die emotionele achtbaan is heel herkenbaar, wat vreselijk vermoeiend kan dat zijn he!

Probeer wat gas terug te nemen op andere gebieden, want therapie kost gewoon ontzettend veel (emotionele) energie.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven