Hoe word ik een doorzetter?

Missschien door het herkennen van het gevoel dat je gaat afhaken niet te doen? Doorbreek je circeltje en je zult zien dat je op het einde van de rit supertrots op jezelf kunt wezen. Waarom angst? Je weet diep van binnen dat je het kan en ga er dan ook voor!

Probeer het eens met iets simpels om door te zetten en zo kan je kleine stapjes zetten...

Succes!

Lieve Hemera,

Als ik jou was, zou ik naar de HA gaan om een doorverwijzing te krijgen naar een cognitief gedragstherapeut. Om zelf deze cirkel te doorbreken lijkt me ontzettend lastig, alhoewel je natuurlijk al goed bezig bent door het patroon te herkennen. Een therapeut kan precies zien waar je de fout ingaat en je daarmee helpen. Succes meid!

Kun je uitleggen wat er door je hoofd gaat als je besluit een baan niet aan te nemen, te stoppen met lijnen of een cursus af te breken?



Eerst begin je vol enthousiasme (lijkt me), maar dan?

Op het moment dat je begint te twijfelen aan wat je aan het doen bent.



Het klinkt wat te makkelijk misschien maar denk goed over iets na voordat je eraan begint en vergeet vervolgens niet waarom je eraan begonnen bent.



Er zijn ongetwijfeld boeken/cursussen/therapeuten die je hier beter bij kunnen helpen dan dit forum.



*succes*

Idd een therapie volgen, iig een professional raadplegen. Wel weet ik dat als je ergens heel enthousiast over bent, of iets heel graag wilt, je er meer en langer voor gemotiveerd zult zijn. Dus misschien ook meer je hart volgen?? Succes ermee.

Je zou cognitieve gedragstherapie kunnen volgen maar een haptotherapeut verricht (mijns inziens) nog meer wonderen. Als ik jou verhalen zo lees, komt het voor een groot deel ook voort uit onzekerheid, jezelf onnodig naar beneden praten en vervolgens excuses zoeken waarom het toch geen zin meer heeft.



Het is nu te makkelijk om te zeggen: zet eens één keer door en gebruik die kick om ook andere dingen door te zetten. Volgens mij zit het een stuk dieper bij jou en gaat het verder dan een gebrek aan discipline.



Waar ik dan wel weer benieuwd naar ben, is of je ook bepaalde zaken hebt waarin je wél kunt doorzetten?? Bijvoorbeeld regelmatig naar de sportschool gaan, gezonde leefstijl, opgeruimd huis/kamer?? Heb je het met die dingen wel, dan weet je in ieder geval dat het wél in je zit.



Mijn tip: haptotherapie. Ik heb het anderhalf jaar gevolgd (om een andere reden) en ben er lyrisch over. Het is heel praktisch, concreet en geeft je echt inzicht in je eigen handelen en gedragspatronen.



Het is in ieder geval al wel knap dat je tot inzicht bent gekomen dat het zo niet langer kan. Volgens mij ben je nog niet zo heel erg oud (aangezien je vorig jaar een HBO-studie startte) dus je hebt echt nog een hele toekomst voor je waarin je nog genoeg successen zult boeken. En de eerste heb je al gezet door te erkennen dat het nu niet zo lekker gaat. Kan dus alleen maar beter gaan, maar daar moet je wel even voor doorzetten. Gaat je vast lukken, zet 'm op!

Volgens mij is doorzettingsvermogen een karaktereigenschap die je in meer of mindere mate hebt. Ik vraag me serieus af of je dit dus met een therapie kan veranderen, maar oke ik ben geen psycholoog. Met betrekking tot je opleidingen en andere zaken scheelt het misschien je meer te focussen op je eind-doel. (bijvoorbeeld een baan die je erg leuk lijkt) dan alleen te kijken naar het NU.

quote:Hemera schreef op 06 november 2008 @ 17:08:

Liondevil76 ik heb inderdaad wel dingen waar ik wel regelmatig in doorzet, kamer is opgeruimd en ik doe aan nordic walken twee keer per week.



Ik ga me orienteren op cognitieve gedragstherapie en haptonomie. Over allebei weet ik eigenlijk niets. Dank voor de tips.Even voordat je je zoektocht start: haptonomie en haptotherapie zijn niet hetzelfde. De verschillen weet ik zo niet maar dat zul je ongetwijfeld snel genoeg ontdekken tijdens je zoektocht. Succes!

hallo hemera,



klinkt en beetje als faalangst wat je beschrijft. je bent dan bang om te falen, dus stop je maar snel zolang je er zelf nog controle over hebt. Zodat je niet kunt falen zeg maar.ik zou beginnen om eens naar de huisarts te gaan, misschien kan hij/zij een goede verwijzing doen. succes!

Therapie zoals omschreven. Maar het falen begint bij iets meteen willen en het op een ander moment niet meer overzien. Ik denk dat je iets groots als een opleiding nog niet aan moet gaan. Probeer stukje bij beetje overwinningen te halen zodat je merkt en voelt dat doorzetten loont. Een paar dingen doe je al. Dus je kan het. Probeer er iets bij. Iets wat je kunt overzien.

Streef naar mijlpalen. Breek iets op in stukken. Bijvoorbeeld bij het lijnen. Je wil er waarschijnlijk heel veel van af. Maar dat is niet te overzien. Vijf kilo wel. Dan zal je eerste gedachte waarschijnlijk zijn dat het niet genoeg is en geen zoden aan de dijk zet. Maar dat doet het wel. Want na die vijf kilo, komt de volgende vijf. Zo haal je je doelen bereikbaar wat stimuleert om door te zetten.

Het is belangrijk om een einddoel voor ogen te houden zoals iemand al opperde. Zodat je niet vergeet waarvoor je het doet. Maak een stappenplan om dat te bereiken.



Stel, je wil naar Amerika. Over een maand. Doe je niets, dan zit je volgende maand niet in Amerika. Het overkomt je niet. Je moet daar iets voor doen. Wat moet je doen? Allereerst de reis boeken. Dan paspoort regelen. Daarna spulletjes bij elkaar harken en eventueel kopen die je nodig hebt. Dan je koffer inpakken. Taxi regelen of op de trein springen naar Schiphol. Als je zou bedenken dat je nu al je paspoort had moeten hebben, je nu al de spulletjes ingepakt had moeten hebben en alles tegelijk bereikt wil hebben, gaat dit per definitie niet lukken. Het is simpelweg onhaalbaar.



Voor jou zijn nu dingen simpelweg net zo onhaalbaar. Hoe los je dat op zodat je toch je doel kunt bereiken? Door realistische doelen te stellen.

Hoi Hemera, ik heb een tijdje eenzelfde soort probleem als jij gehad en denk dat ik wel wat tips heb voor je. Ik weet niet of het voor jou ook zo is, maar voor mij had het veel te maken met de afwezigheid van een passie, een droom hebben. Ik deed eigenlijk maar wat en vroeg me nooit af of het wel is wat IK willde. Ik deed wat hoorde, keek naar mijn omgeving, als mensen zeiden dat iets een goed idee was, ging ik het maar doen. De meeste dingen verloor ik mijn interesse in omdat ik constant externe bevestiging nodig had. Ik deed het niet voor mezelf, maar voor hen. Ik realiseerde me onvoldoende dat het MIJN leven is en ik het recht heb dat zelf in te vullen.



Ik denk dat dat een goed beginpunt is, om je te realiseren dat het JOUW leven is, jij niet alleen de volle verantwoordelijkheid hebt maar ook de volle vrijheid. Mensen die angst hebben voor verantwoordelijkheid (wat bij mij, al geef ik het niet graag toe, wel een rol speelde) ervaren die verantwoordelijkheid vaak als een last doordat ze het zien als iets wat ze is opgelegd door derden. Wat ook zo is als je jezelf verantwoordelijk laat stellen voor doelstellingen die niet van jou zijn.



Wat Driek zegt vind ik enorme bullshit. Er is niet zoiets als een vastliggend karakter. Natuurlijk heeft iedereen een bepaalde aanleg, maar het overgrote deel van iemands karakter is gewoon gewoonte en gewoontes zijn (niet makkelijk, wel mogelijk) te doorbreken. Daar komt nog bij dat iedere eigenschap zowel positief als negatief in te zetten is en dat dit voor een groot deel afhankelijk is van de context. Ik ben zelf bijvoorbeeld heel lui. Nu kun je zeggen, luiheid, das een heeeel slechte eigenschap (en ik denk dat velen er wel zo naar kijken). Maar dat hoeft dus helemaal niet zo te zijn.



Die luiheid, uit zich bij mij in de neiging dingen zo praktisch mogelijk te doen. Mijn huis is zo georganiseerd dat wanneer ik wat wil bestellen, ik alleen het mapje met bestelformulieren van de shoarmatent, pizzeria en de snackbar te pakken die al bij de telefoon liggen met een zakje kleingeld bij de deur voor de fooi en evt. collectes. Ik snijd als ik tijdens het koken tijd over heb verse groenten in stukjes en doe die in luchtdichte foliezakjes in de vriezer, zodat ik altijd gesneden groente kant en klaar in de vriezer heb liggen. etc. etc. Mijn organisatie talent komt dus grotendeels voort uit luiheid. Als ik had geprobeerd die eigenschap te elimineren, had ik een stuk van mezelf geelimineerd. Alles wat je bent, kan waardevol zijn.



De truc zit m er denk ik in om niet eigenschappen te willen 'uitbannen' maar datgene wat je hebt aan eigenschappen zo productief mogelijk in te zetten.



Verdere tips die ik heb zijn:

- Ga naar een loopbaanadviseur, als je je keuze ergens op baseert is het makkelijker voor jezelf te verantwoorden waarom je er mee door wilt gaan

- Blijf zelf je motivatie voeden, voorbeeld, nu ik rechten studeer, lees ik vaak romans over recht en kijk ik tv series en films erover, op die manier blijf je je op een leuke manier verbonden voelen met je doel, ook emotioneel, motivatie is nml veel meer emotioneel dan rationeel, de ratio wordt vooral ingezet om de emotie te rechtvaardigen

- haptotherapie, zoals genoemd, lijkt me een heel goed plan om beter in je vel te komen, het is mij ook aangeraden

- gewoon doen, je gevoelens totaal opzij zetten en negeren en erheen gaan, dat is moeilijk, maar vaak is het ook een soort drempelvrees en hoe vaker je meemaakt dat het echt beter is om wel te gaan, hoe beter



Verder helpt het mij enorm als ik een planning maak, en die zoals iemand anders al zei (wat echt een goede tip is) op deel, voor iedere deeltaak die ik positief afrond, geef ik mezelf een kleine beloning. Ook sta ik mezelf toe 1 dag per jaar enorm te spijbelen. Het helpt als ik weet dat dat gewoon een keer 'mag'. En als je de rest van het jaar keihard je best doet is dat ook heus niet zo erg.



Ik had op mijn oude opleiding hetzelfde probleem en als ik dan inderdaad een keer wel op kwam dagen, dan kreeg ik zo'n berg gezeik over me heen dat ik dacht zie je wel, het heeft echt geen zin meer. Ik heb toen aangegeven bij die leraren dat ik dat probleem had en er heel erg tegen vocht maar dat ik elke keer als ik het goede probeerde te doen weer een emmer over me heen kreeg. Toen is dat ook veranderd en gingen mensen mij juist complimenteren als ik er wel was. Dat werkte ook beter, want dan voel je heel sterk dat het WEL zin heeft. Daarna was ik er ook gewoon weer. Beter is natuurlijk om het helemaal niet af te laten hangen van een ander. (Maar ik weet dat ik daar nog wel wat tijd voor nodig had..).



Wat trouwens ook helpt is iets doen waar je trots op bent. Bijvoorbeeld voor 1 vak je huiswerk extra goed maken, voor je werk iets bijzonders doen (al is het maar brownies bakken voor je afdeling) iets waarvan je weet dat je er goed in bent en dat mensen blij met je aanwezigheid gaan zijn.



Ik weet niet of er bij jou een trauma onderliggend is, wat bij mij wel het geval is/was (ongewenst voelen, niet veilig voelen, hing daar nog al mee samen), dan is het helemaal aan te raden om haptotherapie te proberen of iets anders lichaamsgericht.

Wat een goeie post met bruikbare tips, Noblesse!



Je moet idd leren de regie over je eigen leven te dúrven nemen. Ontdek je eigen passies en je eigen doelen in je leven. Ook een soort op eigen benen leren staan proces is dat. Maar dat moet je met kleine stapjes doen idd, anders ga je steeds op je bek of wordt het te onoverzichtelijk en geef je al snel op omdat het onhaalbaar lijkt, zoals domnaiefmutsje al aanstreepte.



Die loopbaanbegeleider, daar heb ik zelf ook wel eens aan gedacht, maar als ik wat rondkijk op het internet, dan schrik ik enorm van de prijzen. 1000 euro is echt niks. Iemand andere ervaringen er mee?

Haptotherapie zie ik ook regelmatig voorbij komen trouwens, ook op het forum. Maar buiten het forum heb ik er nog nooit van gehoord. Is het een relatief onbekende therapie, of iets meer alternatieve hoek in?

Herkenbaar behalve je gewicht dan maar hier ook vwo, niet afgemaakt vervolgens hbo-v tot het derde jaar.....

Op mijn lijn letten lukt trouwens ook niet altijd even goed maar ik houd het binnen de perken.



Maar ik ben ondanks dat ik geen doorzetter ben, tevreden met wat ik heb bereikt en wat voor persoon ik ben geworden.

Wil niet zeggen dat ik af en toe niet baal als ik er aan terug denk.