Hoe word ik een levensgenieter?

Itsme:Da's niet kinderachtig, da's humor (wel een wedstrijdje doen...)

quote:gelfling schreef op 05 augustus 2009 @ 10:49:

Wat een leuk plaatje en vooral goeie tekst Snjokorn! De waslijst zit nu nog voornamelijk in mijn hoofd maar ik heb nu een kladblok met pen naast me liggen om al die dingen die door mijn hoofd gaan op te schrijven. Ga ik daarna maar eens kijken welke dingen daarvan echt belangrijk zijn en wat kan wachten. Dan.. mezelf voorzichtig op gang schoppen en beginnen met afstrepen!!

De manier waarop jij bijvoorbeeld kijkt naar het boodschappen doen maakt het al een stuk minder vervelend denk ik, dat is dus een 'bril' die ik ook wat vaker op zou willen. Niet bij alles zuchten maar bedenken wat het oplevert en hoe lekker het bijvoorbeeld is om iets van je lijst af te strepen.



@Itsme

Zulke dingen komen gelukkig bij ons in huis ook wel voor, en dat zijn ook precies de dingen die ik meer zou willen leren koesteren. Negatieve dingen blijven bij mij altijd veel beter hangen terwijl er zoveel is wat wel positief is.

Ik ben nog niet zover gegaan dat ik een dagboek heb aangelegd maar heb gisteren wel even geprobeerd om bij dat soort dingen stil te staan. Wie weet gaan uiteindelijk die 'kleine' dingen wat zwaarder wegen als alles wat misschien niet zo leuk is.



Fijn dat er mensen reageren, fijn dat er herkenning is en fijn dat je soms door een ander even op dingen gewezen kunt worden die je zelf niet meer zo helder ziet!!



Niet alleen kijken naar wat belangrijk is hoor. Waar heb ik zin in om iets aan te doen is leuker (stof ligt er de volgende dag ook nog wel, hoef je niet direct te verplaatsen...) en als ik nu de ramen ga lappen kan ik weer lekker naar buiten kijken (vogeltjes, bloemen enz). Grasmaaien is een goede manier om kalorieen te verbranden (en eventuele stress, vooral als je een handmaaimachine hebt) en als je het gras daarna nog water geeft gaat dat zo heerlijk ruiken.



Ik was ook een ster in negatief denken hoor maar met de jaren (shit wat klinkt dat oud) is dat bij getrokken hoor.

quote:gelfling schreef op 05 augustus 2009 @ 10:53:

@isa

Dat is ook iets wat ik eens wil gaan uitproberen. Even uit de standaard patronen en eens iets onverwachts doen. Zoals ik al eerder zei help ik dat soort plannen altijd heel snel om zeep door te bedenken wat er allemaal mis zou kunnen gaan of wat ik eigenlijk zou moeten maar dat is eigenlijk gewoon heel jammer.

Soms voel ik het gewoon letterlijk dat ik 'vast' zit, zou ik mezelf wel ff lekker willen losschudden



Ik ben iemand die te veel nadenkt en neiging heeft tot controlfreakerigheid. Wat bij mij helpt is meteen actie ondernemen. Dus stel dat ik graag wil parachutespringen, dan bel ik NU de parachutespringboer om een afspraak te maken. Als die afspraak maar staat, dan kom ik er niet meer op terug. Kwestie van jezelf geen tijd gunnen om allerlei obstakels op te werpen. Dan heb ik de zaak in eigen hand ('spontaan' werkt bij mij minder goed), maar kan ik mezelf wel een beetje manipuleren om m'n grenzen wat op te rekken.



Maar het is het makkelijkst om klein te beginnen. Waarom ga je vandaag niet lekker picknicken in je tuin of een park? Maak een simpele pastasalade (zie eten-pijlert), flesje wijn en vriend mee...hupsakee!!

quote:gelfling schreef op 05 augustus 2009 @ 09:32:

Hmm.. mijn optimistische plan van gisterenmiddag is toch in het water gevallen. Uiteindelijk gewoon binnen gegeten en de rest van de avond voor de buis gehangen. Niet echt inspirerend of levensgenieterig. Maar zoals wel vaker was ik gewoon zo ontzettend gaar toen ik eenmaal thuis was en dan is de motivatie ver te zoeken. Hoewel.. we zijn na het eten nog wel een ijsje gaan halen, toch een soort van spontane actie...

Het komt ook een beetje doordat ik op het moment enorm mn kop in het zand aan het steken ben, heb echt een hele waslijst met dingen die ik nog ff moet doen/regelen en het huis is echt TE erg maar ik schuif alles voor me uit. Volgens mij word ik gewoon moe van het de hele dag denken wat ik allemaal zou moeten doen maar niet doe.. Ehh.. als ik het zelf zo lees klinkt het allemaal wel een beetje zeikerig, tijd voor een schop??

Wil (jawel.. wil) dus ook nog leren om niet zo lui te zijn maar gewoon in actie te komen, ben nog veeeel te jong om zo saai te doen

Wie weet komt er vandaag nog een gouden viva-tip (nee hoor, ik realiseer me maar al te goed dat ik het gewoon zelf moet doen!!)



Gelfling het is volgens mij niet altijd een kwestie van een schop onder je kont hoor. Ik herken mezelf heel erg in wat je vertelt, ben al jaren bezig met de vraag waarom mij niet lukt wat anderen wel lukt en zelfs met gemak. Jaren heb ik mezelf luiheid verweten en al jaren ga ik het 'morgen anders doen'. En inderdaad, dat voornemen om het anders te gaan doen verlamt je als het ware nog meer. Maar de waarheid is dat ik nog altijd grote moeite heb mee te draaien in de molen. En ik geloof er geen snars van dat ik lui ben. Ik werk 40 uur, mijn vriend meer. Als ik om 18.00 uur thuis kom ben ik echt kapot. Niet omdat mijn werk zo zwaar is, maar omdat ik gewoon zo in elkaar zit. Ik moet 'afbouwen' (van alles) en kan niet zoals anderen het ene na het andere doen. Ik ga dan helemaal over mezelf heen. En tja, voor 'afbouwen' is dus echt effe geen ruimte in deze tijd. Alles moet achter elkaar door en ja, daar heb ik grote problemen mee. Maar ik ben er wel achter dat een schop niet helpt, ik heb mezelf als het ware al bont en blauw geschopt. Het is niet altijd een kwestie van je instelling veranderen en hop, nu kan het ineens wel.



Wat wel helpt is proberen niet telkens met een schuldgevoel rond te lopen van alles wat je niet hebt gedaan. Verheug je over wat je WEL hebt gedaan. Heb je de WC gepoetst dan heb je dat toch maar mooi gedaan, dat dat het enige is boeit niet. Ga je daarna naar buiten verdien je dat omdat je verdorie de WC hebt gepoetst! Snap je wat ik bedoel?



En wat je ook kunt doen is je afvragen welke 'erge' dingen er kunnen gebeuren omdat je dit of dat niet hebt gedaan. Er gebeurt niets! Het ligt er morgen nog en overmorgen en elke dag heb je een nieuwe kans. Lukt of wil het niet, hup iets leuks gaan doen en morgen opnieuw proberen.



Mocht je wel serieus in de problemen komen hierdoor, bijvoorbeeld deurwaarders aan de deur door achterstallige administratie of kakkerlakken in huis is het overigens aan te raden dit door iemand anders te laten doen. Regel het goed dan heb je meer rust in je hoofd en kun je ook meer genieten.



succes ermee!

Ik ben het helemaal eens met je hinde. Het lijkt verdorie wel alsof je geleefd wordt. Er zitten 24 uur in een etmaal en het zou toch erg prettig zijn dat je zélf een invulling van je dag kan/mag maken zonder dat je er commentaar op zou kunnen krijgen.



Ik moet na een dag werk ook even opladen hoor. Lekker op de bank een krantje lezen of forummen met een kopje thee en iets erbij (kan iets lekkers zijn maar kan ook gewoon een boterham met kaas zijn). Daarna ga ik eens koken en voor de rest zie ik het wel.

Ja die mensen die schijnbaar alles tegelijk kunnen ... heel herkenbaar. Maar vergeet niet dat je altijd om iets te kunnen doen iets anders moet laten.

Als ik mensen op zaterdagmiddag zie die bijvoorbeeld aan het wandelen of fietsen zijn (voor de ontspanning dan) vraag ik me altijd af of die niets anders te doen hebben. Hoeven die geen boodschappen te doen? Hebben ze een zelfreinigend huis?



Maar wie weet: misschien poetst dochter/poetsvrouw/de kat het huis wel op dat moment. En doet oma de boodschappen. Of misschien hoeven zij (zoals ik) de volgende dag of de dag erna niet te werken en doen ze het dan. Of misschien zijn het viespeuken waar je het niet aan afziet en is het thuis een ontieglijke zooi?



Wat ik bedoel is dat je nooit twee levens met elkaar kunt vergelijken en je weet niet wat iemand doet op het moment dat jij er niet bij bent.

Ik als ochtendmens doe in 't weekend ook al om 8 uur mijn boodschappen en wat huishoudelijke klusjes, dus ik kan makkelijk afspreken om 10 uur en dan al klaar zijn met alles.

Maar mensen die avondmens zijn, die kunnen hun huishoudelijke klusjes dan toch doen voor ze naar bed gaan? Ik lig er vaak al om 22 uur in, maar voor 'n avond/nachtmens begint dan de avond pas lijkt me.

Het is ook wel handig om een routine te hebben wat "kutklusjes" betreft. Meestal doe ik op donderdag na het werk direct boodschappen (kan ik lopend doen, is niet ver van m'n werk en nog korter terug naar huis) en vrijdag als ik thuis kom gooi ik gelijk een was in de machine (was op kleur uitzoeken?? niet dus). Dan even bijkomen. Vervolgens de was ophangen en die hangt me niet in de weg dus wanneer ik die afhaal en opvouw hangt van m'n stemming af (heel handig om je kleren gewoon van de lijn af te halen en weer aan te trekken). Als je iedere dag 1 klusje doet dan valt het uiteindelijk wel mee.

O ja, als je tijdens het koken al een deel van de spullen afwast en in een afdruiprek zet waar het gewoon kan blijven staan dan scheelt dat ook weer ná het eten (werkt heel goed als je bijvoorbeeld lasagna maakt). Afdrogen doe ik alleen als het niet anders kan, het afdruiprek leeg ik 's ochtends, kan ik weer met een schone lei beginnen.

Leuk, naar de dierentuin (hebben ze hier helaas niet).



Weet je, het klinkt allemaal wel goed en aardig maar mijn sociale netwerk staat op een heel laag pitje (vind eigenlijk ook dat ik genoeg mensen ontmoet/zie op het werk en dan vind ik het heerlijk om alleen thuis te zijn), heb ook geen vriend en woon in het buitenland dus familiebezoek is ook niet iets waar ik regelmatig over na hoef te denken (me schuldig hoef te voelen). Voor mij werkt dit goed.

(Heb geen tijd om alle reacties door te lezen, zal ik op een later moment doen, maar)



Gelfling, jij hebt een hele tijd geleden toch een soortgelijk topic geopend? Ben je ermee aan de slag gegaan toen? Is het nog steeds hetzelfde of ga je wel vooruit?

Naast alle nuttige tips die hier al gegeven zijn, moest ik nog even denken aan het volgende. Als mensen iets heel ergs overkomen is, bijvoorbeeld een ziekte en ze zijn bijna doodgegaan, hoor je ze daarna vaak zeggen dat ze nu zoveel beter kunnen genieten van de kleine dingen en het leven.

Nou is het natuurlijk niet handig om jezelf met opzet iets ergs te laten overkomen in de hoop dat dat helpt, maar ik had laatst wel het volgende:



Ik zag een documentaire over strafkampen in noord korea. Hoe mensen daar opgesloten worden, uitgehongerd, gruwelijke martelingen, te verschrikkelijk voor woorden. En toch zijn er dan mensen die het daar jaren uithouden. Waarom? Ik denk dat ze ervan dromen om hun kinderen nog eens te zien, weer eens rijst en misschien zelfs vlees te eten, nog een keer vrij rond te wandelen zonder bang te zijn, de vogels te horen zingen. Kortom, ze leven op hoop, en ze hopen op die dingen die voor mij zo normaal zijn. En als ik dan daaraan denk, dan ben ik zo dankbaar dat ik kan eten wat ik wil, dat ik kan slapen in een zacht bed, dat ik vrij rond kan lopen, dat ik gezond ben, dat niemand me slaat of onderdrukt. Echt dankbaar en dan kan ik van zoveel dingen genieten en lachen om mijn fouten en de dingen die slecht gaan. Die vallen namelijk volledig in het niet bij wat die mensen meemaken.

Daarnaast ben ik zelf ook ernstig ziek geweest, en dat heeft me geleerd hoe klein en breekbaar het leven is. En ben gaan beseffen hoe rijk ik ben.



Ik denk niet dat je je eigen problemen moet bagetaliseren of je geluk moet laten afhangen van het leed van anderen, maar wel dat je je elke dag je zegeningen zou moeten tellen en daar ook bij stilstaan. En inderdaad: de nadruk leggen op dingen die wel lukken en niet wat niet lukt: jammer dan, komt wel weer.

quote:gelfling schreef op 05 augustus 2009 @ 17:53:

Klopt Ann Liv, dat had hier inderdaad ook wel iets van weg. Maar had iets meer te maken met accepteren dat ik niet altijd zo van de massale dingen (concerten etc) ben en af en toe echt behoefte heb aan alleen zijn, even kort door de bocht gezegd. Ik had toen een beetje het gevoel dat ik mezelf misschien soms wat meer moest pushen maar.. daar denk ik nu anders over. Gek genoeg lijkt het wel alsof ik meer zin heb gekregen in dingen nu ik er minder dwang achter zet. Blijft wel een feit dat ik wat moeite heb met het vinden van een goede balans: nuttige dingen <=> leuke, veel activiteiten <=> even tijd voor mezelf.



Owja! Ik herkende het allebei sterk, daarom dacht ik waarschijnlijk dat het onderwerp hetzelfde was. Maar volgens mij ligt het ook in elkaars verlengde. Het gaat er namelijk om dat je leert accepteren hoe je in elkaar zit en dat je bepaalde denkbeelden leert inzien waardoor je er iets aan kunt veranderen. Accepteer dat je niet alles aankan wat anderen geweldig vinden, maar zorg er daarnaast voor dat je niet zoveel van jezelf moet maar dan je de keus hebt. Dus neem jezelf serieus en neem op tijd je rust, waardoor het je lukt om wél te genieten van dingen die voorheen moesten. Want ik herken het dat je enorm opkijkt tegen de afwas en de smerige vloer. Maar ga bewust met die schoonmaak aan de gang en ben je er bewust van wat een heerlijk gevoel het je geeft als het opgeruimd en schoon is! Bijna een cadeautje aan jezelf als je het zo bekijkt.



Het is een keus om stil te staan bij wat je denkt en het negatieve er te laten zijn, maar om er ook eens ánders naar te kijken. Want het leven wordt een stuk zwaarder als je van jezelf allerlei dingen moet en als je overal gevaren in ziet en dat hoeft niet. Ik ken het, ben ook een pessimist en ik ben ermee aan de slag om bewust positiever tegen dingen aan te kijken, maar wel realistisch te blijven. Kleine dingen en grotere dingen. Dat is heel moeilijk, want mijn denkpaden zitten diep ingesleten. En het heeft ook te maken met of ik ongesteld word of niet. Maar met alle dingen die ik lichter maak door niet overal de valkuilen van te analyseren wordt het leven steeds makkelijker. Al heb ik ook een lange weg te gaan.



Verder ben ik het eens met Hinde, jezelf een schop onder je kont geven helpt lang niet altijd. In mijn geval en ik denk het jouwe ook, moet je juist leren lief te zijn voor jezelf. En het helpt mij ook niet om al teveel met mijn gevoel bezig te zijn. Ik moet bepaalde gedachten proberen op stil te zetten en me meer te richten op al het positiefs om me heen. En net als bij jou is dat stiekem best veel,



Heb jij weleens gesprekken met een psycholoog? Daar ging het in het andere topic ook over meen ik hè? Mij heeft het in elk geval enorm geholpen. Ik ben écht blij dat ik die stap heb gezet en dat ik iemand heb gevonden met wie het klikt.

quote:Maar had iets meer te maken met accepteren dat ik niet altijd zo van de massale dingen (concerten etc) ben en af en toe echt behoefte heb aan alleen zijnOok als je in je eentje dingen doet kun je daar ook intens van genieten. Ik ben ook niet van de massadrukte, maar heb van 't voorjaar bijv. enorm genoten van 'n weekendje op Texel. Lange wandelingen heb ik in m'n eentje gemaakt, lekker met 'n goed boek in de duinen gelegen, leuke foto's gemaakt. Vond het echt helemaal goed. Ik heb niet persé gezelschap nodig om 't naar m'n zin te kunnen hebben.

quote:elninjoo schreef op 05 augustus 2009 @ 20:41:

[...]



Ook als je in je eentje dingen doet kun je daar ook intens van genieten. Ik ben ook niet van de massadrukte, maar heb van 't voorjaar bijv. enorm genoten van 'n weekendje op Texel. Lange wandelingen heb ik in m'n eentje gemaakt, lekker met 'n goed boek in de duinen gelegen, leuke foto's gemaakt. Vond het echt helemaal goed. Ik heb niet persé gezelschap nodig om 't naar m'n zin te kunnen hebben.Heer-lijk lijkt me dat. Elninjoo, wat ik me afvraag, jij maakt prachtige foto's, waarom heb je er daar geen van als avatar?

quote:Ann Liv schreef op 05 augustus 2009 @ 21:25:

[...]





Heer-lijk lijkt me dat. Elninjoo, wat ik me afvraag, jij maakt prachtige foto's, waarom heb je er daar geen van als avatar?ik heb al altijd 'n eigen gemaakte foto als avatar, zo ook deze tijdelijke

Hoe was het gisteravond in de dierentuin??



Een heel weekend weg is misschien te veel gevraagd maar een dagje shoppen in een stad waar je normaal niet komt kan al een leuk begin zijn.