Psyche
alle pijlers
Hoe word je weer gelukkig?
donderdag 4 december 2008 om 11:17
Hallo allemaal,
Ja een beetje rare titel...I know. Maar op het moment vraag ik me dat echt heel erg af. Nu ben ik een jonge vrouw en woon samen in een mooi huis. Ik heb een goede baan maar toch....
Door mijn gezondheid ben ik de afgelopen jaren erg veel afgevallen (10 kg ondergewicht) en heb heel veel behandelingen en aankom-sessies ondergaan maar tevergeefs. Nu is gelukkig mijn gezondheid aardig herstelt alleen mijn gewicht komt er maar heel langzaam bij. Dit fustreerd me omdat ik er weer mooi en vrouwelijk eruit wil zien en me ook weer gezond en fit wil voelen.
Dat is op zich logisch maar ik heb dus nu ook een baan dat echt zo enorm goed bij me past dat ik er alles voor over heb om dit vol te kunnen houden. Nu lukt dat alleen niet. Ik wil dat niet aan mn baas vertellen aangezien ik nog in mn eerste halfjaar zit. Ook heb ik het idee dat ik niet goed tot mn recht kom en dat ik daardoor mezelf tekort doe. Ik werk alleen in een winkel die nog groeiende is en die moet ik zien op te bouwen. Maar dat is zo lastig als je niet helemaal fit bent en dat dus ook niet echt kan. Mn baas vind het overigens heel goed gaan en is heel blij met mij.
Dan de thuissiuatie. Mn vriend is een kanjer en heel lief, maar als het huishouden erop aankomt...hij doet werkelijk waar niets. Nou werkt hij ook heel erg veel (60 uur) en regelt wel alle administratie voor ons, maar de rest komt bij mij. Ik kan dat soms moeilijk hebben en begin me alleen maar meer uitgeput te voelen. Mn vriend zegt weleens dat ik dan moet stoppen met werken maar dat heb ik al geprobeerd en werd daar alleen maar heel erg deprissief van.
Nu hebben mn ouders ook het contact met me verbroken (mn vader is erg narcistisch en er is geen leven met hem. Dit is een erg lang verhaal.) en dat helpt uiteraard niet mee.
Nu heb ik dus wel een superlieve vriend, leuke en toffe vrienden, een leuke baan, maar toch...ik voel me zo verdietig en heb het idee dat ik in het bekende cirkeltje hang zonder verder te komen. Ook praat ik met een psycholoog maar dat schiet totaal niets op helaas. Ook niet naar meerdere ander te hebben gehad.
Ben ik nouy zo dom bezig of hebben jullie een idee hoe ik dit op een goede manier kan aanpakken?
Bedankt.
Ja een beetje rare titel...I know. Maar op het moment vraag ik me dat echt heel erg af. Nu ben ik een jonge vrouw en woon samen in een mooi huis. Ik heb een goede baan maar toch....
Door mijn gezondheid ben ik de afgelopen jaren erg veel afgevallen (10 kg ondergewicht) en heb heel veel behandelingen en aankom-sessies ondergaan maar tevergeefs. Nu is gelukkig mijn gezondheid aardig herstelt alleen mijn gewicht komt er maar heel langzaam bij. Dit fustreerd me omdat ik er weer mooi en vrouwelijk eruit wil zien en me ook weer gezond en fit wil voelen.
Dat is op zich logisch maar ik heb dus nu ook een baan dat echt zo enorm goed bij me past dat ik er alles voor over heb om dit vol te kunnen houden. Nu lukt dat alleen niet. Ik wil dat niet aan mn baas vertellen aangezien ik nog in mn eerste halfjaar zit. Ook heb ik het idee dat ik niet goed tot mn recht kom en dat ik daardoor mezelf tekort doe. Ik werk alleen in een winkel die nog groeiende is en die moet ik zien op te bouwen. Maar dat is zo lastig als je niet helemaal fit bent en dat dus ook niet echt kan. Mn baas vind het overigens heel goed gaan en is heel blij met mij.
Dan de thuissiuatie. Mn vriend is een kanjer en heel lief, maar als het huishouden erop aankomt...hij doet werkelijk waar niets. Nou werkt hij ook heel erg veel (60 uur) en regelt wel alle administratie voor ons, maar de rest komt bij mij. Ik kan dat soms moeilijk hebben en begin me alleen maar meer uitgeput te voelen. Mn vriend zegt weleens dat ik dan moet stoppen met werken maar dat heb ik al geprobeerd en werd daar alleen maar heel erg deprissief van.
Nu hebben mn ouders ook het contact met me verbroken (mn vader is erg narcistisch en er is geen leven met hem. Dit is een erg lang verhaal.) en dat helpt uiteraard niet mee.
Nu heb ik dus wel een superlieve vriend, leuke en toffe vrienden, een leuke baan, maar toch...ik voel me zo verdietig en heb het idee dat ik in het bekende cirkeltje hang zonder verder te komen. Ook praat ik met een psycholoog maar dat schiet totaal niets op helaas. Ook niet naar meerdere ander te hebben gehad.
Ben ik nouy zo dom bezig of hebben jullie een idee hoe ik dit op een goede manier kan aanpakken?
Bedankt.
donderdag 4 december 2008 om 11:22
zou je misschien een huishoudster kunnen nemen? als jullie allebei veel werken kun je dat wellicht wel betalen...als je elke avond in een schoon en opgeruimd huis thuiskomt, voel je je misschien al beter en kun je thuis lekker ontladen...(ik zou liever een deel van mijn salaris van mijn leuke baan ervoor opgeven dan die baan zelf) Ik merk zelf dat als ik thuis kom van een lange dag en het huishouden moet nog gedaan worden, dat ik al moe word van het idee...(en dan heb ik nog niet eens wat gedaan!!!!) dan kan echt veel energie vreten!
succes ermee!
succes ermee!
donderdag 4 december 2008 om 11:29
quote:Jeune schreef op 04 december 2008 @ 11:17:
Dat is op zich logisch maar ik heb dus nu ook een baan dat echt zo enorm goed bij me past dat ik er alles voor over heb om dit vol te kunnen houden. Nu lukt dat alleen niet. Ik wil dat niet aan mn baas vertellen aangezien ik nog in mn eerste halfjaar zit. Ook heb ik het idee dat ik niet goed tot mn recht kom en dat ik daardoor mezelf tekort doe. Ik werk alleen in een winkel die nog groeiende is en die moet ik zien op te bouwen. Maar dat is zo lastig als je niet helemaal fit bent en dat dus ook niet echt kan. Mn baas vind het overigens heel goed gaan en is heel blij met mij.
Ik haal bovenstaande alinea er even uit. Je zegt dat je een baan hebt die enorm goed bij je past, maar ook dat je er niet tot je recht komt en dat je jezelf tekort doet. Ik denk dat dan heel simpel: Als je niet tot je recht komt, sterker nog, het gevoel hebt dat je het niet aankunt, dan past die baan toch helemaal niet goed bij je? In een baan die goed bij je past, zou je gelukkig zijn. Ik denk dat wat jij denkt, is dat je goed zou passen in hoe die baan uiteindelijk zou kunnen worden (winkel loopt, je krijgt collega's, etc). Oftewel, je hebt een plaatje in je hoofd met hoe het in de toekomst misschien kan worden, en voor het zo is (en je weet helemaal niet of het wel zo gaat lopen) ben je in elk geval in je werk al niet gelukkig.
Klopt dat een beetje? En kan het misschien zijn dat dat op meer vlakken van je leven geldt, dat je vooral ziet hoe het zou kunnen zijn, en zo lang het niet zo is, werk je er keihard voor zonder er veel gelukkiger van te worden, eigenlijk alleen maar vermoeider. Want dat is vooral wat ik in je post lees, dat je zo moe bent. En het is heel moeilijk om je gelukkig te voelen als je moe bent. Dus ik zou daar eens stapje voor stapje wat aan gaan doen. Die werkster is al een idee, om wat load of your shoulders te nemen. Verder zou ik toch nog eens heel kritisch naar je baan kijken, want straks zit je voor je het weet in een burn-out, en daar word je al helemaal niet gelukkiger van.
En als je het idee hebt dat je geen stap verder komt met je psycholoog, zou ik eens verder kijken. Een andere psycholoog, een haptonoom, een coach misschien?
Veel sterkte!
Dat is op zich logisch maar ik heb dus nu ook een baan dat echt zo enorm goed bij me past dat ik er alles voor over heb om dit vol te kunnen houden. Nu lukt dat alleen niet. Ik wil dat niet aan mn baas vertellen aangezien ik nog in mn eerste halfjaar zit. Ook heb ik het idee dat ik niet goed tot mn recht kom en dat ik daardoor mezelf tekort doe. Ik werk alleen in een winkel die nog groeiende is en die moet ik zien op te bouwen. Maar dat is zo lastig als je niet helemaal fit bent en dat dus ook niet echt kan. Mn baas vind het overigens heel goed gaan en is heel blij met mij.
Ik haal bovenstaande alinea er even uit. Je zegt dat je een baan hebt die enorm goed bij je past, maar ook dat je er niet tot je recht komt en dat je jezelf tekort doet. Ik denk dat dan heel simpel: Als je niet tot je recht komt, sterker nog, het gevoel hebt dat je het niet aankunt, dan past die baan toch helemaal niet goed bij je? In een baan die goed bij je past, zou je gelukkig zijn. Ik denk dat wat jij denkt, is dat je goed zou passen in hoe die baan uiteindelijk zou kunnen worden (winkel loopt, je krijgt collega's, etc). Oftewel, je hebt een plaatje in je hoofd met hoe het in de toekomst misschien kan worden, en voor het zo is (en je weet helemaal niet of het wel zo gaat lopen) ben je in elk geval in je werk al niet gelukkig.
Klopt dat een beetje? En kan het misschien zijn dat dat op meer vlakken van je leven geldt, dat je vooral ziet hoe het zou kunnen zijn, en zo lang het niet zo is, werk je er keihard voor zonder er veel gelukkiger van te worden, eigenlijk alleen maar vermoeider. Want dat is vooral wat ik in je post lees, dat je zo moe bent. En het is heel moeilijk om je gelukkig te voelen als je moe bent. Dus ik zou daar eens stapje voor stapje wat aan gaan doen. Die werkster is al een idee, om wat load of your shoulders te nemen. Verder zou ik toch nog eens heel kritisch naar je baan kijken, want straks zit je voor je het weet in een burn-out, en daar word je al helemaal niet gelukkiger van.
En als je het idee hebt dat je geen stap verder komt met je psycholoog, zou ik eens verder kijken. Een andere psycholoog, een haptonoom, een coach misschien?
Veel sterkte!
donderdag 4 december 2008 om 11:59
Mensen, echt waar, bedankt! Ik zit hier te huilen en voel(de) me zo enorm alleen en verdrietig en nu heb ik het idee dat er mensen zijn die eventjes naar me luisteren me proberen te helpen en dat voelt echt als een ware opluchting.
Een huishoudster hebben we om de week. Ze kan helaas niet vaker maar het is wel te doen zo. Alleen er moeten toch boodschappen gedaan worden tussendoor, de hond uitlaten, wassen draaien, koken etc.
Moosey: Wat is je adres? Jij wordt namelijk mijn nieuwe psycholoog! Jij hebt dus helemaal gelijk. Het is idd een toekomstbeeld wat ik heb en echt is wat ik wil. Zowel met mijn werk als mijn prive en gezondheid. Maar om nou dat radicaal meteen af te kappen vind ik zo moeilijk omdat dit uiteindelijk wel de baan gaat worden denk ik die ik echt dolgraag wil! En met mn verder toekomst zie ik het ook idd al helemaal voor me maar er komt maar niets. Ik zou niet weten welke psycholoog of therapeut ik zou moeten kiezen. Heb jij ervaring met een haptonoom oid?
Een huishoudster hebben we om de week. Ze kan helaas niet vaker maar het is wel te doen zo. Alleen er moeten toch boodschappen gedaan worden tussendoor, de hond uitlaten, wassen draaien, koken etc.
Moosey: Wat is je adres? Jij wordt namelijk mijn nieuwe psycholoog! Jij hebt dus helemaal gelijk. Het is idd een toekomstbeeld wat ik heb en echt is wat ik wil. Zowel met mijn werk als mijn prive en gezondheid. Maar om nou dat radicaal meteen af te kappen vind ik zo moeilijk omdat dit uiteindelijk wel de baan gaat worden denk ik die ik echt dolgraag wil! En met mn verder toekomst zie ik het ook idd al helemaal voor me maar er komt maar niets. Ik zou niet weten welke psycholoog of therapeut ik zou moeten kiezen. Heb jij ervaring met een haptonoom oid?
donderdag 4 december 2008 om 12:11
Probeer eens in het heden te leven en wat minder in de toekomst. De toekomst komt wel. Maar als jij niet goed voor jezelf zorgt, zal het sowieso anders uitpakken zoals je hoopt. Bovendien raak je altijd teleurgesteld als je naar iets toeleeft wat maar niet lijkt te komen.
Je bent in het hier en nu en je hebt een aantal problemen en voelt je niet gelukkig. Ik denk dat je wel beseft dat het leven geen continue gevoel van gelukzaligheid zal opleveren, maar wel veel momenten van geluk en een algeheen tevredenheid.
Daarnaast is een realistische kijk op dingen handig om je minder ongelukkig te voelen. Je baalt van je vriend. Maar hij werkt al 60 uur en doet ook nog de administratie. Hij heeft ook, net als jij, gevoel van vrijheid nodig en dat niet het hele leven een verplichting is. Zou je willen dat hij minder zou werken? En is dit mogelijk? Je kunt dus wel balen, maar zoals zijn leven er nu uitziet, kan ik me voorstellen dat huishouden erbij veel is.
Maar dat is het ook voor jou. Dan zou je huishoudelijke hulp kunnen uitbreiden. Desnoods met een andere (erbij)
Wat betreft je werk vs je gezondheid. Je trekt het niet zeg je. Waarom niet bespreekbaar maken? Je hebt nu als gegeven dat je het niet eens gaat trekken tot in de toekomst tot je droombaan daar is. Kan je niet bespreken met je baas wat er aan de hand is, zodat je in deze periode dat er iets opgebouwd wordt in de winkel, jij iets gas terug neemt? Nee heb je, ja kan je krijgen. Je gezondheid is veel belangrijker.
Sterkte
Je bent in het hier en nu en je hebt een aantal problemen en voelt je niet gelukkig. Ik denk dat je wel beseft dat het leven geen continue gevoel van gelukzaligheid zal opleveren, maar wel veel momenten van geluk en een algeheen tevredenheid.
Daarnaast is een realistische kijk op dingen handig om je minder ongelukkig te voelen. Je baalt van je vriend. Maar hij werkt al 60 uur en doet ook nog de administratie. Hij heeft ook, net als jij, gevoel van vrijheid nodig en dat niet het hele leven een verplichting is. Zou je willen dat hij minder zou werken? En is dit mogelijk? Je kunt dus wel balen, maar zoals zijn leven er nu uitziet, kan ik me voorstellen dat huishouden erbij veel is.
Maar dat is het ook voor jou. Dan zou je huishoudelijke hulp kunnen uitbreiden. Desnoods met een andere (erbij)
Wat betreft je werk vs je gezondheid. Je trekt het niet zeg je. Waarom niet bespreekbaar maken? Je hebt nu als gegeven dat je het niet eens gaat trekken tot in de toekomst tot je droombaan daar is. Kan je niet bespreken met je baas wat er aan de hand is, zodat je in deze periode dat er iets opgebouwd wordt in de winkel, jij iets gas terug neemt? Nee heb je, ja kan je krijgen. Je gezondheid is veel belangrijker.
Sterkte
donderdag 4 december 2008 om 12:17
Ik maak er zelf ook nog vooral een godsgloeiende bende van hoor, van het leven, dus of ik nou zo geschikt ben als psycholoog
Ik heb zelf alleen ervaring met een coach, die was voor mij heel goed omdat ik zowel zakelijk als persoonlijk met wat dingen zat, die ik uiteindelijk best goed zelf op kon lossen, maar ik had iemand nodig die gewoon alles bevroeg: Maar waarom dan, en is dat wel echt zo, en vooral: Wat ga je eraan doen? Heb ik heel veel aan gehad. En ik was ook heel erg in de toekomst bezig, dat ik toch nog wel een stukje 'succesvoller' moest worden voordat ik echt gelukkig kon zijn, en nu zie ik, deels dankzij hem, dat ik gewoon de dingen aan het doen ben waar ik blij van word, en of ik daar nou wat meer of minder succesvol in ben, doet er dan eigenlijk niet meer toe, want het is al heel erg leuk.
Maar over haptonomie hoor ik ook heel erg goeie dingen, heb al een paar mensen om me heen enorm zien opknappen. Moeilijk he, je moet gewoon iemand treffen waar je meteen vertrouwen in kunt hebben, denk ik, en dan nog is het geluk hebben dat de methode die zo iemand gebruikt dan ook aanslaat bij je.
Qua werk, ik snap dat het heel eng is, maar ik denk dat als ik jou was, ik toch echt met m'n baas zou gaan praten, zeker als jullie op goede voet staan met elkaar. Op het moment dat jij aangeeft dat het eigenlijk te zwaar voor je is wat je nu doet, wil dat helemaal niet zeggen dat hij iemand anders gaat zoeken. Jij werkt daar namelijk al, je weet wat je aan het doen bent, hij is tevreden over je, je bent supergemotiveerd, ik denk dat je baas in z'n handjes mag knijpen met jou, en dat-ie vast bereid is om samen met jou te kijken hoe het minder zwaar kan worden voor je. Want je gaat er nu vanuit dat het aan jou ligt dat je het niet aan kunt (ik ben niet helemaal fit, zeg je) maar misschien zou ieder ander er ook verdrietig van worden, omdat het gewoon heel pittig is.
Zou je het aandurven, met je baas praten? Je kunt natuurlijk ook wachten tot je weer een nieuw contract krijgt, maar ik moet zeggen dat ik daar als baas niet heel blij van zou worden, doet iemand net alsof het prima gaat allemaal, krijgt ze een jaarcontract, blijkt ze het eigenlijk niet aan te kunnen (klinkt een beetje onaardig, maar ik als baas (en mijn vorige baas toen ik in loondienst werkte) zou echt heel graag mijn werknemer willen helpen, als ik in hem/haar geloofde. En naast niet helemaal eerlijk, zou ik het vooral ook heel naar vinden om erachter te komen dat iemand al langere tijd ongelukkig is in 'mijn' bedrijf)
Tja, en je vriend.. Ik neem aan dat je al eens met hem gepraat hebt over de taakverdeling? Heb je ook verteld hoe moe je bent en dat je het gevoel hebt dat je het haast niet redt allemaal? Daar zou ik erg van schrikken namelijk, als partner zijnde, en echt ook wel bereid zijn om er een schepje bovenop te doen qua taken overnemen.
Ik heb zelf alleen ervaring met een coach, die was voor mij heel goed omdat ik zowel zakelijk als persoonlijk met wat dingen zat, die ik uiteindelijk best goed zelf op kon lossen, maar ik had iemand nodig die gewoon alles bevroeg: Maar waarom dan, en is dat wel echt zo, en vooral: Wat ga je eraan doen? Heb ik heel veel aan gehad. En ik was ook heel erg in de toekomst bezig, dat ik toch nog wel een stukje 'succesvoller' moest worden voordat ik echt gelukkig kon zijn, en nu zie ik, deels dankzij hem, dat ik gewoon de dingen aan het doen ben waar ik blij van word, en of ik daar nou wat meer of minder succesvol in ben, doet er dan eigenlijk niet meer toe, want het is al heel erg leuk.
Maar over haptonomie hoor ik ook heel erg goeie dingen, heb al een paar mensen om me heen enorm zien opknappen. Moeilijk he, je moet gewoon iemand treffen waar je meteen vertrouwen in kunt hebben, denk ik, en dan nog is het geluk hebben dat de methode die zo iemand gebruikt dan ook aanslaat bij je.
Qua werk, ik snap dat het heel eng is, maar ik denk dat als ik jou was, ik toch echt met m'n baas zou gaan praten, zeker als jullie op goede voet staan met elkaar. Op het moment dat jij aangeeft dat het eigenlijk te zwaar voor je is wat je nu doet, wil dat helemaal niet zeggen dat hij iemand anders gaat zoeken. Jij werkt daar namelijk al, je weet wat je aan het doen bent, hij is tevreden over je, je bent supergemotiveerd, ik denk dat je baas in z'n handjes mag knijpen met jou, en dat-ie vast bereid is om samen met jou te kijken hoe het minder zwaar kan worden voor je. Want je gaat er nu vanuit dat het aan jou ligt dat je het niet aan kunt (ik ben niet helemaal fit, zeg je) maar misschien zou ieder ander er ook verdrietig van worden, omdat het gewoon heel pittig is.
Zou je het aandurven, met je baas praten? Je kunt natuurlijk ook wachten tot je weer een nieuw contract krijgt, maar ik moet zeggen dat ik daar als baas niet heel blij van zou worden, doet iemand net alsof het prima gaat allemaal, krijgt ze een jaarcontract, blijkt ze het eigenlijk niet aan te kunnen (klinkt een beetje onaardig, maar ik als baas (en mijn vorige baas toen ik in loondienst werkte) zou echt heel graag mijn werknemer willen helpen, als ik in hem/haar geloofde. En naast niet helemaal eerlijk, zou ik het vooral ook heel naar vinden om erachter te komen dat iemand al langere tijd ongelukkig is in 'mijn' bedrijf)
Tja, en je vriend.. Ik neem aan dat je al eens met hem gepraat hebt over de taakverdeling? Heb je ook verteld hoe moe je bent en dat je het gevoel hebt dat je het haast niet redt allemaal? Daar zou ik erg van schrikken namelijk, als partner zijnde, en echt ook wel bereid zijn om er een schepje bovenop te doen qua taken overnemen.
donderdag 4 december 2008 om 12:53
quote:Jeune schreef op 04 december 2008 @ 11:17:
Dat is op zich logisch maar ik heb dus nu ook een baan dat echt zo enorm goed bij me past dat ik er alles voor over heb om dit vol te kunnen houden. Nu lukt dat alleen niet. Ik wil dat niet aan mn baas vertellen aangezien ik nog in mn eerste halfjaar zit. Ook heb ik het idee dat ik niet goed tot mn recht kom en dat ik daardoor mezelf tekort doe. Ik werk alleen in een winkel die nog groeiende is en die moet ik zien op te bouwen. Maar dat is zo lastig als je niet helemaal fit bent en dat dus ook niet echt kan. Mn baas vind het overigens heel goed gaan en is heel blij met mij.
Dan de thuissiuatie. Mn vriend is een kanjer en heel lief, maar als het huishouden erop aankomt...hij doet werkelijk waar niets. Nou werkt hij ook heel erg veel (60 uur) en regelt wel alle administratie voor ons, maar de rest komt bij mij. Ik kan dat soms moeilijk hebben en begin me alleen maar meer uitgeput te voelen. Mn vriend zegt weleens dat ik dan moet stoppen met werken maar dat heb ik al geprobeerd en werd daar alleen maar heel erg deprissief van.
Hallo, ik haak ook even in.. Ten eerste wat vervelend voor je zo'n situatie. Maar ik denk dat je het zelf in gedachten erger maakt dan het in werkelijkheid is. Het zijn namelijk dingen die je in praktijk heel makkelijk aan kan pakken. En het aanpakken van iets waar je mee zit, lijkt me dan ook beter/fijner dan er alsmaar over te piekeren.
Wat je werk betreft: Vraag bij jezelf af: Wat wil ik op DIT MOMENT nu echt. (wat ook al eerder hier wordt aangegeven, leef meer in het heden). Zoals het NU gaat op je werk, word je niet vrolijk van. Dus aanpakken die narigheid!
Bedenk of de werksituatie op korte termijn zal veranderen, of kan veranderen door bijv. een gesprek met je baas. Niet geschoten is altijd mis. Waarschijnlijk lucht het gesprek uiteindelijk wel op en krijg je in ieder geval meer duidelijkheid over hoe het er de komende tijd voor je uit zal komen te zien. In het ergste geval deel
je niet dezelfde mening als je baas... so what? Zoals het nu gaat, ben je tenslotte ook niet tevreden. Kijk dan uit naar een andere baan. Je leeft maar één keer, en deze keuzes heb je zelf in de hand.
Wat het huishouden betreft: misschien stel je te hoge eisen aan de schoonheid van je huis? Dat weet ik dus niet...
Denk niet dat je van je vriend kan verwachten dat hij naast de uren die hij al werkt ook nog eens bijspringt in het huishouden. Maar jij moet daardoor niet teveel thuis gaan doen, zodat je uiteindelijk je job niet aankunt! Misschien moet je even niet te veel eisen thuis, dan maar even ietsiepietsie minder schoon. Probeer erbij te denken dat als je straks (en vertrouw erop dat dit wel komt!) weer fitter bent je thuis weer wat meer taken tot je kunt nemen.
Heel veel succes!!! Je bent echt niet dom bezig, maar af en toe heb je misschien even een zetje van een ander nodig en kun je
daarna zelf wat beter bepalen wat goed of slecht voor je zal zijn!
Pfoe wat een verhaal
Dat is op zich logisch maar ik heb dus nu ook een baan dat echt zo enorm goed bij me past dat ik er alles voor over heb om dit vol te kunnen houden. Nu lukt dat alleen niet. Ik wil dat niet aan mn baas vertellen aangezien ik nog in mn eerste halfjaar zit. Ook heb ik het idee dat ik niet goed tot mn recht kom en dat ik daardoor mezelf tekort doe. Ik werk alleen in een winkel die nog groeiende is en die moet ik zien op te bouwen. Maar dat is zo lastig als je niet helemaal fit bent en dat dus ook niet echt kan. Mn baas vind het overigens heel goed gaan en is heel blij met mij.
Dan de thuissiuatie. Mn vriend is een kanjer en heel lief, maar als het huishouden erop aankomt...hij doet werkelijk waar niets. Nou werkt hij ook heel erg veel (60 uur) en regelt wel alle administratie voor ons, maar de rest komt bij mij. Ik kan dat soms moeilijk hebben en begin me alleen maar meer uitgeput te voelen. Mn vriend zegt weleens dat ik dan moet stoppen met werken maar dat heb ik al geprobeerd en werd daar alleen maar heel erg deprissief van.
Hallo, ik haak ook even in.. Ten eerste wat vervelend voor je zo'n situatie. Maar ik denk dat je het zelf in gedachten erger maakt dan het in werkelijkheid is. Het zijn namelijk dingen die je in praktijk heel makkelijk aan kan pakken. En het aanpakken van iets waar je mee zit, lijkt me dan ook beter/fijner dan er alsmaar over te piekeren.
Wat je werk betreft: Vraag bij jezelf af: Wat wil ik op DIT MOMENT nu echt. (wat ook al eerder hier wordt aangegeven, leef meer in het heden). Zoals het NU gaat op je werk, word je niet vrolijk van. Dus aanpakken die narigheid!
Bedenk of de werksituatie op korte termijn zal veranderen, of kan veranderen door bijv. een gesprek met je baas. Niet geschoten is altijd mis. Waarschijnlijk lucht het gesprek uiteindelijk wel op en krijg je in ieder geval meer duidelijkheid over hoe het er de komende tijd voor je uit zal komen te zien. In het ergste geval deel
je niet dezelfde mening als je baas... so what? Zoals het nu gaat, ben je tenslotte ook niet tevreden. Kijk dan uit naar een andere baan. Je leeft maar één keer, en deze keuzes heb je zelf in de hand.
Wat het huishouden betreft: misschien stel je te hoge eisen aan de schoonheid van je huis? Dat weet ik dus niet...
Denk niet dat je van je vriend kan verwachten dat hij naast de uren die hij al werkt ook nog eens bijspringt in het huishouden. Maar jij moet daardoor niet teveel thuis gaan doen, zodat je uiteindelijk je job niet aankunt! Misschien moet je even niet te veel eisen thuis, dan maar even ietsiepietsie minder schoon. Probeer erbij te denken dat als je straks (en vertrouw erop dat dit wel komt!) weer fitter bent je thuis weer wat meer taken tot je kunt nemen.
Heel veel succes!!! Je bent echt niet dom bezig, maar af en toe heb je misschien even een zetje van een ander nodig en kun je
daarna zelf wat beter bepalen wat goed of slecht voor je zal zijn!
Pfoe wat een verhaal
donderdag 4 december 2008 om 13:13
quote:Jeune schreef op 04 december 2008 @ 11:59:
Een huishoudster hebben we om de week. Ze kan helaas niet vaker maar het is wel te doen zo. Alleen er moeten toch boodschappen gedaan worden tussendoor, de hond uitlaten, wassen draaien, koken etc.
Nog wat tips waar je misschien wat aan hebt:
- Doe 1x p/week de "grote boodschappen", maak een goede boodschappenlijst met zoveel mogelijk waar je de hele week van rond komt. Hoef je daarnaast nog nauwelijks de deur uit voor een maaltijd.
- Hond uitlaten: ik zou toch vragen dat iets meer af te wisselen met je vriend. Een korte wandeling in de frisse buitenlucht kan overigens wel energie geven!
- Was: Vraag of je vriend tijdig zijn was sorteert zodat jij het enkel en alleen nog maar in de wasmachine hoeft te doen. Misschien kan je vriend meehelpen met: in droger doen/opvouwen/strijken. Als je samen iets doet is het zowel voor je vriend als voor jou misschien wat beter te doen.
-Koken: Jij koken/hij afruimen?
Misschien doen jullie het al op deze manier en vind je deze tips echt overbodig. Het is in ieder geval met de beste bedoelingen en
vaak zit aanpassing toch in de kleinste dingen, vandaar.
Een huishoudster hebben we om de week. Ze kan helaas niet vaker maar het is wel te doen zo. Alleen er moeten toch boodschappen gedaan worden tussendoor, de hond uitlaten, wassen draaien, koken etc.
Nog wat tips waar je misschien wat aan hebt:
- Doe 1x p/week de "grote boodschappen", maak een goede boodschappenlijst met zoveel mogelijk waar je de hele week van rond komt. Hoef je daarnaast nog nauwelijks de deur uit voor een maaltijd.
- Hond uitlaten: ik zou toch vragen dat iets meer af te wisselen met je vriend. Een korte wandeling in de frisse buitenlucht kan overigens wel energie geven!
- Was: Vraag of je vriend tijdig zijn was sorteert zodat jij het enkel en alleen nog maar in de wasmachine hoeft te doen. Misschien kan je vriend meehelpen met: in droger doen/opvouwen/strijken. Als je samen iets doet is het zowel voor je vriend als voor jou misschien wat beter te doen.
-Koken: Jij koken/hij afruimen?
Misschien doen jullie het al op deze manier en vind je deze tips echt overbodig. Het is in ieder geval met de beste bedoelingen en
vaak zit aanpassing toch in de kleinste dingen, vandaar.
donderdag 4 december 2008 om 13:58
Klinkt alsof het allemaal goed gaat komen omdat alle basis-inzichten en -factoren aanwezig zijn. Uit ervaring weet ik dat het moeilijk is om aan te komen als je te weinig weegt, zeker als er ook stress is. Heb ik ook gehad vanaf mijn 18de tot pakweg 30ste jaar. Als ik niet zeker wist dat ik dood zou gaan als ik niet zou eten dan had ik het liefste niks gegeten. Ik heb ook strakke 2000 calorieën lijstjes gevolgd maar het was naar binnen wurgen, haast braken, uitgeput raken van een volle maag, toch proberen binnen te houden enz. Ik dronk zelfs kwart liters slagroom maar dan liet ik de volgende maaltijd weer staan. Bij mij hield dat op toen ik binnen enkele maanden ophield met roken én de problemen minder werden. Dan kom je in een opwaartse spiraal en denk je niet meer aan je gewicht - totdat - je weer te zwaar wordt. Mwehh.
donderdag 4 december 2008 om 15:16
Tja dat is het dus ook hoor Groll. Ik heb het idee dat ik de hele dag alleen maar bezig moet zijn met eten, eten, en nog eens eten dat ik werkelijkwaar er zo moe van ben.
En eigenlijk hebben jullie wel gelijk met de tips dat ik zou moeten praten met mn baas, maar aangezien ik nog niet zo lang door mn proeftijd ben lijkt me dat echt niet zo handig.
Ik zit gewoon echt in de knoop en krijg 'm er ook niet meer uit.
Ik heb zojuist mn psych ook gemaild en ik hoop daar ook een goed en degelijk antwoord op te krijgen.
Ik wacht het maar af....ik weet het echt even niet meer en ben erg verdrietig.
En eigenlijk hebben jullie wel gelijk met de tips dat ik zou moeten praten met mn baas, maar aangezien ik nog niet zo lang door mn proeftijd ben lijkt me dat echt niet zo handig.
Ik zit gewoon echt in de knoop en krijg 'm er ook niet meer uit.
Ik heb zojuist mn psych ook gemaild en ik hoop daar ook een goed en degelijk antwoord op te krijgen.
Ik wacht het maar af....ik weet het echt even niet meer en ben erg verdrietig.
vrijdag 5 december 2008 om 11:08
Domnaiefmutsje: Ik vind jouw naam helemaal niet lief om te tikken want zo dom en naief kom je helemaal niet over! Maar goed, ja die vragen stel ik me dus ook keer op keer. Het stomme is dat ik het ene moment denk van oh het val allemaal wel mee en dan het andere moment voel ik me gewoon echt depressief en denk ik zelfs aan hele erge dingen als de dood enzo. Niet dat ik er een eind aan ga maken hoor, no way, maar gewoon het gevoel dat er dan gewoon echt niets meer is klinkt voor mij zalig.
Dressuurzadel: Haha die nick! Wat voor 1 is het? Een Kieffer of een stuben? Ik zelf had een Passier ;P...ok, zit ik nu echt mijn eigen topic te bevuilen? Thanx voor je tip. Ik heb eerlijk gezegd een hekel aan boeken lezen maar dat ga ik toch zeker een kans geven. Dankjewel voor de tip!
Ja en met mij gaat het met ups en downs. Ene moment denk ik echt vannja, waar maak ik me druk om?? Om vervolgens de tranen niet tegen te vechten is en ik me echt down voel. Het gaat zo de hele tijd en op zich komt het denk ik allemaal wel goed, maar toch die onrust diep van binnen van is dit nou echt wat me gelukkig maakt? Diep in mn hart wil ik hele andere dingen maar waarvoor ik de opleiding/mogelijkheden nooit voor gevolgd heb en dus me laat belemmeren. Is natuurlijk niet goed, maar dat komt omdat ik gewoon echt niet duidelijk weet wat ik wil. Het zijn meer van die vlagen die ik heb.
Vaag verhaal, maar voor nu eventjes voel ik me wel rustig en loop ik ondertussen verder te denken wat goed voor me zal zijn.
Dressuurzadel: Haha die nick! Wat voor 1 is het? Een Kieffer of een stuben? Ik zelf had een Passier ;P...ok, zit ik nu echt mijn eigen topic te bevuilen? Thanx voor je tip. Ik heb eerlijk gezegd een hekel aan boeken lezen maar dat ga ik toch zeker een kans geven. Dankjewel voor de tip!
Ja en met mij gaat het met ups en downs. Ene moment denk ik echt vannja, waar maak ik me druk om?? Om vervolgens de tranen niet tegen te vechten is en ik me echt down voel. Het gaat zo de hele tijd en op zich komt het denk ik allemaal wel goed, maar toch die onrust diep van binnen van is dit nou echt wat me gelukkig maakt? Diep in mn hart wil ik hele andere dingen maar waarvoor ik de opleiding/mogelijkheden nooit voor gevolgd heb en dus me laat belemmeren. Is natuurlijk niet goed, maar dat komt omdat ik gewoon echt niet duidelijk weet wat ik wil. Het zijn meer van die vlagen die ik heb.
Vaag verhaal, maar voor nu eventjes voel ik me wel rustig en loop ik ondertussen verder te denken wat goed voor me zal zijn.
vrijdag 5 december 2008 om 11:33
Oh die naam heeft doet me soms wel eer aan hoor
Maar goed, bekijk die vragen eens goed. Het zijn vragen die voor nu spelen. En soms ben je rustig en valt het allemaal wel mee, soms raak je in paniek. Je hebt die onrust diep van binnen. Ik ben helemaal geen zweverig persoon, maar ik geloof wel dat onrust van binnen iemand iets probeert te vertellen.
Zit jij momenteel in iets, of ben je met iets bezig, waarvan je eigenlijk stiekem diep in je hart weet dat het niet goed is voor je of kansloos is maar waar je nog niet aan wil?
Het hier en nu is belangrijk. Wat heb je NU nodig om wat gelukkiger te zijn? Wat is wellicht niet meteen de oplossing, maar een steuntje in de goede richting?
En dan wel stukje toekomst. Wat wil je en is dat haalbaar? Waarom niet NU iets doen om te zorgen dat het in de toekomst kan. (Dat is nu eerst eens voor jezelf zorgen, maar dat terzijde)
Wat let je om een opleiding te doen? Wat let je de dingen te doen die je gelukkig maken?
Dat stukje over de dood dat herken ik. Voor veel mensen is het 'hiernamaals' een geruststelling, voor mij is het heerlijk dat er dan daadwerkelijk helemaal niets meer is. Ik heb niet bepaald een makkelijk leven (gehad, sinds ik controle heb genomen over mijn leven ben ik een stuk gelukkiger = wel moeilijker) en heb vaak aan de dood gedacht. Net als jij geen plannen, maar wel eens van goh, niet meer vechten.
Zo velen met ons... dus daar hoef je niet bang voor te zijn.
Anyway, je weet nog niet wat je wil. Weet je alvast wat je NIET wil?
Maar goed, bekijk die vragen eens goed. Het zijn vragen die voor nu spelen. En soms ben je rustig en valt het allemaal wel mee, soms raak je in paniek. Je hebt die onrust diep van binnen. Ik ben helemaal geen zweverig persoon, maar ik geloof wel dat onrust van binnen iemand iets probeert te vertellen.
Zit jij momenteel in iets, of ben je met iets bezig, waarvan je eigenlijk stiekem diep in je hart weet dat het niet goed is voor je of kansloos is maar waar je nog niet aan wil?
Het hier en nu is belangrijk. Wat heb je NU nodig om wat gelukkiger te zijn? Wat is wellicht niet meteen de oplossing, maar een steuntje in de goede richting?
En dan wel stukje toekomst. Wat wil je en is dat haalbaar? Waarom niet NU iets doen om te zorgen dat het in de toekomst kan. (Dat is nu eerst eens voor jezelf zorgen, maar dat terzijde)
Wat let je om een opleiding te doen? Wat let je de dingen te doen die je gelukkig maken?
Dat stukje over de dood dat herken ik. Voor veel mensen is het 'hiernamaals' een geruststelling, voor mij is het heerlijk dat er dan daadwerkelijk helemaal niets meer is. Ik heb niet bepaald een makkelijk leven (gehad, sinds ik controle heb genomen over mijn leven ben ik een stuk gelukkiger = wel moeilijker) en heb vaak aan de dood gedacht. Net als jij geen plannen, maar wel eens van goh, niet meer vechten.
Zo velen met ons... dus daar hoef je niet bang voor te zijn.
Anyway, je weet nog niet wat je wil. Weet je alvast wat je NIET wil?
maandag 8 december 2008 om 16:03
Domnaiefmutsje: Weet je dat het gewoon niet te antwoorden is voor mezelf. Ik zou heel graag weten wat ik nou echt wil en at voor een opleiding enzo, maar ik weet het gewoon niet. Nu ga ik binnenkort op vakantie en dat lijkt me een mooie gelegenheid om eens te bedenken wat ik wil. Ook heb ik binnenkort een sollicitatie gesprek voor een baan die mij wel leuk lijkt dus dat is wel een goede stap. Alleen nu ben ik zoooo nerveus daarvoor omdat ik niet weet wat voor een vragen ik kan verwachten.
Dressuurzadel: Dat merk zegt me niets :S En ik wil zo enorm graag weer paardrijden maar ik ben ten eerste veel te dun (op de bank zitten doet al lichtelijk pijn) en ten tweede is het ook wel erg veel geld wat ik nu beter kan besteden. Maar het is nog steeds mn droom!
Dressuurzadel: Dat merk zegt me niets :S En ik wil zo enorm graag weer paardrijden maar ik ben ten eerste veel te dun (op de bank zitten doet al lichtelijk pijn) en ten tweede is het ook wel erg veel geld wat ik nu beter kan besteden. Maar het is nog steeds mn droom!
maandag 8 december 2008 om 21:10
En heb je al wel antwoord gehad van je psycholoog, en wat zegt hij/zij?
En even naar aanleiding van het paardrijden: Doe je wel iets anders echt leuks voor jezelf? Misschien heb je het gevoel dat je daar geen tijd/energie voor hebt, maar het kan zo helpen, even je gedachten verzetten, gewoon iets doen met als enige reden dat jij het léuk vindt..
En even naar aanleiding van het paardrijden: Doe je wel iets anders echt leuks voor jezelf? Misschien heb je het gevoel dat je daar geen tijd/energie voor hebt, maar het kan zo helpen, even je gedachten verzetten, gewoon iets doen met als enige reden dat jij het léuk vindt..
dinsdag 9 december 2008 om 14:35
Nou ik heb mn gesprek net al gehad. Ze vrogen of ik eerder kon en heb dat gedaan. Ik vertel liever verder over de functie omdat het te herkenbaar kan zijn, maar ik heb er wel een goed gevoel over en het ging ook goed gelukkig!
Moosey: Tranen sprongen in mn ogen bij het besef dat ik eigenlijk nooit wat voor mezelf doe. Ik ben altijd maar aan het werken, huishouden, bezig zijn voor anderen. Ik ga daar eens over nadenken en bedenken wat ik zou willen en kunnen doen. Dankjewel voor het inzicht.
Ik ben nog gebeld door mn psycholoog maar die is zo 'mutserig' en daar schiet ik gewoon niets mee op. Net alsof ze alleen maar medelijden met me heeft ofzo en verder geen tips of adviezen geeft. Nja, het helpt me voor mn gevoel niet iig.
Moosey: Tranen sprongen in mn ogen bij het besef dat ik eigenlijk nooit wat voor mezelf doe. Ik ben altijd maar aan het werken, huishouden, bezig zijn voor anderen. Ik ga daar eens over nadenken en bedenken wat ik zou willen en kunnen doen. Dankjewel voor het inzicht.
Ik ben nog gebeld door mn psycholoog maar die is zo 'mutserig' en daar schiet ik gewoon niets mee op. Net alsof ze alleen maar medelijden met me heeft ofzo en verder geen tips of adviezen geeft. Nja, het helpt me voor mn gevoel niet iig.
woensdag 10 december 2008 om 12:27
hallo jeune,
Gefeliciteerd met je nieuwe baan, ik hoop dat je hier blij van wordt!
Wat ik uit jouw stukje lees is dat je heel veel in jouw hoofd zit, misschien inderdaad een goed idee om wat meer te gaan doen wat jij leuk vind, zodat je ook een uitlaatklep hebt en letterlijk ruimte in jouw hoofd creeert. Paardrijden of een andere leuke hobby? Misschien moet je met dat aankomen eerst accepteren dat het nu nou eenmaal zo is. Vaak gaat het al beter als je je er minder druk over maakt, ik spreek nu uit eigen ervaring . Stel je ook niet teveel eisen aan jezelf? Het klinkt alsof je heel veel van jezelf moet! Misschien moet je voor jezelf een lijstje maken met prioriteiten en dingen die wel even kunnen wachten. En in je agenda tijd voor jezelf reserveren! Ik hoop dat je hier iets aan hebt!
Succes
Gefeliciteerd met je nieuwe baan, ik hoop dat je hier blij van wordt!
Wat ik uit jouw stukje lees is dat je heel veel in jouw hoofd zit, misschien inderdaad een goed idee om wat meer te gaan doen wat jij leuk vind, zodat je ook een uitlaatklep hebt en letterlijk ruimte in jouw hoofd creeert. Paardrijden of een andere leuke hobby? Misschien moet je met dat aankomen eerst accepteren dat het nu nou eenmaal zo is. Vaak gaat het al beter als je je er minder druk over maakt, ik spreek nu uit eigen ervaring . Stel je ook niet teveel eisen aan jezelf? Het klinkt alsof je heel veel van jezelf moet! Misschien moet je voor jezelf een lijstje maken met prioriteiten en dingen die wel even kunnen wachten. En in je agenda tijd voor jezelf reserveren! Ik hoop dat je hier iets aan hebt!
Succes
