Psyche
alle pijlers
Houd het dan nooit op
dinsdag 3 februari 2009 om 14:04
Hallo iedereen, ik heb advies nodig betreffende mijn oudste zoon S. Ik ben gescheiden toen de kinderen nog heel klein waren. Op 14 jarige leeftijd wou S veranderen van school, hij wou naar de zeevaartschool ipv de school waar hij nu op zat en kwam hier mee thuis na een weekend bij zijn vader.Deze scholen zijn intern en op dat moment heb ik allimentatie aangevraagd voor alleen S. om zo aan de interne schoolkosten te kunnen voldoen. Dat had ik dus niet moeten doen want vanaf dat moment heeft mijn ex alles geprobeerd om de kids bij mij weg te krijgen en dat is hem met S. ook gelukt.Ik heb me er bij neer moeten leggen vooral om de kids hun gemoedrust en niet om de mijne of zijne. De eerste jaren mocht ik hem amper zien en werd hij ontzettend klein gehouden (nu nog). Maar de afgelopen twee jaar is ons contact alleen maar gegroeid en beter geworden. Ik woon heel klein samen met mijn jongste op een flatje met twee slaapkamertjes, Als S. er ook is slaapt hij bij zijn broertje en dat gaat zo nu en dan een weekendje ook prima. Beide knapen zijn gek met elkaar. Nu wil S. in het nieuwe schooljaar weer studeren en dus zijn baan opzeggen. Hij vaart nu op een binnenschip en is dus doordeweeks nooit thuis, en voor die tijd (bij pa) was hij intern op school. Nu heeft hij zijn pa op de hoogte gebracht van zijn plannen en heeft hem de deur gewezen. Hij moest zich het weekend maar weer bij zijn moeder inschrijven! en daar wonen!! en is niet langer welkom!! terwijl ik een week terug met mijn ex heb gepraat hoe we dit op moesten lossen. Ik kan S. niet weer voorgoed bij ons thuis hebben om verschillende redenen. We wonen klein met twee kleine slaapkamertjes, dit flatje heb ik gekocht omdat we toch maar met zijn tweetjes waren en weekends als S. langskomt slaapt hij bij zijn broertje. We hebben een zwaar jaar achter de rug. Zijn broertje is verleden jaar onverwachts opgenomen geweest voor 8 maanden en ik ben in een burnout beland. Hij is sinds de kerst weer thuis en is pddnos gediagnosteerd. Het is dus onmogelijk om beide knapen op 1 kamer te houden.Daar komt bij dat ik door het afgelopen jaar geen contract verlenging heb gekregen en daardoor per 1 feb jl mijn baan ben kwijtgeraakt wat de nodige stress oplevert aangezien ik wel een koopflat heb. Waarneer houd het eens op. Vrijdag staat mijn oudste voor mijn neus Mam, hij moet me niet meer...Ik moet me bij jou laten inschrijven....Mag er niet meer in. Dit na alles wat mijn ex mij aangedaan heeft qua zwart praten hoe slecht ik wel niet was/ben voor mijn kids! Na al die jaren en nu? Daar sta ik dan, zoek het maar weer uit.Ik weet het gewoon niet meer, ik kan moeilijk mijn zoon de deur weigeren, het kind kan er toch ook niets aan doen. Wat een Eikel!
dinsdag 3 februari 2009 om 14:14
dinsdag 3 februari 2009 om 14:23
Hallo Sassafras,
Bedankt voor je reactie, ik snap het zelf ook niet meer. Al die jaren ellende omdat mijn ex mij het licht niet in de ogen gunde en de buitenwereld liet weten hoe goed hij het wel niet deed met mijn oudste en de jongste klaar was voor de goot. Met mijn jongste gaat het prima momenteel ondanks dat we beiden moeten leren omgaan met zijn PDD en ook dat vergt veel.En nu S, dus weer hele dagen thuis wil zijn en naar school is het zijn vader en zijn vrouw teveel! dus terug naar mams ondanks dat ik mijn ex heb verteld dat het onmogelijk is zonder dat zijn jongste zoon hierdoor de dupe wordt.
Bedankt voor je reactie, ik snap het zelf ook niet meer. Al die jaren ellende omdat mijn ex mij het licht niet in de ogen gunde en de buitenwereld liet weten hoe goed hij het wel niet deed met mijn oudste en de jongste klaar was voor de goot. Met mijn jongste gaat het prima momenteel ondanks dat we beiden moeten leren omgaan met zijn PDD en ook dat vergt veel.En nu S, dus weer hele dagen thuis wil zijn en naar school is het zijn vader en zijn vrouw teveel! dus terug naar mams ondanks dat ik mijn ex heb verteld dat het onmogelijk is zonder dat zijn jongste zoon hierdoor de dupe wordt.
dinsdag 3 februari 2009 om 14:26
Heyjij,
Ik heb twee kleine kamertjes waarvan ik zelf op de kleinste slaap. Daar past precies 1 bed in en dan is het ook vol. Hier heb ik bewust voor gekozen omdat ik overdag altijd aan het werk was en mijn jongste de ruimte gunde. Nu we weten wat hij heeft blijkt dit de juiste beslissing te zijn geweest. Door stress heb ik de nodige nekklachten gekregen en kan onmogelijk op een twee persoonsbank gaan slapen. Buiten dat is zoiets voor een weekendje een oplossing maar voor langer?
Ik heb twee kleine kamertjes waarvan ik zelf op de kleinste slaap. Daar past precies 1 bed in en dan is het ook vol. Hier heb ik bewust voor gekozen omdat ik overdag altijd aan het werk was en mijn jongste de ruimte gunde. Nu we weten wat hij heeft blijkt dit de juiste beslissing te zijn geweest. Door stress heb ik de nodige nekklachten gekregen en kan onmogelijk op een twee persoonsbank gaan slapen. Buiten dat is zoiets voor een weekendje een oplossing maar voor langer?
dinsdag 3 februari 2009 om 14:27
Het lastige is dat ik het idee heb dat je ex niet zal willen helpen met en jij niet goed financieel in staat bent tot je zoon zo steunen dat hij op eigen benen kan staan en een studentenkamer kan zoeken. Of zou dat misschien wel kunnen? Ik weet niet hoe oud je oudste zoon nu is.
Hoe ziet hij dit zelf voor zich? Begrijpt je oudste zoon dat dit voor jou ook een moeilijke situatie is? Wie weet kan hij een tijdje bij jullie wonen en daarna op zichzelf. Ik zou hem iig niet nu de deur wijzen, hoe zijn vader heeft gehandeld zal hem wel een knauw hebben gegeven. Ik denk dat hij je nu nodig heeft.
Dus dat wordt wellicht een tijdje passen en meten. Misschien een bedbank in de woonkamer? Zodat je jongste zoon ook zijn eigen plek en wat rust heeft. Los daarvan kan het ook leuk zijn voor de twee broers om weer een tijdje samen in 1 huis te wonen. Ik zou wel heel heldere afspraken maken met je zoon van wat je van hem verwacht in huis (bijv helpen met wat huishoudelijke dingen en rekening houden met zijn broertje en jou). Zodat het niet een extra belasting voor jou vormt maar juist extra gezelligheid.
En het is misschien klein maar er zijn veel mensen op de wereld die het met minder ruimte en grotere gezinnen moeten doen. Dus het is niet per se hopeloos . Maar ik denk dat je wel goed duidelijk moet hebben wat je van elkaar mag verwachten.
Hoe ziet hij dit zelf voor zich? Begrijpt je oudste zoon dat dit voor jou ook een moeilijke situatie is? Wie weet kan hij een tijdje bij jullie wonen en daarna op zichzelf. Ik zou hem iig niet nu de deur wijzen, hoe zijn vader heeft gehandeld zal hem wel een knauw hebben gegeven. Ik denk dat hij je nu nodig heeft.
Dus dat wordt wellicht een tijdje passen en meten. Misschien een bedbank in de woonkamer? Zodat je jongste zoon ook zijn eigen plek en wat rust heeft. Los daarvan kan het ook leuk zijn voor de twee broers om weer een tijdje samen in 1 huis te wonen. Ik zou wel heel heldere afspraken maken met je zoon van wat je van hem verwacht in huis (bijv helpen met wat huishoudelijke dingen en rekening houden met zijn broertje en jou). Zodat het niet een extra belasting voor jou vormt maar juist extra gezelligheid.
En het is misschien klein maar er zijn veel mensen op de wereld die het met minder ruimte en grotere gezinnen moeten doen. Dus het is niet per se hopeloos . Maar ik denk dat je wel goed duidelijk moet hebben wat je van elkaar mag verwachten.
dinsdag 3 februari 2009 om 14:33
Als je zoon de leeftijd heeft om te studeren kan hij waarschijnlijk ook op zichzelf gaan wonen, in een studentenhuis oid. Voor weekenden en zo kan hij dan of bij zijn broer op de kamer of in de woonkamer op een matras/groot luchtbed. Het is niet optimaal, maar dat zal je oudste wel snappen. Je ex is natuurlijk een zak! Maak je zoon duidelijk dat hij altijd welkom is in je huis, maar dat jullie moeten roeien met de riemen die jullie hebben. En lekker op kamers is hartstikke leuk, maakt je studentenleven echt heel gaaf!
dinsdag 3 februari 2009 om 14:39
Feliciaatje,
Je slaat de spijker op zijn kop en de tranen komen weer naar boven. Mijn ex hoef ik niets van te verwachten en dat doe ik ook niet. Ben boos dat dit zomaar gebeurd. Ik heb veelvuldig met hem gepraat en hij weet dat hij hier niet blijven kan en dat snapt hij ook. Het weekend toen ik er weer over begon zei hij van Mam ik ga wel (slik) dat wil ik dus niet, ik kan het ook niet. Ik heb een advertentie gezet op marktplaats voor onderdak voor hem en hem tevens ingeschreven bij een kamersite. Alleen het plaatsje waar wij wonen zijn de opties klein. De gezelligheid is er ondanks dit gelukkig wel. Elke keer als hij binnenstapt ben ik trots op hem, hij is mijn zoon en ik heb hem al een moeten missen.
Je slaat de spijker op zijn kop en de tranen komen weer naar boven. Mijn ex hoef ik niets van te verwachten en dat doe ik ook niet. Ben boos dat dit zomaar gebeurd. Ik heb veelvuldig met hem gepraat en hij weet dat hij hier niet blijven kan en dat snapt hij ook. Het weekend toen ik er weer over begon zei hij van Mam ik ga wel (slik) dat wil ik dus niet, ik kan het ook niet. Ik heb een advertentie gezet op marktplaats voor onderdak voor hem en hem tevens ingeschreven bij een kamersite. Alleen het plaatsje waar wij wonen zijn de opties klein. De gezelligheid is er ondanks dit gelukkig wel. Elke keer als hij binnenstapt ben ik trots op hem, hij is mijn zoon en ik heb hem al een moeten missen.
dinsdag 3 februari 2009 om 14:40
dinsdag 3 februari 2009 om 14:44
daar is de ruzie ook om begonnen. Hij wil weer studeren ipv alleen met een kapitein op een schip. Hij mist mensen om zich heen en wil weer naar school. Ik ben hier helemaal voor en zijn vader dus niet. Conclusie ga maar naar ma. Ik heb vanaf het moment dat hij het huis uit ging altijd gezegt dat hij welkom is. Alleen mijn ex heeft dat een mooie tijd tegen kunnen houden. Maar kids worden ouder en zien dan ook de andere kant van het verhaal (gelukkig). Ik heb me altijd op de achtergrond gehouden maar dit keer is er wat geknapt van binnen. Ik kan die man wel wat doen..
dinsdag 3 februari 2009 om 14:54
Maar hoe oud is S? Als hij wil studeren lijkt mij me oud genoeg om op zichzelf te wonen. Als jij niet veel verdient en zijn pa niet wil meebetalen kan hij behoorlijk wat aanvullende beurs van de UB-groep krijgen!
Dan zou hij toch gewoon een studentenkamer kunnen huren? Dat is voor een student toch ergens ook leuker dan thuis bij ma? (dat laatste niet lullig bedoeld hoor, maar je studietijd is toch echt de periode waarin je op jezelf gaat wonen enzo)
Dan zou hij toch gewoon een studentenkamer kunnen huren? Dat is voor een student toch ergens ook leuker dan thuis bij ma? (dat laatste niet lullig bedoeld hoor, maar je studietijd is toch echt de periode waarin je op jezelf gaat wonen enzo)
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 3 februari 2009 om 14:59
http://www.rocva.nl/opleidingen/bol-opleiding.html
http://www.edudelta.nl/MB...ng/tabid/196/Default.aspx
Als ik het zo lees heeft hij wél recht op stufi hoor!
BOL-opleiding: wel stufi
BBL-opleiding: geen stufi
http://www.edudelta.nl/MB...ng/tabid/196/Default.aspx
Als ik het zo lees heeft hij wél recht op stufi hoor!
BOL-opleiding: wel stufi
BBL-opleiding: geen stufi
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 3 februari 2009 om 15:04
Tangerine,
Als het goed is krijgt hij hiervoor betaald. En natuurlijk moet hij gewoon net als ieder ander een bijbaantje nemen om zijn weekendjes met vrienden te kunnen bekostigen. Heel gezond allemaal. En ik hoop dat er binnenkort een oplossing voor woonruimte voor hem is zodat alles ook voor hem in rustiger vaarwater terecht komt.
Daar ben ik allemaal wel mee bezig, maar wat mij bezig houd en kwaad maakt is dat dit allemaal zomaar kan. Zo van de een op de andere dag na bijna vijf jaar je kind weer op de stoep zetten en een ander ondanks praten er mee opzadelen. Buiten dat heb ik er veel moeite mee dat hij totaal geen oog heeft voor wat dit voor ons betekend en ons bedoel ik voornamelijk mijn jongste.
Als het goed is krijgt hij hiervoor betaald. En natuurlijk moet hij gewoon net als ieder ander een bijbaantje nemen om zijn weekendjes met vrienden te kunnen bekostigen. Heel gezond allemaal. En ik hoop dat er binnenkort een oplossing voor woonruimte voor hem is zodat alles ook voor hem in rustiger vaarwater terecht komt.
Daar ben ik allemaal wel mee bezig, maar wat mij bezig houd en kwaad maakt is dat dit allemaal zomaar kan. Zo van de een op de andere dag na bijna vijf jaar je kind weer op de stoep zetten en een ander ondanks praten er mee opzadelen. Buiten dat heb ik er veel moeite mee dat hij totaal geen oog heeft voor wat dit voor ons betekend en ons bedoel ik voornamelijk mijn jongste.
dinsdag 3 februari 2009 om 15:07
dinsdag 3 februari 2009 om 15:25
quote:Doortje65 schreef op 03 februari 2009 @ 15:04:
Daar ben ik allemaal wel mee bezig, maar wat mij bezig houd en kwaad maakt is dat dit allemaal zomaar kan. Zo van de een op de andere dag na bijna vijf jaar je kind weer op de stoep zetten en een ander ondanks praten er mee opzadelen. Buiten dat heb ik er veel moeite mee dat hij totaal geen oog heeft voor wat dit voor ons betekend en ons bedoel ik voornamelijk mijn jongste.Ik snap dat je kwaad bent, maar je kunt daar helemaal niets mee. Behalve je ex het plezier gunnen van dat hij je humeur (weer) vergalt. dus, doe jezelf een plezier, zoek een oude foto van je ex op gooi die in de plee, draai er een lekkere drol op, doorspoelen en klaar! Over tot de orde van de dag.
Daar ben ik allemaal wel mee bezig, maar wat mij bezig houd en kwaad maakt is dat dit allemaal zomaar kan. Zo van de een op de andere dag na bijna vijf jaar je kind weer op de stoep zetten en een ander ondanks praten er mee opzadelen. Buiten dat heb ik er veel moeite mee dat hij totaal geen oog heeft voor wat dit voor ons betekend en ons bedoel ik voornamelijk mijn jongste.Ik snap dat je kwaad bent, maar je kunt daar helemaal niets mee. Behalve je ex het plezier gunnen van dat hij je humeur (weer) vergalt. dus, doe jezelf een plezier, zoek een oude foto van je ex op gooi die in de plee, draai er een lekkere drol op, doorspoelen en klaar! Over tot de orde van de dag.
dinsdag 3 februari 2009 om 15:29
Ik snap heus dat je kwaad bent, ik zou ook kwaad zijn. De actie van je ex verdient absolúút niet de schoonheidsprijs. Maar jammer genoeg mág hij dit wel flikken. Je zoon is volwassen... het praat het niet goed, maar deze situatie ligt zoals het ligt en ik denk dat je je tijd, energie en frustratie beter kunt richten op nuttige dingen dan op een lapzwans van een ex!
dinsdag 3 februari 2009 om 15:36
Ik denk dat jaren van frustratie en ergernis niet zo even door te spoelen zijn hoor. Nee, je kunt er niks mee want er verandert niks. Alleen is een dergelijk gevoel opgebouwd en zal dus ook weer op dezelfde manier in hetzelfde tempo afgebroken moeten worden. Gewoon roepen 'nou is het klaar', tja, was het maar zo makkelijk. Gevoelens laten zich niet zo makkelijk door de plee trekken. Misschien moet je er juist wél iets mee.
Al was het maar je frustratie en ergernis en woede op schrift zetten. Scheld em maar de huid vol, noem alles op wat aan hem niet deugt, net zolang je leeg bent. Uiteraard stuur je al die beledigingen niet op maar het kan wel helpen als je helder voor je ziet staan wat anders maar blijft malen in je gedachten.
Al was het maar je frustratie en ergernis en woede op schrift zetten. Scheld em maar de huid vol, noem alles op wat aan hem niet deugt, net zolang je leeg bent. Uiteraard stuur je al die beledigingen niet op maar het kan wel helpen als je helder voor je ziet staan wat anders maar blijft malen in je gedachten.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 3 februari 2009 om 15:45
Is er misschien familie in de buurt waar je oudste zoon een paar dagen in de week mag slapen? Totdat hij op kamers gaat, kun je het dan wel overbruggen.
Zelf zou ik als ik jou was misschien met maatschappelijk werk en/of CWI contact opnemen? Voor nieuw werk, maar ook om even je problemen van je af te kunnen praten en praktische hulp te krijgen??
Zelf zou ik als ik jou was misschien met maatschappelijk werk en/of CWI contact opnemen? Voor nieuw werk, maar ook om even je problemen van je af te kunnen praten en praktische hulp te krijgen??
dinsdag 3 februari 2009 om 15:47
Je zoon is 19 begrijp ik? Dan is hij ook in staat onderdak voor zichzelf te vinden. Hij is geen kind meer. Zelf woonde ik met 17 op kamers, zelf gevonden.
Als moeder kan je hem uiteraard helpen, maar -alles- voor hem regelen lijkt me te gek.
Los daarvan: het feit dat hij eruit is gezet is natuurlijk vreselijk, wat een rotervaring en dat hij moeilijk bij jou terecht kan is ook voor jullie beiden niet leuk. Hij zit echt even tussen wal en schip. Tijdelijk kán hij uiteraard bij jou terecht, dat regelt zich vast wel. Al is het in de woonkamer op een campingbed, toch Dus een dak heeft ie, nu nog een praktisch dak. Daar kan hij, als nodig met een beetje hulp van ma, nu naar op zoek.
Kamernet punt nl had je al gevonden?
Directwonen?
Marktplaats (je weet nooit)
Woningbouwvereniging (wellicht urgentie?)
Als moeder kan je hem uiteraard helpen, maar -alles- voor hem regelen lijkt me te gek.
Los daarvan: het feit dat hij eruit is gezet is natuurlijk vreselijk, wat een rotervaring en dat hij moeilijk bij jou terecht kan is ook voor jullie beiden niet leuk. Hij zit echt even tussen wal en schip. Tijdelijk kán hij uiteraard bij jou terecht, dat regelt zich vast wel. Al is het in de woonkamer op een campingbed, toch Dus een dak heeft ie, nu nog een praktisch dak. Daar kan hij, als nodig met een beetje hulp van ma, nu naar op zoek.
Kamernet punt nl had je al gevonden?
Directwonen?
Marktplaats (je weet nooit)
Woningbouwvereniging (wellicht urgentie?)
dinsdag 3 februari 2009 om 15:50
shahla, je moet het ook niet ál te letterlijk nemen (hoewel, wie weet werkt het wel erg therapeutisch 
De situatie die TO beschrijft duurt al 5 jaar en imho zou het dan verstandig zijn om daar gewoon eenzijdig mee te stoppen, door er geen energie / tijd / emotie en whatever aan de verspillen. Díe beslissing nemen, om daarmee te stoppen, daar heb ik het over. Eenvoudig is dat misschien niet, maar het kan wel en het leven wordt er een stuk leuker door.
PS, ik reageer dus voornamelijk op de topictitel en wat daar mee te maken heeft, niet over het practische probleem van knul die onderdak moet.
De situatie die TO beschrijft duurt al 5 jaar en imho zou het dan verstandig zijn om daar gewoon eenzijdig mee te stoppen, door er geen energie / tijd / emotie en whatever aan de verspillen. Díe beslissing nemen, om daarmee te stoppen, daar heb ik het over. Eenvoudig is dat misschien niet, maar het kan wel en het leven wordt er een stuk leuker door.
PS, ik reageer dus voornamelijk op de topictitel en wat daar mee te maken heeft, niet over het practische probleem van knul die onderdak moet.
