Psyche
alle pijlers
Houd het dan nooit op
dinsdag 3 februari 2009 om 14:04
Hallo iedereen, ik heb advies nodig betreffende mijn oudste zoon S. Ik ben gescheiden toen de kinderen nog heel klein waren. Op 14 jarige leeftijd wou S veranderen van school, hij wou naar de zeevaartschool ipv de school waar hij nu op zat en kwam hier mee thuis na een weekend bij zijn vader.Deze scholen zijn intern en op dat moment heb ik allimentatie aangevraagd voor alleen S. om zo aan de interne schoolkosten te kunnen voldoen. Dat had ik dus niet moeten doen want vanaf dat moment heeft mijn ex alles geprobeerd om de kids bij mij weg te krijgen en dat is hem met S. ook gelukt.Ik heb me er bij neer moeten leggen vooral om de kids hun gemoedrust en niet om de mijne of zijne. De eerste jaren mocht ik hem amper zien en werd hij ontzettend klein gehouden (nu nog). Maar de afgelopen twee jaar is ons contact alleen maar gegroeid en beter geworden. Ik woon heel klein samen met mijn jongste op een flatje met twee slaapkamertjes, Als S. er ook is slaapt hij bij zijn broertje en dat gaat zo nu en dan een weekendje ook prima. Beide knapen zijn gek met elkaar. Nu wil S. in het nieuwe schooljaar weer studeren en dus zijn baan opzeggen. Hij vaart nu op een binnenschip en is dus doordeweeks nooit thuis, en voor die tijd (bij pa) was hij intern op school. Nu heeft hij zijn pa op de hoogte gebracht van zijn plannen en heeft hem de deur gewezen. Hij moest zich het weekend maar weer bij zijn moeder inschrijven! en daar wonen!! en is niet langer welkom!! terwijl ik een week terug met mijn ex heb gepraat hoe we dit op moesten lossen. Ik kan S. niet weer voorgoed bij ons thuis hebben om verschillende redenen. We wonen klein met twee kleine slaapkamertjes, dit flatje heb ik gekocht omdat we toch maar met zijn tweetjes waren en weekends als S. langskomt slaapt hij bij zijn broertje. We hebben een zwaar jaar achter de rug. Zijn broertje is verleden jaar onverwachts opgenomen geweest voor 8 maanden en ik ben in een burnout beland. Hij is sinds de kerst weer thuis en is pddnos gediagnosteerd. Het is dus onmogelijk om beide knapen op 1 kamer te houden.Daar komt bij dat ik door het afgelopen jaar geen contract verlenging heb gekregen en daardoor per 1 feb jl mijn baan ben kwijtgeraakt wat de nodige stress oplevert aangezien ik wel een koopflat heb. Waarneer houd het eens op. Vrijdag staat mijn oudste voor mijn neus Mam, hij moet me niet meer...Ik moet me bij jou laten inschrijven....Mag er niet meer in. Dit na alles wat mijn ex mij aangedaan heeft qua zwart praten hoe slecht ik wel niet was/ben voor mijn kids! Na al die jaren en nu? Daar sta ik dan, zoek het maar weer uit.Ik weet het gewoon niet meer, ik kan moeilijk mijn zoon de deur weigeren, het kind kan er toch ook niets aan doen. Wat een Eikel!
dinsdag 3 februari 2009 om 16:05
Heeft je ex-man soms ook een vorm van PDD nos? Het is erfelijk en vaak hebben kinderen met deze diagnose een 'moeilijke' vader. (het komt veeel vaker bij mannen voor dan bij vrouwen)
Verklaart dat misschien niet zijn bizarre gedrag naar jou en zijn kinderen toe?
Als dat zo is hoef je alles wat deze man doet niet persoonlijk aan te trekken en je ook niet af te vragen waarom hij zijn zoon de deur wijst. Deze man is incapabel en dat wordt nooit 'beter'. Hij heeft zelf geen 'leven', dus hoe kan hij het een ander gunnen? Bovenstaande tips van forumleden kunnen jullie helpen deze zoveelste klap op te vangen, maar je kunt het, maak ruimte voor die jongen tot hij een kamer heeft, hij zal dat nooit vergeten en de rest van zijn leven weten dat er één persoon in de wereld is waar hij altijd terecht kan. Als hij zo'n basis heeft, kan hij later ook zo'n stevige basis vormen voor zijn eventuele eigen kinderen.
Sterkte ermee!
Verklaart dat misschien niet zijn bizarre gedrag naar jou en zijn kinderen toe?
Als dat zo is hoef je alles wat deze man doet niet persoonlijk aan te trekken en je ook niet af te vragen waarom hij zijn zoon de deur wijst. Deze man is incapabel en dat wordt nooit 'beter'. Hij heeft zelf geen 'leven', dus hoe kan hij het een ander gunnen? Bovenstaande tips van forumleden kunnen jullie helpen deze zoveelste klap op te vangen, maar je kunt het, maak ruimte voor die jongen tot hij een kamer heeft, hij zal dat nooit vergeten en de rest van zijn leven weten dat er één persoon in de wereld is waar hij altijd terecht kan. Als hij zo'n basis heeft, kan hij later ook zo'n stevige basis vormen voor zijn eventuele eigen kinderen.
Sterkte ermee!
dinsdag 3 februari 2009 om 16:05
Loomii,
Dat klopt ik moet het naast me neer leggen. Jaren heb ik dat ook gedaan. Wat ze ook zeiden of deden ik wist voor mezelf wel hoe het zat en in mijn achterhoofd altijd de hoop gehad als de kids eenmaal ouder zijn komen ze er wel achter. Ik heb niet zoals mijn ex rot dingen achter zijn rug om verteld of gedaan, leven en laten leven. En nu ook weer denk ik wat schiet ik ermee op om hem op zijn nummer te zetten? De enige die er de dupe van zijn zijn mijn jongens. En ja ik heb tegen S. gezegt jongen relax we vinden hier wel een oplossing voor en daar ben ik ook van overtuigd.
thanx!
Dat klopt ik moet het naast me neer leggen. Jaren heb ik dat ook gedaan. Wat ze ook zeiden of deden ik wist voor mezelf wel hoe het zat en in mijn achterhoofd altijd de hoop gehad als de kids eenmaal ouder zijn komen ze er wel achter. Ik heb niet zoals mijn ex rot dingen achter zijn rug om verteld of gedaan, leven en laten leven. En nu ook weer denk ik wat schiet ik ermee op om hem op zijn nummer te zetten? De enige die er de dupe van zijn zijn mijn jongens. En ja ik heb tegen S. gezegt jongen relax we vinden hier wel een oplossing voor en daar ben ik ook van overtuigd.
thanx!
dinsdag 3 februari 2009 om 16:28
Nell,
"hij zal dat nooit vergeten en de rest van zijn leven weten dat er één persoon in de wereld is waar hij altijd terecht kan. Als hij zo'n basis heeft, kan hij later ook zo'n stevige basis vormen voor zijn eventuele eigen kinderen".
Daar doe ik het voor
Door de diagnose van T. zijn we erachter gekomen dat het wel degelijk een erfelijke factor is en dat het bij mij zit. Maar juist daardoor hebben we het de afgelopen jaren ook gered. Aan de ene kant iets om trots op te zijn, aan de andere kant had hij veel eerder hulp kunnen krijgen ipv nu pas. Ik ben een eenling en krop alles op, laat veel over me heen gaan wat mijn ex aangaat en ga er praktisch nooit op in. Juist daardoor denk ik van nu moet ik het wel want anders gaat ie maar door......maar ja nu heeft ie eigenlijk niets meer om door te gaan toch? en wie het laatst lacht..
"hij zal dat nooit vergeten en de rest van zijn leven weten dat er één persoon in de wereld is waar hij altijd terecht kan. Als hij zo'n basis heeft, kan hij later ook zo'n stevige basis vormen voor zijn eventuele eigen kinderen".
Daar doe ik het voor
Door de diagnose van T. zijn we erachter gekomen dat het wel degelijk een erfelijke factor is en dat het bij mij zit. Maar juist daardoor hebben we het de afgelopen jaren ook gered. Aan de ene kant iets om trots op te zijn, aan de andere kant had hij veel eerder hulp kunnen krijgen ipv nu pas. Ik ben een eenling en krop alles op, laat veel over me heen gaan wat mijn ex aangaat en ga er praktisch nooit op in. Juist daardoor denk ik van nu moet ik het wel want anders gaat ie maar door......maar ja nu heeft ie eigenlijk niets meer om door te gaan toch? en wie het laatst lacht..
dinsdag 3 februari 2009 om 16:47
De gedachte dat S. op 14 jarige leeftijd bij mij wegging en meteen intern op school en daarna meteen intern doordeweeks werk/varen en nu hij er voor kiest om ook een leventje op te bouwen in zijn woonplaats en dus ook doordeweeks thuis zal zijn is dus zijn pa in het verkeerde keelsgat geschoten en heeft hem de deur uitgezet in de vorm van een sms dat hij het weekend zich op thuisadres moest laten inschrijven en niet langer welkom is. Bah bah bah Ik kan er niet bij.
Ik was zelf met 16 jaar de deur uit omdat het thuis niet langer kon. Het beste wat ik uit gedaan heb zei ik toendertijds en nu nog. Maar voor je eigen kind voelt het anders, dit wil je niet.
Ik was zelf met 16 jaar de deur uit omdat het thuis niet langer kon. Het beste wat ik uit gedaan heb zei ik toendertijds en nu nog. Maar voor je eigen kind voelt het anders, dit wil je niet.
woensdag 4 februari 2009 om 21:47
Doortje, ik vind 16 jaar op eigen benen moeten staan rijkelijk jong. Elk kind is weer anders, de één zal sneller volwassen zijn dan de ander. De bedoeling van opvoeden is dat de kinderen pas uitvliegen als ze überhaupt zelf kunnen vliegen en dan gaan ze echt zelf, dan willen ze zelf, en zijn ze er helemaal aan toe.
Het is onvoorstelbaar dat je ex zijn zoon via sms heeft gedumpt, hoe laf en ongemanierd kan een vader zijn?. Het is heel verdrietig voor die jongen dat zijn vader hem op zo'n manier afwijst, maar mijn ervaring (jouw ex lijkt op de mijne die gaat ook zo idioot met zijn kinderen om) is dat kinderen/jongeren een grote veerkracht hebben als ze in elk geval op de andere ouder (in ons geval de moeder) kunnen bouwen. Jouw zoon heeft toekomstplannen en maakt daar werk van, geweldig vind ik dat. Dat is toch wat elke liefhebbende ouder wil? Hij zal echt niet lang bij je blijven want hij zal als het even kan eigen woonruimte zoeken, en misschien komt er toch een andere oplossing vanuit vrienden of familie, maar nu heb je de kans om het contact tussen jullie wat te intensiveren en dat is eigenlijk positief want jullie hebben elkaar toch een tijd moeten missen. Cruif zei het al: 'Elk nadeel hep se foordeel!'
Laat die ex van je lekker barsten en ga het onwijs gezellig maken met z'n drietjes! Ga ervoor!
Het is onvoorstelbaar dat je ex zijn zoon via sms heeft gedumpt, hoe laf en ongemanierd kan een vader zijn?. Het is heel verdrietig voor die jongen dat zijn vader hem op zo'n manier afwijst, maar mijn ervaring (jouw ex lijkt op de mijne die gaat ook zo idioot met zijn kinderen om) is dat kinderen/jongeren een grote veerkracht hebben als ze in elk geval op de andere ouder (in ons geval de moeder) kunnen bouwen. Jouw zoon heeft toekomstplannen en maakt daar werk van, geweldig vind ik dat. Dat is toch wat elke liefhebbende ouder wil? Hij zal echt niet lang bij je blijven want hij zal als het even kan eigen woonruimte zoeken, en misschien komt er toch een andere oplossing vanuit vrienden of familie, maar nu heb je de kans om het contact tussen jullie wat te intensiveren en dat is eigenlijk positief want jullie hebben elkaar toch een tijd moeten missen. Cruif zei het al: 'Elk nadeel hep se foordeel!'
Laat die ex van je lekker barsten en ga het onwijs gezellig maken met z'n drietjes! Ga ervoor!
donderdag 5 februari 2009 om 10:21
Bedankt Nell,
We gaan er ook voor!. Ik heb me voorgenomen niet meer achterom te kijken wat mijn ex aangaat, hij verantwoordt zich later zelf maar naar de jongens al ze om vragen en antwoorden komen. Vorige week zondag zijn we naar een kamer wezen kijken en deze heeft hij niet gekregen maar.. van de week ging de telefoon en deze meneer heeft gevraagt of wij a.s zaterdag langs willen komen voor een oplossing. Hij heeft nog een ruimte over en wil die voor S. voor 1 maart in orde maken. Gewoon gewelding top! Een mooi vooruitzicht waar we met zijn allen naar toe gaan kijken en werken. Ik ben trots op mijn oudste, het feit dat hij weer wil gaan leren en gaat leren om op eigen benen te staan ipv zijn toekomst vergooien door zo jong al alleen maar te werken.
'Elk nadeel hep se foordeel!'
Je had het niet mooier kunnen uitdrukken want sa ist ma krek!
Dank je en natuurlijk ook de mede-forummers voor het goede advies en raad. Bedankt !
Doortje
We gaan er ook voor!. Ik heb me voorgenomen niet meer achterom te kijken wat mijn ex aangaat, hij verantwoordt zich later zelf maar naar de jongens al ze om vragen en antwoorden komen. Vorige week zondag zijn we naar een kamer wezen kijken en deze heeft hij niet gekregen maar.. van de week ging de telefoon en deze meneer heeft gevraagt of wij a.s zaterdag langs willen komen voor een oplossing. Hij heeft nog een ruimte over en wil die voor S. voor 1 maart in orde maken. Gewoon gewelding top! Een mooi vooruitzicht waar we met zijn allen naar toe gaan kijken en werken. Ik ben trots op mijn oudste, het feit dat hij weer wil gaan leren en gaat leren om op eigen benen te staan ipv zijn toekomst vergooien door zo jong al alleen maar te werken.
'Elk nadeel hep se foordeel!'
Je had het niet mooier kunnen uitdrukken want sa ist ma krek!
Dank je en natuurlijk ook de mede-forummers voor het goede advies en raad. Bedankt !
Doortje
donderdag 5 februari 2009 om 13:02
maar over die opleiding:
hij gaat een opleiding kijken waarvoor hij moet betalen, geen 'loon' krijgt en geen recht heeft op studiefinanciering??
Als hij dat zelf financieel niet kan bolwerken...dan is het toch einde verhaal? Dan moet hij toch een keuze maken tussen of een opleiding met stufie, of een BBL met inkomen (ik heb nog nooit gehoord van BBL zonder loon trouwens!)
of naast de opleiding een bijbaantje nemen...
Als je een bepaalde opleiding wil doen, dan moet het wel bekostigd kunnen worden...ik zou ook bij wijze van ook wel piloot willen worden, maar het geld is er niet voor...dan houdt het op....
hij gaat een opleiding kijken waarvoor hij moet betalen, geen 'loon' krijgt en geen recht heeft op studiefinanciering??
Als hij dat zelf financieel niet kan bolwerken...dan is het toch einde verhaal? Dan moet hij toch een keuze maken tussen of een opleiding met stufie, of een BBL met inkomen (ik heb nog nooit gehoord van BBL zonder loon trouwens!)
of naast de opleiding een bijbaantje nemen...
Als je een bepaalde opleiding wil doen, dan moet het wel bekostigd kunnen worden...ik zou ook bij wijze van ook wel piloot willen worden, maar het geld is er niet voor...dan houdt het op....
