Psyche
alle pijlers
Huilen vs kwaadheid...
zondag 18 oktober 2009 om 19:16
Hola!
een vraag, ik merk aan mezelf dat ik het erg moeilijk vind om kwaad te worden en nog moeilijker om dit dan ook te uiten naar mensen. Dit uit zich voornamelijk binnen de relatie met mijn vriend, op mijn werk of met andere mensen heb ik daar in veeel mindere mate last van en ben ik helemaal niet zo kwetsbaar. Maar op het moment dat ik met mijn vriend onenigheid heb, of als hij kritiek op me heeft waar ik het niet mee eens ben ga ik erg snel huilen. Nou heb ik op zich niks tegen af en toe huien, maar ik merk dat als het me lukt om op een fellere, minder slachtofferige manier te uiten, dus bijvoorbeeld door kwaad te worden, dit beter voor ons werkt en het me ook minder pijn doet en dat ik me sterker voel.
Alleen lukt dit me niet zo vaak/zelden. Waar het door komt? Geen idee, behalve dat ik ergens misschien eng vind om kwaad te worden, bang dat het gevolgen heeft dat mensen me dat kwalijk nemen? Mijn vriend geeft overigens aan dat dat niet zo zal zijn en ik merk ook dat dat niet gebeurt maar de knop omzetten blijft moelijk. Dussss eigenlijk vraag ik jullie om tips om mijn kwaadheid meer toe te laten en te uiten
Anyone?
een vraag, ik merk aan mezelf dat ik het erg moeilijk vind om kwaad te worden en nog moeilijker om dit dan ook te uiten naar mensen. Dit uit zich voornamelijk binnen de relatie met mijn vriend, op mijn werk of met andere mensen heb ik daar in veeel mindere mate last van en ben ik helemaal niet zo kwetsbaar. Maar op het moment dat ik met mijn vriend onenigheid heb, of als hij kritiek op me heeft waar ik het niet mee eens ben ga ik erg snel huilen. Nou heb ik op zich niks tegen af en toe huien, maar ik merk dat als het me lukt om op een fellere, minder slachtofferige manier te uiten, dus bijvoorbeeld door kwaad te worden, dit beter voor ons werkt en het me ook minder pijn doet en dat ik me sterker voel.
Alleen lukt dit me niet zo vaak/zelden. Waar het door komt? Geen idee, behalve dat ik ergens misschien eng vind om kwaad te worden, bang dat het gevolgen heeft dat mensen me dat kwalijk nemen? Mijn vriend geeft overigens aan dat dat niet zo zal zijn en ik merk ook dat dat niet gebeurt maar de knop omzetten blijft moelijk. Dussss eigenlijk vraag ik jullie om tips om mijn kwaadheid meer toe te laten en te uiten
Anyone?
zondag 18 oktober 2009 om 19:22
Ik vind het ook vaak moeilijk hoor, zeker bij mensen die dicht bij me staan. Dan ben ik ook snel geneigd om te gaan huilen.
Ik heb geprobeerd dit te accepteren, te wachten tot de huilbui over is, en daarna het gesprek aan te gaan. Als de sluizen eenmaal open gaan, valt er toch niet met me te praten.
Sommige mensen hebben wat dat betreft meer tijd nodig om hun emotie's even tot de orde te roepen. Snap dat het vervelend is, maar het blijft moeilijk om dit zelf 'op te lossen'.
Ik heb geprobeerd dit te accepteren, te wachten tot de huilbui over is, en daarna het gesprek aan te gaan. Als de sluizen eenmaal open gaan, valt er toch niet met me te praten.
Sommige mensen hebben wat dat betreft meer tijd nodig om hun emotie's even tot de orde te roepen. Snap dat het vervelend is, maar het blijft moeilijk om dit zelf 'op te lossen'.
zondag 18 oktober 2009 om 19:40
Ha Jorina,
fijn...herkenning
En inderdaad is het deels ook wel een stukje acceptatie dat ik gewoon zo ben. Maar af en toe merk ik dat ik die andere kant wel degelijk heb, de kwaadheid dus. Herken je dat ook? En ergens zou ik daar graag wat beter in willen worden. En op zich vind ik huilen (ook bij 'grote mensen') helemaal niet fout hoor, maar bij mij vind ik dat toch wel wat te snel gaan vaak.
fijn...herkenning
En inderdaad is het deels ook wel een stukje acceptatie dat ik gewoon zo ben. Maar af en toe merk ik dat ik die andere kant wel degelijk heb, de kwaadheid dus. Herken je dat ook? En ergens zou ik daar graag wat beter in willen worden. En op zich vind ik huilen (ook bij 'grote mensen') helemaal niet fout hoor, maar bij mij vind ik dat toch wel wat te snel gaan vaak.
zondag 18 oktober 2009 om 19:47
Huilen = je vind me niet lief
boos = ik ben het niet met je eens (zolang het een normale boosheid is he, als je met de borden gaat gooien is het weer een heel ander verhaal.)
Je kunt je in een ruzie afvragen of het altijd meteen om wel of niet lief vinden gaat. Je kunt ook een verschil van mening hebben.
Sommige mensen hebben moeite om een verschil van mening los te zien van andere emoties.
"Als je me waardeert / begrijpt/ lief vindt, dan ben je het ook met me eens" Zoiets.
Probeer binnen een ruzie goed voor ogen te houden waar het over gaat, en als jij of je "ruziepartner" afwijken van het onderwerp zeg je er iets van. Zo voorkom je ook dat een ruzie over het ene uitmondt in een ruzie over van alles en nog veel meer.
boos = ik ben het niet met je eens (zolang het een normale boosheid is he, als je met de borden gaat gooien is het weer een heel ander verhaal.)
Je kunt je in een ruzie afvragen of het altijd meteen om wel of niet lief vinden gaat. Je kunt ook een verschil van mening hebben.
Sommige mensen hebben moeite om een verschil van mening los te zien van andere emoties.
"Als je me waardeert / begrijpt/ lief vindt, dan ben je het ook met me eens" Zoiets.
Probeer binnen een ruzie goed voor ogen te houden waar het over gaat, en als jij of je "ruziepartner" afwijken van het onderwerp zeg je er iets van. Zo voorkom je ook dat een ruzie over het ene uitmondt in een ruzie over van alles en nog veel meer.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zondag 18 oktober 2009 om 20:07
Hoi Lolapoeza,
daar heb je wel een punt geloof ik. Op het moment dat ik ga huilen gaat het vaak om kritiek op mij, op de manier waarop ik dingen doe. Ik link dat (onbewust) aan je vind me niet lief/leuk...whatever terwijl de basis van onze relatie gewoon goed is en voor hem door mijn eigenschappen niet minder wordt.
Misschien heeft het er ook mee te maken dat mijn vriend erg kritisch is (over alles, niet alleen mij). Kritiek mag en moet zeker kunnen en op veel vlakken heb ik daar geen enkel probleem mee. Maar hij raakt daar ergens een gevoelige snaar bij mij. Wat daarbij lastig kan zijn is dat de dingen waarop hij soms kritiek heeft onderwerpen betreffen waar ik niet veel aan kan (of wil) doen. Ik ben bijvoorbeeld rustig, op het moment dat hij dan een uitgelaten reactie verwacht en ik die niet geef en hij me daarover kritiek geeft, dan kan ik daar niet veel mee...Tuurlijk wil ik mijn best doen op een aantal vlakken, maar ik wordt niet iemand anders.
Alhoewel ik gisteren dus een soortgelijk moment had (dus kritiek op de manier waarop ik iets deed) en ik opeens kwaad kon worden omdat ik vond dat hij me ruimte moest geven om dingen op mijn eigen manier te doen en dat dus wel goed voelde.
ps: verder ben ik heel blij met mijn relatie hoor, maar dit zijn soms wat lastige confronterende momenten
daar heb je wel een punt geloof ik. Op het moment dat ik ga huilen gaat het vaak om kritiek op mij, op de manier waarop ik dingen doe. Ik link dat (onbewust) aan je vind me niet lief/leuk...whatever terwijl de basis van onze relatie gewoon goed is en voor hem door mijn eigenschappen niet minder wordt.
Misschien heeft het er ook mee te maken dat mijn vriend erg kritisch is (over alles, niet alleen mij). Kritiek mag en moet zeker kunnen en op veel vlakken heb ik daar geen enkel probleem mee. Maar hij raakt daar ergens een gevoelige snaar bij mij. Wat daarbij lastig kan zijn is dat de dingen waarop hij soms kritiek heeft onderwerpen betreffen waar ik niet veel aan kan (of wil) doen. Ik ben bijvoorbeeld rustig, op het moment dat hij dan een uitgelaten reactie verwacht en ik die niet geef en hij me daarover kritiek geeft, dan kan ik daar niet veel mee...Tuurlijk wil ik mijn best doen op een aantal vlakken, maar ik wordt niet iemand anders.
Alhoewel ik gisteren dus een soortgelijk moment had (dus kritiek op de manier waarop ik iets deed) en ik opeens kwaad kon worden omdat ik vond dat hij me ruimte moest geven om dingen op mijn eigen manier te doen en dat dus wel goed voelde.
ps: verder ben ik heel blij met mijn relatie hoor, maar dit zijn soms wat lastige confronterende momenten
zondag 18 oktober 2009 om 20:15
zondag 18 oktober 2009 om 20:17
Zoals ik uit je reactie hierboven begrijp, geeft je vriend jou kritiek op wie je bent. Misschien begrijp ik dat verkeerd, maar ik vind het van hem niet helemaal eerlijk, wat jouw reactie tot huilen helemaal niet verkeerd maakt.
Als jij duidelijk aangeeft, zoals je denk ik in je voorbeeld hierboven ook al deed, dat hij jou ruimte moet geven, dan heeft hij dat te accepteren.
Misschien een tip als er weer zo'n moment is. Loop even weg, huil even uit en denk goed na over wat je tegen hem wilt zeggen. Zo kun je op een rustige manier over het 'probleem' praten en hoef je waarschijnlijk niet eens kwaad te worden.
Succes!
Als jij duidelijk aangeeft, zoals je denk ik in je voorbeeld hierboven ook al deed, dat hij jou ruimte moet geven, dan heeft hij dat te accepteren.
Misschien een tip als er weer zo'n moment is. Loop even weg, huil even uit en denk goed na over wat je tegen hem wilt zeggen. Zo kun je op een rustige manier over het 'probleem' praten en hoef je waarschijnlijk niet eens kwaad te worden.
Succes!
zondag 18 oktober 2009 om 20:21
Oioioi, wat herkenbaar. Ik ben ook altijd geneigd om te huilen (hoewel ik dat zelf liever ook niet wil). Ik merk wel dat ik steeds harder wordt tegenover opmerkingen van anderen. Maar ik heb bijvoorbeeld ook eens gehad bij een baantje dat ik erachter kwam dat een collega die zogenaamd altijd alle 'administratie' deed boven, gewoon computerspelletjes zat te spelen daar. Wat voelde ik me verraden en gekleineerd (omdat hij dacht me zo te kunnen bedriegen). Ik heb er toen eerst zelf niks van gezegd, maar was zóoo kwaad, dat ik het wel zei toen hij beneden kwam. Ik heb hem onder andere uitgescholden, maar kon het niet laten te huilen (wat ik dan weer erg zwak van me vond op dat moment, omdat hij me dan gewoon als labiel kon bestempelen)
zondag 18 oktober 2009 om 22:03
Ik heb laatst gehoord dat vrouwen vaak verdriet tonen als ze eigenlijk kwaad zijn en mannen boos gaan doen als ze verdrietig zijn. Dit schijnt aangeleerd gedrag te zijn, omdat van vrouwen en meisjes kwaadheid niet wordt gewaardeerd/geaccepteerd (waarschijnlijk omdat het inderdaad een te 'sterke' emotie is die niet past bij het plaatje van de zwakke vrouw). En 'mannen huilen niet' is natuurlijk nog steeds iets wat sterk leeft, om dezelfde reden (dat mannen niet zwak mogen zijn).
Als het aangeleerd gedrag is, valt het dus ook af te leren. Misschien helpt het als je eens voor de spiegel oefent en zo went aan een kwade uitdrukking op je gezicht en in je stem?
Wat is er zo erg aan als iemand het je kwalijk neemt dat je kwaad wordt? Wil je graag door iedereen altijd aardig gevonden worden? Is dat realistisch?
Als het aangeleerd gedrag is, valt het dus ook af te leren. Misschien helpt het als je eens voor de spiegel oefent en zo went aan een kwade uitdrukking op je gezicht en in je stem?
Wat is er zo erg aan als iemand het je kwalijk neemt dat je kwaad wordt? Wil je graag door iedereen altijd aardig gevonden worden? Is dat realistisch?
Ga in therapie!
zondag 18 oktober 2009 om 23:33
@dubiootje en hiltje:
ja, dat verdriet bij vrouwen doorgaans meer tot huilen leidt en bij mannen tot kwaadheid heb ik ook al eens gehoord, wat dat betreft pas ik prima in het plaatje
De vraag die jij als laatste stelt Dubiootje raakt volgens mij wel de kern; ja...ondanks het feit dat ik rationeel gezien volkomen onderschrijf dat niet iedereen me altijd aardig hoeft te/ kan vinden, vind ik het soms lastig als mensen (en dan voornamelijk mijn vriend in dit geval dat niet doen, terwijl ik het doorgaans erg waardeer in mensen als ze een confrontatie aangaan en even uit de niet-aardige modud stappen. Dat is echt en brengt uiteindelijk vaak iets beters voor dan wanneer dit soort momenten worden gemeden. Alleen moet ik daar zelf kennelijk een beetje iets voor overwinnen en zoek ik naar een manier om dat te doen.
De kwade uitdrukking oefenen is in ieder geval het proberen waard!
ja, dat verdriet bij vrouwen doorgaans meer tot huilen leidt en bij mannen tot kwaadheid heb ik ook al eens gehoord, wat dat betreft pas ik prima in het plaatje
De vraag die jij als laatste stelt Dubiootje raakt volgens mij wel de kern; ja...ondanks het feit dat ik rationeel gezien volkomen onderschrijf dat niet iedereen me altijd aardig hoeft te/ kan vinden, vind ik het soms lastig als mensen (en dan voornamelijk mijn vriend in dit geval
dat niet doen, terwijl ik het doorgaans erg waardeer in mensen als ze een confrontatie aangaan en even uit de niet-aardige modud stappen. Dat is echt en brengt uiteindelijk vaak iets beters voor dan wanneer dit soort momenten worden gemeden. Alleen moet ik daar zelf kennelijk een beetje iets voor overwinnen en zoek ik naar een manier om dat te doen. De kwade uitdrukking oefenen is in ieder geval het proberen waard!
