Psyche
alle pijlers
Huilen
woensdag 14 juli 2021 om 16:28
Ik zit in een kliniek met meerdere mensen en ik zit alleen maar te huilen en ik weet niet precies waarom. Ik ben een beetje mezelf kwijt. Ik leer een kant van mezelf kennen wat totaal t tegenovergestelde is dan normaal. Ik kom niet goed mee met t socializen enzo. Ik probeer de hele dag mn huilen in te houden. Dat lukt op traanogen na maar zodra ik moet praten begin ik te huilen. Ik heb nog nooit in mn leven zo makkelijk gehuild. Ik wil naar huis. Alles wat we hier gaan doen kan ik niet, durf ik niet en ik krijg grote angst van hier onder de mensen te zijn. Ergens heb ik zoiets van ik moet dit volhouden want anders kom ik er dalijk nooit in t leven. Anders leer ik nooit dingen zelf te doen. Maar ik vind het zo verschrikkelijk met zoveel leeftijdsgenoten.
elieke wijzigde dit bericht op 14-07-2021 16:29
15.17% gewijzigd
donderdag 15 juli 2021 om 08:34
Er is een groot verschil tussen crisisopnames en behandelopnames in dat kader.
Je kunt behandelopnames weliswaar soms als steunend en warm ervaren door het even uit de maatschappij te zijn waar je je niet goed staande kon houden, door de diepe band die je soms opbouwt met groeps/lotgenoten en het feit dat er mensen om je heen zijn als je even 'instort'. Maar steun is geen doel van een behandelopname an sich, het doel is in een omgeving zijn met een bepaalde mate van continue confrontatie en druk, zodat je jezelf hard tegen komt en kunt werken aan nieuw gedrag. En die rotdingen aan kunt gaan waar je het liefste voor weg zou willen rennen, om je op lange termijn beter te gaan voelen. Dus nee, gesteund worden en je zo prettig mogelijk voelen in de opname is zeker niet 1 van de behandeldoelen. En dat kan soms erg rauw op je dak vallen. (Herinner ik me ook nog levendig) Net als sociotherapeuten die je bij rotgevoelens structureel naar de groep terugverwijzen in plaats van steunende gesprekken aanbieden...
Maar bij het accepteren van de zwaarte en oncomfortabelheid komt de mogelijkheid vrij om aan het werk te gaan en ontzettend veel groei door te maken, en daar doe je het uiteindelijk voor. Dus echt TO, geef niet op en ga ervoor. Deze periode en deze gevoelens gaan weer voorbij, en soms betekent je vreselijk voelen daar dat je juist precies bent waar je moet zijn.
