Hulpverlener neemt afstand van me Geen OP

31-07-2021 02:21 67 berichten
.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-08-2021 12:33
Reden: OP (grotendeels) verwijderd, maatregelen zijn genomen. Met vriendelijke groet, Moderator Vivaforum
99.93% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Dat moet erg zwaar voor je zijn.
Ik denk zeker niet dat ze je kapot wil maken; ik acht dat zelfs uitgesloten.
Wat ik vermoed, maar het is moeilijk conclusies te trekken uit je openingspost zo over het internet, is dat ze echt niet meer wist hoe ze jou kon helpen, en toen meer met haar eigen frustratie bezig was dan met jou, en dat haar dat parten speelde. Je ziet dat ook met ouders die niet meer met hun pubers overweg kunnen en dan in hun standpunt verharden waarna de verhouding verslechtert.

Dit is natuurlijk niet hoe hulpverlening moet zijn, maar soms kan ook een hulpverlener zichzelf niet helpen en moet ze afstand nemen.
Je hoeft niet achterdochtig te zijn want ze zal zeker geen verkeerde bedoelingen hebben gehad. Mensen kunnen toch gewoon falen?

Ik wens je succes met je nieuwe hulpverlener. Ik hoop dat je met de volgende een betere klik hebt en dan deze narigheid snel achter je kan laten. :)
retrostar wijzigde dit bericht op 31-07-2021 06:48
0.44% gewijzigd
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Dit is niet goed voor jou geweest inderdaad. Ik kan echter niet inschatten of zij jou wel goed had kunnen behandelen. Ik heb geen idee hoeveel kennis ze had van jouw aandoening en verleden en hoe jij gecommuniceerd hebt. Je schrijft het nu helder op, maar in je terugval ben je wellicht helemaal niet duidelijk geweest over je wensen. Het klinkt wel alsof ze beter had kunnen inschatten dat ze anders moest handelen tav jouw crisis.
Ik heb er een beetje moeite mee dat je de "schuld" volledig bij de hulpverlener legt. Maar ik denk ook dat het onderdeel is van je aandoening dat je daar niet zo goed mee om kunt gaan. In elk geval niet als je midden in een crisis zit. Daarom lijkt het me goed dat je nu een nieuwe hulpverlener hebt, en ik hoop voor je dat het met die persoon beter klikt.
Alle reacties Link kopieren
Wat naar dat het minder goed met je gaat. Fijn dat er een psychiater is die (zoals uit het lijkt uit je verhaal) je goed kan helpen.
Ik kan niet beoordelen of de keuzes die je hulpverlener heeft gemaakt in het contact met jou passend zijn. Daarvoor is het ook van belang te weten wat de impact van je reacties op haar is en hoe zij de kans op een constructieve hulpverlening relatie inschat. Het is voor jou wel heel rot dat het contact/samenwerking niet zo is als je zou willen.
Wat ik je wil meegeven is dat de oorzaak en oplossing van de problemen die je nu ervaart in mijn ervaring meestal niet veroorzaakt worden of opgelost kunnen worden door anderen. Ook niet door gesprekken over de samenwerking met een hulpverlener die wel of niet verstandige keuzes maakt in het contact. Hoe rot ook.
Ik hoop dat je je samen met de psychiater en eventueel een nieuwe hulpverlener je kan richten op het vinden van een goede balans in deze nieuwe situatie en dat je je snel weer beter voelt!
Alle reacties Link kopieren
Bij een grote(re) mate van zelfstandigheid, hoort ook dat je zelf initiatief leert nemen als het weer wat slechter gaat.

Dus als het minder goed gaat, dat je dan zelf een plan gaat maken. En als dat niet lukt, dat je dan jouw begeleider belt om te vragen of zij jou wil helpen om dat plan te maken.

Maar kennelijk ben jij nog niet zover, want in plaats daarvan, wordt je achterdochtig en psychotisch en geef je de schuld aan jouw begeleider en leg je alle verantwoordelijkheid voor jouw welzijn bij haar neer.

Jouw situatie is geen gevolg van haar handelen of niet handelen, maar van de manier waarop dingen werken in jouw hoofd.

Het enige wat ik lees wat jouw begeleider misschien verkeerd heeft gedaan, is dat zij teveel vertrouwen heeft gehad in jouw mate van zelfstandigheid.
Alle reacties Link kopieren
@Nummer*Zoveel; ze faalt dan toch ernstig als ze dergelijke moeilijkheden niet voorziet?

Ik denk dat elke psycholoog ooit in de praktijk moet gaan beginnen en dan in de jaren wijsheid opdoet maar inschattingsfouten moeten zoveel mogelijk worden vermeden. Zij is de hulpverlener; de rots in de branding voor emotioneel verwarde mensen.

Ik hoop dus dat deze hulpverlener hier ook iets opgestoken heeft voordat ze verder gaat patiënten te behandelen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
retrostar schreef:
31-07-2021 07:38
@Nummer*Zoveel; ze faalt dan toch ernstig als ze dergelijke moeilijkheden niet voorziet?

Ik denk dat elke psycholoog ooit in de praktijk moet gaan beginnen en dan in de jaren wijsheid opdoet maar inschattingsfouten moeten zoveel mogelijk worden vermeden. Zij is de hulpverlener; de rots in de branding voor emotioneel verwarde mensen.

Ik hoop dus dat deze hulpverlener hier ook iets opgestoken heeft voordat ze verder gaat patiënten te behandelen.
Ik vermoed dat het niet gaat om een psycholoog maar om een woonbegeleider welke met praktische bezigheden ondersteunt. Dan is deze persoon “één van de” (meerdere hulpverleners, waaronder in ieder geval nog een psychiater). Wellicht was de enige hulpvraag aan woonbegeleider of zij een uur per week hielp met het maken van een weekplanning. Als TO dan aangeeft graag eigen regie te willen nemen, is het op zich logisch dat begeleider een stapje terug doet om te ontdekken hoe dat gaat. Wellicht had begeleider wel weer eerder in kunnen haken op verzoek van TO, maar we weten te weinig hoe dit in de praktijk is gegaan (wellicht is er overleg geweest met psychiater en vond deze het ook een goed idee?).
Ben het dus ook wel eens met Nummer*zoveel.
Alle reacties Link kopieren
HP2021 schreef:
31-07-2021 06:55
Ik heb er een beetje moeite mee dat je de "schuld" volledig bij de hulpverlener legt. Maar ik denk ook dat het onderdeel is van je aandoening dat je daar niet zo goed mee om kunt gaan. In elk geval niet als je midden in een crisis zit. Daarom lijkt het me goed dat je nu een nieuwe hulpverlener hebt, en ik hoop voor je dat het met die persoon beter klikt.
Mee eens.
Alle reacties Link kopieren
Vervelend voor je TO. Hopelijk krijg je snel een fijne begeleider terug.
Goed dat je probeert zelfstandig te worden. Dat kweekt zelfvertrouwen :)

Misschien is het goed om je te realiseren dat je begeleider ook een mens is. Mogelijk zijn er persoonlijke omstandigheden die er toe hebben geleidt dat ze afstand wil(de). Of heb je iets gezegd of gedaan wat bij haar erg hard is binnengekomen. Of wie weet vindt ze dat ze zelf een fout heeft gemaakt. Misschien weet ze het zelf ook allemaal niet meer.

Ze heeft naast jou ook een leven en wie weet heeft de begeleiding van jou dusdanig impact op haar privéleven dat ze dit niet langer wil.

Richt je op jezelf. Probeer te leren van je nieuwe begeleider.
Het komt goed.
louti wijzigde dit bericht op 31-07-2021 08:45
10.49% gewijzigd
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
Alle reacties Link kopieren
Toen het goed ging gaf ik aan zelfstandig te willen zijn. Zij voerde dit tot extreme mate door. Ook toen ik cognitief behoorlijk was uitgeschakeld (geen zinnen kunnen maken of plannen ect) en bovendien actief suicidaliteit had.

Kan het zijn dat je herinneringen/interpretaties vertroebeld zijn? Ik las in eerdere berichten dat ze je juist alert maakte op het traag spreken en dat uit dat gesprek kwam dat je teveel gedaan had. Ze begeleidde je daarin. Dat komt niet overeen met hoe je het nu beschrijft.


Op een of andere manier vertrouw jij haar totaal niet meer en ik denk dat zij inschat dat dat voorlopig niet meer goedkomt en het voor jou beter is als je een andere begeleider krijgt omdat je anders in een zeer moeilijke periode zonder hulp zit (omdat je haar dus niet vertrouwt).
Je lijkt veel te wijten aan het handelen van de hulpverlener, maar ik denk dat veel helaas ook in jezelf zit. Nu is dit met haar voorgevallen, maar dit sterke gevoel van achterdocht had ook met een ander kunnen ontstaan. Want er is geen echte reden voor die achterdocht, dat idee ontwikkelt zich in jouw hoofd naar aanleiding van iets dat triggert, maar dat kan op een slecht moment ook een kwestie met de buurvrouw zijn.

Ik denk ook niet dat een gesprek dat gevoel bij jou had weg kunnen nemen. Misschien had het alles juist erger gemaakt. Misschien is het wel goed dat de samenwerking is beëindigd. Hopelijk vind je iemand anders om een frisse start mee te maken.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan enkel reageren uit wat ik op afstand zie gebeuren bij mijn zusje.

Jij hebt je achterdocht uitgesproken en ik denk dat jouw toenmalige begeleider op dat punt (maar mogelijk ook door andere aanleiders) heeft besloten jouw niet meer te begeleiden.

Ik denk dat we nog delen in het verhaal missen (die jij zelf wellicht momenteel ook mist).

Het is in dit verhaal heel moeilijk om te oordelen, maar probeer het eens vanuit een andermans positie in te zien ipv uit je eigen beeldvorming door trauma en diagnose.
Ik lees in je bericht eerst dat het heel slecht met je ging en vervolgens schrijf je dat het beter ging en ze toen aan de slag ging met jouw wens om zelfstandiger te zijn of te worden.

Ik vind je verhaal best warrig. Geen probleem, dat zullen de emoties zijn.

Kan het zijn dat jij, gezien de diagnose, over haar grenzen bent gegaan? En dat zelf niet in de gate hebt? Het zelf niet wilt of niet kunt inzien?
Je legt alles enorm buiten jouzelf. Is onderdeel van jouw diagnose. Het is een ziekte met bijbehorende persoonlijkheidskenmerken. Jij doet het niet bewust of expres.
Maar dat neemt niet weg dat je het doet. En dat dat voor een ander heel heftig en beperkend kan zijn. En beangstigend.
Het klinkt alsof zij in eerste instantie gewoon een andere inschatting maakte maar toen dat niet werkte niet meer wist wat ze moest doen met jouw situatie. Haar reactie: terugtrekken, roept bij jou enorm heftige gevoelens op. Je voelde je misschien afgesneden?
Je wil contact maar die ander geeft je dat niet. Is dat oké voor een hulpverlener? Dat weet ik niet, als ze je een vervanger heeft aangewezen dan zal het volgens het protocol wel kloppen, maar voor jou voelt het misschien alsof ze je niet serieus neemt toen ze het gesprek met jou niet aan wilde gaan. Dat snap ik ook heel goed.

Ik denk niet dat zij kwaad in de zin heeft, zij is ook maar een mens met haar eigen onzekerheden en zij maakt als mens ook fouten.

Heb je het met je psychiater (of een psycholoog) ook over de vrij extreme gevoelens die dit bij jou oproept!? Wat er dan gebeurd in jou? En wat je kan doen om te relativeren op zo'n moment?
Alle reacties Link kopieren
Nummer*Zoveel schreef:
31-07-2021 07:07
Bij een grote(re) mate van zelfstandigheid, hoort ook dat je zelf initiatief leert nemen als het weer wat slechter gaat.

Dus als het minder goed gaat, dat je dan zelf een plan gaat maken. En als dat niet lukt, dat je dan jouw begeleider belt om te vragen of zij jou wil helpen om dat plan te maken.

Maar kennelijk ben jij nog niet zover, want in plaats daarvan, wordt je achterdochtig en psychotisch en geef je de schuld aan jouw begeleider en leg je alle verantwoordelijkheid voor jouw welzijn bij haar neer.

Jouw situatie is geen gevolg van haar handelen of niet handelen, maar van de manier waarop dingen werken in jouw hoofd.

Het enige wat ik lees wat jouw begeleider misschien verkeerd heeft gedaan, is dat zij teveel vertrouwen heeft gehad in jouw mate van zelfstandigheid.

Bovenstaand verwoordt het superduidelijk.
.....
Alle reacties Link kopieren
Moest je de Haldol afbouwen van de psychiater ?
Als jij toen goed functioneerde op dit medicijn.

Waarom dan afbouwen.
Met de vervelende gevolgen van nu.
Alle reacties Link kopieren
Nummer*Zoveel schreef:
31-07-2021 07:07
Bij een grote(re) mate van zelfstandigheid, hoort ook dat je zelf initiatief leert nemen als het weer wat slechter gaat.

Dus als het minder goed gaat, dat je dan zelf een plan gaat maken. En als dat niet lukt, dat je dan jouw begeleider belt om te vragen of zij jou wil helpen om dat plan te maken.

Maar kennelijk ben jij nog niet zover, want in plaats daarvan, wordt je achterdochtig en psychotisch en geef je de schuld aan jouw begeleider en leg je alle verantwoordelijkheid voor jouw welzijn bij haar neer.

Jouw situatie is geen gevolg van haar handelen of niet handelen, maar van de manier waarop dingen werken in jouw hoofd.

Het enige wat ik lees wat jouw begeleider misschien verkeerd heeft gedaan, is dat zij teveel vertrouwen heeft gehad in jouw mate van zelfstandigheid.
+1

Ik denk ook dat het vanuit je persoonlijkheid mogelijk het eerste is wat jij doet: alles buiten jezelf leggen. De waarde van een hulpverleningstraject zit hem juist in de mate waarin jij leert reflecteren, signaleren, ingrijpen.
De dingen die jij haar verwijt dat zij niet heeft gedaan, had jij moeten leren. Je beste vervolgstap is dus een nieuwe hulpverlener zoeken en daarbij aangeven dat je dit moeilijk vindt.
- Fight for your right to party -
.
anoniem_650aef2a90ae7 wijzigde dit bericht op 31-07-2021 22:38
99.93% gewijzigd
.
anoniem_650aef2a90ae7 wijzigde dit bericht op 31-07-2021 22:40
99.93% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Je komt erg warrig op mij over eerlijk gezegd.
Dat hoor ik vaak laatste tijd. Ik doe min best tot communicatie
Hoe het ook zij, ook al vind jij dat je 100x gelijk hebt en zij niet, een hulpverlener heeft ook het recht een grens aan te geven en naar te handelen. Met welke reden dan ook en of je het er nu mee eens bent of niet. Ieder mens, ook een hulpverlener heeft persoonlijke grenzen die gerespecteerd dienen te worden. Zou een rare wereld worden als dat niet meer zou mogen.
.
anoniem_650aef2a90ae7 wijzigde dit bericht op 31-07-2021 22:40
99.03% gewijzigd
Er is nooit gezegd dat ze dit deed voor zichzelf dar js een aanname en als dar zo was had ze dat wel mogen zeggen

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven