Hulpverlener neemt afstand van me Geen OP

Moiren schreef: ↑

31-07-2021 22:18

Bel de crisisdienst voor overleg.

chocoladeballetjes schreef: ↑

31-07-2021 22:23

Ik heb het over repareren in reactie ik geloof daar niet meer in

Bedankt voor de tip maar crisisdienst is nu niet nodig morgen komt er een vriendin

Bloemen123 schreef: ↑

31-07-2021 22:51

Mijn indruk is dat het je duizelt en je al lang niet meer in staat bent om te relativeren. Dat maakt het lastig om op een voorbije een situatie terug te kijken. Ik denk dat je een paar dingen niet helder ziet en een paar dingen wel, en onder ogen moet zien dat je door je toestand de redelijkheid kwijt bent geraakt.

- De mevrouw die jouw helpt is een professional die jouw vertrouwen verdient.Niet mee eens, je hoeft niet iedereen te vertrouwen omdat ze toevallig hulpverlener zijn. Vertrouwen moet je verdienen, dat is geen vaststaand recht.
- Door je verleden heb je weinig vertrouwen in professionals. Daar komt je achterdocht vandaan, accepteer dat. Ga niet steeds op zoek naar uitleg en bevestiging om dat gevoel weg te nemen. Het is er en het is niet terecht. Geen uitleg. Je kunt ook erkennen dat het probleem in het verleden ligt, en nog steeds last hebben van een trauma. Dan kun je ook in het heden die emoties weer krijgen, en dan is checken een goede (tussen)stap.
- Er is geen sprake van gelijkwaardige “samenwerking” zoals jij stelt maar van een ongelijkwaardige relatie tussen hulpverlener en hulpvrager. Jij bent dus niet in de positie om de hulpverlener “op gesprek” - ter verantwoording - te roepen. Afgelopen 10 jaar is er veel veranderd in de hulpverlening, en men zet juist in op gelijkwaardige samenwerking. Niet meer op de autoritaire ‘ik ben de hulpverlener dus ik weet hoe jij je leven moet inrichten’. En ja, daar hoort bij dat je praat over de samenwerking, dat je in gesprek gaat als er iets niet goed loopt en ja, ook dat een hulpverlener excuses maakt als hij/zij/die een fout heeft gemaakt of de cliënt heeft gekwetst. Dat is hoe de hulpverlening tegenwoordig werkt.
- Je bent, in plaats van de ongelijkwaardige rolverdeling in de relatie tussen jullie tweeen te accepteren, dwangmatig bezig geweest de regie over je eigen hulpverleningsproces te nemen. Dit helpt je niet. Dat kun je niet zelf. De manier waarop je de regie probeert te nemen en redeneringen opwerpt “ik word achterdochtig omdat”, “ik heb een gesprek nodig omdat”, “ik ben in die-en-die staat dus ik heb dit-en-dat nodig” helpt je niet, dit is niet jouw rol. Dat is dus precies wat men cliënten tegenwoordig leert: herkennen waar ze zijn in hun crisisplan en aangeven wat ze nodig hebben. Waarom? Omdat het cliënten helpt in hun ziekte-inzicht, waardoor opnames (hopelijk) voorkomen kunnen worden.
- Je legt de verantwoordelijkheid voor jouw leven bij deze hulpverlener, maar die ligt daar niet. Zij heeft haar eigen leven en aan jouw intimidatie heeft ze geen boodschap. Ik ken choco al wat langer op dit forum, en weet dat ze, noodgedwongen, van ver komt. Heel veel hulp om op terug te kunnen vallen is behoorlijk abrupt wegbezuinigd, zonder goede opvang voor de cliënten. Dus ik denk dat je hierin te hard oordeelt: choco is niet gewend om in crisis zelf verantwoordelijk te zijn, ze kon dan altijd terug vallen op een afdeling, waar ze ook kon eten en slapen. Die is wegbezuinigd, en choco moet nu dus in haar eentje met een paar uurtjes hulp per week zich zien te redden.

Ik vind je eigenwijs en destructief overkomen. Door je op je hulpverlener te richten duurt je herstel langer. Had je maar net zoveel vertrouwen in haar als in je psychiater. Laat het los. Laat je helpen, zodat je verder kunt met je leven. Uit ervaring: sommige hulpverleners helpen je van de wal in de sloot. Dus verzuchten dat ze zich maar moet laten helpen en haar begeleidster moet vertrouwen is net zo naïef als denken dat de belastingdienst nooit fouten maakt, en al helemaal niet opzettelijk mensen benadeeld om dat vervolgens glashard te ontkennen.

chocoladeballetjes schreef: ↑

02-08-2021 01:14

Beste ca

Dank voor je reactie. Ik raakte gisteren helemaal in de war hier. Cognitief ben ik er niet goed aan toe. En er word in een discussie veel gevraagd. Cognitief.

Ik vind je reactie lief. Het is toxisch voor mij hier nu. Verwoorden is lastig, verwerken en verweren. Het is ongelijk.

Ik zou normaal zeker naar de afdeling. Die is er nu 1 p/w half uur hulpverlening.

Een plek als dit is niet goed voor me bedankt voor je reactie.

Overigens krijg ik van hulpverlening en vrienden terug dat ik wel verantwoordelijkheid neem. Maar dat zal hier niemand eens zijn.

Ik ben beschadigd gisteren hier. Ik snap dat ik niet had moeten schrijven in deze staat.

chocoladeballetjes schreef: ↑

02-08-2021 13:04

Lief gebaar, ik hou mijn problemen even offine voor de zekerheid alleen xx