Psyche
alle pijlers
Hypochondrie/angst
dinsdag 4 december 2018 om 17:48
Hallo iedereen 
Ik maak zelf ook maar eens een forum aan omdat ik merk dat ik het fijn vind met mensen te spreken die het zelfde doormaken.
Februari dit jaar begonnen mijn klachten, ik had op dat moment een druk leven ik liep namelijk dik 40 uur per week stage om daarnaast nog eens te gaan werken, sporten en sociale contacten te onderhouden.
Ook heb ik een lange relatie verbroken en ben ik bewust 20 kilo afgevallen.
Ik had toen der tijd wel eens last van licht in mijn hoofd worden en het gevoel weg te vallen, daarvoor ben ik bij de dokter geweest maar die kon niks vinden.
Daarna ging het rap en kreeg ik er veel klachten bij zoals:
-raar drukkend doof gevoel linkerzijde gezicht
-hartkloppingen, steken,
-trillen, zweten (als iemand iets onverwachts vroeg het echt heet krijgen)
-gevoel op een oneven vloer te lopen (gevoel door benen te zakken)
-doorschieten de pijn in benen
-zwakte
-constant niet helder (gevoel in een film te spelen)
-constant lucht happen.
Elke keer wanneer ik weer wat opmerkte ging ik weer van het ergste uit, knobbeltje was direct kanker, wanneer ik weer eens naar lucht hapte had ik direct een klaplong of een longontsteking. Steken bij het hart een hartaanval. Voor mijn gevoel heb ik alles wat op het internet staat wel een keer gehad.
Ook belast ik iedereen om me heen met de vraag "is het normaal dat..."
Ik ben al meerdere malen op de spoedhulp beland omdat ik in paniek was.
Daarnaast durfde ik een lange tijd niet in openbare ruimtes te komen wat er voor zorgde dat ik ontslag nam en pauze heb genomen met school. Ik ga de uitdaging in winkels nu gelukkig wel weer aan met veel moeite. De sportschool waar ik eerder 5 keer per week kwam durf ik nog steeds niet aan omdat ik bang ben dat mijn lichaam het niet aankan, met als gevolg geen conditie.
Ik hoor graag wat lotgenoten doen om de spanning en angsten te verminderen.
Zo gebruik ik bijvoorbeeld magnesium wat mij helpt.
Herkenning is fijn
*ik ben 20 jaar
Ik maak zelf ook maar eens een forum aan omdat ik merk dat ik het fijn vind met mensen te spreken die het zelfde doormaken.
Februari dit jaar begonnen mijn klachten, ik had op dat moment een druk leven ik liep namelijk dik 40 uur per week stage om daarnaast nog eens te gaan werken, sporten en sociale contacten te onderhouden.
Ook heb ik een lange relatie verbroken en ben ik bewust 20 kilo afgevallen.
Ik had toen der tijd wel eens last van licht in mijn hoofd worden en het gevoel weg te vallen, daarvoor ben ik bij de dokter geweest maar die kon niks vinden.
Daarna ging het rap en kreeg ik er veel klachten bij zoals:
-raar drukkend doof gevoel linkerzijde gezicht
-hartkloppingen, steken,
-trillen, zweten (als iemand iets onverwachts vroeg het echt heet krijgen)
-gevoel op een oneven vloer te lopen (gevoel door benen te zakken)
-doorschieten de pijn in benen
-zwakte
-constant niet helder (gevoel in een film te spelen)
-constant lucht happen.
Elke keer wanneer ik weer wat opmerkte ging ik weer van het ergste uit, knobbeltje was direct kanker, wanneer ik weer eens naar lucht hapte had ik direct een klaplong of een longontsteking. Steken bij het hart een hartaanval. Voor mijn gevoel heb ik alles wat op het internet staat wel een keer gehad.
Ook belast ik iedereen om me heen met de vraag "is het normaal dat..."
Ik ben al meerdere malen op de spoedhulp beland omdat ik in paniek was.
Daarnaast durfde ik een lange tijd niet in openbare ruimtes te komen wat er voor zorgde dat ik ontslag nam en pauze heb genomen met school. Ik ga de uitdaging in winkels nu gelukkig wel weer aan met veel moeite. De sportschool waar ik eerder 5 keer per week kwam durf ik nog steeds niet aan omdat ik bang ben dat mijn lichaam het niet aankan, met als gevolg geen conditie.
Ik hoor graag wat lotgenoten doen om de spanning en angsten te verminderen.
Zo gebruik ik bijvoorbeeld magnesium wat mij helpt.
Herkenning is fijn
*ik ben 20 jaar
anoniem_6525bc7e18031 wijzigde dit bericht op 04-12-2018 17:52
0.43% gewijzigd
dinsdag 4 december 2018 om 17:53
Vergeten te melden, ik loop al bij een psycholoog maar niet gespecialiseerd, een die bij de huisarts zit.Koffiehagedis schreef: ↑04-12-2018 17:51Zoek psychologische hulp, dat is echt de belangrijkste tip.
dinsdag 4 december 2018 om 18:00
Ik heb dit inderdaad ook al aangekaart bij mijn dokter, waarna ik al snel het antwoord kreeg dat een burnout op mijn leeftijd niet mogelijk is en hij er dus niet vanuit gaat. Al dacht ik van wel.
dinsdag 4 december 2018 om 18:09
dinsdag 4 december 2018 om 18:26
dinsdag 4 december 2018 om 18:33
Himalaya het is fijn om mijn verhaal daar kwijt te kunnen maar voor mij ontbreekt het daadwerkelijk oefenen.
hillegonda1 met hyperventilatie ben ik inderdaad bekend. Ik denk dat daar het constant geeuwen ook wegkomt. Ik heb al meerdere malen geprobeerd mij te laten doorverwijzen, maar mijn dokter staat ervoor dat ik eerst ad ga slikken. Alleen heb ik dat liever niet en zie ik dat meer als een noodmiddel.
hamerhaai bedankt ik zal er eens naar kijken
hillegonda1 met hyperventilatie ben ik inderdaad bekend. Ik denk dat daar het constant geeuwen ook wegkomt. Ik heb al meerdere malen geprobeerd mij te laten doorverwijzen, maar mijn dokter staat ervoor dat ik eerst ad ga slikken. Alleen heb ik dat liever niet en zie ik dat meer als een noodmiddel.
hamerhaai bedankt ik zal er eens naar kijken
dinsdag 4 december 2018 om 18:41
@MLisa124; Het is onzin dat je huisarts zegt dat dat niet op jouw leeftijd kan. Burn-out op 20 jaar kan net zo goed als bij iemand van 40. Dat een peuter geen burn-out krijgt, oke.. maar het staat vaak in relatie met werkdruk en die kan jij net zo goed voelen als een ouder iemand.
Ik raad je echt aan om bij je huisarts af te dwingen dat je naar een psychologe buiten de huisartsenpraktijk mag. En als hij je niet wilt doorverwijzen eis je maar een second opinion door een ander huisarts van een andere praktijk.
Ik raad je echt aan om bij je huisarts af te dwingen dat je naar een psychologe buiten de huisartsenpraktijk mag. En als hij je niet wilt doorverwijzen eis je maar een second opinion door een ander huisarts van een andere praktijk.
dinsdag 4 december 2018 om 19:15
Hier helpt magnesium ook enorm. Het is geen wondermiddel maar ik merk het echt als ik het weer een tijdje niet slik.
Ik ben zelf geen echte hypochonder maar heb wel periodes dat ik erg snel in paniek raak door bepaalde kwaaltjes. Bij mij komt het vooral als ik oververmoeid ben en overloop van alles. Dus ik vind het ook niet gek klinken dat het bij jou misschien toch door een burn out komt.
Beste tip die ik je kan geven is niet googlen. Echt doe het niet. Dat scheelt hier 100% Daarnaast heb ik de mensen om mij heen gevraagd om mijn kwaaltjes niet serieus te nemen. Als zij serieus op mijn klachten ingaan voed dat alleen maar mijn angst. En als ik echt serieuze klachten heb, dan vraag ik mijn partner voor mij te googelen :p
Ik ben zelf geen echte hypochonder maar heb wel periodes dat ik erg snel in paniek raak door bepaalde kwaaltjes. Bij mij komt het vooral als ik oververmoeid ben en overloop van alles. Dus ik vind het ook niet gek klinken dat het bij jou misschien toch door een burn out komt.
Beste tip die ik je kan geven is niet googlen. Echt doe het niet. Dat scheelt hier 100% Daarnaast heb ik de mensen om mij heen gevraagd om mijn kwaaltjes niet serieus te nemen. Als zij serieus op mijn klachten ingaan voed dat alleen maar mijn angst. En als ik echt serieuze klachten heb, dan vraag ik mijn partner voor mij te googelen :p
dinsdag 4 december 2018 om 19:31
Het beste om te doen: zoek geen contact met lotgenoten. Jullie praten elkaar problemen aan en jullie blijven met z'n allen in die neerwaartse spiraal zitten door zo met z'n allen op het onderwerp te gaan zitten.
Je hebt nu klachten waardoor je beperkt bent.
Je zal het goed moeten aanpakken. Een paar gesprekjes met iemand die niet daarvoor is opgeleid, heeft geen enkele zin. Het lijkt erop alsof je maar wat doet, terwijl je niet eens weet wat je hebt.
Ga naar een echte psycholoog.
Je hebt nu klachten waardoor je beperkt bent.
Je zal het goed moeten aanpakken. Een paar gesprekjes met iemand die niet daarvoor is opgeleid, heeft geen enkele zin. Het lijkt erop alsof je maar wat doet, terwijl je niet eens weet wat je hebt.
Ga naar een echte psycholoog.
dinsdag 4 december 2018 om 20:20
Ik wilde het niet noemen, maar toen ik jouw leeftijd had, had ik ook voor het eerst zo'n crisis en ben ik wel aan de AD begonnen (naast een doorverwijzing) en dat heeft toen erg goed geholpen.MLisa124 schreef: ↑04-12-2018 18:33Himalaya het is fijn om mijn verhaal daar kwijt te kunnen maar voor mij ontbreekt het daadwerkelijk oefenen.
hillegonda1 met hyperventilatie ben ik inderdaad bekend. Ik denk dat daar het constant geeuwen ook wegkomt. Ik heb al meerdere malen geprobeerd mij te laten doorverwijzen, maar mijn dokter staat ervoor dat ik eerst ad ga slikken. Alleen heb ik dat liever niet en zie ik dat meer als een noodmiddel.
hamerhaai bedankt ik zal er eens naar kijken
Het is misschien een noodmiddel, maar ik vind jouw toestand ook wel als nood klinken, je wordt er erg door belemmerd.
dinsdag 4 december 2018 om 22:12
xlau werkdruk heb ik al lange tijd gekend. Vooral toen alles samen kwam en de klachten begonnen dacht ik direct aan overspannen/burnout alleen helaas werd dat toen afgescheept. Waardoor ik het gevoel kreeg dat ik gek was en waardoor ik ging malen.
Ik heb ook roofbouw aan mijn lichaam gepleegd door teveel onder mijn calorieën behoefte te zitten en flink te sporten.
owlette ik probeer het niet te Googlen maar op een of andere manier kom ik er met een omweg altijd weer terrecht
Als ik aan mijn ouders of vriend vraag of iets normaal is lachen ze erom en weerleggen ze het wat het voor mij wat luchtiger maakt dat helpt inderdaad.
monchu69 Ik snap je punt het is ook niet de bedoeling dat ik hierdoor in een neerwaartse spiraal terrecht kom. Maar wat ik heb gemerkt is dat er nogal een taboe op is en niemand in het echt erover spreekt want schaamte en het is moeilijk te begrijpen. Dus herkenning is voor mij wel fijn zodat ik weet dat ik niet de enige ben en van andere "ervaringsdeskundige" tips kan meekrijgen.
Ik weet inderdaad niet precies wat ik heb maar dat komt ook mede doordat ik van het kastje naar de muur word gestuurd. Iedereen zegt weer wat anders en doorverwijzingen krijg ik niet zo 1 2 3 hoe vaak ik er ook om vraag.
hillegonda1 Ik weet dat het mij ongetwijfeld zal helpen maar ik ben eerder opzoek naar de grond van mijn problemen voordat ik daar aan begin. Ik heb ook een ad in huisliggen, en op een of andere manier kreeg ik daar toen een opleving van, gewoon puur omdat ik het anders wil aanpakken.
Ik heb ook roofbouw aan mijn lichaam gepleegd door teveel onder mijn calorieën behoefte te zitten en flink te sporten.
owlette ik probeer het niet te Googlen maar op een of andere manier kom ik er met een omweg altijd weer terrecht
Als ik aan mijn ouders of vriend vraag of iets normaal is lachen ze erom en weerleggen ze het wat het voor mij wat luchtiger maakt dat helpt inderdaad.
monchu69 Ik snap je punt het is ook niet de bedoeling dat ik hierdoor in een neerwaartse spiraal terrecht kom. Maar wat ik heb gemerkt is dat er nogal een taboe op is en niemand in het echt erover spreekt want schaamte en het is moeilijk te begrijpen. Dus herkenning is voor mij wel fijn zodat ik weet dat ik niet de enige ben en van andere "ervaringsdeskundige" tips kan meekrijgen.
Ik weet inderdaad niet precies wat ik heb maar dat komt ook mede doordat ik van het kastje naar de muur word gestuurd. Iedereen zegt weer wat anders en doorverwijzingen krijg ik niet zo 1 2 3 hoe vaak ik er ook om vraag.
hillegonda1 Ik weet dat het mij ongetwijfeld zal helpen maar ik ben eerder opzoek naar de grond van mijn problemen voordat ik daar aan begin. Ik heb ook een ad in huisliggen, en op een of andere manier kreeg ik daar toen een opleving van, gewoon puur omdat ik het anders wil aanpakken.
dinsdag 4 december 2018 om 22:57
Ik ben helaas ook bekend met hypochondrie en angsten, en dat is enorm naar! Je bij elke klacht afvragen wat je hebt en meestal ook de ergste dingen bedenken. Bij mij was het vooral dat ik dacht dat ik een hartaanval/hartaandoening had. Ik had toendertijd ook vaak last van hyperventilatie, dus ook hartkloppingen. Dat resulteerde erin dat ik dan vaak dacht dat ik hartproblemen had.
Wat mij toen wel erg heeft geholpen is door te bedenken dat ik te jong ben om een hartaanval te krijgen (ik ben 22). De kans daarop is zo bizar klein. En dat helpt me nu wel echt enorm! Want dat soort aandoeningen en ook de aandoeningen die jij benoemt, die komen gewoon amper voor op onze leeftijd.
Ik ben er zelf weer enigszins bovenop gekomen nu mijn leven wat stabieler is, maar het is nog wel licht aanwezig. Maar wat ik je vooral aanraad is om verdere hulp te zoeken, bij een psycholoog. Ik heb ook een tijdje bij de poh-ggz gezeten bij de huisarts(wat jij volgens mij ook bedoelt). Ze doen allemaal hun best en bedoelen het goed, maar dit soort klachten zijn toch beter behandelbaar door een psycholoog. En daarnaast lijkt het me ook slim, zoals al benoemd was, om een second opinion aan te vragen bij een huisarts. Want wie weet heb je inderdaad een burn out, dat is niet iets wat enkel mensen van 30+ hebben.
Heel veel sterkte in ieder geval gewenst! En probeer voor de rest te kijken naar hoe je je leven minder druk en stressvol kunt indelen, want dat is heel belangrijk nu!
Wat mij toen wel erg heeft geholpen is door te bedenken dat ik te jong ben om een hartaanval te krijgen (ik ben 22). De kans daarop is zo bizar klein. En dat helpt me nu wel echt enorm! Want dat soort aandoeningen en ook de aandoeningen die jij benoemt, die komen gewoon amper voor op onze leeftijd.
Ik ben er zelf weer enigszins bovenop gekomen nu mijn leven wat stabieler is, maar het is nog wel licht aanwezig. Maar wat ik je vooral aanraad is om verdere hulp te zoeken, bij een psycholoog. Ik heb ook een tijdje bij de poh-ggz gezeten bij de huisarts(wat jij volgens mij ook bedoelt). Ze doen allemaal hun best en bedoelen het goed, maar dit soort klachten zijn toch beter behandelbaar door een psycholoog. En daarnaast lijkt het me ook slim, zoals al benoemd was, om een second opinion aan te vragen bij een huisarts. Want wie weet heb je inderdaad een burn out, dat is niet iets wat enkel mensen van 30+ hebben.
Heel veel sterkte in ieder geval gewenst! En probeer voor de rest te kijken naar hoe je je leven minder druk en stressvol kunt indelen, want dat is heel belangrijk nu!
zaterdag 8 december 2018 om 21:16
troelel klopt, het telkens afvragen of een lichamelijke klacht iets ergs is is nog wel het rotste.
Ik ga volgende week weer eens naar de huisarts om te overleggen of er andere mogelijkheden zijn wat betreft psycholoog.
Ik heb deze week iedergeval weer last van een terugval. Ik ben erg wazig in mijn hoofd en mijn ogen doen niet wat ik wil dat ze doen (moe, zwaar, branderig)
Ook erg last van mijn benen en duizelingen, zwakte.
Soms een opleving tot ik weer ga malen en denk dat het wel wat ernstigs kan zijn en dan komen alle lichamelijke klachten weer 100 x sterker op de voorgrond helaas.
Vandaag ben ik voor het eerst weer eens bij de kapper geweest om mijn haren te laten verven en kreeg daar een zware aanval, ik werd raar in mijn hoofd en dacht dat de laatste seconden hadden geslagen. Dus heb het uitgelegd en gelukkig begrip waardoor ik het toch maar even 3 uur daar heb uitgezeten.
Hopen op betere tijden.
Ik ga volgende week weer eens naar de huisarts om te overleggen of er andere mogelijkheden zijn wat betreft psycholoog.
Ik heb deze week iedergeval weer last van een terugval. Ik ben erg wazig in mijn hoofd en mijn ogen doen niet wat ik wil dat ze doen (moe, zwaar, branderig)
Ook erg last van mijn benen en duizelingen, zwakte.
Soms een opleving tot ik weer ga malen en denk dat het wel wat ernstigs kan zijn en dan komen alle lichamelijke klachten weer 100 x sterker op de voorgrond helaas.
Vandaag ben ik voor het eerst weer eens bij de kapper geweest om mijn haren te laten verven en kreeg daar een zware aanval, ik werd raar in mijn hoofd en dacht dat de laatste seconden hadden geslagen. Dus heb het uitgelegd en gelukkig begrip waardoor ik het toch maar even 3 uur daar heb uitgezeten.
Hopen op betere tijden.
vrijdag 1 februari 2019 om 22:49
Hai,
Kwam na al heel veel gelezen te hebben op dit forum zojuist uit bij jouw verhaal en herken heel veel klachten.. toch fijn om te lezen dat je niet de enige bent met zulke klachten.. nah ja.. fijn, liever hadden we ze natuurlijk niet gehad..
Hoe gaat het inmiddels met jou? Heb je al eens gedacht aan Chronische Hyperventilatie? Ik vermoed dat daar de klachten bij mij vandaan komen, dus eerdaags ademhalingstherapie bij een therapeut die ook gespecialiseerd is in een burn-out en de daarbij behorende klachten.
Ik heb denk al een jaar of 12 last van angst, hypochonderie, hyperventilatie en al een paar keer in therapie geweest. Het is een jaar of 6 heel goed gegaan, woonde alleen, leuk sociaal leven, had het goed in de hand.. Alleen de afgelopen drie jaar is het weer mis. Ik heb in de tussentijd een kindje gekregen, dus hormonen in de war, weinig slaap en druk met van alles en nog wat, maar niet zo druk met mezelf.. en dat resulteert nu dus al weer een tijd in paniek, angst en hyperventilatie met de bijbehorende duizelingen, wankel gevoel, wazig in hoofd, raar gevoel in benen/voeten met staan en zwaar gevoel nek. ( daar ga ik van de week voor naar de fysio ) Ik heb voor mezelf besloten het komende jaar alles uit de kast te trekken om ‘mezelf’ beter te maken, want dit is echt heel vervelend als je ontzettend van het leven houdt, erg positief bent ingesteld en graag dingen onderneemt die nu eigenlijk allemaal een ontzettende opgave zijn omdat je ‘hoofd’ niet mee wilt werken..
Kwam na al heel veel gelezen te hebben op dit forum zojuist uit bij jouw verhaal en herken heel veel klachten.. toch fijn om te lezen dat je niet de enige bent met zulke klachten.. nah ja.. fijn, liever hadden we ze natuurlijk niet gehad..
Hoe gaat het inmiddels met jou? Heb je al eens gedacht aan Chronische Hyperventilatie? Ik vermoed dat daar de klachten bij mij vandaan komen, dus eerdaags ademhalingstherapie bij een therapeut die ook gespecialiseerd is in een burn-out en de daarbij behorende klachten. Ik heb denk al een jaar of 12 last van angst, hypochonderie, hyperventilatie en al een paar keer in therapie geweest. Het is een jaar of 6 heel goed gegaan, woonde alleen, leuk sociaal leven, had het goed in de hand.. Alleen de afgelopen drie jaar is het weer mis. Ik heb in de tussentijd een kindje gekregen, dus hormonen in de war, weinig slaap en druk met van alles en nog wat, maar niet zo druk met mezelf.. en dat resulteert nu dus al weer een tijd in paniek, angst en hyperventilatie met de bijbehorende duizelingen, wankel gevoel, wazig in hoofd, raar gevoel in benen/voeten met staan en zwaar gevoel nek. ( daar ga ik van de week voor naar de fysio ) Ik heb voor mezelf besloten het komende jaar alles uit de kast te trekken om ‘mezelf’ beter te maken, want dit is echt heel vervelend als je ontzettend van het leven houdt, erg positief bent ingesteld en graag dingen onderneemt die nu eigenlijk allemaal een ontzettende opgave zijn omdat je ‘hoofd’ niet mee wilt werken..
