Psyche
alle pijlers
Iemand ervaring met narcistisch misbruik?
dinsdag 11 augustus 2020 om 21:49
Hallo allemaal. Of moet ik zeggen; aloha met deze temperaturen 
Ik heb even een vraag: herkent iemand het dat je soms heel erg aan je eigen herinneringen gaat twijfelen?
Of het wel echt gebeurd is allemaal?
Ik ben een beetje getriggerd geraakt van filmpes op YT over narcistisch misbruik
En nu zit ik dus ineens te denken dat ik me verschrikkelijk heb aangesteld. Het gaat over mijn moeder die ik al een jaar of 4, 5 niet meer zie of spreek.
Ik heb even een vraag: herkent iemand het dat je soms heel erg aan je eigen herinneringen gaat twijfelen?
Of het wel echt gebeurd is allemaal?
Ik ben een beetje getriggerd geraakt van filmpes op YT over narcistisch misbruik
En nu zit ik dus ineens te denken dat ik me verschrikkelijk heb aangesteld. Het gaat over mijn moeder die ik al een jaar of 4, 5 niet meer zie of spreek.
dinsdag 11 augustus 2020 om 21:58
Heeft het één wel met het ander te maken?
Ons geheugen is sowieso slecht te vertrouwen, vooral als je erover gaat twijfelen, dan zou je alles door elkaar kunnen halen of zelf valse herinneringen kunnen opwekken. Dus beter denk je er niet teveel over na
Ik begrijp het verband met je moeder niet zo, of gaat om dat je moeder andere dingen beweerd dan die jij kan herinneren en is dat altijd in haar voordeel?
Ons geheugen is sowieso slecht te vertrouwen, vooral als je erover gaat twijfelen, dan zou je alles door elkaar kunnen halen of zelf valse herinneringen kunnen opwekken. Dus beter denk je er niet teveel over na
Ik begrijp het verband met je moeder niet zo, of gaat om dat je moeder andere dingen beweerd dan die jij kan herinneren en is dat altijd in haar voordeel?
dinsdag 11 augustus 2020 om 22:07
Ja. Verschillende redenen voor dat twijfelen. Bij mezelf verschillende. Moeder stond geen kritiek toe, dus alles wat ik in die richting dacht was slecht, niet ok en in haar ogen irrelevant, aanstellerij en niet waar. Het verinnerlijkte beeld van moeder in mij maakt dat ontkennen, rationaliseren en mezelf de schuld aangaat.
Verder heb ik zélf kunnen overleven in mijn gezinssysteem door mezelf aan en uit te zetten. Daardoor herinner ik me dingen wel en niet en is dat allebei waar.
En qua inzicht in hoe onveilig ik me heb gevoeld, is het funest voor mijn gevoel van zelf om dat in 1 keer toe te laten. Dus ontkennen is ook een onderdeel van doseren richting erkenning en inzicht.
Verder speelt de samenleving ook een grote rol in pijn, onmacht en daderschap niet onder ogen willen zien. Dat maakt op het vlak van socialisering ontkennen ook de norm en erkennen erg lastig.
Lees trauma en herstel van Judith Herman. Die gaat over de intra- en de interpersoonlijke problemen rond erkennen van trauma. Erg interessant boek, in de bieb te vinden.
Verder heb ik zélf kunnen overleven in mijn gezinssysteem door mezelf aan en uit te zetten. Daardoor herinner ik me dingen wel en niet en is dat allebei waar.
En qua inzicht in hoe onveilig ik me heb gevoeld, is het funest voor mijn gevoel van zelf om dat in 1 keer toe te laten. Dus ontkennen is ook een onderdeel van doseren richting erkenning en inzicht.
Verder speelt de samenleving ook een grote rol in pijn, onmacht en daderschap niet onder ogen willen zien. Dat maakt op het vlak van socialisering ontkennen ook de norm en erkennen erg lastig.
Lees trauma en herstel van Judith Herman. Die gaat over de intra- en de interpersoonlijke problemen rond erkennen van trauma. Erg interessant boek, in de bieb te vinden.
dinsdag 11 augustus 2020 om 22:13
Ik weet het, maar ik kan me steeds slechter herinneren hoe het ook alweer was, het is alweer wat langer geleden, sowieso al 4 á 5 jaar...
Het hele proces heeft natuurlijk wel veel langer geduurd.
Ik merk dat ik de herinneringen aan het uitwissen ben. Ik vraag me af of dat slim is.
Als ik heel hard nadenk kan ik het me nog wel voor de geest halen, dan zei ze idd dat ik me vreselijk aanstelde.
Ik vind het fijn om hier even bevestiging te krijgen van mensen die het kennen
dankjewel
dinsdag 11 augustus 2020 om 22:15
Heel erg bedankthanke321 schreef: ↑11-08-2020 22:07Ja. Verschillende redenen voor dat twijfelen. Bij mezelf verschillende. Moeder stond geen kritiek toe, dus alles wat ik in die richting dacht was slecht, niet ok en in haar ogen irrelevant, aanstellerij en niet waar. Het verinnerlijkte beeld van moeder in mij maakt dat ontkennen, rationaliseren en mezelf de schuld aangaat.
Verder heb ik zélf kunnen overleven in mijn gezinssysteem door mezelf aan en uit te zetten. Daardoor herinner ik me dingen wel en niet en is dat allebei waar.
En qua inzicht in hoe onveilig ik me heb gevoeld, is het funest voor mijn gevoel van zelf om dat in 1 keer toe te laten. Dus ontkennen is ook een onderdeel van doseren richting erkenning en inzicht.
Verder speelt de samenleving ook een grote rol in pijn, onmacht en daderschap niet onder ogen willen zien. Dat maakt op het vlak van socialisering ontkennen ook de norm en erkennen erg lastig.
Lees trauma en herstel van Judith Herman. Die gaat over de intra- en de interpersoonlijke problemen rond erkennen van trauma. Erg interessant boek, in de bieb te vinden.
dinsdag 11 augustus 2020 om 22:25
Waarom zou je de rauwe herinneringen nog willen hebben?Bella0 schreef: ↑11-08-2020 22:13Ik weet het, maar ik kan me steeds slechter herinneren hoe het ook alweer was, het is alweer wat langer geleden, sowieso al 4 á 5 jaar...
Het hele proces heeft natuurlijk wel veel langer geduurd.
Ik merk dat ik de herinneringen aan het uitwissen ben. Ik vraag me af of dat slim is.
Als ik heel hard nadenk kan ik het me nog wel voor de geest halen, dan zei ze idd dat ik me vreselijk aanstelde.
Ik vind het fijn om hier even bevestiging te krijgen van mensen die het kennen
dinsdag 11 augustus 2020 om 22:26
Moet je wegwissen?Bella0 schreef: ↑11-08-2020 22:13Ik weet het, maar ik kan me steeds slechter herinneren hoe het ook alweer was, het is alweer wat langer geleden, sowieso al 4 á 5 jaar...
Het hele proces heeft natuurlijk wel veel langer geduurd.
Ik merk dat ik de herinneringen aan het uitwissen ben. Ik vraag me af of dat slim is.
Als ik heel hard nadenk kan ik het me nog wel voor de geest halen, dan zei ze idd dat ik me vreselijk aanstelde.
Ik vind het fijn om hier even bevestiging te krijgen van mensen die het kennen
Moet je je dingen herinneren?
Is het hier en nu en hoe je nu tegen je moeder en je jeugd aankijkt niet ok?
dinsdag 11 augustus 2020 om 23:36
Ik ben in therapie juist bezig mijn trauma's te verwerken en een gevolg daarvan is dat de herinneringen ook vager worden. Lijkt me eerder een goed teken dus.Bella0 schreef: ↑11-08-2020 22:13Ik weet het, maar ik kan me steeds slechter herinneren hoe het ook alweer was, het is alweer wat langer geleden, sowieso al 4 á 5 jaar...
Het hele proces heeft natuurlijk wel veel langer geduurd.
Ik merk dat ik de herinneringen aan het uitwissen ben. Ik vraag me af of dat slim is.
Als ik heel hard nadenk kan ik het me nog wel voor de geest halen, dan zei ze idd dat ik me vreselijk aanstelde.
Ik vind het fijn om hier even bevestiging te krijgen van mensen die het kennen
woensdag 12 augustus 2020 om 00:07
woensdag 12 augustus 2020 om 00:11
Het kan je natuurlijk ook helpen met je verwerkingsproces
Even verwerken...ok...moving on!
woensdag 12 augustus 2020 om 00:14
Ik ken het dat ik weinig uit mijn jeugd kan herinneren maar vaak in tijden van stress draai in in rondjes met mijn gedachten en haar stem erbij, ik heb uiteindelijk emdr gehad en dat heeft goed geholpen, je hoeft niet heel diep te graven maar je haalt een paar extreme voorvallen boven en dan die emdr en dat is het enige dat me geholpen heeft.
woensdag 12 augustus 2020 om 00:20
Je weet dat het waar is. Daar heb je alle details niet voor nodig. Normale dingen vervagen ook.
woensdag 12 augustus 2020 om 00:43
Voor mij zijn veel herinneringen meer naar de achtergrond gedreven. Ik reageer er veel minder emotioneel op. Als ik er nu aan denk is het meer feitelijk. Ik heb mezelf heel duidelijk gemaakt dat ik niet aan die feiten moet twijfelen, want ik was (of ben) soms bang dat ik toch maar weer toe zou geven aan contact. Dat wil ik absoluut niet, want ik weet dat ik daaronder lijd. Ik heb een paar boeken in de kast staan om mij te helpen als ik aan mezelf twijfel. Gelukkig heb ik ze nog niet nodig gehad. Daarnaast heb ik ergens, heel diep verstopt, een brief van mijn ouder die, als ik hem weer zou lezen, mij gelijk zou doen stoppen twijfelen aan mezelf.
En als het echt moet, kan ik met een zus praten en dan ben ik ook direct genezen van twijfel.
Het is gelukkig niet meer zo'n overheersend onderdeel in m'n leven, maar ik heb dus wel een paar vangnetten.
En als het echt moet, kan ik met een zus praten en dan ben ik ook direct genezen van twijfel.
Het is gelukkig niet meer zo'n overheersend onderdeel in m'n leven, maar ik heb dus wel een paar vangnetten.
woensdag 12 augustus 2020 om 09:37
Herkenbaar dus? Fijn dat je me hierin geruststelt, dankjewel.VANTA schreef: ↑12-08-2020 00:43Voor mij zijn veel herinneringen meer naar de achtergrond gedreven. Ik reageer er veel minder emotioneel op. Als ik er nu aan denk is het meer feitelijk. Ik heb mezelf heel duidelijk gemaakt dat ik niet aan die feiten moet twijfelen, want ik was (of ben) soms bang dat ik toch maar weer toe zou geven aan contact. Dat wil ik absoluut niet, want ik weet dat ik daaronder lijd. Ik heb een paar boeken in de kast staan om mij te helpen als ik aan mezelf twijfel. Gelukkig heb ik ze nog niet nodig gehad. Daarnaast heb ik ergens, heel diep verstopt, een brief van mijn ouder die, als ik hem weer zou lezen, mij gelijk zou doen stoppen twijfelen aan mezelf.
En als het echt moet, kan ik met een zus praten en dan ben ik ook direct genezen van twijfel.
Het is gelukkig niet meer zo'n overheersend onderdeel in m'n leven, maar ik heb dus wel een paar vangnetten.
Ik kan er niet echt met iemand over praten helaas, maar je andere tips ga ik zeker onthouden. Ik heb ook een brief geschreven aan mijn moeder toen ik in therapie zat (nooit verzonden), die staat nog op mijn pc. Goede tip.
woensdag 12 augustus 2020 om 09:49
Ja twijfelen is herkenbaar. Ik zie het altijd maar zo; wat een narcist te weinig twijfelt, krijgt het slachtoffer er extra bij. Belangrijk is om jezelf te steunen en te vertrouwen. Feiten liegen niet, dus waarom daaraan twijfelen? Het is een patroon wat ontstaat door gedrag van de narcist en is puur op gevoel gebaseerd. Het gevoel dat jij ongelijk hebt, dat jij gek bent. Probeer van dat gevoel af te komen want het gevoel klopt niet bij de feiten.
woensdag 12 augustus 2020 om 10:12
EMDR kan echt heel goed helpen. Ook al heb je het al eens eerder gedaan of al andere therapie gehad.Bella0 schreef: ↑12-08-2020 09:37Herkenbaar dus? Fijn dat je me hierin geruststelt, dankjewel.
Ik kan er niet echt met iemand over praten helaas, maar je andere tips ga ik zeker onthouden. Ik heb ook een brief geschreven aan mijn moeder toen ik in therapie zat (nooit verzonden), die staat nog op mijn pc. Goede tip.
woensdag 12 augustus 2020 om 10:14
Dit. EMDR!VANTA schreef: ↑12-08-2020 09:49Ja twijfelen is herkenbaar. Ik zie het altijd maar zo; wat een narcist te weinig twijfelt, krijgt het slachtoffer er extra bij. Belangrijk is om jezelf te steunen en te vertrouwen. Feiten liegen niet, dus waarom daaraan twijfelen? Het is een patroon wat ontstaat door gedrag van de narcist en is puur op gevoel gebaseerd. Het gevoel dat jij ongelijk hebt, dat jij gek bent. Probeer van dat gevoel af te komen want het gevoel klopt niet bij de feiten.
Ik lijk wel aandelen te hebben, maar die heb ik niet
Mijn ervaring is dat het weet controle teruggeeft over dingen en je daardoor minder aan de herinnering hoeft vast te houden.
