Psyche
alle pijlers
Iemand ervaring met narcistisch misbruik?
dinsdag 11 augustus 2020 om 21:49
Hallo allemaal. Of moet ik zeggen; aloha met deze temperaturen 
Ik heb even een vraag: herkent iemand het dat je soms heel erg aan je eigen herinneringen gaat twijfelen?
Of het wel echt gebeurd is allemaal?
Ik ben een beetje getriggerd geraakt van filmpes op YT over narcistisch misbruik
En nu zit ik dus ineens te denken dat ik me verschrikkelijk heb aangesteld. Het gaat over mijn moeder die ik al een jaar of 4, 5 niet meer zie of spreek.
Ik heb even een vraag: herkent iemand het dat je soms heel erg aan je eigen herinneringen gaat twijfelen?
Of het wel echt gebeurd is allemaal?
Ik ben een beetje getriggerd geraakt van filmpes op YT over narcistisch misbruik
En nu zit ik dus ineens te denken dat ik me verschrikkelijk heb aangesteld. Het gaat over mijn moeder die ik al een jaar of 4, 5 niet meer zie of spreek.
donderdag 13 augustus 2020 om 01:37
Ik geloof je!
Misschien moet ik het eens een kans geven. Dankjewel.
anoniem_646d350ad4f5d wijzigde dit bericht op 13-08-2020 01:40
8.63% gewijzigd
donderdag 13 augustus 2020 om 01:38
DankjewelCleopatra456 schreef: ↑12-08-2020 11:20EMDR inderdaad, en zoveel mogelijk afstand nemen van de persoon in kwestie. Hier net als Vanta heb ik een goed vangnet. Wat familieleden en zus waar ik op terug kan vallen. De deur is definitief dicht voor ouders! En zo nu en dan komt er weer bericht via anderen of kaart, brief. Die gaan weg. Ik heb een eigen bak en bewaar het daar gesloten in en daarna gaat het na een poosje in de fik. Dat klinkt bruut maar samen met mijn zus vinden wij dit een goede methode. Wij hebben samen veel steun aan elkaar. We spreken dan ook met elkaar als er weer eens wat getriggert wordt en soms dan spreken we af en dan nemen we alle brieven en kaarten mee en praten we er over en gaat het in brand. Klaar!
Dat is iets wat wij samen kunnen. Maar alleen heb ik ook aardig wat therapie gevolgd om het allemaal te vatten. Begrijpen kun je zulke mensen nooit maar wel meer vertrouwen kweken in jezelf. Sterkte!
vrijdag 14 augustus 2020 om 09:10
Ik wilde hierop reageren, maar toen viel mijn laptop uit.Cleopatra456 schreef: ↑12-08-2020 11:20EMDR inderdaad, en zoveel mogelijk afstand nemen van de persoon in kwestie. Hier net als Vanta heb ik een goed vangnet. Wat familieleden en zus waar ik op terug kan vallen. De deur is definitief dicht voor ouders! En zo nu en dan komt er weer bericht via anderen of kaart, brief. Die gaan weg. Ik heb een eigen bak en bewaar het daar gesloten in en daarna gaat het na een poosje in de fik. Dat klinkt bruut maar samen met mijn zus vinden wij dit een goede methode. Wij hebben samen veel steun aan elkaar. We spreken dan ook met elkaar als er weer eens wat getriggert wordt en soms dan spreken we af en dan nemen we alle brieven en kaarten mee en praten we er over en gaat het in brand. Klaar!
Dat is iets wat wij samen kunnen. Maar alleen heb ik ook aardig wat therapie gevolgd om het allemaal te vatten. Begrijpen kun je zulke mensen nooit maar wel meer vertrouwen kweken in jezelf. Sterkte!
Wat goed dat jullie zoveel steun vinden bij elkaar. Dankjewel voor je tip en jij ook veel sterkte!
maandag 17 augustus 2020 om 21:26
Ik had dit zo kunnen schrijven. Bij mij precies dezelfde situatie. Ruim 5 jaar geleden al het contact verbroken met mijn ouders en heb doormiddel van flinke therapie, (werk)boeken over narcistische mishandeling juist heel erg veel herinneringen onder ogen kunnen komen en ondertussen worden de details inderdaad steeds vager.VANTA schreef: ↑12-08-2020 00:43Voor mij zijn veel herinneringen meer naar de achtergrond gedreven. Ik reageer er veel minder emotioneel op. Als ik er nu aan denk is het meer feitelijk. Ik heb mezelf heel duidelijk gemaakt dat ik niet aan die feiten moet twijfelen, want ik was (of ben) soms bang dat ik toch maar weer toe zou geven aan contact. Dat wil ik absoluut niet, want ik weet dat ik daaronder lijd. Ik heb een paar boeken in de kast staan om mij te helpen als ik aan mezelf twijfel. Gelukkig heb ik ze nog niet nodig gehad. Daarnaast heb ik ergens, heel diep verstopt, een brief van mijn ouder die, als ik hem weer zou lezen, mij gelijk zou doen stoppen twijfelen aan mezelf.
En als het echt moet, kan ik met een zus praten en dan ben ik ook direct genezen van twijfel.
Het is gelukkig niet meer zo'n overheersend onderdeel in m'n leven, maar ik heb dus wel een paar vangnetten.
Als ik wil kan ik met nichtjes, ooms, tantes etc over alles praten want werkelijk iedereen heeft gebroken met mijn ouders / mijn ouders met iedereen. Weet niet altijd wie het initieerde in alle situaties.
Conclusie vanuit mijn eigen ervaring is dat ik je situatie herken OP en dat het denk ik juist goed is. Leven in het nu is de bedoeling. Leef je eigen leven en mijn complimenten dat je als kind afstand hebt kunnen nemen. Dat is erg moedig en onwijs knap.
