Psyche
alle pijlers
Overdrachtgevoelens; wat moet ik doen?
dinsdag 18 februari 2025 om 08:59
Ik zit ergens mee waar ik mij best wel voor schaam. En niet zo goed wat ik er mee moet.
Ergens weet ik wel waar het vandaan komt.
Ik ben zo een jaar in behandeling bij mijn psycholoog.
Alleen schrok ik van de week best wel erg dat ik bepaalde gevoelens voor haar heb ontwikkeld en dat steeds sterker wordt.
Voelt als verliefdheid maar ik weet dat dat het niet is. Ik schrok ook van omdat het een vrouwelijke psycholoog is en ben zelf ook vrouw.
Ik weet dat het te maken heeft met overdrachtgevoelens en dat het vaker voorkomt. Wil het mezelf ook niet te moeilijk maken of ingewikkeld. En toch probeer ik daar tegen te vechten.
Ik heb dit wel vaker gehad, laatst bij een fysiotherapeut en daar wel met mijn psycholoog over gehad. Maar toen waren die gevoelens minder sterk. Was meer een kwestie van accepteren omdat iedereen die basisbehoefte wel heeft.
Maar nu heb ik het ook bij mijn eigen psycholoog waar ik in 1e instantie best van schrok.
Maar hoe ga ik er mee om? Gevoelens bespreken met psycholoog? Of gewoon maar er laten zijn en niet tegen vechten omdat het op den duur misschien toch wel weggaat.
Ik ben dan ook meer bang voor haar reactie.
Ergens weet ik wel waar het vandaan komt.
Ik ben zo een jaar in behandeling bij mijn psycholoog.
Alleen schrok ik van de week best wel erg dat ik bepaalde gevoelens voor haar heb ontwikkeld en dat steeds sterker wordt.
Voelt als verliefdheid maar ik weet dat dat het niet is. Ik schrok ook van omdat het een vrouwelijke psycholoog is en ben zelf ook vrouw.
Ik weet dat het te maken heeft met overdrachtgevoelens en dat het vaker voorkomt. Wil het mezelf ook niet te moeilijk maken of ingewikkeld. En toch probeer ik daar tegen te vechten.
Ik heb dit wel vaker gehad, laatst bij een fysiotherapeut en daar wel met mijn psycholoog over gehad. Maar toen waren die gevoelens minder sterk. Was meer een kwestie van accepteren omdat iedereen die basisbehoefte wel heeft.
Maar nu heb ik het ook bij mijn eigen psycholoog waar ik in 1e instantie best van schrok.
Maar hoe ga ik er mee om? Gevoelens bespreken met psycholoog? Of gewoon maar er laten zijn en niet tegen vechten omdat het op den duur misschien toch wel weggaat.
Ik ben dan ook meer bang voor haar reactie.
dinsdag 18 februari 2025 om 09:11
Je hoeft alleszins niet bang te zijn van haar reactie. Zoals je zelf zegt, het komt vaker voor.
Dat het nu een vrouw betreft, kan ik me voorstellen dat je doet schrikken als je dat nooit eerder had. Zelf geloof ik er in dat de aantrekking gebaseerd kan zijn op puur het emotionele en dit dus ook gewoon kan voorkomen.
Hopelijk kan je het bespreken met iemand en kan je het plaatsen.
Dat het nu een vrouw betreft, kan ik me voorstellen dat je doet schrikken als je dat nooit eerder had. Zelf geloof ik er in dat de aantrekking gebaseerd kan zijn op puur het emotionele en dit dus ook gewoon kan voorkomen.
Hopelijk kan je het bespreken met iemand en kan je het plaatsen.
dinsdag 18 februari 2025 om 10:08
dinsdag 18 februari 2025 om 10:19
Ik heb dit ook gehad. Van alle gevoelens leek het het meeste op verliefdheid, maar tegelijkertijd wist ik het geen verliefdheid was. Ik ben na een x aantal jaar terug gegaan om het te onderzoeken. Dat leverde geen verklaring op, maar de therapie was wel de succesvolste ooit. Achteraf denk ik dat het een variant op het stockholmsyndroom was. Het gevoel lijkt me op zich niet verkeerd. Je kan het benutten.
dinsdag 18 februari 2025 om 11:08
Ik denk dat het voor jou en je therapeut fijn en goed is om over te praten.
Je gevoelens zijn volkomen logisch: zij is iemand die er voor je is, naar je luistert, je begrijpt (en als ze het niet goed begrijpt haar best doet om je wél goed te begrijpen).
Natuurlijk wil je liefst bij haar zijn.
Het is ook een teken dat jullie een goede therapeutische relatie hebben waardoor de kans op een succesvolle therapie groot is.
Wel is het van belang om over deze gevoelens te praten zodat ze 'gezond' blijven. Daarmee voorkom je dat ze een eigen leven gaan leiden wat juist de therapie belemmert.
Je bent dus goed bezig!
Je gevoelens zijn volkomen logisch: zij is iemand die er voor je is, naar je luistert, je begrijpt (en als ze het niet goed begrijpt haar best doet om je wél goed te begrijpen).
Natuurlijk wil je liefst bij haar zijn.
Het is ook een teken dat jullie een goede therapeutische relatie hebben waardoor de kans op een succesvolle therapie groot is.
Wel is het van belang om over deze gevoelens te praten zodat ze 'gezond' blijven. Daarmee voorkom je dat ze een eigen leven gaan leiden wat juist de therapie belemmert.
Je bent dus goed bezig!
dinsdag 18 februari 2025 om 13:22
De OP had ik zelf geschreven kunnen hebben. Ik heb last van overdrachtsgevoelens al vanaf puberteit. Helaas heb ik er geen goede ervaringen mee toen ik het uiteindelijk bij een therapeut durfde te vertellen. Toch zou ik je wel adviseren om het te vertellen zodat het gevoel geen eigen leven gaat leiden en je therapeut op een gezonde manier gebruik kan maken van die gevoelens. Zo is mij in ieder geval al eens verteld dat een therapeut er op een positieve en gezonde manier gebruik van kan maken in de therapie. Hoe dat eruit ziet weet ik niet.
De brief die je geschreven hebt is wellicht de makkelijkste opstap om het bespreekbaar te maken. Het is namelijk, zoals anderen ook aangeven, echt niet vreemd dat je overdrachtsgevoelens krijgt.
De brief die je geschreven hebt is wellicht de makkelijkste opstap om het bespreekbaar te maken. Het is namelijk, zoals anderen ook aangeven, echt niet vreemd dat je overdrachtsgevoelens krijgt.
Hope is the first step on the road to disappointment
dinsdag 18 februari 2025 om 13:59
Hoe kan je het benutten?Safrat schreef: ↑18-02-2025 10:19Ik heb dit ook gehad. Van alle gevoelens leek het het meeste op verliefdheid, maar tegelijkertijd wist ik het geen verliefdheid was. Ik ben na een x aantal jaar terug gegaan om het te onderzoeken. Dat leverde geen verklaring op, maar de therapie was wel de succesvolste ooit. Achteraf denk ik dat het een variant op het stockholmsyndroom was. Het gevoel lijkt me op zich niet verkeerd. Je kan het benutten.
dinsdag 18 februari 2025 om 14:07
Ik heb dit ook al wel vaker mee gemaakt.Twijfelaar schreef: ↑18-02-2025 13:22De OP had ik zelf geschreven kunnen hebben. Ik heb last van overdrachtsgevoelens al vanaf puberteit. Helaas heb ik er geen goede ervaringen mee toen ik het uiteindelijk bij een therapeut durfde te vertellen. Toch zou ik je wel adviseren om het te vertellen zodat het gevoel geen eigen leven gaat leiden en je therapeut op een gezonde manier gebruik kan maken van die gevoelens. Zo is mij in ieder geval al eens verteld dat een therapeut er op een positieve en gezonde manier gebruik van kan maken in de therapie. Hoe dat eruit ziet weet ik niet.
De brief die je geschreven hebt is wellicht de makkelijkste opstap om het bespreekbaar te maken. Het is namelijk, zoals anderen ook aangeven, echt niet vreemd dat je overdrachtsgevoelens krijgt.
Ook bij mijn leidinggevende, dat ik dat soort gevoelens had, alles hem in vertrouwen verteld omdat hij de vertrouwenspersoon was. Maar helaas heeft hij daar op een negatieve manier misbruik van gemaakt waardoor er wat dingen zijn voorgevallen wat niet door de beugel kan.
Vorig jaar had ik dit ook bij mijn fysiotherapeut en dit wel besproken met mijn psycholoog. Ze reageerde goed. Maar ook toen ik dit wou vertellen vond ik het eng.
Maar van mezelf weet ik wel dat ik het met haar wil bespreken omdat ik anders er te diep in op ga en het idd een eigen leven gaat leiden
paulowna wijzigde dit bericht op 18-02-2025 14:26
1.13% gewijzigd
dinsdag 18 februari 2025 om 14:20
Er is iemand die zich voor 100% op jou focust. Op jouw welzijn, jouw ervaringen, jouw gevoelens, jouw beleving en hierin probeert op beste manier bij aan te sluiten. Het is een 100% ego uur waar alles draait om jou. En dat kan betekenen dat je je (voor het eerst in je leven?) begrepen voelt, de moeite waard voelt, gezien voelt, erkend voelt, waardevol voelt, etc. En dat hebben mensen nodig en halen dat soort gevoelens doorgaans ook uit een relatie. Blijkbaar sluit jouw psych heel erg aan bij je behoeften. Maar jij weet verstandelijk ook dat ze dit doet omdat het haar werk is. Ze krijgt ervoor betaald om in dat ene uur het leven om jou te laten draaien. Ik weet niet of ik een brief zou schrijven. Maar mogelijk zou ik het wel bespreken. De kans is wel aanwezig dat ze dan gaat voorstellen dat je naar iemand anders gaat. Mogelijk is ze voor jou ook niet de beste psych. Beetje afhankelijk van het doel waarvoor je bij haar bent. Imo is een goede therapeut ook iemand die het kan doen laten schuren. Die je -na een veilige basis- confronteert met dingetjes die je liever niet van jezelf weet. Misschien is ze iets té begripvol?Paulowna schreef: ↑18-02-2025 10:08Ik denk idd dat ik het moet gaan bespreken. Dit zal ook een goede oefening voor mij zijn om zoiets te delen.
Ik heb echt veel aan haar en merk ook dat ze mij soms weet te raken op een kwetsbaar punt. Inmiddels heb ik al wel brief geschreven om het uit te leggen, misschien dat ik haar die ga geven.
dinsdag 18 februari 2025 om 14:24
Je psych zou het kunnen gebruiken hoe het komt dat je zo makkelijk gevoelens gaat koesteren voor mensen die begripvol en aandachtig op je reageren en waarom je dat verwart met liefde. Je bent daardoor in theorie (even koude grond psychologie) best een makkelijke prooi voor mannen die aan love bombing doen en je op die manier binnenhalen, maar niet de beste intenties hebben.
Maar dan moet je wel willen onderzoeken waarom je jezelf daarin zo makkelijk verliest.
dinsdag 18 februari 2025 om 15:50
En daar ben ik ook een beetje bang voor dat ze mij misschien maar een andere psycholoog stuurt.NomenNesci0 schreef: ↑18-02-2025 14:20Er is iemand die zich voor 100% op jou focust. Op jouw welzijn, jouw ervaringen, jouw gevoelens, jouw beleving en hierin probeert op beste manier bij aan te sluiten. Het is een 100% ego uur waar alles draait om jou. En dat kan betekenen dat je je (voor het eerst in je leven?) begrepen voelt, de moeite waard voelt, gezien voelt, erkend voelt, waardevol voelt, etc. En dat hebben mensen nodig en halen dat soort gevoelens doorgaans ook uit een relatie. Blijkbaar sluit jouw psych heel erg aan bij je behoeften. Maar jij weet verstandelijk ook dat ze dit doet omdat het haar werk is. Ze krijgt ervoor betaald om in dat ene uur het leven om jou te laten draaien. Ik weet niet of ik een brief zou schrijven. Maar mogelijk zou ik het wel bespreken. De kans is wel aanwezig dat ze dan gaat voorstellen dat je naar iemand anders gaat. Mogelijk is ze voor jou ook niet de beste psych. Beetje afhankelijk van het doel waarvoor je bij haar bent. Imo is een goede therapeut ook iemand die het kan doen laten schuren. Die je -na een veilige basis- confronteert met dingetjes die je liever niet van jezelf weet. Misschien is ze iets té begripvol?
Maar te begripvol... misschien wel. We hebben ook al soort wrijving gehad waar ze haar excuses voor aan heeft aangeboden. 1x heeft ze zelfs gezegd... maar lieverd... soms vind ik dat best verwarrend. Maar ze luisterr wel en komt ook met steeds nieuwe inzichten.
dinsdag 18 februari 2025 om 16:03
Denk er eens over na. Kijk, als je naar therapie gaat, omdat je heel veel tekort bent gekomen en erg moet werken om weer een beetje in je kracht te komen, dan heeft een therapeut vooral als doel om jou weer te laten groeien en geloven in jezelf en zal je dan niet snel veel onveilige kritiek geven.
Maar als je daar komt, omdat je aan jezelf wilt werken, beter voor jezelf wilt leren opkomen en valkuilen vermijden, dan heb je wel iemand tegenover je nodig die je kan spiegelen. Ook als dat soms wat confronterend is. Als jouw peut dat eigenlijk niet voldoende doet, kun je je afvragen of dat wel zo behulpzaam is voor jezelf. Je komt er ten slotte niet om elke keer een flink bedrag af te tikken, maar aan het einde van de rit nog steeds niks te zijn opgeschoten, behalve achter te blijven met een flink gevoel van verlatenheid omdat je je vaste persoon kwijt bent geraakt.
Jouw peut krijgt goed betaald voor een uur luisteren. Ze zit er niet vanwege liefde voor jou. Op papier weet je dat best, maar ergens wil je hart dat misschien niet geloven. Zou je jezelf iets kado willen doen, zou ik toch kijken of je het meer met die blik kunt bekijken en eerlijk kunt zijn naar jezelf of je wel voldoende groei haalt uit deze therapie.
Maar als je daar komt, omdat je aan jezelf wilt werken, beter voor jezelf wilt leren opkomen en valkuilen vermijden, dan heb je wel iemand tegenover je nodig die je kan spiegelen. Ook als dat soms wat confronterend is. Als jouw peut dat eigenlijk niet voldoende doet, kun je je afvragen of dat wel zo behulpzaam is voor jezelf. Je komt er ten slotte niet om elke keer een flink bedrag af te tikken, maar aan het einde van de rit nog steeds niks te zijn opgeschoten, behalve achter te blijven met een flink gevoel van verlatenheid omdat je je vaste persoon kwijt bent geraakt.
Jouw peut krijgt goed betaald voor een uur luisteren. Ze zit er niet vanwege liefde voor jou. Op papier weet je dat best, maar ergens wil je hart dat misschien niet geloven. Zou je jezelf iets kado willen doen, zou ik toch kijken of je het meer met die blik kunt bekijken en eerlijk kunt zijn naar jezelf of je wel voldoende groei haalt uit deze therapie.
dinsdag 18 februari 2025 om 20:51
Ik bedoel alleen te zeggen dat je er iets positiefs uit kunt halen. Ik vond het destijds allemaal heel fascinerend. Een nieuw gevoel. Ik begreep er helemaal niets van. Hoe je het verder kan benutten ligt aan jezelf denk ik. Je kan het gesprek aangaan. Je weet natuurlijk al dat het gaat om overdracht. Dus die ander doet ook iets in het contact waardoor bij jou dat gevoel ontstaat. En als je niet met de ander wil praten kan je het zelf vast ook analyseren. Ook leerzaam.
woensdag 19 februari 2025 om 01:57
Voor mij zorgt het -ik heb het bespreekbaar gemaakt- dat ze begrijpt hoe bang ik ben haar te verliezen.
Omdat ze inderdaad een van de weinigen is die ik vertrouw en naar me luistert en me ziet.
Het bespreekbaar houden zorgt ook dat we patronen kunnen bespreken: ik stoot af: waarom, wat gebeurde er in ons contact.
Ik reik uit, waarom? Wat maakt dat dat nu wel lukt en een andere keer niet?
Ik kan nu ook bespreekbaar maken hoe ontzettend dubbel eng ik het vind om het over dingen te hebben, of het 'fout' te doen. Er staat heel wat op het spel.
Het is voor mij goed oefenmateriaal zo.
En die spiegel krijg ik nog wel.
En dan moeten we daarna ook weer kijken wat dat gedaan heeft in onze relatie, hoe ik daarmee omging.
Ik leer dat ik mag checken of de ander nog oke met me is, en oefen daar mee. Ik oefen met positieve feedback aannemen.
En voor haar wil ik werken, van haar neem ik net iets meer aan, wil ik wel proberen wat ik anders misschien niet durf.
Wat wel scheelt is dat ik geen verliefde gevoelens heb, maar ze wel ontzettend belangrijk is voor me, bijna op een moeder- manier.
Ook dat hebben we besproken. Waar komt dat vandaan, is het erg?
We zijn er beiden oke mee.
Ik heb een zo veilig mogelijke basis om vanuit te werken. Zij kan haar rol goed vasthouden en me spiegelen en horen.
Misschien wel belangrijk: ik heb grote problemen met vertrouwen, met ruimte innemen, met verbinding maken.
Dat durf en kan ik nu op deze manier oefenen in een veilige en begrensde situatie.
Ik kan me indenken dat er situaties zijn waarin het niet helpend is.
Maar omdat men vroeg hoe het nuttig kan zijn: zo
Omdat ze inderdaad een van de weinigen is die ik vertrouw en naar me luistert en me ziet.
Het bespreekbaar houden zorgt ook dat we patronen kunnen bespreken: ik stoot af: waarom, wat gebeurde er in ons contact.
Ik reik uit, waarom? Wat maakt dat dat nu wel lukt en een andere keer niet?
Ik kan nu ook bespreekbaar maken hoe ontzettend dubbel eng ik het vind om het over dingen te hebben, of het 'fout' te doen. Er staat heel wat op het spel.
Het is voor mij goed oefenmateriaal zo.
En die spiegel krijg ik nog wel.
En dan moeten we daarna ook weer kijken wat dat gedaan heeft in onze relatie, hoe ik daarmee omging.
Ik leer dat ik mag checken of de ander nog oke met me is, en oefen daar mee. Ik oefen met positieve feedback aannemen.
En voor haar wil ik werken, van haar neem ik net iets meer aan, wil ik wel proberen wat ik anders misschien niet durf.
Wat wel scheelt is dat ik geen verliefde gevoelens heb, maar ze wel ontzettend belangrijk is voor me, bijna op een moeder- manier.
Ook dat hebben we besproken. Waar komt dat vandaan, is het erg?
We zijn er beiden oke mee.
Ik heb een zo veilig mogelijke basis om vanuit te werken. Zij kan haar rol goed vasthouden en me spiegelen en horen.
Misschien wel belangrijk: ik heb grote problemen met vertrouwen, met ruimte innemen, met verbinding maken.
Dat durf en kan ik nu op deze manier oefenen in een veilige en begrensde situatie.
Ik kan me indenken dat er situaties zijn waarin het niet helpend is.
Maar omdat men vroeg hoe het nuttig kan zijn: zo
woensdag 19 februari 2025 om 07:43
Ik snap je punt maar vind het ook best verwarrend. Voor mij is dat een veilige haven hoe ze met mij omgaat. Anders dan ik gewend ben. Het is idd dubbelstrijdig, gevoel en verstand. Terwijl ik er ook van geniet dat ik nu die aandacht krijgt etc.NomenNesci0 schreef: ↑18-02-2025 16:03Denk er eens over na. Kijk, als je naar therapie gaat, omdat je heel veel tekort bent gekomen en erg moet werken om weer een beetje in je kracht te komen, dan heeft een therapeut vooral als doel om jou weer te laten groeien en geloven in jezelf en zal je dan niet snel veel onveilige kritiek geven.
Maar als je daar komt, omdat je aan jezelf wilt werken, beter voor jezelf wilt leren opkomen en valkuilen vermijden, dan heb je wel iemand tegenover je nodig die je kan spiegelen. Ook als dat soms wat confronterend is. Als jouw peut dat eigenlijk niet voldoende doet, kun je je afvragen of dat wel zo behulpzaam is voor jezelf. Je komt er ten slotte niet om elke keer een flink bedrag af te tikken, maar aan het einde van de rit nog steeds niks te zijn opgeschoten, behalve achter te blijven met een flink gevoel van verlatenheid omdat je je vaste persoon kwijt bent geraakt.
Jouw peut krijgt goed betaald voor een uur luisteren. Ze zit er niet vanwege liefde voor jou. Op papier weet je dat best, maar ergens wil je hart dat misschien niet geloven. Zou je jezelf iets kado willen doen, zou ik toch kijken of je het meer met die blik kunt bekijken en eerlijk kunt zijn naar jezelf of je wel voldoende groei haalt uit deze therapie.
Maar binnenkort ga ik waarschijnlijk starten met een deeltijdbehandeling die een jaar duurt waar al mijn energie naar toe gaat en ik haar dan waarschijnlijk niet meer zo vaak zal gaan zien..
Maar vind het lastig om dat soort dingen in te schatten maar ook om weer afstand van haar te nemen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
