Psyche
alle pijlers
Iemand ontzettend haten
woensdag 20 januari 2010 om 00:54
Misschien dat mijn vraag een beetje vreemd is maar ongeveer 8 jaar geleden ben ik echt zo slecht behandeld door mijn bazin op mijn werk dat ik daar nog steeds goed kwaad over ben. Ik was echt tot mijn uiterste maximum gegaan en probeerde ondanks haar gedrag toch te werken. Na ruim 4 jaar van geestelijke mishandeling ben ik met een burn out thuis komen te zitten.
Ik begin mij steeds meer te realiseren dat er behoorlijk veel geld binnen is gehaald door het bedrijf en met name mijn bezin die een dik salaris met bonus kreeg door mijn harde werk. Het zit mij nog steeds erg diep dat zij ontzettend van mij heeft lopen profiteren en helemaal heeft uitgeknepen. Ondertussen heeft zij promotie weten te maken en zit zij in de directie.
Kennen jullie ook iemand waar je nog zo, zelfs na jaren nog sreeds ontzettend boos op bent en daar nog steeds een bittere wrok voor voelt?
Hoe ga je daarmee om en heb je er veel last van?
Ik begin mij steeds meer te realiseren dat er behoorlijk veel geld binnen is gehaald door het bedrijf en met name mijn bezin die een dik salaris met bonus kreeg door mijn harde werk. Het zit mij nog steeds erg diep dat zij ontzettend van mij heeft lopen profiteren en helemaal heeft uitgeknepen. Ondertussen heeft zij promotie weten te maken en zit zij in de directie.
Kennen jullie ook iemand waar je nog zo, zelfs na jaren nog sreeds ontzettend boos op bent en daar nog steeds een bittere wrok voor voelt?
Hoe ga je daarmee om en heb je er veel last van?
vrijdag 29 januari 2010 om 19:01
quote:bambi001 schreef op 29 januari 2010 @ 18:46:
Ik weet dat het alleen maar energie kost, maar ik kan het gewoon niet hebben dat ze zelf nu wel vermogend is terwijl ik sinds mijn ontslag moet leven van het minimum.
Je kunt je energie veel beter steken in iets constructiefs.
Daar heb je veel meer aan. Dit zit je alleen maar in de weg.
Ik weet dat het alleen maar energie kost, maar ik kan het gewoon niet hebben dat ze zelf nu wel vermogend is terwijl ik sinds mijn ontslag moet leven van het minimum.
Je kunt je energie veel beter steken in iets constructiefs.
Daar heb je veel meer aan. Dit zit je alleen maar in de weg.
vrijdag 29 januari 2010 om 19:10
Ben je niet stiekem gewoon boos op jezelf? Dat je iemand zo over je heen hebt laten lopen en dat je dat gepikt hebt? Misschien dat je jezelf achteraf wel voor je kop kan slaan en denkt: "Hoe heeft dit kunnen gebeuren?!"
Het feit dat dit na 8 jaar nog steeds zulke heftige gevoelens bij je oproept zegt m.i. dat het vooral iets is wat in jou zit dat je dwars zit. Iets dat weinig met de voorvallen van toen te maken heeft.
Heb je er al eens met iemand over gepraat?
Het feit dat dit na 8 jaar nog steeds zulke heftige gevoelens bij je oproept zegt m.i. dat het vooral iets is wat in jou zit dat je dwars zit. Iets dat weinig met de voorvallen van toen te maken heeft.
Heb je er al eens met iemand over gepraat?
vrijdag 29 januari 2010 om 19:36
Ik herken het wel, door het gestook van mijn schoonzus ligt mijn familie uit elkaar.
Het begon eigenlijk allemaal op en rond de begrafenis van mijn moeder. Doordat ik eigenlijk ook heel pissig was op de manier waarop zij reageerde en met mijn vader omging heb ik best een 'verstoorde' rouw om mijn moeder meegemaakt.
Toen mijn vader overleed is ze zo uber manipulatief bezig geweest dat mijn zus en ik het huis van mijn vader voor een laag bedrag aan mijn broer en schoonzus hebben overgedaan. Gewoon om van het gezeur af te zijn.
De telefoontjes 's avonds laat en de rare emails en brieven hielden toen pas op.
Ik heb echt heel lang met een heel boos gevoel rondgelopen. En ja, woede en haat kosten veel energie, maar deze onderdrukken nog meer. Ik wilde altijd redelijk zijn en evenwichtig maar je voelt nou eenmaal wat je voelt. Bij mij speelde ook gekrenktheid, ze had me zwart gemaakt naar mijn eigen familie toe om een paar 1000 euro meer op te strijken. Dat gaat toch eigenlijk gewoon nergens over, maar voor mij is er veel kapot gegaan.
Ik heb er heel lang alleen mee rondgelopen, een paar maanden geleden heb ik hier een topic geopend over een aantal van de problemen en gevoelens waar ik maar mee bleef tobben. Uiteindelijk merkte ik in de maanden daarna dat veel reacties en opmerkingen waren blijven hangen.
En gek genoeg kreeg ik door het delen, de kritiek, de bijval daarna zoveel inzicht in het hoe en waarom. Hoe ik zelf ook vreselijk over mee heen had laten lopen, tuurlijk mijn ouders waren overleden en dan ben je niet in je meest assertieve doen maar toch, het is wel een patroon in mijn leven dat anderen de kaas van mijn brood eten. En hoe kwaad andere mensen, vreemden, werden op mijn schoonzus, gek genoeg hielp dat, ik voelde me serieus genomen en geen zeurpiet.
Deze Kerst heb ik voor het eerst in 8 jaar het gevoel gehad dat het niet erg was dat ik geen of nauwelijks meer familie heb. Dat ik eigenlijk wel 'blij' was dat ik geen contact met mijn broer en schoonzus heb, beter voor mij.
Ik hoop dat het voor jou ook zo werkt, want ik snap het wel, ook dat je met dat soort gevoelens heel lang kan rondlopen omdat het simpelweg NIET EERLIJK IS! En door al die Walt Disney films en zoete series op televisie zijn we allemaal gaan geloven in boontje komt om zijn loontje en eerlijk duurt het langst. En helaas is dat niet zo in reallife, en dat is echt even slikken.
Het begon eigenlijk allemaal op en rond de begrafenis van mijn moeder. Doordat ik eigenlijk ook heel pissig was op de manier waarop zij reageerde en met mijn vader omging heb ik best een 'verstoorde' rouw om mijn moeder meegemaakt.
Toen mijn vader overleed is ze zo uber manipulatief bezig geweest dat mijn zus en ik het huis van mijn vader voor een laag bedrag aan mijn broer en schoonzus hebben overgedaan. Gewoon om van het gezeur af te zijn.
De telefoontjes 's avonds laat en de rare emails en brieven hielden toen pas op.
Ik heb echt heel lang met een heel boos gevoel rondgelopen. En ja, woede en haat kosten veel energie, maar deze onderdrukken nog meer. Ik wilde altijd redelijk zijn en evenwichtig maar je voelt nou eenmaal wat je voelt. Bij mij speelde ook gekrenktheid, ze had me zwart gemaakt naar mijn eigen familie toe om een paar 1000 euro meer op te strijken. Dat gaat toch eigenlijk gewoon nergens over, maar voor mij is er veel kapot gegaan.
Ik heb er heel lang alleen mee rondgelopen, een paar maanden geleden heb ik hier een topic geopend over een aantal van de problemen en gevoelens waar ik maar mee bleef tobben. Uiteindelijk merkte ik in de maanden daarna dat veel reacties en opmerkingen waren blijven hangen.
En gek genoeg kreeg ik door het delen, de kritiek, de bijval daarna zoveel inzicht in het hoe en waarom. Hoe ik zelf ook vreselijk over mee heen had laten lopen, tuurlijk mijn ouders waren overleden en dan ben je niet in je meest assertieve doen maar toch, het is wel een patroon in mijn leven dat anderen de kaas van mijn brood eten. En hoe kwaad andere mensen, vreemden, werden op mijn schoonzus, gek genoeg hielp dat, ik voelde me serieus genomen en geen zeurpiet.
Deze Kerst heb ik voor het eerst in 8 jaar het gevoel gehad dat het niet erg was dat ik geen of nauwelijks meer familie heb. Dat ik eigenlijk wel 'blij' was dat ik geen contact met mijn broer en schoonzus heb, beter voor mij.
Ik hoop dat het voor jou ook zo werkt, want ik snap het wel, ook dat je met dat soort gevoelens heel lang kan rondlopen omdat het simpelweg NIET EERLIJK IS! En door al die Walt Disney films en zoete series op televisie zijn we allemaal gaan geloven in boontje komt om zijn loontje en eerlijk duurt het langst. En helaas is dat niet zo in reallife, en dat is echt even slikken.
vrijdag 29 januari 2010 om 19:53
Ik haat echt helemaal niemand. Ik vind het zonde van mijn tijd en het kost veel te veel energie.
Natuurlijk ben ik wel eens boos op iemand geweest of lig ik niet zo goed met iemand, maar écht iemand haten? Nee, dat kan ik niet zeggen.
Wel moet ik bekennen dat ik 1 ex-tante (getrouwd geweest met een broer van mijn vader) heb, die zo vreselijk veel kapot heeft gemaakt in de familie, dat ik die rustig zou laten creperen als ik de enige was die EHBO zou kunnen verrichten. Sterker nog, ik zou me omdraaien en weglopen.
Maar haar haten... nee... dat is té veel eer... Ze interesseert me domweg niet. Ik zat er alleen even aan te denken nu dit topic langskomt.
Natuurlijk ben ik wel eens boos op iemand geweest of lig ik niet zo goed met iemand, maar écht iemand haten? Nee, dat kan ik niet zeggen.
Wel moet ik bekennen dat ik 1 ex-tante (getrouwd geweest met een broer van mijn vader) heb, die zo vreselijk veel kapot heeft gemaakt in de familie, dat ik die rustig zou laten creperen als ik de enige was die EHBO zou kunnen verrichten. Sterker nog, ik zou me omdraaien en weglopen.
Maar haar haten... nee... dat is té veel eer... Ze interesseert me domweg niet. Ik zat er alleen even aan te denken nu dit topic langskomt.
vrijdag 29 januari 2010 om 21:28
Wij hebben ook iemand in ons leven gehad die ons erg gedupeerd heeft, en bovendien erg ons vertrouwen beschaamd.
die gevoelens van bitterheid en haat herken ik daarom ook.
Maar door deze gevoelens vast te houden was ik nog steeds in de greep van deze persoon ook al zagen/spraken wij hem niet meer.
Op een bepaald moment heb ik besloten dat ik hem wilde vergeven, dit kostte wel tijd, maar daarna kon ik het ook loslaten, en dat werkt bevrijdend.
Het is verleidelijk om te denken dat je alle recht hebt om deze gevoelens te hebben en te koesteren, maar vergeet niet dat jij degene bent die daar erg onder kan lijden, en desbetreffende persoon voelt en merkt hier helemaal niks van.
Kies voor jezelf en je eigen geluk,
probeer het los te laten, en als je dat niet op eigen kracht kan zoek dan hulp, misschien is een gesprek met een psycholoog nuttig.
Laat deze persoon niet nog langer een rol in je leven spelen, want dat is ze niet waard. Sterkte
die gevoelens van bitterheid en haat herken ik daarom ook.
Maar door deze gevoelens vast te houden was ik nog steeds in de greep van deze persoon ook al zagen/spraken wij hem niet meer.
Op een bepaald moment heb ik besloten dat ik hem wilde vergeven, dit kostte wel tijd, maar daarna kon ik het ook loslaten, en dat werkt bevrijdend.
Het is verleidelijk om te denken dat je alle recht hebt om deze gevoelens te hebben en te koesteren, maar vergeet niet dat jij degene bent die daar erg onder kan lijden, en desbetreffende persoon voelt en merkt hier helemaal niks van.
Kies voor jezelf en je eigen geluk,
probeer het los te laten, en als je dat niet op eigen kracht kan zoek dan hulp, misschien is een gesprek met een psycholoog nuttig.
Laat deze persoon niet nog langer een rol in je leven spelen, want dat is ze niet waard. Sterkte
zaterdag 30 januari 2010 om 20:46
Ik heb geen wrok, en ik denk ook niet echt vaak aan mensen die me slecht behandeld hebben. Vergeven doe ik echter ook niet en mocht ik die kans krijgen, zal ik er echt geen seconde over nadenken om hen enorm te duperen.
Ik denk dat ik het vooral los kan laten omdat ik er blind vertrouwen in heb dat die kans komt; tot nu toe is het al regelmatig voorgekomen namelijk. Daarna kan ik het helemaal loslaten, we staan dan immers gelijk.
Ik denk dat ik het vooral los kan laten omdat ik er blind vertrouwen in heb dat die kans komt; tot nu toe is het al regelmatig voorgekomen namelijk. Daarna kan ik het helemaal loslaten, we staan dan immers gelijk.
zondag 31 januari 2010 om 10:38
Ik herken het ook dat ik met terugwerkende kracht me nog zo boos kan voelen om bepaalde zaken uit het verleden, waarin ik vind dat een ander over mijn grenzen is gegaan en ik te weinig voor mezelf op ben gekomen. Erg genoeg kan dat heel wat jaren geleden zijn en dan nog kan ik me er heftig kwaad om voelen.
Bij mij zakt het gevoel pas als ik besef waar de angel zit. En dat heeft eigenlijk te maken met mezelf: ik ben erg boos op mezelf dat ik niet genoeg voor mezelf ben opgekomen of bepaalde dingen niet gezien heb. Vervolgens probeer ik mezelf mild te benaderen, mezelf te troosten en te bedenken dat ik het vanaf nu anders kan doen-en dan zakt dat nare gevoel...
Bij mij zakt het gevoel pas als ik besef waar de angel zit. En dat heeft eigenlijk te maken met mezelf: ik ben erg boos op mezelf dat ik niet genoeg voor mezelf ben opgekomen of bepaalde dingen niet gezien heb. Vervolgens probeer ik mezelf mild te benaderen, mezelf te troosten en te bedenken dat ik het vanaf nu anders kan doen-en dan zakt dat nare gevoel...
zondag 31 januari 2010 om 12:31
quote:Pear schreef op 29 januari 2010 @ 19:10:
Ben je niet stiekem gewoon boos op jezelf? Dat je iemand zo over je heen hebt laten lopen en dat je dat gepikt hebt? Misschien dat je jezelf achteraf wel voor je kop kan slaan en denkt: "Hoe heeft dit kunnen gebeuren?!"
Het feit dat dit na 8 jaar nog steeds zulke heftige gevoelens bij je oproept zegt m.i. dat het vooral iets is wat in jou zit dat je dwars zit. Iets dat weinig met de voorvallen van toen te maken heeft.
Heb je er al eens met iemand over gepraat?
Bovenstaande is zo waar! Je projecteert je boosheid en wraakgevoelens op iemand anders, terwijl je gewoon boos bent op jezelf. Je weet dat je over jezelf hebt heen laten lopen, bent constant boos wat diegene jou hebt aangedaan. Dit gaat hard klinken maar de fout ligt ook bij jou. Je kunt wel met je vinger naar een ander wijzen, vergeet dan niet dat er ook drie vingers naar jezelf wijzen. Je bent niet voor jezelf opgekomen, hebt niet gezegd tot hier en niet verder. En dat laatste gevoel blijf je dan vasthouden en veroorzaakt het gevoel zij is de oorzaak van alles.
Praten met iemand hierover helpt echt. Het laat je namelijk zien wat jouw gedrag tot deze haat heeft doen komen.
Ik gun het je zo dat gevoel van haten kwijt te raken. Het leven voor jezelf is mooier als je gewoon je schouders op kunt halen en ervan hebt kunnen leren. Het overkomt je dan waarschijnlijk geen tweede keer meer.
Ben je niet stiekem gewoon boos op jezelf? Dat je iemand zo over je heen hebt laten lopen en dat je dat gepikt hebt? Misschien dat je jezelf achteraf wel voor je kop kan slaan en denkt: "Hoe heeft dit kunnen gebeuren?!"
Het feit dat dit na 8 jaar nog steeds zulke heftige gevoelens bij je oproept zegt m.i. dat het vooral iets is wat in jou zit dat je dwars zit. Iets dat weinig met de voorvallen van toen te maken heeft.
Heb je er al eens met iemand over gepraat?
Bovenstaande is zo waar! Je projecteert je boosheid en wraakgevoelens op iemand anders, terwijl je gewoon boos bent op jezelf. Je weet dat je over jezelf hebt heen laten lopen, bent constant boos wat diegene jou hebt aangedaan. Dit gaat hard klinken maar de fout ligt ook bij jou. Je kunt wel met je vinger naar een ander wijzen, vergeet dan niet dat er ook drie vingers naar jezelf wijzen. Je bent niet voor jezelf opgekomen, hebt niet gezegd tot hier en niet verder. En dat laatste gevoel blijf je dan vasthouden en veroorzaakt het gevoel zij is de oorzaak van alles.
Praten met iemand hierover helpt echt. Het laat je namelijk zien wat jouw gedrag tot deze haat heeft doen komen.
Ik gun het je zo dat gevoel van haten kwijt te raken. Het leven voor jezelf is mooier als je gewoon je schouders op kunt halen en ervan hebt kunnen leren. Het overkomt je dan waarschijnlijk geen tweede keer meer.
