Psyche
alle pijlers
Ik ben mezelf niet
zaterdag 14 oktober 2017 om 12:10
Na jaren meelezen een topic van mij. Allereerst bedankt voor al die keren dat meelezen me heeft geholpen 
.
Ik ben 33 en dik 8 maanden geleden naar Noord-Frankrijk verhuisd. Ik heb hier een fantastische vriend, een leuke baan (waarbij ik meestal alleen werk) en genoeg te ondernemen in de omgeving. Reden voor de verhuizing was samenwonen, we hebben elkaar jaren geleden ontmoet toen hij in Delft was voor zijn werk.
Eigenlijk heb ik heel veel redenen om gelukkig te zijn en dat ben ik ook wel. Tussen ons kan het niet beter. Met mijn vriend kan ik alles delen. Mijn part-time baan is leuk. Ik heb al heel wat mensen ontmoet mn via vriend, we hebben dansles samen en ik heb tennisles.
Toch voel ik me soms zo eenzaam en o zo onzeker!.. Ooit genoot ik van wat gezelschap en stond ik best stevig in mijn schoenen, maar tegenwoordig ben ik erg bezig met hoe ik overkom. Ik voel me helemaal niet ontspannen en ben mezelf niet. Ik vind het niet zo'n probleem om wat minder vrienden te hebben, in Delft had ik ook maar een handjevol, maar wel zeer hechte. Mijn behoefte aan écht contact (naast mijn vriend) en eens hartelijk lachen of huilen met iemand, is nu al zo'n tijd onvervuld. Ik weet niet wat kip is en wat ei, maar ik ben echt onzeker geworden in sociale situaties.
Een paar dagen geleden zijn we bijvoorbeeld uiteten geweest met twee andere stellen. Mijn vriend zat na dat etentje vrolijk naast me in de auto te vertellen hoe gezellig hij het vond en hoe leuk die mensen waren, maar ik verlangde naar mijn bed en rust om alle onzekere momenten van het etentje te verwerken. Ik heb het gevoel alsof niemand weet wie ik echt ben en dat alles wat ik zeg niet volledige weergeeft wat ik zou willen zeggen, ik kan me onvoldoende uitdrukken en twijfel constant.
Taal speelt mee. Ik heb me voorbereid op het Frans door lessen in NL, maar nog steeds praat ik langzaam en kan ik het soms niet volgen. Lang niet iedereen spreekt Engels en mensen lijken het steeds vaker beu om een poging in het Engels te wagen om mij te laten meekomen. Dat snap ik ook goed, uiteindelijk werken we naar een situatie waarin ik vloeiend Frans spreek, maar op dit moment doe ik dat nog niet.
Ik heb ook wat kennissen die Engels spreken, maar de onzekerheid slaat daar nu ook toe. Ik hakkel meer met mijn woorden, ik durf sommige grapjes niet te maken of verhalen niet te vertellen, omdat ik twijfel of het gepast is. Ik raak mijn spontaniteit kwijt. Ik heb al eens geprobeerd om met iemand hierover te praten, maar ik stuitte op weinig begrip en het onderwerp veranderde gauw weer naar iets lichters. Ook zijn er veel mensen die mijn situatie vergelijken met hun ervaringen als student in het buitenland. Ik merk dat ik hier kriegelig van word, omdat dat zo anders is: je bevindt je dan tussen mensen die zich in exact dezelfde situatie bevinden als jij. Ik ben 33, ik woon niet in een studentenhuis en wil niet meer naar wilde feestjes.
Nu ik dit zo opschrijf.. tsja zie ik dat het goed is dat ik het eens opschrijf. De onzekerheid groeit en ik voel me kleiner en kleiner in sociale settings. Vooral als de groep wat groter is. Ik zie mijn vriend lekker in het Frans connecten, terwijl ik er schuchter naast sta. Hij zegt dat ik helemaal niet zo overkom, maar zo VOELT het wel. Vanaaf hebben we weer een verjaardag van iemand uit zijn vriendenkring. Ik merk dat ik helemaal geen fut heb om te gaan, maar tegelijkertijd moet ik van mezelf omdat het op de lange duur denk ik loont.
Pfoe, lang verhaal. Kortom, ik ben op zoek naar echt contact en tips om me zekerder te voelen. Heeft iemand tips, ervaringen, iets wat ik tegen mezelf kan zeggen om het mezelf makkelijker te maken.. alles is welkom
.Ik ben 33 en dik 8 maanden geleden naar Noord-Frankrijk verhuisd. Ik heb hier een fantastische vriend, een leuke baan (waarbij ik meestal alleen werk) en genoeg te ondernemen in de omgeving. Reden voor de verhuizing was samenwonen, we hebben elkaar jaren geleden ontmoet toen hij in Delft was voor zijn werk.
Eigenlijk heb ik heel veel redenen om gelukkig te zijn en dat ben ik ook wel. Tussen ons kan het niet beter. Met mijn vriend kan ik alles delen. Mijn part-time baan is leuk. Ik heb al heel wat mensen ontmoet mn via vriend, we hebben dansles samen en ik heb tennisles.
Toch voel ik me soms zo eenzaam en o zo onzeker!.. Ooit genoot ik van wat gezelschap en stond ik best stevig in mijn schoenen, maar tegenwoordig ben ik erg bezig met hoe ik overkom. Ik voel me helemaal niet ontspannen en ben mezelf niet. Ik vind het niet zo'n probleem om wat minder vrienden te hebben, in Delft had ik ook maar een handjevol, maar wel zeer hechte. Mijn behoefte aan écht contact (naast mijn vriend) en eens hartelijk lachen of huilen met iemand, is nu al zo'n tijd onvervuld. Ik weet niet wat kip is en wat ei, maar ik ben echt onzeker geworden in sociale situaties.
Een paar dagen geleden zijn we bijvoorbeeld uiteten geweest met twee andere stellen. Mijn vriend zat na dat etentje vrolijk naast me in de auto te vertellen hoe gezellig hij het vond en hoe leuk die mensen waren, maar ik verlangde naar mijn bed en rust om alle onzekere momenten van het etentje te verwerken. Ik heb het gevoel alsof niemand weet wie ik echt ben en dat alles wat ik zeg niet volledige weergeeft wat ik zou willen zeggen, ik kan me onvoldoende uitdrukken en twijfel constant.
Taal speelt mee. Ik heb me voorbereid op het Frans door lessen in NL, maar nog steeds praat ik langzaam en kan ik het soms niet volgen. Lang niet iedereen spreekt Engels en mensen lijken het steeds vaker beu om een poging in het Engels te wagen om mij te laten meekomen. Dat snap ik ook goed, uiteindelijk werken we naar een situatie waarin ik vloeiend Frans spreek, maar op dit moment doe ik dat nog niet.
Ik heb ook wat kennissen die Engels spreken, maar de onzekerheid slaat daar nu ook toe. Ik hakkel meer met mijn woorden, ik durf sommige grapjes niet te maken of verhalen niet te vertellen, omdat ik twijfel of het gepast is. Ik raak mijn spontaniteit kwijt. Ik heb al eens geprobeerd om met iemand hierover te praten, maar ik stuitte op weinig begrip en het onderwerp veranderde gauw weer naar iets lichters. Ook zijn er veel mensen die mijn situatie vergelijken met hun ervaringen als student in het buitenland. Ik merk dat ik hier kriegelig van word, omdat dat zo anders is: je bevindt je dan tussen mensen die zich in exact dezelfde situatie bevinden als jij. Ik ben 33, ik woon niet in een studentenhuis en wil niet meer naar wilde feestjes.
Nu ik dit zo opschrijf.. tsja zie ik dat het goed is dat ik het eens opschrijf. De onzekerheid groeit en ik voel me kleiner en kleiner in sociale settings. Vooral als de groep wat groter is. Ik zie mijn vriend lekker in het Frans connecten, terwijl ik er schuchter naast sta. Hij zegt dat ik helemaal niet zo overkom, maar zo VOELT het wel. Vanaaf hebben we weer een verjaardag van iemand uit zijn vriendenkring. Ik merk dat ik helemaal geen fut heb om te gaan, maar tegelijkertijd moet ik van mezelf omdat het op de lange duur denk ik loont.
Pfoe, lang verhaal. Kortom, ik ben op zoek naar echt contact en tips om me zekerder te voelen. Heeft iemand tips, ervaringen, iets wat ik tegen mezelf kan zeggen om het mezelf makkelijker te maken.. alles is welkom
zaterdag 14 oktober 2017 om 12:20
Je hebt een bepaald ideaal beeld zoals je graag zou willen zijn. Nu heeft iedereen dit. De werkelijkheid is vaak toch net iets anders.
Maar weet je wat zo mooi is, je bent gewoon goed genoeg zoals je bent. Ja, je bent en Nederlandse in Frankrijk, dus ze begrijpen echt wel dat jouw Frans niet optimaal is, dat je wat langzamer praat of naar woorden moet zoeken.
Je bent gewoon veel te kritisch voor jezelf. anderen zijn dit echt niet. jij bent toch ook niet zo kritisch over andere personen?
Ga gewoon genieten van een etentje met vrienden, je vriend heeft een leuke avond gehad, en focus dan vooral op de leuke momenten en niet op de momenten dat het minder liep. En de mensen kunnen je alleen beter leren kennen wanneer je met ze communiceert. En dan begin je meestal niet met de zware onderwerpen. Maar met de leuke alledaagse dingen. Waar loop je als Nederlander tegenaan, verkeerd woord gezegd, je sporten, je hobbies, wat je leuk vindt in Frankrijk, etc.
Volgens mij zijn er veel meer Nederlanders in (Noord) Frankrijk, zoek contact. Via bijvoorbeeld de Facebook groep wereldvrouwen.
Maar weet je wat zo mooi is, je bent gewoon goed genoeg zoals je bent. Ja, je bent en Nederlandse in Frankrijk, dus ze begrijpen echt wel dat jouw Frans niet optimaal is, dat je wat langzamer praat of naar woorden moet zoeken.
Je bent gewoon veel te kritisch voor jezelf. anderen zijn dit echt niet. jij bent toch ook niet zo kritisch over andere personen?
Ga gewoon genieten van een etentje met vrienden, je vriend heeft een leuke avond gehad, en focus dan vooral op de leuke momenten en niet op de momenten dat het minder liep. En de mensen kunnen je alleen beter leren kennen wanneer je met ze communiceert. En dan begin je meestal niet met de zware onderwerpen. Maar met de leuke alledaagse dingen. Waar loop je als Nederlander tegenaan, verkeerd woord gezegd, je sporten, je hobbies, wat je leuk vindt in Frankrijk, etc.
Volgens mij zijn er veel meer Nederlanders in (Noord) Frankrijk, zoek contact. Via bijvoorbeeld de Facebook groep wereldvrouwen.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zaterdag 14 oktober 2017 om 12:35
Dankjewel Hamerhaai. Mijn vriend zegt precies hetzelfde: dat ik te hard ben voor mezelf. Dat ik leuk overkom en dat het altijd gezellig is en dat ie zou willen dat ik ervan genoot. Toen ik dat stukje over kritisch zijn van je las, barstte ik gewoon in tranen uit. Je hebt gewoon helemaal gelijk.hamerhaai schreef: ↑14-10-2017 12:20Je hebt een bepaald ideaal beeld zoals je graag zou willen zijn. Nu heeft iedereen dit. De werkelijkheid is vaak toch net iets anders.
Maar weet je wat zo mooi is, je bent gewoon goed genoeg zoals je bent. Ja, je bent en Nederlandse in Frankrijk, dus ze begrijpen echt wel dat jouw Frans niet optimaal is, dat je wat langzamer praat of naar woorden moet zoeken.
Je bent gewoon veel te kritisch voor jezelf. anderen zijn dit echt niet. jij bent toch ook niet zo kritisch over andere personen?
Ga gewoon genieten van een etentje met vrienden, je vriend heeft een leuke avond gehad, en focus dan vooral op de leuke momenten en niet op de momenten dat het minder liep. En de mensen kunnen je alleen beter leren kennen wanneer je met ze communiceert. En dan begin je meestal niet met de zware onderwerpen. Maar met de leuke alledaagse dingen. Waar loop je als Nederlander tegenaan, verkeerd woord gezegd, je sporten, je hobbies, wat je leuk vindt in Frankrijk, etc.
Volgens mij zijn er veel meer Nederlanders in (Noord) Frankrijk, zoek contact. Via bijvoorbeeld de Facebook groep wereldvrouwen.
Dit onderwerp, die onzekerheid, snijd ik niet of zelden aan. Ik zou er wel graag over praten, maar voel inderdaad dat dit in deze prille vriendschappen ongepast/te zwaar is.
Nederlanders kom ik hier niet veel tegen en ik heb ze bewust niet actief opgezocht omdat ik niet in een Nederland/buitenlanders-in-Frankrijk-bubble wilde komen, maar juist echt wilde integreren. Maar ik ga er eens over nadenken om dit toch te doen. Het kan goed voor me zijn om mensen te treffen die een beetje hetzelfde avontuur door zijn gegaan. Uiteindelijk ben ik niet Frans, maar een Nederlander in Frankrijk.
zaterdag 14 oktober 2017 om 12:45
Klinkt inderdaad alsof je veel te streng bent voor jezelf. Je kunt niet van jezelf verwachten dat je binnen 8 maanden als een volleerde Française meedraait met alles. Anderen verwachten dat ook niet van jou en hebben er waarschijnlijk gewoon begrip voor als je even niet snel op een woord komt bijvoorbeeld. Daarnaast heb je misschien wat heimwee, en moet je nog wennen.
Geef het wat tijd.
Geef het wat tijd.
zaterdag 14 oktober 2017 om 13:19
Het komt goed, echt! Sommige dingen hebben tijd nodig, zeker een nieuwe omgeving en daarbij ook een taalbarriere, om je zo te uiten als je zou willen doen. Ik heb een Franse vriendin, die woont hier nu zo'n 20 jaar. Inmiddels "denkt" zij in het Nederlands. Ze heeft veel contacten. Ik leerde haar kennen toen ze hier pas woonde en ze was toen nog heel bescheiden/ voorzichtig. Ze had een Franse vriendin in Nederland en daar had zij veel steun aan. Het praten is een stuk minder vermoeiend als er niet continue een soort vertaalcomputer in je hoofd aan het werk is. Misschien is het deelnemen aan de sociale contacten al minder intensief voor dit moment als je je er wat passiever in opstelt: veel luisteren en in de flow van het gezellige contact proberen te komen.
Het klinkt echt alsof je een leuk leven hebt gekregen! Het kost gewoon veel energie.
Veel geluk!
Het klinkt echt alsof je een leuk leven hebt gekregen! Het kost gewoon veel energie.
Veel geluk!
zaterdag 14 oktober 2017 om 20:09
Je bent in mijn ogen een vreemde in een vreemd land, met een vreemde taal en jij vind/voelt jezelf vreemd/anders for what ever reason.
Wat gebeurt er in de communicatie/interactie? De afstand die jij creeert door dit op van allerlei vlakken anders zijn/vreemd zijn is voor veel mensen die je tegen zal komen, waarschijnlijk een niet overbrugbare afstand.
Daardoor krijg je reactie/feedback dat je inderdaad vreemd/anders bent en worden jouw gedachten en belevingen bevestigd.
Kort: jij vreemd, afstand in contact, jij nog vreemder, nog meer afstand in contact, jij heuuuul erg raar. Even uitvergroot hoor.
Je zal de inschatting/beoordeling/veroordeling van jezelf moeten bijstellen naar "boven" en mogelijk dezelfde dingen bij de ander "naar beneden". Het probleem is denk ik dat jouw inschatting maakt dat de afstand te groot wordt en je daardoor in de knel komt.
Hoe je tot heel diep contact komt is hier ook een voorbeeld van, weer een wannahave (doel/target), wat anderen hebben zogenaamd, wat jij had, dat heeft ook te maken met inschatten. "Gewoon contact" is al een hele stap voor je en dat kan uiteraard een keer leiden tot buitengewoon contact.
Mag eigenlijk niet van de dokter, maar een of twee wijntjes wil ook wel eens helpen
Wat gebeurt er in de communicatie/interactie? De afstand die jij creeert door dit op van allerlei vlakken anders zijn/vreemd zijn is voor veel mensen die je tegen zal komen, waarschijnlijk een niet overbrugbare afstand.
Daardoor krijg je reactie/feedback dat je inderdaad vreemd/anders bent en worden jouw gedachten en belevingen bevestigd.
Kort: jij vreemd, afstand in contact, jij nog vreemder, nog meer afstand in contact, jij heuuuul erg raar. Even uitvergroot hoor.
Je zal de inschatting/beoordeling/veroordeling van jezelf moeten bijstellen naar "boven" en mogelijk dezelfde dingen bij de ander "naar beneden". Het probleem is denk ik dat jouw inschatting maakt dat de afstand te groot wordt en je daardoor in de knel komt.
Hoe je tot heel diep contact komt is hier ook een voorbeeld van, weer een wannahave (doel/target), wat anderen hebben zogenaamd, wat jij had, dat heeft ook te maken met inschatten. "Gewoon contact" is al een hele stap voor je en dat kan uiteraard een keer leiden tot buitengewoon contact.
Mag eigenlijk niet van de dokter, maar een of twee wijntjes wil ook wel eens helpen
zondag 15 oktober 2017 om 12:57
Heel erg bedankt voor de reacties! Ik heb er veel aan, het maakt me er weer bewust van dat ik vooral moet genieten, vreemde situaties deels moet accepteren en geduld moet hebben.
Nou, ik ben gisteren gegaan en het wat leuk! Soms kon ik het weer niet helemaal volgen, omdat het te snel gaat (sommige mensen praten dan ook nog met een accent uit dorpen) maar ik heb me op die momenten niet ongemakkelijk gevoeld. Wel vond ik het weer erg vermoeiend, vooral na een paar uurtjes. In een grote groep, als er gesprekken gevoerd worden door de hele tafel, heb ik het moeilijker dan in kleine groepjes. Maar zoals laverneb schrijft: het komt goed. Ik moet het tijd gunnen.
Nou, ik ben gisteren gegaan en het wat leuk! Soms kon ik het weer niet helemaal volgen, omdat het te snel gaat (sommige mensen praten dan ook nog met een accent uit dorpen) maar ik heb me op die momenten niet ongemakkelijk gevoeld. Wel vond ik het weer erg vermoeiend, vooral na een paar uurtjes. In een grote groep, als er gesprekken gevoerd worden door de hele tafel, heb ik het moeilijker dan in kleine groepjes. Maar zoals laverneb schrijft: het komt goed. Ik moet het tijd gunnen.
