Ik ben toneelspeler

Ik ben Ben, ik ben 44 jaar oud en ik speel toneel. De hele dag door.

‘S ochtends doe ik alsof ik een goede vader en echtgenoot ben. Soms help ik de kinderen met hun broodtrommels en zet hun fietsen buiten. Een enkele keer als het hard regent breng ik ze met de auto naar school. Dat vinden ze leuk, want ik speel ook graag de rol van succesvolle man en heb een mooie auto. Ik bespreek ook vaak met mijn vrouw hoe haar dag eruit ziet.

Daarna ga ik naar mijn werk en doe ik alsof ik een goed afdelingshoofd ben. Tot een jaar of 2 geleden vond ik mijn werk helemaal super. Nu vind ik er niets aan. Ik moet samenwerken met mensen die hun best doen, maar steeds aandacht en begeleiding vragen. Ik heb veel minder contact met klanten dan vroeger en zit de hele dag maar een beetje achter een bureau. Toch doe ik alsof het er allemaal heel erg toe doet, ik werk dossiers af en heb overleg. Als ik mijn masker laat vallen en eventjes blijk geef van cynisme en desinteresse denken mijn collega’s dat ik grappig ben.

Laatst heb ik een fake afspraak in mijn agenda gezet en ben ik naar de bioscoop gegaan. Niemand had het door. Ik leer hiervan, want in de bioscoop kun je kijken naar andere mensen die ook een rol opvoeren. Zij zijn wel veel betere acteurs, want mijn leven voelt een beetje flets en kleurloos terwijl er in films meestal heel veel gebeurt.

Vlak voor de lockdown had ik me opgegeven voor een vakinhoudelijke cursus in Amsterdam. Ik heb de trein gepakt, ben door het oude centrum naar het Rijksmuseum gelopen in plaats van naar het cursushotel en heb Oude Meesters bekeken. Niemand heeft me ooit gevraagd hoe de cursus was.

Vorige week had ik rugpijn van het burozitten. Ik heb toen gedaan alsof ik naar een klant moest en ben naar zo’n dubieuze massagesalon gegaan. De masseuse leek wat teleurgesteld dat ik alleen een rugmassage wilde.

Een enkele keer doe ik alsof ik ook nog een goede minnaar ben. Ik heb echt geen hekel aan mijn vrouw, maar vroeger was ze aantrekkelijker en beweeglijker in bed en had ik meer libido. Dus sex voelt een beetje als een sneu toneelspel maar ja het hoort erbij.

Ik doe ook graag alsof ik sportief ben. In werkelijkheid heb ik al mijn hele leven een ontzettende hekel aan sport, maar de toneelspeler in mij vindt dat ik ook een sportieve rol op moet pakken. Dus ik zit een seniorenteam en steeds na een wedstrijd heb ik de volgende dag een zere knie en blauwe plekken. Ik kan dan wel weer de rol aannemen van klant van een fystiotherapeut of vage massagesalon, dat is een rol die ik wel leuk vind. Rollen waarbij ik interactie heb met onbekende mensen die ik daarna waarschijnlijk niet vaak meer tegenkom vind ik het leukste.

Verder speel ik soms dat ik sociaal ben. Dat is een hele vermoeiende rol, want het liefst zit ik gewoon naar Netflix te kijken of zo. Na een avondje met vrienden ben ik echt moe.

Ik weet eigenlijk niet meer zo goed wie ik was of wie ik ben. Ik geloof dat mijn omgeving wel redelijk tevreden is over hoe ik mijn rollen invul, de lat ligt gelukkig niet heel hoog. Dus ik ga er nog wel gewoon mee door. Maar soms vraag ik me af wat er gebeurt als ik ontslag neem en een tijdje een time-out neem, ergens in een tropisch land of zo.

Bedankt voor alle reacties. Voor een topic met geen ander doel dan even wat van me afschrijven zijn dat er best veel.

Ik voel me helemaal niet depressief. Eigenlijk voel ik me op dit moment best vrolijk. Het is best amusant dat ik zo goed toneel speel dat iedereen mij gelooft. Maar ik snap wel waarom mensen dit denken.