Psyche
alle pijlers
Ik ben zo teleurgesteld in de mensen om me heen
woensdag 4 januari 2023 om 21:48
Beetje dramatische topictitel en wellicht denk ik er morgen heel erg anders over, maar ik heb nu even behoefte om van me af te praten. Ik heb nog niet zo lang geleden best wel slecht nieuws gehad, namelijk dat ik kanker heb en ik moet over een paar dagen geopereerd worden. En hoe dichterbij de operatie komt, hoe meer ik teleurgesteld raak in de mensen om me heen.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik van hen verwacht had, weet zelfs niet eens precies wat ik van hen nodig heb, maar wat ik wel weet is dat het dit niet is. Ik vind iedereen om me heen zo laconiek, zo business as usual, terwijl bij mij van binnen de hele tijd een storm raast. Als het goed is ga ik niet dood, dat is in ieder geval niet de verwachting, maar ik heb zelf wel steeds dat gevoel en hoewel ik dat ook gewoon uitspreek lijkt iedereen daar een beetje overheen te walsen. En zelfs als ik niet doodga vind ik het gewoon zo kut allemaal. Ik heb de hele tijd zo'n stem in mijn hoofd die maar blijft gillen dat ik kanker heb en dat klopt gewoon niet. En nee, het is niet terminaal en mijn prognoses zijn hartstikke prima volgens mij maar dat betekent toch niet dat mijn naasten hoeven te doen alsof het om een ingegroeide teennagel gaat? Dat gevoel geven ze me wel, waardoor ik me ook nog eens een soort dramaqueen voel omdat ik er dus van binnen echt helemaal kapot van ben.
Nou ja, ik weet ook niet zo goed wat ik met dit topic wil. Of eigenlijk weet ik het wel. Ik wil gewoon dat iemand even met me meehuilt dat het zo kut is allemaal en dat de mensen om me heen stom zijn dat ze dat niet zelf kunnen bedenken.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik van hen verwacht had, weet zelfs niet eens precies wat ik van hen nodig heb, maar wat ik wel weet is dat het dit niet is. Ik vind iedereen om me heen zo laconiek, zo business as usual, terwijl bij mij van binnen de hele tijd een storm raast. Als het goed is ga ik niet dood, dat is in ieder geval niet de verwachting, maar ik heb zelf wel steeds dat gevoel en hoewel ik dat ook gewoon uitspreek lijkt iedereen daar een beetje overheen te walsen. En zelfs als ik niet doodga vind ik het gewoon zo kut allemaal. Ik heb de hele tijd zo'n stem in mijn hoofd die maar blijft gillen dat ik kanker heb en dat klopt gewoon niet. En nee, het is niet terminaal en mijn prognoses zijn hartstikke prima volgens mij maar dat betekent toch niet dat mijn naasten hoeven te doen alsof het om een ingegroeide teennagel gaat? Dat gevoel geven ze me wel, waardoor ik me ook nog eens een soort dramaqueen voel omdat ik er dus van binnen echt helemaal kapot van ben.
Nou ja, ik weet ook niet zo goed wat ik met dit topic wil. Of eigenlijk weet ik het wel. Ik wil gewoon dat iemand even met me meehuilt dat het zo kut is allemaal en dat de mensen om me heen stom zijn dat ze dat niet zelf kunnen bedenken.
Am Yisrael Chai!
maandag 9 januari 2023 om 16:19
maandag 9 januari 2023 om 17:35
Sterkte, wat een rotnieuws. Ik denk dat de wat lauwe reacties voortkomen door de verschillende gradaties die er zijn m.b.t. kanker? Een collega van mij met de diagnose borstkanker was na 10 x bestralen klaar, is een half jaar thuis geweest van het werk en had er psychisch heel erg last van. En kwam er bijna niet meer uit. Terwijl ik op hetzelfde moment een vriendin had met een hele erg vorm van borstkanker die geopereerd moest worden, chemo, bestraling, uiteindelijk toch een amputatie, de hele santenkraam. Ik betrapte mij zelf erop dat ik toch over die collega dacht van: kom op, je hebt geluk gehad, het zit er op. Je hebt alleen bestraling nodig gehad. Hoezo blijf je er zo lang in hangen.
Onterecht natuurlijk, maar blijkbaar is dat tegenwoordig zo met kanker? Je hebt erge versies en minder erge versies. Maar dat mag natuurlijk niet zo zijn, want het is gewoon altijd kut.
Onterecht natuurlijk, maar blijkbaar is dat tegenwoordig zo met kanker? Je hebt erge versies en minder erge versies. Maar dat mag natuurlijk niet zo zijn, want het is gewoon altijd kut.
maandag 9 januari 2023 om 19:31
Oh wow, jij snapt het echt niet. (En dit topic is niet de plek om te proberen het je uit te leggen)
Fash, succes voor de operatie en herstel. Zelf ook lange operatie gehad (bij mij voor reconstructie, rond 9 uur onder narcose geloof ik) en het hakt erin. Ik merkte wel dat me overgeven en vooral niet beknibbelen op pijnstilling hielp om beter te slapen en herstellen. Nu is de tijd om goed voor jezelf te (laten) zorgen, niet om stoer te zijn. Toitoitoi!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
