Psyche
alle pijlers
Ik en m'n fobie
dinsdag 4 november 2008 om 14:23
Hoi,
Vandaag mijn huisarts gebeld en een afspraak gemaakt voor volgende week woensdag.
Het wordt tijd om daar eens een babbeltje te gaan maken over mijn fobie.
Een hele rare al zeg ik het zelf.
En het wordt erger dat merk ik heel erg goed.
Hoe is het ontstaan?????? Precies weet ik het niet maar een licht vermoeden ligt bij de buikgriep van ongeveer een jaar geleden.
Toen werd ik tijdens het autorijden overvallen door een kramp in mijn buik die ik, ook al wilde ik dat heel graag, niet tegen te gaan was.
Gevolg.............nou je raadt het al.
Koste me uren om auto weer enigszins te laten lijken op wat heet was. Over de geur maar niet te spreken.
En nu?! nu is dit ongeluk destijds heel langzaam als een sluipmoordenaar overgegaan in een fobie.
Ik durf niet meer van huis voordat ik mijn "grote"boodschap gedaan heb. En ook al heb ik deze gedaan dan nog bekruipt me het gevoel van "O jee dadelijk moet ik weer en er is geen toilet in de buurt. Bijzonder vervelend moet ik zeggen.
Mijn man zegt zelfs dat ik hierdoor niet meer functioneer.
En hij heeft gelijk. Ik zie dat nu in en wil er wat aan gaan doen.
Maar ik vraag me dus af of er meer mensen zijn met een vreemde fobie als de mijne. Of zo niet wat zou je mij als advies mee willen geven.
Vandaag mijn huisarts gebeld en een afspraak gemaakt voor volgende week woensdag.
Het wordt tijd om daar eens een babbeltje te gaan maken over mijn fobie.
Een hele rare al zeg ik het zelf.
En het wordt erger dat merk ik heel erg goed.
Hoe is het ontstaan?????? Precies weet ik het niet maar een licht vermoeden ligt bij de buikgriep van ongeveer een jaar geleden.
Toen werd ik tijdens het autorijden overvallen door een kramp in mijn buik die ik, ook al wilde ik dat heel graag, niet tegen te gaan was.
Gevolg.............nou je raadt het al.
Koste me uren om auto weer enigszins te laten lijken op wat heet was. Over de geur maar niet te spreken.
En nu?! nu is dit ongeluk destijds heel langzaam als een sluipmoordenaar overgegaan in een fobie.
Ik durf niet meer van huis voordat ik mijn "grote"boodschap gedaan heb. En ook al heb ik deze gedaan dan nog bekruipt me het gevoel van "O jee dadelijk moet ik weer en er is geen toilet in de buurt. Bijzonder vervelend moet ik zeggen.
Mijn man zegt zelfs dat ik hierdoor niet meer functioneer.
En hij heeft gelijk. Ik zie dat nu in en wil er wat aan gaan doen.
Maar ik vraag me dus af of er meer mensen zijn met een vreemde fobie als de mijne. Of zo niet wat zou je mij als advies mee willen geven.
zaterdag 21 maart 2009 om 02:31
Buikgriep is toch een heel andere situatie dan wanneer je niet ziek bent? (Doet me denken aan voedselvergiftiging of zo).
Dan is het toch geen risico als je je normaal voelt (geen griep/voedselvergiftiging hebt)?
--------------------------------------------------------------------------------------
En die auto...inruilen maar, en je volgende bolide voorzien van skailederen bekleding en rubber vloermatten
*mompelt iets van waterdicht en hoge druk reiniger*
Dan is het toch geen risico als je je normaal voelt (geen griep/voedselvergiftiging hebt)?
--------------------------------------------------------------------------------------
En die auto...inruilen maar, en je volgende bolide voorzien van skailederen bekleding en rubber vloermatten
*mompelt iets van waterdicht en hoge druk reiniger*
zondag 22 maart 2009 om 21:24
@ quattro, zo werkt het helaas niet bij deze fobie.
Ik herken het erg. Ik heb zelfs ook soms last van vaak moeten plassen en ook ontlasting. Moet zeggen dat het nu goed gaat, maar bij stress en drukte krijg ik er meer last van.
Ik ben zoiezo fobie gevoelig. Misschien moet ik ook maar eens iets ermee doen. 2 jaar geleden ben ik ook in therapie geweest, dat was voor een vorm van sociale angst en ook het vaak plassen.
Ik herken het erg. Ik heb zelfs ook soms last van vaak moeten plassen en ook ontlasting. Moet zeggen dat het nu goed gaat, maar bij stress en drukte krijg ik er meer last van.
Ik ben zoiezo fobie gevoelig. Misschien moet ik ook maar eens iets ermee doen. 2 jaar geleden ben ik ook in therapie geweest, dat was voor een vorm van sociale angst en ook het vaak plassen.
dinsdag 24 maart 2009 om 07:15
Ik heb zoiets, bij mij is het (nog) niet echt een fobie. Maar ben gewoon heel bang om vies te zijn van achter. Zelfs als ik gewoon ga plassen veeg ik altijd 1 of 2 keer van achter af, voor de zekerheid.
Bij mij heeft een seks ongelukje ook niet veel geholpen.
En ook een keer een ongelukje vanwege diarree ook niet.
Heb weleens een verhaal gelezen over iemand die ook zo'n soort fobie had. Die gebruikte per keer dat ze een grote boodschap deed een hele rol wc papier.
Bij mij heeft een seks ongelukje ook niet veel geholpen.
En ook een keer een ongelukje vanwege diarree ook niet.
Heb weleens een verhaal gelezen over iemand die ook zo'n soort fobie had. Die gebruikte per keer dat ze een grote boodschap deed een hele rol wc papier.
woensdag 7 oktober 2009 om 12:26
Inmiddels maanden later..........
Het gaat best goed met me.
Al zit het wel heel erg vast in mijn denkwijze.
Voor de boodschappen naar toilet.
Eigenlijk met alles wat buiten de deur noodzakelijk is. is het eerst naar toilet.
Tis wel enorm vermoeiend.
En hoe is het met jou Pennylane en met jou Brummetje??
Het gaat best goed met me.
Al zit het wel heel erg vast in mijn denkwijze.
Voor de boodschappen naar toilet.
Eigenlijk met alles wat buiten de deur noodzakelijk is. is het eerst naar toilet.
Tis wel enorm vermoeiend.
En hoe is het met jou Pennylane en met jou Brummetje??
woensdag 7 oktober 2009 om 16:34
Hallo foobs jouw verhaal zou ik geschreven kunnen hebben, met misschien enkele verschillen b.v. ook al ga ik thuis naar het toilet 4 of 5 keer dan nog kan het gebeuren dat ik ergens plotseling naa het toilet moet. Bij mij begon het met een enkele keer tijdens boodschappen doen dat ik moest rennen naar het dichtsbijzijnde toilet. Eerste keer geen paniek tweede keer ook niet maar toen gebeurde het vaker en je begrijpt het al, toen zat het tussen de oren. Kon nergens meer heen, altijd vier of vijf keer van te voren diarree. Kon b.v. eigenlijk niet naar de dokter want dacht,als hij mij onderzoekt gaat het vast niet goed. Uiteindelijk wel de stap gezet, onderzoeken gehad conclusie pds. Metamucil gekregen, ging vrij snel beter. Paar maanden geen last gehad ne plotseling ging het weer mis.Ging zo min mogelijk weg, deed als ik toch weg moest een heel groot maandverband in en hoopte dat het goed ging. Werd behoorlijk depressief ging naar een psycholoog 6 gesprekken gehad.Ondertussen medicijnen gekregen nu ongeveer 2 maanden en ben er zo goed als vanaf. Maakte me waarschijnlijk veel te druk,had ook veel stress door ander dingen in mijn privé-leven, door de medicijnen anti depressiva werd ik veel rustiger met als gevolg geen diarree meer maar stevige ....... Alleen dat maakt al zekerder eerst altijd dunne ontlasting, die je toch moeilijker op kan houden, heb heel wat benauwde momenten gehad. Kwam je bij de wc zat er iemand op!! of geen papier!! of een lange rij. Ik weet dus heel goed wat jouw probleem is.Hoop dat jij ook ooit het vertrouwen terug krijgt, en weer met een gerust hart weg kan gaan. Ik weet natuurlijk niet of het goed met mij blijft gaan maar voorlopig geniet ik weer gr marian.
woensdag 7 oktober 2009 om 19:04
Ik heb pasgeleden een filmpje gezien op youtube... Ik dacht: Als mij dat maar NOOIT overkomt.
Hier gelukkig geen ongelukjes meer gehad (was er maar 1 hoor). Maar heb ergens nog wel de angst om zomaar zonder reden hele erge diarree te krijgen.
Ik vind het vermoeiend om zo mijn best doen, om dit dus geen echte fobie te laten worden. Want dat wil ik niet toestaan, dat betekent nml de controle loslaten.
Hier gelukkig geen ongelukjes meer gehad (was er maar 1 hoor). Maar heb ergens nog wel de angst om zomaar zonder reden hele erge diarree te krijgen.
Ik vind het vermoeiend om zo mijn best doen, om dit dus geen echte fobie te laten worden. Want dat wil ik niet toestaan, dat betekent nml de controle loslaten.
donderdag 8 oktober 2009 om 10:22
Brummetje, wat fijn te lezen dat je ongemaksvrij bent.
Heerlijk lijkt me dat.
Ooit komt die dag bij mij ook weer. Weet ik heel zeker.
En Marian 1960, wat een herkenning zeg.
Ook ik ben zo!!!!!!!!!!!!!
Dus bij jou is het pds??
Ik ga een nieuwe afspraak maken bij de huisarts want wie weet heb ik dat ook wel?
Heerlijk lijkt me dat.
Ooit komt die dag bij mij ook weer. Weet ik heel zeker.
En Marian 1960, wat een herkenning zeg.
Ook ik ben zo!!!!!!!!!!!!!
Dus bij jou is het pds??
Ik ga een nieuwe afspraak maken bij de huisarts want wie weet heb ik dat ook wel?
donderdag 8 oktober 2009 om 14:37
Hallo foobs ik weet niet hoe erg het bij jou is maar ik had zelfs al last als ik bv de dokter moest bellen dan moest ik meerdere keren naar de wc. Het was zelfs zo als er thuis in de hal (daar zit de wc) iemand zijn haren aan het doen was, ik naar de wc moest, schijnbaar het idee dat ik er niet bij kon was al genoeg om krampen te krijgen. Dus was behoorlijk "ver heen". Als ik er met iemand over sprak was het zelfs al mis, dan moest ik weer. gr marian
vrijdag 9 oktober 2009 om 16:25
Hallo foobs ik ben naar een psycholoog gegaan en heb medicijnen gekregen daar werd ik zo heerlijk ontspannen van dat de buikpijn en de angst wegging. Doordat ik nu zo rustig ben gaat het eigenlijk vanzelf. Zelfs de depressie is weg, kan het zelf ook niet bevatten, en dat in zo'n korte tijd.gr marian
zaterdag 10 oktober 2009 om 21:51
Foobs, het is 1 keer fout gegaan bij je. Iedereen zal wel eens zoiets onvoorstelbaar onverwachts hebben meegemaakt met z'n darmen. Maar heb je zelf ook niet ontdekt dat er allemaal verschillende soorten buikkrampen zijn waarvan de meesten in noodsituaties toch wel een tijd op te houden zijn? Je leert je lichaam zo niet echt kennen en vertrouwen als je altijd op safe speelt....
