Psyche
alle pijlers
Ik en m'n fobie
dinsdag 4 november 2008 om 14:23
Hoi,
Vandaag mijn huisarts gebeld en een afspraak gemaakt voor volgende week woensdag.
Het wordt tijd om daar eens een babbeltje te gaan maken over mijn fobie.
Een hele rare al zeg ik het zelf.
En het wordt erger dat merk ik heel erg goed.
Hoe is het ontstaan?????? Precies weet ik het niet maar een licht vermoeden ligt bij de buikgriep van ongeveer een jaar geleden.
Toen werd ik tijdens het autorijden overvallen door een kramp in mijn buik die ik, ook al wilde ik dat heel graag, niet tegen te gaan was.
Gevolg.............nou je raadt het al.
Koste me uren om auto weer enigszins te laten lijken op wat heet was. Over de geur maar niet te spreken.
En nu?! nu is dit ongeluk destijds heel langzaam als een sluipmoordenaar overgegaan in een fobie.
Ik durf niet meer van huis voordat ik mijn "grote"boodschap gedaan heb. En ook al heb ik deze gedaan dan nog bekruipt me het gevoel van "O jee dadelijk moet ik weer en er is geen toilet in de buurt. Bijzonder vervelend moet ik zeggen.
Mijn man zegt zelfs dat ik hierdoor niet meer functioneer.
En hij heeft gelijk. Ik zie dat nu in en wil er wat aan gaan doen.
Maar ik vraag me dus af of er meer mensen zijn met een vreemde fobie als de mijne. Of zo niet wat zou je mij als advies mee willen geven.
Vandaag mijn huisarts gebeld en een afspraak gemaakt voor volgende week woensdag.
Het wordt tijd om daar eens een babbeltje te gaan maken over mijn fobie.
Een hele rare al zeg ik het zelf.
En het wordt erger dat merk ik heel erg goed.
Hoe is het ontstaan?????? Precies weet ik het niet maar een licht vermoeden ligt bij de buikgriep van ongeveer een jaar geleden.
Toen werd ik tijdens het autorijden overvallen door een kramp in mijn buik die ik, ook al wilde ik dat heel graag, niet tegen te gaan was.
Gevolg.............nou je raadt het al.
Koste me uren om auto weer enigszins te laten lijken op wat heet was. Over de geur maar niet te spreken.
En nu?! nu is dit ongeluk destijds heel langzaam als een sluipmoordenaar overgegaan in een fobie.
Ik durf niet meer van huis voordat ik mijn "grote"boodschap gedaan heb. En ook al heb ik deze gedaan dan nog bekruipt me het gevoel van "O jee dadelijk moet ik weer en er is geen toilet in de buurt. Bijzonder vervelend moet ik zeggen.
Mijn man zegt zelfs dat ik hierdoor niet meer functioneer.
En hij heeft gelijk. Ik zie dat nu in en wil er wat aan gaan doen.
Maar ik vraag me dus af of er meer mensen zijn met een vreemde fobie als de mijne. Of zo niet wat zou je mij als advies mee willen geven.
dinsdag 4 november 2008 om 14:29
dinsdag 4 november 2008 om 14:39
Je wilt niet weten hoeveel fobieen er zijn. Angst om bijv. je behoefte in je broek te doen is wijdverbreid. Je bent echt niet de enige hoor! Er zijn legio mensen die bang zijn, om AIDS te krijgen, voor naalden, voor wonden, voor bloed, om over te moeten geven, angst voor sociale situaties, noem het maar op. Je doet het toch niet expres? Nee hoor, het is niets om om te lachen, zeker niet omdat je er zo'n last van hebt. Ik zou, samen met je man, naar de HA gaan. Je man kan er nog weer een ander licht op werpen voor de HA door te vertellen hoe het je leven beïnvloedt (aangezien je dat zelf soms helemaal niet doorhebt).
dinsdag 4 november 2008 om 14:45
Mijn schoonmoeder had dat ook (ze leeft inmiddels niet meer).
Die ging niet eerder de deur uit dan dat ze naar de wc was geweest.
Bij haar kwam het wel door de medicijnen die ze kreeg hoor, maar het kwam bij haar dan ook ineens opzetten.
Ze was doodsbang dat er dan net geen WC in de buurt was.
(volgens mij heeft ze ooit een 'ongelukje' gehad, dat ze daarom daar zo`n fobie aan overgehouden heeft)
Je bent dus echt niet de enige hoor.
Die ging niet eerder de deur uit dan dat ze naar de wc was geweest.
Bij haar kwam het wel door de medicijnen die ze kreeg hoor, maar het kwam bij haar dan ook ineens opzetten.
Ze was doodsbang dat er dan net geen WC in de buurt was.
(volgens mij heeft ze ooit een 'ongelukje' gehad, dat ze daarom daar zo`n fobie aan overgehouden heeft)
Je bent dus echt niet de enige hoor.
dinsdag 4 november 2008 om 14:47
Dat klopt, ik zie sommige dingen niet eens meer en hij wel.
Hij zegt dan ook kom op, je bent net naar het toilet geweest denk je dat er nu alweer wat kan zitten?
Ik weet het klinkt zoooooooooo idioot om hier meer rond te lopen. Ik word gewoon niet goed van mezelf de laatste tijd.
voor 2 maanden terug bv. Naar london geweest hartstikke leuk gehad op 1 ding na. Mijn fobie deed mij met angst en beven de metro in gaan. Waarom?? Omdat je weet dat in de metro geen toilet is.
Echt, ik word hier soms heel moedeloos van.
Toch ben ik die metro in gegaan en soms ging het verbazingwekkend goed. Maar soms ook voelde ik van binnen enorm sterk de drang om eruit te moeten om een toilet te zoeken.
Maf mens dat ik ben.
Hij zegt dan ook kom op, je bent net naar het toilet geweest denk je dat er nu alweer wat kan zitten?
Ik weet het klinkt zoooooooooo idioot om hier meer rond te lopen. Ik word gewoon niet goed van mezelf de laatste tijd.
voor 2 maanden terug bv. Naar london geweest hartstikke leuk gehad op 1 ding na. Mijn fobie deed mij met angst en beven de metro in gaan. Waarom?? Omdat je weet dat in de metro geen toilet is.
Echt, ik word hier soms heel moedeloos van.
Toch ben ik die metro in gegaan en soms ging het verbazingwekkend goed. Maar soms ook voelde ik van binnen enorm sterk de drang om eruit te moeten om een toilet te zoeken.
Maf mens dat ik ben.
dinsdag 4 november 2008 om 14:58
Ontlastingsincontinentie is ook incontinentie (zie http://www.incontinentie.net/), en kan inderdaad erg belemmerend zijn. Bij jou is het geen echte incontinentie maar een trauma, maar daarom niet raar hoor.
Volgens mij kan je ha 2 kanten op. Je fysiotherapie oid voorschrijven zodat je wat meer controle krijgt over die spieren en daardoor weer wat zelfvertrouwen krijgt.
Of misschien een therapievorm. Iets met de traumatische ervaring doen.
Hoe dan ook, er kan wat aan gedaan worden, en je bent niet raar.
Volgens mij kan je ha 2 kanten op. Je fysiotherapie oid voorschrijven zodat je wat meer controle krijgt over die spieren en daardoor weer wat zelfvertrouwen krijgt.
Of misschien een therapievorm. Iets met de traumatische ervaring doen.
Hoe dan ook, er kan wat aan gedaan worden, en je bent niet raar.
dinsdag 4 november 2008 om 15:59
Joh, jouw fobie hebben meer mensen last van, ik had m ook, gecombineerd met paniek aanvallen hierdoor.
Ik ben in therapie gegaan 6 maanden en dat heeft me supergoed geholpen.
Nu nagenoeg geen last meer en als ik t heb, heb ik n aantal trucjes om te kalmeren.
Als je de site van de therapie wilt, geef maar n gil, zet ik m neer.
Ik ben in therapie gegaan 6 maanden en dat heeft me supergoed geholpen.
Nu nagenoeg geen last meer en als ik t heb, heb ik n aantal trucjes om te kalmeren.
Als je de site van de therapie wilt, geef maar n gil, zet ik m neer.
dinsdag 4 november 2008 om 16:05
Mijn moeder heeft het ook, min of meer veroorzaakt door het idee dat zij het niet zo goed kan ophouden (en dat komt dan weer door haar leeftijd). Jammer genoeg wil zij er niet echt vanaf, want ze ziet het niet als fobie. Dat jij dat wel ziet, lijkt mij een hele goede eerste stap. Op naar de HA dus en neem inderdaad je man mee, dat vind ik een goede tip.
Succes!!
Succes!!
Wees blij!
dinsdag 4 november 2008 om 19:43
Hoi foobs
Ik herken je verhaal wel, heb zelf last van een overgeef fobie...
Altijd bang als ik een beetje misselijk ben dat ik misschien wel moet overgeven. Vaak word ik misselijk alleen omdat ik ergens ben waar er geen wc is en er verder dus lichamelijk niets met me aan de hand is.
Ik ben daar ook mee naar de huisarts gestapt en heb daarvoor therapie gehad. Het gaat nu wel een stuk beter, kan het een stuk beter relativeren en heb ontspannings technieken geleerd om als ik me paniekerig voel mezelf te kalmeren. Het is nog steeds niet helemaal weg die fobie maar in ieder geval kan ik er nu veel beter mee omgaan. Zie nu ook in dat ik me druk maak om niks want het gebeurt nooit waar ik zo bang voor ben!
Heb gelukkig nu ook een leuke groep vrienden die me begrijpen en blijven zeggen joh maak je niet zo druk wij zijn bij je!
Wat ik je als advies kan meegeven is gewoon met een proffesioneel iemand erover praten en een behandel plan vast stellen. Ze zullen je echt niet raar aankijken want er zullen wel meerdere mensen zijn die zo'n soort fobie hebben. Misschien is er wel een lotgenoten groep waar je je ei bij kwijt kan?
Heel veel succes bij de huisarts!
Ik herken je verhaal wel, heb zelf last van een overgeef fobie...
Altijd bang als ik een beetje misselijk ben dat ik misschien wel moet overgeven. Vaak word ik misselijk alleen omdat ik ergens ben waar er geen wc is en er verder dus lichamelijk niets met me aan de hand is.
Ik ben daar ook mee naar de huisarts gestapt en heb daarvoor therapie gehad. Het gaat nu wel een stuk beter, kan het een stuk beter relativeren en heb ontspannings technieken geleerd om als ik me paniekerig voel mezelf te kalmeren. Het is nog steeds niet helemaal weg die fobie maar in ieder geval kan ik er nu veel beter mee omgaan. Zie nu ook in dat ik me druk maak om niks want het gebeurt nooit waar ik zo bang voor ben!
Heb gelukkig nu ook een leuke groep vrienden die me begrijpen en blijven zeggen joh maak je niet zo druk wij zijn bij je!
Wat ik je als advies kan meegeven is gewoon met een proffesioneel iemand erover praten en een behandel plan vast stellen. Ze zullen je echt niet raar aankijken want er zullen wel meerdere mensen zijn die zo'n soort fobie hebben. Misschien is er wel een lotgenoten groep waar je je ei bij kwijt kan?
Heel veel succes bij de huisarts!
dinsdag 4 november 2008 om 20:02
Hartstikke vervelend dat je hier in je dagelijks leven veel belemmeringen van ondervindt. Dat is een noodsignaal dat je inderdaad er echt iets aan moet doen, omdat het niet vanzelf overgaat.
Bekend fenomeen namelijk: doordat je angst heb ga je dingen vermijden en daardoor bekrachtig je je angst weer.
Door te vermijden (op pad te gaan) beloon je jezelf namelijk onbewust, want immers neem te je angst meteen af -> die opluchting slaat je lichaam als het ware in je interne geheugen op, waardoor je de volgende keer weer bang zal zijn en zal verlangen naar die opluchting.
Verder ontneem je jezelf door te gaan vermijden ook leersituaties (namelijk dat je 10000x op pad kan gaan zónder dat het mis gaat), terwijl die leersituaties juist je angst zullen doen uitdoven.
Dit is even een stukje theorie achter geconditioneerde angst, wat een fobie (van welke aard dan ook) is.
Het goede nieuws? Een fobie is heel erg goed behandelbaar. Echt waar, de prognose voor het verminderen/verhelpen van een fobie is heel gunstig.
Alle reden dus om inderdaad hulp te zoeken. Afhankelijk van de ernst kan deze therapie vaak nog relatief kortdurig zijn ook (onder de tien sessies is zeker geen uitzondering). De therapie zal waarschijnlijk in "exposure" vorm zijn. Je wordt stap voor stap steeds ietsje meer blootgesteld aan je angst en op basis van de principes van o.a. leerervaring zoals ik hierboven beschreven heb, zul je zien dat de angst waarschijnlijk steeds hanteerbaarder wordt.
Het is even doorbijten, want best eng natuurlijk, maar nu zit je ook met angstproblematiek, en dán heb je er hulp bij.
Veel succes!
Bekend fenomeen namelijk: doordat je angst heb ga je dingen vermijden en daardoor bekrachtig je je angst weer.
Door te vermijden (op pad te gaan) beloon je jezelf namelijk onbewust, want immers neem te je angst meteen af -> die opluchting slaat je lichaam als het ware in je interne geheugen op, waardoor je de volgende keer weer bang zal zijn en zal verlangen naar die opluchting.
Verder ontneem je jezelf door te gaan vermijden ook leersituaties (namelijk dat je 10000x op pad kan gaan zónder dat het mis gaat), terwijl die leersituaties juist je angst zullen doen uitdoven.
Dit is even een stukje theorie achter geconditioneerde angst, wat een fobie (van welke aard dan ook) is.
Het goede nieuws? Een fobie is heel erg goed behandelbaar. Echt waar, de prognose voor het verminderen/verhelpen van een fobie is heel gunstig.
Alle reden dus om inderdaad hulp te zoeken. Afhankelijk van de ernst kan deze therapie vaak nog relatief kortdurig zijn ook (onder de tien sessies is zeker geen uitzondering). De therapie zal waarschijnlijk in "exposure" vorm zijn. Je wordt stap voor stap steeds ietsje meer blootgesteld aan je angst en op basis van de principes van o.a. leerervaring zoals ik hierboven beschreven heb, zul je zien dat de angst waarschijnlijk steeds hanteerbaarder wordt.
Het is even doorbijten, want best eng natuurlijk, maar nu zit je ook met angstproblematiek, en dán heb je er hulp bij.
Veel succes!
woensdag 5 november 2008 om 09:07
Ik vind het helemaal geen rare angst. Je weet ook heel duidelijk waar het is ontstaan. Kijk maar eens op http://www.angstlijst.nl/nl/angst, dan zie je pas vreemde angsten.
Maar het is heel lastig natuurlijk, dus goed dat je er iets aan gaat doen! Sterkte en succes!
Maar het is heel lastig natuurlijk, dus goed dat je er iets aan gaat doen! Sterkte en succes!
woensdag 5 november 2008 om 09:17
woensdag 5 november 2008 om 09:21
Foobs, herkenbaar hoor! Ik ga ook niet lekker van huis als ik niet zeker weet dat er niet nog gepoept moet worden....ik weet ook overal wc's te vinden als ik ga winkelen enzo.
In de auto heb ik zelden last, want ik weet ook dat je bij tankstations vaak naar het toilet kan.
Bij ons is het zelfs iets familiaals....mijn zus verrekt het bijvoorbeeld om een tochtje met een boot te maken, omdat daar vaak geen wc aan boord is....
In de auto heb ik zelden last, want ik weet ook dat je bij tankstations vaak naar het toilet kan.
Bij ons is het zelfs iets familiaals....mijn zus verrekt het bijvoorbeeld om een tochtje met een boot te maken, omdat daar vaak geen wc aan boord is....
woensdag 5 november 2008 om 13:48
Aelin, dank je wel voor de link.
Ik ga die zo even rustig doorspitten.
Little misschicken, wat een gedoe he?!
Ik word echt belemmerd door deze idiote fobie in mijn dagelijkse leven.
Ik hoop echt dat ik volgende week verder kom.
Maar, heb jij ook het idee dat je de hele dag met krampen en lichte buikpijn rondloopt?
Ik dus wel en ik weet dat dat niet zo hoort te zijn.
lekker vaag allemaal.
Ik ga die zo even rustig doorspitten.
Little misschicken, wat een gedoe he?!
Ik word echt belemmerd door deze idiote fobie in mijn dagelijkse leven.
Ik hoop echt dat ik volgende week verder kom.
Maar, heb jij ook het idee dat je de hele dag met krampen en lichte buikpijn rondloopt?
Ik dus wel en ik weet dat dat niet zo hoort te zijn.
lekker vaag allemaal.
woensdag 5 november 2008 om 13:52
Nee ik heb geen krampen en buikpijn, maar ik moet wel op de onmogelijkste tijden en plaatsen naar de wc, terwijl ik weet dat een ander het dan waarschijnlijk wel op zou kunnen houden.
Het is lastig, en ik vind het nog stom ook. Maar ik noem het geen fobie, en ik ga er ook niet voor in therapie of wat dan ook. Het zal bij me horen...
Het is lastig, en ik vind het nog stom ook. Maar ik noem het geen fobie, en ik ga er ook niet voor in therapie of wat dan ook. Het zal bij me horen...
woensdag 5 november 2008 om 14:01
Goed van je dat het geen probleem is geworden.
Helaas bij mij wel.
het gaat zelfs over in paniekaanvallen.
Mijn hart gaat als een razende tekeer en als ik niet uitkijk ga ik er ook nog van hyperventileren.
Het rotst is nog bij ieder steekje krampje of whatever dan ook in mijn buik denk ik dat ik moet.
En das niet gezond vind ik.
Helaas bij mij wel.
het gaat zelfs over in paniekaanvallen.
Mijn hart gaat als een razende tekeer en als ik niet uitkijk ga ik er ook nog van hyperventileren.
Het rotst is nog bij ieder steekje krampje of whatever dan ook in mijn buik denk ik dat ik moet.
En das niet gezond vind ik.
woensdag 5 november 2008 om 17:10
Ik vind het ook geen rare fobie. Ik ben bang om over te geven, dat is mijn fobie en je kunt het eigenlijk wel een beetje met jouw fobie vergelijken. Het lijkt me vreselijk als mij dat zou overkomen, helemaal als er anderen bij zijn.
Gelukkig is het nog niet zover dat ik daardoor dingen ga ontwijken.
Ik hoop dat je er snel vanaf komt. Succes!!!!
Gelukkig is het nog niet zover dat ik daardoor dingen ga ontwijken.
Ik hoop dat je er snel vanaf komt. Succes!!!!
woensdag 18 maart 2009 om 20:35
Mijn opa had hier op het einde ook last van. Juist doordat ik het prikkelbare darm syndroom heb gekregen, ben ik makkelijker (noodzaak) geworden in het -ergens anders naar de wc gaan dan thuis-. Die overgeef fobie herken ik ook wel, ik had een tijd standaard een plastic wegwerptas in m'n tas bij me, voor het geval dat. En als je je op gaat winden omdat je misselijk begint te worden in de bus, wordt je soms nog misselijker. Misselijk worden hangt vaak van m'n gemoed af.
vrijdag 20 maart 2009 om 15:38
Hallo Pennylane,
Ik heb gisteren pas mijn intake gehad.
Hele vragenlijst doorgeworsteld en er ook nog 1 meegekregen naar huis.
Deze gaan we maandag bespreken, denk ik.
Als je wil kan ik je wel op de hoogte houden van mijn eventuele (uhumm) vorderingen of tegenslagen die ik tegenkom?
Ik moet zeggen dat ik het slechter had kunnen treffen. Mijn psycholoog is een hele leuke man.
Ik heb gisteren pas mijn intake gehad.
Hele vragenlijst doorgeworsteld en er ook nog 1 meegekregen naar huis.
Deze gaan we maandag bespreken, denk ik.
Als je wil kan ik je wel op de hoogte houden van mijn eventuele (uhumm) vorderingen of tegenslagen die ik tegenkom?
Ik moet zeggen dat ik het slechter had kunnen treffen. Mijn psycholoog is een hele leuke man.
