Ik haat mijn diagnose.

19-11-2022 14:39 116 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hallo mensen,

Ik heb helaas (ASS) autisme spectrum stoornis, ik begin het te accepteren dat ik het heb en anders ben dan de reguliere persoon. Alleen mijn probleem is dat ik het haat, ik zou het nooit aan mensen gelijk willen vertellen dat ik het heb en zeker niet in de westerse maatschappij waar (bijna) iedereen eigenwijs en hypocriet is. Is het normaal dat ik de term autisme haat? Mensen denken dat het een gave is, terwijl het niet is, ik moet dubbele het werk doen wat een reguliere persoon doet en er zijn ook autisten die er open voor zijn. Die zeggen tegen mij altijd ¨het is niet niet om het te hebben¨ terwijl ze depressief en met psychische klachten die erger zijn dan mij komen. Ik zie het als een negatieve diagnose wat slecht is en problemen brengt, anders waren die mensen allang gelukkig in hun leven dus ik begrijp het niet. Ben ik de enige die autisme een soort van accepteert dat ik het heb, maar niet als een gave zie en trots om moet zijn. Het is gewoon een soort van een vloek in mijn ogen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lila-Linda schreef:
19-11-2022 17:01
Maar dat hebben niet-autisten ook.
Dat zeg ik.
Zwetser
Alle reacties Link kopieren Quote
Student201 schreef:
19-11-2022 17:01
Maar jij zelf wel natuurlijk? 😂 Dat is t belangrijkste hahah
Uiteraard.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Welke concrete beperkingen loop je tegenaan TO?
Het hoort er denk ik bij dat je fases in een acceptatie hebt, ik hoop dus voor je dat dit een fase is.
Je kunt een deel van jezelf niet blijven haten, want hoe kun je als je jezelf deels zo haat verwachten dat anderen je wel accepteren.
Als jijzelf op een gegeven moment weet wat je kunt en niet kunt en dat duidelijk kunt communiceren, dan is er al een stuk ruis weg.
Dan zul je zien dat zaken makkelijker gaan. Jij hebt dit, anderen zonder officiële diagnose kunnen een stuk ingewikkelder zijn ind e omgang, en beperkter zijn, dan jij. Dus staar je er niet blind op.
Het is logisch dat je niet staat te juichen als je een hele gebruiksaanwijzing voor jezelf moet uitvogelen. Daar hoort een proces bij. De mensen die een diagnose als een opluchting ervaren hebben vaak een heel zware tijd achter de rug, met gebeurtenissen die niemand zou hoeven meemaken.
Alle reacties Link kopieren Quote
ñuca schreef:
19-11-2022 17:02
Ja. Maar een label, waar je het over had, zal er nooit komen omdat ik daar verder niet achteraan ga.
Maar dat is prima. Het label lost je problemen ook niet op. Het geeft je enkel handvaten als je die nodig hebt of een vangnet. Als jij je leven al zo hebt weten in te vullen dat je met je moeilijkheden om kan gaan, lijkt het label me ook niet veel toe te voegen.
Zwetser
Alle reacties Link kopieren Quote
Student201 schreef:
19-11-2022 17:04
Maar dat is prima. Het label lost je problemen ook niet op. Het geeft je enkel handvaten als je die nodig hebt of een vangnet. Als jij je leven al zo hebt weten in te vullen dat je met je moeilijkheden om kan gaan, lijkt het label me ook niet veel toe te voegen.
Ik had dat label nodig om de juiste hulp te krijgen. Verder heeft het me niets opgeleverd, want ik kende mijn eigen kenmerken al heel goed.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
19-11-2022 17:06
Ik had dat label nodig om de juiste hulp te krijgen. Verder heeft het me niets opgeleverd, want ik kende mijn eigen kenmerken al heel goed.
Precies. Wat voor hulp, als ik vragen mag?

Het kan helpen om (gedeeltelijk) arbeidsongeschikt verklaard te worden. Om begeleiding te krijgen met het dagelijkse leven. Om een aangepaste werkomgeving te creëren. Dat soort praktische zaken. Maar verder lost het label weinig op inderdaad.
Zwetser
Student201 schreef:
19-11-2022 16:59
Tot bepaalde hoogte kun je je leven zo aanpassen dat je het jezelf zo aangenaam mogelijk maakt. Lijkt me voor iedereen een goed idee. Maar de maatschappij is zo dat je als autist tegen problemen zult blijven aanlopen, die je niet kan voorkomen en waar je zo goed mogelijk mee om moet gaan. Dat is precies wat jij ook ervaart dan toch?
Wat wil je hiermee zeggen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Student201 schreef:
19-11-2022 17:15
Precies. Wat voor hulp, als ik vragen mag?

Het kan helpen om (gedeeltelijk) arbeidsongeschikt verklaard te worden. Om begeleiding te krijgen met het dagelijkse leven. Om een aangepaste werkomgeving te creëren. Dat soort praktische zaken. Maar verder lost het label weinig op inderdaad.
Ik wilde graag een blijvend contact bij de ggz, voornamelijk vanwege terugkerende depressies. Maar dat kon niet, want als mijn depressie over was, dan had ik geen ggz-hulp nodig.
Sinds de diagnose autisme heb ik wel doorlopende ggz-hulp.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Student201 schreef:
19-11-2022 17:15
Precies. Wat voor hulp, als ik vragen mag?

Het kan helpen om (gedeeltelijk) arbeidsongeschikt verklaard te worden. Om begeleiding te krijgen met het dagelijkse leven. Om een aangepaste werkomgeving te creëren. Dat soort praktische zaken. Maar verder lost het label weinig op inderdaad.
Zelfinzicht. Handelingsalternatieven. Etc. Het is geen doodsvonnis.
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
19-11-2022 17:18
Wat wil je hiermee zeggen?
Dat je als persoon met autisme niet kan ontsnappen aan deze maatschappij en dus altijd tot bepaalde hoogte klachten zult ervaren. Dat je alleen je leven zo kunt aanpassen dat het zo aangenaam mogelijk is en dat je zo weinit mogelijk last hebt. Maar je zult altijd last blijven houden van klachten die bij je autisme horen.
Zwetser
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
19-11-2022 17:19
Ik wilde graag een blijvend contact bij de ggz, voornamelijk vanwege terugkerende depressies. Maar dat kon niet, want als mijn depressie over was, dan had ik geen ggz-hulp nodig.
Sinds de diagnose autisme heb ik wel doorlopende ggz-hulp.
Klinkt fijn en je hebt altijd een vangnet als je het nodig hebt :)
Zwetser
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
19-11-2022 17:19
Zelfinzicht. Handelingsalternatieven. Etc. Het is geen doodsvonnis.
Zeker waar
Zwetser
Student201 schreef:
19-11-2022 17:32
Dat je als persoon met autisme niet kan ontsnappen aan deze maatschappij en dus altijd tot bepaalde hoogte klachten zult ervaren. Dat je alleen je leven zo kunt aanpassen dat het zo aangenaam mogelijk is en dat je zo weinit mogelijk last hebt. Maar je zult altijd last blijven houden van klachten die bij je autisme horen.
Geldt dat niet voor iedereen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
19-11-2022 17:37
Geldt dat niet voor iedereen?
Jaa, dat zei ik namelijk ook. Echter, voor mensen met autisme is dat een grotere uitdaging en zal dat minder goed lukken omdat die over het algemeen tegen meer problemen aanlopen dan iemand zonder autisme. De maatschappij is verder zo ingericht dat je bepaalde typische problemen die bij autisme horen niet uit de weg kunt gaan.
Zwetser
Ja, het valt allemaal wel mee natuurlijk, iedereen heeft iets autistisch.... zoiets? :roll:
Solomio schreef:
19-11-2022 16:30
Ik ervaar mijn autisme niet als beperking, maar ik kan totaal niet mee in onze maatschappij, dus in dat opzicht is het wel een beperking.
Maar als we veel meer zouden kijken naar wat iemand kan, los van hoeveel geld je daarmee kunt verdienen, zou duidelijk zijn dat ik echt wel wat kan bijdragen.
Helaas is daar weinig waardering voor.
Veel mensen met autisme hebben ook problemen op sociaal en relationeel gebied, het gaat niet alleen om geld en werk. Dus dat kan ook een flinke beperking zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb sinds 2 jaar de diagnose ass. Ik kan het soms accepteren maar soms ook niet. Ik wil alles zo goed mogelijk doen maar blijf vaak het buitenbeentje. Het verklaard wel waarom ik steeds zo moe ben en ik kan mij daardoor makkelijker aan overgeven maar soms zou ik gewoon “normaal” willen zijn.

Ik heb altijd wel vast gelopen en meerdere depressies gehad. Al kon ik vroeger gewoon 60 uur per week werken. Maar toen deed ik ook weinig anders. Ondertussen getrouwd en kinderen en dan merk ik het toch wel dat ik snel overprikkeld raak.
Ik heb alle reacties door gelezen en ik vind het best verhelderend voor mezelf.
Alle reacties Link kopieren Quote
Student201 schreef:
19-11-2022 15:59
Je krijgt niet zomaar een label als je aan een paar kenmerken voldoet. Het spectrum is breed omdat geen 1 autist hetzelfde is. Daarnaast is het niet objectief meetbaar, maar enkel subjectief.

Om een label te krijgen, moet je dusdanig last hebben dat je echt wel struggles hebt in je leven. Mensen met ass die voor de buitenwereld prima functioneren, hebben echt wel moeilijkheden die voor ons onzichtbaar zijn.
Klopt, het kost mij heel veel energie om zo "gewoon " mogelijk te functioneren.
Ik zie dat bij mijn zoon ook, thuis heel druk, en wordt thuis heel stil.

Ik kom over als een extravert maar ben zodra ik thuis ben en vrij, het liefst alleen.

Ik heb nu een feestje, al mijn kinderen en schoon kinderen zijn er, heel leuk, maar ik trek me om de zoveel uur even helemaal terug. Dan moet ik echt even opladen.

Na een werkweek, ben ik leeg, ik plan zo min mogelijk.

Ik heb voor belangrijke dingen vaste plekken, moet dingen letterlijk opschrijven, zo onthoud ik het beter, heb daarom ook altijd een schrijfblok op tafel liggen.
Op werk trouwens ook, naast mijn gewone agenda heb ik ook een blok waarop ik schrijf.

Mijn dochter heeft al mijn wachtwoorden ( de meesten weet ik, maar voor de zekerheid)

Ik heb zoveel " trucjes " om te maskeren dat ik een chaotisch brein heb. Het kost echt veel energie.

Maar daarnaast, kan ik ook heel positief impulsief zijn, mijn kinderen hebben daar echt profijt van gehad.
Ik verzon en verzin nog de leukste dingen, uitstapjes weekendjes weg.

Ik heb echt heel goede maar ook echt minder goede tijden.

Alles heeft met energie en belastbaarheid te maken.
Prikkels trek ik slecht, en inmiddels omgeef ik me ook alleen met mensen waar ik energie van krijg.
Heb echt de zuigers geskipt, klink onaardiger dan ik het bedoel, maar met een drukke baan (accountmanager en dus heel veel klantcontact en leuk en sociaal zijn en vier (nu 3 volwassen ) kinderen is mijn leven gewoon heel vol.

Nee het is geen gave, en van techniek weet ik helemaal niks.
De gave is, dat ik veel slimme trucjes heb.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ladylola2022 schreef:
19-11-2022 20:05
Klopt, het kost mij heel veel energie om zo "gewoon " mogelijk te functioneren.
Ik zie dat bij mijn zoon ook, thuis heel druk, en wordt thuis heel stil.

Ik kom over als een extravert maar ben zodra ik thuis ben en vrij, het liefst alleen.

Ik heb nu een feestje, al mijn kinderen en schoon kinderen zijn er, heel leuk, maar ik trek me om de zoveel uur even helemaal terug. Dan moet ik echt even opladen.

Na een werkweek, ben ik leeg, ik plan zo min mogelijk.

Ik heb voor belangrijke dingen vaste plekken, moet dingen letterlijk opschrijven, zo onthoud ik het beter, heb daarom ook altijd een schrijfblok op tafel liggen.
Op werk trouwens ook, naast mijn gewone agenda heb ik ook een blok waarop ik schrijf.

Mijn dochter heeft al mijn wachtwoorden ( de meesten weet ik, maar voor de zekerheid)

Ik heb zoveel " trucjes " om te maskeren dat ik een chaotisch brein heb. Het kost echt veel energie.

Maar daarnaast, kan ik ook heel positief impulsief zijn, mijn kinderen hebben daar echt profijt van gehad.
Ik verzon en verzin nog de leukste dingen, uitstapjes weekendjes weg.

Ik heb echt heel goede maar ook echt minder goede tijden.

Alles heeft met energie en belastbaarheid te maken.
Prikkels trek ik slecht, en inmiddels omgeef ik me ook alleen met mensen waar ik energie van krijg.
Heb echt de zuigers geskipt, klink onaardiger dan ik het bedoel, maar met een drukke baan (accountmanager en dus heel veel klantcontact en leuk en sociaal zijn en vier (nu 3 volwassen ) kinderen is mijn leven gewoon heel vol.

Nee het is geen gave, en van techniek weet ik helemaal niks.
De gave is, dat ik veel slimme trucjes heb.
Dit vind ik echt ontzettend knap! Ik heb zelf geen diagnose autisme, wel ooit getest maar is er toen niet uitgekomen. Maar ik kan me in veel dingen wel herkennen. Wat jij hier schrijft herken ik ook veel van.

Klinkt helemaal niet onaardig hoor en heel knap hoe je je leven zo hebt weten in te vullen, met 4 kinderen en een baan als accountmanager. Daar zouden veel neurotypische mensen al hun handen aan vol hebben. Hoe heb je het eigenlijk tot accountmamager geschopt? Want dat lijkt me met al het klantcontact en werkdruk inderdaad heel vermoeiend. Geen typische baan voor iemand met autisme.
Zwetser
Alle reacties Link kopieren Quote
TO beschrijft dat er een begin met acceptatie, maar dat houdt niet in dat het geheel geaccepteerd is.

Het is een soort rouwproces waar je doorheen moet. Is niet prettig en het vraagt veel van je. Dat heel veel dingen als gevolg van autisme meer moeite kosten, dat is gewoon een feit. Dat je het verfoeit snap ik ook want het beperkt je ook.

Zou je willen adviseren, neem contact op met de GGZ, afdeling autisme en ga eens informeren of zij iets voor je kunnen betekenen. Idem voor de stichting MEE. Ga op zoek naar lotgenoten, door herkenning en erkenning ben je beter in staat om het een plek te geven. Door open te zijn over jouw autisme en de moeilijkheden die je daarvan ondervind, zul je merken dat vanzelf begrip ontstaat en deuren open gaan. Kost wel veel tijd en het nodige geduld.

Je bent jong, je komt er wel.
Ik vind de meeste autisten eigenlijk heel normaal en logisch. De rest is maar raar en onduidelijk. :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Noia schreef:
19-11-2022 20:42
Ik vind de meeste autisten eigenlijk heel normaal en logisch. De rest is maar raar en onduidelijk. :)
Ik vind de meeste autisten stom.
Zoals ik ook de meeste niet-autisten stom vind.
't Zijn allemaal net mensen zeg maar.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
LuciFee2022 schreef:
19-11-2022 18:05
Ja, het valt allemaal wel mee natuurlijk, iedereen heeft iets autistisch.... zoiets? :roll:
Nee.

Meer als: je bent niet de enige die worstelt met je plek vinden in de maatschappij. En een stoornis maakt dat er niet makkelijker op, maar zeker niet per definitie onmogelijk.
navyblue schreef:
19-11-2022 18:29
Veel mensen met autisme hebben ook problemen op sociaal en relationeel gebied, het gaat niet alleen om geld en werk. Dus dat kan ook een flinke beperking zijn.
Werken is voor mij niet moeilijk, maar de rest wat er bij komt kijken wel. (Collegas, veranderingen, sociaal gedoe, onregelmatig rooster, prikkels.)Het is op dat vlak idd een beperking. En dat levert ook aanzienlijk wat stress op.

Ik snap mezelf veel beter nu ik het weet, maar zie het niet als een stoornis, zelfs niet als een diagnose. Ik zie het meer als een persoonlijkheidstype. Het uiterstste van introvert zijn. Tegenover de nadelen daar van, staan in mijn ogen ook heel veel positieve dingen. Dus ik vind het prima zo.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven