Psyche
alle pijlers
Ik kan m'n draai niet vinden
maandag 21 april 2008 om 19:36
Hallo!
Een tijdje geleden ben ik door een fobie voor overgeven gedurende 6 weken in de ziektewet geweest. Deze fobie heb ik al 16 jaar maar is sinds vorige zomer erger geworden.
Ik ben in therapie gegaan en ben Paroxetine gaan slikken.
Qua angst en fobie gaat het op dit moment een stuk beter.
Inmiddels werk ik weer 32 uur per week en dat gaat me goed af.
Maar ik kan m'n draai niet zo goed vinden. Ik heb er weken over gedaan om weer 'op de rit' te komen en nu weet ik gewoon niet zo goed hoe of wat.
De avonden breng ik alleen op de bank voor de tv door. De weekenden bij m'n ouders. Er gebeurd weinig in m'n leven.
Het werk is leuk maar niet helemaal te gek. Ik mis het enthousiasme en dat merken m'n collega's ook aan me.
Ze hebben moeite het vertrouwen weer terug te winnen nadat ik uitgevallen ben.
Ik mis m'n motivatie een beetje, niet alleen qua werk. Ik heb me aangemeld bij een sportschool, maar nog niet geweest. Kan me er niet toe zetten.
Qua vrienden is het ook niet echt top; op het moment dat ik wil afspreken heeft iedereen andere afspraken en van sommige hoor ik maar bijster weinig.
Ik wil niet degene zijn die de hele tijd contact zoekt (het moet van 2 kanten komen) maar ik kan het ook niet zomaar loslaten omdat ik dan mensen om me heen mis.
Ik heb het gevoel dat ik niet echt een doel heb om naar te streven.
Het is een beetje rechtlijning terwijl ik juist leuke dingen wil ervaren en enthousiast wil zijn!
Is dit nou een 'quarter-life-crisis'?
Iemand tips?
Een tijdje geleden ben ik door een fobie voor overgeven gedurende 6 weken in de ziektewet geweest. Deze fobie heb ik al 16 jaar maar is sinds vorige zomer erger geworden.
Ik ben in therapie gegaan en ben Paroxetine gaan slikken.
Qua angst en fobie gaat het op dit moment een stuk beter.
Inmiddels werk ik weer 32 uur per week en dat gaat me goed af.
Maar ik kan m'n draai niet zo goed vinden. Ik heb er weken over gedaan om weer 'op de rit' te komen en nu weet ik gewoon niet zo goed hoe of wat.
De avonden breng ik alleen op de bank voor de tv door. De weekenden bij m'n ouders. Er gebeurd weinig in m'n leven.
Het werk is leuk maar niet helemaal te gek. Ik mis het enthousiasme en dat merken m'n collega's ook aan me.
Ze hebben moeite het vertrouwen weer terug te winnen nadat ik uitgevallen ben.
Ik mis m'n motivatie een beetje, niet alleen qua werk. Ik heb me aangemeld bij een sportschool, maar nog niet geweest. Kan me er niet toe zetten.
Qua vrienden is het ook niet echt top; op het moment dat ik wil afspreken heeft iedereen andere afspraken en van sommige hoor ik maar bijster weinig.
Ik wil niet degene zijn die de hele tijd contact zoekt (het moet van 2 kanten komen) maar ik kan het ook niet zomaar loslaten omdat ik dan mensen om me heen mis.
Ik heb het gevoel dat ik niet echt een doel heb om naar te streven.
Het is een beetje rechtlijning terwijl ik juist leuke dingen wil ervaren en enthousiast wil zijn!
Is dit nou een 'quarter-life-crisis'?
Iemand tips?
maandag 21 april 2008 om 20:57
Dit is het moment waar je een aantal weken stil hebt gestaan, wat nodig was, maar je nu jezelf weer een schop onder je kont moet geven en hier even doorheen moet.
Voorbeeldje, stel je hebt 2 weken koorts gehad en nauwelijks gegeten. Het duurt even voor je weer je energie terug hebt. Dat is een heel klein voorbeeld. Jij bent een aantal weken van slag geweest, uit je normale doen. Je moet even door die vermoeidheid en het doelloze gevoel heen. Want er zijn 2 dingen die kunnen gebeuren, of het zo laten, maar dan wordt het erger, of je zet door en je merkt dat je energie en leven weer terug komt en meer zin krijgt in dingen. Contacten komen dan ook wel weer. Want wat contacten betreft, die krijg je makkelijker als je vrolijk en positief bent dan als je negatief in het leven staat.
Sterkte, is best lastig daaruit komen.
Voorbeeldje, stel je hebt 2 weken koorts gehad en nauwelijks gegeten. Het duurt even voor je weer je energie terug hebt. Dat is een heel klein voorbeeld. Jij bent een aantal weken van slag geweest, uit je normale doen. Je moet even door die vermoeidheid en het doelloze gevoel heen. Want er zijn 2 dingen die kunnen gebeuren, of het zo laten, maar dan wordt het erger, of je zet door en je merkt dat je energie en leven weer terug komt en meer zin krijgt in dingen. Contacten komen dan ook wel weer. Want wat contacten betreft, die krijg je makkelijker als je vrolijk en positief bent dan als je negatief in het leven staat.
Sterkte, is best lastig daaruit komen.
