Psyche
alle pijlers
Ik kan niet meer maar mag niet opgeven [Lege OP]
woensdag 29 november 2023 om 17:05
Ik heb je op niet kunnen lezen. Wel heb ik een verslaafde ex.
Ergens las ik dat je zoontje 2 is. Mijn kinderen zijn ouder maar ik je vertellen dat het heel moeilijk is om een verslaafde te vertrouwen. En dan helemaal met je belangrijkste bezit die moet je aan iemand toevertrouwen waar je totaal geen vertrouwen in hebt. Ook al doet diegene zijn best. En dat kost heel veel tijd in kleine stapjes. Mijn kinderen zien kun vader maar op mijn voorwaarden en anders niet.
En zolang je anderen de schuld geeft ipv jezelf kom je er niet. Jij neemt die drugs en niemand anders. Wat je ook vind je kan niet iemand anders de schuld geven van je gebruik. Zolang je dat nog doet snap ik je ex heel goed. Nogmaals zonder de OP te hebben gelezen.
Ergens las ik dat je zoontje 2 is. Mijn kinderen zijn ouder maar ik je vertellen dat het heel moeilijk is om een verslaafde te vertrouwen. En dan helemaal met je belangrijkste bezit die moet je aan iemand toevertrouwen waar je totaal geen vertrouwen in hebt. Ook al doet diegene zijn best. En dat kost heel veel tijd in kleine stapjes. Mijn kinderen zien kun vader maar op mijn voorwaarden en anders niet.
En zolang je anderen de schuld geeft ipv jezelf kom je er niet. Jij neemt die drugs en niemand anders. Wat je ook vind je kan niet iemand anders de schuld geven van je gebruik. Zolang je dat nog doet snap ik je ex heel goed. Nogmaals zonder de OP te hebben gelezen.
blauwedruif85 wijzigde dit bericht op 29-11-2023 17:08
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
22.23% gewijzigd
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
woensdag 29 november 2023 om 17:12
Neem de regie weer terug over je leven en je herstel. Dat gaat nu even voor. Als je de beste versie van jezelf kan zijn kun je dit ook laten zien aan je zoon. Het is oké om even afstand te nemen om aan jezelf te werken als je er een beter persoon voor terug wordt. Dit is het moment om te laten zien dat je het kan.
Wie wat wil die moet wat.
woensdag 29 november 2023 om 17:13
Dis- ease.
Dat wil nog weleens gezegd worden. Het onvermogen om met ongemak om te gaan. Wat uiteindelijk tot gebruik en verslaving leidt.
Dus dat je daar nu op stuit, op extreem ongemak, niet weten hoe dat te hanteren is een heel normaal maar ook heel pittig onderdeel van in herstel zijn.
Onaangename gevoelens werden weggewerkt, weggerationaliseerd en verdoofd met gebruik.
Dus ik vind het een hele zinnige en valide vraag van je.
Tegelijk is er niet meteen een antwoord. Delen hoe het met je gaat, wat je voelt, dat zal wat ruimte geven.
Maar het maakt niet dat alles meteen weg gaat, oplost. Het maakt wel dat je steeds meer het leven in de realiteit zoals die is, gaat zien. Ipv af te dwingen zoals jij het wilt of te vluchten in gebruik.
Het uithouden met jezelf is echt heel hard werken. Geef het aan bij de nazorg, de ergo, de ambulant begeleider. In de meetings. En misschien hoor je wel verhalen van anderen die hetzelfde hebben meegemaakt.
Dat wil nog weleens gezegd worden. Het onvermogen om met ongemak om te gaan. Wat uiteindelijk tot gebruik en verslaving leidt.
Dus dat je daar nu op stuit, op extreem ongemak, niet weten hoe dat te hanteren is een heel normaal maar ook heel pittig onderdeel van in herstel zijn.
Onaangename gevoelens werden weggewerkt, weggerationaliseerd en verdoofd met gebruik.
Dus ik vind het een hele zinnige en valide vraag van je.
Tegelijk is er niet meteen een antwoord. Delen hoe het met je gaat, wat je voelt, dat zal wat ruimte geven.
Maar het maakt niet dat alles meteen weg gaat, oplost. Het maakt wel dat je steeds meer het leven in de realiteit zoals die is, gaat zien. Ipv af te dwingen zoals jij het wilt of te vluchten in gebruik.
Het uithouden met jezelf is echt heel hard werken. Geef het aan bij de nazorg, de ergo, de ambulant begeleider. In de meetings. En misschien hoor je wel verhalen van anderen die hetzelfde hebben meegemaakt.
woensdag 29 november 2023 om 17:26
Begrijp me niet verkeerd hoor, maar dit soort reacties maken mij echt heel kwaad.fashionvictim schreef: ↑29-11-2023 17:02Maar dit is precies de denkfout die verslaafden maken, dat er inderdaad verzachtende omstandigheden zijn die maken dat die verslaving een bijzaak is. Maar iedereen die niet verslaafd is zou ook nooit zijn kind bij een drugsverslaafde oppas achterlaten, of zijn dronken oom als babysit vragen, of willen dat zijn peuter er gezellig naast zit te Youtuben terwijl gokverslaafde oma Gerda als een zombie geld in een automaat staat te gooien.
En jij zelf zou als je zelf de verslaafde niet was je peuter ook nooit bij een verslaafde achterlaten. Omdat dat superschadelijk is voor kinderen.
Een verslaving treft niet alleen zwakkelingen, zoals jij naar mij kijkt waarschijnlijk. Het komt voor in elke laag van de maatschappij.
Weet je wie de zwakkelingen zijn? Degene die hun verantwoording niet pakken, daar hoor ik niet bij.
Ik heb mijn verantwoordelijkheid gepakt en die pak ik nog steeds. En ik houd mezelf clean en sterk, op een uitglijder na.
Je praat over iets in hele harde bewoordingen waar je wellicht wel eens mee te maken hebt gehad vanaf ze zijlijn, maar je hebt geen idee. Had je dat wel, dan had je je woorden anders geformuleerd.
Want wat voor beeld heb jij dan van mij? Een zielige junk die uithuilt omdat hij het allemaal heeft verpest?
Ik heb een uitstekende carrière, l ruim bovenmodaal betaald, we hadden een prachtig nieuwbouwhuis, nieuwe auto's voor de deur, minimaal 2 keer per jaar op vakantie. Geloof me, we hadden voor een stel van rond de 30 echt wat moois opgebouwd.
Wat ik iemand al zag posten, ik kom hier niet om me eigen te moeten verweren tegen dit soort ongefundeerde reacties die je als vrouwen onder elkaar bij de kapper zonder na te denken uit je mond laat gaan.
Ik hoef echt geen troetelbehandeling, en ik vind het fijn als er kritisch word gekeken naar hetgeen wat ik doe, en ik ben iemand die juiste, opbouwende kritiek meeneemt en inzet. Dat is namelijk de manier om vooruit te blijven gaan.
Maar ik heb dit hier gepost, omdat ik helemaal kapot ga van verdriet. Ik ben een vent van 30 die meerdere keren per dag bijna een paniekaanval krijgt tijdens het huilen omdat ik mijn kindje zo mis.
En ik weet niet hoe ik daar mee om moet gaan. Uiteraard heb ik de dokter hier over gesproken en uiteraard ga ik binnenkort naar een psycholoog om dit een plekje te geven, maar ik had gehoopt dat ik wellicht hier van jullie vrouwen wat andere tips of steun zou kunnen krijgen om hier mee om te gaan.
Maar nee, jullie (niet iedereen, degene die me wel fijne woorden gaven, bedankt daarvoor
) zagen mijn poten eraf omdat ik voor dit alles gebeurde verslavingsproblematirk heb gehad, waar ik me voor hen laten helpen en actief in herstel ben.Dat ik verslaafd ben geweest, en nog veel werk heb in het onder controle houden daarvan, maakt dat mij een mindere ouder? Of omdat ik een papa ben?
Ik zal jullie vertellen, ik ben degene die met hem naar de dokter gaat, naar het consultatiebureau. Als mama moest werken, gingen wij samen zwemmen, leuke dingen doen. Medicatie? Regelde ik. Tanden poetsen? Dat deed papa, want mama lukte het niet.
Ik denk dat jullie aan deze lange post en mijn woordkeuze wel doorhebben dat ik een beetje pissig ben.
Je kan echt heel veel over mij zeggen, maar ik ben een ontzettend goede vader, dat was ik, dat ben ik en dat zal ik altijd zijn. Dat dat even heel duidelijk is.
woensdag 29 november 2023 om 17:35
Zegt helemaal niks natuurlijk.Adam_020 schreef: ↑29-11-2023 17:26Begrijp me niet verkeerd hoor, maar dit soort reacties maken mij echt heel kwaad.
Een verslaving treft niet alleen zwakkelingen, zoals jij naar mij kijkt waarschijnlijk. Het komt voor in elke laag van de maatschappij.
Weet je wie de zwakkelingen zijn? Degene die hun verantwoording niet pakken, daar hoor ik niet bij.
Ik heb mijn verantwoordelijkheid gepakt en die pak ik nog steeds. En ik houd mezelf clean en sterk, op een uitglijder na.
Je praat over iets in hele harde bewoordingen waar je wellicht wel eens mee te maken hebt gehad vanaf ze zijlijn, maar je hebt geen idee. Had je dat wel, dan had je je woorden anders geformuleerd.
Want wat voor beeld heb jij dan van mij? Een zielige junk die uithuilt omdat hij het allemaal heeft verpest?
Ik heb een uitstekende carrière, l ruim bovenmodaal betaald, we hadden een prachtig nieuwbouwhuis, nieuwe auto's voor de deur, minimaal 2 keer per jaar op vakantie. Geloof me, we hadden voor een stel van rond de 30 echt wat moois opgebouwd.
Wat ik iemand al zag posten, ik kom hier niet om me eigen te moeten verweren tegen dit soort ongefundeerde reacties die je als vrouwen onder elkaar bij de kapper zonder na te denken uit je mond laat gaan.
Ik hoef echt geen troetelbehandeling, en ik vind het fijn als er kritisch word gekeken naar hetgeen wat ik doe, en ik ben iemand die juiste, opbouwende kritiek meeneemt en inzet. Dat is namelijk de manier om vooruit te blijven gaan.
Maar ik heb dit hier gepost, omdat ik helemaal kapot ga van verdriet. Ik ben een vent van 30 die meerdere keren per dag bijna een paniekaanval krijgt tijdens het huilen omdat ik mijn kindje zo mis.
En ik weet niet hoe ik daar mee om moet gaan. Uiteraard heb ik de dokter hier over gesproken en uiteraard ga ik binnenkort naar een psycholoog om dit een plekje te geven, maar ik had gehoopt dat ik wellicht hier van jullie vrouwen wat andere tips of steun zou kunnen krijgen om hier mee om te gaan.
Maar nee, jullie (niet iedereen, degene die me wel fijne woorden gaven, bedankt daarvoor) zagen mijn poten eraf omdat ik voor dit alles gebeurde verslavingsproblematirk heb gehad, waar ik me voor hen laten helpen en actief in herstel ben.
Dat ik verslaafd ben geweest, en nog veel werk heb in het onder controle houden daarvan, maakt dat mij een mindere ouder? Of omdat ik een papa ben?
Ik zal jullie vertellen, ik ben degene die met hem naar de dokter gaat, naar het consultatiebureau. Als mama moest werken, gingen wij samen zwemmen, leuke dingen doen. Medicatie? Regelde ik. Tanden poetsen? Dat deed papa, want mama lukte het niet.
Ik denk dat jullie aan deze lange post en mijn woordkeuze wel doorhebben dat ik een beetje pissig ben.
Je kan echt heel veel over mij zeggen, maar ik ben een ontzettend goede vader, dat was ik, dat ben ik en dat zal ik altijd zijn. Dat dat even heel duidelijk is.
woensdag 29 november 2023 om 17:37
Laat idd maar. Want jouw bijdrage is nou niet bepaald helpend.
woensdag 29 november 2023 om 17:38
woensdag 29 november 2023 om 17:40
Neehoor, ik wil best met je discussiëren en ik sta open voor ieders mening, maar dan wel onderbouwd en niet zo zwart wit gedacht als jij doet.
Ik snap het wel hoor, echt.
Maar je generaliseert en dat moet je niet doen. Denk je dat die drugstesten bij wegbrengen en ophalen waren opgelegd? Dat was mijn eis, mijn voorstel.
Enerzijds om aan te kunnen blijven tonen dat het goed met me gaat, anderzijds omdat ik jou mening deel dat iemand die in gebruik is, niet alleen voor een kind zou moeten mogen zorgen. Daar ben ik het namelijk mee eens.
Want mijn zoon zijn veiligheid gaat te alle tijden voor mijn rechten als ouder.
woensdag 29 november 2023 om 17:48
Ik vond het simpelweg te persoonlijk worden. Maar ik had gezegd dat ik niet zijdelings ermee te maken had, ik ben zelf uit elkaar gegaan met de vader van mijn kind omdat hij verslaafd was en inderdaad gevochten als een leeuw om mijn toen nog baby en later peuter niet bij hem achter te hoeven laten. Dus ik spreek uit ervaring in ongeveer dezelfde omstandigheden, met dat verschil dat mijn ex zijn verslaving ontkende. Uiteindelijk moest hij dan ook van de rechter verplicht gaan afkicken en mocht hij alleen omgang onder toezicht, omdat ook de rechtbank van mening is dat verslaafden die niet eerlijk zijn over hun verslaving geen veilige ouders zijn, zeker niet voor zulke jonge kinderen.Adam_020 schreef: ↑29-11-2023 17:40Neehoor, ik wil best met je discussiëren en ik sta open voor ieders mening, maar dan wel onderbouwd en niet zo zwart wit gedacht als jij doet.
Ik snap het wel hoor, echt.
Maar je generaliseert en dat moet je niet doen. Denk je dat die drugstesten bij wegbrengen en ophalen waren opgelegd? Dat was mijn eis, mijn voorstel.
Enerzijds om aan te kunnen blijven tonen dat het goed met me gaat, anderzijds omdat ik jou mening deel dat iemand die in gebruik is, niet alleen voor een kind zou moeten mogen zorgen. Daar ben ik het namelijk mee eens.
Want mijn zoon zijn veiligheid gaat te alle tijden voor mijn rechten als ouder.
En hoewel jij hier eerlijk lijkt en waarschijnlijk zelf ook denkt te zijn, zie ik jou tegelijkertijd allerlei dingen schrijven en denkfouten maken die mijn ex ook altijd maakte.
Am Yisrael Chai!
woensdag 29 november 2023 om 17:52
Oh maar dat begrijp ik volledig.
Echter lijkt het mij niet zo dat als je een ziekte hebt gehad waardoor je je ouderschapstaken niet naar wat zou moeten kunt uitvoer, je daarna automatisch bent afgeschreven?
Ik vertel hier eerlijk mijn verhaal en de moeilijke situatie waar ik in zit. En dat ik er echt alles aan doe km te zorgen dat ik over een poos gewoon mijn zoon weer bij me heb, en hij zijn papa.
Maar het is gewoon heel zwaar. Maar dat iets geel zwaar is, betekent niet dat het niet gaat lukken hé.
Ik zit al enige tijd in een fase welke mij aan het vormen is voor de rest van mijn leven. Wellicht dat sommige dat niet willen inzien, maar ik ben/was een echte familieman. Ik stond altijd voor alles en iedereen klaar, gezin en familie voorop.
En dan kom je in deze situatie, en opeens merk ik toch ook wel dat die steun niet altijd wederzijds is. Dat heeft me harder gemaakt.
En mijn ex, onze woning ging bijna passeren en ze, hadden met haar hele familie nog steeds geen woning geregeld. Vanuit kliniek heb ik alles geregeld, woning, garant gestaan. Ze mocht van mij in principe alle dure grote dingen meenemen (meubels / bed etcetc), echter wou ik de rest wel netjes verdelen. Ik heb ook recht op een fotoboek, rompertje etc. De sentimentele waarde. Als klap op de vuurpijl heb ik haar nog een leuk bedrag gegeven om iets moois te kunnen kopen voor in haar nieuwe plekje. Maar nee, ondanks dat ik echt heel erg coulant was, word me alles ontnomen.
En laten we wel zijn, toen wij aan onze relatie werkte was er dus vanuit haar voldoende vertrouwen voor co ouderschap zonder dat ze me wou testen, en toen ik zei dat het voor mij niet meer werkt opeens niet meer? Voor jullie misschien niet geloofwaardig, maar ik had die kleine terugval niet gehad, als we dit op een normale manier hadden geregeld.
Ik ben boos, ik ben ontzettend verdrietig.
Ik wil gewoon mijn kindje zien, in wat voor vorm dan ook. Zo erg is het nu, ik ben al blij als ik iets van omgang ga krijgen.
woensdag 29 november 2023 om 18:05
Dat vind ik heel rot om te horen. Uit eigen persoon weet ik dat een verslaafde partner, geen leuke of betrouwbare partner is.fashionvictim schreef: ↑29-11-2023 17:48Ik vond het simpelweg te persoonlijk worden. Maar ik had gezegd dat ik niet zijdelings ermee te maken had, ik ben zelf uit elkaar gegaan met de vader van mijn kind omdat hij verslaafd was en inderdaad gevochten als een leeuw om mijn toen nog baby en later peuter niet bij hem achter te hoeven laten. Dus ik spreek uit ervaring in ongeveer dezelfde omstandigheden, met dat verschil dat mijn ex zijn verslaving ontkende. Uiteindelijk moest hij dan ook van de rechter verplicht gaan afkicken en mocht hij alleen omgang onder toezicht, omdat ook de rechtbank van mening is dat verslaafden die niet eerlijk zijn over hun verslaving geen veilige ouders zijn, zeker niet voor zulke jonge kinderen.
En hoewel jij hier eerlijk lijkt en waarschijnlijk zelf ook denkt te zijn, zie ik jou tegelijkertijd allerlei dingen schrijven en denkfouten maken die mijn ex ook altijd maakte.
Echter, je projecteert dus de situatie van jou ex op mij. En aangezien jij aangeeft dat hij het ontkende, zat hij mijlenver van mij vandaan daarin, in ontken niks, en heb mijn 2e portie rock bottom al gehad. Dus nee, ik weet wat diep gaan inhoud hoor. Dat betekent heel de nacht staren naar een mes omdat je het niet meer trekt, maar het lef niet hebben deze in je pols te zetten.
Ze zeggen altijd dat je echt de afgrond moet hebben gezien voordat je blijvend kan herstellen. En vaak denken verslaafden dat ze die rock bottom te pakken hebben, dat dacht ik begin dit jaar ook. Echter kan je altijd nog dieper, en dat is het punt waar mensen ofwel dood zijn, ofwel echt aan blijvend herstel kunnen gaan werken. Bij mij was het gelukkig maar een hele korte periode (6 weken), maar geloof me, ik heb de hel gezien.
Nogmaals, als ik een niet behandelde verslaafde zou zijn zou ik het direct met je eens zijn. De veiligheid van het kind staat altijd voorop. Echter ben ik in herstel, intensieve behandeling gehad en nog steeds een zeer intensief nabehandelingstraject, plus word het herstel gemonitord door middel van drugstesten. Daarbij is mijn ex ook in heel de behandeling betrokken geweest, dmv familiegesprek ken, evaluaties etc.
Ik heb een aantal weken er echt niet kunnen zijn voor mijn zoontje. Ik heb zo mijn best gedaan vanaf dag 1 in opname om dat goed te maken binnen de mogelijkheden die ik had. Ik had een los regime dus in je vrije tijd mocht je middels verzoeken van het terrein, dus ik legde hem door de week 2 keer in bed, en de weekenden was ik er van 's ochtends 6 tot savonds 9 om met hem te zijn, en daarbij mijn ex te ontlasten daar waar ik kon.
Dat is nu allemaal weer kapot, dat moet voor mijn zoontje echt heel naar zijn.
woensdag 29 november 2023 om 18:07
Je kunt nog 100x wijzen naar iedereen op de wereld,
Jij bent degene die aan de drugs zit en keer op keer 2.5 maand kliniek nodig heeft om er weer vanaf te komen (stond in je OP)
En kritische noten dender je dwars doorheen en mij beticht je van aannames terwijl je zelf verteld dat je niets doet overdag dan aan je kind denken (uit je OP).
Je bent er nog lang niet.
Stop met de wereld tot boeman te bombarderen en ga serieus met jezelf aan de slag.
Voldoe aan alle voorwaarden om je kind te mogen zien. Regel 1, rust regelmaat en reinheid. En clean in jouw geval. En zelfmedelijden gaat je helemaal niets opleveren.
Jij bent degene die aan de drugs zit en keer op keer 2.5 maand kliniek nodig heeft om er weer vanaf te komen (stond in je OP)
En kritische noten dender je dwars doorheen en mij beticht je van aannames terwijl je zelf verteld dat je niets doet overdag dan aan je kind denken (uit je OP).
Je bent er nog lang niet.
Stop met de wereld tot boeman te bombarderen en ga serieus met jezelf aan de slag.
Voldoe aan alle voorwaarden om je kind te mogen zien. Regel 1, rust regelmaat en reinheid. En clean in jouw geval. En zelfmedelijden gaat je helemaal niets opleveren.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 29 november 2023 om 18:15
Prima, mag je vinden hoor.Doreia* schreef: ↑29-11-2023 18:07Je kunt nog 100x wijzen naar iedereen op de wereld,
Jij bent degene die aan de drugs zit en keer op keer 2.5 maand kliniek nodig heeft om er weer vanaf te komen (stond in je OP)
En kritische noten dender je dwars doorheen en mij beticht je van aannames terwijl je zelf verteld dat je niets doet overdag dan aan je kind denken (uit je OP).
Je bent er nog lang niet.
Stop met de wereld tot boeman te bombarderen en ga serieus met jezelf aan de slag.
Voldoe aan alle voorwaarden om je kind te mogen zien. Regel 1, rust regelmaat en reinheid. En clean in jouw geval. En zelfmedelijden gaat je helemaal niets opleveren.
Echter kan ik geen rust vinden als mijn zoontje zijn vader word ontnomen en anderzijds mij mijn grootste bezit.
Mag jij heel veel van vinden, nogmaals ik heb een misstap begaan wat in dit proces kan gebeuren, en ik heb me daarin herpakt.
Als jij ik alles wat ik schrijf nog steeds niet ziet dat ik alles aanpak, dan kan je of niet begrijpend lezen, of je leest alleen wat je wilt lezen.
Nogmaals, kritisch zijn is geen probleem, echter lucht ik hier mijn hart en alles wat ik schrijf is oprecht en volgensmij straalt uit alles de liefde voor mijn kind vanaf.
Als jij dan tot niks meer dan deze reactie kan komen, dan zegt dat meer over jou dan mij.
Dat ik in herstel ben van een verslaving, maakt niet dat ik opeens niet meer weet hoe de wereld werkt hé? Of dat ik niet meer wat wat verantwoordelijkheid is.
Maar ik snap wel dat het woord verslaving eng is, en zeker als het programma verslaafd je referentiekader is dan krijg je dit soort reacties.
Echter in mijn opinie niet terecht in deze.
woensdag 29 november 2023 om 19:08
je hebt gelijk TO dat je (waarschijnlijk want de topic zelf is verwijderd en niet door mij gelezen) deze topic hebt geopend om je hart te luchten en niet om bekritiseerd te worden dat je verslaafd bent. Wat ik opmaak uit je posts is dat je de verantwoording neemt voor je gedrag en probeert niet meer gebruiken en dat je veel om je zoon geeft. Ik denk dat het wellicht kan helpen om te documenteren wat je doet voor je zoon zodat hij later ook kan zien dat je om hem geeft. Probeer je niet teveel aan te trekken van wat anderen over verslaving vinden. Het is een gemene ziekte die velen raakt. @addiction, I am a crisis and I do not care who you are.
Maak er het beste van, courage.
Maak er het beste van, courage.
woensdag 29 november 2023 om 19:23
Het probleem is dat een verslaafde nooit meer te vertrouwen is, zeker de eerste jaren niet. Een terugval zit in zo'n klein hoekje.
Ik had als kind een verslaafde vader en mijn moeder gaf hem steeds weer nieuwe kansen en is altijd bij hem gebleven, hij is meermaals in therapie en opgenomen geweest en dan ging het weer een hele tijd goed, totdat er weer een keer iets tegen zat, en dan kreeg hij toch weer een terugval. Hij kon een hele leuke vader zijn, had een prima baan, we hadden een mooi huis etc. Dat zegt helemaal niks. Uiteindelijk heb ik geen leuke jeugd gehad door de verslaving van mijn vader en de angst en spanning die je als kind daardoor meekrijgt en daar wil een moeder, over het algemeen, haar kind voor beschermen.
Dat brengt jou in een onmogelijke positie want je doet heel erg je best en toch is het vertrouwen weg en wordt het meest dierbare je afgenomen. Dat vind ik vreselijk voor je maar ik begrijp het wel. Het enige wat je volgens mij kan doen is heel hard aan jezelf werken in de hoop dat dat vertrouwen uiteindelijk weer terugkomt en je weer een relatie kan opbouwen met je kind.
Sterkte met alles!
Ik had als kind een verslaafde vader en mijn moeder gaf hem steeds weer nieuwe kansen en is altijd bij hem gebleven, hij is meermaals in therapie en opgenomen geweest en dan ging het weer een hele tijd goed, totdat er weer een keer iets tegen zat, en dan kreeg hij toch weer een terugval. Hij kon een hele leuke vader zijn, had een prima baan, we hadden een mooi huis etc. Dat zegt helemaal niks. Uiteindelijk heb ik geen leuke jeugd gehad door de verslaving van mijn vader en de angst en spanning die je als kind daardoor meekrijgt en daar wil een moeder, over het algemeen, haar kind voor beschermen.
Dat brengt jou in een onmogelijke positie want je doet heel erg je best en toch is het vertrouwen weg en wordt het meest dierbare je afgenomen. Dat vind ik vreselijk voor je maar ik begrijp het wel. Het enige wat je volgens mij kan doen is heel hard aan jezelf werken in de hoop dat dat vertrouwen uiteindelijk weer terugkomt en je weer een relatie kan opbouwen met je kind.
Sterkte met alles!
woensdag 29 november 2023 om 19:39
- Van een ziekte genees je, een verslaving is er voor altijd. Dat is heel confronterend, maar als je je dat realiseert dat kun je wellicht beter begrijpen hoe de moeder van je kind zich opstelt.
- 'Echter kan ik geen rust vinden als mijn zoontje zijn vader word ontnomen en anderzijds mij mijn grootste bezit.' Je kind is natuurlijk geen bezit, niet van jou en niet van je ex.
- Als je zo blijft werken aan je herstel dan is de kans dat het contact met hem herstelt heel groot. Hoe meer je aan kunt tonen, hoe beter. Het is een kwestie van lange termijn, zodat je ook de relatie met je kind kunt herstellen. Niet voor even, maar voor altijd. In de tussentijd kun je bijvoorbeeld een dagboek voor hem bijhouden, voor als hij volwassen is, en schrijven hoeveel je van hem houdt.
- Je hebt geen invloed op de acties van anderen, alleen op die van jezelf, je geeft nu de acties van je ex teveel macht. Dat is een keuze, je kunt er voor kiezen om dat níet te doen en je te richten op je herstel en stabiliteit. Daar heb je wel invloed op.
- 'Echter kan ik geen rust vinden als mijn zoontje zijn vader word ontnomen en anderzijds mij mijn grootste bezit.' Je kind is natuurlijk geen bezit, niet van jou en niet van je ex.
- Als je zo blijft werken aan je herstel dan is de kans dat het contact met hem herstelt heel groot. Hoe meer je aan kunt tonen, hoe beter. Het is een kwestie van lange termijn, zodat je ook de relatie met je kind kunt herstellen. Niet voor even, maar voor altijd. In de tussentijd kun je bijvoorbeeld een dagboek voor hem bijhouden, voor als hij volwassen is, en schrijven hoeveel je van hem houdt.
- Je hebt geen invloed op de acties van anderen, alleen op die van jezelf, je geeft nu de acties van je ex teveel macht. Dat is een keuze, je kunt er voor kiezen om dat níet te doen en je te richten op je herstel en stabiliteit. Daar heb je wel invloed op.
woensdag 29 november 2023 om 20:13
Je kan dit allemaal wel zo mooi roepen maar ik snap volledig dat je ex zoiets heeft van 'eerst zien dan geloven' ...
Zeker omdat verslaafden echt krankzinnig goed kunnen liegen.
Mijn broer is cokeverslaafd en zat ook in de hulpverlening en er is ook gezinstherapie geweest terwijl ik toen allang op mezelf woonde en hij iets van 18 was. Grote beloften. Grote woorden. Dezelfde boosheid als jij als je ook maar iets van scepsis had over zijn proces.
Ik heb zelf een dochter en ben er dus achter gekomen recent dat hij helemaal nooit is afgekickt het was allemaal 1 grote show. Hij heeft in mijn huis drugs op zak gehad en gebruikt terwijl ik hem nietsvermoedend met mijn dochter op pad had laten gaan want ze gingen hij de mc donalds een ijsje halen samen (lees hij gebruikte mijn kind als dekmantel om drugs te gaan kopen)
Na al die jaren leugens kan hij lullen wat ie wil met puppy ogen maar ik zal hem nooit meer volledig vertrouwen.
Dat het proces nog zo vers is bij jou en je zelf al aangeeft dat er ook sprake is geweest van terugvallen maakt dat ik volledig snap dat je ex hier voorzichtig mee is. Understatement. Je reacties in dit topic maken het er helaas niet beter op maar dan komt die verongelijkte houding weer om de hoek kijken. Dan projecteer ik vast en zeker. En ik ken jouw situatie niet.
Wees blij dat je ex de veiligheid van je zoon boven jouw ego plaatst. En focus je op je herstel. Nu ben je dusdanig aan het schoppen dat je op lange termijn je eigen glazen in aan het gooien bent. Zonde.
Zeker omdat verslaafden echt krankzinnig goed kunnen liegen.
Mijn broer is cokeverslaafd en zat ook in de hulpverlening en er is ook gezinstherapie geweest terwijl ik toen allang op mezelf woonde en hij iets van 18 was. Grote beloften. Grote woorden. Dezelfde boosheid als jij als je ook maar iets van scepsis had over zijn proces.
Ik heb zelf een dochter en ben er dus achter gekomen recent dat hij helemaal nooit is afgekickt het was allemaal 1 grote show. Hij heeft in mijn huis drugs op zak gehad en gebruikt terwijl ik hem nietsvermoedend met mijn dochter op pad had laten gaan want ze gingen hij de mc donalds een ijsje halen samen (lees hij gebruikte mijn kind als dekmantel om drugs te gaan kopen)
Na al die jaren leugens kan hij lullen wat ie wil met puppy ogen maar ik zal hem nooit meer volledig vertrouwen.
Dat het proces nog zo vers is bij jou en je zelf al aangeeft dat er ook sprake is geweest van terugvallen maakt dat ik volledig snap dat je ex hier voorzichtig mee is. Understatement. Je reacties in dit topic maken het er helaas niet beter op maar dan komt die verongelijkte houding weer om de hoek kijken. Dan projecteer ik vast en zeker. En ik ken jouw situatie niet.
Wees blij dat je ex de veiligheid van je zoon boven jouw ego plaatst. En focus je op je herstel. Nu ben je dusdanig aan het schoppen dat je op lange termijn je eigen glazen in aan het gooien bent. Zonde.
woensdag 29 november 2023 om 20:42
Zo ontzettend eens met deze post.Merkimer schreef: ↑29-11-2023 20:13Je kan dit allemaal wel zo mooi roepen maar ik snap volledig dat je ex zoiets heeft van 'eerst zien dan geloven' ...
Zeker omdat verslaafden echt krankzinnig goed kunnen liegen.
Mijn broer is cokeverslaafd en zat ook in de hulpverlening en er is ook gezinstherapie geweest terwijl ik toen allang op mezelf woonde en hij iets van 18 was. Grote beloften. Grote woorden. Dezelfde boosheid als jij als je ook maar iets van scepsis had over zijn proces.
Ik heb zelf een dochter en ben er dus achter gekomen recent dat hij helemaal nooit is afgekickt het was allemaal 1 grote show. Hij heeft in mijn huis drugs op zak gehad en gebruikt terwijl ik hem nietsvermoedend met mijn dochter op pad had laten gaan want ze gingen hij de mc donalds een ijsje halen samen (lees hij gebruikte mijn kind als dekmantel om drugs te gaan kopen)
Na al die jaren leugens kan hij lullen wat ie wil met puppy ogen maar ik zal hem nooit meer volledig vertrouwen.
Dat het proces nog zo vers is bij jou en je zelf al aangeeft dat er ook sprake is geweest van terugvallen maakt dat ik volledig snap dat je ex hier voorzichtig mee is. Understatement. Je reacties in dit topic maken het er helaas niet beter op maar dan komt die verongelijkte houding weer om de hoek kijken. Dan projecteer ik vast en zeker. En ik ken jouw situatie niet.
Wees blij dat je ex de veiligheid van je zoon boven jouw ego plaatst. En focus je op je herstel. Nu ben je dusdanig aan het schoppen dat je op lange termijn je eigen glazen in aan het gooien bent. Zonde.
TO, je beschuldigt hier een paar mensen van het doen van aannames en dat ze je over 1 kam scheren met de ‘typische verslaafde’, maar je ziet zelf totaal niet in dat je juist met deze reacties ook echt overkomt als de typische verslaafde. Dat is namelijk helemaal niet de zwerver onder de brug, maar juist iemand die dingen zegt en doet zoals jij nu in dit topic. Dat is ook onderdeel van de verslaving, van de ziekte, maar het zou waarschijnlijk zoveel meer vertrouwen bij je ex opleveren als je eens echt door het stof gaat en erkent hoe erg je haar vertrouwen hebt beschaamd.
Je bent vast goed op weg, maar het zou je sieren als je erkend dat jij en alleen jij verantwoordelijk bent voor al het beschadigde vertrouwen. En dat dat niet terug is na een jaartje in de pas lopen en je best doen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
