Psyche
alle pijlers
Ik kan niet meer omgaan met mijn onzekerheid
woensdag 3 mei 2023 om 10:12
Even getwijfeld of dit topic in werk of psyche hoort... toch maar psyche, al spelen de klachten voornamelijk op tijdens of n.a.v. het werk.
Ik werk nu 6 jaar voor mijn werkgever in een functie met redelijk wat verantwoordelijkheid en klantcontact. Om herkenbaarheid te voorkomen noem ik de functie niet.
Rationeel gezien weet ik dat ik wel wat kan en dat ik wel dingen weet. Toch neemt mijn gevoel al jaren de loop met mij: ik voel me waardeloos en een kluns. Ik voel me onhandig in sociaal contact. Ik probeer in gesprekken mensen op hun gemak te stellen maar heb zelf ook een bepaalde geruststelling nodig in contact, die ik uiteraard niet van iedereen krijg. Toch ga ik wankelen als ik merk dat ik niet met iemand kan 'levelen'... ik ga dan steeds meer hakkelen en op een onzekere toon praten. Om me daar vervolgens stom over te voelen en nog onzekerder te worden. Ik draag deze last al een aantal jaar en steeds denk ik: dit gaat beter worden als je meer ervaring hebt.
Maar het wordt niet beter. Sterker nog, het wordt alleen maar erger. Ik vind mijn mankementen steeds stommer worden naarmate ik meer ervaring heb.
Soms als ik 's ochtends wakker word, schiet er als eerste een ongemakkelijk moment door mijn hoofd en voel ik mij meteen ellendig. Dan moet de dag dus nog beginnen.
Gedurende de dag verzamel ik allerlei 'momenten' van mijzelf die niet goed waren, die komen dan op random tijdstippen weer boven drijven.
Ik vind mijn werk wel heel leuk en interessant, ik heb leuke collega's en een fijn salaris. Het probleem zit in mij, niet in het werk. Maar ik kom er niet vanaf. En ik weet niet hoe lang ik het nog volhoud. Steeds vaker moet ik mezelf verdoven om verlost te zijn van de intense onzekerheid.
Het gaat ook door in mijn privé leven, als ik bijv. iets koop denk ik: dit heb jij eigenlijk niet verdiend, want als ze wisten hoe slecht je eigenlijk overal in bent...
Sinds even heb ik een nieuwe auto, dan zit ik erin en denk ik: nou, daar zit je dan. met een echte 'volwassen' auto, en van binnen voel je je nog een klein kind dat het liefst ergens in een hoekje weg wil kruipen.
Mijn hele leven is eigenlijk in een soort dissonantie met hoe ik mij voel, en ik weet niet hoe ik hier vanaf kom. Ik heb het zo veel tijd gegeven, maar mijn geduld met mezelf is ook gewoon op
Ik werk nu 6 jaar voor mijn werkgever in een functie met redelijk wat verantwoordelijkheid en klantcontact. Om herkenbaarheid te voorkomen noem ik de functie niet.
Rationeel gezien weet ik dat ik wel wat kan en dat ik wel dingen weet. Toch neemt mijn gevoel al jaren de loop met mij: ik voel me waardeloos en een kluns. Ik voel me onhandig in sociaal contact. Ik probeer in gesprekken mensen op hun gemak te stellen maar heb zelf ook een bepaalde geruststelling nodig in contact, die ik uiteraard niet van iedereen krijg. Toch ga ik wankelen als ik merk dat ik niet met iemand kan 'levelen'... ik ga dan steeds meer hakkelen en op een onzekere toon praten. Om me daar vervolgens stom over te voelen en nog onzekerder te worden. Ik draag deze last al een aantal jaar en steeds denk ik: dit gaat beter worden als je meer ervaring hebt.
Maar het wordt niet beter. Sterker nog, het wordt alleen maar erger. Ik vind mijn mankementen steeds stommer worden naarmate ik meer ervaring heb.
Soms als ik 's ochtends wakker word, schiet er als eerste een ongemakkelijk moment door mijn hoofd en voel ik mij meteen ellendig. Dan moet de dag dus nog beginnen.
Gedurende de dag verzamel ik allerlei 'momenten' van mijzelf die niet goed waren, die komen dan op random tijdstippen weer boven drijven.
Ik vind mijn werk wel heel leuk en interessant, ik heb leuke collega's en een fijn salaris. Het probleem zit in mij, niet in het werk. Maar ik kom er niet vanaf. En ik weet niet hoe lang ik het nog volhoud. Steeds vaker moet ik mezelf verdoven om verlost te zijn van de intense onzekerheid.
Het gaat ook door in mijn privé leven, als ik bijv. iets koop denk ik: dit heb jij eigenlijk niet verdiend, want als ze wisten hoe slecht je eigenlijk overal in bent...
Sinds even heb ik een nieuwe auto, dan zit ik erin en denk ik: nou, daar zit je dan. met een echte 'volwassen' auto, en van binnen voel je je nog een klein kind dat het liefst ergens in een hoekje weg wil kruipen.
Mijn hele leven is eigenlijk in een soort dissonantie met hoe ik mij voel, en ik weet niet hoe ik hier vanaf kom. Ik heb het zo veel tijd gegeven, maar mijn geduld met mezelf is ook gewoon op
woensdag 3 mei 2023 om 10:21
Je bent zoveel meer dan deze gevoelens van onzekerheid.... Goed om dit aan te pakken. Eerste stap al gezet door je hier te uiten. Well done.
Vraag hulp op je werk of ziek het daarbuiten. Dit is op te lossen... Zonde om mee rond te blijven lopen.
Zie het als een stukje oude software wat je gaat opsporen en uitschakelen. Jij bent de hardware.
Vraag hulp op je werk of ziek het daarbuiten. Dit is op te lossen... Zonde om mee rond te blijven lopen.
Zie het als een stukje oude software wat je gaat opsporen en uitschakelen. Jij bent de hardware.
woensdag 3 mei 2023 om 10:30
Ik herken het wel een klein beetje. Ergens sluimert er altijd het idee dat ik helemaal niet zo goed ben in wat ik doe maar me er op de één of andere manier doorheen bluf of zo. Ook als collega's weer 's dramatisch roepen dat ze niet zonder mij zouden kunnen. Tuul'k wel, de functie, dat is wat jullie handig vinden. Kan het niet goed uitleggen. Wist ook niet dat er een term voor is. Weer wat geleerd 
woensdag 3 mei 2023 om 10:35
ik denk niet dat je beter in je werk zou zijn als je perfect zou zijn! Perfecte mensen wantrouw ik, en dan voel ik me meteen al niet op mijn gemak. Dus mogelijk is klungelen een kwaliteit.
Daarnaast: wat ben jij streng voor jezelf! Je gedrag en gevoel is heel normaal, alleen het oordeel wat jij er over hebt is buiten proportioneel streng voor jezelf. Doe jij wel eens iets liefs voor jezelf? Gewoon omdat jij er ook mag zijn?
Daarnaast: wat ben jij streng voor jezelf! Je gedrag en gevoel is heel normaal, alleen het oordeel wat jij er over hebt is buiten proportioneel streng voor jezelf. Doe jij wel eens iets liefs voor jezelf? Gewoon omdat jij er ook mag zijn?
woensdag 3 mei 2023 om 10:37
Dankjewel voor jullie reacties. Ik heb tot nu toe steeds gedacht: een psycholoog kan mij niet helpen met sociale vaardigheden die ik gewoon niet voldoende heb.
Ik kan mij bijna niet voorstellen, dat ik mijn oordeel daarin over mezelf los kan laten. Ik vind dat ik in mijn functie dit gewoon in de vingers moet hebben maar ik heb het niet en vraag me ook steeds meer af of het nog wel gaat ontwikkelen.
Het ergste vind ik, als er een hulpverlener o.i.d. mee is met de klant, en die dan heel leeg en glazig mij aan zit te staren. Ook weer geen echt contact lijkt te maken. Dan denk ik: diegene oordeelt over mij. Diegene doorziet mij. Dat ik een toneelstuk ben, dat het allemaal niks voorstelt mijn zogenaamde deskundigheid.
Misschien rem ik mezelf ook wel zodanig af met de onzekerheid, dat dat aanpakken wel de eerste stap is.
Ik kan mij bijna niet voorstellen, dat ik mijn oordeel daarin over mezelf los kan laten. Ik vind dat ik in mijn functie dit gewoon in de vingers moet hebben maar ik heb het niet en vraag me ook steeds meer af of het nog wel gaat ontwikkelen.
Het ergste vind ik, als er een hulpverlener o.i.d. mee is met de klant, en die dan heel leeg en glazig mij aan zit te staren. Ook weer geen echt contact lijkt te maken. Dan denk ik: diegene oordeelt over mij. Diegene doorziet mij. Dat ik een toneelstuk ben, dat het allemaal niks voorstelt mijn zogenaamde deskundigheid.
Misschien rem ik mezelf ook wel zodanig af met de onzekerheid, dat dat aanpakken wel de eerste stap is.
woensdag 3 mei 2023 om 10:44
Pitabroodje schreef: ↑03-05-2023 10:37Dankjewel voor jullie reacties. Ik heb tot nu toe steeds gedacht: een psycholoog kan mij niet helpen met sociale vaardigheden die ik gewoon niet voldoende heb.
Ik kan mij bijna niet voorstellen, dat ik mijn oordeel daarin over mezelf los kan laten. Ik vind dat ik in mijn functie dit gewoon in de vingers moet hebben maar ik heb het niet en vraag me ook steeds meer af of het nog wel gaat ontwikkelen.
Het ergste vind ik, als er een hulpverlener o.i.d. mee is met de klant, en die dan heel leeg en glazig mij aan zit te staren. Ook weer geen echt contact lijkt te maken. Dan denk ik: diegene oordeelt over mij. Diegene doorziet mij. Dat ik een toneelstuk ben, dat het allemaal niks voorstelt mijn zogenaamde deskundigheid.
Misschien rem ik mezelf ook wel zodanig af met de onzekerheid, dat dat aanpakken wel de eerste stap is.
Dat denk ik ook. Durf te leven!
'Keuringen van anderen' zijn altijd maar kortdurend, oppervlakkig, incompleet en ook nog eens inconsistent. Draai het eens om. Hoe lang keur jij anderen? Weet je dan alles van die mensen? Ken je de hele historie? En denk je dan uren aan die mensen of ben je ze na 5 minuten al weer vergeten?
'balans leidt tot glans'
woensdag 3 mei 2023 om 10:50
Herken het, ik weet er redelijk goed mee om te gaan nu.
Naar de psycholoog gaan heeft mij goed geholpen, maar het blijft werken aan.
Voor mij hielp cognitieve gedragstherapie ook enorm, dan leer je om je gedachten om te vormen naar iets neutraals of positiefs.
Vergeleken met sommige vrienden die al kinderen hebben en een echt groot mensenhuis vind ik mezelf af en toe ook nog wat kinderlijker.
Ondertussen probeer ik het leven niet al te serieus te nemen.
Naar de psycholoog gaan heeft mij goed geholpen, maar het blijft werken aan.
Voor mij hielp cognitieve gedragstherapie ook enorm, dan leer je om je gedachten om te vormen naar iets neutraals of positiefs.
Vergeleken met sommige vrienden die al kinderen hebben en een echt groot mensenhuis vind ik mezelf af en toe ook nog wat kinderlijker.
Ondertussen probeer ik het leven niet al te serieus te nemen.
woensdag 3 mei 2023 om 10:52
Joh...bij ons worden stagiaires ingezet om het 'echte' werk te doen - met gesprekken met clienten - en die hebben en nul ervaring en nog niet de skills om zich in te leven in hun situatie en kennis van het vak en toch...alleen al omdat ze aan de andere kant van de tafel zitten, werkt het voor de client wel. En ziet een hulpverlener in plaats van een student.
(Niet dat ik het eens ben met deze goedkope oplossing)
(Niet dat ik het eens ben met deze goedkope oplossing)
Everything you see I owe to spaghetti!
woensdag 3 mei 2023 om 11:08
Ik denk ook wel dat het zo werkt... ik voel die verantwoordelijkheid alleen heel zwaar, om dan wel die energie van 'de professional' te hebben. In plaats daarvan ben ik bijna net zo zenuwachtig voor een gesprek als de ander aan de tafel.Annapicobella schreef: ↑03-05-2023 10:52Joh...bij ons worden stagiaires ingezet om het 'echte' werk te doen - met gesprekken met clienten - en die hebben en nul ervaring en nog niet de skills om zich in te leven in hun situatie en kennis van het vak en toch...alleen al omdat ze aan de andere kant van de tafel zitten, werkt het voor de client wel. En ziet een hulpverlener in plaats van een student.
(Niet dat ik het eens ben met deze goedkope oplossing)
woensdag 3 mei 2023 om 11:12
Fijn dat een psycholoog jou geholpen heeft! Waren het specifieke tips die je kreeg? Als je dat hier niet wil delen snap ik dat.suikerspinx schreef: ↑03-05-2023 10:50Herken het, ik weet er redelijk goed mee om te gaan nu.
Naar de psycholoog gaan heeft mij goed geholpen, maar het blijft werken aan.
Voor mij hielp cognitieve gedragstherapie ook enorm, dan leer je om je gedachten om te vormen naar iets neutraals of positiefs.
Vergeleken met sommige vrienden die al kinderen hebben en een echt groot mensenhuis vind ik mezelf af en toe ook nog wat kinderlijker.
Ondertussen probeer ik het leven niet al te serieus te nemen.
Gelukkig voel ik niet echt de maatschappelijke druk om heel serieus, volwassen en belangrijk te zijn en kan ik dat privé dus ook wel grotendeels loslaten.
Soms denk ik dan ook: zou ik niet gelukkiger zijn met een minder uitdagende baan, minder geld, maar wel meer rust in mijn hoofd over mijzelf? Maar daar is dan ook die angst van spijt. Ik vind het immers wel leuk werk. En misschien blijk ik dan in een lagere functie ook vanalles niet goed te kunnen en gaat mijn eigenwaarde nog verder omlaag.
woensdag 3 mei 2023 om 11:16
Of je kunt gewoon stoppen met hoe jij denkt dat iemand in jouw functie zich zou moeten behoren te gedragen en start je met je te gedragen op je werk als jezelf.
Ik herken het hoor, ik dacht lange tijd een rol te moeten instappen met bijbehorende kleding. Dacht overal dat ik werd beoordeeld.
Tot ik op een dag gewoon als mezelf ging werken en de wereld niet verging. Sinds dat moment ben ik Doreia die functie X heeft om haar geld te verdienen. En niet Doreia ALS functie van X.
Ik ben niet functie X
Ik werk in functie X
Voel je het verschil?
Ik herken het hoor, ik dacht lange tijd een rol te moeten instappen met bijbehorende kleding. Dacht overal dat ik werd beoordeeld.
Tot ik op een dag gewoon als mezelf ging werken en de wereld niet verging. Sinds dat moment ben ik Doreia die functie X heeft om haar geld te verdienen. En niet Doreia ALS functie van X.
Ik ben niet functie X
Ik werk in functie X
Voel je het verschil?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 3 mei 2023 om 12:40
Herkenbaar. Tenminste, ik heb ook een verantwoordelijke functie en ben zelf erg onzeker en denk dat ik het niet kan. Ik herken vooral de gedachten dat je het ook zelf moet oplossen, voor alles verantwoordelijk bent, dingen niet verdient, etc. Ik ben zelf meer in de alternatieve hoek voor iets anders aan de slag gegaan en daar kwam een hoop los en ik merk wel dat het beter gaat. Als ik jou was zou ik echt naar de huisarts gaan. Voor doorverwijzing of als dat spannend is begin je bij de praktijkondersteuner.
Trouwens, ik heb op werk ook mijn onzekerheid uitgesproken en daar scheelt. Je hoeft niet alles alleen op te lossen!
Trouwens, ik heb op werk ook mijn onzekerheid uitgesproken en daar scheelt. Je hoeft niet alles alleen op te lossen!
woensdag 3 mei 2023 om 12:44
Ah welja, bij mij gaan er ook dingen niet goed. Ze doen het er maar mee hoor. Men vindt vast wat van me, maar ik vind ook wat van anderen. Zo staan we gelijk.
Ik lijd ook aan imposter syndrome, maar dat is niet vanwege eventuele onkunde, maar meer vanwege mijn extreme luiheid… ik ben het tegenovergestelde van een perfectionist. Ik rommel vaak maar een beetje aan en doe dingen op het laatste moment. En dan zie ik hoeveel energie anderen ergens in steken, met min of meer hetzelfde resultaat en dan voel ik me schuldig. Ik heb altijd goede voornemens om dingen eens grondig en getailleerd aan te pakken, en dan zit ik toch weer te lummelen om uiteindelijk geen tijd meer te hebben voor perfectionisme.
Ik lijd ook aan imposter syndrome, maar dat is niet vanwege eventuele onkunde, maar meer vanwege mijn extreme luiheid… ik ben het tegenovergestelde van een perfectionist. Ik rommel vaak maar een beetje aan en doe dingen op het laatste moment. En dan zie ik hoeveel energie anderen ergens in steken, met min of meer hetzelfde resultaat en dan voel ik me schuldig. Ik heb altijd goede voornemens om dingen eens grondig en getailleerd aan te pakken, en dan zit ik toch weer te lummelen om uiteindelijk geen tijd meer te hebben voor perfectionisme.
lorem_ipsum wijzigde dit bericht op 03-05-2023 13:01
10.38% gewijzigd
woensdag 3 mei 2023 om 12:53
Maar je zet jezelf volledig klem zo, als je zelfs twijfelt aan je mogelijkheid om de twijfel ooit los te kunnen laten.Pitabroodje schreef: ↑03-05-2023 10:37Dankjewel voor jullie reacties. Ik heb tot nu toe steeds gedacht: een psycholoog kan mij niet helpen met sociale vaardigheden die ik gewoon niet voldoende heb.
Ik kan mij bijna niet voorstellen, dat ik mijn oordeel daarin over mezelf los kan laten. Ik vind dat ik in mijn functie dit gewoon in de vingers moet hebben maar ik heb het niet en vraag me ook steeds meer af of het nog wel gaat ontwikkelen.
Probeer het gewoon, zoek een psycholoog en zie wat er uit komt. Wat heb je te verliezen?
Trouwens, een van de meest succesvolle collega´s die ik ken, vraagt zich bij een nieuwe uitdaging niet af ´kan ik dat sel, hoe kan ik dit zelf oplossen / realiseren ´ maar wel ´wie kan me daarbij helpen?´
Je kan immers onmogelijk in alles goed zijn.
woensdag 3 mei 2023 om 13:00
Mag ik vragen welke alternatieve therapie jou geholpen heeft?Advocaatje schreef: ↑03-05-2023 12:40Herkenbaar. Tenminste, ik heb ook een verantwoordelijke functie en ben zelf erg onzeker en denk dat ik het niet kan. Ik herken vooral de gedachten dat je het ook zelf moet oplossen, voor alles verantwoordelijk bent, dingen niet verdient, etc. Ik ben zelf meer in de alternatieve hoek voor iets anders aan de slag gegaan en daar kwam een hoop los en ik merk wel dat het beter gaat. Als ik jou was zou ik echt naar de huisarts gaan. Voor doorverwijzing of als dat spannend is begin je bij de praktijkondersteuner.
Trouwens, ik heb op werk ook mijn onzekerheid uitgesproken en daar scheelt. Je hoeft niet alles alleen op te lossen!
woensdag 3 mei 2023 om 13:02
Dit herken ik ook, alleen is het bij mij uitstelgedrag omdat ik dan niet geconfronteerd wil worden met alle gevoelens over mijzelf. Als het dan echt MOET, ga ik verstand op 0 en gewoon doen. Dat doe ik eigenlijk heel mijn leven al als ik onzeker ben: verstand op 0 en doen. Ik hoopte dat je dan vanzelf zekerder zou worden, maar dat blijkt niet zo te werken helaas.Lorem_Ipsum schreef: ↑03-05-2023 12:44Ah welja, bij mij gaan er ook dingen niet goed. Ze doen het er maar mee hoor. Men vindt vast wat van me, maar ik vind ook wat van anderen. Zo staan we gelijk.
Ik lijd ook aan imposter syndrome, maar dat is niet vanwege eventuele onkunde, maar meer vanwege mijn extreme luiheid… ik rommel vaak maar een beetje aan en doe dingen op het laatste moment. En dan zie ik hoeveel energie anderen ergens in steken, met min of meer hetzelfde resultaat en dan voel ik me schuldig. Ik heb altijd goede voornemens om dingen eens grondig en getailleerd aan te pakken, en dan zit ik toch weer te lummelen om uiteindelijk geen tijd meer te hebben voor perfectionisme.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
