Psyche
alle pijlers
Ik kan niet meer..
zaterdag 13 januari 2018 om 21:44
Gisteravond heeft mijn (nu ex)-vriend onze turbulente relatie beëindigd (een deel van het verhaal is te lezen door te loepen). Binnen een halfjaar is het nu voor de derde keer uit. Ik ben op, gebroken. Kan niet meer. Ik zit hier alleen in mijn sociale huurflat in de achterbuurt van deze stad op een plek waar ik het verschrikkelijk wonen vind. maar er vooral ben gaan wonen omdat mijn werk om de hoek zat. Dat werk heb ik ook niet meer. Ik kan niet terecht bij zowel mijn vader als mijn moeder.
Er zijn vrienden waar ik wellicht straks heen kan maar die hebben nu nog verjaardagsvisite.. Ik ben kapot. Ik zit al een tijdlang in een depressie en ik kan niet meer. Alles gaat mis of verkeerd en ik lijk het voor niemand goed te kunnen doen. De enige reden dat ik er nog ben zijn mijn huisdiertjes die niet zonder me kunnen...
Er zijn vrienden waar ik wellicht straks heen kan maar die hebben nu nog verjaardagsvisite.. Ik ben kapot. Ik zit al een tijdlang in een depressie en ik kan niet meer. Alles gaat mis of verkeerd en ik lijk het voor niemand goed te kunnen doen. De enige reden dat ik er nog ben zijn mijn huisdiertjes die niet zonder me kunnen...
donderdag 18 januari 2018 om 21:34
Tja, weet je? Voor mezelf sprekend:
Alles wat hier gesuggereerd wordt, wimpel je af, zien we anders, is niet zo, klopt niet, ligt aan een ander.
Dan blijft er weinig te helpen over.
En ik weet zeker dat je deze opvatting ook wel weer zal pareren.
Succes met je strijd tegen de wereld. Meen ik oprecht.
Ik zou je wensen dat je mensen toe ging laten, dat je bedankt voor de invalshoeken die je in dit topic krijgt.
Dat je ziet dat mensen met je mee willen denken. Wanneer ik het idee heb tegen dat mijn posts niet is waar de TO op zit te wachten.
dan haak ik af in een topic, zo simpel is het nu eenmaal.
donderdag 18 januari 2018 om 22:28
Eens met Doreia. We hebben met z'n allen geprobeerd je verschillende kanten van jouw problemen te laten zien, maar kennelijk komt die boodschap niet helemaal (of liever gezegd: helemaal niet) over.
Wat ik wel knap van je vind is dat je telkens blijft reageren, ofschoon we je niet met fluwelen handschoentjes hebben aangepakt. Je gaat dan wel niet echt in op de goede raad, maar je duikt ook niet onder.
Ik hoop oprecht voor je dat je je leven binnen afzienbare tijd weer goed op de rails krijgt. Dat je verdriet om de verbroken relatie slijt, en dat je een zinvolle invulling van je dagen vindt. En of dat nu in een betaalde baan is of in vrijwilligerswerk, dat maakt in principe niet uit. Werk, betaald of niet, geeft structuur in je leven, een reden om je bed voor uit te komen, je krijgt sociale contacten en vooral: het geeft voldoening.
Wat ik wel knap van je vind is dat je telkens blijft reageren, ofschoon we je niet met fluwelen handschoentjes hebben aangepakt. Je gaat dan wel niet echt in op de goede raad, maar je duikt ook niet onder.
Ik hoop oprecht voor je dat je je leven binnen afzienbare tijd weer goed op de rails krijgt. Dat je verdriet om de verbroken relatie slijt, en dat je een zinvolle invulling van je dagen vindt. En of dat nu in een betaalde baan is of in vrijwilligerswerk, dat maakt in principe niet uit. Werk, betaald of niet, geeft structuur in je leven, een reden om je bed voor uit te komen, je krijgt sociale contacten en vooral: het geeft voldoening.
donderdag 18 januari 2018 om 22:30
En daar vraag ik hulp bij van het forum hier. Voor invulling van mijn dagen. Daarom zoek ik ook actief naar werk. Daarom overweeg ik antidepressiva en om vanaf binnenkort naar een lotgenotengroep te gaan...maar iedereen in dit topic valt vooral over dat ik mijn inkomsten van vrijwilligerswerk voor mezelf wil.. dat bedrag was bedoeld om op vakantie te gaan met nu ex...
vrijdag 19 januari 2018 om 00:41
Hi Snoopy, wat een herkenbaar verhaal.
Ik zit in een vergelijkbare situatie. Relatie (moeten) verbreken, ontslagen, van een dikke Audi naar de bus, vrijwel alleen de zorg voor mijn zoontje en familie en vrienden wonen allemaal ver weg dus geen hulp of sociaal vangnet. Heb ook bijna dagelijks het gevoel van 'Ik kan niet meer', in mijn geval dwingt mijn kindje mij om op te staan en ontbijt te maken etc, anders lag ik de hele dag in bed TLC te kijken en te janken. Energie ook nul, naar supermarkt lopen, aardappels schillen, het is gewoon een opgave.
Ben ook in therapie (oa EMDR om bepaalde gebeurtenissen uit mijn relatie te verwerken) Maar daar voel ik me niet echt beter door. Heb ook indd behoefte aan iemand die me
Praktische tips geeft. Zag er hier al veel voorbij komen. Ik heb ook gemerkt dat ik niet te veel grote en meeslepende dingen aan kan maar wel heel erg kan genieten van bv koffie drinken bij deli france of zoals bv vandaag een kussengevecht houden met mijn zoon. Je hebt huisdieren, alleen katten of ook honden? Honden dwingen je naar buiten te gaan en lichamelijk actief te blijven.
Ik heb zelf kort ww dus moet sws al solliciteren. Vind t heel moeilijk omdat ik altijd ambitieus was en hoogopgeleid ben maar het gevoel heb dat ik niet meer aankan dan een heel simpel baantje zonder verantwoordelijkheden, kantoorpolitiek of targets en overuren. Ik kan dat gewoon echt niet aan, maar ik kan mijn huur ook niet betalen van een simpelere baan..
Hoop dat je wat aan mijn herkenning hebt en laten we elkaar blijven steunen!
Ik zit in een vergelijkbare situatie. Relatie (moeten) verbreken, ontslagen, van een dikke Audi naar de bus, vrijwel alleen de zorg voor mijn zoontje en familie en vrienden wonen allemaal ver weg dus geen hulp of sociaal vangnet. Heb ook bijna dagelijks het gevoel van 'Ik kan niet meer', in mijn geval dwingt mijn kindje mij om op te staan en ontbijt te maken etc, anders lag ik de hele dag in bed TLC te kijken en te janken. Energie ook nul, naar supermarkt lopen, aardappels schillen, het is gewoon een opgave.
Ben ook in therapie (oa EMDR om bepaalde gebeurtenissen uit mijn relatie te verwerken) Maar daar voel ik me niet echt beter door. Heb ook indd behoefte aan iemand die me
Praktische tips geeft. Zag er hier al veel voorbij komen. Ik heb ook gemerkt dat ik niet te veel grote en meeslepende dingen aan kan maar wel heel erg kan genieten van bv koffie drinken bij deli france of zoals bv vandaag een kussengevecht houden met mijn zoon. Je hebt huisdieren, alleen katten of ook honden? Honden dwingen je naar buiten te gaan en lichamelijk actief te blijven.
Ik heb zelf kort ww dus moet sws al solliciteren. Vind t heel moeilijk omdat ik altijd ambitieus was en hoogopgeleid ben maar het gevoel heb dat ik niet meer aankan dan een heel simpel baantje zonder verantwoordelijkheden, kantoorpolitiek of targets en overuren. Ik kan dat gewoon echt niet aan, maar ik kan mijn huur ook niet betalen van een simpelere baan..
Hoop dat je wat aan mijn herkenning hebt en laten we elkaar blijven steunen!
vrijdag 19 januari 2018 om 17:47
Hey Caracolita, fijn om een stukje herkenning te horen, hoe rot de situatie ook mag zijn..Je zegt relatie moeten verbreken, wil je dat toelichten? Een dikke Audi heb ik nooit gehad, ik heb een klein autootje van 18 jaar oud (nu zal er vast wel weer kritiek komt omdat ik onder bewind sta en auto rij maargoed..). Ik kan ook niet gedijen in een heel commerciële werkomgeving. Dat heb ik geprobeerd in mijn vorige baan (klantenservice) maar dat vraagt echt te veel van me. Misschien moet ik inderdaad in kleinere stapjes tegelijk gaan denken.. Ik heb ook maar 3 maanden WW.
Mijn steun heb je in ieder geval!
Mijn steun heb je in ieder geval!
zaterdag 27 januari 2018 om 22:16
Dankje voor de tip..het klinkt als flink doorbijten maar alles dat kan helpen wil ik proberen..Ghettonoom schreef: ↑26-01-2018 18:17Hey! Het klinkt misschien heel gek maar persoonlijk hebben koude douches mij enorm geholpen bij me depressie. Wellicht iets om uit te proberen. Het versterkt je imuunsysteem enorm en ik voel me er stukken rustiger door
zaterdag 27 januari 2018 om 22:56
