Psyche
alle pijlers
Ik kan niet meer
donderdag 2 januari 2020 om 23:01
Ik snap vanuit je moeder gezien dat ze dit zegt, zij heeft niet de kracht gevonden om haar leven een andere wending te geven.Nacht1234 schreef: ↑02-01-2020 22:40Je hebt gelijk. Mijn moeder denkt alleen aan wat de mensen zullen zeggen. Ze zegt dat niemand me meer zou willen. Je hebt een lange relatie gehad en verloofd, nu wil je dit verbreken, dit kan ik niet accepteren zegt ze. Je moet er voor zorgen dat je je gelukkig zal voelen en opnieuw van hem gaat houden. Dit is wat ze tegen mij zegt.
Maar alleen al omdat je dit post, kan ik veronderstellen dat jij overweegt om dit te doorbreken. Jij wil voor een ander leven kiezen dan je moeder heeft gedaan, zij is het levende voorbeeld van hoe jij je toekomst niet voor je ziet. Ongeacht cultuur, geloof of afkomst, je bent mens, dus jij verdiend vrijheid van keuze over jouw eigen leven.
Waarom heb je niet eerder de relatie verbroken vraag jij je af. Heeft dat ook niet alles te maken met de verwachtingen van anderen? Met manipulatie van je verloofde? (Als je het uitmaakt doe ik mezelf iets aan)
Het heeft geen zin om je daar schuldig over te voelen. Kijk naar wat voor leven je achter je hebt, veel verdriet en eenzaamheid gekend, soms maak je dan misschien eens een minder goeie keuze, maar het betekent niet dat je dan daardoor je hele leven moet boeten voor iets wat je achteraf misschien anders had kunnen kiezen.
Hoe denk je dat jouw familie zou reageren als je ervoor kiest om de bruiloft niet door te zetten? Word je verstoten, ben je bang voor eerwraak, word je genegeerd, worden ze woedend? Wat is het ergste scenario in je hoofd wat er gaat gebeuren?
donderdag 2 januari 2020 om 23:05
als hij je op alle vlakken mishandeldt, zeker van hem weggaan en desnoods breken met de familie, als ze je echt graag zien zullen ze wel ooit proberen van terug contact te zoeken, je leeft in het westen, dus hier zal het al een pak simpeler zijn van je boeltje te pakken, gewoon maken dat je een dak boven je hoofd hebt en een job. meid wat doe je uzelf toch aan! als je enkel leeft om je familie te plezieren dan ga je uiteindelijk de familie de schuld geven waarom uw leven niet is wat je gehoopt hebt.
voor wie leef je? uw eigen of voor uw familie?
voor wie leef je? uw eigen of voor uw familie?
donderdag 2 januari 2020 om 23:05
Misschien heb je toch gelijk inderdaad. De manipulatie, verdriet en eenzaamheid. Zo heb ik er niet eerder over nagedacht. Mijn familie accepteert dit niet. Ze vragen mij dan wat ik niet leuk of goed vind aan hem. als ik dit uitleg bellen ze hem op en zeggen ze dat hij dat moet veranderen. Dit veranderd alleen niks voor mij. Het gevoel komt niet terug. Ik word gewoon aan mijn arm meegetrokken naar dat land om te trouwen. Als ik weg ga van huis zullen ze mij zoeken. Als ze me vinden weet ik zeker dat ik geslagen zal worden. Mij vermoorden zullen ze niet doen.Decadence schreef: ↑02-01-2020 23:01Ik snap vanuit je moeder gezien dat ze dit zegt, zij heeft niet de kracht gevonden om haar leven een andere wending te geven.
Maar alleen al omdat je dit post, kan ik veronderstellen dat jij overweegt om dit te doorbreken. Jij wil voor een ander leven kiezen dan je moeder heeft gedaan, zij is het levende voorbeeld van hoe jij je toekomst niet voor je ziet. Ongeacht cultuur, geloof of afkomst, je bent mens, dus jij verdiend vrijheid van keuze over jouw eigen leven.
Waarom heb je niet eerder de relatie verbroken vraag jij je af. Heeft dat ook niet alles te maken met de verwachtingen van anderen? Met manipulatie van je verloofde? (Als je het uitmaakt doe ik mezelf iets aan)
Het heeft geen zin om je daar schuldig over te voelen. Kijk naar wat voor leven je achter je hebt, veel verdriet en eenzaamheid gekend, soms maak je dan misschien eens een minder goeie keuze, maar het betekent niet dat je dan daardoor je hele leven moet boeten voor iets wat je achteraf misschien anders had kunnen kiezen.
Hoe denk je dat jouw familie zou reageren als je ervoor kiest om de bruiloft niet door te zetten? Word je verstoten, ben je bang voor eerwraak, word je genegeerd, worden ze woedend? Wat is het ergste scenario in je hoofd wat er gaat gebeuren?
donderdag 2 januari 2020 om 23:10
Hij heeft me geslagen inderdaad. Dit kwam omdat hij aangaf dat ik hem niet de benodigde liefde gaf, hij de verloving niet kan verbreken omdat ook zij familie dit niet accepteert. Hij gaf aan dat ik veranderd ben. Dat het hem pijn doet dat ik hem behandel als een normale vriend, veel afstand neem. Hierop kon ik niks zeggen. Door het schuldgevoel dat ik op dat moment kreeg kon ik niks meer zeggen. Toen begon hij met slaan. ik wil leven voor mezelf, maar als ik dit zal doen zullen er veel levens gaan veranderen. Familie die zich gaat schamen, verloofde die zegt dat zijn leven verpest is, omdat hij blijkbaar veel van mij houd en zijn toekomst heeft gepland met mij. Dat hij al zijn jaren met mij heeft doorgebracht en gewacht heeft tot we konden trouwen. Hij geeft aan dat hij erg boos is, omdat de dag van trouwen dichtbij komt en ik zo afstand neem. Ik weet dat ik met mijn ongeluk hem al helemaal niet gelukkig kan maken. Ook vind ik het wel eng om weg te gaan van huis en steeds te moeten leven met de gedachte dat er mensen zijn die me ‘ zoeken’icequeen2000 schreef: ↑02-01-2020 23:05als hij je op alle vlakken mishandeldt, zeker van hem weggaan en desnoods breken met de familie, als ze je echt graag zien zullen ze wel ooit proberen van terug contact te zoeken, je leeft in het westen, dus hier zal het al een pak simpeler zijn van je boeltje te pakken, gewoon maken dat je een dak boven je hoofd hebt en een job. meid wat doe je uzelf toch aan! als je enkel leeft om je familie te plezieren dan ga je uiteindelijk de familie de schuld geven waarom uw leven niet is wat je gehoopt hebt.
voor wie leef je? uw eigen of voor uw familie?
donderdag 2 januari 2020 om 23:11
Nacht1234 schreef: ↑02-01-2020 23:10Hij heeft me geslagen inderdaad. Dit kwam omdat hij aangaf dat ik hem niet de benodigde liefde gaf, hij de verloving niet kan verbreken omdat ook zij familie dit niet accepteert. Hij gaf aan dat ik veranderd ben. Dat het hem pijn doet dat ik hem behandel als een normale vriend, veel afstand neem. Hierop kon ik niks zeggen. Door het schuldgevoel dat ik op dat moment kreeg kon ik niks meer zeggen. Toen begon hij met slaan. ik wil leven voor mezelf, maar als ik dit zal doen zullen er veel levens gaan veranderen. Familie die zich gaat schamen, verloofde die zegt dat zijn leven verpest is, omdat hij blijkbaar veel van mij houd en zijn toekomst heeft gepland met mij. Dat hij al zijn jaren met mij heeft doorgebracht en gewacht heeft tot we konden trouwen. Hij geeft aan dat hij erg boos is, omdat de dag van trouwen dichtbij komt en ik zo afstand neem. Ik weet dat ik met mijn ongeluk hem al helemaal niet gelukkig kan maken. Ook vind ik het wel eng om weg te gaan van huis en steeds te moeten leven met de gedachte dat er mensen zijn die me ‘ zoeken’
Dit was trouwens niet de eerste keer van slaan. De eerste keer had ik niks verkeerds gedaan.
donderdag 2 januari 2020 om 23:16
En dan verwachten ze kleinkinderen, want ja dat hoort er ook bij natuurlijk. Bespaar je eventuele kinderen dit. Doorbreek de cirkel en wees een voorbeeld voor je vrouwelijke en zelfs mannelijke lotgenootjes.
Ik kan mij niet eens voorstellen wat een moeilijke keuze dit voor je moet zijn. Maar alsjeblieft neem alle hulp aan die je kunt krijgen. En neem je lot in eigen handen. Je bent het waard, en jij verdient een normaal leven waarin jij de dingen kunt doen die jou gelukkig maken. En je moeder en de rest van je familie hebben de vrijwillige keuze om daar een deel van uit te maken of niet.
Ik kan mij niet eens voorstellen wat een moeilijke keuze dit voor je moet zijn. Maar alsjeblieft neem alle hulp aan die je kunt krijgen. En neem je lot in eigen handen. Je bent het waard, en jij verdient een normaal leven waarin jij de dingen kunt doen die jou gelukkig maken. En je moeder en de rest van je familie hebben de vrijwillige keuze om daar een deel van uit te maken of niet.
donderdag 2 januari 2020 om 23:18
mss drastisch, maar desnoods verhuizen naar ander kant van land, ander identiteit nemen, als je echt zo bang bent van de familie, ik denk dat je spijtig genoeg geen uitzondering bent.
en iemand die je echt graag ziet, die slaat je niet. moet je vooral onthouden, hij wil je vooral bezitten uit schrik dat zijn vrienden of familie hem minder mannelijk gaan vinden en schrik dat zijn ego gekrenkt ga worden..
en iemand die je echt graag ziet, die slaat je niet. moet je vooral onthouden, hij wil je vooral bezitten uit schrik dat zijn vrienden of familie hem minder mannelijk gaan vinden en schrik dat zijn ego gekrenkt ga worden..
donderdag 2 januari 2020 om 23:28
Ja ze verwachten kleinkinderen. Mama zegt dat als ik een kind zal krijgen dat ik wel gelukkig zal worden. Dat ik dan iets heb om voor te leven. Dit geloof ik helemaal niet. Ik zou helemaal niet willen dat mijn kind een ongelukkige moeder heeft. Ik kan het ook niet verbergen, dus mijn kinderen zullen het ook aanvoelen. Ik wil eigenlijk geen kinderen, maar dit word ook niet geacepteerd in onze familie.. zo erg..Illinois schreef: ↑02-01-2020 23:16En dan verwachten ze kleinkinderen, want ja dat hoort er ook bij natuurlijk. Bespaar je eventuele kinderen dit. Doorbreek de cirkel en wees een voorbeeld voor je vrouwelijke en zelfs mannelijke lotgenootjes.
Ik kan mij niet eens voorstellen wat een moeilijke keuze dit voor je moet zijn. Maar alsjeblieft neem alle hulp aan die je kunt krijgen. En neem je lot in eigen handen. Je bent het waard, en jij verdient een normaal leven waarin jij de dingen kunt doen die jou gelukkig maken. En je moeder en de rest van je familie hebben de vrijwillige keuze om daar een deel van uit te maken of niet.
Ik ben psychisch niet stabiel en ben zo bang dat dit alleen erger word als ik alleen op een kamer zit, met het idee dat ze mij zoeken en ik er helemaal alleen voor sta. En dan nog een schuldgevoel dat ik gewoon niet weg krijg, terwijl ik diep van binnen weet dat ik niet de enige schuldige ben.
donderdag 2 januari 2020 om 23:29
Ik heb totaal geen verstand van hoe het verder zal gaan als je in de opvang terecht zal komen en je familie je gaat zoeken.
Ik weet niet in hoeverre zij jouw veiligheid kunnen waarborgen. Ik hoop dat je (misschien ook via internet) in contact kan komen met lotgenoten, dan kan je je er een beeld bij vormen.
Ik ben in ieder geval blij om je laatste zin te lezen, maar de rest is ook vreselijk, niemand mag jou slaan, je verloofde niet, je familie niet. Is dat wel cultuurgebonden? Ik geloof dat er in jouw cultuur ook genoeg families zijn die niet slaan en die wel respect zouden hebben voor de keuzes van de kinderen. Of ben ik dan te optimistisch? Dat eer in jouw cultuur veel belangrijker is moge duidelijk zijn maar is het niet zelfs voor jouw cultuur uitzonderlijk hoe je ouders hiermee omgaan? Of is dit heel normaal en heb ik geen idee..
Wat het ook is, welke cultuur je ook gewend bent, jij woont en leeft in Nederland, een vrij land, waar mensen en instanties je kunnen helpen als je die vrijheid wil pakken waar jij recht op hebt.
Ik hoop echt met heel mijn hart dat je voor je vrijheid durft te vechten.
Welke keuze je ook maakt, het gaat hoe dan ook in het hier en nu vreselijk veel pijn en verdriet doen, maar bij de ene keuze hou je de mogelijkheid open voor een gelukkige toekomst bij de andere keuze sluit je die deur.
Ik weet niet in hoeverre zij jouw veiligheid kunnen waarborgen. Ik hoop dat je (misschien ook via internet) in contact kan komen met lotgenoten, dan kan je je er een beeld bij vormen.
Ik ben in ieder geval blij om je laatste zin te lezen, maar de rest is ook vreselijk, niemand mag jou slaan, je verloofde niet, je familie niet. Is dat wel cultuurgebonden? Ik geloof dat er in jouw cultuur ook genoeg families zijn die niet slaan en die wel respect zouden hebben voor de keuzes van de kinderen. Of ben ik dan te optimistisch? Dat eer in jouw cultuur veel belangrijker is moge duidelijk zijn maar is het niet zelfs voor jouw cultuur uitzonderlijk hoe je ouders hiermee omgaan? Of is dit heel normaal en heb ik geen idee..
Wat het ook is, welke cultuur je ook gewend bent, jij woont en leeft in Nederland, een vrij land, waar mensen en instanties je kunnen helpen als je die vrijheid wil pakken waar jij recht op hebt.
Ik hoop echt met heel mijn hart dat je voor je vrijheid durft te vechten.
Welke keuze je ook maakt, het gaat hoe dan ook in het hier en nu vreselijk veel pijn en verdriet doen, maar bij de ene keuze hou je de mogelijkheid open voor een gelukkige toekomst bij de andere keuze sluit je die deur.
anoniem_64b3d26253f77 wijzigde dit bericht op 02-01-2020 23:33
0.19% gewijzigd
donderdag 2 januari 2020 om 23:30
Ik denk dat ik inderdaad geen andere keuze heb. Ik zou niemand kunnen slaan waarvan ik hou, maar door de dingen die hij benoemd en als hij zegt dat ik hem tot het punt breng dat hij zo woedend word. Dit doet dan pijn.icequeen2000 schreef: ↑02-01-2020 23:18mss drastisch, maar desnoods verhuizen naar ander kant van land, ander identiteit nemen, als je echt zo bang bent van de familie, ik denk dat je spijtig genoeg geen uitzondering bent.
en iemand die je echt graag ziet, die slaat je niet. moet je vooral onthouden, hij wil je vooral bezitten uit schrik dat zijn vrienden of familie hem minder mannelijk gaan vinden en schrik dat zijn ego gekrenkt ga worden..
Ik hoop dat alles goed komt en dan ik de moed zal hebben om voor mezelf te kiezen. Bedankt voor je reactie
donderdag 2 januari 2020 om 23:33
Je moeder heeft nooit geleerd om een eigen keuze te maken en dat is jou ook niet geleerd. Alles gaat om 'wat de ander vindt', maar die ander weet niet wat er in jouw hoofd en in je hart speelt. Weet je waar je echt blij van wordt? Weet je wat je vrolijk maakt? Weet je hoe je je toekomst ziet? Wat zou je willen doen? Het is totaal onbelangrijk wat andere mensen vinden als jij je rot voelt onder de keuzes die je maakt voor een ander. Jij moet jou leven leiden, niet zij. Jij bent de enige die invloed heeft op jouw leven. Niet wat je ouders vinden. Niet wat je verloofde vindt. En al helemaal niet wat de buurvrouw vindt.
Ik heb het echt met je te doen. Je moet iemand zijn die je niet bent en dat ga je niet gelukkig volhouden. Je voelt je nu al rot en ik ben bang dat je je nog slechter zal voelen als je doorgaat met dit toneelstuk. Jij houdt niet van hem en hij houdt niet van jou. Hij is geen goede man voor je en je verdient een man die jou geweldig vindt.
(en ik kan me niet voorstellen dat je als ouder je dochter willens en wetens ongelukkig maakt, omdat je bang bent voor reacties uit de omgeving.)
Ik heb het echt met je te doen. Je moet iemand zijn die je niet bent en dat ga je niet gelukkig volhouden. Je voelt je nu al rot en ik ben bang dat je je nog slechter zal voelen als je doorgaat met dit toneelstuk. Jij houdt niet van hem en hij houdt niet van jou. Hij is geen goede man voor je en je verdient een man die jou geweldig vindt.
(en ik kan me niet voorstellen dat je als ouder je dochter willens en wetens ongelukkig maakt, omdat je bang bent voor reacties uit de omgeving.)
donderdag 2 januari 2020 om 23:37
Nacht1234 schreef: ↑02-01-2020 23:30Ik denk dat ik inderdaad geen andere keuze heb. Ik zou niemand kunnen slaan waarvan ik hou, maar door de dingen die hij benoemd en als hij zegt dat ik hem tot het punt breng dat hij zo woedend word. Dit doet dan pijn.
Ik hoop dat alles goed komt en dan ik de moed zal hebben om voor mezelf te kiezen. Bedankt voor je reactie
Lieve Nacht, die moed heb je!!
Je hebt al de eerste stap gezet door hier je gevoel op te schrijven. Je weet in je hart wat je wil. En dat hart is zo belangrijk en het kostbaarste wat je hebt. Jij moet namelijk nog heel je leven met jou doen. Niemand anders.
donderdag 2 januari 2020 om 23:40
Bedankt voor de reactie. Je hebt gelijk. Binnen ons cultuur zijn er ook veel mensen die scheiden accepteren en denken aan het geluk van hun kinderen. Ook zijn er ouders die een verloving verbreken ook accepteren. Er zijn zelfs mensen die wonen samen en zijn niet getrouwd. Binnen ons cultuur komt dit niet zo vaak voor. Het verschilt dus eigenlijk per familie. Ik vind de keuze maken heel moeilijk. Ik vind het vooral moeilijk om zoveel te moeten inleveren, omdat ik de moed niet had om het eerder te verbreken. Ook vind ik het moeilijk, omdat ik vaak genoeg dacht dat ik wel gelukkig was, terwijl dat helemaal niet zo was. Ik deed alsof ik van hem hield. Ik snap niet waarom ik dit gedaan heb. En ik vind het ook erg slecht van mezelf.Decadence schreef: ↑02-01-2020 23:29Ik heb totaal geen verstand van hoe het verder zal gaan als je in de opvang terecht zal komen en je familie je gaat zoeken.
Ik weet niet in hoeverre zij jouw veiligheid kunnen waarborgen. Ik hoop dat je (misschien ook via internet) in contact kan komen met lotgenoten, dan kan je je er een beeld bij vormen.
Ik ben in ieder geval blij om je laatste zin te lezen, maar de rest is ook vreselijk, niemand mag jou slaan, je verloofde niet, je familie niet. Is dat wel cultuurgebonden? Ik geloof dat er in jouw cultuur ook genoeg families zijn die niet slaan en die wel respect zouden hebben voor de keuzes van de kinderen. Of ben ik dan te optimistisch? Dat eer in jouw cultuur veel belangrijker is moge duidelijk zijn maar is het niet zelfs voor jouw cultuur uitzonderlijk hoe je ouders hiermee omgaan? Of is dit heel normaal en heb ik geen idee..
Wat het ook is, welke cultuur je ook gewend bent, jij woont en leeft in Nederland, een vrij land, waar mensen en instanties je kunnen helpen als je die vrijheid wil pakken waar jij recht op hebt.
Ik hoop echt met heel mijn hart dat je voor je vrijheid durft te vechten.
Welke keuze je ook maakt, het gaat hoe dan ook in het hier en nu vreselijk veel pijn en verdriet doen, maar bij de ene keuze hou je de mogelijkheid open voor een gelukkige toekomst bij de andere keuze sluit je die deur.
donderdag 2 januari 2020 om 23:44
Deze post raakt me. Wat naar dat je in deze situatie zit. 
Ook ik hoop dat je voor jezelf kunt kiezen. Laat je in ieder geval niet aanpraten dat je door het krijgen van een kind gelukkiger gaat worden; dit is vaak niet zo, zeker als de relatie niet goed zit (en in jouw cultuur is het zeker ook vanzelfsprekend dat de vrouw 90% van de zorg en huishouden op zich neemt, of is dat een vooroordeel van mij?). Getrouwd én met kinderen én met minder/geen werk is het nog moeilijker om aan deze situatie te ontsnappen.
En weet wat je waard bent! Ik vind het zo verdrietig om te lezen dat je niet bent weggegaan nadat je voor het eerst bent geslagen en ook dat je noemt dat de meeste mensen jouw werk 'dom' vinden. Je doet ontzettend waardevol werk.
Ga voor jezelf!
Sterkte.
Ook ik hoop dat je voor jezelf kunt kiezen. Laat je in ieder geval niet aanpraten dat je door het krijgen van een kind gelukkiger gaat worden; dit is vaak niet zo, zeker als de relatie niet goed zit (en in jouw cultuur is het zeker ook vanzelfsprekend dat de vrouw 90% van de zorg en huishouden op zich neemt, of is dat een vooroordeel van mij?). Getrouwd én met kinderen én met minder/geen werk is het nog moeilijker om aan deze situatie te ontsnappen. En weet wat je waard bent! Ik vind het zo verdrietig om te lezen dat je niet bent weggegaan nadat je voor het eerst bent geslagen en ook dat je noemt dat de meeste mensen jouw werk 'dom' vinden. Je doet ontzettend waardevol werk.
Ga voor jezelf!
Sterkte.
donderdag 2 januari 2020 om 23:45
Ik heb het met mijn moeder erover gehad. Ik heb haar gevraagd waarom ze is gaan trouwen terwijl ze niet wilde. Ik heb gevraagd waarom ze niet naar de politie is gegaan. Ze zei toen dat ze dat niet zou doen voor haar familie. Al die jaren dat ze zo ongelukkig is geweest, heeft ze gezegd dat ze als het nu was gebeurd dat ze weer niks had gedaan, voor haar familie. Hier schrok ik wel van.*TanteSjaan* schreef: ↑02-01-2020 23:33Je moeder heeft nooit geleerd om een eigen keuze te maken en dat is jou ook niet geleerd. Alles gaat om 'wat de ander vindt', maar die ander weet niet wat er in jouw hoofd en in je hart speelt. Weet je waar je echt blij van wordt? Weet je wat je vrolijk maakt? Weet je hoe je je toekomst ziet? Wat zou je willen doen? Het is totaal onbelangrijk wat andere mensen vinden als jij je rot voelt onder de keuzes die je maakt voor een ander. Jij moet jou leven leiden, niet zij. Jij bent de enige die invloed heeft op jouw leven. Niet wat je ouders vinden. Niet wat je verloofde vindt. En al helemaal niet wat de buurvrouw vindt.
Ik heb het echt met je te doen. Je moet iemand zijn die je niet bent en dat ga je niet gelukkig volhouden. Je voelt je nu al rot en ik ben bang dat je je nog slechter zal voelen als je doorgaat met dit toneelstuk. Jij houdt niet van hem en hij houdt niet van jou. Hij is geen goede man voor je en je verdient een man die jou geweldig vindt.
(en ik kan me niet voorstellen dat je als ouder je dochter willens en wetens ongelukkig maakt, omdat je bang bent voor reacties uit de omgeving.)
We zijn zo een hechte familie. We wonen erg dicht bij elkaar. Iedereen in de familie trouwt ook met iemand uit de familie. Ik vind dit zo moeilijk. Ik wil een leven zonder al die mensen. Niet dat ik niet van ze hou, ik heb gewoon een andere gedachte. Mijn moeder en vader hebben ondanks alles goed voor me gezorgd. Mama is ook ziek, hyperventilatie, trillende handen en gezicht. Ik ben bang dat haar iets overkomt eigenlijk.
donderdag 2 januari 2020 om 23:46
Lieve Nacht, je bent wel heel streng voor jezelf. Het is niet slecht wat je hebt gedaan. Echt niet. Je hebt geprobeerd om aan de verwachtingen van je familie en je verloofde te voldoen. Helaas passen die verwachtingen niet bij jou, maar dat maakt je nog niet slecht.
Het is veel lastiger om zelf na te denken dan wanneer er voor je gedacht wordt. Dat maakt je niet slecht of laf. Dat maakt je een vrouw die zich ontwikkelt en een goed stel hersens heeft.
Eerlijk gezegd vind ik je vooral dapper. Het is heel makkelijk om maar te blijven ademen en doen wat van je wordt gevraagd, zodat je weet wat de toekomst brengt. Ook al die die toekomst naar, je weet waar je aan toe bent. Door niet meer aan de verwachtingen te willen of kunnen voldoen betekent ook dat je toekomst ineens onzeker wordt en je er helemaal alleen voor zal staan.
Ik denk overigens niet dat je dit alleen zal doen. Ik denk dat jij mensen ontmoet die met jou je leven kunnen gaan vormgeven en met wie je een goede band op zal bouwen.
Het is veel lastiger om zelf na te denken dan wanneer er voor je gedacht wordt. Dat maakt je niet slecht of laf. Dat maakt je een vrouw die zich ontwikkelt en een goed stel hersens heeft.
Eerlijk gezegd vind ik je vooral dapper. Het is heel makkelijk om maar te blijven ademen en doen wat van je wordt gevraagd, zodat je weet wat de toekomst brengt. Ook al die die toekomst naar, je weet waar je aan toe bent. Door niet meer aan de verwachtingen te willen of kunnen voldoen betekent ook dat je toekomst ineens onzeker wordt en je er helemaal alleen voor zal staan.
Ik denk overigens niet dat je dit alleen zal doen. Ik denk dat jij mensen ontmoet die met jou je leven kunnen gaan vormgeven en met wie je een goede band op zal bouwen.
donderdag 2 januari 2020 om 23:48
Mooie post.*TanteSjaan* schreef: ↑02-01-2020 23:46Lieve Nacht, je bent wel heel streng voor jezelf. Het is niet slecht wat je hebt gedaan. Echt niet. Je hebt geprobeerd om aan de verwachtingen van je familie en je verloofde te voldoen. Helaas passen die verwachtingen niet bij jou, maar dat maakt je nog niet slecht.
Het is veel lastiger om zelf na te denken dan wanneer er voor je gedacht wordt. Dat maakt je niet slecht of laf. Dat maakt je een vrouw die zich ontwikkelt en een goed stel hersens heeft.
Eerlijk gezegd vind ik je vooral dapper. Het is heel makkelijk om maar te blijven ademen en doen wat van je wordt gevraagd, zodat je weet wat de toekomst brengt. Ook al die die toekomst naar, je weet waar je aan toe bent. Door niet meer aan de verwachtingen te willen of kunnen voldoen betekent ook dat je toekomst ineens onzeker wordt en je er helemaal alleen voor zal staan.
Ik denk overigens niet dat je dit alleen zal doen. Ik denk dat jij mensen ontmoet die met jou je leven kunnen gaan vormgeven en met wie je een goede band op zal bouwen.
donderdag 2 januari 2020 om 23:55
Jij bent niet slecht!! Herhaal dit aub een miljoen keer voor jezelf, ik ben niet slecht, ik ben niet slecht, ik ben niet slecht.....! Ik weet dat je dit gelooft, en ik kan dat echt niet zomaar uit je systeem halen, maar echt waar, geloof mij, je bent niet slecht.Nacht1234 schreef: ↑02-01-2020 23:40Bedankt voor de reactie. Je hebt gelijk. Binnen ons cultuur zijn er ook veel mensen die scheiden accepteren en denken aan het geluk van hun kinderen. Ook zijn er ouders die een verloving verbreken ook accepteren. Er zijn zelfs mensen die wonen samen en zijn niet getrouwd. Binnen ons cultuur komt dit niet zo vaak voor. Het verschilt dus eigenlijk per familie. Ik vind de keuze maken heel moeilijk. Ik vind het vooral moeilijk om zoveel te moeten inleveren, omdat ik de moed niet had om het eerder te verbreken. Ook vind ik het moeilijk, omdat ik vaak genoeg dacht dat ik wel gelukkig was, terwijl dat helemaal niet zo was. Ik deed alsof ik van hem hield. Ik snap niet waarom ik dit gedaan heb. En ik vind het ook erg slecht van mezelf.
De keuzes die je gemaakt heb komen voort uit jouw opvoeding en de dingen die je hebt meegemaakt. Gelukkig zie je om je heen zelfs in je eigen cultuur dat dit niet normaal is. Je hebt geen warme jeugd gehad, geen liefde en geborgenheid van je ouders. Opvoeden is ook een kind leren keuzes te maken, dat hebben zij jou niet geleerd, ze hebben je alleen geleerd dat je je heel erg veel moet aantrekken van wat anderen van je vinden ten koste van je eigen geluk. Hoe kan je jezelf dan kwalijk nemen dat je de relatie niet eerder hebt verbroken, had je die vrijheid überhaupt om die relatie te verbreken, dat geloof ik helemaal niet zo. Je kan hier niks aan doen, echt niet.
Ga geen tijd verspillen aan schuldgevoel, je gaat er niets mee opschieten, wees mild voor jezelf, je weet vast diep van binnen dat dit niet jouw schuld is, probeer naar dat gevoel te luisteren.
vrijdag 3 januari 2020 om 00:15
Bedankt voor je lieve bericht. Het probleem is dat iedere adem pijn doet van binnen, daarom moet ik wat doen, dat weet ik. Ik vertel natuurlijk mijn kant van het verhaal. deze relatie duurt al langer als tien jaar, dan moest ik wel eerder stoppen met het ‘toneelspelen’, niet een paar maanden voor het trouwen nu alle familie’s zou blij en trots zijn. Daarom ben ik best streng voor mezelf*TanteSjaan* schreef: ↑02-01-2020 23:46Lieve Nacht, je bent wel heel streng voor jezelf. Het is niet slecht wat je hebt gedaan. Echt niet. Je hebt geprobeerd om aan de verwachtingen van je familie en je verloofde te voldoen. Helaas passen die verwachtingen niet bij jou, maar dat maakt je nog niet slecht.
Het is veel lastiger om zelf na te denken dan wanneer er voor je gedacht wordt. Dat maakt je niet slecht of laf. Dat maakt je een vrouw die zich ontwikkelt en een goed stel hersens heeft.
Eerlijk gezegd vind ik je vooral dapper. Het is heel makkelijk om maar te blijven ademen en doen wat van je wordt gevraagd, zodat je weet wat de toekomst brengt. Ook al die die toekomst naar, je weet waar je aan toe bent. Door niet meer aan de verwachtingen te willen of kunnen voldoen betekent ook dat je toekomst ineens onzeker wordt en je er helemaal alleen voor zal staan.
Ik denk overigens niet dat je dit alleen zal doen. Ik denk dat jij mensen ontmoet die met jou je leven kunnen gaan vormgeven en met wie je een goede band op zal bouwen.
vrijdag 3 januari 2020 om 00:16
Ik heb een screenshot gemaakt van je bericht en zal er ieder moment naar kijken als ik weer dat schuldgevoel heel erg ga voelen. Dankjewel.Decadence schreef: ↑02-01-2020 23:55Jij bent niet slecht!! Herhaal dit aub een miljoen keer voor jezelf, ik ben niet slecht, ik ben niet slecht, ik ben niet slecht.....! Ik weet dat je dit gelooft, en ik kan dat echt niet zomaar uit je systeem halen, maar echt waar, geloof mij, je bent niet slecht.
De keuzes die je gemaakt heb komen voort uit jouw opvoeding en de dingen die je hebt meegemaakt. Gelukkig zie je om je heen zelfs in je eigen cultuur dat dit niet normaal is. Je hebt geen warme jeugd gehad, geen liefde en geborgenheid van je ouders. Opvoeden is ook een kind leren keuzes te maken, dat hebben zij jou niet geleerd, ze hebben je alleen geleerd dat je je heel erg veel moet aantrekken van wat anderen van je vinden ten koste van je eigen geluk. Hoe kan je jezelf dan kwalijk nemen dat je de relatie niet eerder hebt verbroken, had je die vrijheid überhaupt om die relatie te verbreken, dat geloof ik helemaal niet zo. Je kan hier niks aan doen, echt niet.
Ga geen tijd verspillen aan schuldgevoel, je gaat er niets mee opschieten, wees mild voor jezelf, je weet vast diep van binnen dat dit niet jouw schuld is, probeer naar dat gevoel te luisteren.
