Psyche
alle pijlers
Ik kan niet tegen feedback/kritiek
woensdag 26 juli 2023 om 22:26
Zoals de titel al zegt: ik kan slecht tegen kritiek/feedback.
Vandaag op het werk heb ik een mailtje gekregen van mijn leidinggevende (als antwoord op een mail van mij) waarin zij aangaf het met een aantal dingen niet eens te zijn en met voorbeelden over hoe ik dingen anders moet aanpakken. Ik heb hier nu al de hele dag buikpijn van en heb zelfs overwogen om maar gewoon helemaal ontslag te nemen (wat ik natuurlijk niet ga doen, maar het voelt wel zo heftig voor mij).
Ik klap dicht en geef de ander (mijn leidinggevende in dit geval) gelijk. Ik heb iets terug gemaild in de trant van 'Okee bedankt, ik ga ermee aan de slag'. Dit terwijl ik me helemaal niet gehoord voel in wat ik haar voor heb gelegd.
Ook in mijn privé leven kan ik het lastig hebben als mijn man mij op punten wijst die ik anders of beter had kunnen doen. Ik laat het hem dan liever zelf doen als ik het toch niet goed doe.
Ik wil graag alles goed doen en het voelt alsof ik faal als een ander feedback geeft.
Vandaag voel ik me dus sinds de mailwisseling vanochtend down en kan ik het niet van me af laten glijden.
Wie herkent dit en heeft er tips voor mij? Dingen worden nu zo groot en zwaar terwijl dat eigenlijk niet hoeft, maar de knoop in m'n maag blijft.
Vandaag op het werk heb ik een mailtje gekregen van mijn leidinggevende (als antwoord op een mail van mij) waarin zij aangaf het met een aantal dingen niet eens te zijn en met voorbeelden over hoe ik dingen anders moet aanpakken. Ik heb hier nu al de hele dag buikpijn van en heb zelfs overwogen om maar gewoon helemaal ontslag te nemen (wat ik natuurlijk niet ga doen, maar het voelt wel zo heftig voor mij).
Ik klap dicht en geef de ander (mijn leidinggevende in dit geval) gelijk. Ik heb iets terug gemaild in de trant van 'Okee bedankt, ik ga ermee aan de slag'. Dit terwijl ik me helemaal niet gehoord voel in wat ik haar voor heb gelegd.
Ook in mijn privé leven kan ik het lastig hebben als mijn man mij op punten wijst die ik anders of beter had kunnen doen. Ik laat het hem dan liever zelf doen als ik het toch niet goed doe.
Ik wil graag alles goed doen en het voelt alsof ik faal als een ander feedback geeft.
Vandaag voel ik me dus sinds de mailwisseling vanochtend down en kan ik het niet van me af laten glijden.
Wie herkent dit en heeft er tips voor mij? Dingen worden nu zo groot en zwaar terwijl dat eigenlijk niet hoeft, maar de knoop in m'n maag blijft.
demamavanlois wijzigde dit bericht op 26-07-2023 22:28
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
0.28% gewijzigd
woensdag 26 juli 2023 om 22:34
Ik denk dat de gemiddelde mens kritiek lastig vindt, dat is niet gek. Ik herken de knoop in mijn buik ook wel en vaak moet het even zakken, moet ik het even processen en dan lost het vanzelf op.
Is het een idee om even face to face met je leidinggevende te gaan zitten? Vertel haar vooral ook dat je hier last van hebt, je hebt niet zoveel te verliezen.
Sowieso is het goed om te proberen om-denken. Ieder mens doet maar wat en niet iedereen is zich altijd bewust van het rotgevoel dat een ander hierover heeft.
Wellicht heeft je LG goede bedoelingen om zaken zo glad mogelijk te laten verlopen en is ze er niet op uit jou af te kammen of rot te laten voelen.
Wat is de reden dat je man het nodig vindt je te bekritiseren, kun je daar een voorbeeld van geven? Of wil hij gewoon graag dat je het op zijn manier doet?
Is het een idee om even face to face met je leidinggevende te gaan zitten? Vertel haar vooral ook dat je hier last van hebt, je hebt niet zoveel te verliezen.
Sowieso is het goed om te proberen om-denken. Ieder mens doet maar wat en niet iedereen is zich altijd bewust van het rotgevoel dat een ander hierover heeft.
Wellicht heeft je LG goede bedoelingen om zaken zo glad mogelijk te laten verlopen en is ze er niet op uit jou af te kammen of rot te laten voelen.
Wat is de reden dat je man het nodig vindt je te bekritiseren, kun je daar een voorbeeld van geven? Of wil hij gewoon graag dat je het op zijn manier doet?
...
woensdag 26 juli 2023 om 22:53
Ik herken het wel, maar alleen binnen mijn relatie. Wat betreft werk heb ik dat totaal niet en vraag ik mijn collega’s regelmatig om feedback te geven.
De reden dat veel mensen niet zo goed om kunnen gaan met kritiek is dat ze de koppeling maken met hun persoonlijkheid. Daardoor voelt kritiek al snel als een persoonlijke aanval en dat maakt allerlei emoties los. Dat laatste is begrijpelijk, maar feedback, zeker werk gerelateerd, gaat over gedrag. Gevoelsmatig- voor mij dan - is dan in mijn werk ook zo. Zelf moet ik ook vaak feedback geven, dat hoort bij mijn functie, en daar probeer ik dat ook bewust te doen. “Je doet dit en dat niet op de goede manier” is niet hetzelfde als “je bent waardeloos”, maar enkel “ik wil dat je dat anders doet”. En dat mogen anderen me vertellen, graag zelfs, want het is een aanleiding om mezelf te verbeteren.
In mijn relatie ligt dat wat lastiger, omdat ik een emotionele band met mijn vrouw heb en die scheiding veel vager is. Maar ik leer nu ook dat beter te scheiden. Mijn vrouw zegt vaak: “Maar dat mag ik toch zeggen?” En daar heeft ze in principe wel gelijk in.
In mijn geval helpt praten met een psycholoog hier heel goed bij…
De reden dat veel mensen niet zo goed om kunnen gaan met kritiek is dat ze de koppeling maken met hun persoonlijkheid. Daardoor voelt kritiek al snel als een persoonlijke aanval en dat maakt allerlei emoties los. Dat laatste is begrijpelijk, maar feedback, zeker werk gerelateerd, gaat over gedrag. Gevoelsmatig- voor mij dan - is dan in mijn werk ook zo. Zelf moet ik ook vaak feedback geven, dat hoort bij mijn functie, en daar probeer ik dat ook bewust te doen. “Je doet dit en dat niet op de goede manier” is niet hetzelfde als “je bent waardeloos”, maar enkel “ik wil dat je dat anders doet”. En dat mogen anderen me vertellen, graag zelfs, want het is een aanleiding om mezelf te verbeteren.
In mijn relatie ligt dat wat lastiger, omdat ik een emotionele band met mijn vrouw heb en die scheiding veel vager is. Maar ik leer nu ook dat beter te scheiden. Mijn vrouw zegt vaak: “Maar dat mag ik toch zeggen?” En daar heeft ze in principe wel gelijk in.
In mijn geval helpt praten met een psycholoog hier heel goed bij…
Fate is just the weight of circumstances
woensdag 26 juli 2023 om 22:56
Maak het niet zo persoonlijk, het zal die leidinggevende gewoon om het eindresultaat gaan. Tenminste, in een normale werksituatie zal men er niet op uit zijn jou te pesten.
En bij je man, moet ik dan denken aan tips over het inruimen van de vaatwasser ofzo?
En geef je zelf weleens kritiek, of zou je dat zelf nooit doen? Want misschien is het voor jou iets heel zwaars, terwijl een ander dat zo niet bedoelt.
Ik heb vaak het omgekeerde, kritiek raakt mij zelden. Ik heb wel een beroep waar je sowieso een dikke huid moet hebben, qua kritiek. Dus misschien ben ik wel helemaal afgestompt.
En bij je man, moet ik dan denken aan tips over het inruimen van de vaatwasser ofzo?
En geef je zelf weleens kritiek, of zou je dat zelf nooit doen? Want misschien is het voor jou iets heel zwaars, terwijl een ander dat zo niet bedoelt.
Ik heb vaak het omgekeerde, kritiek raakt mij zelden. Ik heb wel een beroep waar je sowieso een dikke huid moet hebben, qua kritiek. Dus misschien ben ik wel helemaal afgestompt.
woensdag 26 juli 2023 om 22:58
woensdag 26 juli 2023 om 23:01
Ik herken dit wel. Probeer vaak alles zo goed mogelijk te doen en hou imo veel rekening met anderen. Als ik dan kritiek krijg heb ik echt het gevoel gefaald te hebben.
Wat bij mij geholpen heeft is meer eigenwaarde en meer vertrouwen in mijn eigen perceptie.
Daarnaast is niemand perfect dus je eisen bijstellen naar jezelf werkt soms ook.
Wat bij mij geholpen heeft is meer eigenwaarde en meer vertrouwen in mijn eigen perceptie.
Daarnaast is niemand perfect dus je eisen bijstellen naar jezelf werkt soms ook.
vekl wijzigde dit bericht op 26-07-2023 23:01
Reden: Spelfoutje
Reden: Spelfoutje
0.29% gewijzigd
woensdag 26 juli 2023 om 23:03
Ik denk dat dat stuk over werk ook ligt aan het soort werk. In mijn werk moet je een flink stuk van jezelf laten zien en gaat de echt niet alleen over gedrag. Als iemand daar dan feedback op geeft is dat echt wel even slikken.cygnus schreef: ↑26-07-2023 22:53Ik herken het wel, maar alleen binnen mijn relatie. Wat betreft werk heb ik dat totaal niet en vraag ik mijn collega’s regelmatig om feedback te geven.
De reden dat veel mensen niet zo goed om kunnen gaan met kritiek is dat ze de koppeling maken met hun persoonlijkheid. Daardoor voelt kritiek al snel als een persoonlijke aanval en dat maakt allerlei emoties los. Dat laatste is begrijpelijk, maar feedback, zeker werk gerelateerd, gaat over gedrag. Gevoelsmatig- voor mij dan - is dan in mijn werk ook zo. Zelf moet ik ook vaak feedback geven, dat hoort bij mijn functie, en daar probeer ik dat ook bewust te doen. “Je doet dit en dat niet op de goede manier” is niet hetzelfde als “je bent waardeloos”, maar enkel “ik wil dat je dat anders doet”. En dat mogen anderen me vertellen, graag zelfs, want het is een aanleiding om mezelf te verbeteren.
In mijn relatie ligt dat wat lastiger, omdat ik een emotionele band met mijn vrouw heb en die scheiding veel vager is. Maar ik leer nu ook dat beter te scheiden. Mijn vrouw zegt vaak: “Maar dat mag ik toch zeggen?” En daar heeft ze in principe wel gelijk in.
In mijn geval helpt praten met een psycholoog hier heel goed bij…
woensdag 26 juli 2023 om 23:04
Man geeft vaak 'opbouwende feedback '(zo noemt ie het zelf haha) over inderdaad dingen als hoe ik de vaatwasser kan inruimen, hoe ik zijn was moet vouwen, dat het eten net wat anders gekruid had kunnen worden ...
Mijn reactie is vaak dan 'Joe doe het lekker zelf dan als je het zo goed weet'.
Dat mijn LG het niet doet om mij te pesten snap ik, maar ik denk wel dingen als : nu vindt ze me geen goede werknemer meer, ik doe het toch niet goed, waarom loop ik in godsnaam zo hard als ik het toch niet goed doe etc.
Mijn reactie voelt vaak kinderlijk en daar baal ik dan ook weer van... En de grap is, ik ben zelf ook erg kritisch, maar spreek dit lastig uit naar mensen. Altijd met een lach, een confrontatie zal ik altijd vermijden. Ik heb dan ook geen functie waarin dit nodig is.
Mijn reactie is vaak dan 'Joe doe het lekker zelf dan als je het zo goed weet'.
Dat mijn LG het niet doet om mij te pesten snap ik, maar ik denk wel dingen als : nu vindt ze me geen goede werknemer meer, ik doe het toch niet goed, waarom loop ik in godsnaam zo hard als ik het toch niet goed doe etc.
Mijn reactie voelt vaak kinderlijk en daar baal ik dan ook weer van... En de grap is, ik ben zelf ook erg kritisch, maar spreek dit lastig uit naar mensen. Altijd met een lach, een confrontatie zal ik altijd vermijden. Ik heb dan ook geen functie waarin dit nodig is.
woensdag 26 juli 2023 om 23:23
woensdag 26 juli 2023 om 23:41
M.b.t. je werk sluit ik me aan bij de post van Roos.
Maar wat je daarna schrijft over de kritiek van je man... Hmm, ik weet niet goed wat ik daarvan moet vinden. Je hebt natuurlijk nauwelijks iets geschreven daarover, maar zo op het eerste gezicht klinkt het niet fijn.
Hij lijkt het wel heel erg op zijn manier te willen. Misschien kun je bij een volgend moment zeggen: "Jouw manier zou inderdaad kunnen, maar ik doe het zo. Dat werkt prima voor mij."
Maar wat je daarna schrijft over de kritiek van je man... Hmm, ik weet niet goed wat ik daarvan moet vinden. Je hebt natuurlijk nauwelijks iets geschreven daarover, maar zo op het eerste gezicht klinkt het niet fijn.
Hij lijkt het wel heel erg op zijn manier te willen. Misschien kun je bij een volgend moment zeggen: "Jouw manier zou inderdaad kunnen, maar ik doe het zo. Dat werkt prima voor mij."
woensdag 26 juli 2023 om 23:48
Of het hem inderdaad in het vervolg zelf maar laten doen. Mijn knie zou ook in denkbeeldige actie schieten van zulke opbouwende kritiek.Rabarber schreef: ↑26-07-2023 23:41M.b.t. je werk sluit ik me aan bij de post van Roos.
Maar wat je daarna schrijft over de kritiek van je man... Hmm, ik weet niet goed wat ik daarvan moet vinden. Je hebt natuurlijk nauwelijks iets geschreven daarover, maar zo op het eerste gezicht klinkt het niet fijn.
Hij lijkt het wel heel erg op zijn manier te willen. Misschien kun je bij een volgend moment zeggen: "Jouw manier zou inderdaad kunnen, maar ik doe het zo. Dat werkt prima voor mij."
What would Patsy do?
donderdag 27 juli 2023 om 00:00
Omgaan met kritiek kun je leren. Het is goed dat je weet hoe het bij je binnen komt en wat het met je doet, want dan kun je ook bedenken hoe je het wel zou willen kunnen oppakken en weet je waar je naar toe werkt. En waar het wringt.DemamavanLois schreef: ↑26-07-2023 23:04Man geeft vaak 'opbouwende feedback '(zo noemt ie het zelf haha) over inderdaad dingen als hoe ik de vaatwasser kan inruimen, hoe ik zijn was moet vouwen, dat het eten net wat anders gekruid had kunnen worden ...
Mijn reactie is vaak dan 'Joe doe het lekker zelf dan als je het zo goed weet'.
Dat mijn LG het niet doet om mij te pesten snap ik, maar ik denk wel dingen als : nu vindt ze me geen goede werknemer meer, ik doe het toch niet goed, waarom loop ik in godsnaam zo hard als ik het toch niet goed doe etc.
Mijn reactie voelt vaak kinderlijk en daar baal ik dan ook weer van... En de grap is, ik ben zelf ook erg kritisch, maar spreek dit lastig uit naar mensen. Altijd met een lach, een confrontatie zal ik altijd vermijden. Ik heb dan ook geen functie waarin dit nodig is.
Los daarvan snal ik je reactie op je man wel. Leuk om alles uit te kunnen spreken en overal commentaar op te hebben onder het mom van opbouwend bezig zijn, maar zo werkt het natuurlijk niet. Je voorbeelden vind ik hilarisch. Ik verdeel feedback of kritiek zelf altijd in 3 categorieën en daar kan ik aan de hand van jouw voorbeelden meteen goede voorbeelden van geven:
- niets mee doen (als er niets mee gedaan hoeft te worden)
- zelf laten doen (als de ander er betere kwaliteiten voor heeft)
- ervan leren en groeien
Niets mee doen: als iemand vindt dat de vaatwasser anders ingeruimd moet worden dan doet die gene dat maar als die zelf met die taak bezig is.
Draait het ding stuk als ik het anders inpak? Nee? Dan niet zeuren. En ik doe er dan ook niets mee. Behalve als het mij ook gunstig uitkomt om het anders te doen.
Zelf laten doen: vorige week begon mijn partner te mopperen omdat er wat enkele losse sokken in zijn sokkenmand lagen. Ik doe hem een gunst door zijn was op te bergen. Dus ik heb de volgende keer bij het opbergen van de was zijn was op bed laten liggen. Toen hij nietsvermoedend naar bed ging, moest hij eerst zijn schone kleding nog opruimen. Daar keek hij wel even verbaasd van op, want normaal is dat klusje al gedaan. Is dat kinderachtig? Ik vind van niet. Als hij het zelf beter kan dan mag hij zo de taak terug op het eigen bord leggen. In dit geval hij wilde het op een bepaalde manier en hij wist zelf het beste hoe die manier was.
Ervan leren en groeien: over eten vraag ik altijd feedback. Ook aan de kinderen. Smaakt het? Suggesties? Wat vind je van de combinaties? Ideeën? Dan mag er ook kritiek worden gegeven. Geen probleem. Mijn doel is om nóg lekkerder eten op tafel te kunnen zetten. Ik heb daar dus iets aan. En dat lukt niet altijd, smaken verschillen, maar dan kun je er rekening mee houden dat de ene dit echt niet graag eet, en de ander dat juist heel erg lekker vindt. Vind ik fijn.
Ik denk dat je kritiek vanuit werk zoveel mogelijk als die laatste categorie moet zien: pak er uit wat je eruit kunt halen, groei ervan, leer ervan en probeer het niet als aanval te zien.
The saddest thing I've ever seen on my tv screen. Was a dying man who died for his dream.
donderdag 27 juli 2023 om 00:09
Vroegevogel schreef: ↑27-07-2023 00:00Omgaan met kritiek kun je leren. Het is goed dat je weet hoe het bij je binnen komt en wat het met je doet, want dan kun je ook bedenken hoe je het wel zou willen kunnen oppakken en weet je waar je naar toe werkt. En waar het wringt.
Los daarvan snal ik je reactie op je man wel. Leuk om alles uit te kunnen spreken en overal commentaar op te hebben onder het mom van opbouwend bezig zijn, maar zo werkt het natuurlijk niet. Je voorbeelden vind ik hilarisch. Ik verdeel feedback of kritiek zelf altijd in 3 categorieën en daar kan ik aan de hand van jouw voorbeelden meteen goede voorbeelden van geven:
- niets mee doen (als er niets mee gedaan hoeft te worden)
- zelf laten doen (als de ander er betere kwaliteiten voor heeft)
- ervan leren en groeien
Niets mee doen: als iemand vindt dat de vaatwasser anders ingeruimd moet worden dan doet die gene dat maar als die zelf met die taak bezig is.
Draait het ding stuk als ik het anders inpak? Nee? Dan niet zeuren. En ik doe er dan ook niets mee. Behalve als het mij ook gunstig uitkomt om het anders te doen.
Zelf laten doen: vorige week begon mijn partner te mopperen omdat er wat enkele losse sokken in zijn sokkenmand lagen. Ik doe hem een gunst door zijn was op te bergen. Dus ik heb de volgende keer bij het opbergen van de was zijn was op bed laten liggen. Toen hij nietsvermoedend naar bed ging, moest hij eerst zijn schone kleding nog opruimen. Daar keek hij wel even verbaasd van op, want normaal is dat klusje al gedaan. Is dat kinderachtig? Ik vind van niet. Als hij het zelf beter kan dan mag hij zo de taak terug op het eigen bord leggen. In dit geval hij wilde het op een bepaalde manier en hij wist zelf het beste hoe die manier was.
Ervan leren en groeien: over eten vraag ik altijd feedback. Ook aan de kinderen. Smaakt het? Suggesties? Wat vind je van de combinaties? Ideeën? Dan mag er ook kritiek worden gegeven. Geen probleem. Mijn doel is om nóg lekkerder eten op tafel te kunnen zetten. Ik heb daar dus iets aan. En dat lukt niet altijd, smaken verschillen, maar dan kun je er rekening mee houden dat de ene dit echt niet graag eet, en de ander dat juist heel erg lekker vindt. Vind ik fijn.
Ik denk dat je kritiek vanuit werk zoveel mogelijk als die laatste categorie moet zien: pak er uit wat je eruit kunt halen, groei ervan, leer ervan en probeer het niet als aanval te zien.
Mooi, die categorieën!
donderdag 27 juli 2023 om 00:37
Vind het wel lastig om feedback via mail te krijgen. Zou vragen om een 1 op 1 gesprek zodat ze de feedback kan toelichten en jij jou kant kan bespreken. Vaak gaat het anders een eigen leven in je hoofd leiden. Blijf je er over malen. Terwijl je wanneer je het in een 1 op 1 gesprek over heb het gelijk besproken kan worden en voel jij je niet zo k.t meer.
donderdag 27 juli 2023 om 05:22
Je kunt ook het zo bekijken: Je leidinggevende vindt je juist wel waardevol en geeft je kritiek/tips om nog beter te worden.DemamavanLois schreef: ↑26-07-2023 23:04Man geeft vaak 'opbouwende feedback '(zo noemt ie het zelf haha) over inderdaad dingen als hoe ik de vaatwasser kan inruimen, hoe ik zijn was moet vouwen, dat het eten net wat anders gekruid had kunnen worden ...
Mijn reactie is vaak dan 'Joe doe het lekker zelf dan als je het zo goed weet'.
Dat mijn LG het niet doet om mij te pesten snap ik, maar ik denk wel dingen als : nu vindt ze me geen goede werknemer meer, ik doe het toch niet goed, waarom loop ik in godsnaam zo hard als ik het toch niet goed doe etc.
Mijn reactie voelt vaak kinderlijk en daar baal ik dan ook weer van... En de grap is, ik ben zelf ook erg kritisch, maar spreek dit lastig uit naar mensen. Altijd met een lach, een confrontatie zal ik altijd vermijden. Ik heb dan ook geen functie waarin dit nodig is.
Zelf had ik vroeger ook moeite met kritiek, maar sinds ik het zo bekijk is het een stuk gemakkelijker (moet het wel inhoudelijke kritiek zijn natuurlijk).
Ooit heb ik een leidinggevende gehad, die mij ook aangaf hoe ik dingen anders kon doen. Dat heb ik gewoon direct gedaan en later kwam ze naar me toe om te zeggen hoe fijn ze het vond dat ik het ook direct in mijn werk verwerkte. Gevolg was dat ik daarna ingezet werd om andere mensen in te werken. Het hoeft dus echt niet negatief te zijn.
donderdag 27 juli 2023 om 06:28
Dat begrijp ik. Kritiek geven is een kunst. Doe het met mate. Ik zou alleen kritiek geven als je een bepaald gedrag gewijzigd wil zien en wel omdat jij daar persoonlijk baat bij hebt en je dan beperken tot dat ene punt en niet meteen een hele waslijst op tafel gooien.
Bijvoorbeeld: je vraagt of de employee het archieftrapje na gebruik meteen terug zet op zijn plek omdat dat anders jou veel tijd kost om hem op te sporen. Hiermee kraak je de persoon niet in zijn geheel af: iemand met een slordig onnadenkend momentje is niet hetzelfde als een sloddervos.
Bijvoorbeeld: je vraagt of de employee het archieftrapje na gebruik meteen terug zet op zijn plek omdat dat anders jou veel tijd kost om hem op te sporen. Hiermee kraak je de persoon niet in zijn geheel af: iemand met een slordig onnadenkend momentje is niet hetzelfde als een sloddervos.
Dan moet het maar zoals het kan
donderdag 27 juli 2023 om 06:38
Sommige huisgenoten kunnen zich vreselijk aan elkaar blijven ergeren en wel omdat de ene het dopje van de tube tandpasta (van 49 cent) na gebruik er niet opdraait en de inhoud dan indroogt. Het is belachelijk om je zo kwaad te maken als je het met 49 cent voor een eigen persoonlijke tube kan oplossen. Maar dat is dan een soort verbeterdrang en gelijkhebberij.
Dan moet het maar zoals het kan
donderdag 27 juli 2023 om 07:04
Daar kan je meteen op hetzelfde moment helderheid in scheppen door te vragen of de werkgever over het algemeen wel tevreden is met de kwaliteit van je werk en je haars inziens het salaris van pakweg 5000 per maand wel waard bent. En dan je beslissing nemen mét toelichting. Zo leert zij er ook nog wat van dus win-win.maar ik denk wel dingen als : nu vindt ze me geen goede werknemer meer
Dan moet het maar zoals het kan
donderdag 27 juli 2023 om 07:40
Het is ook lastig om kritiek te krijgen, en ook om op een constructieve manier te geven. De reactie 'ik doe toch niets goed, dan kan ik net zo goed niets meer doen/ontslag nemen ' is wat extreem en ook wat kinderlijk, vind ik.
Je betrekt de kritiek dan op je gehele persoon, wat onterecht is. Je werkgever of leidinggevende wil bepaald gedrag of bepaalde handelingen bijsturen, wat ook zijn/haar taak is. Geen reden om dat breder te trekken en als een complete afwijzing van jou als persoon te zien. Wel kun je kijken of je voldoende begrijpt wat er precies van je gevraagd wordt en of je je daarin kan vinden, meer niet.
Net als Vroegevogel vind ik kritiek ook onder te verdelen in categorieën. Werkgerelateerd moet je in principe eigenlijk altijd wel iets mee, en iets mee moeten betekent niet altijd dat je fout zat, maar wel dat je moet beoordelen hoe je er al dan niet iets op aan gaat passen.
Kritiek van relatieve buitenstaanders leg ik zelf meestal vrij snel naast me neer. Een vriendin die openlijk afkeurt dat ik mijn kind met de auto wegbreng in de gietende regen, want zij zou dat nooit doen en daar wordt het een watje van? Dat raakt me niet. Daar ga ik ook niet over in gesprek, want dat mag zij vinden en ik hoef daar niets mee. Kritiek van schoonmoeder dat ze laatst op zaterdag om half negen 's morgens langs kwam fietsen en zag dat, oh horror, de gordijnen nog dicht waren? Idem. Ik ga me niet verdedigen of verantwoorden als de kritiek voor mij totaal niet relevant is.
Kritiek in een relatie is lastiger, daar hebben mijn man en ik een weg in moeten vinden. Ik kwam vóór hem uit een relatie met een erg kritische man, en zijn moeder was zeer kritisch. Allebei destijds dus een beetje allergisch voor kritiek in een relatie. Daarom vinden wij ook nog steeds dat je niet elk klein puntje hoeft te benoemen. Maar soms wil je toch echt iets van kritiek kwijt. Hij gaat er het beste op als ik dat kalm, rustig en zakelijk doe. Ik ga er het beste op als ik me na afloop gehoord voel. Daar houden we dus rekening mee. Als die kritiek niet over elk klein detail komt, dan heb je ook minder de neiging om meteen maar te roepen dat hij het dan maar zelf moet doen.
Als ik het zo lees, de voorbeelden van kritiek die je man geeft, dan zitten daar ook dingen bij waarvan ik denk: dat had je ook net zo goed níet kunnen zeggen. Niet alles wat in je hoofd opkomt moet meteen gezegd worden. Dat het eten anders gekruid had kunnen worden vind ik daar een voorbeeld van. Is dat nodig? Man en ik hebben geen commentaar op het eten dat we voor elkaar koken. Tenzij het gevraagde feedback is of er echt iets compleet mis gaat.
Je betrekt de kritiek dan op je gehele persoon, wat onterecht is. Je werkgever of leidinggevende wil bepaald gedrag of bepaalde handelingen bijsturen, wat ook zijn/haar taak is. Geen reden om dat breder te trekken en als een complete afwijzing van jou als persoon te zien. Wel kun je kijken of je voldoende begrijpt wat er precies van je gevraagd wordt en of je je daarin kan vinden, meer niet.
Net als Vroegevogel vind ik kritiek ook onder te verdelen in categorieën. Werkgerelateerd moet je in principe eigenlijk altijd wel iets mee, en iets mee moeten betekent niet altijd dat je fout zat, maar wel dat je moet beoordelen hoe je er al dan niet iets op aan gaat passen.
Kritiek van relatieve buitenstaanders leg ik zelf meestal vrij snel naast me neer. Een vriendin die openlijk afkeurt dat ik mijn kind met de auto wegbreng in de gietende regen, want zij zou dat nooit doen en daar wordt het een watje van? Dat raakt me niet. Daar ga ik ook niet over in gesprek, want dat mag zij vinden en ik hoef daar niets mee. Kritiek van schoonmoeder dat ze laatst op zaterdag om half negen 's morgens langs kwam fietsen en zag dat, oh horror, de gordijnen nog dicht waren? Idem. Ik ga me niet verdedigen of verantwoorden als de kritiek voor mij totaal niet relevant is.
Kritiek in een relatie is lastiger, daar hebben mijn man en ik een weg in moeten vinden. Ik kwam vóór hem uit een relatie met een erg kritische man, en zijn moeder was zeer kritisch. Allebei destijds dus een beetje allergisch voor kritiek in een relatie. Daarom vinden wij ook nog steeds dat je niet elk klein puntje hoeft te benoemen. Maar soms wil je toch echt iets van kritiek kwijt. Hij gaat er het beste op als ik dat kalm, rustig en zakelijk doe. Ik ga er het beste op als ik me na afloop gehoord voel. Daar houden we dus rekening mee. Als die kritiek niet over elk klein detail komt, dan heb je ook minder de neiging om meteen maar te roepen dat hij het dan maar zelf moet doen.
Als ik het zo lees, de voorbeelden van kritiek die je man geeft, dan zitten daar ook dingen bij waarvan ik denk: dat had je ook net zo goed níet kunnen zeggen. Niet alles wat in je hoofd opkomt moet meteen gezegd worden. Dat het eten anders gekruid had kunnen worden vind ik daar een voorbeeld van. Is dat nodig? Man en ik hebben geen commentaar op het eten dat we voor elkaar koken. Tenzij het gevraagde feedback is of er echt iets compleet mis gaat.
donderdag 27 juli 2023 om 07:41
Waarmee je erg moet opletten hoe je dat dan formuleert zonder verongelijkt over te komen.tv-icoon schreef: ↑27-07-2023 07:04Daar kan je meteen op hetzelfde moment helderheid in scheppen door te vragen of de werkgever over het algemeen wel tevreden is met de kwaliteit van je werk en je haars inziens het salaris van pakweg 5000 per maand wel waard bent. En dan je beslissing nemen mét toelichting. Zo leert zij er ook nog wat van dus win-win.
donderdag 27 juli 2023 om 07:46
Honderd procent eens. Jezelf eerst afvragen of het echt nodig is om het als kritiek te benoemen, is handig om te doen. Het feit dat iemand het anders doet dan jij, is op zich nog geen reden voor die ander om het te moeten veranderen. Je mag het op je eigen manier doen binnen een relatie, en jezelf afvragen of die andere manier echt fout is, is een goede drempel die je jezelf voorlegt voor je ergens iets van zegt.tv-icoon schreef: ↑27-07-2023 06:28Dat begrijp ik. Kritiek geven is een kunst. Doe het met mate. Ik zou alleen kritiek geven als je een bepaald gedrag gewijzigd wil zien en wel omdat jij daar persoonlijk baat bij hebt en je dan beperken tot dat ene punt en niet meteen een hele waslijst op tafel gooien.
donderdag 27 juli 2023 om 08:34
To, er is voor mij kritiek en kritiek.
Kritiek/feedback van partner of wat de beste manier is om de vaatwasser in te ruimen, mag één keer. Als je blijft zeuren over dat jouw manier het beste is, dan ben je gewoon vervelend. Zeker als het niet echt uitmaakt.
Op mijn werk ligt het eraan wie het kritiek geeft en waarom. Terechte feedback prima, onterechte feedback dan geef ik terug waarom ik het niet terecht vind.
Kritiek/feedback van partner of wat de beste manier is om de vaatwasser in te ruimen, mag één keer. Als je blijft zeuren over dat jouw manier het beste is, dan ben je gewoon vervelend. Zeker als het niet echt uitmaakt.
Op mijn werk ligt het eraan wie het kritiek geeft en waarom. Terechte feedback prima, onterechte feedback dan geef ik terug waarom ik het niet terecht vind.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 27 juli 2023 om 08:46
Die reactie zou ik ook geven en na de tweede of derde keer zou ik erbij gaan schreeuwen over mansplaning en patriarchaat. Hij is niet je leidinggevende en de juiste reactie als iemand de vaatwasser opruimt, je was opvouwt en je eten kookt is: “dank je wel! Wat fijn dat je voor me zorgt.”DemamavanLois schreef: ↑26-07-2023 23:04Man geeft vaak 'opbouwende feedback '(zo noemt ie het zelf haha) over inderdaad dingen als hoe ik de vaatwasser kan inruimen, hoe ik zijn was moet vouwen, dat het eten net wat anders gekruid had kunnen worden ...
Mijn reactie is vaak dan 'Joe doe het lekker zelf dan als je het zo goed weet'.
Ongevraagde feedback van je man is volkomen misplaatst. Laat je niet wijsmaken dat je daar tegen zou moeten kunnen. Hij moet zijn fatsoen leren houden.
Wat betreft die leidinggevende, je schrijft dat je je niet gehoord voelt. Kreeg je wel antwoord op de kwestie in je mail? Was je het inhoudelijk wel eens met de feedback? Iemand kan ook gewoon ongelijk hebben hè?
En ging het wel over je taken, zonder ongevraagde conclusies over je karakter?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
