Ik kan niet tegen feedback/kritiek

26-07-2023 22:26 59 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Zoals de titel al zegt: ik kan slecht tegen kritiek/feedback.

Vandaag op het werk heb ik een mailtje gekregen van mijn leidinggevende (als antwoord op een mail van mij) waarin zij aangaf het met een aantal dingen niet eens te zijn en met voorbeelden over hoe ik dingen anders moet aanpakken. Ik heb hier nu al de hele dag buikpijn van en heb zelfs overwogen om maar gewoon helemaal ontslag te nemen (wat ik natuurlijk niet ga doen, maar het voelt wel zo heftig voor mij).

Ik klap dicht en geef de ander (mijn leidinggevende in dit geval) gelijk. Ik heb iets terug gemaild in de trant van 'Okee bedankt, ik ga ermee aan de slag'. Dit terwijl ik me helemaal niet gehoord voel in wat ik haar voor heb gelegd.

Ook in mijn privé leven kan ik het lastig hebben als mijn man mij op punten wijst die ik anders of beter had kunnen doen. Ik laat het hem dan liever zelf doen als ik het toch niet goed doe.
Ik wil graag alles goed doen en het voelt alsof ik faal als een ander feedback geeft.


Vandaag voel ik me dus sinds de mailwisseling vanochtend down en kan ik het niet van me af laten glijden.

Wie herkent dit en heeft er tips voor mij? Dingen worden nu zo groot en zwaar terwijl dat eigenlijk niet hoeft, maar de knoop in m'n maag blijft.
demamavanlois wijzigde dit bericht op 26-07-2023 22:28
Reden: Toevoeging
0.28% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Surebaby schreef:
27-07-2023 12:25

Wat mij als zure vrouw in de overgang 😁 opvalt is dat veel mensen in mijn omgeving een soort 'kritische consument' houding hebben.
Dus ik overleg, regel dingen, en vervolgens komt daar 'feedback' op.
Nou, regel het dan zelf.
Oh ja, daar ga ik ook heel slecht op. Je regelt een weekend weg met een groep mensen, niemand wil meedenken vooraf, maar achteraf komen er opmerkingen of dit en dat de volgende keer “anders geregeld kan worden”. Zout op, doe het dan lekker zelf.
Maar dat vind ik wel anders dan op het werk of thuis.
xynix schreef:
27-07-2023 12:30
En dan heb je nog de “ja maar...”
Iemand die bij elk verbeterpunt in de verdediging schiet en het probeert zo te draaien dat het echt geen goed idee is om het zó te doen. Zonder enig besef dat een ander er misschien iets meer ervaring mee heeft, iets meer context kent of overzicht heeft, of weet dat sommige onhandige dingen nou eenmaal wettelijk verplicht zijn.

Oja dat is ook echt enorm vervelend. Ja maar ik vind zus en zo... soms ben ik daar heel snel mee en zeg ik wat jij vindt moet je naar de politie brengen (als grapje). Sommige dingen zijn nu eenmaal zo zoals ze zijn en daar is geen ruimte voor persoonlijke interpretatie omdat jij het nou even onhandig vindt of onnodig vindt.
Jufjoke schreef:
27-07-2023 12:12
Het is misschien ook helpend om te beseffen dat het voor de omgeving ook lastig is, om om te gaan met mensen die niet tegen kritiek kunnen. Het leren omgaan met kritiek is voor jezelf een groot goed, ook omdat het bepaalde interacties ontzettend kan vergemakkelijken.
Ik heb zelf mensen in mijn omgeving die op allerlei manieren niet met kritiek om kunnen gaan:

Iemand die zeer verbolgen wordt, maar dat niet uit, en er dus allerlei onderstromen ontstaan die ik wel voel, maar waar ik niet de vinger op kan leggen. Uiteindelijk barst de bom en ontploft die persoon, voor mij dan dus onverwacht.

Iemand die alleen maar in de slachtofferrol stapt en alles heel persoonlijk neemt. Favoriete uitspraak van die persoon is: oh, dus het is zeker weer míj́n schuld!? Een variant daarop is mijn schoonmoeder, die al vrij snel tranen inzet en uitroept dat ze ook alles fout doet. Kan je ook niets mee.

En iemand die überhaupt nauwelijks reageert, maar wel zo'n samengeknepen mondje krijgt, waardoor je weet dat er van binnen van alles borrelt. Bij deze persoon kom je niet eens te weten wat ze van je feedback vindt.

Allemaal lastig, vind ik. En dan ben ik, althans dat vind ik zelf, toch iemand die alleen feedback geeft als ik echt zelf een probleem ervaar of als iemand erom vraagt. Daarnaast probeer ik het ook altijd vanuit mezelf te formuleren en het niet te hebben over de persoon maar over de situatie/het gedrag/een uitspraak. Niet dat dat altijd perfect lukt, maar een slechte ontvangst maakt het veel moeilijker.
Heel herkenbaar. Ik heb een collega die altijd eerst letterlijk om zich heen gaat wijzen 'ja maar IK niet, hoe zat het ook alweer, oh ja ZIJ zou'....
Werkt die niet dan is het huilen.
Mijn man heeft als spiegel de jongste. Ze lijken nogal op elkaar en jongste roept al vanaf dat hij kan praten bij iedere poging tot correctie
'en nu is iedereen weer altijd boos op mij'
Man doet dat ook
'goh er liggen vieze sokken van jou op mijn schone kleren'
'oh heb ik het weer gedaan? Is dat nou zo erg?!? Goh een keer sokken op de verkeerde plek en gelijk het hele huis in drama!!'

Nou ok *naam jongste* IEDEREEN is weer boos op jou. Zie je die man buiten, hoe kwaad hij naar binnen kijkt, zeg ik dan.

En andersom niet zuinig zijn met feedback he. De een kan er beter tegen dan de ander, ik denk ook omdat man en zoon nogal perfectionistisch zijn. Dat het harder binnenkomt.
Doe je zo je best wordt je aangesproken op je sokken, zoiets.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedankt voor alle reacties.

De oorsprong van bang zijn om iets fout te doen, ligt in mijn jeugd. Ik ben van hot naar her gestuurd en had niet echt een 'thuis'. Daardoor voel(de) ik me snel afgewezen en was ik vroeger ook heel erg pleasend en sociaal wenselijk.

De afgelopen jaren heb ik grote ontwikkelingen doorgemaakt, maar dit punt blijft dus wel een staartje. De angst dat mensen boos op me zijn en me daardoor verlaten/afwijzen is nog altijd aanwezig.

Ik krijg op mijn werk en van mijn leidinggevende heel veel complimenten (die ik ook inderdaad vaak moeilijk vind om aan te nemen) en dit is eigenlijk ook de eerste keer dat iets zo duidelijk wordt gecommuniceerd dat het niet goed is wat ik voorstelde. Dit is op deze werkplek dus nieuw en vind ik eng & confronterend.

Overigens heeft mijn LG dit denk ik totaal niet door wat dit met mij doet. Ik lijk namelijk een heel zeker persoon, dit is vaak overcompensatie of gewoonweg bluf.

Ik ga me meer verdiepen in omgaan met kritiek/feedback op de werkvloer. Daarnaast heb ik dus nog een stukje te gaan in zelfacceptatie en vertrouwen op mezelf (en in de ander).
Alle reacties Link kopieren Quote
Rooss4.0 schreef:
26-07-2023 22:34
Ik denk dat de gemiddelde mens kritiek lastig vindt, dat is niet gek. Ik herken de knoop in mijn buik ook wel en vaak moet het even zakken, moet ik het even processen en dan lost het vanzelf op.

Is het een idee om even face to face met je leidinggevende te gaan zitten? Vertel haar vooral ook dat je hier last van hebt, je hebt niet zoveel te verliezen.

Sowieso is het goed om te proberen om-denken. Ieder mens doet maar wat en niet iedereen is zich altijd bewust van het rotgevoel dat een ander hierover heeft.
Wellicht heeft je LG goede bedoelingen om zaken zo glad mogelijk te laten verlopen en is ze er niet op uit jou af te kammen of rot te laten voelen.

Wat is de reden dat je man het nodig vindt je te bekritiseren, kun je daar een voorbeeld van geven? Of wil hij gewoon graag dat je het op zijn manier doet?
Ik vind dikgedrukte best wel een gekke reactie. Ten eerste omdat het al uitgaat (bij leidinggevende) van het gegeven dat ze mogelijk géén goede bedoelingen heeft (wellicht heeft ze goede bedoelingen is een zin die er niet van uitgaat dát ze goede bedoelingen heeft). Ik ga er bij de meeste mensen uberhaupt vanuit dat ze goede bedoelingen hebben. En dat kritiek daarmee nooit slecht bedoeld is.

Punt twee: hoezo zou man geen kritiek mogen uiten. Zeker als feedback wordt weggezet als kritiek krijgt dat een negatieve connotatie. Maar 'kritiek' kun je ook zien als feedback en natuurlijk is het nergens voor nodig om dat de hele tijd ongevraagd te doen. Maar allemachtig, een mens mag toch wel iets zeggen zonder dat de ontvanger met zijden handschoentjes moet worden aangepakt.

Ga uit van het goede (zeker bij je liefdespartner), dan is het al een stuk minder negatief.
Alle reacties Link kopieren Quote
Campanula schreef:
26-07-2023 22:58
De beste manier om om te leren gaan met kritiek is veel kritiek krijgen. Dat malen, tobben en perfectionisme zal dan afnemen en er komt meer plaats voor acceptatie, berusting en relativering. Het hoort erbij. Mensen vinden nu eenmaal iets van je.
precies. dus vraag lekker veel feedback en ga leren incasseren dat niemand geweldig is. Jij ook niet to.
DemamavanLois schreef:
27-07-2023 14:04
Ik krijg op mijn werk en van mijn leidinggevende heel veel complimenten (die ik ook inderdaad vaak moeilijk vind om aan te nemen) en dit is eigenlijk ook de eerste keer dat iets zo duidelijk wordt gecommuniceerd dat het niet goed is wat ik voorstelde. Dit is op deze werkplek dus nieuw en vind ik eng & confronterend.
Dus het ging over een voorstel van jou, niet over iets wat je al gedaan had? En waarom voelde je je nu niet gehoord, had LG je voorstel wel goed begrepen?
DemamavanLois schreef:
27-07-2023 14:04
Overigens heeft mijn LG dit denk ik totaal niet door wat dit met mij doet. Ik lijk namelijk een heel zeker persoon, dit is vaak overcompensatie of gewoonweg bluf.
Ik heb ook met zo iemand te maken als leidinggevende en ik vind het lastig. Het is iemand die zich zelfverzekerd en competent voordoet, waardoor ik als vanzelf hoge verwachtingen heb. En dan blijkt die persoon ineens beginnersfouten te maken. Niet erg, maar het klopt dan niet met wat ik verwacht en ik reageer dan ook kritischer dan wanneer iemand al vanaf het begin duidelijk is over wat hij of zij nog moet leren.

Voelde je veiliger bij dat ‘bluffen’? Of zou je het net zo lief niet doen?
Hoerabanaan schreef:
27-07-2023 14:18
Ik vind dikgedrukte best wel een gekke reactie. Ten eerste omdat het al uitgaat (bij leidinggevende) van het gegeven dat ze mogelijk géén goede bedoelingen heeft (wellicht heeft ze goede bedoelingen is een zin die er niet van uitgaat dát ze goede bedoelingen heeft). Ik ga er bij de meeste mensen uberhaupt vanuit dat ze goede bedoelingen hebben. En dat kritiek daarmee nooit slecht bedoeld is.

Punt twee: hoezo zou man geen kritiek mogen uiten. Zeker als feedback wordt weggezet als kritiek krijgt dat een negatieve connotatie. Maar 'kritiek' kun je ook zien als feedback en natuurlijk is het nergens voor nodig om dat de hele tijd ongevraagd te doen. Maar allemachtig, een mens mag toch wel iets zeggen zonder dat de ontvanger met zijden handschoentjes moet worden aangepakt.

Ga uit van het goede (zeker bij je liefdespartner), dan is het al een stuk minder negatief.

Of we gaan nergens van uit en stelden daarom vragen. Waar TO vervolgens niet meer op reageert...

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven