Ik laat zo moeilijk los....

03-02-2008 21:21 4 berichten
Alle reacties Link kopieren
ik ben iemand die heel snel aan dingen hecht. Of het nou mensen zijn, m'n werk of m'n huis.....ik vindt het heel moeilijk om dingen los te laten zeg maar.



Binnenkort ga ik verhuizen en ik schiet de laatste tijd alsmaar vol bij de gedachte dat ik m'n andere huis moet verlaten. En dat ik dan nooit meer dit...en nooit meer dat.....



Ik heb dit eigenlijk ook met bijv. vakanties....daar kan ik ook een soort heimwee naar houden. Of als ik bijv. dingen weg moet doen, zoals meubels....kan ik ook slecht tegen.



Het is best vgermoeiend want ik kijk erg uit naar m'n verhuizing maar aan de andere kant kan ik oiok echt tranen met tuiten huilen als ik bedenk dat m'n oude woning dan voor altijd weg zal zijn. Ik kan denk ik niet zo goed tegen definitief afscheid nemen.

En aangezien ik snel hecht zla m'n nieuwe huis straks ook wel weer fijn voelen en ga ik over 10 jaar weer janken als ik daar weg moet :)) maar ik vind het gewoon een lastig gevoel

Omdat het soms net is alsof ik dus niet blij ben dat ik ga verhuizen, terwijl dat wel het geval is.



Ook mensen kan ik moeilijk los laten......vriendinnen die ik uit het oog ben verloren komen jaren later nog in mijn dromen terug en dan ga ik weer denken aan die leuke tijden die we hadden en sentimenteel worden en zo.



Het lijkt wel of iedereen om me heen veel makkelijker over dit soort dingen heen stapt. Geen van mijn vriendinnen heeft echt gehuild bij het verlaten van haar huis toen ze gingen verhuizen, maar ik lijk het wel een echt drama te vinden....



Ben ik nou zo'n sentimentele draak of zijn er meer mensen die heel moeilijk loslaten??
Alle reacties Link kopieren
*vlaag van herkenning*



De laatste keer dat ik verhuisde, speelde Lucifer's "House For Sale" constant door mijn hoofd. En dat bij een huurwoning...

Bij een verhuizing laat je een woning achter waarin je tig herinneringen hebt verzameld. En toch is mijn nieuwe woning een stuk fijner.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken 't ook, ik heb bv tranen met tuiten gehuild toen ik mijn eerste autootje inruilde voor eentje die het wél deed... Maar na een aantal moeilijke keuzes, waarbij ik belangrijke dingen moest loslaten is het wel wat minder geworden. Ik vind het nog steeds vreselijk afscheid te nemen, van mensen, plaatsen, dingen. Maar ik doe het toch. Bij mij helpt het dat ik van mezelf dan lekker sentimenteel mag zijn, ik huil zoveel ik wil en hecht me daarna weer aan nieuwe mensen of dingen. Het past nu eenmaal bij me, het niet kunnen loslaten. Accepteren en ermee leren leven is de beste manier voor mij om ermee om te gaan..
Alle reacties Link kopieren
Haha, dat van die dromen herken ik heel erg. En ja, met alles heb ik dat eigenlijk. Weet ook niet wat je ertegen kunt doen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven