Ik maak me zorgen.

Om mezelf.
Ik ga proberen het even kort samen te vatten, ik wil gewoon even van me af schrijven. Wees niet te hard voor me aub.
Ik ben 36 jaar, single, geen kids, woon alleen. Ik heb een aantal diagnoses waaronder ASS, chronische depressies, persoonlijkheidstoornis, PTSS, endometriose en long covid. Lichamelijk en mentaal door elkaar heen dus. Ik heb een jaar niet gewerkt ivm long covid en er lopen momenteel een hoop dingen door elkaar heen waar ik me zorgen om maak.
Ja, ik ben al een lijstje voor de huisarts aan het maken want ik wil een afspraak maar ze is momenteel nog op vakantie. Bij een andere huisarts wil ik liever niet, ik kan het goed met haar vinden en ze geeft me altijd passende hulp.

Qua lichamelijke klachten loop ik momenteel vooral aan tegen zere borsten ( het gebied om mijn tepels heen doet pijn, is wat gezwollen, ook met een losse BH of geen BH, de klieren lijken wat opgezet ), maar vooral mijn darmen maak ik me zorgen om.
Ik heb vaak last van enorme winderigheid, al heb ik dat al mijn hele leven maar het lijkt erger geworden de laatste weken en mijn scheten stinken alsof er iets aan het rotten is zeg maar.
Ook heb ik vaak bloed bij de afscheiding, daar ben ik vorig jaar mee naar de huisarts geweest en in het ziekenhuis zeiden ze dat het waarschijnlijk van inwendige aambeien kwam en hebben ze die afgezet met elastiekjes. Daarna zou het minder moeten worden. Dat was ook zo maar nu zie ik het weer vaker terug komen. Stoelgang is op zich redelijk regelmatig, meestal dagelijks maar soms heel hard, soms zacht. Ik heb best vaak kramp.
De chronische verkoudheid is ook erg vervelend, ik ben al jaren dagelijks aan het snotteren en snuiven maar sinds corona is dat nog erger geworden. Het lijkt net alsof er constant een prop snot in mijn neus/keel hangt, soms proef ik hem ook. Allergieen heb ik niet, daar ben ik op getest en ik ben ook bij de KNO arts geweest maar daar kwam ook niets uit.
Daarbij ben ik ook vaak grieperig, ziek, hoofdpijn, duizelig. Dat laatste kan komen door bloedarmoede, daar heb ik last van bleek bij het laatste bloedonderzoek. Daar slik nu ijzer voor en het is minder maar soms heb ik er nog steeds last van.
Ik ben de halve winter ziek geweest en nu gaat het daar wel wat beter mee. Mijn energielevel is nog steeds slecht, dat wel.

Maar dat kan ook door het mentale aspect komen. Ik voel me al een tijd behoorlijk down en vrees dat ik alweer in een depressie zit of dat het eraan zit te komen. Ik heb bijna nergens nog plezier in, ben overal klaar mee en zie alles donker in. Sinds mijn oma's overlijden, jaren geleden ben ik eigenlijk een beetje gebroken. Ze was mijn soulmate, de enige die me echt begreep en die mijn taal sprak zeg maar en sinds haar overlijden hoefde het allemaal niet meer voor me. Ik kwam kilo's aan, keerde me in mezelf, ik werd een soort spook eigenlijk. Alsof ik ook overleden was. Zo voelde het. Ik hoopte elke avond dat ik niet meer wakker zou worden.
Toen mijn neefje geboren werd kwam ik eindelijk uit dat gat en zag ik het weer zonniger in, viel ik af naar een gezond gewicht, scheen de zon ineens weer. Het ging beter. Maar nu voel ik me weer een beetje zoals toen, dat ik het nut er allemaal niet meer van in zie.
Ik ben er een beetje klaar mee. Ook door al die lichamelijke gebreken. Ik probeer echt positief te blijven, toch dingen te ondernemen, vooruit te kijken ( daarom ben ik ook een thuisstudie gaan doen en net begonnen met post bezorgen voor 3 uur per week ) maar ik vind het moeilijk om uit dat gat te klimmen.
Ik eet ook weer slechter, daaraan merk ik altijd dat het flut gaat, als ik bergen suiker ga eten om maar iets te voelen.
Mijn basis voeding is nog wel gezond, veel groente en fruit maar ik heb behoorlijke eetbuien.
Ik sport 2x per week, ik loop met mijn leenhond, ik doe leuke dingen met een vriendin, heb lieve familie maar ik voel me meer alleen dan ooit eigenlijk.
Dat zal de depressie wel zijn.

Maar goed, even samenvattend: wat voor klachten zijn belangrijk om te bespreken met de huisarts? Ik neem aan dat alles relevant is, ook de mentale. Ik ben een beetje bang dat ze me op AD wil zetten, die heb ik ooit eens genomen toen oma overleed en ik werd er enorm sloom van, alsof ik half sliep.
Maar ik begin steeds meer te denken dat het misschien wel kan helpen om me wat blijer te voelen. Ik wil ook graag van het snaaien af eigenlijk en ik weet dat ik wat moet met de lichamelijke klachten. Ik zie er gewoon erg tegenop om weer bij haar aan te kloppen. Ik ben er zoveel geweest de laatste maanden. Ik ben het gewoon even zo zat allemaal. Sorry, toch langer geworden dan ik had gedacht, ik zal ook nog wel dingen vergeten zijn.
Mijn geheugen is ook drie keer drama sinds ik corona heb gehad, ik lijk wel een oud vrouwtje soms.

LuciFee2023 schreef: ↑

15-08-2023 08:30

Bloed in je ontlasting en de stinkende winden die erger zijn geworden.
Vraag zelf echt om een verwijzing naar maag, lever darm poli.

Google even wat precies is, zodat helder is voor jezelf.
Je moet iets meer zelf de regie oppakken mbt dat soort zaken. En dat zijn de meeste huisartsen ook wel gewend.

Ja, ik heb daar ook al met de huisarts over gesproken, wat het nog meer kan zijn maar omdat het niet dagelijks is, dat bloed vermoed ik dat het nog steeds gewoon de aambeien zijn. De arts die de aambeien afzette zei ook zoiets. Maar je hebt gelijk, ik moet gewoon doorpakken en het wel laten checken met een maag, lever, darm onderzoek. Ik heb gewoon een gruwelijke hekel aan al die artsen en ziekenhuizen en ik ben er al zoveel geweest het afgelopen jaar. Maar zo doormodderen wil ik ook niet meer.

POH is ook een goed idee, dank je wel! Ga ik opschrijven.

Ook een goed idee, ik zal er een screenshot van maken. Dan is het wat duidelijker denk ik.
Ik was nog wat klachten vergeten bedacht ik net, het zijn er ook zoveel.

Dank je Minik!

Ja, ik weet dat ijzertabletten de stoelgang kunnen veranderen. Dat neem ik ook mee in mijn overweging, daarom heb ik ook lang gewacht met aan de bel trekken zeg maar. Ook omdat ik gewoon bang ben dat het niet iets onschuldigs is. Ik kan best wel een beetje hypochonder zijn. En dat is versterkt toen ik dus ineens wel echt wat serieus mankeerde 3 jaar geleden en ik ineens een cyste van 20 cm op mijn eileider bleek te hebben die mijn blaas verdrukte waardoor ik dus niet meer kon plassen. Ik heb toen een week met een katheter moeten lopen en daarna via een operatie is die verwijderd. Daar bleek dus dat ik vergevorderde endometriose heb. Sindsdien zit de schrik er dus nog meer in dat het wel wat is.
Ik Google dan ook zo min mogelijk. Zeker nu mijn borsten dus ook ineens op komen spelen.

Ik heb met mijn huisarts nul schaamte meer, zeker sinds ze die katheter bij me ingebracht had, tijdens mijn zware menstruatie, bloed en urine overal. Heel gezellig was dat haha. Ze kon er nog om lachen, ik dan niet echt.

BRAIN methode ga ik eens opzoeken, dank je. Ga zeker een dubbele afspraak boeken ja. Ze is echt super lief, na die operatie van de cyste heeft ze nog gebeld hoe het met me ging ook. Dat vond ik echt enorm attent.

Ik heb trouwens van de corona prikken ook super veel last gehad, dat kan ook nog meespelen dat het zoiets is in combinatie met corona zelf ( 2x gehad ). Na de prikken ben ik bijna een half jaar achter elkaar constant ongesteld geweest, dat was echt heel heftig. Dat kan ook weer met de endometriose te maken hebben, geen idee. Er loopt gewoon heel veel door elkaar wat meerdere klachten kan verklaren.

Het is een soort puzzel lijkt wel, ik ben maar veel bezig geweest met dingen uitsluiten, wat het dus niet kan zijn.

Ja, het is zeker veel geweest. Ik heb als baby al veel dubbele oorontstekingen gehad en veel antibiotica kuren en ik denk dat het niet zo goed geweest is voor mijn immuunsysteem. Ik was als kind al veel ziek, grieperig, snotterig, altijd kwakkelen. Nog steeds dus. Door die oorontstekingen heb ik een slecht linkeroor gekregen, daar kan de duizeligheid ook vandaan komen. Maar ook door de bloedarmoede. Ik val ook snel flauw.
Mijn keelamandelen zijn vaak ruk, heb minstens 2-4x per jaar keelontstekingen.
Ze zijn er helaas nog wel. De KNO arts heeft een scan laten maken van mijn hoofd ivm de verkoudheid en de neusklachten maar vond niets.

TV Icoon, de aambeien zijn de meest logische oorzaak van het bloed dus daar is eerst naar gekeken en die bleek ik dus ook te hebben. Daarom zijn ze afgezet, inwendig. Maar omdat het nu aanhoudt kan het dus ook iets anders zijn en is het slim om verder te zoeken denk ik. Dus dat ga ik ook vragen aan de huisarts, een doorverwijzing.

En Campanula, dank je. Je hebt ook gelijk. Het hangt allemaal samen, lichaam en geest en beiden zijn een beetje gehavend en moe. En depressief. Suiker minderen zou natuurlijk altijd honderd keer beter zijn voor iemand met zo'n flut immuunsysteem, dat weet ik ook wel maar het lukt me maar niet om dat echt vol te houden. Soms gaat het dagen goed en dan ineens trek ik toch weer naar het ijs en de chocola. Eigenlijk zou ik helemaal moeten stoppen met suiker, ook ivm de endometriose klachten. Maar dat is zo lastig, dan moet ik echt heel puur gaan eten. Ik heb ook al een eliminatie dieet gedaan met de dietist om te kijken of ik me beter zou voelen zonder zuivel bijvoorbeeld of gluten ( ook met de verkoudheid ) maar dat maakte niets uit. Ook niet voor de darmen.

Bedankt voor jullie tips en lieve woorden, ik ga even op de bank liggen. Ben net zwaar ongesteld geworden ( 4 dagen te vroeg, niks voor mij ) en val om van de kramp. Reageer later wel weer.

De afspraak met de huisarts is gemaakt net, helaas kon ze pas op 6 september. Het is niet anders. Kan ik mooi nog een concreet lijstje maken voor die tijd.

leeg_zakje schreef: ↑

15-08-2023 12:03

Ik heb een tijdje ijzertabletten voorgeschreven gekregen van de huisarts en ik moest er toen 500 mg vitamine C bijslikken ivm de bijwerking obstipatie van de ijzertabletten.

Dat zou je met de huisarts kunnen overleggen, vraag anders om zakjes macrogol dat is een laxeermiddel en helpt de ontlasting zachter te maken.

Voor de rest heb ik helaas geen tips of adviezen voor je. Wat naar dat je je zo slecht voelt! Heel veel sterkte!

Voor zover ik weet moet je altijd Vit C bij slikken tijdens het ijzer slikken omdat het anders niet opgenomen wordt in je systeem. Ik slik dagelijks twee Vit C tabletten van 1000 Mg bij de ijzer. Mijn ontlasting is ook niet keihard gelukkig, meestal prima. Bedankt voor de knuffel.

Pimpelmeesje, ik ben al bij een dietiste geweest, daar heb ik samen mee dingen geprobeerd zoals een paar dingen weglaten ( zuivel, gluten ) om te kijken of ik me beter zou voelen maar dat werkte helaas niet. Qua gezond eten heb ik best veel kennis dus ik heb er niet zoveel nieuws bij geleerd over wat ik nog anders kan doen qua eten. Ik moet gewoon de suiker laten staan, maar ja dat kan zij niet voor me doen natuurlijk. Dat moet ik zelf doen.

Psychische hulp zit ik eigenlijk totaal niet op te wachten, ik ben al zo vaak bij de GGZ geweest en andere hulpverleners en ik vind het allemaal niks eigenlijk. Ik geloof ook echt dat als het probleem fysiek opgelost zou zijn dat het mentaal ook veel beter gaat. Je wordt ook depressief van nul energie en de hele dag op de bank hangen natuurlijk, maar kracht om dingen te doen heb je niet.
Dus doe je zo min mogelijk en wordt je wereld heel klein. Daar word ik dus depressief van. Ik denk oprecht dat als ik een pil zou krijgen waar ik me weer fit door zou voelen dat die gevoelens echt een heel stuk minder zullen worden. Ik vind praten over problemen echt zwaar overrated. Ik weet al precies waar de pijnpunten zitten, ik weet wat de oorzaak is. Wat heeft het nog voor nut om er weer met een vreemde over te praten? Ik maak nu vlogs voor mezelf zeg maar, waarin ik van me af praat. Op advies van een vriend. Dat is wel fijn op zich. Ik hoop dat jij goed herstelt van je long covid! Sterkte ermee.

Ja de huisarts had helaas niet eerder plek, heb de afspraak online gemaakt want ik kreeg niemand te pakken. Maar ik vind het ook wel heel lang dus misschien bel ik straks nog een keer om te kijken of het niet eerder kan. Ik heb een kwartier, langer boeken kon niet. Maar zal nog een keer bellen.
Nee hoor, Pindakaasjes, ik voel me zeker altijd serieus genomen door mijn huisarts. Terwijl ik mezelf af en toe net een hypochonder voel haha. Ze luistert altijd rustig, neemt alle tijd ondanks dat ze druk is en achterloopt en verwijst me altijd door naar waar ik heen wil. Er zit daar nog een huisarts, een man, maar die neemt me inderdaad niet serieus en dat is echt een prutser. Schreef me iets voor wat ik niet mag hebben, luistert slecht. Echt geen fijne man.
Ik wacht liever nog weken op haar dan dat ik naar hem toe ga. Ook omdat er naar mijn borsten gekeken moet worden en dat wil ik niet door hem laten doen.

Misschien is een gesprek met de POH wel een optie voor me, als laagdrempelige hulp ipv iets als de GGZ. Ik heb daar gewoon geen goede ervaringen mee.