Psyche
alle pijlers
Ik mis mezelf
vrijdag 16 april 2021 om 11:06
Beste mensen,
Ik weet niet zo goed hoe ik mijn gevoel moet verwoorden..
3,5 jaar geleden is mijn relatie stuk gelopen. het was zijn beslissing. Ik ben daar nu inmiddels wel overheen. Nu moet ik er wel bij zeggen dat het heeel lang geduurd heeft en het mentaal een erg zware tijd was.
Waar ik mee zit is dat ik niet meer die jonge onbezonnen meid was die ik voor die relatie was. Als je ergens een lange tijd mee gezeten hebt dan maakt het je gewoon een ander mens en dat vind ik ergens best jammer.
Nu weet ik wel dat je als mens veranderd door wat je meemaakt alleen zie ik dit niet als een positieve verandering. Omdat het als waren een beetje het gevoel van jeugdig / onbezonnen zijn weggehaald heeft. Inmiddels tik ik bijna de 30 aan. Het idee dat ik nu moet gaan daten om opzoek te gaan naar een huisje, boompje, beestje wat volgens de maatschappij normaal is zit me ook niet helemaal lekker.
Ook stel ik mezelf voor hoe het zou zijn als ik weer zou gaan daten op bijv. op een zomerdag .. Dat ik op het terras zit met een date en er een briesje wind door mijn haar waait (klinkt sneu) maar zo probeer ik mij het gevoel
van toen voor te stellen, en dan zie ik nu eigenlijk niet meer dan een getekend mens die erg forceert iets te zijn wat ze niet (meer) is , en dat beeld bevalt me niet echt van mezelf. Maar hoe hard je ook iets probeert te forceren in het leven, hoe verder je er vanaf lijkt te gaan staan want het enige wat telt is uiteindelijk toch om hoe je je echt voelt van binnen en wat je uitstraalt.
Ik wil gevoelsmatig graag gewoon weer die meid zijn die ik voor/ in de relatie was. Natuurlijk was het in die tijd ook niet altijd kommer en kwel. Zeer zeker niet..
Maar naar mate de jaren versleten zijn en de tijd maar doortikt, verlang ik toch terug naar de persoon die ik ooit was voor de relatie breuk.
Zijn er mensen die dit herkennen ? En wat zijn jullie tips?
Ik weet niet zo goed hoe ik mijn gevoel moet verwoorden..
3,5 jaar geleden is mijn relatie stuk gelopen. het was zijn beslissing. Ik ben daar nu inmiddels wel overheen. Nu moet ik er wel bij zeggen dat het heeel lang geduurd heeft en het mentaal een erg zware tijd was.
Waar ik mee zit is dat ik niet meer die jonge onbezonnen meid was die ik voor die relatie was. Als je ergens een lange tijd mee gezeten hebt dan maakt het je gewoon een ander mens en dat vind ik ergens best jammer.
Nu weet ik wel dat je als mens veranderd door wat je meemaakt alleen zie ik dit niet als een positieve verandering. Omdat het als waren een beetje het gevoel van jeugdig / onbezonnen zijn weggehaald heeft. Inmiddels tik ik bijna de 30 aan. Het idee dat ik nu moet gaan daten om opzoek te gaan naar een huisje, boompje, beestje wat volgens de maatschappij normaal is zit me ook niet helemaal lekker.
Ook stel ik mezelf voor hoe het zou zijn als ik weer zou gaan daten op bijv. op een zomerdag .. Dat ik op het terras zit met een date en er een briesje wind door mijn haar waait (klinkt sneu) maar zo probeer ik mij het gevoel
van toen voor te stellen, en dan zie ik nu eigenlijk niet meer dan een getekend mens die erg forceert iets te zijn wat ze niet (meer) is , en dat beeld bevalt me niet echt van mezelf. Maar hoe hard je ook iets probeert te forceren in het leven, hoe verder je er vanaf lijkt te gaan staan want het enige wat telt is uiteindelijk toch om hoe je je echt voelt van binnen en wat je uitstraalt.
Ik wil gevoelsmatig graag gewoon weer die meid zijn die ik voor/ in de relatie was. Natuurlijk was het in die tijd ook niet altijd kommer en kwel. Zeer zeker niet..
Maar naar mate de jaren versleten zijn en de tijd maar doortikt, verlang ik toch terug naar de persoon die ik ooit was voor de relatie breuk.
Zijn er mensen die dit herkennen ? En wat zijn jullie tips?
vrijdag 16 april 2021 om 19:50
Ja klopt, je leeft in een illusie, terwijl de tijd aan je voorbij gaat en opeens ben je helemaal aan jezelf overgelaten.kes49240 schreef: ↑16-04-2021 19:20Je mag natuurlijk genieten van fijne herinneringen, maar er waren misschien ook dingen die je toen als gelukkig of normaal beschouwde die het eigenlijk niet waren of er waren ook minder fijne dingen, nu kun je zelf van kleine dingen genieten en mooie andere herinneringen gaan maken. Het heeft geen zin meer om na te denken hoe je toekomst had kunnen zijn als .... Ik heb dat na een huwelijk van 28 jaar veels te lang gedaan, vastgehouden aan het verleden en aan een toekomstideaal dat ik voor ogen had en er nooit meer zou komen, maar dat vreet veels te veel energie hoor! Ik kan me nu niet eens een toekomst indenken, maar zal wel zien wat er op mijn pad komt. Van het moment genieten is niet makkelijk maar kun je wel proberen stapje per stapje. Ik heb bijvoorbeeld vanmiddag heerlijk alleen asperges zitten eten, vond (ex) manlief niet lekker, kinderen ook niet dus jaren niet gegeten.
Dan krijg je wel dat je de kleine dingetjes gaat waarderen en daar inderdaad plezier uit haalt en niet meer uit geliefdes. Dat heb ik wel, alleen vind ik soms wel eens lastig dat er geen haan meer om me kraait / niemand die echt om je geeft buiten mijn ouders dan.
Doe er ook 0 moeite voor maar ik vind het toch altijd wel leuk als dat iemand 100% in mij opgaat en andersom. Wat ook een beetje toxic is vaak.
Maar nu gewoon een hele andere levensstijl als single en kan zo prima jaren doorleven. Maar helaas staat de tijd niet stil.
linnylow wijzigde dit bericht op 16-04-2021 20:00
5.27% gewijzigd
vrijdag 16 april 2021 om 19:52
Ja, klopt ik zie mezelf zo ook en dat beeld staat me niet aan
vrijdag 16 april 2021 om 20:42
Wat beschouw jij als normaal liefhebben? En wat doe jij dan? En waarom beschouw je dat als niet normaal? Je mag jezelf best wat meer waarderen hoor? En hoe gaat dat in vriendschappen? Dan heb je ook lief, toch?
zaterdag 17 april 2021 om 11:27
linnylow schreef: ↑16-04-2021 19:50Ja klopt, je leeft in een illusie, terwijl de tijd aan je voorbij gaat en opeens ben je helemaal aan jezelf overgelaten.
Dan krijg je wel dat je de kleine dingetjes gaat waarderen en daar inderdaad plezier uit haalt en niet meer uit geliefdes. Dat heb ik wel, alleen vind ik soms wel eens lastig dat er geen haan meer om me kraait / niemand die echt om je geeft buiten mijn ouders dan.
Doe er ook 0 moeite voor maar ik vind het toch altijd wel leuk als dat iemand 100% in mij opgaat en andersom. Wat ook een beetje toxic is vaak.
Maar nu gewoon een hele andere levensstijl als single en kan zo prima jaren doorleven. Maar helaas staat de tijd niet stil.
Waarom prent jij jezelf in dat er geen haan naar je kraait buiten je ouders? Heb je geen vrienden?
Zorg nu eerst eens dat je voldoende om jezelf gaat geven, voordat je weer in een nieuwe relatie stapt en jezelf compleet emotioneel afhankelijk maakt. Je trekt dan nl ook vaak niet de juiste types aan.
En ja, als single heb je een ander leven maar zeker niet per definitie slechter, maar je zorgt er op deze manier juist zelf voor dat je stilstaat.
zaterdag 17 april 2021 om 12:20
Een mens zeurt mijns inziens pas als hij of zij steeds klaagt over hetzelfde maar geen enkele bereidheid toont er iets aan te veranderen (aan de situatie, de beleving ervan of beide). Dus om ergens flink de balen van te hebben bestaat geen ranglijst van pijn en ellende voor het valide is.
zaterdag 17 april 2021 om 12:26
Maarrrrrr... ook héél veel dingen die zo leuk zijn dat je ze nu nog niet eens kan bevroeden.
En de dingen die niet zo leuk zijn dienen ook een doel. Want die geven je het contrast waarmee je andere (steeds kleinere) dingen gaat waarderen.
zaterdag 17 april 2021 om 15:20
Wat betreft huisje boompje beestje. Als je in je hart kijkt, wat wil je dan het liefst?
Je voelt de druk daarvan, zoals heel veel vrouwen denk ik. Maar misschien heb je nog niet de ervaring gehad van echt voor jezelf leven. En zit je daarom met zulke gevoelens.
Om dan opnieuw weer te gaan daten en een nieuwe symbiotische relatie aan te gaan, het lijkt me een goed teken dat dit je tegenstaat.
Nu is er nog lockdown maar misschien wil je na de zomer wel allerlei nieuwe dingen gaan ontdekken? Reizen? Van baan veranderen, daten/scharrelen zonder direct een serieuze relatie op te bouwen.
Als je kinderen wil, hoop ik dat je je niet te veel laat opjagen door de tijd. Als jij goed in je vel zit kan het allemaal heel snel gaan. Maar het begint wel daarmee.
Je voelt de druk daarvan, zoals heel veel vrouwen denk ik. Maar misschien heb je nog niet de ervaring gehad van echt voor jezelf leven. En zit je daarom met zulke gevoelens.
Om dan opnieuw weer te gaan daten en een nieuwe symbiotische relatie aan te gaan, het lijkt me een goed teken dat dit je tegenstaat.
Nu is er nog lockdown maar misschien wil je na de zomer wel allerlei nieuwe dingen gaan ontdekken? Reizen? Van baan veranderen, daten/scharrelen zonder direct een serieuze relatie op te bouwen.
Als je kinderen wil, hoop ik dat je je niet te veel laat opjagen door de tijd. Als jij goed in je vel zit kan het allemaal heel snel gaan. Maar het begint wel daarmee.
