Psyche
alle pijlers
Ik trek 'rare' mensen aan
woensdag 26 april 2017 om 14:13
Hallo hallo,
Gewoon even twee vragen of iemand het volgend herkend ofwel ook heeft :
Ik weet niet wat het is, maar ik op de een of andere manier ben ik altijd een aanspreekpunt voor apartelingen, mensen die ik aso over vind komen, laagdrempelige figuren of gewoon weirdo's waar ik het liefst verre van wil blijven.
Ik ben over het algemeen vriendelijk in gesteld, maar ik loop er de laatste tijd echt verveeld mee dat mensen mij in winkels altijd aanspreken om iets voor hen te doen (bijv. iets van bovenste plank pakken) of ongevraagd hun mening geven over de inhoud van mijn winkelmandje of stomweg gewoon een lulverhaal ophangen.
Tijd geleden ook weer out of the blue aangesproken geweest in het Kruidvat toen ik voor m'n zoontje luiers ging kopen.
Vrouw van mijn leeftijd (ook begin 30), maar echt een raar type om te zien, echt niet iemand waar ik ever vriendinnen mee zou willen of kunnen zijn begon ineens een verhaal tegen mij dat 'ze snel groot worden'.
Ik knikte een beetje van 'ja ja', maar dan kwam het : Dan kwam er een heel verhaal over dat haar kindje dood was en dit en dat.
Sorry, maar ik wilde rust en alleen zijn om luiers te kopen en niet naar andermans klaagzang luisteren, hoe erg ik het overlijden van een kind ook vind.
Op een of andere manier sta ik dan 'vast'. Ook ergens uit beleefdheid luister ik dan maar.
En hoewel ik het tegenwoordig al eerder voor gezien hou en maar de winkel verlaat, zou ik graag tips willen hoe ik zo'n mensen assertief kan afwimpelen, want het begint me echt naar het leven te staan.
Want dat mens ben ik nog meerdere keren tegen gekomen op andere dagen in het winkelcentrum en dan groette ze me alsof we dikke vriendinnen waren. Terwijl ik haar niet ken en ik gewoon haar eens in het Kruidvat 1 keer heb gezien.
Steeds probeert ze me dan ook weer staande te houden.
Heeft iemand een idee wat IK kan veranderen om dit meer tegen te gaan ?
Groetjes,
Dixie
Gewoon even twee vragen of iemand het volgend herkend ofwel ook heeft :
Ik weet niet wat het is, maar ik op de een of andere manier ben ik altijd een aanspreekpunt voor apartelingen, mensen die ik aso over vind komen, laagdrempelige figuren of gewoon weirdo's waar ik het liefst verre van wil blijven.
Ik ben over het algemeen vriendelijk in gesteld, maar ik loop er de laatste tijd echt verveeld mee dat mensen mij in winkels altijd aanspreken om iets voor hen te doen (bijv. iets van bovenste plank pakken) of ongevraagd hun mening geven over de inhoud van mijn winkelmandje of stomweg gewoon een lulverhaal ophangen.
Tijd geleden ook weer out of the blue aangesproken geweest in het Kruidvat toen ik voor m'n zoontje luiers ging kopen.
Vrouw van mijn leeftijd (ook begin 30), maar echt een raar type om te zien, echt niet iemand waar ik ever vriendinnen mee zou willen of kunnen zijn begon ineens een verhaal tegen mij dat 'ze snel groot worden'.
Ik knikte een beetje van 'ja ja', maar dan kwam het : Dan kwam er een heel verhaal over dat haar kindje dood was en dit en dat.
Sorry, maar ik wilde rust en alleen zijn om luiers te kopen en niet naar andermans klaagzang luisteren, hoe erg ik het overlijden van een kind ook vind.
Op een of andere manier sta ik dan 'vast'. Ook ergens uit beleefdheid luister ik dan maar.
En hoewel ik het tegenwoordig al eerder voor gezien hou en maar de winkel verlaat, zou ik graag tips willen hoe ik zo'n mensen assertief kan afwimpelen, want het begint me echt naar het leven te staan.
Want dat mens ben ik nog meerdere keren tegen gekomen op andere dagen in het winkelcentrum en dan groette ze me alsof we dikke vriendinnen waren. Terwijl ik haar niet ken en ik gewoon haar eens in het Kruidvat 1 keer heb gezien.
Steeds probeert ze me dan ook weer staande te houden.
Heeft iemand een idee wat IK kan veranderen om dit meer tegen te gaan ?
Groetjes,
Dixie
woensdag 26 april 2017 om 17:36
quote:winkelfanaat schreef op 26 april 2017 @ 17:27:
Hema is speciaal voor laagdrempelige figuren en aso's. Kruidvat idem dito. Dat is gewoon vragen om moeilijkheden. Je doet het jezelf aan. Dat is hetzelfde als gaan klagen dat het bij Mc. Donalds stinkt naar frituurvet.
Begeef je voortaan in hogere klasse winkels, anders blijf je altijd in het tokkie segment hangen.Vind hema juist heerlijk! Even onder de gewone mensen.
Hema is speciaal voor laagdrempelige figuren en aso's. Kruidvat idem dito. Dat is gewoon vragen om moeilijkheden. Je doet het jezelf aan. Dat is hetzelfde als gaan klagen dat het bij Mc. Donalds stinkt naar frituurvet.
Begeef je voortaan in hogere klasse winkels, anders blijf je altijd in het tokkie segment hangen.Vind hema juist heerlijk! Even onder de gewone mensen.
woensdag 26 april 2017 om 17:38
Ik vind dit een heel interessant onderwerp! Dus snap ik de negatieve reacties niet zo.
Voor de grappenmakers hier is het blijkbaar niet herkenbaar, maar voor mij wel.
Ik ben helemaal niet zweverig, maar krijg wel het idee dat mensen in verschillende mate een soort onzichtbaar schild om zich heen hebben.
Als ik bijvoorbeeld op de stoep loop, lopen mensen mij bijna omver, als ik keurig op mijn eigen 'baan' loop. Altijd ben ik degene die opzij moet, om botsingen te voorkomen. Heel typisch vind ik dat. Soms moet ik zelfs de berm in duiken, omdat mensen met z'n drieën naast elkaar blijven lopen. Als ik het wel eens bewust tot een botsing laat komen, kijken ze je totaal verbouwereerd aan. Alsof IK de rare ben.
En ja, in winkels ben ik altijd degene aan wie wordt gevraagd om iets van de bovenste plank te pakken, op straat wordt mij altijd de weg gevraagd, en ja, het zijn vaak de rare types die mij weten te vinden.
Zelf zie ik er eigenlijk altijd onopvallend gekleed en onopgemaakt uit, en mijn 'basis'gezichtsuitdrukking schijnt nors te zijn.
Op het schoolplein heb ik dan weer totaal geen aanspraak. Niet met de normale/leuke moeders tenminste.
Kortom, ik begrijp niet helemaal wat er anders is aan mij dan aan anderen, maar ik vind het interessant om er hier eens over te filosoferen.
Voor de grappenmakers hier is het blijkbaar niet herkenbaar, maar voor mij wel.
Ik ben helemaal niet zweverig, maar krijg wel het idee dat mensen in verschillende mate een soort onzichtbaar schild om zich heen hebben.
Als ik bijvoorbeeld op de stoep loop, lopen mensen mij bijna omver, als ik keurig op mijn eigen 'baan' loop. Altijd ben ik degene die opzij moet, om botsingen te voorkomen. Heel typisch vind ik dat. Soms moet ik zelfs de berm in duiken, omdat mensen met z'n drieën naast elkaar blijven lopen. Als ik het wel eens bewust tot een botsing laat komen, kijken ze je totaal verbouwereerd aan. Alsof IK de rare ben.
En ja, in winkels ben ik altijd degene aan wie wordt gevraagd om iets van de bovenste plank te pakken, op straat wordt mij altijd de weg gevraagd, en ja, het zijn vaak de rare types die mij weten te vinden.
Zelf zie ik er eigenlijk altijd onopvallend gekleed en onopgemaakt uit, en mijn 'basis'gezichtsuitdrukking schijnt nors te zijn.
Op het schoolplein heb ik dan weer totaal geen aanspraak. Niet met de normale/leuke moeders tenminste.
Kortom, ik begrijp niet helemaal wat er anders is aan mij dan aan anderen, maar ik vind het interessant om er hier eens over te filosoferen.
woensdag 26 april 2017 om 17:44
quote:Theamuts schreef op 26 april 2017 @ 14:32:
"apartelingen, mensen die ik aso over vind komen, laagdrempelige figuren of gewoon weirdo's waar ik het liefst verre van wil blijven"
Jeetje, wat een vooroordelen!
Je kent die mensen toch helemaal niet? Misschien hebben ze wel het idee dat jij heel zielig en eenzaam bent ofzo, en willen ze je alleen maar helpen...
Ik ben to niet, maar een voorbeeldje:
Vandaag was ik aan het werk, daarbij loop ik door de wijk en zet vuilnisbakken recht. Als ik mensen zie groet ik die met "goedemorgen" en dan loop ik weer door.
De weirdo van de dag kwam aanlopen en begon enthousiast te vertellen over dat hij naar de tandarts geweest was, dat die verdoving toch wel naar was en wilde me het gat van zijn getrokken kies laten zien. Jippie.
Sorry, ik ken die vent inderdaad helemaal niet, maar ik vind hem dus wel een weirdo. Shoot me.
"apartelingen, mensen die ik aso over vind komen, laagdrempelige figuren of gewoon weirdo's waar ik het liefst verre van wil blijven"
Jeetje, wat een vooroordelen!
Je kent die mensen toch helemaal niet? Misschien hebben ze wel het idee dat jij heel zielig en eenzaam bent ofzo, en willen ze je alleen maar helpen...
Ik ben to niet, maar een voorbeeldje:
Vandaag was ik aan het werk, daarbij loop ik door de wijk en zet vuilnisbakken recht. Als ik mensen zie groet ik die met "goedemorgen" en dan loop ik weer door.
De weirdo van de dag kwam aanlopen en begon enthousiast te vertellen over dat hij naar de tandarts geweest was, dat die verdoving toch wel naar was en wilde me het gat van zijn getrokken kies laten zien. Jippie.
Sorry, ik ken die vent inderdaad helemaal niet, maar ik vind hem dus wel een weirdo. Shoot me.
woensdag 26 april 2017 om 17:54
quote:noisekick schreef op 26 april 2017 @ 17:32:
Dat heb ik ook vaak, dat mensen mij iets vragen, ik zie het als een compliment, want zelf bijna 50, draag rugzak en ongeverft haar tot bijna op m'n kont. Wees blij, het is altijd stukken beter dan dat je elkaar zelfingenomen voorbij loopt.Wat is er mis met ongeverfd haar?
Dat heb ik ook vaak, dat mensen mij iets vragen, ik zie het als een compliment, want zelf bijna 50, draag rugzak en ongeverft haar tot bijna op m'n kont. Wees blij, het is altijd stukken beter dan dat je elkaar zelfingenomen voorbij loopt.Wat is er mis met ongeverfd haar?
I don't care what is written about me so long as it isn't true.
woensdag 26 april 2017 om 17:57
quote:Hugh-Jazz schreef op 26 april 2017 @ 17:43:
Java en TO; jullie kijken mensen waarschijnlijk aan. Dat moet je niet doen. Wanneer je ergens loopt, kijk naar de richting waar je heen wilt. Mensen gaan dan automatisch aan de kant.
Grappig dat je dat zegt. Mijn man heeft me juist verteld dat ik mensen meer aan moet kijken. Ik had namelijk in rijen ook vaak het probleem dat mensen mij letterlijk niet zagen staan en na het voorpiepen absoluut niet wilden geloven dat ik er al eerder stond.
Sinds ik degenen die achter mij in de rij aansluiten, even bewust aankijk, heb ik dit probleem niet meer.
En wat betreft vragende mensen in winkels/op straat: ik wordt vaak zelfs van achteren benaderd, als ik de persoon in kwestie nog niet eens heb gezien.
Vanochtend nog, riep er iemand achter me op de stoep: mevrouw, mag ik u wat vragen? Toen ik me omdraaide, kwam er een onophoudelijke stroom aan vragen. Waar een bepaalde winkel was, of een bepaald gebouw open was, waar ze een toilet kon vinden, of ik ook (i.p.v. degene die ik noemde) een onbetaald toilet wist, hoe ze daar moest komen, hoe laat die open was, welke winkels ze dan onderweg tegen zou komen, enz.
Ik kon niet anders concluderen dan dat ze niet helemaal 100% was. Ze bleef me langdurig ophouden met haar rare gevraag.
Java en TO; jullie kijken mensen waarschijnlijk aan. Dat moet je niet doen. Wanneer je ergens loopt, kijk naar de richting waar je heen wilt. Mensen gaan dan automatisch aan de kant.
Grappig dat je dat zegt. Mijn man heeft me juist verteld dat ik mensen meer aan moet kijken. Ik had namelijk in rijen ook vaak het probleem dat mensen mij letterlijk niet zagen staan en na het voorpiepen absoluut niet wilden geloven dat ik er al eerder stond.
Sinds ik degenen die achter mij in de rij aansluiten, even bewust aankijk, heb ik dit probleem niet meer.
En wat betreft vragende mensen in winkels/op straat: ik wordt vaak zelfs van achteren benaderd, als ik de persoon in kwestie nog niet eens heb gezien.
Vanochtend nog, riep er iemand achter me op de stoep: mevrouw, mag ik u wat vragen? Toen ik me omdraaide, kwam er een onophoudelijke stroom aan vragen. Waar een bepaalde winkel was, of een bepaald gebouw open was, waar ze een toilet kon vinden, of ik ook (i.p.v. degene die ik noemde) een onbetaald toilet wist, hoe ze daar moest komen, hoe laat die open was, welke winkels ze dan onderweg tegen zou komen, enz.
Ik kon niet anders concluderen dan dat ze niet helemaal 100% was. Ze bleef me langdurig ophouden met haar rare gevraag.
woensdag 26 april 2017 om 17:57
quote:Java schreef op 26 april 2017 @ 17:38:
Ik vind dit een heel interessant onderwerp! Dus snap ik de negatieve reacties niet zo.
Voor de grappenmakers hier is het blijkbaar niet herkenbaar, maar voor mij wel.
Ik ben helemaal niet zweverig, maar krijg wel het idee dat mensen in verschillende mate een soort onzichtbaar schild om zich heen hebben.
Als ik bijvoorbeeld op de stoep loop, lopen mensen mij bijna omver, als ik keurig op mijn eigen 'baan' loop. Altijd ben ik degene die opzij moet, om botsingen te voorkomen. Heel typisch vind ik dat. Soms moet ik zelfs de berm in duiken, omdat mensen met z'n drieën naast elkaar blijven lopen. Als ik het wel eens bewust tot een botsing laat komen, kijken ze je totaal verbouwereerd aan. Alsof IK de rare ben.
En ja, in winkels ben ik altijd degene aan wie wordt gevraagd om iets van de bovenste plank te pakken, op straat wordt mij altijd de weg gevraagd, en ja, het zijn vaak de rare types die mij weten te vinden.
Zelf zie ik er eigenlijk altijd onopvallend gekleed en onopgemaakt uit, en mijn 'basis'gezichtsuitdrukking schijnt nors te zijn.
Op het schoolplein heb ik dan weer totaal geen aanspraak. Niet met de normale/leuke moeders tenminste.
Kortom, ik begrijp niet helemaal wat er anders is aan mij dan aan anderen, maar ik vind het interessant om er hier eens over te filosoferen.Filosoferen prima. TO veroordeeld. Das wat anders.
Ik vind dit een heel interessant onderwerp! Dus snap ik de negatieve reacties niet zo.
Voor de grappenmakers hier is het blijkbaar niet herkenbaar, maar voor mij wel.
Ik ben helemaal niet zweverig, maar krijg wel het idee dat mensen in verschillende mate een soort onzichtbaar schild om zich heen hebben.
Als ik bijvoorbeeld op de stoep loop, lopen mensen mij bijna omver, als ik keurig op mijn eigen 'baan' loop. Altijd ben ik degene die opzij moet, om botsingen te voorkomen. Heel typisch vind ik dat. Soms moet ik zelfs de berm in duiken, omdat mensen met z'n drieën naast elkaar blijven lopen. Als ik het wel eens bewust tot een botsing laat komen, kijken ze je totaal verbouwereerd aan. Alsof IK de rare ben.
En ja, in winkels ben ik altijd degene aan wie wordt gevraagd om iets van de bovenste plank te pakken, op straat wordt mij altijd de weg gevraagd, en ja, het zijn vaak de rare types die mij weten te vinden.
Zelf zie ik er eigenlijk altijd onopvallend gekleed en onopgemaakt uit, en mijn 'basis'gezichtsuitdrukking schijnt nors te zijn.
Op het schoolplein heb ik dan weer totaal geen aanspraak. Niet met de normale/leuke moeders tenminste.
Kortom, ik begrijp niet helemaal wat er anders is aan mij dan aan anderen, maar ik vind het interessant om er hier eens over te filosoferen.Filosoferen prima. TO veroordeeld. Das wat anders.
woensdag 26 april 2017 om 18:22
Overkomt mij ook met regelmaat. Ik weet dat het ligt aan mijn open uitstraling en ik maak vaak contact met mensen door naar ze te glimlachen en/of hallo te zeggen als ik ze voorbij loop. Vooral de ouderen worden daar blij van en haken ze vaak aan voor een praatje. Natuurlijk zit er wel eens iemand bij waardoor ik een half uur langer in de supermarkt sta of dat ik me daarna gedrained voel maar dat weegt niet op tegen het gevoel dat ik iemand vast een plezier heb gedaan die dag door er even naar te luisteren.
Ik heb er pas één keer echt een nadeel van ondervonden (iemand uit de kroeg die ik jaren daarna op het werk tegenkwam en steeds vreemdere, bedreigende praatjes maakte), dusdanig dat ik die bestempel tot 'weirdo'. Maar het is gelukkig vaak onschuldig en eenmalig. Dan maak ik er geen probleem van. Ik zou me er heel naar onder voelen om onder een praatje uit te willen komen.
Ik heb er pas één keer echt een nadeel van ondervonden (iemand uit de kroeg die ik jaren daarna op het werk tegenkwam en steeds vreemdere, bedreigende praatjes maakte), dusdanig dat ik die bestempel tot 'weirdo'. Maar het is gelukkig vaak onschuldig en eenmalig. Dan maak ik er geen probleem van. Ik zou me er heel naar onder voelen om onder een praatje uit te willen komen.
woensdag 26 april 2017 om 18:30
quote:Dymphnatam schreef op 26 april 2017 @ 17:20:
[...]
Heb jij een aandachtstekort of zo?
Jazeker! Of ik benoem gewoon dat TO van haar ongewenste nadelen haar voordelen kan maken. Raar hé. Zo anders dan het over je eigen ervaringen gaan hebben wanneer jij wel/niet aangesproken wordt door anderen en of je/TO dan wel/niet dan autisme hebt o.i.d.
Wat een aandachtsgeile gekkerd ben ik toch. Zomaar niks op mezelf betrekken en TO advies geven. Sorry, kan ik niks aan doen hoort bij mijn stoornis,
[...]
Heb jij een aandachtstekort of zo?
Jazeker! Of ik benoem gewoon dat TO van haar ongewenste nadelen haar voordelen kan maken. Raar hé. Zo anders dan het over je eigen ervaringen gaan hebben wanneer jij wel/niet aangesproken wordt door anderen en of je/TO dan wel/niet dan autisme hebt o.i.d.
Wat een aandachtsgeile gekkerd ben ik toch. Zomaar niks op mezelf betrekken en TO advies geven. Sorry, kan ik niks aan doen hoort bij mijn stoornis,
woensdag 26 april 2017 om 19:22
Dat komt omdat je misverstanden wekt over je belangstelling.
Als je belangstellend reageert dan gaat iemand die dolgraag wil praten dóór.
Als je je blik laat afdwalen en je geeft verstrooide antwoorden en die gaan alleen maar over de bus waar je op wacht, dan raakt men ontmoedigd en gaat met een ander praten.
Je moet nooit liegen want dat komt altijd terug. Onschoftheid is het andere uiterste.
Er staat nergens gedrukt dat je voor iedere vreemde belangstelling moet hebben.
Als je belangstellend reageert dan gaat iemand die dolgraag wil praten dóór.
Als je je blik laat afdwalen en je geeft verstrooide antwoorden en die gaan alleen maar over de bus waar je op wacht, dan raakt men ontmoedigd en gaat met een ander praten.
Je moet nooit liegen want dat komt altijd terug. Onschoftheid is het andere uiterste.
Er staat nergens gedrukt dat je voor iedere vreemde belangstelling moet hebben.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
