Psyche
alle pijlers
Ik verveel me altijd
donderdag 31 december 2009 om 16:00
Ik ga toch maar m'n verhaal doen op dit forum, misschien kunnen jullie me helpen.
De titel zegt het al, ik verveel me altijd. Ik heb heel lang een relatie gehad (15 jaar) en die net 2 maanden geleden verbroken. Ik had zo'n onrustig gevoel, had het idee dat ik opgesloten zat in mijn relatie en dat ik alles om me heen miste. Hij wilde 's avonds vaak rustig op de bank tv kijken en dat wilde ik niet, ik wilde altijd weg.
Nu ben ik alleen en is het nog precies hetzelfde. Ik zorg dat al mijn avonden doordeweeks bezet zijn, met vrienden of sporten en de weekenden vind ik vreselijk want dan ben ik altijd wel een tijd alleen. Dan ga ik maar winkelen of sporten of uitgebreid koken maar ik neem nooit eens rust om even een boekje te lezen of zo. Ik kan er echt nu al tegenop zien dat ik over 2 weekenden nog niks gepland heb en dan een heel weekend alleen ben.
Ik word helemaal gek van dit onrustige gevoel, ik heb constant het gevoel dat ik iets moet, maar ik weet niet wat! Ik leef echt van activiteit naar activiteit en tussendoor verveel ik me kapot. Ik zit nu ook de uren af te tellen tot ik naar vrienden "mag" voor oud en nieuw. Ik kijk constant in m'n mail, op m'n mobiel, facebook en hyves, op zoek naar contact met mensen maar waarom?
Wie weet hoe ik dit gevoel kan stoppen, en eigenlijk gewoon gelukkiger worden met mezelf? Ik snap niet zo goed waar dit vandaan komt, ik had dit niet altijd, het is het afgelopen jaar zo gegroeid. Ik heb veel vrienden, leuk werk, leuk huis, geen vriend meer maar dat wil ik ook even niet, dus wat gaat hier verkeerd?
Ik hoop dat jullie me tips kunnen geven, ik wil graag wat rust terug want dit hou ik ook gewoon niet vol.
Lisanne
De titel zegt het al, ik verveel me altijd. Ik heb heel lang een relatie gehad (15 jaar) en die net 2 maanden geleden verbroken. Ik had zo'n onrustig gevoel, had het idee dat ik opgesloten zat in mijn relatie en dat ik alles om me heen miste. Hij wilde 's avonds vaak rustig op de bank tv kijken en dat wilde ik niet, ik wilde altijd weg.
Nu ben ik alleen en is het nog precies hetzelfde. Ik zorg dat al mijn avonden doordeweeks bezet zijn, met vrienden of sporten en de weekenden vind ik vreselijk want dan ben ik altijd wel een tijd alleen. Dan ga ik maar winkelen of sporten of uitgebreid koken maar ik neem nooit eens rust om even een boekje te lezen of zo. Ik kan er echt nu al tegenop zien dat ik over 2 weekenden nog niks gepland heb en dan een heel weekend alleen ben.
Ik word helemaal gek van dit onrustige gevoel, ik heb constant het gevoel dat ik iets moet, maar ik weet niet wat! Ik leef echt van activiteit naar activiteit en tussendoor verveel ik me kapot. Ik zit nu ook de uren af te tellen tot ik naar vrienden "mag" voor oud en nieuw. Ik kijk constant in m'n mail, op m'n mobiel, facebook en hyves, op zoek naar contact met mensen maar waarom?
Wie weet hoe ik dit gevoel kan stoppen, en eigenlijk gewoon gelukkiger worden met mezelf? Ik snap niet zo goed waar dit vandaan komt, ik had dit niet altijd, het is het afgelopen jaar zo gegroeid. Ik heb veel vrienden, leuk werk, leuk huis, geen vriend meer maar dat wil ik ook even niet, dus wat gaat hier verkeerd?
Ik hoop dat jullie me tips kunnen geven, ik wil graag wat rust terug want dit hou ik ook gewoon niet vol.
Lisanne
anoniem_63616ddeb9475 wijzigde dit bericht op 24-05-2018 11:24
2.17% gewijzigd
donderdag 31 december 2009 om 16:14
Je hebt het gevoel dat je iets moet doen, maar je neemt nooit rust om bijvoorbeeld te luieren of om een boek te lezen.
Dit kan verschillende oorzaken hebben:
- Je vind het moeilijk om alleen te zijn.
- Je vind het moeilijk om alleen te zijn met je gedachten, omdat je je dan druk maakt over je ex en andere zaken.
- Je vind dat je actief MOET zijn en dat je NIET MAG luieren.
In eerste en laatste geval is mijn advies:
Negeer dat schuld of angstgevoel en ga lekker een dag niets doen, zet een pot thee, pak dat goede boek en ga uitgebreid op een fijne plek dat boek lezen. Bedenk je zelf luieren / vervelen is een goede vorm van ontspanning en daar is niets mis mee, het is juist goed voor een mens.
In het tweede geval pak een jas en ga eens ergens (op je dooie gemak) wandelen en uitwaaien en geniet van de rust, het uitzicht en laat de gedachten maar komen en gaan. Ook helpt het om in een warm bad te liggen met je ogen dicht, ook hier geldt laat alle gedachten maar komen en weer gaan.
Dit kan verschillende oorzaken hebben:
- Je vind het moeilijk om alleen te zijn.
- Je vind het moeilijk om alleen te zijn met je gedachten, omdat je je dan druk maakt over je ex en andere zaken.
- Je vind dat je actief MOET zijn en dat je NIET MAG luieren.
In eerste en laatste geval is mijn advies:
Negeer dat schuld of angstgevoel en ga lekker een dag niets doen, zet een pot thee, pak dat goede boek en ga uitgebreid op een fijne plek dat boek lezen. Bedenk je zelf luieren / vervelen is een goede vorm van ontspanning en daar is niets mis mee, het is juist goed voor een mens.
In het tweede geval pak een jas en ga eens ergens (op je dooie gemak) wandelen en uitwaaien en geniet van de rust, het uitzicht en laat de gedachten maar komen en gaan. Ook helpt het om in een warm bad te liggen met je ogen dicht, ook hier geldt laat alle gedachten maar komen en weer gaan.
donderdag 31 december 2009 om 16:17
Wat vervelend Lisanne.
Is 84 je geboortejaar? Ik herken het wel een beetje van toen ik zo oud was als jij. Ik kon wel rustig een boek lezen, maar was verder ook erg gebrand op contact, afspraken, en was onrustig als ik niets dan tijd met mezelf in het verschiet had, etc. (en toen was er nog nauwelijks internet of een mobiel, de horror, haha!!)
Denk dat het wel een beetje bij die levensfase hoort, maar de een heeft het wel extremer dan de ander, waarom dat is?
Je bent ook gewoon te jong om ingedut voor de tv te zitten elke avond. Dit is de tijd om het lekker druk te hebben en te houden, als je ouder bent neemt dat door gezinnen, fysieke beperkingen etcetera vanzelf af.
Ik zou proberen te accepteren dat het zo is. Er is niets mis mee een heel actief en sociaal persoon te zijn die niet graag alleen is. Het is niet minder goed dan een ' eenzame huismus' te zijn , zo iemand zal juist wel eens denken 'wat doe ik hier toch altijd op die bank' . Dwing jezelf niet in een andere rol maar omarm deze.
Misschien komt met die acceptatie wel wat meer rust, en anders kan ik uit ervaring zeggen dat die vanzelf wel met de jaren komt. Heb het nog wel hoor, wil altijd graag iets plannen, iets in het vooruitzicht hebben- maar voel geen onrust meer als dat niet het geval is.
Is 84 je geboortejaar? Ik herken het wel een beetje van toen ik zo oud was als jij. Ik kon wel rustig een boek lezen, maar was verder ook erg gebrand op contact, afspraken, en was onrustig als ik niets dan tijd met mezelf in het verschiet had, etc. (en toen was er nog nauwelijks internet of een mobiel, de horror, haha!!)
Denk dat het wel een beetje bij die levensfase hoort, maar de een heeft het wel extremer dan de ander, waarom dat is?
Je bent ook gewoon te jong om ingedut voor de tv te zitten elke avond. Dit is de tijd om het lekker druk te hebben en te houden, als je ouder bent neemt dat door gezinnen, fysieke beperkingen etcetera vanzelf af.
Ik zou proberen te accepteren dat het zo is. Er is niets mis mee een heel actief en sociaal persoon te zijn die niet graag alleen is. Het is niet minder goed dan een ' eenzame huismus' te zijn , zo iemand zal juist wel eens denken 'wat doe ik hier toch altijd op die bank' . Dwing jezelf niet in een andere rol maar omarm deze.
Misschien komt met die acceptatie wel wat meer rust, en anders kan ik uit ervaring zeggen dat die vanzelf wel met de jaren komt. Heb het nog wel hoor, wil altijd graag iets plannen, iets in het vooruitzicht hebben- maar voel geen onrust meer als dat niet het geval is.
donderdag 31 december 2009 om 16:17
Verbazingwekkend. Ik heb het omgekeerde, ik verveel me nooit terwijl ik zelden afspraken heb. Zou gek worden als al mijn avonden en weekenden vol zaten.
Volgens mij stond er iets over in de Elle deze maand: over de angst om iets te missen.
Maar omdat ik dat dus totaal niet heb, heb ik niet zo aandachtig gelezen.
Volgens mij stond er iets over in de Elle deze maand: over de angst om iets te missen.
Maar omdat ik dat dus totaal niet heb, heb ik niet zo aandachtig gelezen.
donderdag 31 december 2009 om 16:23
@coleturner: ik denk dat het een combinatie is van die drie dingen die je noemt. Ik voel me zielig als ik alleen ben, pieker inderdaad veel te veel als ik alleen ben (over m'n ex, of ik niet gewoon bij hem had moeten blijven omdat ik nu nooit meer iemand vind, over een nieuwe vlam met wie het nooit wat wordt, slecht voor me is maar toch zo leuk is), en ik vind me ook nog een lui als ik niks doe.
Maar een dag niksdoen, hoe kan ik dat onrustige gevoel dan negeren? Ik heb het wel geprobeerd hoor, maar ik vind het gewoon niks! Ik ga dan toch maar weer vriendinnen bellen, beetje chatten, op zoek naar contact. Het voelt gewoon zo sneu om alleen te zijn, terwijl ik dat van andere mensen nooit denk!
@nouschi: als ik in Amsterdam had gewoond had ik zeker bij je opgepast, zo wanhopig ben ik wel.
Maar een dag niksdoen, hoe kan ik dat onrustige gevoel dan negeren? Ik heb het wel geprobeerd hoor, maar ik vind het gewoon niks! Ik ga dan toch maar weer vriendinnen bellen, beetje chatten, op zoek naar contact. Het voelt gewoon zo sneu om alleen te zijn, terwijl ik dat van andere mensen nooit denk!
@nouschi: als ik in Amsterdam had gewoond had ik zeker bij je opgepast, zo wanhopig ben ik wel.
donderdag 31 december 2009 om 16:27
@korenbloempje: ja ben inderdaad 25. Het gekke is wel dat ik dit pas sinds een jaar heb, ook toen ik een relatie had. Daarvoor kon ik hele dagen computerspelletjes spelen, altijd binnen zitten, veel lezen. Ik ging wel uit en had wel vrienden, maar vond het net zo leuk om thuis te zijn. Misschien is acceptatie wel de oplossing inderdaad, maar toch vraag ik me af wat er veranderd is waardoor ik zo veranderd ben. Was namelijk vroeger ook nooit zo sociaal, en nu maak ik heel makkelijk vrienden. Tja.
donderdag 31 december 2009 om 16:30
Ik herken het wel en ik ben bijna 40! Godzijdank is dit niet iedere dag zo, want ik kan mezelf ook echt "verliezen" in een goed boek, film of gewoon lekker hangen. Vanavond hebben we een rustig avondje en dan ben ik toch wel blij om dit weekend even lekker op stap te gaan om wat te borrelen...
Misschien ook niet altijd leuk naar mijn partner toe, die heeft dit gevoel helemaal niet. Gelukkig laat hij me vaak lekker "razen".
Heb helaas geen "oplossingen".
Ik heb nu trouwens ook een gejaagd gevoel. Ben flink aan het sms-en, zit hier op het forum, bekijk de hyves van Pietje en Wilma..
Misschien ook niet altijd leuk naar mijn partner toe, die heeft dit gevoel helemaal niet. Gelukkig laat hij me vaak lekker "razen".
Heb helaas geen "oplossingen".
Ik heb nu trouwens ook een gejaagd gevoel. Ben flink aan het sms-en, zit hier op het forum, bekijk de hyves van Pietje en Wilma..
donderdag 31 december 2009 om 16:36
Een meditatiecursus of een cursus 'mindfullness' zou TO een duwtje in de goede richting kunnen geven.
Misschien helpt het als TO met een goede vriendin een gesprek heeft over deze gedachten, misschien dat deze gedachten een stuk minder bedreigend en heftig zijn als TO ze hardop heeft uitgesproken en heeft gedeeld met een vriendin. Dit helpt om deze negatieve gedachten te relativeren.
Misschien helpt het als TO met een goede vriendin een gesprek heeft over deze gedachten, misschien dat deze gedachten een stuk minder bedreigend en heftig zijn als TO ze hardop heeft uitgesproken en heeft gedeeld met een vriendin. Dit helpt om deze negatieve gedachten te relativeren.
donderdag 31 december 2009 om 16:43
quote:lisanne84 schreef op 31 december 2009 @ 16:23:
@nouschi: als ik in Amsterdam had gewoond had ik zeker bij je opgepast, zo wanhopig ben ik wel.
Oh Jammer! (niet het wanhopige natuurlijk)
Maar ik herken het wel van toen ik begin 20 was hoor. Wat Cole zegt. Het gevoel hebben dat je niks wilt missen was het vooral bij mij en altijd afspraken willen hebben .
Geen idee wat je eraan kan doen dat dan weer niet helaas.
@nouschi: als ik in Amsterdam had gewoond had ik zeker bij je opgepast, zo wanhopig ben ik wel.
Oh Jammer! (niet het wanhopige natuurlijk)
Maar ik herken het wel van toen ik begin 20 was hoor. Wat Cole zegt. Het gevoel hebben dat je niks wilt missen was het vooral bij mij en altijd afspraken willen hebben .
Geen idee wat je eraan kan doen dat dan weer niet helaas.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
donderdag 31 december 2009 om 16:47
quote:zonnestraaltje71 schreef op 31 december 2009 @ 16:30:
Ik herken het wel en ik ben bijna 40! Godzijdank is dit niet iedere dag zo, want ik kan mezelf ook echt "verliezen" in een goed boek, film of gewoon lekker hangen. Vanavond hebben we een rustig avondje en dan ben ik toch wel blij om dit weekend even lekker op stap te gaan om wat te borrelen...
Misschien ook niet altijd leuk naar mijn partner toe, die heeft dit gevoel helemaal niet. Gelukkig laat hij me vaak lekker "razen".
Heb geen helaas "oplossingen".
Ik heb nu trouwens ook een gejaagd gevoel. Ben flink aan het sms-en, zit hier op het forum, bekijk de hyves van Pietje en Wilma..haha, had mijn post kunnen zijn. Ik ben ook nogal 'uithuizig', op mijn 37e.
Ik herken het wel en ik ben bijna 40! Godzijdank is dit niet iedere dag zo, want ik kan mezelf ook echt "verliezen" in een goed boek, film of gewoon lekker hangen. Vanavond hebben we een rustig avondje en dan ben ik toch wel blij om dit weekend even lekker op stap te gaan om wat te borrelen...
Misschien ook niet altijd leuk naar mijn partner toe, die heeft dit gevoel helemaal niet. Gelukkig laat hij me vaak lekker "razen".
Heb geen helaas "oplossingen".
Ik heb nu trouwens ook een gejaagd gevoel. Ben flink aan het sms-en, zit hier op het forum, bekijk de hyves van Pietje en Wilma..haha, had mijn post kunnen zijn. Ik ben ook nogal 'uithuizig', op mijn 37e.
donderdag 31 december 2009 om 17:04
Best een herkenbaar stuk. Ik heb ook vaak dat geval dat ik vanalles moet doen en afsrpeken. Maar als ik dan zoveel afsrpraken heb ben ik soms ook weleens blij om lekker even niks te moeten en rustig een boek te kunnen lezen. Alleen na een halve dag rust heb ik er dan weer helemaal genoeg van en moet ik er weer uit.
Geen idee wat je er tegen kan doen helaas..
Maar denk dat het soms helemaal niet zo raar is om gewoon even alleen te zijn met je eigen gedachten..
Geen idee wat je er tegen kan doen helaas..
Maar denk dat het soms helemaal niet zo raar is om gewoon even alleen te zijn met je eigen gedachten..
donderdag 31 december 2009 om 19:55
Herkenbaar karaktereigenschappen klinkt raar wat ik nu ga zeggen maar daag je uit psychologisch testje te doen. Misschien vind je opmerking stom maar bij vrouwen uit het zich later dus www.psych.nl en dan test voor ADD/ADHD.
Pm mij maar voor uitslag ben benieuw ik weer van meZelf sinds 2008 en ben 27 jaar dankzij iemand anders die mij erop wees dus hoop dat je wat hebt aan mijn advies groetjes
Pm mij maar voor uitslag ben benieuw ik weer van meZelf sinds 2008 en ben 27 jaar dankzij iemand anders die mij erop wees dus hoop dat je wat hebt aan mijn advies groetjes
vrijdag 1 januari 2010 om 17:54
Ha Lisanne,
Waarom denk je dat het laatste jaar zo veel uit huis wilde zijn?!
Waarschijnlijk omdat het op zn eind liep met je vriend en je vooral daar ook niet te veel in de buurt wilde zijn. En dan ga je op zoek naar afleiding. Nu is het uit en heb je die keuze niet meer en ben je alsnog onrustig omdat er niet 'vanzelfsprekend' iemand aanwezig is en jij op zoek bent naar hoe je je nieuwe leven in moet richten.
Die rust komt echt wel terug maar misschien duurt het een tijdje. Zie t niet te zwart in, komt uiteindelijk wel goed
Zou met niet te druk maken over ADHD ed maar eens rustig bedenken wat je zef het komende jaar wil ipv ongericht van hot naar her te rennen. En no worries, met de tijd slijt t gevoel.
Waarom denk je dat het laatste jaar zo veel uit huis wilde zijn?!
Waarschijnlijk omdat het op zn eind liep met je vriend en je vooral daar ook niet te veel in de buurt wilde zijn. En dan ga je op zoek naar afleiding. Nu is het uit en heb je die keuze niet meer en ben je alsnog onrustig omdat er niet 'vanzelfsprekend' iemand aanwezig is en jij op zoek bent naar hoe je je nieuwe leven in moet richten.
Die rust komt echt wel terug maar misschien duurt het een tijdje. Zie t niet te zwart in, komt uiteindelijk wel goed
Zou met niet te druk maken over ADHD ed maar eens rustig bedenken wat je zef het komende jaar wil ipv ongericht van hot naar her te rennen. En no worries, met de tijd slijt t gevoel.
