Psyche
alle pijlers
Ik voel me alleen!
zaterdag 7 februari 2009 om 12:51
...terwijl ik altijd zo goed alleen kan zijn. Maar toch knagen er een aantal dingen aan me!
Ik vind het normaal gesproken wel fijn om tijd alleen door te brengen, lekker aankloten. Maar nu het uit is met mn vriend heb ik erg behoefte aan gezelschap, ook al geniet ik er niet echt van. Dit weekend is er alleen niemand om iets mee te ondernemen beschikbaar, en stiekem kijk ik uit naar maandag, als ik weer aan het werk kan!
Ik merk zo erg twee verschillende kanten aan mezelf. Aan de ene kant heb ik heel erg behoefte aan gezelschap, aan de andere kant, als ik bijvoorbeeld op een feestje ben, weet ik vaak niet wat ik tegen mensen moet zeggen. Ik heb soms het idee dat andere mensen me niet genoeg interesseren, maar kan me niet voorstellen dat dat echt zo is - komt het mjisschien door mijn eigen onzekerheid?
Ik ben me erg bewust van mezelf en denk vaak dat ik niet echt iets te vertellen heb, terwijl als ik een keer echt met iemand in gesprek raak diegene dan vaak zegt dat het ze verbaast dat ik juist wel wat te vertellen heb!
Ik wil wel, maar vaak gaat het contact met mensen niet zo ver en spreek ik bijvoorbeeld niet met iemand iets af, of een paar keer en loopt het dan weer dood. Verder heb ik een aantal vriendinnen die steeds drukker worden met hun vriend en daardoor bijna geen tijd meer over hebben. Ik zag mijn vriend niet zo vaak en had (gelukkig) nog heel erg mijn eigen leven.
Ik vind het erg moeilijk om het precies te omschrijven omdat ik mezelf ook niet helemaal snap, maar is er iemand die dit herkent?
Ik vind het normaal gesproken wel fijn om tijd alleen door te brengen, lekker aankloten. Maar nu het uit is met mn vriend heb ik erg behoefte aan gezelschap, ook al geniet ik er niet echt van. Dit weekend is er alleen niemand om iets mee te ondernemen beschikbaar, en stiekem kijk ik uit naar maandag, als ik weer aan het werk kan!
Ik merk zo erg twee verschillende kanten aan mezelf. Aan de ene kant heb ik heel erg behoefte aan gezelschap, aan de andere kant, als ik bijvoorbeeld op een feestje ben, weet ik vaak niet wat ik tegen mensen moet zeggen. Ik heb soms het idee dat andere mensen me niet genoeg interesseren, maar kan me niet voorstellen dat dat echt zo is - komt het mjisschien door mijn eigen onzekerheid?
Ik ben me erg bewust van mezelf en denk vaak dat ik niet echt iets te vertellen heb, terwijl als ik een keer echt met iemand in gesprek raak diegene dan vaak zegt dat het ze verbaast dat ik juist wel wat te vertellen heb!
Ik wil wel, maar vaak gaat het contact met mensen niet zo ver en spreek ik bijvoorbeeld niet met iemand iets af, of een paar keer en loopt het dan weer dood. Verder heb ik een aantal vriendinnen die steeds drukker worden met hun vriend en daardoor bijna geen tijd meer over hebben. Ik zag mijn vriend niet zo vaak en had (gelukkig) nog heel erg mijn eigen leven.
Ik vind het erg moeilijk om het precies te omschrijven omdat ik mezelf ook niet helemaal snap, maar is er iemand die dit herkent?
zaterdag 7 februari 2009 om 13:00
Misschien ben je gewoon geen feestjes-mens, misschien kom je 1-op-1 beter tot je recht. Dat lees ik ook een beetje uit je openingspost. Is helemaal niet erg, geldt voor veel mensen.
Die vriendinnen die druk zijn met hun eigen leven, dat herken ik wel. Maar heb je een basis? Bijv. je ouders waar je morgenmiddag even koffie kan gaan drinken? Een broer of zus waar je vanavond voor het eten aan kan schuiven? Misschien één vriendin die ook vrijgezel is?
Ik ben ook net weer vrijgezel en ben ook om me heen aan het kijken om mijn kennissenkring uit te breiden. Als je er voor open staat, is dat niet zo moeilijk. Gisteravond had ik bijvoorbeeld een borrel met collega's waar ook flink wat vrijgezellen tussen zitten. Gooi het onderwerp "weekend" op tafel en de meesten zullen je vertellen dat ze 's avonds vaak niks te doen hebben omdat hun vrienden druk zijn met hun gezin (ik val in de categorie 30+ ). En diezelfde collega's waren meteen enthousiast toen ik voorstelde om dan een keer met een clubje te gaan stappen.
Mijn advies is dus: kijk eens waar die andere vrijgezellen zich bevinden! Misschien ook collega's of anders een vereniging waar je lid van bent. De meesten kunnen altijd wel nieuwe contacten gebruiken. Je moet alleen wel het lef hebben om het aan te kaarten.
Die vriendinnen die druk zijn met hun eigen leven, dat herken ik wel. Maar heb je een basis? Bijv. je ouders waar je morgenmiddag even koffie kan gaan drinken? Een broer of zus waar je vanavond voor het eten aan kan schuiven? Misschien één vriendin die ook vrijgezel is?
Ik ben ook net weer vrijgezel en ben ook om me heen aan het kijken om mijn kennissenkring uit te breiden. Als je er voor open staat, is dat niet zo moeilijk. Gisteravond had ik bijvoorbeeld een borrel met collega's waar ook flink wat vrijgezellen tussen zitten. Gooi het onderwerp "weekend" op tafel en de meesten zullen je vertellen dat ze 's avonds vaak niks te doen hebben omdat hun vrienden druk zijn met hun gezin (ik val in de categorie 30+ ). En diezelfde collega's waren meteen enthousiast toen ik voorstelde om dan een keer met een clubje te gaan stappen.
Mijn advies is dus: kijk eens waar die andere vrijgezellen zich bevinden! Misschien ook collega's of anders een vereniging waar je lid van bent. De meesten kunnen altijd wel nieuwe contacten gebruiken. Je moet alleen wel het lef hebben om het aan te kaarten.
zaterdag 7 februari 2009 om 13:08
Hmm herken het ook heel goed. Ik ben aan de ene kant heeeeel graag alleen en vind het heel vervelend om allerlei vaste afspraken te hebben staan in een week (wat vaak voorkomt) Maar als ik een weekend ofzo helemaal niets heb afgesproken (wat ook vaak voorkomt) dan vind ik dat ook helemaal niets. De ene keer hou ik van feesten en veel mensen om me heen, gezelligheid, veel kletsen, maar als mijn pet verkeerd staat, dan kom ik echt totaal niet tot mijn recht in een groep of feestje, heb ik geen zin om met anderen te praten of om moeite te steken in sociale praatjes... Heel herkenbaar dus. Vind het zelf ook af en toe lastig. Denk persoonlijk dat ik meer een einzelganger ben dan ik stiekem eigenlijk zou willen toegeven... Ik heb wel een partner overigens (die verdraag ik wel om mij heen hahahaha)
zaterdag 7 februari 2009 om 15:28
Ik ben ook heel graag alleen. Lekker mijn tijd zelf indelen en alles doen wat ik wil doen of alles laten wat ik wil laten.
Maar heel soms denk ik: ik wil wat gezelligs doen en dan kan dat ook gelukkig. En dan merk ik dat ik die vrienden al zo lang niet heb gezien of gesproken (door eigen toedoen) dat ik besef dat ik meer moet investeren. En investeren vind ik vaak prima maar ergens prefereer ik toch vaak tijd alleen. Klinkt wat tegenstrijdig...maar ik kan mezelf gewoon goed vermaken, denk ik dan maar. Ook veranderde en verandert altijd heel veel in mijn leven (externe factoren) dat ik altijd tijd nodig heb om me terug te trekken om alles te overzien. Tijd om dingen te verwerken, tijd om op te laden. Soms denk ik ook weleens dat ik teveel tijd neem voor mijzelf, omdat ik bijvoorbeeld op het werk met veel mensen graag een babbel maak en daar hartstikke veel energie van krijg. Alsof ik een beetje contacten tekort kom stiekem...zo voelt het soms.
Ik wil dus een beetje een balans gaan vinden in mijn energielevel. Goed...ik wijk af, maar ook ik ben meer een 1 op 1-persoon, heel rustig en dat vind ik zelf hartstikke prima.
Kortom: blijf jezelf en geniet van de waardevolle eerlijke contacten. Vaak (niet altijd!) zijn mensen in groepen zo niet-zichzelf dat dat voor mij een reden is om eerder geen groepen op te zoeken als dat kan. Daarom waardeer ik zo mijn vriendinnen die ik 1 op 1 spreek, gezellig en goed is het dan.
Maar heel soms denk ik: ik wil wat gezelligs doen en dan kan dat ook gelukkig. En dan merk ik dat ik die vrienden al zo lang niet heb gezien of gesproken (door eigen toedoen) dat ik besef dat ik meer moet investeren. En investeren vind ik vaak prima maar ergens prefereer ik toch vaak tijd alleen. Klinkt wat tegenstrijdig...maar ik kan mezelf gewoon goed vermaken, denk ik dan maar. Ook veranderde en verandert altijd heel veel in mijn leven (externe factoren) dat ik altijd tijd nodig heb om me terug te trekken om alles te overzien. Tijd om dingen te verwerken, tijd om op te laden. Soms denk ik ook weleens dat ik teveel tijd neem voor mijzelf, omdat ik bijvoorbeeld op het werk met veel mensen graag een babbel maak en daar hartstikke veel energie van krijg. Alsof ik een beetje contacten tekort kom stiekem...zo voelt het soms.
Ik wil dus een beetje een balans gaan vinden in mijn energielevel. Goed...ik wijk af, maar ook ik ben meer een 1 op 1-persoon, heel rustig en dat vind ik zelf hartstikke prima.
Kortom: blijf jezelf en geniet van de waardevolle eerlijke contacten. Vaak (niet altijd!) zijn mensen in groepen zo niet-zichzelf dat dat voor mij een reden is om eerder geen groepen op te zoeken als dat kan. Daarom waardeer ik zo mijn vriendinnen die ik 1 op 1 spreek, gezellig en goed is het dan.
zaterdag 7 februari 2009 om 16:17
Heel herkenbaar.
Vat vol tegenstrijdigheden.
Vaak wil ik alleen zijn.
Als ik alleen ben voel ik me snel eenzaam.
Laat contacten verwateren.
Hoewel ik wel de warmte van menselijk contact mis.
Soms denk ik dat ik niet sociaal ben aangelegd, klinkt raar, maar ik heb maar weinig mensen die me interesseren. Dat klinkt dan weer heel erg arrogant, maar zo bedoel ik het niet. Ik vind mezelf ook niet interessant, het is niet zo dat ik mezelf boven anderen stel.
Maar goed, met dat gevoel van geen-interesse blijf je je eenzaam voelen.
Waar het vandaan komt geen idee, kan me niet herinneren dat ik dat vroeger had. Is het angst of onzekerheid die me hebben afgestompt? Moeilijk...
Voel me een ontevreden mens die eigenlijk alleen weet wat ze niet wil ipv wat ze wel wil. Zit mezelf lekker in de weg...
Vat vol tegenstrijdigheden.
Vaak wil ik alleen zijn.
Als ik alleen ben voel ik me snel eenzaam.
Laat contacten verwateren.
Hoewel ik wel de warmte van menselijk contact mis.
Soms denk ik dat ik niet sociaal ben aangelegd, klinkt raar, maar ik heb maar weinig mensen die me interesseren. Dat klinkt dan weer heel erg arrogant, maar zo bedoel ik het niet. Ik vind mezelf ook niet interessant, het is niet zo dat ik mezelf boven anderen stel.
Maar goed, met dat gevoel van geen-interesse blijf je je eenzaam voelen.
Waar het vandaan komt geen idee, kan me niet herinneren dat ik dat vroeger had. Is het angst of onzekerheid die me hebben afgestompt? Moeilijk...
Voel me een ontevreden mens die eigenlijk alleen weet wat ze niet wil ipv wat ze wel wil. Zit mezelf lekker in de weg...
zaterdag 7 februari 2009 om 16:33
Ook voor mij herkenbaar!
Ik snap er zelf niks van.
Tegen mijn vriend zei ik altijd dat ik het gevoel had te weinig tijd voor mezelf te hebben waarin ik alleen kon zijn.
Sinds vorige week is de relatie over en komen de muren op me af alleen thuis.
Ik ben heel graag alleen, maar plan mijn agenda helemaal vol. Wanneer ik iedere avond een afspraak heb staan en geen avond alleen kan zijn word ik boos op de wereld omdat ze me niet met rust kunnen laten. Nu ik m'n lief mis, wil ik ook het liefst alleen zijn. Maar neem ik het stiekem m'n vriendinnen kwalijk dat ze niet meer aandacht voor me hebben.
Vanavond een feestje, waar ik al de hele week naar uitkijk. Terwijl ik nu al weet dat ik de eerste ben die zal vertrekken en een zucht van verlichting slaak wanneer ik m'n veilige thuis weer binnen stap.
Ik sta bekend als heel sociaal. Terwijl de meeste gesprekken me weinig boeien.
Al met al vind ik mezelf behoorlijk vervelend op dit vlak..
Ik snap er zelf niks van.
Tegen mijn vriend zei ik altijd dat ik het gevoel had te weinig tijd voor mezelf te hebben waarin ik alleen kon zijn.
Sinds vorige week is de relatie over en komen de muren op me af alleen thuis.
Ik ben heel graag alleen, maar plan mijn agenda helemaal vol. Wanneer ik iedere avond een afspraak heb staan en geen avond alleen kan zijn word ik boos op de wereld omdat ze me niet met rust kunnen laten. Nu ik m'n lief mis, wil ik ook het liefst alleen zijn. Maar neem ik het stiekem m'n vriendinnen kwalijk dat ze niet meer aandacht voor me hebben.
Vanavond een feestje, waar ik al de hele week naar uitkijk. Terwijl ik nu al weet dat ik de eerste ben die zal vertrekken en een zucht van verlichting slaak wanneer ik m'n veilige thuis weer binnen stap.
Ik sta bekend als heel sociaal. Terwijl de meeste gesprekken me weinig boeien.
Al met al vind ik mezelf behoorlijk vervelend op dit vlak..
zaterdag 7 februari 2009 om 17:12
paar tips voor als je alleen thuis zit en je voelt je niet zo prettig...
1 radio aan zetten of een vrolijke cd
2 kaarsjes aan
3 gezellige lampjes aan
4 eens heel erg goed alles opruimen
5 flink alles schoonmaken, uit je huis met je EX
6 toch maar even naar een feestje gaan, om erna met een beter gevoel weer thuis te zijn (opluchtings gevoel).
7 alle negatieve punten aan je ex opschrijven
8 een huisdier aanschaffen
9 film huren
10 iets lekkers klaar maken en er daarna van genieten!!
succes!
1 radio aan zetten of een vrolijke cd
2 kaarsjes aan
3 gezellige lampjes aan
4 eens heel erg goed alles opruimen
5 flink alles schoonmaken, uit je huis met je EX
6 toch maar even naar een feestje gaan, om erna met een beter gevoel weer thuis te zijn (opluchtings gevoel).
7 alle negatieve punten aan je ex opschrijven
8 een huisdier aanschaffen
9 film huren
10 iets lekkers klaar maken en er daarna van genieten!!
succes!
zaterdag 7 februari 2009 om 19:59
fijn dat er een aantal zijn die het herkennen! Bedankt voor de tips!!
Het is niet dat ik niet voldoende vriendinnen heb, het zijn er niet extreem veel maar goed, maar ik zou ook niet altijd vaste afspraken willen hoeven maken, maar het is zo moeilijk om wat te plannen met veel mensen! Soms wel 3 weken vooruit, omdat we dan allebei geen tijd hebben enzo.
Ik heb afgelopen half jaar een leuke cursus gedaan en dan is er wel iemand waar ik goed mee op kan schieten, maar toch spreken we daarbuiten nooit iets af. Hoe doen jullie dat, gewoon vragen? Heb vandaag maar s iemand een mailtje gestuurd die ik wel s spreek maar nooit mee afspreek; t leek er wel gezellig maar ze had geen tijd. Helaas.
Het probleem is niet dat ik niet veel mensen ken maar het gaat nooit verder zeg maar. En op feestjes spreek ik niet gauw mensen aan, ik ben niet verlegen maar heb eigenlijk niks te vertellen.
Misschien moet ik maar gewoon accepteren dat ik zo ben, maar aan de andere kant, als ik zie hoe makkelijk anderen met elkaar omgaan ben ik daar wel jaloers op!
Wou dat mijn gevoel van desinteresse er niet zo was.
Het is niet dat ik niet voldoende vriendinnen heb, het zijn er niet extreem veel maar goed, maar ik zou ook niet altijd vaste afspraken willen hoeven maken, maar het is zo moeilijk om wat te plannen met veel mensen! Soms wel 3 weken vooruit, omdat we dan allebei geen tijd hebben enzo.
Ik heb afgelopen half jaar een leuke cursus gedaan en dan is er wel iemand waar ik goed mee op kan schieten, maar toch spreken we daarbuiten nooit iets af. Hoe doen jullie dat, gewoon vragen? Heb vandaag maar s iemand een mailtje gestuurd die ik wel s spreek maar nooit mee afspreek; t leek er wel gezellig maar ze had geen tijd. Helaas.
Het probleem is niet dat ik niet veel mensen ken maar het gaat nooit verder zeg maar. En op feestjes spreek ik niet gauw mensen aan, ik ben niet verlegen maar heb eigenlijk niks te vertellen.
Misschien moet ik maar gewoon accepteren dat ik zo ben, maar aan de andere kant, als ik zie hoe makkelijk anderen met elkaar omgaan ben ik daar wel jaloers op!
Wou dat mijn gevoel van desinteresse er niet zo was.
zaterdag 7 februari 2009 om 20:08
hi,
Ik herken het heel goed, Mijn relatie is een tijdje geleden ook uit gegaan en nu ben ik nog steeds wel eens erg alleen en daardoor soms wat triest. Ook omdat ik samenwoonde en nog nooit helemaal alleen gewoond heb (wel in een studentenhuis).
Het gaat wel steeds beter maar het blijft bij tijd en wijle moeilijk. gelukkig heb ik genoeg vrienden en mensen om mij heen, niet zeggende dat er niemand bij kan,
waar woon je? Ik in den haag, Lijkt het je leuk om een keertje gezellig samen iets te doen.
(kijk zo doe je dat, heel gewoon, met als enige risico dat jij nee zegt )
Ik herken het heel goed, Mijn relatie is een tijdje geleden ook uit gegaan en nu ben ik nog steeds wel eens erg alleen en daardoor soms wat triest. Ook omdat ik samenwoonde en nog nooit helemaal alleen gewoond heb (wel in een studentenhuis).
Het gaat wel steeds beter maar het blijft bij tijd en wijle moeilijk. gelukkig heb ik genoeg vrienden en mensen om mij heen, niet zeggende dat er niemand bij kan,
waar woon je? Ik in den haag, Lijkt het je leuk om een keertje gezellig samen iets te doen.
(kijk zo doe je dat, heel gewoon, met als enige risico dat jij nee zegt )
zondag 8 februari 2009 om 14:16
Ook bij mij is het allemaal erg herkenbaar. Voel me een einzelgänger...maar mis sociale contacten. Het 1 hele goede vriendin en de rest zie ik zo 1x in de maand (maar ook die zijn op 1 hand te tellen). Net relatie verbroken, weer thuis gaan wonen en ben gisteren bij mijn zus ingetrokken (die net een nieuwe relatie heeft en dus geen tijd voor mij).
Voel me eenzaam, maar ik heb ook weer enorme behoefte aan tijd voor mezelf. Weekenden zijn het ergst inderdaad. Omdat ik maar 20 p/w werk nu, alleen de ochtenden, begint bij mij het alleen zijn al om 13.00 uur. Dat duurt tot ik naar bed ga. heb gelukkig een hondje die de nodige aandacht opeist.
Ook ik interesseer me in weinig mensen, bar weinig eigenlijk. Hetzelfde als Donnaatje.
Ben jaloers als ik de plannen van anderen hoor, maar zeg nee tegen elke uitnodiging voor een feestje en zeg nee tegen stapavonden. Ik ben 24!!!!
Zit hier al erg lang mee en hoeveel ik er ook overna kan denken, ik kom er geen stap verder mee.
Voel me eenzaam, maar ik heb ook weer enorme behoefte aan tijd voor mezelf. Weekenden zijn het ergst inderdaad. Omdat ik maar 20 p/w werk nu, alleen de ochtenden, begint bij mij het alleen zijn al om 13.00 uur. Dat duurt tot ik naar bed ga. heb gelukkig een hondje die de nodige aandacht opeist.
Ook ik interesseer me in weinig mensen, bar weinig eigenlijk. Hetzelfde als Donnaatje.
Ben jaloers als ik de plannen van anderen hoor, maar zeg nee tegen elke uitnodiging voor een feestje en zeg nee tegen stapavonden. Ik ben 24!!!!
Zit hier al erg lang mee en hoeveel ik er ook overna kan denken, ik kom er geen stap verder mee.
zondag 8 februari 2009 om 15:59
Ik kan me daar niet zo heel veel bij voorstellen, het niet geïnteresseerd zijn in anderen maal wel sociaal contact missen. Net als wat mywickedlife schrijft, dat je dan nee zegt tegen elke uitnodiging of stapavond... terwijl je jaloers bent op plannen van anderen? Is het dan niet dat je het misschien eng vindt of het een grote stap vindt om toch mee te gaan? Of mis je sociale contacten omdat het hebben daarvan eigenlijk een beetje 'hoort' (en je niet zielig gevonden wil worden)? Volgens mij kun je je ook teveel tijd voor jezelf nodig hebben aanleren, tenminste ik merk het een beetje bij mezelf: als ik het rustiger heb, vind ik dat even heerlijk, het idee van niks moeten en lekker op mijn gemak kunnen internetten/tv kijken/aanrommelen/lezen, maar ik haal eigenlijk veel meer energie en voldoening uit het drukker hebben (en dus ook op sociaal vlak). Bij mij zijn dat altijd wat kortere periodes, maar ik kan me wel voorstellen dat het een beetje een vicieuze cirkel is. Is het dan zoiets misschien of snap ik er gewoon niks van?
zondag 8 februari 2009 om 16:59
Watchamacallit:
Je zegt dat die persoon geen tijd heeft (die je gemaild hebt)
Maar dan hoeft niet te betekenen dat ze geen contact wil.
Ik heb dat ook vaak met vriendinnen, dat men even druk is (ik zelf trouwens ook) Maar zodra het wat "rustiger" is, kun je toch afspreken?
Probeer het nog een aantal x, je weet nooit.
Misschien is zij ook iemand die wat meer tijd nodig heeft.
Je zegt dat die persoon geen tijd heeft (die je gemaild hebt)
Maar dan hoeft niet te betekenen dat ze geen contact wil.
Ik heb dat ook vaak met vriendinnen, dat men even druk is (ik zelf trouwens ook) Maar zodra het wat "rustiger" is, kun je toch afspreken?
Probeer het nog een aantal x, je weet nooit.
Misschien is zij ook iemand die wat meer tijd nodig heeft.
zondag 8 februari 2009 om 19:48
quote:Vela schreef op 08 februari 2009 @ 16:59:
Watchamacallit:
Je zegt dat die persoon geen tijd heeft (die je gemaild hebt)
Maar dan hoeft niet te betekenen dat ze geen contact wil.
Ik heb dat ook vaak met vriendinnen, dat men even druk is (ik zelf trouwens ook) Maar zodra het wat "rustiger" is, kun je toch afspreken?
Probeer het nog een aantal x, je weet nooit.
Misschien is zij ook iemand die wat meer tijd nodig heeft.
nee klopt, alleen jammer dat iedereen dat dit weekend leek te hebben! heb me gelukkig toch wel vermaakt in mn eentje
ik heb wel behoefte aan sociaal contact, maar die oppervlakkige gesprekken boeien me meestal niet zo. Soms ook wel, dus misschien moet ik het toch maar gewoon proberen. Alleen dan blijf ik dus toch bang dat ik niks te zeggen heb/weet ik niks te zeggen! En zo heb ik soms ook geen zin om ergens heen te gaan... Ik hou wel van uitgaan bijvoorbeeld, en vermaak me dan vaak wel, vooral als ik met wat meer mensen ben, maar in de kroeg weet ik vaak niet genoeg te zeggen!
Watchamacallit:
Je zegt dat die persoon geen tijd heeft (die je gemaild hebt)
Maar dan hoeft niet te betekenen dat ze geen contact wil.
Ik heb dat ook vaak met vriendinnen, dat men even druk is (ik zelf trouwens ook) Maar zodra het wat "rustiger" is, kun je toch afspreken?
Probeer het nog een aantal x, je weet nooit.
Misschien is zij ook iemand die wat meer tijd nodig heeft.
nee klopt, alleen jammer dat iedereen dat dit weekend leek te hebben! heb me gelukkig toch wel vermaakt in mn eentje
ik heb wel behoefte aan sociaal contact, maar die oppervlakkige gesprekken boeien me meestal niet zo. Soms ook wel, dus misschien moet ik het toch maar gewoon proberen. Alleen dan blijf ik dus toch bang dat ik niks te zeggen heb/weet ik niks te zeggen! En zo heb ik soms ook geen zin om ergens heen te gaan... Ik hou wel van uitgaan bijvoorbeeld, en vermaak me dan vaak wel, vooral als ik met wat meer mensen ben, maar in de kroeg weet ik vaak niet genoeg te zeggen!
zondag 8 februari 2009 om 19:51
Je moet gewoon wat meer op lange termijn denken.
En ja, het is nu eenmaal moeilijk om mensen te vinden waarmee je op hetzelfde niveau zit en voldoende gespreksstof hebt. Daar ben je echt niet de enige in.
Ik heb dat ook wel met een aantal vriendinnen, totaal andere types. Maar toch heb ik met elk van hun een "speciale" band. De 1 is er voor de discoavonden, met de ander kan ik weer over werk praten e.d. Dan vult het mekaar wel aan.
Al zou ik het ook fijner vinden om een "alles in 1" persoon te hebben. Maar ja, als je dat verwacht blijf je alleen.
En weet je, die gesprekken gaan vanzelf.
Zoiets bereid je niet voor.
En ja, het is nu eenmaal moeilijk om mensen te vinden waarmee je op hetzelfde niveau zit en voldoende gespreksstof hebt. Daar ben je echt niet de enige in.
Ik heb dat ook wel met een aantal vriendinnen, totaal andere types. Maar toch heb ik met elk van hun een "speciale" band. De 1 is er voor de discoavonden, met de ander kan ik weer over werk praten e.d. Dan vult het mekaar wel aan.
Al zou ik het ook fijner vinden om een "alles in 1" persoon te hebben. Maar ja, als je dat verwacht blijf je alleen.
En weet je, die gesprekken gaan vanzelf.
Zoiets bereid je niet voor.
maandag 9 februari 2009 om 10:10
Bij mij is dit ook heel erg herkenbaar. Ik heb een love & hate relatie met sociale activiteiten.
Ik wil graag alleen zijn, doe dingen ook vaak alleen. Maar soms tijdens zulke dagen/momenten, voel ik me eenzaam omdat ik dat prettig 'alleen' gevoel met niemand kan delen.
Ik vind ook heel weinig mensen interessant; dat bedoel ik echt niet op een arrogante manier, ik ben zelf ook niet interessant, maar vaak wil ik niet naar verhalen luisteren waar ik niets mee heb/voel. Urenlang kletsen over afvallen, aankomen, dieten is bijvoorbeeld niets voor mij. Ik heb moeite met concentreren, kan moeilijk namen/feiten onthouden, dus gewoon een gesprek is voor mij al vrij moeilijk.
Dit gevoel bij mij is ook vooral na mijn breuk met mijn vriend van 7 jaar opgekomen. Hij was mijn echte 'soulmate' (dacht ik ten minste) en had niemand anders nodig in mijn leven. Nadat de relatie over was en hij met een ander ging, viel ik in een grote diepe gat:(((
Ik wil graag alleen zijn, doe dingen ook vaak alleen. Maar soms tijdens zulke dagen/momenten, voel ik me eenzaam omdat ik dat prettig 'alleen' gevoel met niemand kan delen.
Ik vind ook heel weinig mensen interessant; dat bedoel ik echt niet op een arrogante manier, ik ben zelf ook niet interessant, maar vaak wil ik niet naar verhalen luisteren waar ik niets mee heb/voel. Urenlang kletsen over afvallen, aankomen, dieten is bijvoorbeeld niets voor mij. Ik heb moeite met concentreren, kan moeilijk namen/feiten onthouden, dus gewoon een gesprek is voor mij al vrij moeilijk.
Dit gevoel bij mij is ook vooral na mijn breuk met mijn vriend van 7 jaar opgekomen. Hij was mijn echte 'soulmate' (dacht ik ten minste) en had niemand anders nodig in mijn leven. Nadat de relatie over was en hij met een ander ging, viel ik in een grote diepe gat:(((
maandag 9 februari 2009 om 12:24
