Psyche
alle pijlers
Ik voel me zo mislukt
donderdag 21 februari 2008 om 15:59
Waarom?
Gewoon, omdat ik weinig reden heb om van mezelf te houden.
1. ik ben vrij lelijk. Gisteren werd ik (weer eens) nageroepen op straat... 'hahahaha een varken op de fiets'.... als mensen dat roepen voel ik me ook echt meer varken dan mens.
2. doordat ik me altijd zo bescheiden opstel en bang ben voor afwijzing heb ik nog nooit het werk gedaan dat ik het liefste doe. Ik voel me hierdoor gefrustreerd. Inmiddels ben ik 30+ en heb ik de boot gemist.
3. Ik kraak mezelf zo af dat mijn vriend er gek van wordt en bij me weg dreigt te gaan. Ondanks dat ik veel van mijn vriend hou doe ik daarom weinig om het leuk voor hem te houden. Vind dat hij veel beter verdient dan een ondefinieerbaar goor rotwijf als mijzelf.
Sorry... weet dat er al gekken zat zijn op fora als deze, maar kan het niet mooier maken dan het is. Ik ben nu gewoon even erg verdrietig. Morgen zal de wereld er wel weer beter uit zien (hoop ik).
Gewoon, omdat ik weinig reden heb om van mezelf te houden.
1. ik ben vrij lelijk. Gisteren werd ik (weer eens) nageroepen op straat... 'hahahaha een varken op de fiets'.... als mensen dat roepen voel ik me ook echt meer varken dan mens.
2. doordat ik me altijd zo bescheiden opstel en bang ben voor afwijzing heb ik nog nooit het werk gedaan dat ik het liefste doe. Ik voel me hierdoor gefrustreerd. Inmiddels ben ik 30+ en heb ik de boot gemist.
3. Ik kraak mezelf zo af dat mijn vriend er gek van wordt en bij me weg dreigt te gaan. Ondanks dat ik veel van mijn vriend hou doe ik daarom weinig om het leuk voor hem te houden. Vind dat hij veel beter verdient dan een ondefinieerbaar goor rotwijf als mijzelf.
Sorry... weet dat er al gekken zat zijn op fora als deze, maar kan het niet mooier maken dan het is. Ik ben nu gewoon even erg verdrietig. Morgen zal de wereld er wel weer beter uit zien (hoop ik).
vrijdag 22 februari 2008 om 16:11
Graag gedaan, en inderdaad: het richt je naar buiten in plaats van naar binnen en dat is lekker.
Na het lezen van je nieuwe postings, ben ik eigenlijk zwaar onder de indruk van jouw vermogen om je gevoelens en gedachten goed onder woorden te brengen. Zet die maar op je lijstje met positieve eigenschappen.
Ook vind ik jouw beslissing om een half jaar niet te werken om erachter te komen wat je nou écht wilt, heel erg sterk. WAUW! Jij hebt dus ook flink wat lef, zet dat ook even op je lijstje.
Op deze pijler loopt een topic van mij over wat je aan je leven wilt veranderen, ik zou het leuk vinden als jij daar eens iets zou willen schrijven over je denkproces tav erachter komen wat je écht wilt. Is zeer inspirerend voor anderen!
.
vrijdag 22 februari 2008 om 16:21
Je schrijft duidelijk en helder en je komt heel leuk over, digitaal. Dat is winst voor een forum, vind ik.
Als je een negatief zelfbeeld hebt ben je geneigd om erg naar jezelf te kijken en dus ook veel met jezelf bezig te zijn, op een negatieve manier. Ook als je met anderen bezig bent, bijvoorbeeld met je vriend, doe je negatief over jezelf, naar hem, wat via hem weer terugkomt bij jou. Jammer. Een soort trap naar beneden waar je helemaal niet heen wil.
Omdat je - aan je schrijfstijl te zien - een helder verstand hebt en goed kunt omschrijven wat je wil over wil brengen aan informatie, is een forum als dit een prima plaats om je zelfvertrouwen wat op te krikken. Bijvoorbeeld door je in anderen te verdiepen. Je zult zien dat als je actief meeschrijft en meedenkt op bijvoorbeeld het Viva forum, je leuke contacten opdoet en men prijs stelt op wat je zegt.
Niet dat ik je aanraad om forumverslaafd te worden maar een digitale huiskamer kan je zelfbeeld behoorlijk veranderen, daar kunnen veel forummers over meepraten.
Ik nodig je dus, net als mijn lieve forumvriendin Mariannanas, van harte uit om mee te blijven schrijven en jouw heldere licht over de zorgen en vragen van anderen te laten schijnen.
Graag tot ziens!
(f)
Eleonora
Als je een negatief zelfbeeld hebt ben je geneigd om erg naar jezelf te kijken en dus ook veel met jezelf bezig te zijn, op een negatieve manier. Ook als je met anderen bezig bent, bijvoorbeeld met je vriend, doe je negatief over jezelf, naar hem, wat via hem weer terugkomt bij jou. Jammer. Een soort trap naar beneden waar je helemaal niet heen wil.
Omdat je - aan je schrijfstijl te zien - een helder verstand hebt en goed kunt omschrijven wat je wil over wil brengen aan informatie, is een forum als dit een prima plaats om je zelfvertrouwen wat op te krikken. Bijvoorbeeld door je in anderen te verdiepen. Je zult zien dat als je actief meeschrijft en meedenkt op bijvoorbeeld het Viva forum, je leuke contacten opdoet en men prijs stelt op wat je zegt.
Niet dat ik je aanraad om forumverslaafd te worden maar een digitale huiskamer kan je zelfbeeld behoorlijk veranderen, daar kunnen veel forummers over meepraten.
Ik nodig je dus, net als mijn lieve forumvriendin Mariannanas, van harte uit om mee te blijven schrijven en jouw heldere licht over de zorgen en vragen van anderen te laten schijnen.
Graag tot ziens!
(f)
Eleonora
vrijdag 22 februari 2008 om 18:22
Dank jullie! Voel me inmiddels weer wat steviger. Ik denk dat dit een periode wordt waarin ik regelmatig met mijzelf geconfronteerd wordt, maar dat is goed. Het voelt een beetje als laatste 'groeispurt naar volwassenheid' (misschien een beetje laat op je 31ste... maar de gemiddelde vrouw wordt toch 82 ofzo :-) ). Niet dat ik denk dat ik geen twijfels of pijn meer zal hebben na deze periode hoor! Maar hoop op zijn minst over een half jaartje zelfbewuster te zijn dan nu.
Marianannas, ik heb je topic gezien. Ik denk dat het inderdaad leuk is om mee te schrijven! Ik krijg over een half uurtje echter 2 logés voor het weekend. Ik zal na het weekend uitgebreid reageren, ok?
Marianannas, ik heb je topic gezien. Ik denk dat het inderdaad leuk is om mee te schrijven! Ik krijg over een half uurtje echter 2 logés voor het weekend. Ik zal na het weekend uitgebreid reageren, ok?
vrijdag 22 februari 2008 om 20:28
Ik herken wel een beetje van jou in mezelf: Doordat je een goed verstand hebt en het redelijk uit kan denken, 'bedenk' je dat je wel weet heo het anders moet of moet voelen.
Wat je studentpsycholoog ook zei.
Dat is alleen een nogal kort door de bocht conclusie, want tussen bedenken en uitvoeren zit een enorrrrm verschil, daar loop ik in ieder geval vaak tegenaan.
Leuk als je hiermee gaat oefenen door lekker mee te schrijven op het forum, ik denk dat het zeker wel kan helpen om je zelfbeed een stukje te veranderen. Enne... dan kunnen we tenminste met je meeduimen als je reageert op die ène hèlè leuke baan!
Want ik sta daar mooi wel achter!
Fijn weekend!
vrijdag 22 februari 2008 om 23:44
Eensch met forumvriendin Leo: jij komt heel erg leuk over. Verstandig, verbaal sterk, en wat ik het leukste aan jou vind: je voelt je niet 100% ok, maar je bent wél heel erg bezig met zoeken naar oplossingen. Schrijf die ook maar op je lijstje trouwens: doortastendheid.
Leuk dat je gaat meeschrijven op het andere topic!
Leuk dat je gaat meeschrijven op het andere topic!
.
zaterdag 23 februari 2008 om 02:28
Hoe moeilijk het ook is, maar probeer van jezelf te gaan houden, want alleen dan kan je ook van andere mensen houden en dan straal je ook meer zekerheid uit! Schoonheid zit hem in de uitstraling!
Hoe raar het ook klinkt, maar als je eens begint met iedere ochtend in de spiegel naar jezelf te kijken, je diep in je eigen ogen aan kijken en dan 10 keer zeggen: ik hou van je en je bent het waard. Als je dit vaak genoeg doet begin je het op een gegeven moment te geloven.
Als jij telkens maar tegen jezelf zegt dat je lelijk bent, dan ga je daar ook in geloven en zo ga je je dan ook gedragen. Probeer eens met die oefening in de spiegel en je zult na een aantal weken resultaat zien. Echt waar!
En probeer ook dingen te relativeren. Ik bedoel (ik neem aan dat je gezond bent) wees blij dat je gezond bent, dat je alles nog kan! Probeer te leven in het NU en in de toekomst.
Je zei dat je vriend dreigt weg te gaan bij je. Maar vind je dat eigenlijk niet logisch? Als iemand voortdurend negatief denkt over zichzelf. Dat is toch verschrikkelijk om mee te leven? Probeer je gedachten langzaamaan te veranderen. Dat kan je alleen zelf. Wat je denkt wordt werkelijkheid.
Probeer van jezelf te gaan houden!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Hoe raar het ook klinkt, maar als je eens begint met iedere ochtend in de spiegel naar jezelf te kijken, je diep in je eigen ogen aan kijken en dan 10 keer zeggen: ik hou van je en je bent het waard. Als je dit vaak genoeg doet begin je het op een gegeven moment te geloven.
Als jij telkens maar tegen jezelf zegt dat je lelijk bent, dan ga je daar ook in geloven en zo ga je je dan ook gedragen. Probeer eens met die oefening in de spiegel en je zult na een aantal weken resultaat zien. Echt waar!
En probeer ook dingen te relativeren. Ik bedoel (ik neem aan dat je gezond bent) wees blij dat je gezond bent, dat je alles nog kan! Probeer te leven in het NU en in de toekomst.
Je zei dat je vriend dreigt weg te gaan bij je. Maar vind je dat eigenlijk niet logisch? Als iemand voortdurend negatief denkt over zichzelf. Dat is toch verschrikkelijk om mee te leven? Probeer je gedachten langzaamaan te veranderen. Dat kan je alleen zelf. Wat je denkt wordt werkelijkheid.
Probeer van jezelf te gaan houden!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
zaterdag 23 februari 2008 om 09:19
Volgens mij zijn er wel meer vrouwen die dat hebben. Ik denk dat het een van de redenen is dat veel vrouwen niet verder komen in hun werk . Ik heb zelf ook die neiging en dan blijf je zelf dus zitten met werk wat je helemaal niet wilt doen! Als je daarin mislukt is het weer niet zo erg, dus het heeft ook iets veiligs...
Goede stap! En wat rot dat je familie je er niet in steunt.
Dat je 30 bent en de boot gemist zou hebben: mens, je bent nog hartstikke jong! Ik weet niet hoe het in jouw vakgebied is en hoe moeilijk het is om er nog tussen te komen, maar je hebt echt nog de tijd om je leven de kant op te sturen die jij wilt! En de ervaring die je in je andere werk en in je leven hebt opgedaan is niet weggegooid, die neem je mee.
Als je je nog eens 'mislukt' voelt, dan helpt het misschien om je af te vragen wiens stem je nu eigenlijk hoort in je hoofd. Is het je moeder, je vader, en wat zeggen ze precies? Dit omdat je aangeeft dat je vroeger nogal gepusht bent. Op het moment dat je je eigen keuzes gaat maken, voel je je dan ineens weer een klein kind dat iets fout doet. Een troost: dat je je mislukt en rot voelt, is meestal een aanwijzing dat je echt iets aan het veranderen bent! Dat is namelijk het moment dat die stemmen van vroeger om het hardst beginnen te schreeuwen, omdat ze alles bij het oude willen houden.
(Ik hoop dat ik niet te vaag ben...
)
zondag 24 februari 2008 om 18:41
zondag 24 februari 2008 om 18:53
ditiseenalias,ik heb net je topic een beetje zitten lezen en wat rot dat jij je soms zo voelt.Je bent niet de enige.Tijdens rotmomenten kan ik ook soms over mezelf inzitten of mijn figuur of de manier waarop ik ben.Heb natuurlijk ook een paar dingen meegemaakt in mijn leven.Maar ik geniet ook enorm van die mooie dingen in het leven en dat is erg belangrijk om dat niet te vergeten.Vooral die kleine dingen zijn het waard.En iedereen heeft iets moois of is ergens goed in en is de moeite waard.Dat mag je nooit vergeten.Mijn vriend en ik hebben b.v.vandaag een wandeling van 2,5 uur gemaakt en lekker genoten van de natuur en de rust.Het was heerlijk.En ik vind je ook leuk overkomen.Je drukkt je goed uit en ik vind het erg dapper van je dat je zo uitkomt voor je probleem.Ook kom je aardig en belangstellend over en echt waar,dat zijn heel positieve eigenschappen die mensen weten te waarderen.
Meid,blijf gewoon hier verder praten!En ik zal voor je duimen.
Meid,blijf gewoon hier verder praten!En ik zal voor je duimen.
zondag 24 februari 2008 om 18:57
:
Doordat je een goed verstand hebt en het redelijk uit kan denken, 'bedenk' je dat je wel weet heo het anders moet of moet voelen.
Wat je studentpsycholoog ook zei.
Dat is alleen een nogal kort door de bocht conclusie, want tussen bedenken en uitvoeren zit een enorrrrm verschil, daar loop ik in ieder geval vaak tegenaan.
Leuk als je hiermee gaat oefenen door lekker mee te schrijven op het forum, ik denk dat het zeker wel kan helpen om je zelfbeed een stukje te veranderen. Enne... dan kunnen we tenminste met je meeduimen als je reageert op die ène hèlè leuke baan!
Want ik sta daar mooi wel achter!
Fijn weekend!
Dank Wurmpje, dat je achter me staat...
Dat voelt heel fijn, ook al 'ken' ik je alleen door het forum. Tja, een een psychologisch redelijk klinkend verhaal kunnen houden (of het nu klopt of niet) kan soms ook tegen je werken he, zeker als je hulp zoekt. Dat is ook een beetje de reden dat het me een paar keer overkomen is dat vrienden weglopen zodra ik open ben over mijn onzekerheden. Ik heb altijd redelijk wat vrienden gehad, maar voor de meeste van hen bestaat alleen de vrolijke, verstandige en krachtige kant van mijn persoonlijkheid. Ik ben een keer of 3 open geweest tegen vrienden over mijn 'andere kant' (klinkt een beetje schizofreen, maar ik neem aan dat de meeste mensen niet alles aan iedereen laten zien). De reden hiervan was dat de vriendschap heel hecht werd of dat de andere persoon zelf heel open was over zijn onzekerheden en ik hierdoor ook openhartiger werd... Dit leidde er dus toe dat mensen wegliepen.... Op één of andere manier veronderstellen mensen dat ik 'de verstandige' ben en niet degene met de onzekerheden die wel wat bemoediging kan gebruiken.
zondag 24 februari 2008 om 19:25
:
[...]
Volgens mij zijn er wel meer vrouwen die dat hebben. Ik denk dat het een van de redenen is dat veel vrouwen niet verder komen in hun werk . Ik heb zelf ook die neiging en dan blijf je zelf dus zitten met werk wat je helemaal niet wilt doen! Als je daarin mislukt is het weer niet zo erg, dus het heeft ook iets veiligs...
[...]
Nu je het zegt, Korenwolf.... dat het veiligheid biedt om te blijven zitten in werk dat eigenlijk niet het jouwe is.... Dat herken ik inderdaad. In mijn vorige werk had ik niet kunnen 'mislukken', als ik op hetzelfde niveau was blijven steken had ik een heel goed excuus gehad... het wás immers mijn vak niet... Ik heb er wel vaak aan gedacht hoe irrationeel het was dat ik op mijn eigen vakgebied niet durfde te solliciteren, terwijl ik over dat andere zo maar aannam dat ik het zou kunnen. Ik heb min of meer per ongeluk carriere gemaakt. Waarschijnlijk deels ook juist doordát ik er zo ontspannen instond. Om één of andere gekke reden vond ik het vanzelfsprekend dat het ging zoals het ging. Nu ik mijzelf min of meer voor het blok heb gezet om me weer met mijn eigen vakgebied bezig te gaan houden klap ik zo nu en dan helemaal dicht. Ik merk ook dat ik nog best aan mijn oude status hecht. Als mensen vragen wat ik doe heb ik de neiging om te zeggen: 'Ik was... blablabla en wat te bagetaliseren wat ik nu doe of wil doen ('ik wil misschien proberen om..... )
Goede stap! En wat rot dat je familie je er niet in steunt.
Dat je 30 bent en de boot gemist zou hebben: mens, je bent nog hartstikke jong! Ik weet niet hoe het in jouw vakgebied is en hoe moeilijk het is om er nog tussen te komen, maar je hebt echt nog de tijd om je leven de kant op te sturen die jij wilt! En de ervaring die je in je andere werk en in je leven hebt opgedaan is niet weggegooid, die neem je mee.
Als je je nog eens 'mislukt' voelt, dan helpt het misschien om je af te vragen wiens stem je nu eigenlijk hoort in je hoofd. Is het je moeder, je vader, en wat zeggen ze precies? Dit omdat je aangeeft dat je vroeger nogal gepusht bent. Op het moment dat je je eigen keuzes gaat maken, voel je je dan ineens weer een klein kind dat iets fout doet. Een troost: dat je je mislukt en rot voelt, is meestal een aanwijzing dat je echt iets aan het veranderen bent! Dat is namelijk het moment dat die stemmen van vroeger om het hardst beginnen te schreeuwen, omdat ze alles bij het oude willen houden.
(Ik hoop dat ik niet te vaag ben...
Nee, je bent zeker niet vaag! Ik vind het zeker een goed idee om bij me zelf na te gaan wie 'zegt' dat ik mislukt ben...Ik heb er nooit zo bij stil gestaan eigenlijk... Mijn opvoeding speelt hier vast een rol in.
Nu ik voor deze verandering heb gekozen voel ik mezelf sowieso erg onder druk staan van mensen die mijn stap met veel (positieve of negatieve) interesse gade slaan... Terwijl ik eigenlijk alleen zou moeten genieten en meer bij de dag moeten leven.
Heel erg bedankt voor het meedenken!
zondag 24 februari 2008 om 20:19
Dank je, Eleonora
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
Je opmerking voelt ook erg fijn. Ik heb inderdaad geluk met mijn relativeringsvermogen. Ik heb altijd al goed kunnen relativeren. Op mijn 13e is er iets ingrijpends gebeurd met het gezin waar ik in opgroeide. Hierna was het voor mij jarenlang zo dat wat er ook gebeurde, het nooit zo erg was als die gebeurtenis.
Goed kunnen relativeren betekent dat een bui als die van afgelopen donderdag bij mij nooit weken duurt (al is de 'grondtoon' wel vaak aanwezig). Anderzijds betekent het in combinatie met bescheidenheid ook dat je soms niet voor jezelf 'opeist' wat je het liefste wilt...De gedachtegang 'Ik zou het liefste datendat willen.... máár, als het niet lukt is het helemaaaaal niet erg, dan zijn er nog wel 10 andere wegen die ik in kan slaan' kan dodelijk zijn als je iets wilt bereiken. Verder ben door te veel te relativeren niet altijd voorzichtig met mezelf geweest...
zondag 24 februari 2008 om 20:39
Dank je Geraldine! Als ik door dit soort gevoelens overvallen wordt, voel ik me heel eenzaam. Rationeel gezien weet ik wel dat ik zeker niet de enige ben met negatieve gedachtes, maar het is fijn dat je me dat nog eens laat zien. Over een ander heb ik nooit zulke negatieve gedachtes, zo streng ben ik alleen voor mezelf. En jij?
@ kip - Mijn vriend en ik zijn inmiddels weer helemaal bijgepraat en geknuffeld hoor. Het zei in zijn wanhoop dat hij niet bij me kon blijven als ik mezelf zo bleef afkraken. Inmiddels heeft hij me verzekerd dat hij heel veel van me houdt en hoopt dat we altijd samen zullen blijven. Het was echter niet de eerste keer dat hij dit uitriep en ik moet er wel voor zorgen dat ik hem niet te veel belast met mijn zwarte gedachtes, zonder hem er volledig buiten te houden. Naar dat evenwicht moet ik nog zoeken.
zondag 24 februari 2008 om 21:31
Soms is het ook wel lekker om even te zwelgen in zelfmedelijden.
, maar zonder gekheid: ik vind het heel goed van je dat je hulp zoekt en voor de omgeving is een psychische aandoening altijd lastig, want niet concreet waarneembaar. Ik hoop wel dat je vriend geduld met je heeft, want het zou toch zonde zijn dat jullie relatie op de klippen zou lopen door iets wat uiteindelijk wel te genezen is.
zondag 24 februari 2008 om 21:39
Ditiseenalias,soms ben ik wel streng voor mezelf of moet ik van mezelf alles goed doen en mag ik geen fouten maken en eis ik van mezelf dat ik perfect moet zijn. Anderen zijn minder streng voor me dan dat ik het ben.Dat terwijl niemand perfect is en jij van fouten juist kunt leren.Je strengste rechter dat ben altijd jij zelf want anderen zien je anders dan dat jij jezelf ziet,namelijk minder kritisch.Natuurlijk heb ik er niet altijd last van,gelukkig.Ik maak zoveel leuke dingen mee waarin ik veel plezier beleef.Gisteren zijn we uit eten geweest en vanavond nog met mijn zus gebeld.Hadden een leuk gesprek.Ook mijn moeder op msn gehad.
Ik snap best dat jij je tijdens deze rotmomenten eenzam kunt voelen.Ik werd een paar maanden geleden b.v.gedumpt door een vriendin via email.Had heel veel voor haar gedaan maar achteraf pas beseft ik zij me voor de gek had gehouden en dat deed pijn.Ben al 3 keer enorm gekwetst en dat maakt dat ik soms ontzettend de kat uit de boom kijk om maar geen fouten te maken.Maar aan de andere kant gesta ik mezelf ook toe om minder perfectionistisch te zijn en wel fouten te maken.Dat lucht op.
Tip:Als jij je weer eens rot voelt schrijf gewoon alles van je af,hier op het forum of in een dagboek of praat met iemand die jij vertrouwt.Vaak begrijpen mensen naar een goed gesprek ook hoe het allemaal in elkaar steekt.Het heeft mij ook al vaak geholpen.
Okay,hier laat ik het dan bij voor vandaag want ga zo tv kijken en morgen is weer maandag.Van harte een fijne avond toegewenst!
Ik snap best dat jij je tijdens deze rotmomenten eenzam kunt voelen.Ik werd een paar maanden geleden b.v.gedumpt door een vriendin via email.Had heel veel voor haar gedaan maar achteraf pas beseft ik zij me voor de gek had gehouden en dat deed pijn.Ben al 3 keer enorm gekwetst en dat maakt dat ik soms ontzettend de kat uit de boom kijk om maar geen fouten te maken.Maar aan de andere kant gesta ik mezelf ook toe om minder perfectionistisch te zijn en wel fouten te maken.Dat lucht op.
Tip:Als jij je weer eens rot voelt schrijf gewoon alles van je af,hier op het forum of in een dagboek of praat met iemand die jij vertrouwt.Vaak begrijpen mensen naar een goed gesprek ook hoe het allemaal in elkaar steekt.Het heeft mij ook al vaak geholpen.
Okay,hier laat ik het dan bij voor vandaag want ga zo tv kijken en morgen is weer maandag.Van harte een fijne avond toegewenst!
