Psyche
alle pijlers
Ik voel me zo rot...
donderdag 10 september 2009 om 15:14
Ik moet nu echt even weg, zoon en vriendje zijn de woonkamer aan het afbreken, maar ik wil je heeeeel graag een hart onder de riem steken!!! Wat naar hoe jij je voelt, en het onbegrip waar je tegenop loopt.... Ik heb ook geen pasklare oplossing helaas, maar wel een hele dikke virtuele knuffel.
Komtie:
En om je een beetje op te vrolijken:
Schuin afsnijden en in lauwwarm water zetten
Komtie:
En om je een beetje op te vrolijken:
Schuin afsnijden en in lauwwarm water zetten
Iets anders
donderdag 10 september 2009 om 15:22
Ik ben ook een aantal jaren compleet ingestort en ben zelfs in het ziekenhuis beland
Ook in de ziektewet geraakt enz
Ik kan je alleen zeggen, neem de tijd!!!
En mensen die er geen begrip voor hebben, die laat je even buiten de deur!
Een gebroken arm is zichtbaar voor mensen, maar zit je van binnen niet lekker is dat soms moeilijk mensen aan het verstand te brengen!
probeer wel met iemand te praten!!
Verder wens ik je heel veel sterkte!
Ook in de ziektewet geraakt enz
Ik kan je alleen zeggen, neem de tijd!!!
En mensen die er geen begrip voor hebben, die laat je even buiten de deur!
Een gebroken arm is zichtbaar voor mensen, maar zit je van binnen niet lekker is dat soms moeilijk mensen aan het verstand te brengen!
probeer wel met iemand te praten!!
Verder wens ik je heel veel sterkte!
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
donderdag 10 september 2009 om 15:29
Bij de UWV zit klootjesvolk. Daar moet jij je helemaal niet druk over maken. Dat kun je er niet bij hebben. Ik zou gewoon op een ander tijdstip nog eens bellen. Over de UWV arts op zich ben ik wel te spreken, maar over de mensen die je aan de telefoon krijgt niet. Die mensen hebben volgens mij een hele grote hekel aan iedereen die een uitkering ontvangt.
donderdag 10 september 2009 om 16:07
Hoi hoi,
Ik herken een heleboel in je verhaal. Ook ik ben al een poos thuis (vanaf begin februari). Ik heb ook iemand die altijd doet alsof het goed gaat, maar ondertussen...... Verder zit ik qua werk in een heel andere situatie... Ik heb een eigen zaak en heb dus te maken met een arbeidsongeschiktheids-verzekering en tot op heden doen die niet echt moeilijk. Ik krijg wel eerdaags een arbeidsdeskundig onderzoek, maar goed, ik heb niets te verbergen. Ben/was gewoon op, burnout.. Heb je trouwens wel hulp ergens? Ikzelf loop bij een psycholoog en bij de haptotherapeut en daar heb ik een heleboel aan. Wel vervelend dat je niemand hebt waar je je verhaal aan kwijt kan... Het onbegrip is wel heel herkenbaar. Is het geen idee om een afspraak bij de huisarts te maken en de zaak daar eens te bespreken of is die helemaal op de hoogte?
Sterkte en tot mails,
Ik herken een heleboel in je verhaal. Ook ik ben al een poos thuis (vanaf begin februari). Ik heb ook iemand die altijd doet alsof het goed gaat, maar ondertussen...... Verder zit ik qua werk in een heel andere situatie... Ik heb een eigen zaak en heb dus te maken met een arbeidsongeschiktheids-verzekering en tot op heden doen die niet echt moeilijk. Ik krijg wel eerdaags een arbeidsdeskundig onderzoek, maar goed, ik heb niets te verbergen. Ben/was gewoon op, burnout.. Heb je trouwens wel hulp ergens? Ikzelf loop bij een psycholoog en bij de haptotherapeut en daar heb ik een heleboel aan. Wel vervelend dat je niemand hebt waar je je verhaal aan kwijt kan... Het onbegrip is wel heel herkenbaar. Is het geen idee om een afspraak bij de huisarts te maken en de zaak daar eens te bespreken of is die helemaal op de hoogte?
Sterkte en tot mails,
donderdag 10 september 2009 om 16:15
Ik ga vooral heel praktisch denken bij dit soort verhalen. Je zit al zes maanden thuis als ik het goed begrijp. Dan ben je toch al wel eerder bij het UWV geweest? (hoewel ik daar nu even over twijfel, hoe lang moet je ziek zijn voordat je in de ziektewet komt?) Ik bedoel eigenlijk, dan kennen ze je de daar toch al en dan zou het toch geen probleem moeten zijn je afsrpaak te verzetten? Bel inderdaad gewoon nog een keer en laat je niet afschepen en vooral niet klein maken door zo’n miepje (heb er zelf ook gewerkt, maar ja…). Kun je overigens niet iemand anders meenemen? Geeft jou misschien wat minder stress dan een andere afspraak regelen.
Verder hoop ik dat je de afgelopen maanden wel een paar keer bij de huisarts bent geweest? Heeft hij je niet doorverwezen naar andere hulp? Anders zou ik dat gauw laten doen!
Sterkte in ieder geval, schrijf hier lekker van je af, je moet toch ergens beginnen!
Verder hoop ik dat je de afgelopen maanden wel een paar keer bij de huisarts bent geweest? Heeft hij je niet doorverwezen naar andere hulp? Anders zou ik dat gauw laten doen!
Sterkte in ieder geval, schrijf hier lekker van je af, je moet toch ergens beginnen!
donderdag 10 september 2009 om 16:16
Hoi Lichtpuntjes,
Probeer het begrip even ergens anders te halen en probeer, voor zover het lukt nu, realistisch naar de situatie te kijken. Dit zal je namelijk kunnen helpen opschonen in je hoofd.
Je hebt te maken met een wat botter bedrijf en UWV. Heel grof gezegd hebben ze geen boodschap aan wat jij vroeger hebt meegemaakt. Dat klopt ook. Hoewel het niet echt getuigt van heel veel meeleven dat je geen bloemetje of kaartje hebt gehad, so be it. Die situatie is nu eenmaal zo. Frustreren dat het niet anders is gaat jezelf moeilijker maken. Accepteren dat het zo is maakt het je makkelijker.
Probeer je werk en prive te scheiden. Hoewel je gezondheid zowel geestelijk en lichamelijk van invloed is op de werkgever, probeer dat wel te scheiden. Dan kan jij je ook zakelijker opstellen tov je werk en het UWV. Ik ben ziek, punt. Kom gewoon op de afgesproken tijd en mocht je het moeilijk krijgen val terug op je huisarts.
Wat betreft je prive, je zit nu verstrikt in je problemen. Probeer deze uit te pluizen en onder te brengen in belangrijk, minder belangrijk en helemaal niet belangrijk. Je loopt anders vast.
Je hebt veel meegemaakt. Daar ervaar je de consequenties van. Toch heb je het ermee te doen hoe onrechtvaardig ook. Je toekomst ligt voor je, niet achter je. Leef je in het verleden, dan vergaat je toekomst. Graven in het verleden is wat dat betreft sterk overrated. Vaststellen waar iets vandaan komt is goed. Zinken in emotie graaft je dieper...
Zoek steun in de vorm van een arm om je heen, maar ook iemand die kijkt naar wat er is ipv hoe iets lijkt.
Probeer het begrip even ergens anders te halen en probeer, voor zover het lukt nu, realistisch naar de situatie te kijken. Dit zal je namelijk kunnen helpen opschonen in je hoofd.
Je hebt te maken met een wat botter bedrijf en UWV. Heel grof gezegd hebben ze geen boodschap aan wat jij vroeger hebt meegemaakt. Dat klopt ook. Hoewel het niet echt getuigt van heel veel meeleven dat je geen bloemetje of kaartje hebt gehad, so be it. Die situatie is nu eenmaal zo. Frustreren dat het niet anders is gaat jezelf moeilijker maken. Accepteren dat het zo is maakt het je makkelijker.
Probeer je werk en prive te scheiden. Hoewel je gezondheid zowel geestelijk en lichamelijk van invloed is op de werkgever, probeer dat wel te scheiden. Dan kan jij je ook zakelijker opstellen tov je werk en het UWV. Ik ben ziek, punt. Kom gewoon op de afgesproken tijd en mocht je het moeilijk krijgen val terug op je huisarts.
Wat betreft je prive, je zit nu verstrikt in je problemen. Probeer deze uit te pluizen en onder te brengen in belangrijk, minder belangrijk en helemaal niet belangrijk. Je loopt anders vast.
Je hebt veel meegemaakt. Daar ervaar je de consequenties van. Toch heb je het ermee te doen hoe onrechtvaardig ook. Je toekomst ligt voor je, niet achter je. Leef je in het verleden, dan vergaat je toekomst. Graven in het verleden is wat dat betreft sterk overrated. Vaststellen waar iets vandaan komt is goed. Zinken in emotie graaft je dieper...
Zoek steun in de vorm van een arm om je heen, maar ook iemand die kijkt naar wat er is ipv hoe iets lijkt.
donderdag 10 september 2009 om 16:31
Jemig, Lichtpuntjes, ik heb niet veel tijd nu, maar ik hoop echt dat je hier veel steun en oppeppende woorden gaat krijgen en dat je lichtpuntjes blijft zien. Je hóeft net altijd die sterke vrouw te zijn, vooral niet na alles wat je klaarblijkelijk hebt meegemaakt. Af en toe tieren over de ellende die je is overkomen, is juist heel gezond. Het ventileert je hoofd, het geeft ruimte.
Ik hoop dat je toch iemand vind die volgende week met je mee kan gaan.
Heel veel sterkte!
Ik hoop dat je toch iemand vind die volgende week met je mee kan gaan.
Heel veel sterkte!
Leiolepis ngovantrii: mannetjes zijn ook niet nodig omdat de dames zichzelf klonen!
donderdag 10 september 2009 om 16:47
donderdag 10 september 2009 om 17:13
Jeetje zeg, waar woon je!! Ik zou met liefde mijn armen open gooien en ik heb 2 grote zachte schouders waar je eindeloos tegenaan mag janken, ik heb ook mijn zondagse kleed niet aan dus voor een beetje snot schrik ik niet terug. En dan zet ik daarna een "koppie thee" en mag je lekker zeiken en zeuren over stomme collegaas, artsen en managers...
'Bah, LPtjs,volgens mij ben jij juist echt zo`n lieverd die altijd voor een ander klaarstaat!!
Ik heb heel heel erg met je te doen.
En dan ga ik nu maar even de rest van de reacties lezen, ik móest meteen reageren...
'Bah, LPtjs,volgens mij ben jij juist echt zo`n lieverd die altijd voor een ander klaarstaat!!
Ik heb heel heel erg met je te doen.
En dan ga ik nu maar even de rest van de reacties lezen, ik móest meteen reageren...
donderdag 10 september 2009 om 17:20
He gat jeetje.
Heb je wel hulp ondertussen? Misschien dat je die nu dan ook kan bereiken, en kan bespreken hoe beroerd je je nu voelt, en wat te doen met de afspraken UWV en werk?
Verder gaat het ze op je werk inderdaad geen donderstraal aan hoe of wat. Je bent ziek, punt uit.
Ze zijn blijkbaar niet meelevend, laat het zelf dan ook maar lekker zakelijk zijn.
Hen uitleggen hoe het voor jou is, je verleden enzo, gaat je vooral een hele hoop kosten... En de vraag is of je dan wèl begrip gaat krijgen..?
Sterkt hoor!!!
Heb je wel hulp ondertussen? Misschien dat je die nu dan ook kan bereiken, en kan bespreken hoe beroerd je je nu voelt, en wat te doen met de afspraken UWV en werk?
Verder gaat het ze op je werk inderdaad geen donderstraal aan hoe of wat. Je bent ziek, punt uit.
Ze zijn blijkbaar niet meelevend, laat het zelf dan ook maar lekker zakelijk zijn.
Hen uitleggen hoe het voor jou is, je verleden enzo, gaat je vooral een hele hoop kosten... En de vraag is of je dan wèl begrip gaat krijgen..?
Sterkt hoor!!!
vrijdag 11 september 2009 om 02:28
Lichtpuntjes, hopelijk heb je toch een lekkere kneuteravond gehad en kun je de nieuwe dag weer een beetje aan. Kan het zijn dat je de laatste tijd iets meer tijd voor jezelf neemt waardoor je misschien voor het eerst sinds tijden niet afgeleid kan worden door anderen en hun problemen? Dat kan een trigger zijn geweest. Zoals ik het kan inschatten met wat ik hier en daar van je lees, ben je jaren doorgerausd, alles om maar niet herinnerd te worden aan je trauma. En blijkbaar is het nu toch de tijd om écht te verwerken, inclusief instortbuien en paniek. Kun je misschien aan je psychologe vragen iets langere sessies te mogen hebben en misschien tijdelijk iets vaker?
Ik hoop dat je hier op het forum en in je omgeving veel steun en liefde mag ontvangen en dat je op de ruïnes van je instortingen een prachtig, versterkt kasteel kan bouwen waarin je je veilig en gelukkig kan gaan voelen.
Heel veel sterkte!
Ik hoop dat je hier op het forum en in je omgeving veel steun en liefde mag ontvangen en dat je op de ruïnes van je instortingen een prachtig, versterkt kasteel kan bouwen waarin je je veilig en gelukkig kan gaan voelen.
Heel veel sterkte!
Leiolepis ngovantrii: mannetjes zijn ook niet nodig omdat de dames zichzelf klonen!
zaterdag 12 september 2009 om 02:39
Lichtpuntjes, zoals het nu is, zal het niet altijd zijn! Je nick is wat dat betreft zo mooi, Lichtpuntjes, die zullen altijd blijven verschijnen, ook in jouw leven. Ook in deze donkere tijden.
In deze tijd van je leven ben je blijkbaar bezig je te uiten, bij de psychologe, hier, thuis tijdens het instorten en het heet niet voor niets 'uiten', het gaat eruit. En daardoor krijg je weer meer ruimte, voor nieuwe lichtpuntjes, voor dat wat nog komen gaat, dat je aan zult kunnen gaan op een hernieuwde basis, waar een hoop oude shit uit is en een boot met een ruim drijft nog altijd beter op de golven van het leven dan een blok beton.
Weet je trouwens dat je je mogelijk kunt trainen om je nachtmerries anders te laten verlopen? Daar zijn bepaalde technieken voor, zoals proberen je bewust te worden dát je droom als je droomt/een nachtmerrie hebt (lucide dromen heet dat). Als je dat lukt en je op het moment van je nachtmerrie dus beseft dat je droomt, kun je de droom sturen, door bijvoorbeeld als je telkens achterna gezeten wordt, eens te stoppen en je om te draaien. Dat durf je dan op dat moment omdat je wéét dat je droomt en dus wéét dat het niet echt is, hoe reeel het ook voelt. Ook kun je overdag de nachtmerrie proberen te herinneren en er dan een goede afloop achteraan te denken.
Om eventueel een beter inzicht in je dromen te krijgen, kun je naast je bed een schrijfboekje met potlood neerleggen (potloden schrijven altijd, pennen niet) en als je wakker wordt vanuit een droom, zoveel mogelijk opschrijven wat je nog weet, ook sferen enzo. En schrijf er ook een datum bij (later, eerst de droom zoveel mogelijk opschrijven). Het kan wat inzicht geven in wat je wanneer droomt en hoe de dromen mogelijk evolueren.
Het is maar een suggestie en het ligt niet iedereen dit te doen, dus zie maar of en wat je ermee doet
Ik hoop dat je op dit moment een rustige nacht hebt en dat je er toch een mooi weekend van kan maken! Sterkte!
In deze tijd van je leven ben je blijkbaar bezig je te uiten, bij de psychologe, hier, thuis tijdens het instorten en het heet niet voor niets 'uiten', het gaat eruit. En daardoor krijg je weer meer ruimte, voor nieuwe lichtpuntjes, voor dat wat nog komen gaat, dat je aan zult kunnen gaan op een hernieuwde basis, waar een hoop oude shit uit is en een boot met een ruim drijft nog altijd beter op de golven van het leven dan een blok beton.
Weet je trouwens dat je je mogelijk kunt trainen om je nachtmerries anders te laten verlopen? Daar zijn bepaalde technieken voor, zoals proberen je bewust te worden dát je droom als je droomt/een nachtmerrie hebt (lucide dromen heet dat). Als je dat lukt en je op het moment van je nachtmerrie dus beseft dat je droomt, kun je de droom sturen, door bijvoorbeeld als je telkens achterna gezeten wordt, eens te stoppen en je om te draaien. Dat durf je dan op dat moment omdat je wéét dat je droomt en dus wéét dat het niet echt is, hoe reeel het ook voelt. Ook kun je overdag de nachtmerrie proberen te herinneren en er dan een goede afloop achteraan te denken.
Om eventueel een beter inzicht in je dromen te krijgen, kun je naast je bed een schrijfboekje met potlood neerleggen (potloden schrijven altijd, pennen niet) en als je wakker wordt vanuit een droom, zoveel mogelijk opschrijven wat je nog weet, ook sferen enzo. En schrijf er ook een datum bij (later, eerst de droom zoveel mogelijk opschrijven). Het kan wat inzicht geven in wat je wanneer droomt en hoe de dromen mogelijk evolueren.
Het is maar een suggestie en het ligt niet iedereen dit te doen, dus zie maar of en wat je ermee doet
Ik hoop dat je op dit moment een rustige nacht hebt en dat je er toch een mooi weekend van kan maken! Sterkte!
Leiolepis ngovantrii: mannetjes zijn ook niet nodig omdat de dames zichzelf klonen!
zaterdag 12 september 2009 om 03:07
Die paniek en de druk van het onbegrip wegen zwaarder en zwaarder, ik herken het wel. Heb er ook een korte periode erg veel last van gehad. Dit was nadat ik mijn baan kwijt was door de crisis. Nou het voelt niet fijn als je je zo voelt en dat is nog maar zachtjes uitgedrukt. Gooi eruit wat je dwars zit, het zal als een verlichting voelen. Al was het bij mij van korte duur, ik ging in ieder geval door een diep dal. Het heeft me achteraf veel geleerd. Hoe dus de grote mensenwereld in elkaar steekt. En dat was best teleurstellend op dat moment. Er is daarna best veel losgekomen bij mij. Gelukkig komt er een tijd van relativeren en accepteren. Niet alleen het feit dat ik onverwachts mijn baan kwijt was, maar er kwam meer naar boven, wat blijkbaar nooit te gelegenheid had om zich aan te dienen. Tijd heelt alle wonden zeggen ze, een cliché wellicht, maar het is wel zo.
Hoop dat je snel je nieuwe lichtpuntjes gaat zien en ze ook aanpakt. Want in het donker zitten, daar wordt je niet gelukkig van. Schrijf het hier lekker van je af. Het lucht op.
Sterkte ermee en hoop dat je snel jezelf weer terug vind.
Hoop dat je snel je nieuwe lichtpuntjes gaat zien en ze ook aanpakt. Want in het donker zitten, daar wordt je niet gelukkig van. Schrijf het hier lekker van je af. Het lucht op.
Sterkte ermee en hoop dat je snel jezelf weer terug vind.
