Psyche
alle pijlers
Ik weet helemaal niet meer wat ik moet doen
woensdag 26 januari 2022 om 22:04
Hallo allemaal,
Ik zou het heel fijn vinden als jullie mijn verhaal willen lezen en advies willen geven. Ik weet het namelijk zelf niet meer, ik kom er niet uit.
Al ongeveer 2,5 jaar depressief, heftige relatie gehad, uit elkaar, veel familie problemen( islamitisch) en heel veel ruzie.
Het is nu al bijna 6 maanden over en ik voel me nog steeds zo depressief. Het grootste probleem was mijn relatie waar ik niet gelukkig in was, en geen uitweg zag i.v.m. moeilijke cultuur. Dit is uitendelijk toch gelukt. Na 6 maanden voel ik me nog elke dag schuldig, somber en heel erg moe. Ik kom nu al 3 dagen niet buiten, geen energie, ik heb geen trek in eten en ben helemaal in de war. Therapeut is er een tijdje mee gestopt, ben nu aan het wachten op een nieuwe therapeut.
Nadat de verloving is verbroken wilde ik graag door blijven werken, om toch buiten te komen. Helaas na 2 maanden toch gestopt met werk. Ik voelde me zo somber, dat het kwaliteit van mijn werk alleen maar minder werd. Ik had gespaard en ben een paar weken weg geweest. Nu weer opnieuw gesolliciteerd en aangenomen, maar ik zie er zo tegen op. Ik ben zo angstig. Ik moet volgende week pas beginnen, maar ik pieker nu al.
Het werk is van maandag tot vrijdag elke dag van 8 tot 12. Ik weet niet of het slim is geweest dat ik gesolliciteerd heb. Ik twijfel zo erg. Het werk is in de zorg. Ik kom in een team en ga werken met ouderen mensen, maar als ik zo somber ben, me zo slecht voel weet ik niet of dit goed gaat aflopen.
Ik wil heel graag werken, omdat ik mijn bed, dit huis uitwil, maar de verantwoordelijkheden maken me zo angstig.
Ik heb een tijdje in de schoonmaak gewerkt, als ik dan ging werken piekerde ik nooit en kon ik rustig aan mijn werk doen. Ik heb dit keer niet gesolliciteerd in de schoonmaak, omdat ik dacht dat ik deze baan in de zorg wel aan zou kunnen. Ik voel me nu zo slecht dat ik spijt heb van de sollicitatie. De papieren zijn nog niet getekend en ik weet helemaal niet wat ik nu moet gaan doen.
Dankjewel voor het lezen..
Ik zou het heel fijn vinden als jullie mijn verhaal willen lezen en advies willen geven. Ik weet het namelijk zelf niet meer, ik kom er niet uit.
Al ongeveer 2,5 jaar depressief, heftige relatie gehad, uit elkaar, veel familie problemen( islamitisch) en heel veel ruzie.
Het is nu al bijna 6 maanden over en ik voel me nog steeds zo depressief. Het grootste probleem was mijn relatie waar ik niet gelukkig in was, en geen uitweg zag i.v.m. moeilijke cultuur. Dit is uitendelijk toch gelukt. Na 6 maanden voel ik me nog elke dag schuldig, somber en heel erg moe. Ik kom nu al 3 dagen niet buiten, geen energie, ik heb geen trek in eten en ben helemaal in de war. Therapeut is er een tijdje mee gestopt, ben nu aan het wachten op een nieuwe therapeut.
Nadat de verloving is verbroken wilde ik graag door blijven werken, om toch buiten te komen. Helaas na 2 maanden toch gestopt met werk. Ik voelde me zo somber, dat het kwaliteit van mijn werk alleen maar minder werd. Ik had gespaard en ben een paar weken weg geweest. Nu weer opnieuw gesolliciteerd en aangenomen, maar ik zie er zo tegen op. Ik ben zo angstig. Ik moet volgende week pas beginnen, maar ik pieker nu al.
Het werk is van maandag tot vrijdag elke dag van 8 tot 12. Ik weet niet of het slim is geweest dat ik gesolliciteerd heb. Ik twijfel zo erg. Het werk is in de zorg. Ik kom in een team en ga werken met ouderen mensen, maar als ik zo somber ben, me zo slecht voel weet ik niet of dit goed gaat aflopen.
Ik wil heel graag werken, omdat ik mijn bed, dit huis uitwil, maar de verantwoordelijkheden maken me zo angstig.
Ik heb een tijdje in de schoonmaak gewerkt, als ik dan ging werken piekerde ik nooit en kon ik rustig aan mijn werk doen. Ik heb dit keer niet gesolliciteerd in de schoonmaak, omdat ik dacht dat ik deze baan in de zorg wel aan zou kunnen. Ik voel me nu zo slecht dat ik spijt heb van de sollicitatie. De papieren zijn nog niet getekend en ik weet helemaal niet wat ik nu moet gaan doen.
Dankjewel voor het lezen..
woensdag 26 januari 2022 om 22:27
sprankelend schreef: ↑26-01-2022 22:11
Is er een route terug naar je familie? Zonder dat dat heel erg ingewikkeld hoeft te worden, want het moet natuurlijk wel meer opleveren dan het kost.
Bedankt voor je bericht. Ik ben terug bij mijn familie. Gaat nu goed, maar worden ook erg verdrietig dat ik zo weinig energie heb om uit bed te komen, eigenlijk iemand die in huis rond loopt met alleen maar negatieve energie.
woensdag 26 januari 2022 om 22:27
Wat rot dat je je zo voelt. Wat voor werk ga je doen? Je bent aangenomen dus zij denken dat je het kan. En dat dacht je zelf ook toen je je wat beter voelde. Bezig blijven kan je ook helpen. Informeer je werkgever over de situatie zodat hij/zij er rekening mee kan houden.
Is er een sociaal wijkteam in jouw gemeente? Mogelijk kan iemand je ondersteunen als overbrugging tot je weer een therapeut hebt.
Is er een sociaal wijkteam in jouw gemeente? Mogelijk kan iemand je ondersteunen als overbrugging tot je weer een therapeut hebt.
woensdag 26 januari 2022 om 22:29
Ach meid 
Woon je alleen of bij familie? Zijn er vriendinnen of zussen of nichten om je heen?
Goed dat je op de wachtlijst voor therapie staat. Ben je ook nog recentelijk bij de huisarts geweest? Misschien kan hij of zij je nog extra ondersteunen.
Er zijn ook luisterlijnen in Nederland. Deze
https://www.google.com/url?sa=t&source= ... AZK7oXxbeJ
Of deze specifiek rondom islamitische cultuur
https://www.deluisterlijn.nl/tweede-cultuur.html
hang in there, je hebt een moeilijk besluit genomen, maar daarmee ook de weg opengebroken naar een nieuwe toekomst.
Woon je alleen of bij familie? Zijn er vriendinnen of zussen of nichten om je heen?Goed dat je op de wachtlijst voor therapie staat. Ben je ook nog recentelijk bij de huisarts geweest? Misschien kan hij of zij je nog extra ondersteunen.
Er zijn ook luisterlijnen in Nederland. Deze
https://www.google.com/url?sa=t&source= ... AZK7oXxbeJ
Of deze specifiek rondom islamitische cultuur
https://www.deluisterlijn.nl/tweede-cultuur.html
hang in there, je hebt een moeilijk besluit genomen, maar daarmee ook de weg opengebroken naar een nieuwe toekomst.
woensdag 26 januari 2022 om 22:29
Je werkt al 4 maanden niet dus natuurlijk is het een grote stap om weer te gaan. Het is ook heel logisch om op te zien tegen een verandering, zelfs als het een positieve verandering is zoals uitdagend werk!
Ga ervoor, het zijn maar halve dagen. Op die manier krijg je weer wat ritme en wat inkomen.
Het was lastig om de relatie te verbreken maar je hebt het toch maar mooi gedaan, daar kan je trots op zijn. Wanneer krijg je weer psychische hulp? Ga anders in de tussentijd even praten bij de huisarts.
Ga ervoor, het zijn maar halve dagen. Op die manier krijg je weer wat ritme en wat inkomen.
Het was lastig om de relatie te verbreken maar je hebt het toch maar mooi gedaan, daar kan je trots op zijn. Wanneer krijg je weer psychische hulp? Ga anders in de tussentijd even praten bij de huisarts.
woensdag 26 januari 2022 om 22:30
Bel morgen de huisarts en vraag om een afspraak. Leg uit dat je geen hulp hebt en wel hulp nodig hebt. De huisarts heeft als het goed is een poh-ggz die wat overbruggingszorg kan bieden. En wellicht kun je ook begeleiding krijgen van een organisatie met ervaring met breken met je (islamitische) familie. De huisarts weet de weg.
Echt doen hoor!!
Echt doen hoor!!
woensdag 26 januari 2022 om 22:31
Slecht advies als er een proeftijd is, dan is ze zo die baan weer kwijt.SunShine35 schreef: ↑26-01-2022 22:27Informeer je werkgever over de situatie zodat hij/zij er rekening mee kan houden.
woensdag 26 januari 2022 om 22:34
Of juist niet omdat de werkgever weet dat er wat speelt, kan vragen hoe het gaat en er rekening mee kan houden.ClumsyNinja schreef: ↑26-01-2022 22:31Slecht advies als er een proeftijd is, dan is ze zo die baan weer kwijt.
Niks vertellen, het gevoel hebben dat je de schijn op moet houden en dat je werkgever zich dan afvraagt wat er is lijkt me erger. Dan is er ook geen begrip en trekt werkgever eigen conclusies.
woensdag 26 januari 2022 om 22:35
Bedankt voor je bericht. Werken als Helpende in de intramurale zorg. Ik weet niet of er een sociaal wijkteam is, maar misschien kan ik inderdaad vragen bij mijn huisarts voor een gesprek met de praktijkondersteuner.SunShine35 schreef: ↑26-01-2022 22:27Wat rot dat je je zo voelt. Wat voor werk ga je doen? Je bent aangenomen dus zij denken dat je het kan. En dat dacht je zelf ook toen je je wat beter voelde. Bezig blijven kan je ook helpen. Informeer je werkgever over de situatie zodat hij/zij er rekening mee kan houden.
Is er een sociaal wijkteam in jouw gemeente? Mogelijk kan iemand je ondersteunen als overbrugging tot je weer een therapeut hebt.
woensdag 26 januari 2022 om 22:36
Bedankt voor je lieve bericht. Ik woon met mijn ouders. Helaas geen goede band meer met mijn nichten na de verbreking van de relatie. Bedankt voor de link van de luisterlijn ( ik wist niet dat er ook een lijn was voor mensen met een andere cultuur)Zalmsnipper schreef: ↑26-01-2022 22:29Ach meid
Goed dat je op de wachtlijst voor therapie staat. Ben je ook nog recentelijk bij de huisarts geweest? Misschien kan hij of zij je nog extra ondersteunen.
Er zijn ook luisterlijnen in Nederland. Deze
https://www.google.com/url?sa=t&source= ... AZK7oXxbeJ
Of deze specifiek rondom islamitische cultuur
https://www.deluisterlijn.nl/tweede-cultuur.html
woensdag 26 januari 2022 om 22:40
Ja inderdaad een grote stap, maar ik voel me zo energieloos, dat ik bij mezelf denk stom dat je het toch hebt gedaan. Dat ik niet gewoon heb gesolliciteerd in de schoonmaak. Ik had moeten weten dat dit mij het minst zenuwachtig en onzeker maakt. Vooral nu mijn depressie weer erger lijkt de worden de laatste dagen, zie ik het echt niet zitten om weer elke keer zo te gaan piekeren voor het werken. Dit omdat ik al heel moeilijk energie bij elkaar kan oprapen om al even uit bed te gaan. Het liefst zeg ik af en ga ik solliciteren in de schoonmaak, tijdelijk, Als het dan beter gaat en ik meer energie heb dat ik dan weer voor iets anders ga zoeken. Ik heb tijdens het sollicitatiegesprek niet aangegeven dat ik deze problemen had, maar toen ging het juist net iets beter. Ik weet alleen niet hoe ik dit allemaal moet doen, vind het zo niet netjes tegen over deze mensen.ClumsyNinja schreef: ↑26-01-2022 22:29Je werkt al 4 maanden niet dus natuurlijk is het een grote stap om weer te gaan. Het is ook heel logisch om op te zien tegen een verandering, zelfs als het een positieve verandering is zoals uitdagend werk!
Ga ervoor, het zijn maar halve dagen. Op die manier krijg je weer wat ritme en wat inkomen.
Het was lastig om de relatie te verbreken maar je hebt het toch maar mooi gedaan, daar kan je trots op zijn. Wanneer krijg je weer psychische hulp? Ga anders in de tussentijd even praten bij de huisarts.
woensdag 26 januari 2022 om 22:41
Dankjewel voor je bericht.Celaena_Aelin schreef: ↑26-01-2022 22:30Bel morgen de huisarts en vraag om een afspraak. Leg uit dat je geen hulp hebt en wel hulp nodig hebt. De huisarts heeft als het goed is een poh-ggz die wat overbruggingszorg kan bieden. En wellicht kun je ook begeleiding krijgen van een organisatie met ervaring met breken met je (islamitische) familie. De huisarts weet de weg.
Echt doen hoor!!
Ik ga morgen bellen. Wil elke dag bellen, maar dan stop ik weer omdat ik het gevoel heb dat het niet werkt. Ook ben ik nu meer bezig met het werken etc. , dan mijn eigen gezondheid eigenlijk..
woensdag 26 januari 2022 om 23:16
Sunce schreef: ↑26-01-2022 23:10Waarover en tegenover wie voel je je schuldig?
Tegen over mijn ex verloofde. We hadden een lange relatie en ik heb het niet op een nette manier verbroken. Ben er van weggerend.
Ook voel ik me nu schuldig tegenover mijn nieuwe baan, want wil er helemaal niet naar toe, word er erg angstig van.
woensdag 26 januari 2022 om 23:54
Dat zou ik zeker doen.
Heb je ook medicatie? Soms kan dat net even dat extra zetje geven om uit de depressie te komen.
donderdag 27 januari 2022 om 00:00
Idee: jij probeert morgen te bellen, en dan kom je hier vertellen of het gelukt is. Zo ja, dan juichen we voor je, zo niet, dan moedigen we je aan om de dag daarna te bellen. Goed plan?
Wat betreft het ‘ja maar niks werkt’-gevoel: dat is je depressie die praat. De dokter bellen is de eerste stap op weg naar herstel.
donderdag 27 januari 2022 om 01:25
Celaena_Aelin schreef: ↑27-01-2022 00:00Idee: jij probeert morgen te bellen, en dan kom je hier vertellen of het gelukt is. Zo ja, dan juichen we voor je, zo niet, dan moedigen we je aan om de dag daarna te bellen. Goed plan?
Wat betreft het ‘ja maar niks werkt’-gevoel: dat is je depressie die praat. De dokter bellen is de eerste stap op weg naar herstel.
Dat zal ik doen. Bedankt voor je lieve aanmoediging. Ik weet niet hoe ik het met werk moet oplossen. Lig al 3 uur in bed, heb amytriptiline als slaapmedicatie, helpt ook niet. Ik wil mijn baan opzeggen, ben nog niet eens begonnen, maar wil echt niet werken. Weet niet hoe ik het moet aanpakken..
donderdag 27 januari 2022 om 01:26
Bedankt weer voor je reactie. Heb inderdaad medicatie amytriptiline 25 mg. Vooral om in slaap te komen. Helpt soms wel, maar voel me eigenlijk vaak heel somber nog steeds.
donderdag 27 januari 2022 om 08:19
Probeer het werk uit.
Ik zou er wel open over zijn op je werk. Iemand zei: dan gooien ze je eruit in je proeftijd. Nou, dan is dat maar zo, dan kun je altijd nog de schoonmaak in. Lijkt me beter dan de hele tijd de schijn op proberen te houden.
Ik snap dat je enorm tegen het werk opziet. Aan de andere kant: het is niet fulltime, regelmatig, dus misschien wel precies wat je nodig hebt. Wat zou het makkelijker voor je maken om wel te gaan?
Ik zou er wel open over zijn op je werk. Iemand zei: dan gooien ze je eruit in je proeftijd. Nou, dan is dat maar zo, dan kun je altijd nog de schoonmaak in. Lijkt me beter dan de hele tijd de schijn op proberen te houden.
Ik snap dat je enorm tegen het werk opziet. Aan de andere kant: het is niet fulltime, regelmatig, dus misschien wel precies wat je nodig hebt. Wat zou het makkelijker voor je maken om wel te gaan?
donderdag 27 januari 2022 om 09:11
Alleen dit . Verder weet ik even niet hoe ik moet reageren. Mijn man komt uit dezelfde soort cultuur als jouw familie, en ik heb dit soort gevallen te vaak van dichtbij gezien.
Dit moet loodzwaar voor je zijn. Gelukkig, dat je ouders er nog steeds voor je kunnen zijn, maar uiteraard niet minder verdrietig en klote.
Zorg je goed voor jezelf? Dat is nu alles dat telt.
. Verder weet ik even niet hoe ik moet reageren. Mijn man komt uit dezelfde soort cultuur als jouw familie, en ik heb dit soort gevallen te vaak van dichtbij gezien. Dit moet loodzwaar voor je zijn. Gelukkig, dat je ouders er nog steeds voor je kunnen zijn, maar uiteraard niet minder verdrietig en klote.
Zorg je goed voor jezelf? Dat is nu alles dat telt.
donderdag 27 januari 2022 om 09:44
Wat een moed om toch gesolliciteerd te hebben, harstikke goed! Wie weet kun je het toch proberen? Mijn dochter is op het moment ook depressief, om andere redenen, en had laatst ook gesolliciteerd, ze heeft het geprobeerd, de eerste week ging goed, de tweede week iets minder, ze is toen ook gestopt en eerlijk uitgelegd waarom, ik ben heel trots dat ze het toch gepeprobeerd heeft, het ritme deed haar ook goed, nu probeert ze toch iedere dag op te staan in de ochtend en kleine dingen te doen en kijkt er dus toch als een positieve ervaring op terug. Veel sterkte met alles en voel je vooral niet schuldig tegen niemand niet en zorg goed voor je zelf, rust als het nodig is en neem kleine stapjes, voel je ook niet schuldig als die dan eventjes weer niet lukken elke kleine stap heeft iets positiefs!
donderdag 27 januari 2022 om 09:55
Ik ga nu even heel streng zijn. Je voelt je schuldig omdat je van je relatie bent weggerend. Als je nu je nieuwe baan afzegt, dan is dat weer wegrennen. Grote kans dat je je daarna extra schuldig en extra rot voelt. Dus dat gaat je niet helpen.
Daarom zou ik het toch proberen. Misschien lukt het niet. Maar dan kun je jezelf een heleboel schouderklopjes geven dat je het geprobeerd hebt.
Ik snap dat je er tegenop ziet en angstig bent. Zelf ben ik voor vanalles en nog wat angstig. Weglopen helpt nooit, dat maakt het erger. Op je tanden bijten helpt ook niet. Het enige dat (soms) helpt, is zeggen: okee, ik ben angstig, maar ik probeer het. Stapje voor stapje. Niet omdat het moet, maar omdat ik het graag wil.
Ik denk dat jij zelf de zorg in wilde. En dat je er nu tegenop ziet. Dat is niet erg, maar weet je nog waarom je het wou?
Daarom zou ik het toch proberen. Misschien lukt het niet. Maar dan kun je jezelf een heleboel schouderklopjes geven dat je het geprobeerd hebt.
Ik snap dat je er tegenop ziet en angstig bent. Zelf ben ik voor vanalles en nog wat angstig. Weglopen helpt nooit, dat maakt het erger. Op je tanden bijten helpt ook niet. Het enige dat (soms) helpt, is zeggen: okee, ik ben angstig, maar ik probeer het. Stapje voor stapje. Niet omdat het moet, maar omdat ik het graag wil.
Ik denk dat jij zelf de zorg in wilde. En dat je er nu tegenop ziet. Dat is niet erg, maar weet je nog waarom je het wou?
donderdag 27 januari 2022 om 10:41
Wegvluchten uit deze slechte relatie klonk wel als een goed idee hoor. Soms kan een relatie verbreken niet op een “nette” manier. Ik heb het wel eens uitgemaakt per telefoon, heel lullig. Maar anders zou ik me er weer ergens in laten kletsen, en met deze man was niet te praten.xynix schreef: ↑27-01-2022 09:55Ik ga nu even heel streng zijn. Je voelt je schuldig omdat je van je relatie bent weggerend. Als je nu je nieuwe baan afzegt, dan is dat weer wegrennen. Grote kans dat je je daarna extra schuldig en extra rot voelt. Dus dat gaat je niet helpen.
Daarom zou ik het toch proberen. Misschien lukt het niet. Maar dan kun je jezelf een heleboel schouderklopjes geven dat je het geprobeerd hebt.
Ik snap dat je er tegenop ziet en angstig bent. Zelf ben ik voor vanalles en nog wat angstig. Weglopen helpt nooit, dat maakt het erger. Op je tanden bijten helpt ook niet. Het enige dat (soms) helpt, is zeggen: okee, ik ben angstig, maar ik probeer het. Stapje voor stapje. Niet omdat het moet, maar omdat ik het graag wil.
Ik denk dat jij zelf de zorg in wilde. En dat je er nu tegenop ziet. Dat is niet erg, maar weet je nog waarom je het wou?
Wegvluchten van deze baan, is inderdaad niet heel logisch en hoeft ook niet. Verder helemaal mee eens!
