Psyche
alle pijlers
Ik wil gewoon een relatie
vrijdag 4 december 2009 om 13:57
Ik vraag me af, zou dit topic niet beter passen bij Relaties?
Ik herken je verhaal wel. Dat wil zeggen, ik heb bijna 2 maanden geleden mijn relatie van 10 jaar verbroken. Maar een groot deel had ik al tijdens mijn relatie verwerkt, zodat ik voor mijn gevoel al langer alleen ben dan die 2 maanden. En in een relatie kan je ook eenzaam zijn, heb ik gemerkt.
Het is niet zo dat ik na 2 maanden al om een nieuwe partner zit te springen, dat zou wel erg snel zijn, maar het houdt me soms toch bezig. Ik vraag me dan vooral af waar ik in hemelsnaam een nieuwe man moet opduikelen. In mijn dagelijks leven ga ik hem niet tegenkomen, dat weet ik wel. Ik ben 10 jaar niet meer "op de markt" geweest en ik merk dat ik er helemaal uit ben. Hoe doen andere mensen dat?
Ik ben geen uitgaanstype en om nou geforceerd te gaan stappen in de hoop iemand tegen te komen vind ik ook zo wat. Internetdaten dan misschien? Het lijkt me verschrikkelijk, maar misschien moet ik het eerst proberen voordat ik een oordeel vel. Je moet er wel wat voor doen natuurlijk. Het liefste zou ik spontaan tegen iemand aanlopen, maar die kans lijkt me klein.
Ik heb dus geen goede raad voor je, ik wilde alleen laten weten dat ik je begrijp.
Ik herken je verhaal wel. Dat wil zeggen, ik heb bijna 2 maanden geleden mijn relatie van 10 jaar verbroken. Maar een groot deel had ik al tijdens mijn relatie verwerkt, zodat ik voor mijn gevoel al langer alleen ben dan die 2 maanden. En in een relatie kan je ook eenzaam zijn, heb ik gemerkt.
Het is niet zo dat ik na 2 maanden al om een nieuwe partner zit te springen, dat zou wel erg snel zijn, maar het houdt me soms toch bezig. Ik vraag me dan vooral af waar ik in hemelsnaam een nieuwe man moet opduikelen. In mijn dagelijks leven ga ik hem niet tegenkomen, dat weet ik wel. Ik ben 10 jaar niet meer "op de markt" geweest en ik merk dat ik er helemaal uit ben. Hoe doen andere mensen dat?
Ik ben geen uitgaanstype en om nou geforceerd te gaan stappen in de hoop iemand tegen te komen vind ik ook zo wat. Internetdaten dan misschien? Het lijkt me verschrikkelijk, maar misschien moet ik het eerst proberen voordat ik een oordeel vel. Je moet er wel wat voor doen natuurlijk. Het liefste zou ik spontaan tegen iemand aanlopen, maar die kans lijkt me klein.
Ik heb dus geen goede raad voor je, ik wilde alleen laten weten dat ik je begrijp.
vrijdag 4 december 2009 om 17:04
quote:quattro35 schreef op 03 december 2009 @ 00:17:
[...]
Heb je dan eigenlijk wel tijd voor een relatie?
Dat vraag ik me vaak af bij vrouwen die vertellen over hun werk, kinderen, (moeilijke) huisdieren, mannelijke vrienden, vriendinnen, familie, hobby's, etc etc.
Ik snap nooit hoe die tijd maken of hebben voor wat voor relatie dan ook.
Er zijn ook vrouwen die en geen tijd hebben voor een relatie en geen tijd willen maken voor een relatie.
Maar goed , dat is even zijdelings, TO heeft geen tijd, en wil wel een relatie, daar ging het om
[...]
Heb je dan eigenlijk wel tijd voor een relatie?
Dat vraag ik me vaak af bij vrouwen die vertellen over hun werk, kinderen, (moeilijke) huisdieren, mannelijke vrienden, vriendinnen, familie, hobby's, etc etc.
Ik snap nooit hoe die tijd maken of hebben voor wat voor relatie dan ook.
Er zijn ook vrouwen die en geen tijd hebben voor een relatie en geen tijd willen maken voor een relatie.
Maar goed , dat is even zijdelings, TO heeft geen tijd, en wil wel een relatie, daar ging het om
woensdag 16 december 2009 om 23:39
ach, Nieuweauto. Moeilijk is dat he. Als je niet met je zelf alleen kan zijn.
Ik ben 36 jaar en al weer bijna 6 of 7 jaar single. In het begin vond ik het ook onrustig. Maar de laatste tijd begint ergens in mij eindelijk te accepteren dat ik het in mijn eentje alleen kan zijn. Er voorzichtig van begin te genieten en het zelfs heerlijk vind.
Samen met een leukerd vind ik het ook heel gezellig. Doch een paar jaar geleden stond ik voor de keus, of blijven balen dat ik single ben en steeds weer net niet een relatie of proberen in mijn eentje te genieten want het leven is daar veel te leuk voor om te kniezen. Het is de tweede optie geworden voor mij en ik oogst nu daarvan het voordeel.
Echt, het is een kwestie van een knopje omdraaien in je hoofd.
Ik ben 36 jaar en al weer bijna 6 of 7 jaar single. In het begin vond ik het ook onrustig. Maar de laatste tijd begint ergens in mij eindelijk te accepteren dat ik het in mijn eentje alleen kan zijn. Er voorzichtig van begin te genieten en het zelfs heerlijk vind.
Samen met een leukerd vind ik het ook heel gezellig. Doch een paar jaar geleden stond ik voor de keus, of blijven balen dat ik single ben en steeds weer net niet een relatie of proberen in mijn eentje te genieten want het leven is daar veel te leuk voor om te kniezen. Het is de tweede optie geworden voor mij en ik oogst nu daarvan het voordeel.
Echt, het is een kwestie van een knopje omdraaien in je hoofd.
I am Spaaartaaacus.
donderdag 24 december 2009 om 17:03
Veel dingen die hier geschreven zijn komen me bekend voor.
Ben best alweer lang alleen, en vind het ook niet altijd erg, maar met feestdagen en vakantes vind ik het allemaal niet zo tof meer.
Ben ook wel uitgenodigd voor een kerstdiner, maar daar komen ook alleen maar stelletjes met (bijna) kinderen. Voel ik me soms best wel een beetje een mislukkeling als je daar weer een beetje "alleen" zit. En maar weer antwoord geven dat je nog geen relatie hebt.
Soms vraag ik me ook weleens af, of je uitgenodigd wordt uit vreindschap of uit medelij.
Ga dit jaar ook niet heen, of zich slap van mezelf maar heb ook geen zin om de daar een beetje klote te voelen.
Misschien zoals de vorige poster zei, toch maar proberen om alleen ook happy te zijn.
Ben best alweer lang alleen, en vind het ook niet altijd erg, maar met feestdagen en vakantes vind ik het allemaal niet zo tof meer.
Ben ook wel uitgenodigd voor een kerstdiner, maar daar komen ook alleen maar stelletjes met (bijna) kinderen. Voel ik me soms best wel een beetje een mislukkeling als je daar weer een beetje "alleen" zit. En maar weer antwoord geven dat je nog geen relatie hebt.
Soms vraag ik me ook weleens af, of je uitgenodigd wordt uit vreindschap of uit medelij.
Ga dit jaar ook niet heen, of zich slap van mezelf maar heb ook geen zin om de daar een beetje klote te voelen.
Misschien zoals de vorige poster zei, toch maar proberen om alleen ook happy te zijn.
zondag 27 december 2009 om 16:58
Zó herkenbaar! Heb precies hetzelfde. Na een relatie van 1,5 ben ik nu sinds afgelopen zomer weer single.
En ik kan me prima alleen vermaken. Ik heb het goed voor elkaar verder. Ik doe verder leuke dingen. Ga vaak gezellig met (ook single) vriendin ergens iets drinken, lekker uit eten, bios, theater, lekker shoppen, naar vrienden, of ze komen bij mij daar is niets mis mee. Maar ik mis echt idd die ene speciale persoon. Het sámen dingen doen, samen eten, samen slapen en wakker worden, de intimiteit, de speciale band die je samen hebt.
Bovendien heb ik vorige maand een bepaalde leeftijd bereikt, terwijl ik heel graag een gezin met kids had gehad....en dat hád ik......waren wel niet mijn eigen kids maar toch....maar het is anders gelopen, helaas....
Maar goed ik probeer toch verder te gaan, leuke dingen te doen, te genieten van de dingen die ik wel heb en dat is ook leuk maar toch......dus ja ik begrijp je wel!
Maar...wat nu niet is kan altijd nog komen he, dat probeer ik altijd voor ogen te houden.
En ik kan me prima alleen vermaken. Ik heb het goed voor elkaar verder. Ik doe verder leuke dingen. Ga vaak gezellig met (ook single) vriendin ergens iets drinken, lekker uit eten, bios, theater, lekker shoppen, naar vrienden, of ze komen bij mij daar is niets mis mee. Maar ik mis echt idd die ene speciale persoon. Het sámen dingen doen, samen eten, samen slapen en wakker worden, de intimiteit, de speciale band die je samen hebt.
Bovendien heb ik vorige maand een bepaalde leeftijd bereikt, terwijl ik heel graag een gezin met kids had gehad....en dat hád ik......waren wel niet mijn eigen kids maar toch....maar het is anders gelopen, helaas....
Maar goed ik probeer toch verder te gaan, leuke dingen te doen, te genieten van de dingen die ik wel heb en dat is ook leuk maar toch......dus ja ik begrijp je wel!
Maar...wat nu niet is kan altijd nog komen he, dat probeer ik altijd voor ogen te houden.
zondag 27 december 2009 om 18:26
Ik heb er nooit moeite mee gehad dat ik single was. Veel van mijn vrienden zijn inmiddels getrouwd en hebben een leuk gezinnetje. Ik deed gewoon andere dingen met mijn beste vriend. Afgelopen jaar is hij overleden en ik merk dat ik hierdoor tegen het plafond aanvlieg. Ik mis nu iemand om leuke dingen mee te doen en merk dat ik nu graag een relatie wil hebben. Gewoon iemand om van te houden en samen leuke dingen mee te doen, verre reizen te maken enz.
Af en toe doe ik nog leuke dingen met mijn andere vrienden maar dan spreken we een maand van te voren af en dan kan het niet te laat worden omdat de dag erna de kinderen alweer vroeg wakker zijn.
Af en toe doe ik nog leuke dingen met mijn andere vrienden maar dan spreken we een maand van te voren af en dan kan het niet te laat worden omdat de dag erna de kinderen alweer vroeg wakker zijn.
vrijdag 8 januari 2010 om 01:16
Ik herken het ontzettend. Van al mijn vrienden ben ik als enige nog single. O&N vieren met vijf stelletjes is klote, ook al zijn het je vrienden. Ik lag als enige op een eenpersoonsluchtbed (rest op een dubbele) en ik kreeg 2 dekens ipv 1 'want ik kon me toch niet aan IEMAND warmen'. Aaaarg!!! En ieder jaar dezelfde gedachten 'hoe kom ik de zomervakantie in mn eentje door'. Want alle vriendinnetjes willen met hun vent op vakantie. En ik kan heel goed alleen zijn, heb alles prima voor elkaar, maar tis gewoon saai. Dat verhaal van de arm om je schouder en leuke dingen doen. Het zou niet moeten, maar wat al mijn vriendinnetjes hebben, dat wil ik ook!
Zo, dat was mijn gefrustreerde gebabbel.
Zo, dat was mijn gefrustreerde gebabbel.
