Psyche
alle pijlers
Ik wil het huis uit...
donderdag 14 januari 2010 om 16:46
Heb een vrij zware jeugd gehad. Werd op school enorm gepest wat zich uitte in psychisch en lichamelijk geweld. Als ik dan thuis kwam kreeg ik het zelfde te verduren, maar dan van m'n ouders. Die vonden dat ik alleen problemen veroorzaakte en als er dan mensen vervelend kwamen doen bij m'n deur kreeg ik slaag van ze. Ben daardoor op 11jarige leeftijd helemaal overspannen geraakt en ontwikkelde een angst en dwangstoornis. Daarvoor bij psychologen gelopen, en pas na een jaar of 5 durfde ik aan te geven dat het door mijn ouders kwam. De psycholoog deed echter niks, nodigde mijn ouders uit voor een groepsgesprek en geloofde hun als ze zeiden dat ik zo'n moeilijk kind was. Ondertussen zat ik op het VWO en liep er makkelijk door heen, dus ik was zeker niet gefaald ofzo. Echter, haalde ik een lager cijfer (een 5, was slechter in wiskunde) dan kreeg ik slaag en werd ik een week lang uitgescholden. Soms ging mijn vader met mijn zusje naar een pretpark maar dan mocht ik om die reden niet mee. Mijn zusje is hoogbegaafd, dus die haalde altijd alles makkelijk, en werd vertroeteld en kreeg constant geld toegestopt. Toch stal ze geld van m'n ouders, maar daarvan heb ik altijd de schuld gekregen. Zo rond mijn 16e werd ik niet meer gepest, want begon vormen te krijgen en werd opeens van het lelijke eendje een best mooie zwaan. Jongens kregen interesse in me en ik voelde me eindelijk iets waard. Tot ik op een dag iets tegen mijn zin moest doen en daarna werd uitgekotst als een stuk vuil. Mijn perceptie op relaties e.d. is sinds die tijd nogal verknipt geraakt, ik scharrelde erg veel. Mijn moeder wist wat er was gebeurd, maar noemde me toch een waardeloze hoer.
Inmiddels studeer ik mijn 3e jaar en kan ik het niet echt meer aan. Ik faal mijn vakken steeds, doe een vak al voor de 2e keer over en het lukt niet. Had een relatie die me er bovenop hield maar sinds de dag dat hij me brutaal dumpte en me nariep dat ik 'gestoord' was (ik wou niet dat hij te close met meisjes was en steeds hamerde op hoe speciaal ze waren, dat was hij wel en vond dat ik hem belemmerde), ben ik ingestort. Mijn ouders zijn ondertussen echt woest, ik hoor elke dag dat ik waardeloos ben en niks haal en een hoer ben en weet ik het. Ik kan er niet meer tegen. Ik wil uit huis..
Maar:
1. Ik studeer in Amsterdam en de kamers zijn daar gigantisch duur en het duurt tijden voor ik wat vind. Ik zoek al een tijd een kamer maar heb me te laat ingeschreven en sta nog niet bovenaan de lijst. Via via is er niks vrij nog.
2. Mijn ouders weigeren me te steunen financieel. Ze zouden me niet helpen met meebetalen aan de huisvesting/eten etc. Ik zou er helemaal alleen voor staan. Ik zou dus vol moeten lenen, maar ben daar een beetje bang voor omdat ik niet weet of ik zoveel kan terugbetalen.
3. Ik ben overspannen. Ik kan er niet een week bij werken. Ik geef bijlessen en dat geeft me zo'n 60 á 80 euro extra in de maand, maar meer ook niet. Heb geprobeerd door de weeks te werken, maar ik faal mijn vakken nu al en had toen zo'n last van stress dat ik ermee kapte. Moet voor mezelf ook tijd hebben mijn vrienden te zien want zij zijn mijn toeverlaat.
4. Als ik op mezelf ga kan ik mijn psycholoog niet meer betalen en die heb ik zo hard nodig...
Iemand tips? de situatie is echt ondragelijk. Ik ben nu aan het daten maar is te pril en kan niet bij hem intrekken, en meeste vrienden wonen nog thuis of hebben een te kleine woonruimte...
Inmiddels studeer ik mijn 3e jaar en kan ik het niet echt meer aan. Ik faal mijn vakken steeds, doe een vak al voor de 2e keer over en het lukt niet. Had een relatie die me er bovenop hield maar sinds de dag dat hij me brutaal dumpte en me nariep dat ik 'gestoord' was (ik wou niet dat hij te close met meisjes was en steeds hamerde op hoe speciaal ze waren, dat was hij wel en vond dat ik hem belemmerde), ben ik ingestort. Mijn ouders zijn ondertussen echt woest, ik hoor elke dag dat ik waardeloos ben en niks haal en een hoer ben en weet ik het. Ik kan er niet meer tegen. Ik wil uit huis..
Maar:
1. Ik studeer in Amsterdam en de kamers zijn daar gigantisch duur en het duurt tijden voor ik wat vind. Ik zoek al een tijd een kamer maar heb me te laat ingeschreven en sta nog niet bovenaan de lijst. Via via is er niks vrij nog.
2. Mijn ouders weigeren me te steunen financieel. Ze zouden me niet helpen met meebetalen aan de huisvesting/eten etc. Ik zou er helemaal alleen voor staan. Ik zou dus vol moeten lenen, maar ben daar een beetje bang voor omdat ik niet weet of ik zoveel kan terugbetalen.
3. Ik ben overspannen. Ik kan er niet een week bij werken. Ik geef bijlessen en dat geeft me zo'n 60 á 80 euro extra in de maand, maar meer ook niet. Heb geprobeerd door de weeks te werken, maar ik faal mijn vakken nu al en had toen zo'n last van stress dat ik ermee kapte. Moet voor mezelf ook tijd hebben mijn vrienden te zien want zij zijn mijn toeverlaat.
4. Als ik op mezelf ga kan ik mijn psycholoog niet meer betalen en die heb ik zo hard nodig...
Iemand tips? de situatie is echt ondragelijk. Ik ben nu aan het daten maar is te pril en kan niet bij hem intrekken, en meeste vrienden wonen nog thuis of hebben een te kleine woonruimte...
mag jy mooi wees as die lelik verby is,
en sag kyk na elke harde tyd.
mag jy bly wees as die huil verby is,
en vrede he na die stryd.
en sag kyk na elke harde tyd.
mag jy bly wees as die huil verby is,
en vrede he na die stryd.
zondag 17 januari 2010 om 21:41
maandag 18 januari 2010 om 09:31
Ja ik denk dat de maatschappelijk werk in jou regio wel een website heeft.
Anders staat het ook vaak vermeld op de website van je gemeente, en je huisarts zal het zeker weten.
Meestal kan je er dan gewoon heen bellen om een afspraak te maken.
Juist bij praktische zaken kunnen ze vaak ontzettend goed helpen.
Anders staat het ook vaak vermeld op de website van je gemeente, en je huisarts zal het zeker weten.
Meestal kan je er dan gewoon heen bellen om een afspraak te maken.
Juist bij praktische zaken kunnen ze vaak ontzettend goed helpen.
maandag 18 januari 2010 om 18:47
Dit klinkt als een vervelende situatie en niemand gaat daar iets voor je aan veranderen. Dat moet je dus zelf doen, en de eerste stap is: bedenken wat je wilt.
Je topictitel zegt dat je het huis uit wilt, maar je OP somt alleen maar bezwaren op. Zet voor jezelf op een rijtje wat de ideale situatie zou zijn, en kijk dan, punt voor punt, hoe je die zou kunnen verwezenlijken. Stop met jezelf zien als slachtoffer van omstandigheden en neem de macht over je eigen leven, je bent volwassen, men kan vanalles vinden maar jíj moet leven met de situatie; zorg dus dat die is zoals jij 'm het liefste hebt. Is dat op jezelf, ga dan praktisch aan de gang met dat doel.
Zoek de informatie op die je hiervoor nodig hebt (ibg, overheid, vezekeringen, kamersites, etc), schrijf je in waar dat nodig is, hang briefjes op en laat vrienden weten wat je zoekt. Maak een overzicht van je financiën, spaar alvast voor inboedel, maak een kamerindeling, verzin welke kleuren je op de muur wilt... Maak het echt voor jezelf, en schiet die zelfverzonnen beren van de weg.
En, in de tussentijd, zoek een therapeut waar je je wél mee geholpen voelt.
Je topictitel zegt dat je het huis uit wilt, maar je OP somt alleen maar bezwaren op. Zet voor jezelf op een rijtje wat de ideale situatie zou zijn, en kijk dan, punt voor punt, hoe je die zou kunnen verwezenlijken. Stop met jezelf zien als slachtoffer van omstandigheden en neem de macht over je eigen leven, je bent volwassen, men kan vanalles vinden maar jíj moet leven met de situatie; zorg dus dat die is zoals jij 'm het liefste hebt. Is dat op jezelf, ga dan praktisch aan de gang met dat doel.
Zoek de informatie op die je hiervoor nodig hebt (ibg, overheid, vezekeringen, kamersites, etc), schrijf je in waar dat nodig is, hang briefjes op en laat vrienden weten wat je zoekt. Maak een overzicht van je financiën, spaar alvast voor inboedel, maak een kamerindeling, verzin welke kleuren je op de muur wilt... Maak het echt voor jezelf, en schiet die zelfverzonnen beren van de weg.
En, in de tussentijd, zoek een therapeut waar je je wél mee geholpen voelt.
What a nuanced anxiety
