Psyche
alle pijlers
Ik wil niet meer. Ik kan niet meer.
dinsdag 23 april 2024 om 00:04
Helemaal niemand geeft om mij. Niemand die het merkt als ik er niet meer ben. Ik kan geen man vinden. Ik kan geen vriendschappen behouden. Mijn familie vindt me niet interessant. Mijn vader haat me. In een emmer vol verdriet neem ik deze beslissing. Ik wil dat het beter wordt. De tranen biggelen over mijn wangen. Er is nog hoop, maar die wordt volledig overspoelt door verdriet. Door immense eenzaamheid. Door depressie. Door mijn ADD. Die mijn vader niet serieus nam. “Dus jij hebt ADD?” riep hij vol minachting. Zonder daarna ook maar één keer te vragen wat ADD is. Zonder ook maar één keer interesse te tonen in hoe deze aandoening mijn 31 jaar op deze planeet ernstig heeft beïnvloed. Ik kan het niet meer. De constante teleurstelling. De voortdurende afwijzing. Telkens de vraag hoeveel tranen een mens kan produceren zonder uit te drogen. Ik wil niet meer. Dit leven was één groot drama. Een oneindige rollercoaster van me buitengesloten voelen, hoop, en daarna vooral die vele klappen. Die vele, ontelbare klappen in mijn gezicht. ‘Dus jij denkt een fijne man te hebben gevonden?’ KLAP. Hij is het toch niet. ‘Een fijn vriendinnenclubje?’ KLAP. Natuurlijk willen ze niks meer met je te maken hebben. ‘Eindelijk een leuke stage en kans op een baan die je wilt?’ KLAP. Uiteraard kan je vanwege je ADD en onzekerheid niet presteren. Ach, en alsof het nog niet genoeg is, KLAP, gooien we er nog wat verslavingen doorheen.
dinsdag 23 april 2024 om 11:29
Als het zo simpel was hadden we geen psychologen/psychiaters meer nodig. Ik denk dat ze er zonder hulp niet gaat komen. En iemand die al zo diep zit krijgt die gedachten niet meer naar de achtergrond.Desipardesi schreef: ↑23-04-2024 09:09Wat een rare opmerking. Integendeel. Ik vind het leven ook kut en als ik had mogen kiezen had ik er ook liever niet geweest, maar als ik continu zwart ga zien/denken dan ga ik ook rechtstreeks een depressie in. Het is echt beter voor jezelf om niet continu het verleden op te rakelen. Dus is het kiezen: of dit soort gedachten proberen een beetje naar de achtergrond te krijgen en er het beste van maken, óf hulp zoeken.
TO, bel vandaag je huisarts voor een afspraak en zeg dat het dringend is. Heel veel sterkte.
dinsdag 23 april 2024 om 11:56
Wees je bewust van de luxe dat jij kunt kiezen welke gedachten je naar de achtergrond duwt.Desipardesi schreef: ↑23-04-2024 09:09Wat een rare opmerking. Integendeel. Ik vind het leven ook kut en als ik had mogen kiezen had ik er ook liever niet geweest, maar als ik continu zwart ga zien/denken dan ga ik ook rechtstreeks een depressie in. Het is echt beter voor jezelf om niet continu het verleden op te rakelen. Dus is het kiezen: of dit soort gedachten proberen een beetje naar de achtergrond te krijgen en er het beste van maken, óf hulp zoeken.
Daar kunnen sommige mensen alleen maar van dromen.
dinsdag 23 april 2024 om 12:06
Zo dan ....Desipardesi schreef: ↑23-04-2024 08:38Je klinkt erg zwaar op de hand. Misschien jezelf iets minder serieus nemen? Mensen vinden zwaar dramatisch pratende mensen meestal niet de leukste om mee om te gaan. Dus dan houd je de cirkel ook een beetje zelf in stand hè.
Alsof iemand die een flinke depressie heeft zelf kan kiezen hoe ze praat ...
Ik ken in mijn omgeving een aantal mensen (sommigen inmiddels overleden) die echt zwaar depressief zijn/waren. En dat is heel zwaar. Dat is geen kwestie van 'dramatisch praten' of zelf de cirkel in stand houden'. Dat is een hersenaandoening; dat is totale wanhoop, niet meer willen, niet meer kúnnen, en daarin zelf geen keuze hebben. Dat is alleen op te lossen met behulp van een psychiater, met therapie, met medicatie.
TO, neem vandaag nog contact op met je huisarts; ook al zie je dat nu niet, er is licht aan het eind van de tunnel, ook voor jou, maar je kunt dit niet alleen, je hebt hulp nodig. Hier van je af praten kan en mag altijd, het kan even opluchten maar het lost niets op. Ga naar je huisarts!
dinsdag 23 april 2024 om 12:47
Lieve to
Hier hebben we, op initiatief van de GGz, een vrienden huis met op een middag de krachtcirkel. Daar komen allemaal mensen met een psychische kwetsbaarheid. Om elkaar te ontmoeten, om te delen, om tips uit te wisselen. Probeer er achter te komen of er ook zulke initiatieven bij jou in de buurt zijn. Wellicht kan je daar vriendschappen opdoen en dat je je wat minder eenzaam voelt met je diagnose, omdat je niet de enige bent.
Hele dikke knuffel
Hier hebben we, op initiatief van de GGz, een vrienden huis met op een middag de krachtcirkel. Daar komen allemaal mensen met een psychische kwetsbaarheid. Om elkaar te ontmoeten, om te delen, om tips uit te wisselen. Probeer er achter te komen of er ook zulke initiatieven bij jou in de buurt zijn. Wellicht kan je daar vriendschappen opdoen en dat je je wat minder eenzaam voelt met je diagnose, omdat je niet de enige bent.
Hele dikke knuffel
dinsdag 23 april 2024 om 12:57
Doe niet zo stom. Eerst kom je met een 'opbeurende en goedbedoelde' post en nu dit.Bamboetafeltje schreef: ↑23-04-2024 12:11Het is megavreselijk voor to hierin te zitten. Ik moet er steeds aan denken
dinsdag 23 april 2024 om 13:04
Bedankt voor alle lieve opbeurende reacties. Dit gaat nog wel door, ik heb alleen ingezet op een carriereswitch en dat wil nog niet lukken.
dinsdag 23 april 2024 om 13:04
Bedankt voor alle lieve opbeurende reacties. Dit gaat nog wel door, ik heb alleen ingezet op een carriereswitch en dat wil nog niet lukken.
dinsdag 23 april 2024 om 14:26
We hebben absoluut mensen om ons heen nodig, maar om nu je hele levensgeluk op te hangen aan het wel of niet hebben van een liefdespartner. Dat is niet de meest gezonde manier van verbinden met mensen.Monstera123 schreef: ↑23-04-2024 01:13Maar ik kan en wil niet alleen leven. Ik heb gewoon wat mensen om me heen nodig. Ook een een lieve partner. Ik kán gewoon het leven alleen echt niet aan. Maar als ik alles verpest en niemand me wil. Ik maar geen liefdespartner kan vinden. Dan kan ik onmogelijk gelukkig worden.
Leer eerst van jezelf te houden met al jouw uitdagingen en “gebreken.
Je zult zien dat het dan ook makkelijker wordt om met jezelf te leven.
Relaties die stranden, vriendschappen die verwateren, ups en downs in het leven. We krijgen er allemaal mee te maken. De éen misschien wat meer dan de ander en ja dat is ruk, maar probeer meer te focussen op wat nog wel mogelijk is voor jou.
Anders ga je echt verdrinken in jouw gevoelens van onvrede en verslagenheid.
dinsdag 23 april 2024 om 14:59
Monstera, wat verdrietig dat je je zo voelt.
Ben je al bij de huisarts geweest?
Je schrijft dat je inzet op een carrièreswitch, maar is het niet handiger om eerst hulpbte zoeken? Je schrijft namelijk dat je zeker weet dat alles wat je gaat doen zal mislukken.
Is het niet hoog tijd om hulp te zoeken?
Zo kan het toch niet meer.
Ben je al bij de huisarts geweest?
Je schrijft dat je inzet op een carrièreswitch, maar is het niet handiger om eerst hulpbte zoeken? Je schrijft namelijk dat je zeker weet dat alles wat je gaat doen zal mislukken.
Is het niet hoog tijd om hulp te zoeken?
Zo kan het toch niet meer.
dinsdag 23 april 2024 om 15:13
Rot toch op met je getrollBas37 schreef: ↑23-04-2024 10:22Het leven kan soms kut zijn ik heb ook geen goed betaalde baan dat ik zal missen als kiespijn en ging vroeger vaak alleen op stap maar dat laatste zorgde wel dat ik mij beter voelde als ik zaterdag lekker in de club stond te feesten ook al ging ik er alleen heen even alle zorgen vergeten van je leven wat toch niet geweldig is op werkgebied dan.
dinsdag 23 april 2024 om 15:16
Ik zit continue in een soort staat van ontkenning. Van het ene naar het andere nieuwe ding springen. Ergens denk ik dan dat ik, als ik even alle zeilen bijzet, er wel ga komen. Niet meer drinken, geen slaappillen meer (die combinatie is op dit moment voor mij mijn verslaving -heb het erger gekend met drugs-).Ik vond carrière altijd erg belangrijk, maar het lukte me niet om daadwerkelijk er echt iets van te maken. Totdat ik dacht dat ik helemaal m'n draai had gevonden in een nieuwe sector. Ik ging stagelopen. En dat ging eigenlijk helemaal niet zo heel erg goed. Vooral vanwege mijn vreselijke onzekerheid. Ik voelde me dom om op mijn leeftijd nog stage te lopen. Ik voelde me minderwaardig aan collega's die jonger waren dan ik en wel al gewoon werkten bij de organisatie en ik nog stage liep. Etc, etc. Telkens dat gevoel van minderwaardig zijn aan ieder ander mens die ik tegenkwam. Je altijd dommer, stommer, minder creatief, minder grappig, etc. voelen. Altijd denken dat mensen je niet moeten. Altijd een soort vijandigheid van anderen ervaren.Aprilsister schreef: ↑23-04-2024 14:59Monstera, wat verdrietig dat je je zo voelt.
Ben je al bij de huisarts geweest?
Je schrijft dat je inzet op een carrièreswitch, maar is het niet handiger om eerst hulpbte zoeken? Je schrijft namelijk dat je zeker weet dat alles wat je gaat doen zal mislukken.
Is het niet hoog tijd om hulp te zoeken?
Zo kan het toch niet meer.
Terwijl die vijandigheid echt nergens op slaat. Rationeel weet ik wel dat de meeste mensen behoorlijk neutraal zijn over nieuwe mensen. Bijvoorbeeld op mijn stageadres. Ik stel me gewoon netjes voor, houd een luchtig kletspraatje. In hoeverre zouden die mensen dan denken: "Dat mens is echt een vreselijke bitch en we willen haar zo snel mogelijk hier hebben verwijderd." Die kans is denk ik niet zo groot. En toch denk ik zo. En dat in combinatie met die ADD en verslaving maakt het onwerkbaar.
En die ADD, die is slopend. Sowieso hoort bij ADD het gevoel van 'anders zijn', 'mensen begrijpen je niet', dat soort dingen. Maar ook verslaving, impulsiviteit en slecht kunnen organiseren horen hierbij. En ik heb zo'n ontzettend sterk innerlijk gevoelsleven. Alles komt bij mij binnen als een mokerslag.
Soms denk ik wel: moet ik niet gewoon lekker in een kledingwinkel gaan werken ofzo? Lekker 'makkelijk' werk. Weinig stress, weinig echte heftige verantwoordelijkheden. Maar dan voelt het leven weer zo saai, zo zonder spanning. Ook weer die k*t ADD. Aan de ene kant spanning (dus dopamine) najagen en aan de andere kant helemaal niet om kunnen gaan met de verantwoordelijkheid die hoort bij een leven met meer 'spanning'.
Maar; iemand (naast de tips die al gegeven zijn) nog tips hoe ik leuke nieuwe mensen kan ontmoeten? ik sta wel open voor nieuwe contacten.
dinsdag 23 april 2024 om 15:20
dinsdag 23 april 2024 om 15:39
Nee, ik heb alleen de diagnose gehad en verder ben ik niet in behandeling voor hulp hiermee. Ik kende dit niet maar tijdens het googelen merk ik dat er nu al een wereld voor me opengaat.
dinsdag 23 april 2024 om 15:39
Heb je hulp bij je ADD? In de zin van een behandeling of medicatie of een adhd-coach oid? Mss is er bij jou in de buurt wel een adhd-café? Daar komen mensen met AD(H)D bij elkaar en daar kun je steun, herkenning en erkenning krijgen. Ook kunnen ze je helpen met hulpvragen zoals doorverwijzing naar gespecialiseerde hulp of hulp op praktisch gebied.Monstera123 schreef: ↑23-04-2024 15:16Ik zit continue in een soort staat van ontkenning. Van het ene naar het andere nieuwe ding springen. Ergens denk ik dan dat ik, als ik even alle zeilen bijzet, er wel ga komen. Niet meer drinken, geen slaappillen meer (die combinatie is op dit moment voor mij mijn verslaving -heb het erger gekend met drugs-).Ik vond carrière altijd erg belangrijk, maar het lukte me niet om daadwerkelijk er echt iets van te maken. Totdat ik dacht dat ik helemaal m'n draai had gevonden in een nieuwe sector. Ik ging stagelopen. En dat ging eigenlijk helemaal niet zo heel erg goed. Vooral vanwege mijn vreselijke onzekerheid. Ik voelde me dom om op mijn leeftijd nog stage te lopen. Ik voelde me minderwaardig aan collega's die jonger waren dan ik en wel al gewoon werkten bij de organisatie en ik nog stage liep. Etc, etc. Telkens dat gevoel van minderwaardig zijn aan ieder ander mens die ik tegenkwam. Je altijd dommer, stommer, minder creatief, minder grappig, etc. voelen. Altijd denken dat mensen je niet moeten. Altijd een soort vijandigheid van anderen ervaren.
Terwijl die vijandigheid echt nergens op slaat. Rationeel weet ik wel dat de meeste mensen behoorlijk neutraal zijn over nieuwe mensen. Bijvoorbeeld op mijn stageadres. Ik stel me gewoon netjes voor, houd een luchtig kletspraatje. In hoeverre zouden die mensen dan denken: "Dat mens is echt een vreselijke bitch en we willen haar zo snel mogelijk hier hebben verwijderd." Die kans is denk ik niet zo groot. En toch denk ik zo. En dat in combinatie met die ADD en verslaving maakt het onwerkbaar.
En die ADD, die is slopend. Sowieso hoort bij ADD het gevoel van 'anders zijn', 'mensen begrijpen je niet', dat soort dingen. Maar ook verslaving, impulsiviteit en slecht kunnen organiseren horen hierbij. En ik heb zo'n ontzettend sterk innerlijk gevoelsleven. Alles komt bij mij binnen als een mokerslag.
Soms denk ik wel: moet ik niet gewoon lekker in een kledingwinkel gaan werken ofzo? Lekker 'makkelijk' werk. Weinig stress, weinig echte heftige verantwoordelijkheden. Maar dan voelt het leven weer zo saai, zo zonder spanning. Ook weer die k*t ADD. Aan de ene kant spanning (dus dopamine) najagen en aan de andere kant helemaal niet om kunnen gaan met de verantwoordelijkheid die hoort bij een leven met meer 'spanning'.
Maar; iemand (naast de tips die al gegeven zijn) nog tips hoe ik leuke nieuwe mensen kan ontmoeten? ik sta wel open voor nieuwe contacten.
dinsdag 23 april 2024 om 15:40
Heb je hulp bij je ADD? In de zin van een behandeling of medicatie of een adhd-coach oid? Mss is er bij jou in de buurt wel een adhd-café? Daar komen mensen met AD(H)D bij elkaar en daar kun je steun, herkenning en erkenning krijgen. Ook kunnen ze je helpen met hulpvragen zoals doorverwijzing naar gespecialiseerde hulp of hulp op praktisch gebied.Monstera123 schreef: ↑23-04-2024 15:16Ik zit continue in een soort staat van ontkenning. Van het ene naar het andere nieuwe ding springen. Ergens denk ik dan dat ik, als ik even alle zeilen bijzet, er wel ga komen. Niet meer drinken, geen slaappillen meer (die combinatie is op dit moment voor mij mijn verslaving -heb het erger gekend met drugs-).Ik vond carrière altijd erg belangrijk, maar het lukte me niet om daadwerkelijk er echt iets van te maken. Totdat ik dacht dat ik helemaal m'n draai had gevonden in een nieuwe sector. Ik ging stagelopen. En dat ging eigenlijk helemaal niet zo heel erg goed. Vooral vanwege mijn vreselijke onzekerheid. Ik voelde me dom om op mijn leeftijd nog stage te lopen. Ik voelde me minderwaardig aan collega's die jonger waren dan ik en wel al gewoon werkten bij de organisatie en ik nog stage liep. Etc, etc. Telkens dat gevoel van minderwaardig zijn aan ieder ander mens die ik tegenkwam. Je altijd dommer, stommer, minder creatief, minder grappig, etc. voelen. Altijd denken dat mensen je niet moeten. Altijd een soort vijandigheid van anderen ervaren.
Terwijl die vijandigheid echt nergens op slaat. Rationeel weet ik wel dat de meeste mensen behoorlijk neutraal zijn over nieuwe mensen. Bijvoorbeeld op mijn stageadres. Ik stel me gewoon netjes voor, houd een luchtig kletspraatje. In hoeverre zouden die mensen dan denken: "Dat mens is echt een vreselijke bitch en we willen haar zo snel mogelijk hier hebben verwijderd." Die kans is denk ik niet zo groot. En toch denk ik zo. En dat in combinatie met die ADD en verslaving maakt het onwerkbaar.
En die ADD, die is slopend. Sowieso hoort bij ADD het gevoel van 'anders zijn', 'mensen begrijpen je niet', dat soort dingen. Maar ook verslaving, impulsiviteit en slecht kunnen organiseren horen hierbij. En ik heb zo'n ontzettend sterk innerlijk gevoelsleven. Alles komt bij mij binnen als een mokerslag.
Soms denk ik wel: moet ik niet gewoon lekker in een kledingwinkel gaan werken ofzo? Lekker 'makkelijk' werk. Weinig stress, weinig echte heftige verantwoordelijkheden. Maar dan voelt het leven weer zo saai, zo zonder spanning. Ook weer die k*t ADD. Aan de ene kant spanning (dus dopamine) najagen en aan de andere kant helemaal niet om kunnen gaan met de verantwoordelijkheid die hoort bij een leven met meer 'spanning'.
Maar; iemand (naast de tips die al gegeven zijn) nog tips hoe ik leuke nieuwe mensen kan ontmoeten? ik sta wel open voor nieuwe contacten.
dinsdag 23 april 2024 om 15:41
Dat maakt je eerste post in dit topic alleen maar vreemder en de plank nog meer mis geslagen.Bamboetafeltje schreef: ↑23-04-2024 13:00Ik vind het heel erg voor to. Heb ooit zelf heel diep gezeten dus ja ik vind het heel erg.
TO , hoe is het nu met je?
In het donker van de nacht ziet de wereld er over het algemeen nog zwarter uit dan hij is. Ik hoop dat je inmiddels weer een klein beetje kunt ademhalen. Iedere "teug" is er één...
Wat verdrietig...
dinsdag 23 april 2024 om 15:43
Monstera123 schreef: ↑23-04-2024 15:39Nee, ik heb alleen de diagnose gehad en verder ben ik niet in behandeling voor hulp hiermee. Ik kende dit niet maar tijdens het googelen merk ik dat er nu al een wereld voor me opengaat.
Dat is heel naar en fijn tegelijk vermoed ik. Meer inzicht in hoe het bij jou werkt zou kunnen helpen om er beter mee om te leren gaan, misschien eens bespreken met je huidige behandelaar? Om eens te onderzoeken naar therapiemogelijkheden en/of het nav de beschrijvingen die je nu vindt eens dieper in te brengen in therapie?
dinsdag 23 april 2024 om 15:45
Geloof mij, ben zelf ook depressief geweest & heb een zeer dicht familielid met een chronische zeer heftige depressie + trauma, een beetje humor + zelfspot en een beetje proberen te ontwijken (oké ook niet de meest gezonde copingsmechanisme, geef ik toe) brengen je verder dan zwelgen in je verdriet.Joyce48 schreef: ↑23-04-2024 12:06Zo dan ....
Alsof iemand die een flinke depressie heeft zelf kan kiezen hoe ze praat ...
Ik ken in mijn omgeving een aantal mensen (sommigen inmiddels overleden) die echt zwaar depressief zijn/waren. En dat is heel zwaar. Dat is geen kwestie van 'dramatisch praten' of zelf de cirkel in stand houden'. Dat is een hersenaandoening; dat is totale wanhoop, niet meer willen, niet meer kúnnen, en daarin zelf geen keuze hebben. Dat is alleen op te lossen met behulp van een psychiater, met therapie, met medicatie.
TO, neem vandaag nog contact op met je huisarts; ook al zie je dat nu niet, er is licht aan het eind van de tunnel, ook voor jou, maar je kunt dit niet alleen, je hebt hulp nodig. Hier van je af praten kan en mag altijd, het kan even opluchten maar het lost niets op. Ga naar je huisarts!
dinsdag 23 april 2024 om 15:57
Och TO 
Maak een afspraak bij de huisarts en vraag een verwijzing naar een psychiater (of arts/instantie die medicijnen voor mag schrijven), zodat er onder toezicht naar passende medicatie gezocht kan worden dat werkt voor jouw brein, in plaats van zelf te rommelen met slaappillen en drank. Je hoeft dit niet alleen te doen. Ook jij mag hulp vragen en krijgen, want het is gewoon zwaar kut als de manier waarop je hoofd in elkaar steekt je geluk in het leven zo in de weg zit (hier ook AD(H)D Onoplettend Type en ik herken de emoties in je verhaal).
Maak een afspraak bij de huisarts en vraag een verwijzing naar een psychiater (of arts/instantie die medicijnen voor mag schrijven), zodat er onder toezicht naar passende medicatie gezocht kan worden dat werkt voor jouw brein, in plaats van zelf te rommelen met slaappillen en drank. Je hoeft dit niet alleen te doen. Ook jij mag hulp vragen en krijgen, want het is gewoon zwaar kut als de manier waarop je hoofd in elkaar steekt je geluk in het leven zo in de weg zit (hier ook AD(H)D Onoplettend Type en ik herken de emoties in je verhaal).
dinsdag 23 april 2024 om 15:57
Zelfspot en een beetje humor werken niet als je erg depressief bent.Desipardesi schreef: ↑23-04-2024 15:45Geloof mij, ben zelf ook depressief geweest & heb een zeer dicht familielid met een chronische zeer heftige depressie + trauma, een beetje humor + zelfspot en een beetje proberen te ontwijken (oké ook niet de meest gezonde copingsmechanisme, geef ik toe) brengen je verder dan zwelgen in je verdriet.
Als alles zo zwart is en je depressief bent en verslavingsproblemen, dan heb je hulp nodig.
Wat elfje al zei, als humor en zelfspot zouden helpen dan waren er toch geen hulpverleners meer?
Dan was niemand toch meer depressief op verslaafd?
dinsdag 23 april 2024 om 15:59
Een ADHD-café? Ik woon in een grote stad dus ga eens kijken. Nooit van gehoord iig. Dank voor de tip.Mii schreef: ↑23-04-2024 15:39Heb je hulp bij je ADD? In de zin van een behandeling of medicatie of een adhd-coach oid? Mss is er bij jou in de buurt wel een adhd-café? Daar komen mensen met AD(H)D bij elkaar en daar kun je steun, herkenning en erkenning krijgen. Ook kunnen ze je helpen met hulpvragen zoals doorverwijzing naar gespecialiseerde hulp of hulp op praktisch gebied.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
