Psyche
alle pijlers
Ik wil niet meer. Ik kan niet meer.
dinsdag 23 april 2024 om 00:04
Helemaal niemand geeft om mij. Niemand die het merkt als ik er niet meer ben. Ik kan geen man vinden. Ik kan geen vriendschappen behouden. Mijn familie vindt me niet interessant. Mijn vader haat me. In een emmer vol verdriet neem ik deze beslissing. Ik wil dat het beter wordt. De tranen biggelen over mijn wangen. Er is nog hoop, maar die wordt volledig overspoelt door verdriet. Door immense eenzaamheid. Door depressie. Door mijn ADD. Die mijn vader niet serieus nam. “Dus jij hebt ADD?” riep hij vol minachting. Zonder daarna ook maar één keer te vragen wat ADD is. Zonder ook maar één keer interesse te tonen in hoe deze aandoening mijn 31 jaar op deze planeet ernstig heeft beïnvloed. Ik kan het niet meer. De constante teleurstelling. De voortdurende afwijzing. Telkens de vraag hoeveel tranen een mens kan produceren zonder uit te drogen. Ik wil niet meer. Dit leven was één groot drama. Een oneindige rollercoaster van me buitengesloten voelen, hoop, en daarna vooral die vele klappen. Die vele, ontelbare klappen in mijn gezicht. ‘Dus jij denkt een fijne man te hebben gevonden?’ KLAP. Hij is het toch niet. ‘Een fijn vriendinnenclubje?’ KLAP. Natuurlijk willen ze niks meer met je te maken hebben. ‘Eindelijk een leuke stage en kans op een baan die je wilt?’ KLAP. Uiteraard kan je vanwege je ADD en onzekerheid niet presteren. Ach, en alsof het nog niet genoeg is, KLAP, gooien we er nog wat verslavingen doorheen.
dinsdag 23 april 2024 om 16:03
Dat klopt inderdaad. Aan de ene kant voel je je minder vreemd omdat schijnbaar andere mensen het ook hebben, maar het is ook erg heftig omdat je dus blijkbaar weer valt onder een labeltje. Je psychische staat heeft een bepaalde term, een naam. Wat het meteen klinisch maakt en het gevoelsmatig ook weer verergert. Want het is dus niet normaal om die gevoelens van afwijzing telkens te ervaren, er is zelfs een medische term voor. We benoemen het als een neurologische 'ziekte'.S-Groot schreef: ↑23-04-2024 15:43Dat is heel naar en fijn tegelijk vermoed ik. Meer inzicht in hoe het bij jou werkt zou kunnen helpen om er beter mee om te leren gaan, misschien eens bespreken met je huidige behandelaar? Om eens te onderzoeken naar therapiemogelijkheden en/of het nav de beschrijvingen die je nu vindt eens dieper in te brengen in therapie?
Maar de opluchting zit hem in het feit dat het dus niet aan mij ligt. Dat ik deze gevoelens heb dat zit hem gewoon in hoe die achterlijke hersenen van mij in elkaar zitten en blijkbaar zitten er een paar draadjes die niet helemaal op de juiste wijze met elkaar communiceren.
dinsdag 23 april 2024 om 16:04
Dankjewel. <3Wojak schreef: ↑23-04-2024 15:57Och TO
Maak een afspraak bij de huisarts en vraag een verwijzing naar een psychiater (of arts/instantie die medicijnen voor mag schrijven), zodat er onder toezicht naar passende medicatie gezocht kan worden dat werkt voor jouw brein, in plaats van zelf te rommelen met slaappillen en drank. Je hoeft dit niet alleen te doen. Ook jij mag hulp vragen en krijgen, want het is gewoon zwaar kut als de manier waarop je hoofd in elkaar steekt je geluk in het leven zo in de weg zit (hier ook AD(H)D Onoplettend Type en ik herken de emoties in je verhaal).
dinsdag 23 april 2024 om 16:16
To, dit is in Utrecht en bestaat al heel lang. Ben er een paar keer geweest, is altijd heel gezellig:
https://www.averechts.nl/index.php/praktische-info
Maar het eerste wat je doen MOET, is hulp zoeken. Steek alsjeblieft niet je kop in het zand, dit gaat niet vanzelf over. Realiseer je dat je ziek bent, en moet genezen. Bij twijfel: lees je posts van vannacht terug.
Doen hoor!
https://www.averechts.nl/index.php/praktische-info
Maar het eerste wat je doen MOET, is hulp zoeken. Steek alsjeblieft niet je kop in het zand, dit gaat niet vanzelf over. Realiseer je dat je ziek bent, en moet genezen. Bij twijfel: lees je posts van vannacht terug.
Doen hoor!
dinsdag 23 april 2024 om 17:01
TO ik gun je therapie. Wat je voelt is onverdraaglijk. Geen wonder dat je dat wilt verdoven.
Het nadeel is dat verdoven (alcohol, slaapmedicatie, eten, wat dan ook) je eigenlijk van de regen in de drup helpt.
Ik hoop dat het je lukt om een afspraak bij de huisarts te maken zodat je een doorverwijzing krijgt naar een psychiater.
Een psychiater kan je helpen met medicatie en het zoeken naar de juiste therapievorm zodat je kunt leren dat wat je allemaal over jezelf denkt ergens vandaan komt. Het is geen algemene waarheid ook al voelt dat wel zo.
Het nadeel is dat verdoven (alcohol, slaapmedicatie, eten, wat dan ook) je eigenlijk van de regen in de drup helpt.
Ik hoop dat het je lukt om een afspraak bij de huisarts te maken zodat je een doorverwijzing krijgt naar een psychiater.
Een psychiater kan je helpen met medicatie en het zoeken naar de juiste therapievorm zodat je kunt leren dat wat je allemaal over jezelf denkt ergens vandaan komt. Het is geen algemene waarheid ook al voelt dat wel zo.
dinsdag 23 april 2024 om 17:20
dinsdag 23 april 2024 om 17:26
ZELFspot is iets anders dan een ander een grap induwen waar diegene niet om heeft gevraagd.Desipardesi schreef: ↑23-04-2024 15:45Geloof mij, ben zelf ook depressief geweest & heb een zeer dicht familielid met een chronische zeer heftige depressie + trauma, een beetje humor + zelfspot en een beetje proberen te ontwijken (oké ook niet de meest gezonde copingsmechanisme, geef ik toe) brengen je verder dan zwelgen in je verdriet.
dinsdag 23 april 2024 om 17:43
Hier ook AD(H?)D.
Medicatie maakte (en nu nog steeds) een wereld van verschil. Maar ook psycho-educatie heeft zo enorm veel voor me gedaan!
Ik zie het zelf helemaal niet als een ziekte.
Er zijn allerlei manieren waarop hersenen functioneren. Die van de grootste groep hebben ze 'normaal' genoemd, maar dat wil toch niet zeggen dat die van de rest 'ziek' zijn? Ze doen het gewoon een beetje anders. En in de wereld van al die mensen met 'normale' hersenen is het even zoeken naar je weg. De een heeft daar langer of meer zoeken voor nodig dan de ander.
Hier thuis meer mét AD(H)D dan zonder. Dus hier zijn wij mét juist de 'normale'. Is voor partner soms wel even schakelen. Maar gelukkig heeft iedereen een groot acceptatievermogen en kan iedereen goed uitleggen wat hij/zij nodig heeft van de ander (met rust gelaten worden, hulp, etc.).
Ga echt op zoek naar hulp! Het leven hoeft echt niet zo beroerd te zijn! (En ja, de wachtlijsten zijn vaak lang, maar via de huisarts is er vast iets te vinden dat snel kan, omdat de nood hoog is).
Medicatie maakte (en nu nog steeds) een wereld van verschil. Maar ook psycho-educatie heeft zo enorm veel voor me gedaan!
Ik zie het zelf helemaal niet als een ziekte.
Er zijn allerlei manieren waarop hersenen functioneren. Die van de grootste groep hebben ze 'normaal' genoemd, maar dat wil toch niet zeggen dat die van de rest 'ziek' zijn? Ze doen het gewoon een beetje anders. En in de wereld van al die mensen met 'normale' hersenen is het even zoeken naar je weg. De een heeft daar langer of meer zoeken voor nodig dan de ander.
Hier thuis meer mét AD(H)D dan zonder. Dus hier zijn wij mét juist de 'normale'. Is voor partner soms wel even schakelen. Maar gelukkig heeft iedereen een groot acceptatievermogen en kan iedereen goed uitleggen wat hij/zij nodig heeft van de ander (met rust gelaten worden, hulp, etc.).
Ga echt op zoek naar hulp! Het leven hoeft echt niet zo beroerd te zijn! (En ja, de wachtlijsten zijn vaak lang, maar via de huisarts is er vast iets te vinden dat snel kan, omdat de nood hoog is).
dinsdag 23 april 2024 om 19:17
NuEvenNiet schreef: ↑23-04-2024 17:20Wat naar dat je je zo voelt TO, hopelijk krijg je snel de hulp die je nodig hebt.
Het leven is (soms) gewoon kut, maar dat wil niemand van elkaar horen.
Probeer het per dag te bekijken je doet nu het beste wat je kan en bedenk je dat sommige dingen tijd nodig hebben.
Klopt. De meeste mensen laten alleen de leuke dingen zien op facebook en laten alleen maar leuke dingen los.
Ik ben niet depressief, maar ik vind het leven lang niet altijd makkelijk!
Monstera, iedereen vindt het leven wel eens moeilijk. Ik wel tenminste. En de mensen die dicht bij mij staan zeggen allemaal hetzelfde. Het leven is soms inderdaad zwaar kut. Vaak heel mooi, maar soms ook heel erg kut.
Jij zit nu in een periode waarin het zwarte overheerst. Helemaal weg zal het nooit gaan, dat is bij niemand zo. Maar ik hoop echt dat je op één of andere manier je beter zal gaan voelen. Misschien door antidepressiva, door therapie, of door nieuwe mensen te leren kennen. Want zo is is het allemaal zo zwaar voor je.
dinsdag 23 april 2024 om 21:33
Waarom ga je niet in op mijn suggestie? Leuke nieuwe mensen ontmoeten? Zodat je weer in hetzelfde patroon vervalt? Spanning zoeken ipv lotgenotenMonstera123 schreef: ↑23-04-2024 15:16Ik zit continue in een soort staat van ontkenning. Van het ene naar het andere nieuwe ding springen. Ergens denk ik dan dat ik, als ik even alle zeilen bijzet, er wel ga komen. Niet meer drinken, geen slaappillen meer (die combinatie is op dit moment voor mij mijn verslaving -heb het erger gekend met drugs-).Ik vond carrière altijd erg belangrijk, maar het lukte me niet om daadwerkelijk er echt iets van te maken. Totdat ik dacht dat ik helemaal m'n draai had gevonden in een nieuwe sector. Ik ging stagelopen. En dat ging eigenlijk helemaal niet zo heel erg goed. Vooral vanwege mijn vreselijke onzekerheid. Ik voelde me dom om op mijn leeftijd nog stage te lopen. Ik voelde me minderwaardig aan collega's die jonger waren dan ik en wel al gewoon werkten bij de organisatie en ik nog stage liep. Etc, etc. Telkens dat gevoel van minderwaardig zijn aan ieder ander mens die ik tegenkwam. Je altijd dommer, stommer, minder creatief, minder grappig, etc. voelen. Altijd denken dat mensen je niet moeten. Altijd een soort vijandigheid van anderen ervaren.
Terwijl die vijandigheid echt nergens op slaat. Rationeel weet ik wel dat de meeste mensen behoorlijk neutraal zijn over nieuwe mensen. Bijvoorbeeld op mijn stageadres. Ik stel me gewoon netjes voor, houd een luchtig kletspraatje. In hoeverre zouden die mensen dan denken: "Dat mens is echt een vreselijke bitch en we willen haar zo snel mogelijk hier hebben verwijderd." Die kans is denk ik niet zo groot. En toch denk ik zo. En dat in combinatie met die ADD en verslaving maakt het onwerkbaar.
En die ADD, die is slopend. Sowieso hoort bij ADD het gevoel van 'anders zijn', 'mensen begrijpen je niet', dat soort dingen. Maar ook verslaving, impulsiviteit en slecht kunnen organiseren horen hierbij. En ik heb zo'n ontzettend sterk innerlijk gevoelsleven. Alles komt bij mij binnen als een mokerslag.
Soms denk ik wel: moet ik niet gewoon lekker in een kledingwinkel gaan werken ofzo? Lekker 'makkelijk' werk. Weinig stress, weinig echte heftige verantwoordelijkheden. Maar dan voelt het leven weer zo saai, zo zonder spanning. Ook weer die k*t ADD. Aan de ene kant spanning (dus dopamine) najagen en aan de andere kant helemaal niet om kunnen gaan met de verantwoordelijkheid die hoort bij een leven met meer 'spanning'.
Maar; iemand (naast de tips die al gegeven zijn) nog tips hoe ik leuke nieuwe mensen kan ontmoeten? ik sta wel open voor nieuwe contacten.
dinsdag 23 april 2024 om 21:33
Waarom ga je niet in op mijn suggestie? Leuke nieuwe mensen ontmoeten? Zodat je weer in hetzelfde patroon vervalt? Spanning zoeken ipv lotgenotenMonstera123 schreef: ↑23-04-2024 15:16Ik zit continue in een soort staat van ontkenning. Van het ene naar het andere nieuwe ding springen. Ergens denk ik dan dat ik, als ik even alle zeilen bijzet, er wel ga komen. Niet meer drinken, geen slaappillen meer (die combinatie is op dit moment voor mij mijn verslaving -heb het erger gekend met drugs-).Ik vond carrière altijd erg belangrijk, maar het lukte me niet om daadwerkelijk er echt iets van te maken. Totdat ik dacht dat ik helemaal m'n draai had gevonden in een nieuwe sector. Ik ging stagelopen. En dat ging eigenlijk helemaal niet zo heel erg goed. Vooral vanwege mijn vreselijke onzekerheid. Ik voelde me dom om op mijn leeftijd nog stage te lopen. Ik voelde me minderwaardig aan collega's die jonger waren dan ik en wel al gewoon werkten bij de organisatie en ik nog stage liep. Etc, etc. Telkens dat gevoel van minderwaardig zijn aan ieder ander mens die ik tegenkwam. Je altijd dommer, stommer, minder creatief, minder grappig, etc. voelen. Altijd denken dat mensen je niet moeten. Altijd een soort vijandigheid van anderen ervaren.
Terwijl die vijandigheid echt nergens op slaat. Rationeel weet ik wel dat de meeste mensen behoorlijk neutraal zijn over nieuwe mensen. Bijvoorbeeld op mijn stageadres. Ik stel me gewoon netjes voor, houd een luchtig kletspraatje. In hoeverre zouden die mensen dan denken: "Dat mens is echt een vreselijke bitch en we willen haar zo snel mogelijk hier hebben verwijderd." Die kans is denk ik niet zo groot. En toch denk ik zo. En dat in combinatie met die ADD en verslaving maakt het onwerkbaar.
En die ADD, die is slopend. Sowieso hoort bij ADD het gevoel van 'anders zijn', 'mensen begrijpen je niet', dat soort dingen. Maar ook verslaving, impulsiviteit en slecht kunnen organiseren horen hierbij. En ik heb zo'n ontzettend sterk innerlijk gevoelsleven. Alles komt bij mij binnen als een mokerslag.
Soms denk ik wel: moet ik niet gewoon lekker in een kledingwinkel gaan werken ofzo? Lekker 'makkelijk' werk. Weinig stress, weinig echte heftige verantwoordelijkheden. Maar dan voelt het leven weer zo saai, zo zonder spanning. Ook weer die k*t ADD. Aan de ene kant spanning (dus dopamine) najagen en aan de andere kant helemaal niet om kunnen gaan met de verantwoordelijkheid die hoort bij een leven met meer 'spanning'.
Maar; iemand (naast de tips die al gegeven zijn) nog tips hoe ik leuke nieuwe mensen kan ontmoeten? ik sta wel open voor nieuwe contacten.
dinsdag 23 april 2024 om 21:54
+1Dikkeluldriebier schreef: ↑23-04-2024 21:33Waarom ga je niet in op mijn suggestie? Leuke nieuwe mensen ontmoeten? Zodat je weer in hetzelfde patroon vervalt? Spanning zoeken ipv lotgenoten
Ik zou de focus wat minder nu leggen op nieuwe contacten en eerst gaan focussen op het interne, jezelf.
Mensen merken het vaak wel als je niet goed in je vel zit en eerlijk als ik je net zou leren kennen zou dat mij afschrikken. Een nieuwe, beginnende vriendschap vergt veel energie en kan goed uitpakken of in jou geval een aantal keer slecht. Ik kan er naast zitten, want ik oordeel natuurlijk alleen aan de hand van dit topic.
dinsdag 23 april 2024 om 22:48
Sorry! Ik heb je antwoord zeker gelezen, dankjewel!Dikkeluldriebier schreef: ↑23-04-2024 21:33Waarom ga je niet in op mijn suggestie? Leuke nieuwe mensen ontmoeten? Zodat je weer in hetzelfde patroon vervalt? Spanning zoeken ipv lotgenoten
Ik ga kijken of er zulke initiatieven zijn in de buurt waar ik woon.
dinsdag 23 april 2024 om 22:58
To heb je een echte depressie of ben je mega onderprikkelt? Bij ad(h)d is het verschil echt moeilijk te merken. Het voelt ook enorm verrot. Als je ij een dopamine tekort zit ben je niet vooruit te branden. Gecombineerd met rsd (niemand geeft om me) snap ik dan wel dat je je zo kan voelen.
Als dat zo is is de oplossing simpel.maar lastig. Iets leuks doen. Iets waar je blij van wordt. Klinkt makkelijk maar dan moet je je daar wel eerst toe zetten wat onmogelijk kan lijken.
Als dat zo is is de oplossing simpel.maar lastig. Iets leuks doen. Iets waar je blij van wordt. Klinkt makkelijk maar dan moet je je daar wel eerst toe zetten wat onmogelijk kan lijken.
dinsdag 23 april 2024 om 23:23
Dat weet ik niet precies, ik weet wel dat door die add heel veel dingen in de soep zijn gelopen. Dus het is wel echt teleurstelling na teleurstelling. En de hoop is nu weg.coderood schreef: ↑23-04-2024 22:58To heb je een echte depressie of ben je mega onderprikkelt? Bij ad(h)d is het verschil echt moeilijk te merken. Het voelt ook enorm verrot. Als je ij een dopamine tekort zit ben je niet vooruit te branden. Gecombineerd met rsd (niemand geeft om me) snap ik dan wel dat je je zo kan voelen.
Als dat zo is is de oplossing simpel.maar lastig. Iets leuks doen. Iets waar je blij van wordt. Klinkt makkelijk maar dan moet je je daar wel eerst toe zetten wat onmogelijk kan lijken.
woensdag 24 april 2024 om 04:39
Fijn om te lezen dat je wat kalmer bent en je meer hebt vertelt over jezelf, je verslavingen en je leven. Dat vereist moed.
Je hebt veel moeilijke dingen meegemaakt.
Je kunt dit. Je kunt de volgende stap maken en hulp regelen voor jezelf.
De huisarts is het beginpunt. Het zal veranderingen voor je gaan maken.
Voor jou
Je hebt veel moeilijke dingen meegemaakt.
Je kunt dit. Je kunt de volgende stap maken en hulp regelen voor jezelf.
De huisarts is het beginpunt. Het zal veranderingen voor je gaan maken.
Voor jou
donderdag 25 april 2024 om 14:50
Hoe gaat het nu met je? Heb je al professionele hulp?
Ik herken je verhaal heel erg!
En over de liefde.. Veel date ervaring, weinig relatie ervaring.. Na 34 jaar heb ik eindelijk een partner gevonden die ontzettend gek op me is om mijn eigenaardigheden. We zijn nu een jaar samen. Maar echt, het neemt de struggles die ik dagelijks heb niet weg. Een partner kan je niet redden..
Ik duw hem zo vaak van me af omdat ik weer vastloop en dat stemmetje in mijn hoofd het van me overneemt. Ik heb eetbuien en die gaan dan voor hem.
Ik ben overigens nog niet gediagnosticeerd. Krijg een doorverwijzing. Maar het kwartje is gevallen. Na bijna 20 jaar vastlopen, overspannenheid, eetbuien, bore outs en depressieve klachten, denk ik nu eindelijk de oorzaak te hebben gevonden. Mijn brein werkt anders.
Ik herken je verhaal heel erg!
En over de liefde.. Veel date ervaring, weinig relatie ervaring.. Na 34 jaar heb ik eindelijk een partner gevonden die ontzettend gek op me is om mijn eigenaardigheden. We zijn nu een jaar samen. Maar echt, het neemt de struggles die ik dagelijks heb niet weg. Een partner kan je niet redden..
Ik duw hem zo vaak van me af omdat ik weer vastloop en dat stemmetje in mijn hoofd het van me overneemt. Ik heb eetbuien en die gaan dan voor hem.
Ik ben overigens nog niet gediagnosticeerd. Krijg een doorverwijzing. Maar het kwartje is gevallen. Na bijna 20 jaar vastlopen, overspannenheid, eetbuien, bore outs en depressieve klachten, denk ik nu eindelijk de oorzaak te hebben gevonden. Mijn brein werkt anders.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
