Psyche
alle pijlers
Ik wil pijn voelen
zaterdag 5 juni 2021 om 23:51
Iets waarvan ik nooit gedacht had dat ik het echt zou doen. De behoefte heb ik al lang, maar mijn gezond verstand was altijd sterker, tot een paar maanden geleden. Vaak kan ik me beheersen, maar soms is de drang te groot. Momenteel is de drang weer heel sterk.
De tips van mijn psycholoog helpen niet (ijsklontje vasthouden, elastiekje gebruiken). Daarom schrijf ik hier even van me af, in de hoop het zo te kunnen onderdrukken, de drang is erg hoog, al is mijn gezond verstand is nog iets sterker. Maar het maakt me behoorlijk radeloos.
De tips van mijn psycholoog helpen niet (ijsklontje vasthouden, elastiekje gebruiken). Daarom schrijf ik hier even van me af, in de hoop het zo te kunnen onderdrukken, de drang is erg hoog, al is mijn gezond verstand is nog iets sterker. Maar het maakt me behoorlijk radeloos.
zondag 6 juni 2021 om 07:55
Ga naar een SI therapeut die je misschien kan helpen om te leren dealen met een naar gevoel dat van binnenuit komt.
Mijn zoon heeft borsteltherapie (niet jouw klachten maar wel moeite met prikkelverwerking). Sinds de borsteltherapie heeft hij veel minder nachtmerries.
En misschien helpt een verzwaringsdeken ook een beetje, net als dat douchen. Heel veel sterkte ermee!
Mijn zoon heeft borsteltherapie (niet jouw klachten maar wel moeite met prikkelverwerking). Sinds de borsteltherapie heeft hij veel minder nachtmerries.
En misschien helpt een verzwaringsdeken ook een beetje, net als dat douchen. Heel veel sterkte ermee!
zondag 6 juni 2021 om 09:54
Ik heb een tijdje met het zelfde gelopen. Toen ik m'n Ptss nog niet behandeld had. Inmiddels is het goed beheersbaar. Ik realiseer me als ik bijvoorbeeld ga tellen.
Tegen de pijn ging ik vaak buikspieroefeningen doen. Dat doet ook best pijn. Of planken...sporten hielp bij mij met alles wel (en nog steeds)
Ik heb echt een tijdje enorme buikspieren gehad.. nu niet meer. Maar als het echt niet wil span ik nog steeds even m'n spieren flink. En de ontspanning daarna helpt nog steeds tegen de paniek.
Tegen de pijn ging ik vaak buikspieroefeningen doen. Dat doet ook best pijn. Of planken...sporten hielp bij mij met alles wel (en nog steeds)
Ik heb echt een tijdje enorme buikspieren gehad.. nu niet meer. Maar als het echt niet wil span ik nog steeds even m'n spieren flink. En de ontspanning daarna helpt nog steeds tegen de paniek.
zondag 6 juni 2021 om 10:01
Ja ik snap dat jij dat wil. Maar dat wil helemaal niet zeggen dat het een goede methode is, integendeel. Alle reden dus om die opvatting in je hoofd los te laten.Mrs_williams schreef: ↑06-06-2021 01:54Ik heb een lange douche genomen, en dat heeft er voor gezorgd dat de behoefte om pijn te voelen is afgezwakt, ook het hier van me af schrijven helpt. Fijn dat jullie reageren, iemand had een link gepost naar een website, waar ook tips voor afleiding stonden. Ook het ijsklontje en elastiekje stonden er tussen. Wat bij mij niet helpt. Maar douchen heeft de ergste drang er wel af gehaald. Wat ik nu voel, kan ik wel onder controle houden.
Waarom wil ik het doen, dat is een goede vraag die ik moeilijk vind om te beantwoorden, ik denk omdat ik allerlei emoties voel waar ik niet mee om kan gaan. Ik voel liever pijn dan die emoties. Ik ben altijd erg goed geweest in emoties wegstoppen en ben heel streng voor mezelf. Ik ga altijd door. Laat aan niemand merken dat het niet zo goed gaat. Ergens is het dus ook een soort straffen.
Sinds een jaar heb ik de diagnose ptss. De emoties die daar bij komen kijken (triggers, paniekaanvallen) heb ik niet onder controle, en dan is vaak de drang het sterkste.
Ik heb al een paar jaar de behoefte om pijn te voelen. Maar dat bleef bij gedachtes tot een paar maanden geleden. Ik heb dit gelukkig ook niet elke dag. Maar het neemt wel toe.
Om nog even te reageren op het feit dat ademhalingsoefeningen beter helpen. Ik heb het er met de psycholoog over gehad, ik wil pijn voelen die moeilijk te verdragen is. Op dat moment neemt de pijn dan de overhand, waardoor de paniek minder sterk aanwezig.
Ik heb er nog over nagedacht en ik vind het eigenlijk geen vraag om op een forum te stellen. Wat nou als de verkeerde dingen worden gezegd, die jij juist ziet als aanmoediging om jezelf pijn te doen? Dat is een verantwoordelijkheid die het forum toch niet kan nemen?
Iedere dag is gehaktdag
zondag 6 juni 2021 om 10:29
Ik herken wat je schrijft. Ik heb mezelf ook pijn gedaan en voel de neiging ook nog wel eens. Ijsklontjes, elastiekje hielpen bij mij ook niet. De pijn die ik voelde als ik mezelf pijn deed maakte me rustiger. Nu moet ik van mijn psych al mijn angsten en nare gedachtes opschrijven en dat helpt.
Mijn psych leest wat ik schrijf en we hebben het er dan over. Misschien dat het jou ook kan helpen.
Mijn psych leest wat ik schrijf en we hebben het er dan over. Misschien dat het jou ook kan helpen.
zondag 6 juni 2021 om 10:40
Ik vind die tips van ijsklontjes en elastiekjes altijd zo raar. Zo van je mag wel verdoven/ verdringen/ pijn voelen, maar het mag vooral niet zichtbaar zijn, of sporen nalaten op je lichaam.
Dat is een heel raar signaal wat je jezelf dan geeft.
Uiteindelijk komt het neer op verdragen en uitzitten (want de drang wordt altijd weer minder) en op de momenten dat dat (te) moeilijk is, zorgen dat je niet in de situatie bent dat je jezelf iets kúnt doen. Dus samen zijn met andere mensen die je kunnen beschermen, je omgeving zo veilig mogelijk maken, praten.
En ondertussen werken aan de oorzaak, wat je al doet in therapie.
Sterkte!
(Misschien kun je trouwens met je psych een actieplan maken wat te doen als de drang weer zo sterk is; samen mensen inlichten, een bellijstje maken, evt ondersteunende medicatie bespreken).
Dat is een heel raar signaal wat je jezelf dan geeft.
Uiteindelijk komt het neer op verdragen en uitzitten (want de drang wordt altijd weer minder) en op de momenten dat dat (te) moeilijk is, zorgen dat je niet in de situatie bent dat je jezelf iets kúnt doen. Dus samen zijn met andere mensen die je kunnen beschermen, je omgeving zo veilig mogelijk maken, praten.
En ondertussen werken aan de oorzaak, wat je al doet in therapie.
Sterkte!
(Misschien kun je trouwens met je psych een actieplan maken wat te doen als de drang weer zo sterk is; samen mensen inlichten, een bellijstje maken, evt ondersteunende medicatie bespreken).
zondag 6 juni 2021 om 11:06
Ik heb vannacht een alprazolam genomen, en daar redelijk goed op geslapen. Ik gebruik geen antidepressiva, ik ben ook niet depressief , maar gebruik sinds een jaar of 3 alprazolam. Niet dagelijks, wel een paar keer per week.
Meestal als ik ga werken en heel soms als ik
ga slapen. Ik heb een paar maanden geleden antidepressiva geprobeerd, omdat het ook angstklachten zou verminderen. Vanwege de medische achtergrond in mijn familie bleef er maar 1 antidepressiva over. Deze heb ik 1,5 week geprobeerd maar de paniek verergerde, ik voelde me waardeloos, en in die week was het ook de eerste keer dat ik ben gaan krassen. En ontdekte wat een opluchting het op dat moment gaf.
Na 1,5 week ben ik met de antidepressiva gestopt en weer terug gegaan naar alprazolam.
Iemand zei dat het niet verstandig was om
een topic te openen. Maar de paniek en drang waren gisteren zo hoog, en het heeft me toch geholpen om er niet aan toe te geven.
Wat betreft vroeg gaan slapen, door mijn ptss slaap ik erg slecht en wordt ik meerdere malen per nacht wakker. Ik loop al jaren op mijn reserves door het slecht slapen en omdat ik altijd aan sta, en continue mijn omgeving scan op gevaar. Ik wil daar ook niet te diep op in gaan, maar het heeft te maken met oa psychische mishandeling en seksueel geweld (misschien dat ik dit nog weghaal dus aub niet quoten)
Ik start binnenkort met schematherapie icm emdr en exposure. Ik hoop dat ik dan stappen ga maken. Maar het zorgt momenteel voor spanning, bang om alles aan te gaan, dingen die ik al jaren vermijd, of nooit over praat. En dan moet ik.
Daarnaast vind ik het spannend hoe ik dat moet combineren met mijn werk, gezin en huishouden. En ik vind het spannend om een nieuwe psycholoog in vertrouwen te nemen. Maar mijn huidige psycholoog heeft een plan gemaakt om die overgang wat soepeler te maken.
Iemand opperde sporten, om op die manier pijn te voelen, dat klinkt als iets waarmee ik wel aan de slag wil gaan.
10 jaar geleden had ik boulimia, ook een manier om alles onder controle te willen hebben.
Regelmatig flitst nu de gedachte door mijn hoofd dat ik liever weer dat zou hebben, dan de paniek en het willen krassen wat ik nu steeds voel. Maar ik besef me heel goed dat dat ook geen optie is.
De drang om pijn te voelen is nog steeds aanwezig, maar een stuk minder heftig als gisteravond, dit gevoel kan ik onder controle houden.
Meestal als ik ga werken en heel soms als ik
ga slapen. Ik heb een paar maanden geleden antidepressiva geprobeerd, omdat het ook angstklachten zou verminderen. Vanwege de medische achtergrond in mijn familie bleef er maar 1 antidepressiva over. Deze heb ik 1,5 week geprobeerd maar de paniek verergerde, ik voelde me waardeloos, en in die week was het ook de eerste keer dat ik ben gaan krassen. En ontdekte wat een opluchting het op dat moment gaf.
Na 1,5 week ben ik met de antidepressiva gestopt en weer terug gegaan naar alprazolam.
Iemand zei dat het niet verstandig was om
een topic te openen. Maar de paniek en drang waren gisteren zo hoog, en het heeft me toch geholpen om er niet aan toe te geven.
Wat betreft vroeg gaan slapen, door mijn ptss slaap ik erg slecht en wordt ik meerdere malen per nacht wakker. Ik loop al jaren op mijn reserves door het slecht slapen en omdat ik altijd aan sta, en continue mijn omgeving scan op gevaar. Ik wil daar ook niet te diep op in gaan, maar het heeft te maken met oa psychische mishandeling en seksueel geweld (misschien dat ik dit nog weghaal dus aub niet quoten)
Ik start binnenkort met schematherapie icm emdr en exposure. Ik hoop dat ik dan stappen ga maken. Maar het zorgt momenteel voor spanning, bang om alles aan te gaan, dingen die ik al jaren vermijd, of nooit over praat. En dan moet ik.
Daarnaast vind ik het spannend hoe ik dat moet combineren met mijn werk, gezin en huishouden. En ik vind het spannend om een nieuwe psycholoog in vertrouwen te nemen. Maar mijn huidige psycholoog heeft een plan gemaakt om die overgang wat soepeler te maken.
Iemand opperde sporten, om op die manier pijn te voelen, dat klinkt als iets waarmee ik wel aan de slag wil gaan.
10 jaar geleden had ik boulimia, ook een manier om alles onder controle te willen hebben.
Regelmatig flitst nu de gedachte door mijn hoofd dat ik liever weer dat zou hebben, dan de paniek en het willen krassen wat ik nu steeds voel. Maar ik besef me heel goed dat dat ook geen optie is.
De drang om pijn te voelen is nog steeds aanwezig, maar een stuk minder heftig als gisteravond, dit gevoel kan ik onder controle houden.
zondag 6 juni 2021 om 11:28
Mijn psych zei dat het niet direct gaat om geen zichtbare sporen te achter te laten, maar jezelf verwonden kan ook voor ontstekingen ed zorgen.OohBoy schreef: ↑06-06-2021 10:40Ik vind die tips van ijsklontjes en elastiekjes altijd zo raar. Zo van je mag wel verdoven/ verdringen/ pijn voelen, maar het mag vooral niet zichtbaar zijn, of sporen nalaten op je lichaam.
Dat is een heel raar signaal wat je jezelf dan geeft.
Uiteindelijk komt het neer op verdragen en uitzitten (want de drang wordt altijd weer minder) en op de momenten dat dat (te) moeilijk is, zorgen dat je niet in de situatie bent dat je jezelf iets kúnt doen. Dus samen zijn met andere mensen die je kunnen beschermen, je omgeving zo veilig mogelijk maken, praten.
En ondertussen werken aan de oorzaak, wat je al doet in therapie.
Sterkte!
(Misschien kun je trouwens met je psych een actieplan maken wat te doen als de drang weer zo sterk is; samen mensen inlichten, een bellijstje maken, evt ondersteunende medicatie bespreken).
zondag 6 juni 2021 om 11:40
Nou zo’n vaart loopt dat meestal niet hoor. Het is volgens mij vooral taboe, jezelf beschadigen is Heel Erg en Verschrikkelijk, maar hetzelfde doen zonder zichtbare consequenties is ineens veel minder erg.
Net als dat een eetstoornis met zichtbaar ondergewicht heel serieus genomen wordt, maar dezelfde eetstoornis met onzichtbaar lijden eindeloos door kan rotten zelfs als je aangeeft dat het heel zwaar is.
zondag 6 juni 2021 om 11:45
@TO Dat klinkt niet ongewoon dat je je in eerste instantie slechter ging voelen door de AD. Dat heeft tijd nodig om zijn werk te gaan doen, en het staat erom bekend dat je je dan eerst slechter kunt gaan voelen. Wat zei de psychiater ervan? Zou je het niet nog een kans willen geven, eventueel icm met medicatie/ extra begeleiding om de bijwerkingen de eerste weken op te kunnen vangen?
zondag 6 juni 2021 om 12:09
DeSlager schreef: ↑06-06-2021 10:01Ik heb er nog over nagedacht en ik vind het eigenlijk geen vraag om op een forum te stellen. Wat nou als de verkeerde dingen worden gezegd, die jij juist ziet als aanmoediging om jezelf pijn te doen? Dat is een verantwoordelijkheid die het forum toch niet kan nemen?
Ik begrijp wat je zegt, maar to vroeg niet om medisch advies. Ze wilde van zich af schrijven op het moment dat ze het erg moeilijk had.
zondag 6 juni 2021 om 12:18
Fijn dat het douchen de drang een beetje heeft vermindert. Ik vroeg mij af, voel je die drang opbouwend aankomen of is het er ineens. Met de gedachte dat als het opbouwend is, je misschien eerder iets kan proberen om de drang te verminderen. Een soort stappen/actieplan zoals iemand al schreef. Verder vind ik dat je heel helder kan verwoorden wat er in grote lijnen speelt. Waar je tegenaan loopt, wat je al geprobeerd hebt en waar je nu mee bezig bent. Heftig en ontzettend veel, maar je bent super goed bezig! Ik hoop dat je samen met professionele hulp, maar ook met je eigen netwerk de boel weer een beetje op de rit kan krijgen. Blijf hier vooral van je afschrijven als jou dat helpt! Ja wij zijn geen artsen, mogen geen medisch advies geven, maar kunnen wel naar je luisteren en meedenken om zo'n moeilijk moment door te te komen.
Sterkte!
Sterkte!
zondag 6 juni 2021 om 13:03
Met daarbij de vermelding dat ze zichzelf wilde beschadigen. Dat hoort niet thuis op het forum. Fijn dat TO er iets aan gehad heeft maar ze kan beter de crisisdienst of een telefoondienst bellen.viva-life22 schreef: ↑06-06-2021 12:09Ik begrijp wat je zegt, maar to vroeg niet om medisch advies. Ze wilde van zich af schrijven op het moment dat ze het erg moeilijk had.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 6 juni 2021 om 13:13
Ik zit maar met dit topic in m’n hoofd.
Wat mij ook door zware momenten geholpen heeft is simpele gedachten herhalen. Mezelf toespreken vanuit mijn rationele gezonde ik: ‘Nu voel ik me heel verschrikkelijk, maar dit blijft niet zo. Het duurt misschien lang, maar het is altijd weer minder geworden. Het wordt vanzelf weer morgen. Ik heb een keuze, ik hoef dit niet te doen. Wil ik deze quick fix wel echt? Wil ik morgen opstaan en me rot voelen, spijt hebben en daardoor de spanning opnieuw laten stijgen? Of wacht ik gewoon tot het minder wordt, want dat doet het altijd. Altijd. En misschien komt het weer terug, maar het gaat altijd ook weer weg, net als de golven van de zee, tot ik de zee achter me kan laten en op het strand kan stappen.
Je kan dit aan.
Wat mij ook door zware momenten geholpen heeft is simpele gedachten herhalen. Mezelf toespreken vanuit mijn rationele gezonde ik: ‘Nu voel ik me heel verschrikkelijk, maar dit blijft niet zo. Het duurt misschien lang, maar het is altijd weer minder geworden. Het wordt vanzelf weer morgen. Ik heb een keuze, ik hoef dit niet te doen. Wil ik deze quick fix wel echt? Wil ik morgen opstaan en me rot voelen, spijt hebben en daardoor de spanning opnieuw laten stijgen? Of wacht ik gewoon tot het minder wordt, want dat doet het altijd. Altijd. En misschien komt het weer terug, maar het gaat altijd ook weer weg, net als de golven van de zee, tot ik de zee achter me kan laten en op het strand kan stappen.
Je kan dit aan.
zondag 6 juni 2021 om 14:12
@oohboy ik heb alleen met mijn psycholoog gesproken, ze snapte dat ik er mee wilde stoppen omdat ik sinds ik die ad slikte, ik geen controle meer had over zelfbeschadiging en steeds slechter over mezelf geen denken. Zulke donkere gedachten had ik nog nooit gehad. Zij heeft vervolgens met de psychiater gesproken dat ik er mee stopte. Ik heb ooit 1 keer eerder ad geprobeerd daar reageerde ik (blijkbaar) manisch op. Vandaar dat ik erg huiverig ben voor antidepressiva. Deze keer heb ik echt proberen door te zetten, maar na 10 dagen was alles zo donker, dat ik het niet meer wilde. Deze gedachten had ik niet voor ik aan ad begon. Het was bedoeld om mijn angstklachten te verminderen. Een mantra opzeggen is een goede tip. Dat ga ik proberen te onthouden.
@elfje mijn psycholoog heeft inderdaad gevraagd of ik het goed verzorg, en dat doe ik ook. Het is ook niet zo dat ik het elke dag of zelfs elke week doe (hoewel de laatste weken het wel wekelijks voorkomt dat de drang te hoog is, maar daarvoor kon er ook een paar weken tussen zitten, dat ik toch sterker was dan die drang)
Ik heb dit topic niet geopend voor medisch advies of aandacht, maar om van me af te schrijven en afleiding om zo deze gevoelens te onderdrukken.
Ik voel wel een lichte paniek, maar dat is eigenlijk normaal en kan ik wel mee omgaan. Ik wil ook niet van alprazolam naar alprazolam, die gebruik ik alleen als ik moet gaan werken en als slapen echt niet gaat omdat ik teveel paniek ervaar. Dus voor nu is het op mijn tanden bijten en doorgaan. Ik ga zo afleiding zoeken in een serie of film, met een dekentje op de bank. Vaak helpt dat overdag wel.
@viva-life22 dankjewel voor je bericht. Het paniekgevoel bouwt zich op. Maar de drang om pijn te voelen is er ineens, en dan ook heel sterk. Meestal voel ik gelukkig alleen paniek zonder die drang. Al is die drang wel steeds vaker aanwezig. Mijn eigen netwerk weet hier niets van af, ik heb een paar mensen in vertrouwen genomen over mijn ptss, en over het pijn willen voelen nog minder mensen. Dit forum is anoniem, dus hier durf ik er over te schrijven. Bovendien is schrijven makkelijker dan dingen daadwerkelijk uitspreken.
@elfje mijn psycholoog heeft inderdaad gevraagd of ik het goed verzorg, en dat doe ik ook. Het is ook niet zo dat ik het elke dag of zelfs elke week doe (hoewel de laatste weken het wel wekelijks voorkomt dat de drang te hoog is, maar daarvoor kon er ook een paar weken tussen zitten, dat ik toch sterker was dan die drang)
Ik heb dit topic niet geopend voor medisch advies of aandacht, maar om van me af te schrijven en afleiding om zo deze gevoelens te onderdrukken.
Ik voel wel een lichte paniek, maar dat is eigenlijk normaal en kan ik wel mee omgaan. Ik wil ook niet van alprazolam naar alprazolam, die gebruik ik alleen als ik moet gaan werken en als slapen echt niet gaat omdat ik teveel paniek ervaar. Dus voor nu is het op mijn tanden bijten en doorgaan. Ik ga zo afleiding zoeken in een serie of film, met een dekentje op de bank. Vaak helpt dat overdag wel.
@viva-life22 dankjewel voor je bericht. Het paniekgevoel bouwt zich op. Maar de drang om pijn te voelen is er ineens, en dan ook heel sterk. Meestal voel ik gelukkig alleen paniek zonder die drang. Al is die drang wel steeds vaker aanwezig. Mijn eigen netwerk weet hier niets van af, ik heb een paar mensen in vertrouwen genomen over mijn ptss, en over het pijn willen voelen nog minder mensen. Dit forum is anoniem, dus hier durf ik er over te schrijven. Bovendien is schrijven makkelijker dan dingen daadwerkelijk uitspreken.
zondag 6 juni 2021 om 14:27
@Mrs_Williams, je schreef eerder ook over je werk en hoe dat straks moet met therapie. Maar realiseer je dat je ziek bent hè, en dat werk dan op de laatste plaats komt. Heb je het daar al met psych over gehad, al een bedrijfsarts gesproken? Dat kan ook preventief hè, dat je bijvoorbeeld tijdelijk deels ziek gemeld wordt voordat je helemaal omvalt en volledig uit de roulatie bent.
De AD zou ik toch nog eens opnieuw bespreken met een psychiater (zonder psycholoog ertussen). Tien dagen is echt te kort om het een kans te geven iets voor je te gaan doen.
Misschien is het zelfs mogelijk om klinisch op te bouwen (dus tijdens een korte opname)? Dan ben je in een veilige omgeving en heb je maximale ondersteuning.
De AD zou ik toch nog eens opnieuw bespreken met een psychiater (zonder psycholoog ertussen). Tien dagen is echt te kort om het een kans te geven iets voor je te gaan doen.
Misschien is het zelfs mogelijk om klinisch op te bouwen (dus tijdens een korte opname)? Dan ben je in een veilige omgeving en heb je maximale ondersteuning.
zondag 6 juni 2021 om 14:36
Wat rot dat die drang zo groot is.
Hier jammer genoeg verslaafd aan automutilatie, nog steeds hard aan het werk er van af te komen, dus weet hoe sterk die drang kan zijn.
Mijn behandelaar vergelijkt het met een grote golf, dat de top van de golf bijna ondragelijk voelt (de spanning en drang) maar dat het na die top, toch afneemt.
Uitzitten of uitstellen is het bij mij meestal, maar gaat jammer genoeg nog steeds vaak verkeerd. Probeer jezelf ook niet te veel af te straffen als er wel iets gebeurt. <3
Je mag me gerust een DM sturen als je wilt. Sterkte!
Hier jammer genoeg verslaafd aan automutilatie, nog steeds hard aan het werk er van af te komen, dus weet hoe sterk die drang kan zijn.
Mijn behandelaar vergelijkt het met een grote golf, dat de top van de golf bijna ondragelijk voelt (de spanning en drang) maar dat het na die top, toch afneemt.
Uitzitten of uitstellen is het bij mij meestal, maar gaat jammer genoeg nog steeds vaak verkeerd. Probeer jezelf ook niet te veel af te straffen als er wel iets gebeurt. <3
Je mag me gerust een DM sturen als je wilt. Sterkte!
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
zondag 6 juni 2021 om 21:20
@oohboy ik heb het er wel met de psycholoog overgehad dat ik bang ben het niet vol te kunnen houden, daar zijn we verder niet op ingegaan. Ergens hoop ik dat het straks toch mee valt, als het nieuwe traject gestart is. Werk is aan de ene kant erg vermoeiend door alle triggers en het paniekgevoel, vandaar dat ik standaard medicatie neem als ik ga werken, zo kan ik het redelijk volhouden, en hoeft niemand iets te merken. Aan de andere kant vind ik het ook fijn om te werken en krijg ik er ook wel positieve energie van, ondanks de vele triggers. Ik werk momenteel opbouwend omdat ik herstellende ben van een operatie. Mijn bedrijfarts heb ik wel op de hoogte gesteld dat ik ptss heb, zonder er al te veel op in te gaan. We hebben weer een afspraak zodra ik met schematherapie ben begonnen.
Als ik zeker weet dat ad me zou helpen zou ik het wel willen, maar die 10 dagen waren de vorige keer zo verschrikkelijk, dat ik dat eigenlijk niet durf. Toen zat ik vanwege de lockdown thuis, nu ben ik aan het werk. Ik heb 3 kinderen en een ex die nauwelijks naar ze omkijkt helaas, dus ik moet er ook voor hen zijn.
Je woorden hebben me wel aan het denken gezet, dus ik ga het wel nog een keer bespreken met de psycholoog, maar de angst om weer diezelfde gevoelens te hebben, houd me nu wel tegen.
@kohaku wat naar dat je er verslaafd aan bent, dat ben ik gelukkig niet. Maar het gebeurt wel steeds vaker, en dat beangstigt me. Dat ondraaglijke gevoel wat je beschrijft is erg herkenbaar. De eerste keren vond ik het nog erg dat ik het deed, inmiddels ben ik dat punt wel voorbij, als ik het gedaan heb, dan heb ik er geen spijt van. En ik realiseer me al te goed dat dat geen goed teken is. Wel schaam ik me er voor, ik wil niet dat iemand in mijn omgeving er achter komt, of het ziet.
Als ik zeker weet dat ad me zou helpen zou ik het wel willen, maar die 10 dagen waren de vorige keer zo verschrikkelijk, dat ik dat eigenlijk niet durf. Toen zat ik vanwege de lockdown thuis, nu ben ik aan het werk. Ik heb 3 kinderen en een ex die nauwelijks naar ze omkijkt helaas, dus ik moet er ook voor hen zijn.
Je woorden hebben me wel aan het denken gezet, dus ik ga het wel nog een keer bespreken met de psycholoog, maar de angst om weer diezelfde gevoelens te hebben, houd me nu wel tegen.
@kohaku wat naar dat je er verslaafd aan bent, dat ben ik gelukkig niet. Maar het gebeurt wel steeds vaker, en dat beangstigt me. Dat ondraaglijke gevoel wat je beschrijft is erg herkenbaar. De eerste keren vond ik het nog erg dat ik het deed, inmiddels ben ik dat punt wel voorbij, als ik het gedaan heb, dan heb ik er geen spijt van. En ik realiseer me al te goed dat dat geen goed teken is. Wel schaam ik me er voor, ik wil niet dat iemand in mijn omgeving er achter komt, of het ziet.
dinsdag 15 juni 2021 om 10:21
Hey,
Ik zie dat het een topic is van een aantal dagen geleden maar ik wilde toch nog even reageren. Ik herken je verhaal enorm. Wat bij mij helpt (niet altijd hoor) is ijskoud douchen. Dat elastiekje en ijsklontje is leuk bedacht maar werkt bij mij voor geen meter. Wat ik ook doe is handelingen die ik uit mijn hoofd weet stap voor stap opnoemen. Ik ben verpleegkundige, dus ik ga stap voor stap hardop zeggen hoe ik iemand een infuus geef. Soms wel 20 keer achter elkaar. Klinkt stom, werkt voor mij wel
Sterkte
Ik zie dat het een topic is van een aantal dagen geleden maar ik wilde toch nog even reageren. Ik herken je verhaal enorm. Wat bij mij helpt (niet altijd hoor) is ijskoud douchen. Dat elastiekje en ijsklontje is leuk bedacht maar werkt bij mij voor geen meter. Wat ik ook doe is handelingen die ik uit mijn hoofd weet stap voor stap opnoemen. Ik ben verpleegkundige, dus ik ga stap voor stap hardop zeggen hoe ik iemand een infuus geef. Soms wel 20 keer achter elkaar. Klinkt stom, werkt voor mij wel
Sterkte
