Psyche
alle pijlers
Ik wil voor mezelf opkomen
dinsdag 1 september 2009 om 11:58
Ik heb het probleem dat ik iedereen tevreden wil houden. Ik doe heel veel dingen voor anderen, waardoor ik weinig tijd voor mezelf overhoud. Het is zo lastig om nee te zeggen .. Ik heb voor mijn leeftijd al veel meegemaakt, ik wil zo graag gelukkig worden, al die nare dingen achter me laten. Maar elke keer gebeurd er weer iets waardoor ik me weer klote ga voelen. Mn vriend heeft tegen me gezegd dat ik dit zelf moet oplossen, hij kan me niet meer verder helpen, dat ik voor mezelf moet gaan en niet voor ons. Ik heb nu het gevoel dat hij me loslaat en dat is het allerlaatste wat ik wil.
Het is zo lastig om tegen jezelf te zeggen, je mag er zijn! Maar ondertussen ben ik gestopt met school en 3 keer weggestuurd bij een baan omdat ik niet in het team paste. Ik wil weer die leuke spontante meid zijn die is was, me niet meer zo rot voelen als ik naar mezelf kijken en weer met een lach naar het leven kijken. Ik heb nu het gevoel dat ik niks waard ben, dat ik een lelijk meisje ben die niks kan en nergens goed in is. Ik blink nergens in uit, ik wil ook zo graag iets goed doen. Al die gedachtes maken me gek .. Is dit onzekerheid of ben ik gek?!
Het is zo lastig om tegen jezelf te zeggen, je mag er zijn! Maar ondertussen ben ik gestopt met school en 3 keer weggestuurd bij een baan omdat ik niet in het team paste. Ik wil weer die leuke spontante meid zijn die is was, me niet meer zo rot voelen als ik naar mezelf kijken en weer met een lach naar het leven kijken. Ik heb nu het gevoel dat ik niks waard ben, dat ik een lelijk meisje ben die niks kan en nergens goed in is. Ik blink nergens in uit, ik wil ook zo graag iets goed doen. Al die gedachtes maken me gek .. Is dit onzekerheid of ben ik gek?!
dinsdag 1 september 2009 om 12:03
Dat is onzekerheid en dat is niet gek. Maar je leeft wel alsof alles je overkomt. Er is een gedeelte in je leven wat je overkomt en er is een deel waar jij zelf invloed op uit kunt oefenen. Bij elke tegenslag heb je een keus hoe ergens mee om te gaan. Aangezien jij alles buiten jezelf legt raak je teleurgesteld in mensen, voel jij je in de steek gelaten misschien en komt er heel veel op je af omdat je geen controle hebt over je eigen leven.
Daar zit ut em in. Controle nemen en niet leggen bij je vriend of andere externe zaken. Het leven zit vol tegenslagen, je zal er toch mee om moeten leren gaan. Mensen komen en gaan. Als je daarvan afhankelijk bent dan ben je nergens.
Bovendien zal er niets veranderen aan het feit dat jij je niets waard voelt, want waarde in jezelf kan je alleen vergaren als je die controle neemt. Kip ei verhaal, maar je zal daarmee moeten beginnen. Als je ziet dat je het alleen ook wel kan en met situaties om kunt gaan en daarmee de boel weer overziet, stijgt automatisch de waarde in jezelf. Blijf jij je afhankelijk opstellen en verantwoordelijkheden/schuld buiten jezelf zoeken dan zal je NOOIT die eigenwaarde krijgen.
Daar zit ut em in. Controle nemen en niet leggen bij je vriend of andere externe zaken. Het leven zit vol tegenslagen, je zal er toch mee om moeten leren gaan. Mensen komen en gaan. Als je daarvan afhankelijk bent dan ben je nergens.
Bovendien zal er niets veranderen aan het feit dat jij je niets waard voelt, want waarde in jezelf kan je alleen vergaren als je die controle neemt. Kip ei verhaal, maar je zal daarmee moeten beginnen. Als je ziet dat je het alleen ook wel kan en met situaties om kunt gaan en daarmee de boel weer overziet, stijgt automatisch de waarde in jezelf. Blijf jij je afhankelijk opstellen en verantwoordelijkheden/schuld buiten jezelf zoeken dan zal je NOOIT die eigenwaarde krijgen.
dinsdag 1 september 2009 om 12:36
Ik zou dit bericht kunnen hebben geschreven.
En het klopt wat domnaiefmutsje schrijft, je moet aan jezelf werken. Klinkt makkelijker gezegd dan gedaan he?
Probeer het wel! Praat met mensen, kijk of er een cursus assertiviteit in de buurt bij je is. Overleg met je huisarts? Stel elke dag een (simpel) doel voor jezelf?
Ik zit sinds kort aan de anti depressiva en zit in therapie. Geen pretje kan ik je zeggen. Had ik maar eerder aan de bel getrokken dan had ik me waarschijnlijk nu beter gevoeld.
En het klopt wat domnaiefmutsje schrijft, je moet aan jezelf werken. Klinkt makkelijker gezegd dan gedaan he?
Probeer het wel! Praat met mensen, kijk of er een cursus assertiviteit in de buurt bij je is. Overleg met je huisarts? Stel elke dag een (simpel) doel voor jezelf?
Ik zit sinds kort aan de anti depressiva en zit in therapie. Geen pretje kan ik je zeggen. Had ik maar eerder aan de bel getrokken dan had ik me waarschijnlijk nu beter gevoeld.
dinsdag 1 september 2009 om 14:09
Eens met DNM.
Ooit deed ik ook (te)veel voor anderen, wist daardoor niet eens wat en wie ik zelf was (en wat en wie ik zelf leuk vond).
Tis inmiddels een tijd geleden. Tijdens gesprekken met iemand, kreeg ik de volgende tip :
Je kunt jezelf trainen.
Als je een type bent die vaak dingen (al dan niet bewust) tegen zijn/haar zin in doet, door eerst aan anderen en dan aan jezelf te denken, kun je het volgende doen om dat te doorbreken:
Als ik je nu een bord met boerenkool en worst geef, eet je dat dan op? Met andere woorden : heb je daar nu trek in?
Antwoord kan niet simpeler, ja of nee...
Dus niet denken : ja, maar als ik dat nu eet dan heb ik straks geen trek meer en ik moet nog bij mijn ouders gaan eten, of : ja, maar dan kan ik de aardappeltjes in de koelkast wel weggooien... dat wordt namelijk niet gevraagd. De vraag is : heb je daar trek in...ja of nee, puur als je met NIEMAND rekening hoeft te houden....het eerste wat in je opkomt : ja of nee!
Daarop heb je in ieder geval antwoord. Je weet in ieder geval of je het wel of niet wilt. Wat je nu uiteindelijk doet is (in het begin) nog onbelangrijk, het gaat erom dat bij alles wat je beslist of elke vraag die je krijgt, jezelf af gaat vragen wil ik dit nu wel echt? Ja of nee.
Dus bij iedere beslissing die je moet nemen, situatie die je tegenkomt...zie je dat bord met boerenkool en worst voor je en vraag je jezelf af : heb ik hier trek in? Ja, of nee...(dat zal uiteraard altijd kunnen verschillen).
Dit heb ik mijzelf aangeleerd. Hierdoor wist ik in het begin in ieder geval als ik dingen deed die ik eigenlijk tegen mijn zin in deed, om anderen niet voor het hoofd te stoten o.i.d.
Uiteindelijk heeft het ervoor gezorgd dat ik mij steeds bewuster werd van dingen die ik volledig (of gedeeltelijk) voor anderen deed en kon ik makkelijker zeggen : nee, liever niet. In het begin als ik nee zei...ohhhh, wat voelde ik me toen slecht zeg...immers : ik koos voor mijzelf boven een ander uit...ik vond dus die ander minder belangrijk dan mijzelf...pfff, als ik dat nu lees denk ik : hallo!!! Inmiddels kan ik ook nee zeggen zonder opgaaf van redenen, nee is nee. En de keren dat ik nog wel wat puur voor anderen doe, doe ik dat wel voor mensen waarvan ik weet dat ze het waarderen en ik er (in ieder geval gevoelsmatig) wat voor terug krijg.
En geloof me...zo keerde ook mijn eigenwaarde terug, want als je om je heen mensen nee hoorde zeggen en voor zichzelf zag opkomen, vind je dat stiekem toch wel bewonderenswaardig...dus uiteindelijk kun je jezelf een pluim geven als je dat zelf ook weet te bereiken...en dat bij jezelf weet te doorbreken!
Is lang verhaal geworden, maar zo werkt(e) het bij mij wel (met andere voorbeelden dan he ), misschien heb je er wat aan.
Succes!
Ooit deed ik ook (te)veel voor anderen, wist daardoor niet eens wat en wie ik zelf was (en wat en wie ik zelf leuk vond).
Tis inmiddels een tijd geleden. Tijdens gesprekken met iemand, kreeg ik de volgende tip :
Je kunt jezelf trainen.
Als je een type bent die vaak dingen (al dan niet bewust) tegen zijn/haar zin in doet, door eerst aan anderen en dan aan jezelf te denken, kun je het volgende doen om dat te doorbreken:
Als ik je nu een bord met boerenkool en worst geef, eet je dat dan op? Met andere woorden : heb je daar nu trek in?
Antwoord kan niet simpeler, ja of nee...
Dus niet denken : ja, maar als ik dat nu eet dan heb ik straks geen trek meer en ik moet nog bij mijn ouders gaan eten, of : ja, maar dan kan ik de aardappeltjes in de koelkast wel weggooien... dat wordt namelijk niet gevraagd. De vraag is : heb je daar trek in...ja of nee, puur als je met NIEMAND rekening hoeft te houden....het eerste wat in je opkomt : ja of nee!
Daarop heb je in ieder geval antwoord. Je weet in ieder geval of je het wel of niet wilt. Wat je nu uiteindelijk doet is (in het begin) nog onbelangrijk, het gaat erom dat bij alles wat je beslist of elke vraag die je krijgt, jezelf af gaat vragen wil ik dit nu wel echt? Ja of nee.
Dus bij iedere beslissing die je moet nemen, situatie die je tegenkomt...zie je dat bord met boerenkool en worst voor je en vraag je jezelf af : heb ik hier trek in? Ja, of nee...(dat zal uiteraard altijd kunnen verschillen).
Dit heb ik mijzelf aangeleerd. Hierdoor wist ik in het begin in ieder geval als ik dingen deed die ik eigenlijk tegen mijn zin in deed, om anderen niet voor het hoofd te stoten o.i.d.
Uiteindelijk heeft het ervoor gezorgd dat ik mij steeds bewuster werd van dingen die ik volledig (of gedeeltelijk) voor anderen deed en kon ik makkelijker zeggen : nee, liever niet. In het begin als ik nee zei...ohhhh, wat voelde ik me toen slecht zeg...immers : ik koos voor mijzelf boven een ander uit...ik vond dus die ander minder belangrijk dan mijzelf...pfff, als ik dat nu lees denk ik : hallo!!! Inmiddels kan ik ook nee zeggen zonder opgaaf van redenen, nee is nee. En de keren dat ik nog wel wat puur voor anderen doe, doe ik dat wel voor mensen waarvan ik weet dat ze het waarderen en ik er (in ieder geval gevoelsmatig) wat voor terug krijg.
En geloof me...zo keerde ook mijn eigenwaarde terug, want als je om je heen mensen nee hoorde zeggen en voor zichzelf zag opkomen, vind je dat stiekem toch wel bewonderenswaardig...dus uiteindelijk kun je jezelf een pluim geven als je dat zelf ook weet te bereiken...en dat bij jezelf weet te doorbreken!
Is lang verhaal geworden, maar zo werkt(e) het bij mij wel (met andere voorbeelden dan he ), misschien heb je er wat aan.
Succes!
