Psyche
alle pijlers
Ik zit er doorheen
woensdag 20 maart 2019 om 22:14
Dag iedereen,
Nogal een wanhopige titel, maar zo voelt het momenteel wel.
Momenteel zit ik er best wel doorheen. Ik ben sinds 2 maanden in therapie, er zijn PTSS en een aantal angsstoornissen gediagnosticeerd, voor de PTSS krijg ik nu emdr therapie.
De PTSS kwam nogal uit de lucht vallen, mijn jeugd was niet leuk maar ik dacht dat ik alles verwerkt had. Sinds de therapie is eigenlijk alles van vroeger, wat ik onbewust zo diep weg had gestopt, naar boven gekomen. Dit is best wel pittig en heftig. Ondanks dat het zwaar is kan ik het eenmaal thuis wel redelijk van me af zetten, of ik druk het net als voorheen gewoon weg. Ik weet het niet precies.
Wat me nu vooral zwaar valt en wat ik ook niet kan plaatsen, is dat ik me met de momenten echt enorm down voel. Dat zijn weken dat ik het liefst de hele dag in bed zou liggen en dat alles me niet meer uitmaakt. Die dagen zijn best wel zwaar en vervelend.
Het is logisch dat het bij de verwerking hoort, dit geeft mijn behandelaar ook aan. Maar in die weken vraag ik me vaak af of het ooit nog goed komt. Ik zit momenteel ook in zo'n week, vandaar dit topic. Ik volg momenteel ook nog een studie maar dit valt me in combinatie met de therapie steeds zwaarder. Het kost me enorm veel moeite om naar school te gaan, de lessen te volgen en naderhand het huiswerk te maken en het leren voor de tentamens. Op school heb ik wel afspraken hierover en mocht ik niet alles redden, dan is dat geen probleem. Toch vind ik het enorm lastig. Ik probeer bezig te blijven en niet teveel aan het gevoel hoe te geven, maar soms lukt dit gewoon niet en dan doe ik echt hele dagen of weken bijna niks.
Ik wilde vooral even van me afschrijven. Tips en/of ervaringen zijn altijd welkom.
Bedankt.
Nogal een wanhopige titel, maar zo voelt het momenteel wel.
Momenteel zit ik er best wel doorheen. Ik ben sinds 2 maanden in therapie, er zijn PTSS en een aantal angsstoornissen gediagnosticeerd, voor de PTSS krijg ik nu emdr therapie.
De PTSS kwam nogal uit de lucht vallen, mijn jeugd was niet leuk maar ik dacht dat ik alles verwerkt had. Sinds de therapie is eigenlijk alles van vroeger, wat ik onbewust zo diep weg had gestopt, naar boven gekomen. Dit is best wel pittig en heftig. Ondanks dat het zwaar is kan ik het eenmaal thuis wel redelijk van me af zetten, of ik druk het net als voorheen gewoon weg. Ik weet het niet precies.
Wat me nu vooral zwaar valt en wat ik ook niet kan plaatsen, is dat ik me met de momenten echt enorm down voel. Dat zijn weken dat ik het liefst de hele dag in bed zou liggen en dat alles me niet meer uitmaakt. Die dagen zijn best wel zwaar en vervelend.
Het is logisch dat het bij de verwerking hoort, dit geeft mijn behandelaar ook aan. Maar in die weken vraag ik me vaak af of het ooit nog goed komt. Ik zit momenteel ook in zo'n week, vandaar dit topic. Ik volg momenteel ook nog een studie maar dit valt me in combinatie met de therapie steeds zwaarder. Het kost me enorm veel moeite om naar school te gaan, de lessen te volgen en naderhand het huiswerk te maken en het leren voor de tentamens. Op school heb ik wel afspraken hierover en mocht ik niet alles redden, dan is dat geen probleem. Toch vind ik het enorm lastig. Ik probeer bezig te blijven en niet teveel aan het gevoel hoe te geven, maar soms lukt dit gewoon niet en dan doe ik echt hele dagen of weken bijna niks.
Ik wilde vooral even van me afschrijven. Tips en/of ervaringen zijn altijd welkom.
Bedankt.
woensdag 20 maart 2019 om 22:33
heb je gelijk in. Ik zat te twijfelen, topics zijn al weer even geleden en niet iedereen leest alle reacties, wat ook niet erg is. Maar nieuw topic leek me in dit geval makkelijker.
Maar ik kreeg in het vorige topic van mij al de indruk dat je wat moeite hebt met mijn situatie. Je bent niet verplicht om te reageren hè.
woensdag 20 maart 2019 om 22:39
Ik kan je niet vertellen wat je moet doen, maar wel mijn ervaring delen. Dan kijk jij wat je ermee kan. Heb ook therapie gehad, en best intensief. In die tijd zat ik werkeloos thuis. Het hielp niet echt dat ik geen tot weinig doel en of afleiding had. Daardoor ging ik meer malen en me slecht voelen. Ben ook flink depressief geweest. Nu ik weer werk krijg ik energie terug.
Op je studie denken ze met je mee. Dat is mooi. Is t ook een studie waar je achter staat?
Op je studie denken ze met je mee. Dat is mooi. Is t ook een studie waar je achter staat?
woensdag 20 maart 2019 om 22:50
Tip: The Spartan Life Coach, Richard Grannon:
'Exploring PTSD cures : calm the monkey, still the lizard and free the human'
https://www.youtube.com/watch?v=shsZMWoMQQ8
'Exploring PTSD cures : calm the monkey, still the lizard and free the human'
https://www.youtube.com/watch?v=shsZMWoMQQ8
woensdag 20 maart 2019 om 22:50
Bedankt voor je reactie, fijn dat je je nu beter voelt!pascha11 schreef: ↑20-03-2019 22:39Ik kan je niet vertellen wat je moet doen, maar wel mijn ervaring delen. Dan kijk jij wat je ermee kan. Heb ook therapie gehad, en best intensief. In die tijd zat ik werkeloos thuis. Het hielp niet echt dat ik geen tot weinig doel en of afleiding had. Daardoor ging ik meer malen en me slecht voelen. Ben ook flink depressief geweest. Nu ik weer werk krijg ik energie terug.
Op je studie denken ze met je mee. Dat is mooi. Is t ook een studie waar je achter staat?
De studie vond ik toen ik begon heel leuk. Sinds de therapie is het wel zo dat het me minder doet en minder interesseert. Maar het is wel echt de studie die ik wil doen en op de goede momenten heb ik er weer echt zin in.
Dus ik denk dat het vooral aan de situatie van nu ligt en niet aan de studie zelf.
woensdag 20 maart 2019 om 22:59
Bedankt voor de link!merle78 schreef: ↑20-03-2019 22:50Tip: The Spartan Life Coach, Richard Grannon:
'Exploring PTSD cures : calm the monkey, still the lizard and free the human'
https://www.youtube.com/watch?v=shsZMWoMQQ8
woensdag 20 maart 2019 om 23:34
Bedankt voor dit linkje!merle78 schreef: ↑20-03-2019 22:50Tip: The Spartan Life Coach, Richard Grannon:
'Exploring PTSD cures : calm the monkey, still the lizard and free the human'
https://www.youtube.com/watch?v=shsZMWoMQQ8
TO, wat mij in dit soort fases heel erg helpt is het heel erg bij de dag proberen te houden. Wat maakt morgen uit? Ik moet vandaag doorkomen toch.
Meestal maak ik een weeklijstje op zondag avond van wat echt moet. En verder kijk ik dan iedere dag opnieuw hoe het er voor staat. In slechte fases ben ik hier bewuster mee bezig, vink ik de dingen ook af zodat ik me echt bij die dag hou.
donderdag 21 maart 2019 om 03:27
donderdag 21 maart 2019 om 05:51
Ongelooflijk. Ik quote je andere reacties niet, maar wow. Wat een lage streek, in een topic van iemand die het moeilijk heeft. Trappen terwijl iemand al ligt, noem ik dat. Je weet niets van haar achtergrond, hebt geen idee van wat zij heeft meegemaakt. 'Heb respect voor je medemens', mag je juist tegen jezelf zeggen.
donderdag 21 maart 2019 om 06:24
YellowLemon schreef: ↑21-03-2019 01:49Onepiece ik ga je niet quoten want ik gun je tekst geen tweede weergave hier.
Zoek wat fatsoen in je hersenpan en volg je eigen advies op: maak een topic voor je eigen frustraties/problemen.
Daarom hou ik niet van lot genoten... Omdat je niet thuis loopt en gewoon werkt en studeert heb je geen ptss en angst dus stel je je aan ben ik ook vaak tegen aan gelopen.
To het is nu zwaar maar je komt er wel het is door de zure appel heen bijten. Ik moet weer op nieuw ptss therapie.
donderdag 21 maart 2019 om 07:03
Het wordt beter.
Tijdens en vlak na de Emdr dacht ik alleen nog maar. Ik hou er mee op. Nachtenlang was ik alleen bezig met hoe dit kon stoppen.
Speciaal voor onepiece overdag ging ik gewoon naar m'n werk. Zorgde ik gewoon voor m'n kinderen. Maar zodra ik thuis was en zij naar bed ging mijn hoofd aan de gang met wat echt belangrijk was.
Na ongeveer een jaar was ik gewend aan het nieuwe. Met minder ptss. En denk ik wel terug aan die periode als een hele zware. Maar het ging wel over. En ik ben blij dat ik het heb gedaan. Anders weet ik ook niet hoe ik verder had gemoeten. Je moet er doorheen. Je hoeft krijgt door de emdr ineens meer ruimte voor andere gedachten. En dat maakt het moeilijk. Zorg dat je iets hebt wat je klein afleid. Dat hielp mij ook een beetje.
Sterkte.
Tijdens en vlak na de Emdr dacht ik alleen nog maar. Ik hou er mee op. Nachtenlang was ik alleen bezig met hoe dit kon stoppen.
Speciaal voor onepiece overdag ging ik gewoon naar m'n werk. Zorgde ik gewoon voor m'n kinderen. Maar zodra ik thuis was en zij naar bed ging mijn hoofd aan de gang met wat echt belangrijk was.
Na ongeveer een jaar was ik gewend aan het nieuwe. Met minder ptss. En denk ik wel terug aan die periode als een hele zware. Maar het ging wel over. En ik ben blij dat ik het heb gedaan. Anders weet ik ook niet hoe ik verder had gemoeten. Je moet er doorheen. Je hoeft krijgt door de emdr ineens meer ruimte voor andere gedachten. En dat maakt het moeilijk. Zorg dat je iets hebt wat je klein afleid. Dat hielp mij ook een beetje.
Sterkte.
donderdag 21 maart 2019 om 08:10
Ik heb in soortgelijke situatie gezeten. Ik volgde ook een studie. Ik had heel veel moeite met met concentreren. Komt ook door de ptss. Stuk tekst lezen bijv. iets uit een wetboek had ik enorm veel moeite mee. Alsof ik de stof niet meer kon absorberen. Ik heb met de studiecoördinator gesproken en ectra tijd voor mijn huiswerk gevraagd. Ook kreeg ik meer tijd voor mijn tentamens. Kwam ik bij het aftoesten in de dyslexieklas oid. Krijg je ipv een uur voor je tentamen, anderhalf uur. Dit raad ik je wel aan ook te doen. Ik heb het wel gered mijn studie. Heb me er wel aan vastgeklampt want álles verder in mijn leven liep namelijk al finaal mis. Kon niet meer werken, daardoor geen inkomen, band met mijn ouders was te pijnlijk. Etc etc.
Heel veel sterkte.
Heel veel sterkte.
donderdag 21 maart 2019 om 11:13
Geen idee wat onepiece heeft gezegd, maar momenteel werk ik niet, ik ga alleen naar school, is 2.5 dag in de week. Over die pauze nemen zit ik soms te twijfelen. Het liefst zou ik dat sowieso doen, Maar ik zit ook met groepsopdrachten. En daarnaast vraag ik me af of het niet erger wordt wanneer ik 7 dagen vooral thuis zit.
Qua studie mag ik kijken wat lukt en wat niet lukt. Dat geeft wel rust.
Mijn behandelaar gaf aan dat wel naar school gaan het beste is, voor de afleiding. Tenzij het echt niet gaat. Ik ga het in ieder geval met haar opnieuw bespreken.
donderdag 21 maart 2019 om 11:16
Dat van die lijst maken is wel een hele goede. En het inderdaad ook per dag bekijken. Ik maak me vaak al druk over alles wat ik die dag niet afkrijg en dat ik meteen achter ga lopen. Terwijl ik het een andere dag misschien kan inhalen.YellowLemon schreef: ↑20-03-2019 23:34Bedankt voor dit linkje!
TO, wat mij in dit soort fases heel erg helpt is het heel erg bij de dag proberen te houden. Wat maakt morgen uit? Ik moet vandaag doorkomen toch.
Meestal maak ik een weeklijstje op zondag avond van wat echt moet. En verder kijk ik dan iedere dag opnieuw hoe het er voor staat. In slechte fases ben ik hier bewuster mee bezig, vink ik de dingen ook af zodat ik me echt bij die dag hou.
donderdag 21 maart 2019 om 11:23
Bedankt voor je reactie! Wat onepiece precies heeft gezegd weet ik niet. Gezien alle reacties erop had ik het ook niet willen zienMijnneusislanger schreef: ↑21-03-2019 07:03Het wordt beter.
Tijdens en vlak na de Emdr dacht ik alleen nog maar. Ik hou er mee op. Nachtenlang was ik alleen bezig met hoe dit kon stoppen.
Speciaal voor onepiece overdag ging ik gewoon naar m'n werk. Zorgde ik gewoon voor m'n kinderen. Maar zodra ik thuis was en zij naar bed ging mijn hoofd aan de gang met wat echt belangrijk was.
Na ongeveer een jaar was ik gewend aan het nieuwe. Met minder ptss. En denk ik wel terug aan die periode als een hele zware. Maar het ging wel over. En ik ben blij dat ik het heb gedaan. Anders weet ik ook niet hoe ik verder had gemoeten. Je moet er doorheen. Je hoeft krijgt door de emdr ineens meer ruimte voor andere gedachten. En dat maakt het moeilijk. Zorg dat je iets hebt wat je klein afleid. Dat hielp mij ook een beetje.
Sterkte.
.Ik wil vooral graag door blijven gaan en ik wil niet dat de situatie nu ervoor zorgt dat ik mijn studie volgend jaar opnieuw moet starten. En daarnaast lijkt het me ook beter, en mijn behandelaar ook, om niet volledig thuis te zitten. Misschien moet ik kijken of ik daar een middenweg in kan zoeken.
Fijn om te lezen dat het bij jou in ieder geval beter gaat. Het zijn bij mij inderdaad ook alle gedachtes en herinneringen die ineens naar boven komen die zwaar vallen.
donderdag 21 maart 2019 om 11:31
Wat vervelend om te lezen voor je!Powerpop schreef: ↑21-03-2019 08:10Ik heb in soortgelijke situatie gezeten. Ik volgde ook een studie. Ik had heel veel moeite met met concentreren. Komt ook door de ptss. Stuk tekst lezen bijv. iets uit een wetboek had ik enorm veel moeite mee. Alsof ik de stof niet meer kon absorberen. Ik heb met de studiecoördinator gesproken en ectra tijd voor mijn huiswerk gevraagd. Ook kreeg ik meer tijd voor mijn tentamens. Kwam ik bij het aftoesten in de dyslexieklas oid. Krijg je ipv een uur voor je tentamen, anderhalf uur. Dit raad ik je wel aan ook te doen. Ik heb het wel gered mijn studie. Heb me er wel aan vastgeklampt want álles verder in mijn leven liep namelijk al finaal mis. Kon niet meer werken, daardoor geen inkomen, band met mijn ouders was te pijnlijk. Etc etc.
Heel veel sterkte.
Ik herken helaas echt vrijwel alles uit je bericht. Op school na en mijn vrienden waar ik gelukkig mee kan praten, is de rest best wel een puinhoop. Ook de band met mijn ouders en hoe ik nu tegen mijn ouders aankijk nekt me heel erg. Ook niet volledig onlogisch, maar wel heel lastig. Het liefst zou ik willen dat ik ze nooit meer hoeft te zien en zou ik alles van vroeger vergeten. Maar dat is natuurlijk geen optie. En uiteindelijk hoop ik ook dat dat beter gaat.
Ik wil daarom ook echt dat ik mijn studie gewoon kan volgen en af kan maken. En inderdaad wat je zegt, alles wat ik lees komt gewoon niet binnen, evenals de colleges waar ik niks van meekrijg. De opdrachten die er bij horen duren ook 3x zo lang of lukken gewoon niet.
Ik heb op school inderdaad afspraken staan die heel prettig zijn.
Wat fijn dat jij het gered hebt! Ik hoop dat het nu een stuk beter met je gaat. Bedankt voor je reactie!
donderdag 21 maart 2019 om 13:18
Wat naar, ook voor jou!YellowLemon schreef: ↑21-03-2019 12:58Wat herkenbaar wat je schrijft over je ouders. Dat is hier ook een groot probleem. Helaas dus geen oplossing maar wel een dikke knuffel.
donderdag 21 maart 2019 om 21:29
Graag gedaanYellowLemon schreef: ↑20-03-2019 23:34Bedankt voor dit linkje!
TO, wat mij in dit soort fases heel erg helpt is het heel erg bij de dag proberen te houden. Wat maakt morgen uit? Ik moet vandaag doorkomen toch.
Meestal maak ik een weeklijstje op zondag avond van wat echt moet. En verder kijk ik dan iedere dag opnieuw hoe het er voor staat. In slechte fases ben ik hier bewuster mee bezig, vink ik de dingen ook af zodat ik me echt bij die dag hou.
