In de steek gelaten

19-04-2017 16:39 24 berichten
Alle reacties Link kopieren
.
Wat vervelend dat je je zo voelt.

Als ik een post lees als de jouwe dan moet ik heel eerlijk zeggen dat ik gelijk een beetje de kriebels krijg van het negatieve en de slachtoffer rol.



Je sluit een conclusie dat men geen interesse meer in je heeft zodra ze van je verleden weten maar dat is een vrij harde conclusie. Als je namelijk echt een vriendschap hebt laten (de meeste) mensen je echt niet opeens 123 vallen vanwege een pest verleden. Hoe snel begin je over dit verleden en in wat voor verband?



Ik heb ook wel eens mensen mee gemaakt die mij al snel overladen met hun hele levensgeschiedenis en vaak schrik ik dan ook een beetje terug.
Alle reacties Link kopieren
Dat gevoel krijg ik ook als ik het verhaal zo lees. Ik heb dat ook weleens met een vriendin, dat er weken overheen gaat voordat we daadwerkelijk afspreken en dan zoek ik er verder niks achter, mensen hebben het gewoon druk en ik ook. Als je meerdere vriendinnen zou hebben hoef je ook niet zo te focussen op die ene, beetje meer go with the flow, dat is voor mensen ook fijner. Dan benauwd het niet zo.
Je straalt uit wat je voelt en dat pikken mensen heel snel op.

Ik denk dat je het het best bij jezelf kunt zoeken door van jezelf een winnaar te maken die niet zo gemakkelijk voor één gat te vangen is, met andere woorden, dat wat gemakkelijk te krijgen is, wordt ook vaak weer snel weggegooid, dus maak het mensen niet zo gemakkelijk en wordt wat kritischer over wie je in je leven toelaat.



Door je nick geef je mij de indruk dat je goth bent en als dat zo is dan kan je weten dat niet iedereen daar even open voor staat, helaas, want ik vind het heel leuk. Misschien is het een plan om in die wereld op zoek te gaan naar meer contacten, dat zijn in ieder geval mensen die je begrijpen.

Ik kan het helemaal verkeerd hebben hoor, ik probeer ook maar wat.



Verder lijkt het me een goed plan om die assertiviteitscursus eens in de strijd te gooien door gewoon eens voor je uit te roepen: Zit ik nou verdorie tegen de muur te kletsen? Wat verschrikkelijk onbeschoft! Dan weten je omgevingsgenoten in ieder geval waar ze aan toe zijn en doe het maar gewoon, want ze gaan niet slaan of zo, misschien opent het wel een mogelijkheid om te laten weten dat je je niet zo bejegend wilt zien.



Naar vind ik dat, mensen met de beste bedoelingen en karakters waar zo overheen gelopen wordt, maar je moet voor jezelf vechten hoor, dat ben je waard!
Eens met cateautje. Mensen pikken dat heel snel op. Ik heb ook wel eens te maken met iemand die te graag wil, erg claimt etc.

Ik gun iedereen vrienden en niemand eenzaamheid....toch werkt het afstotend.

Misschien wel heel lelijk dat ik dat toe geef, maar ik wil een gebalanceerde vriendschap. Niet een vriendschap waarin de ander van mij afhankelijk is en iemand die verdrietig is of zich in de steek gelaten voelt als ik een tijdje niet zo bereikbaar ben.
Alle reacties Link kopieren
Het is niet altijd een kwestie van hand in eigen boezem....je kunt de verkeerde mensen in je omgeving hebben en vanuit je oude please-gedrag teveel pikken van ze. Nu je je bewust wordt van de pijn die het je doet hoe anderen met je omgaan hoef je niet per se je eigen houding aan te passen om hen maar in je leven te (kunnen) houden.

Weer dat boetekleed aan te doen, en te kijken hoe je nog een beetje blij kunt zijn met de mensen om je heen. Als je je niet gelukkig voelt dan mag je ook de deur dicht doen naar mensen die bv van je hulp willen profiteren.



Dus plooi je nu niet gelijk of denkt dat jij ruimdenkender moet zijn en anderen wat meer vergevingsgezind tegemoet moet treden.

Je voelt zelf wel bij wie dat wel of niet terecht is om te doen.

Bij de mensen waarvan je aanvoelt: bah, daar heb ik niks mee of die profiteren van mij....

Die mogen weg.
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
Alle reacties Link kopieren
Blijf je niet een beetje te veel hangen in je schooltijd? Je begint al met je pestverleden. En dat je mensen niet vertrouwt. En dat je "maar" een paar vriendinnen had op de basisschool, "maar" eentje thuis" en "maar" één vriendin op de middelbare. En vervolgens schrijf je dat je altijd bent gepest en buitengesloten. Als het nog steeds zo'n invloed heeft op je leven, zelfs zo erg dat je het schaart onder "wat je hebt meegemaakt" en daarbij behorende gewenste diepe gesprekken met vrienden, is het wellicht handiger om daar eens hulp voor te zoeken. Door er zo in te blijven hangen en het als reden aan te wijzen dat het in je volwassen leven moeilijk is om vriendschappen aan te gaan, maak je het jezelf zo moeilijk. Ik lees namelijk niks geks in de interactie met anderen. Vriendschappen zijn lastig. Je gehoord voelen in je werkomgeving is lastig. Het is niet altijd persoonlijk tegen jou gericht he? Mensen zijn veel vaker met zichzelf bezig dan met jou. Dus als er over je heen gepraat wordt, wil dat niet per definitie zeggen dat ze "tegen" jou zijn. Ze zijn alleen vaak niet zo attent.

Probeer er wat losser in te gaan staan. En inderdaad: probeer wat kritischer te zijn over wie je in je leven toe laat. Een vriendin van me (één van de weinige) gooit zichzelf ook altijd helemaal in een vriendschap. Daar komt ze vaak gedesillusioneerd weer uit, want of het botst, of ze is te gretig, mensen maken misbruik van haar en daar komen weer allerlei verwachtingen bij kijken. Met als gevolg: teleurstellingen.
Wat rot voor je dat je zoveel jaren gepest bent op school. Het is niet gek dat je hierdoor nog steeds moeite hebt om mensen te vertrouwen. Ik ben zelf ook veel gepest en buitengesloten. Dat blijft een zwakke plek: ik heb snel het gevoel dat mensen mij er liever niet bij willen hebben. Ik weet echter ook dat dat gevoel niet per se klopt en dat ik er dus niet teveel waarde aan moet hechten. Dat is het eerste punt: ik mag het gevoel best voelen, maar ik moet ervoor oppassen het niet als leidraad voor mijn handelen te nemen. Dus stop niet met praten als je denkt dat je collega's niet luisteren. Vraag de aandacht, neem ruimte in, ook al voelt dat doodeng.



Het tweede punt is om je verbonden te voelen met andere mensen. Als je gepest bent, kun je je eenzaam voelen. Soms vergeet je dan dat iedereen een verleden heeft dat hem of haar kan dwarszitten en beperken. Juist nu je wat ouder bent, kun je deze gedachte gebruiken om je eigen verleden te relativeren. Niet omdat het niet belangrijk is wat jij hebt doorgemaakt, maar om je minder geïsoleerd te voelen. Misschien doe je dit al, maar probeer bij het aangaan van een vriendschap naast je open te stellen ook vragen te stellen. Ik heb gemerkt dat mensen mij makkelijk allerlei persoonlijke dingen vertellen omdat ik graag nieuwsgierige en soms confronterende vragen stel. Dat creëert ook een sfeer van vertrouwen en verbinding.



Ten derde ben ik het met de eerste reactie hierboven eens: wees terughoudend met het delen van je verleden. Ik heb een paar vriendinnen die ik al bijna mijn halve leven ken, met hen heb ik het hierover wel eens gehad. Ik heb geen behoefte om het te openbaren aan mensen die ik nog leer kennen. Zo langzamerhand is het verleden ook minder bepalend geworden voor mijn dagelijkse leven (ook al kan het me af en toe zoals gezegd flink dwars zitten) en zijn er andere, meer actuele dingen die ik vertel om mezelf te laten zien. Ik kan me niet goed voorstellen in welk gesprek zoiets op een natuurlijke manier ter sprake kan komen, kun je daar misschien over iets over vertellen? En wat is voor jou het belang om dit in een beginnende vriendschap op tafel te leggen?
Denk je werkelijk dat het mensen boeit dat je op de basisschool gepest bent? Denk ook dat het ergens anders aan ligt dat je vriendinnen zo met jou omgaan maar dat is misschien nog erger want dan kan je niet meer achter je verleden verschuilen en moet je bij jezelf ten rade.
Ik ben ook gepest (basisschool en middelbare) en ik had die comment van westcovina zelf kunnen schrijven. Ik heb me ook lang eenzaam gevoeld, ook vooral omdat ik te graag contact wilde met iedereen en vrienden maken (dit heeft nog tot lang in mijn studententijd geduurd). Overigens had ik juist niet de behoefte om het aan iedereen te vertellen wat er was gebeurd, dus ik denk dat het gewoon mijn uitstraling was. Stukje bij beetje liet ik dat vrienden maken een beetje los en ik merk dat dat helpt. Idd wat westcovina zegt, het blijft een zwakke plek, maar als je vooral focust op de dingen doen die je zelf leuk vindt en je eigen gang gaat, merk je vast snel dat dat mensen ook aantrekt. Inmiddels heb ik een aantal hele leuke mensen om me heen en zelfs (!!) een lieve vriend. TO, zijn er niet bepaalde sporten die je leuk vindt? Of een instrument bespelen?
Volgens mij zie je het pesten als een Heel Groot Ding. Je bouwt er in een vriendschap naar toe om het te 'vertellen'. Klinkt redelijk ongezond. Ik zou zeggen; als je dit 15 jaar later nog zo dwars zit, doe er dan iets aan! Ga in therapie.
Als je tegen mensen zegt dat je bang bent om in de steek gelaten te worden, leg je een enorme verantwoordelijkheid en druk bij ze neer. Want eigenlijk zeg je daar min of meer mee dat zij MOETEN blijven, terwijl ze daar zelf ook nog iets over te zeggen hebben. Men durft dan waarschijnlijk nauwelijks meer met goed fatsoen het contact met jou te laten verwateren, omdat ze dan het, al dan niet stilzwijgende, verwijt krijgen 'net zo te zijn als de rest'. Terwijl het ook zo kan zijn dat ze het gewoon niet genoeg vinden klikken, of ze hebben andere prioriteiten, of een andere reden die verder niet specifiek aan jou of de ander ligt.

Mensen krijgen zo niet de kans om jou op een ongedwongen en vrijblijvende manier te leren kennen, omdat je er meteen een voorwaarde aan vast hangt. Dan kiezen mensen er liever in een vroeg stadium voor om het contact niet verder te verdiepen, om het risico te vermijden om je te kwetsen of om zelf verwijten op hun dak te krijgen. Probeer er inderdaad wat losser in te staan, probeer uit te stralen dat jouw geluk niet afhangt van het contact dat je met iemand hebt. Leg die verantwoordelijkheid niet bij iemand neer.
Alle reacties Link kopieren
Wat rot voor je TO, dat je je zo eenzaam voelt. Heel goed dat je een assertiviteitscursus hebt gevolgd en fijn dat je daar veel aan gehad hebt, dat je nu opener bent. Maar zo te lezen zit je vast in een negatieve spiraal en heb jij meer dan zo'n cursus nodig om jouw oude verdriet te verwerken.
Alle reacties Link kopieren
Een van mijn vriendinnen is vroeger gepest. Daar kwamen we op doordat we over onze kinderen praatten en over pesten in hun klas. Het maakt mij werkelijk helemaal niks uit dat ze vroeger is gepest.

Ik denk dat je problemen komen door hoe je nu doet. Waarom zou je mensen moeten vertellen over dat je vroeger bent gepest? Waarom praat je daar überhaupt nu nog over? Het klinkt misschien bot maar het is goed bedoeld.
Alle reacties Link kopieren
Van die collega's: dat klinkt heel onaardig zoals ze doen tegen jou. Maar je schrijft dat ze wel aardig zijn. Kun je een voorbeeld geven wat je zegt waarbij mensen afhaken? Gaat het over jezelf of geef je een mening of iets anders? Praat je misschien zacht en onduidelijk?
Alle reacties Link kopieren
Klaag je misschien veel of praat je alleen maar over jezelf? Dat zijn dingen die ik zelf moeilijk vind bij anderen
Als ik het zo lees ben je (onbewust) nog steeds opzoek naar afwijzing. Alles in het gedrag van je ander interpreteer je als bevestiging. Sta je uberhaupt open om het goede (en het menselijke) van anderen te zien? Het is een en al self fulfilling prophecy zo.
Alle reacties Link kopieren
.




Sorry hoor "hulp krijg ik hier toch niet"

Ten eerste, dit is een forum, geen therapie sessie. Ten 2e, 15 mensen hebben de moeite en tijd genomen om te reageren en met je mee te denken, maar omdat het niet de reacties zijn die je zocht...zo'n opmerking.



Goh, ik begin te begrijpen waarom men moeite heeft een vriendschap met je te onderhouden.
Getver!
Alle reacties Link kopieren
Je zou er ook van uit kunnen gaan dat de forummers die jouw verhaal gelezen hebben en de moeite hebben genomen om te reageren welwillend zijn. Je interpreteert alles negatief en zo wordt het inderdaad een eenzame boel. Je hebt het dus zelf in de hand. Jij kunt er iets aan doen, een forum niet. Succes en stel je niet op als een slachtoffer, daar heb je echt alleen jezelf mee.
Wat stond er in die laatste post van TO? De reacties zijn toch constructief? Sommige confronterend ja, maar dat is niks slechts.
@Coco87

Daarom ook mijn redelijke geirriteerde reactie.

Vind dat zo irritant, men denkt mee, neemt de tijd en moeite maar omdat het niet de reacties zijn die TO graag wil horen word er bot gereageerd en alles weg gehaald.

De laatste reactie was iets over dat ze hier toch geen hulp krijgt dus haar account maar verwijdert (en nog wat geneuzel)
quote:dwynwen schreef op 19 april 2017 @ 21:07:

@Coco87

Daarom ook mijn redelijke geirriteerde reactie.

Vind dat zo irritant, men denkt mee, neemt de tijd en moeite maar omdat het niet de reacties zijn die TO graag wil horen word er bot gereageerd en alles weg gehaald.

De laatste reactie was iets over dat ze hier toch geen hulp krijgt dus haar account maar verwijdert (en nog wat geneuzel)Oke.. nou ja heel vervelend, maar dan was het toch aan dovemansoren gericht.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven