Psyche
alle pijlers
In hoeverre accepteer jij hulp?
maandag 19 oktober 2020 om 07:52
Nav een topic over vriendendiensten en daar wel/niet voor betalen en mijn huidige situatie, ben ik benieuwd in hoeverre anderen hulp accepteren.
Fysiek gaat het niet top met mij. Na jarenlang het aanbod gekregen te hebben van schoonmoeder, komt ze nu sinds een paar jaar hier regelmatig poetsen. Omdat ik het lastig blijf vinden om te vragen of zelfs maar "ja" te zeggen op de vraag of ik graag heb dat ze weer komt, is nu een vast moment afgesproken zodat ik niet steeds die drempel over hoef. Ik ben goed met mijn schoonmoeder, dus daar heeft het niet mee te maken dat ik dat lastig vind. Ik voel me zo gauw bezwaard.
Nu moet er een aanbouw/verbouw komen hier, vanwege mijn handicap. Het stukje hulp vragen/accepteren vind ik zo ontzettend lastig en komt met zo'n grote stap natuurlijk erg naar voren. Nu hebben we heel veel lieve mensen om ons heen die willen helpen met de bouw. Enerzijds wil ik het niet afwijzen en het mezelf daardoor extra lastig maken, anderzijds voel ik me al bezwaard als ik er alleen al aan dénk dat zij voor mij aan het werk zijn en ik zo weinig terug kan doen. Ik blijf hierover malen.
Zijn er mensen die het herkennen? Die het al lastig vinden om "ja" te kunnen zeggen tegen aangeboden hulp?
Waartegen zeg jij graag "ja"? Wat vind jij fijn als anderen voor jou doen wat jij niet zelf kunt of waar je moeite mee hebt?
Overigens helpt mijn man familie en vrienden ook altijd mee, en ik doe wat ik kan (kaartjes sturen, luisterend oor voor anderen, iedereen mag hier altijd aanschuiven met eten, keertje op de kinderen passen bijv), maar het voelt zo groot om nu hulp te vragen. Maar ik besef me tegelijkertijd dat dit in mij zit, niet in de (band met de) ander.
Benieuwd naar jullie ervaringen!
Fysiek gaat het niet top met mij. Na jarenlang het aanbod gekregen te hebben van schoonmoeder, komt ze nu sinds een paar jaar hier regelmatig poetsen. Omdat ik het lastig blijf vinden om te vragen of zelfs maar "ja" te zeggen op de vraag of ik graag heb dat ze weer komt, is nu een vast moment afgesproken zodat ik niet steeds die drempel over hoef. Ik ben goed met mijn schoonmoeder, dus daar heeft het niet mee te maken dat ik dat lastig vind. Ik voel me zo gauw bezwaard.
Nu moet er een aanbouw/verbouw komen hier, vanwege mijn handicap. Het stukje hulp vragen/accepteren vind ik zo ontzettend lastig en komt met zo'n grote stap natuurlijk erg naar voren. Nu hebben we heel veel lieve mensen om ons heen die willen helpen met de bouw. Enerzijds wil ik het niet afwijzen en het mezelf daardoor extra lastig maken, anderzijds voel ik me al bezwaard als ik er alleen al aan dénk dat zij voor mij aan het werk zijn en ik zo weinig terug kan doen. Ik blijf hierover malen.
Zijn er mensen die het herkennen? Die het al lastig vinden om "ja" te kunnen zeggen tegen aangeboden hulp?
Waartegen zeg jij graag "ja"? Wat vind jij fijn als anderen voor jou doen wat jij niet zelf kunt of waar je moeite mee hebt?
Overigens helpt mijn man familie en vrienden ook altijd mee, en ik doe wat ik kan (kaartjes sturen, luisterend oor voor anderen, iedereen mag hier altijd aanschuiven met eten, keertje op de kinderen passen bijv), maar het voelt zo groot om nu hulp te vragen. Maar ik besef me tegelijkertijd dat dit in mij zit, niet in de (band met de) ander.
Benieuwd naar jullie ervaringen!
maandag 19 oktober 2020 om 08:02
Herkenbaar. Werk er nog steeds aan. Maar ik denk dat ik een deel moet accepteren als onderdeel van mijn karakter. En een deel moet echt veranderen, want mensen nemen mij kwalijk dat ik nooit hulp accepteer. Dat is voor hun ook vervelend. Dus af en toe roep ik heel snel "ja" voor ik "nee" zeg.
Ik kijk soms naar mensen die alleen maar bezig zijn met iemand zoeken die hun iets uit handen neemt. Zo zal ik nooit kunnen worden. En gelukkig maar..
Ik kijk soms naar mensen die alleen maar bezig zijn met iemand zoeken die hun iets uit handen neemt. Zo zal ik nooit kunnen worden. En gelukkig maar..
maandag 19 oktober 2020 om 08:02
Ik denk altijd: "Wie doe ik echt plezier om hier nee tegen te zeggen, of het niet te vragen."
Het klinkt misschien lullig maar als je om iemand geeft, ziet dat hij/zij hulp nodig heeft maar nee zegt als je in wil springen doet dat pijn en levert frustratie op.
Naar mijn ervaring doe je de ander echt een groter plezier door gewoon ja te zeggen. Ik herken het van beide kanten. Familieleden en vrienden die mijn hulp aannemen en ik die andermans hulp aanneem en beide voelt dat goed.
Om te zien dat iemand worstelt en geen hulp wil is echt heel lastig en je kan je afgewezen voelen. En waarom? Het leven is zoveel fijner als je elkaar ondersteund/helpt en erop vertrouwd dat de band goed genoeg om het zelfs te overleven als de verhoudingen hierin scheef liggen.
Echt hoor, stiekem is hulp aan bieden (hoe dubbel ook) een beetje egoïstisch omdat je je goed voelt als je iemand kan helpen zo zit het leven nou eenmaal in elkaar. En dus voel je je beide goed als je hier beide voor open staat!
Het klinkt misschien lullig maar als je om iemand geeft, ziet dat hij/zij hulp nodig heeft maar nee zegt als je in wil springen doet dat pijn en levert frustratie op.
Naar mijn ervaring doe je de ander echt een groter plezier door gewoon ja te zeggen. Ik herken het van beide kanten. Familieleden en vrienden die mijn hulp aannemen en ik die andermans hulp aanneem en beide voelt dat goed.
Om te zien dat iemand worstelt en geen hulp wil is echt heel lastig en je kan je afgewezen voelen. En waarom? Het leven is zoveel fijner als je elkaar ondersteund/helpt en erop vertrouwd dat de band goed genoeg om het zelfs te overleven als de verhoudingen hierin scheef liggen.
Echt hoor, stiekem is hulp aan bieden (hoe dubbel ook) een beetje egoïstisch omdat je je goed voelt als je iemand kan helpen zo zit het leven nou eenmaal in elkaar. En dus voel je je beide goed als je hier beide voor open staat!
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
maandag 19 oktober 2020 om 08:05
Dank je wel, een goede om eens flink over na te denken!IBIopviva schreef: ↑19-10-2020 08:02Ik denk altijd: "Wie doe ik echt plezier om hier nee tegen te zeggen, of het niet te vragen."
Het klinkt misschien lullig maar als je om iemand geeft, ziet dat hij/zij hulp nodig heeft maar nee zegt als je in wil springen doet dat pijn en levert frustratie op.
Naar mijn ervaring doe je de ander echt een groter plezier door gewoon ja te zeggen. Ik herken het van beide kanten. Familieleden en vrienden die mijn hulp aannemen en ik die andermans hulp aanneem en beide voelt dat goed.
Om te zien dat iemand worstelt en geen hulp wil is echt heel lastig en je kan je afgewezen voelen. En waarom? Het leven is zoveel fijner als je elkaar ondersteund/helpt en erop vertrouwd dat de band goed genoeg om het zelfs te overleven als de verhoudingen hierin scheef liggen.
Echt hoor, stiekem is hulp aan bieden (hoe dubbel ook) een beetje egoïstisch omdat je je goed voelt als je iemand kan helpen zo zit het leven nou eenmaal in elkaar. En dus voel je je beide goed als je hier beide voor open staat!
maandag 19 oktober 2020 om 08:09
Dat zou ik echt verschrikkelijk vinden, als mensen op een gegeven moment zo over mij zouden denken. Zelf achteroverleunen en de ander je werk op laten knappen: ik snap het werkelijk niet (al zie ik het echt wel gebeuren). Misschien omdat ik daar zo'n aversie tegen heb, dat het me niet gaat gebeuren, maar ergens zit de angst dat mensen me zo zien.Maloochem schreef: ↑19-10-2020 08:02Herkenbaar. Werk er nog steeds aan. Maar ik denk dat ik een deel moet accepteren als onderdeel van mijn karakter. En een deel moet echt veranderen, want mensen nemen mij kwalijk dat ik nooit hulp accepteer. Dat is voor hun ook vervelend. Dus af en toe roep ik heel snel "ja" voor ik "nee" zeg.
Misschien moet ik dat maar eens proberen ook. Kijken of het me dat wat makkelijker maakt, weinig tijd om over na te denken dan.
Ik kijk soms naar mensen die alleen maar bezig zijn met iemand zoeken die hun iets uit handen neemt. Zo zal ik nooit kunnen worden. En gelukkig maar..
maandag 19 oktober 2020 om 08:17
Zou je iemand die op je verjaardag komt met een kadootje dat je mooi vind weg sturen en zeggen "dat hoef ik niet?"
Hoe zou dat zijn voor die persoon?
Hoe zou jij het vinden als iemand dat bij jou doet?
Eigenlijk is dit niet veel anders. Iemand biedt jou met veel liefde aan, wat jij graaf wilt hebben, en jij stuurt ze weg.
Ik ben mij er ook van bewust dat hulp aannemen, laat staan vragen, moeilijk is. Ik heb het ook moeten leren. Maar misschien helpt dit om het anders te gaan zien
Hoe zou dat zijn voor die persoon?
Hoe zou jij het vinden als iemand dat bij jou doet?
Eigenlijk is dit niet veel anders. Iemand biedt jou met veel liefde aan, wat jij graaf wilt hebben, en jij stuurt ze weg.
Ik ben mij er ook van bewust dat hulp aannemen, laat staan vragen, moeilijk is. Ik heb het ook moeten leren. Maar misschien helpt dit om het anders te gaan zien
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
maandag 19 oktober 2020 om 08:19
Wat mij heel erg helpt is om er bewust bij stil te staan dat als iemand mij hulp aanbiedt dat dat is omdat hij/zij mij graag wil helpen, anders was het niet aangeboden.
Als je een leuk lief mens bent dan helpen vrienden/familie (over het algemeen) graag als ze zo jouw leven een beetje makkelijker kunnen maken.
Ik weet natuurlijk niet hoe beperkt je ben maar misschien helpt het jezelf om voor lekker eten te zorgen tijdens het verbouwen, je maakt je klussers blij en voelt jezelf meer betrokken bij het werk.
Als je een leuk lief mens bent dan helpen vrienden/familie (over het algemeen) graag als ze zo jouw leven een beetje makkelijker kunnen maken.
Ik weet natuurlijk niet hoe beperkt je ben maar misschien helpt het jezelf om voor lekker eten te zorgen tijdens het verbouwen, je maakt je klussers blij en voelt jezelf meer betrokken bij het werk.
maandag 19 oktober 2020 om 08:28
Laat het idee los dat je iets terug moet doen, en zeker het idee dat het gelijkwaardig moet zijn. Het is geen ruilhandel.
Als iedereen soms iets voor een ander doet is het goed. Ik doe iets voor de buurvrouw, die doet iets voor haar zus, zus helpt haar dochter en op de lange termijn komt het terug bij mij. Tenminste als je dat zo kunt/wilt zien.
Verder kun je leren inzien dat als je schoonmoeder je huis schoonmaakt dat net zo belangrijk kan zijn dan als jij een keer meegaat naar het ziekenhuis met haar. Denk niet in vergelijking van uren of de zwaarheid van een taak, maar in het belang van de ander.
Als iedereen soms iets voor een ander doet is het goed. Ik doe iets voor de buurvrouw, die doet iets voor haar zus, zus helpt haar dochter en op de lange termijn komt het terug bij mij. Tenminste als je dat zo kunt/wilt zien.
Verder kun je leren inzien dat als je schoonmoeder je huis schoonmaakt dat net zo belangrijk kan zijn dan als jij een keer meegaat naar het ziekenhuis met haar. Denk niet in vergelijking van uren of de zwaarheid van een taak, maar in het belang van de ander.
maandag 19 oktober 2020 om 08:36
Dit is ook zo enorm waar. Als ik denk aan mijn oom en tante die doen zoveel voor mij op financieel gebied maar zeker ook psychisch. Vaak daar slapen, mee naar moeilijke gesprekken, bezwaarbrieven schrijven, meedenken, behangen, kleine klusjes, mee uit eten nemen, enz.Andersom schreef: ↑19-10-2020 08:28Laat het idee los dat je iets terug moet doen, en zeker het idee dat het gelijkwaardig moet zijn. Het is geen ruilhandel.
Als iedereen soms iets voor een ander doet is het goed. Ik doe iets voor de buurvrouw, die doet iets voor haar zus, zus helpt haar dochter en op de lange termijn komt het terug bij mij. Tenminste als je dat zo kunt/wilt zien.
Verder kun je leren inzien dat als je schoonmoeder je huis schoonmaakt dat net zo belangrijk kan zijn dan als jij een keer meegaat naar het ziekenhuis met haar. Denk niet in vergelijking van uren of de zwaarheid van een taak maar in het belang van de ander.
Ik kan dat nooit teruggeven maar hun zijn juist heel erg blij als ik op verjaardagen van hun de visite verzorg met eten en drinken, hapjes op tafel zet, de deur open enzo. Mijn oom vind de kerstboom vreselijk en helpt dan ook niet mee. Mijn tante vraagt dan of ik mee wil helpen opzetten en indien mogelijk doe ik dat dan ook. Lukt het een jaar niet ivm geen tijd of niet toe in staat, ook geen probleem.
Laatst had mijn tante iets gebroken toen hebben mijn zussen en ik een bos bloemen gestuurd. Kleine moeite maar we kregen direct een foto en een bedankje, ze vond het zo fijn.
Liggen de verhoudingen sec gezien scheef? Ongetwijfeld maar ik weet zeker dat dit geen enkel probleem is voor onze band.
Het belang ligt even zwaar.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
maandag 19 oktober 2020 om 08:36
apiejapie schreef: ↑19-10-2020 08:09Dat zou ik echt verschrikkelijk vinden, als mensen op een gegeven moment zo over mij zouden denken. Zelf achteroverleunen en de ander je werk op laten knappen: ik snap het werkelijk niet (al zie ik het echt wel gebeuren). Misschien omdat ik daar zo'n aversie tegen heb, dat het me niet gaat gebeuren, maar ergens zit de angst dat mensen me zo zien.
Mij ook. En toch weet ik in mijn hoofd dat het niet realistisch is om dat te denken omdat dat niet snel gaat gebeuren. Men kan echt wel onderscheiden wie echt hulp nodig heeft en wie een profiteur is.
Mijn tip is: blijf dit uitspreken, en ook hoe moeilijk je het vindt maar blijf het wel aannemen. Uiteindelijk zul je er alleen maar een fijner persoon van worden wanneer de nodige aanpassingen zijn aangebracht en alles achter de rug is, kun je iedereen bedanken en aandacht geven. Men zal je ook dankbaar zijn dat je hen toelaat bij zo iets belangrijks.
maandag 19 oktober 2020 om 08:39
Het ligt er aan hoeveel onzichtbare en zichtbare voorwaarden aan die hulp vastkleven.
Als een vriendin me aanbiedt om me te helpen in huis of een vriend aanbiedt om lampjes voor me op te hangen o.i.d. graag ! Maar dan wel op mijn voorwaarden.
Ik heb ook een moeder die hulp opdringt en zelf denkt te kunnen bepalen waar ik mee geholpen ben. Kortom de dingen waar ik me dan aan stoor blijven liggen en ondertussen kan ik in mijn eigen huis niks meer vinden omdat zij me 'geholpen' heeft.
Ik vind het al vierkant kut dat mijn gezondheid dusdanig is dat ik het vaak zonder hulp niet helemaal lekker red, en als iemand dan ook nog dingen gaat doen die je niet wil dan zit ik nog liever in de shit dan dat diegene komt helpen.
Als een vriendin me aanbiedt om me te helpen in huis of een vriend aanbiedt om lampjes voor me op te hangen o.i.d. graag ! Maar dan wel op mijn voorwaarden.
Ik heb ook een moeder die hulp opdringt en zelf denkt te kunnen bepalen waar ik mee geholpen ben. Kortom de dingen waar ik me dan aan stoor blijven liggen en ondertussen kan ik in mijn eigen huis niks meer vinden omdat zij me 'geholpen' heeft.
Ik vind het al vierkant kut dat mijn gezondheid dusdanig is dat ik het vaak zonder hulp niet helemaal lekker red, en als iemand dan ook nog dingen gaat doen die je niet wil dan zit ik nog liever in de shit dan dat diegene komt helpen.
maandag 19 oktober 2020 om 08:41
maandag 19 oktober 2020 om 08:54
Eggo schreef: ↑19-10-2020 08:39Het ligt er aan hoeveel onzichtbare en zichtbare voorwaarden aan die hulp vastkleven.
Als een vriendin me aanbiedt om me te helpen in huis of een vriend aanbiedt om lampjes voor me op te hangen o.i.d. graag ! Maar dan wel op mijn voorwaarden.
Ik heb ook een moeder die hulp opdringt en zelf denkt te kunnen bepalen waar ik mee geholpen ben. Kortom de dingen waar ik me dan aan stoor blijven liggen en ondertussen kan ik in mijn eigen huis niks meer vinden omdat zij me 'geholpen' heeft.
Ik vind het al vierkant kut dat mijn gezondheid dusdanig is dat ik het vaak zonder hulp niet helemaal lekker red, en als iemand dan ook nog dingen gaat doen die je niet wil dan zit ik nog liever in de shit dan dat diegene komt helpen.
Ik denk dat je het minder boot bedoelt dan dat het er staat. Klopt dat?
Mijn schoonouders hebben dat namelijk ook, ze vragen hulp en dan moet het hun voorwaarden. Hebben ze zelf niet eens door misschien maar die voorwaarden zijn best irritant.
Voorbeeld: ze bellen of man een paar nieuwe lampen kan ophangen (ze zijn pas verhuisd). Man biedt aan dat dat binnenkort wel op vrijdag kan want dat is zijn wekelijkse vrije dag. Voordat hij een datum kan noemen komt de verwachting dat hij er dan vroeg moet zijn want dan hangen de lampen voordat schoonmoeder gaat stofzuigen want dat doet ze altijd om 10:00 uur. En eigenlijk verwachten ze dus dat man gewoon morgen komt.
Geduld en rekening houden met onze mogelijkheden zit er niet meer bij.
maandag 19 oktober 2020 om 09:12
Dank voor jouw reactie, lollypopje. Dat is wel een mooi vergelijk ja. Ik ga erover nadenkenlollypopje schreef: ↑19-10-2020 08:17Zou je iemand die op je verjaardag komt met een kadootje dat je mooi vind weg sturen en zeggen "dat hoef ik niet?"
Hoe zou dat zijn voor die persoon?
Hoe zou jij het vinden als iemand dat bij jou doet?
Eigenlijk is dit niet veel anders. Iemand biedt jou met veel liefde aan, wat jij graaf wilt hebben, en jij stuurt ze weg.
Ik ben mij er ook van bewust dat hulp aannemen, laat staan vragen, moeilijk is. Ik heb het ook moeten leren. Maar misschien helpt dit om het anders te gaan zien
maandag 19 oktober 2020 om 09:14
Ik twijfel zeker niet aan hun intenties en weet gewoon zeker dat ze mij/ons graag helpen. Het zit dan ook niet bij de ander, maar echt bij mezelf.stellar schreef: ↑19-10-2020 08:19Wat mij heel erg helpt is om er bewust bij stil te staan dat als iemand mij hulp aanbiedt dat dat is omdat hij/zij mij graag wil helpen, anders was het niet aangeboden.
Als je een leuk lief mens bent dan helpen vrienden/familie (over het algemeen) graag als ze zo jouw leven een beetje makkelijker kunnen maken.
Ik weet natuurlijk niet hoe beperkt je ben maar misschien helpt het jezelf om voor lekker eten te zorgen tijdens het verbouwen, je maakt je klussers blij en voelt jezelf meer betrokken bij het werk.
Uiteraard doe ik wat ik kan, maar voelt onevenredig in verhouding tot wat zij voor mij doen.
maandag 19 oktober 2020 om 09:21
Dat is ook hoe ik het jaren gedaan heb. Mijn rolstoel maakt het voor anderen zichtbaar, maar voor mezelf geldt nog vaak de mentaliteit "kom op, met wat doorzettingsvermogen kom je een heel eind". Maar medisch gezien moet er nu verbouwd worden, ik heb niet de handigheid en de lichamelijke kracht niet om dat te doen. Mijn man kan veel, maar alleen een hele verbouwing gaat gewoon niet. En financieel ontbreken de middelen om alles te laten doen. Bovendien weet ik dat mensen om ons heen ons liever helpen en daarmee geld besparen dan dat ik nog jarenlang risico loop door de trap op te moeten, totdat we voldoende gespaard hebben. Kortom, het ligt echt aan mijn gevoel, totaal niet aan anderen.tv-icoon schreef: ↑19-10-2020 08:19Ik denk dat ik dan iemand betaal. Ik kan overigens nog steeds ruimschoots voor mezelf zorgen. Soms heb ik gruwelijk pijn als ik koffie wil zetten of naar de wc moet maar als ik maar genoeg trek in koffie heb dan kom ik wel naar de keuken.
Als ik naar bed wil poets ik ook nog steeds mijn tanden.
Ik doe heel erg mijn best om de indruk te wekken dat alles kits is maar soms ga ik vreselijk kreupelen om bepaalde spieren te ontwijken.
Hulp vragen zou dus heel raar aankomen. Onlangs heb ik kreupelend en wel mijn huis zo goed als verbouwd. Lijkt mij niet dat ik dan nu geloofwaardig om hulp zou kunnen vragen. Ik vraag mezelf af: om wat voor soort discomfort vraag je hulp? Ik ben daar niet over uit. Bepaalde dingen kan ik desnoods kruipend doen. Of alleen als je weer eens de Action van binnen wil bekijken? Maar ja dan kan ik desnoods een taxi laten komen.
Nog niet zo lang geleden kwam ik iemand tegen die vroeg of ik een pakketje voor haar kon afleveren. Die persoon zag dus kennelijk niets aan mij. Wat geschrokken (want ik kon het niet opbrengen om dat stukje om te lopen) antwoordde ik: nee, sorry, en sindsdien groet ze me niet meer. Ik heb het maar zo gelaten.
maandag 19 oktober 2020 om 09:22
Mooi, en zo waar! Alleen lijkt het alsof ik voel dat die cirkel bij mij stopt of zo. Weet dat dat niet klopt, maar belangeloos iets aannemen zit me echt dwars.Andersom schreef: ↑19-10-2020 08:28Laat het idee los dat je iets terug moet doen, en zeker het idee dat het gelijkwaardig moet zijn. Het is geen ruilhandel.
Als iedereen soms iets voor een ander doet is het goed. Ik doe iets voor de buurvrouw, die doet iets voor haar zus, zus helpt haar dochter en op de lange termijn komt het terug bij mij. Tenminste als je dat zo kunt/wilt zien.
Verder kun je leren inzien dat als je schoonmoeder je huis schoonmaakt dat net zo belangrijk kan zijn dan als jij een keer meegaat naar het ziekenhuis met haar. Denk niet in vergelijking van uren of de zwaarheid van een taak, maar in het belang van de ander.
maandag 19 oktober 2020 om 09:24
Klinkt als een prachtige verhouding!! Bedankt voor het delen van je verhaal. Denk dat anderen het ook zo willen, bij mij zoals jij bij je oom en tante. Ga proberen me er meer voor open te stellen. Want jouw verhaal klinkt als dat de band er alleen maar mooier door geworden is.IBIopviva schreef: ↑19-10-2020 08:36Dit is ook zo enorm waar. Als ik denk aan mijn oom en tante die doen zoveel voor mij op financieel gebied maar zeker ook psychisch. Vaak daar slapen, mee naar moeilijke gesprekken, bezwaarbrieven schrijven, meedenken, behangen, kleine klusjes, mee uit eten nemen, enz.
Ik kan dat nooit teruggeven maar hun zijn juist heel erg blij als ik op verjaardagen van hun de visite verzorg met eten en drinken, hapjes op tafel zet, de deur open enzo. Mijn oom vind de kerstboom vreselijk en helpt dan ook niet mee. Mijn tante vraagt dan of ik mee wil helpen opzetten en indien mogelijk doe ik dat dan ook. Lukt het een jaar niet ivm geen tijd of niet toe in staat, ook geen probleem.
Laatst had mijn tante iets gebroken toen hebben mijn zussen en ik een bos bloemen gestuurd. Kleine moeite maar we kregen direct een foto en een bedankje, ze vond het zo fijn.
Liggen de verhoudingen sec gezien scheef? Ongetwijfeld maar ik weet zeker dat dit geen enkel probleem is voor onze band.
Het belang ligt even zwaar.
maandag 19 oktober 2020 om 09:36
Met die voorwaarden bedoel ik dat de ander aan mij vraagt waar ik hulp bij nodig heb. En niet hier binnen walst, in mijn prive spullen gaat zitten en ineens mijn laatjes en mijn keuken gaat opruimen terwijl ik zelf in gedachte heb dat ik enorm ben geholpen met het zemen van de ramen en het wegwerken van de was.
"kan ik je ergens mee helpen" in plaats van "ik kom aankomend weekend helpen en ik doe x y en z want IK vind dat het nodig is" en dan vervolgens gaan lopen bemoeien met dingen waar ik zelf wel over kan beslissen.
"kan ik je ergens mee helpen" in plaats van "ik kom aankomend weekend helpen en ik doe x y en z want IK vind dat het nodig is" en dan vervolgens gaan lopen bemoeien met dingen waar ik zelf wel over kan beslissen.
maandag 19 oktober 2020 om 09:47
Eggo schreef: ↑19-10-2020 09:36Met die voorwaarden bedoel ik dat de ander aan mij vraagt waar ik hulp bij nodig heb. En niet hier binnen walst, in mijn prive spullen gaat zitten en ineens mijn laatjes en mijn keuken gaat opruimen terwijl ik zelf in gedachte heb dat ik enorm ben geholpen met het zemen van de ramen en het wegwerken van de was.
"kan ik je ergens mee helpen" in plaats van "ik kom aankomend weekend helpen en ik doe x y en z want IK vind dat het nodig is" en dan vervolgens gaan lopen bemoeien met dingen waar ik zelf wel over kan beslissen.
ik snap hem, jij wil bepalen welke hulp nodig is, en dat is je goed recht.
maandag 19 oktober 2020 om 09:49
maandag 19 oktober 2020 om 10:27
Dat is erg vervelend Inderdaad. Bovendien onfatsoenlijk, want de ander plaats zich daarmee boven jou. Die ander wil bepalen dat wat jij doet dus niet goed is en wat die doet wél goed zou zijn. Jouw huis, jouw leven, jouw grenzenEggo schreef: ↑19-10-2020 09:36Met die voorwaarden bedoel ik dat de ander aan mij vraagt waar ik hulp bij nodig heb. En niet hier binnen walst, in mijn prive spullen gaat zitten en ineens mijn laatjes en mijn keuken gaat opruimen terwijl ik zelf in gedachte heb dat ik enorm ben geholpen met het zemen van de ramen en het wegwerken van de was.
"kan ik je ergens mee helpen" in plaats van "ik kom aankomend weekend helpen en ik doe x y en z want IK vind dat het nodig is" en dan vervolgens gaan lopen bemoeien met dingen waar ik zelf wel over kan beslissen.
maandag 19 oktober 2020 om 10:34
Precies dit. Van dit soort 'hulp' voel ik me alleen maar hulpelozer eigenlijk. Dus die hulp weiger ik. Oprechte hulp niet, die is meer dan welkom.
