
In Relaties snel 'zwak, ander pleasen en zelfs wanhopig'
zondag 12 januari 2020 om 23:39
Hi Lieve Mensen,
Ik heb iets waar ik graag wat andere adviezen, meningen of perspectieven op zou willen krijgen.
Het heeft deels met 'Relaties' te maken, maar vooral ook met mezelf en mijn eigen 'Psyche'. Vandaar dat ik hier het topic open.
Ik heb niet veel relaties gehad, maar na het (desastreus) mislopen van mijn meest recente relatie, ben ik toch gaan nadenken over wat ik zelf fout aanpak en wat ik het meest jammer vind als ik terug kijk op eerdere relaties. Het gaat eigenlijk maar slechts om 2 serieuze relaties die ik heb gehad (ben nu 25 jaar oud). Waarvan er een was toen ik rond de 15 jaar oud was en de ander startte toen ik 17 jaar oud was en liep eigenlijk door tot recent (een knipperlicht relatie of eerder contact, niet zo zeer meer serieuze relatie de laatste paar jaar).
Edit:
Ik ga ook zeker de komende tijd geen relatie meer aan met iemand, want gezien dit verleden lijkt het mij zeer ongeschikt om mijzelf in zo'n positie te gaan plaatsen. Dus ik probeer zeker eerst aan mezelf te gaan werken.
Heeft iemand iets soortgelijks als dit gehad en praktisch advies van bepaalde stappen die ik kan ondernemen om mijzelf te ontwikkelen?
Ik heb iets waar ik graag wat andere adviezen, meningen of perspectieven op zou willen krijgen.
Het heeft deels met 'Relaties' te maken, maar vooral ook met mezelf en mijn eigen 'Psyche'. Vandaar dat ik hier het topic open.
Ik heb niet veel relaties gehad, maar na het (desastreus) mislopen van mijn meest recente relatie, ben ik toch gaan nadenken over wat ik zelf fout aanpak en wat ik het meest jammer vind als ik terug kijk op eerdere relaties. Het gaat eigenlijk maar slechts om 2 serieuze relaties die ik heb gehad (ben nu 25 jaar oud). Waarvan er een was toen ik rond de 15 jaar oud was en de ander startte toen ik 17 jaar oud was en liep eigenlijk door tot recent (een knipperlicht relatie of eerder contact, niet zo zeer meer serieuze relatie de laatste paar jaar).
Edit:
Ik ga ook zeker de komende tijd geen relatie meer aan met iemand, want gezien dit verleden lijkt het mij zeer ongeschikt om mijzelf in zo'n positie te gaan plaatsen. Dus ik probeer zeker eerst aan mezelf te gaan werken.
Heeft iemand iets soortgelijks als dit gehad en praktisch advies van bepaalde stappen die ik kan ondernemen om mijzelf te ontwikkelen?
anoniem_394641 wijzigde dit bericht op 19-01-2020 21:21
72.42% gewijzigd

maandag 13 januari 2020 om 07:43
Je klinkt erg onzeker en met weinig eigenwaarde. Je zoekt bij die mannen iets wat je eigelijk beter bij jezelf kunt ontwikkelen. Zelfvertrouwen, zelfrespect en weten waar jouw wensen en grenzen liggen (en daar dan ook naar handelen).
Het lijkt me heel verstandig als je een professional zoekt die je kan helpen onderzoeken waar deze keuzes vandaan komen en hoe je betere keuzes kunt maken.
Een goede eerste stap is dit bespreken met je huisarts. Zij of hij kan je dan doorverwijzen.
Het lijkt me heel verstandig als je een professional zoekt die je kan helpen onderzoeken waar deze keuzes vandaan komen en hoe je betere keuzes kunt maken.
Een goede eerste stap is dit bespreken met je huisarts. Zij of hij kan je dan doorverwijzen.

maandag 13 januari 2020 om 07:44
Ik heb het idee dat je het wel erg groot maakt. Twee relaties gehad die niet leuk waren, waarvan een in de puberteit. In je puberteit doe je sowieso stomme dingen, die is daarvoor, uitvinden wat je niet wilt. Dat heb je dus gedaan, heel goed.
Gewoon volgende keer een leuk persoon uitkiezen. Daar zou ik je energie in stoppen, niet in zelfhulpboeken en therapeuten.
Gewoon volgende keer een leuk persoon uitkiezen. Daar zou ik je energie in stoppen, niet in zelfhulpboeken en therapeuten.
maandag 13 januari 2020 om 08:57
Je denkt er wel heel erg over na, dat valt mij als eerste op. Verder denk ik dat je nog heel jong bent. In elk geval was je bij je eerste relatie heel jong en kón je nog helemaal niet weten wat je wel en niet fijn vond. Ideaal is als je dat samen met je vriend kunt ontdekken, maar als je een onprettig persoon treft (zoals door anderen ook al geconstateerd werd) is dat heel lastig, zeker op die leeftijd.
Ik had ook te jong een vriend die te oud en te ervaren voor mij was en ben ook in heel veel dingen meegegaan waar ik eigenlijk nog niet aan toe was. Dat zegt meer over de klootzak waar ik mee was, die gewoon van de situatie geprofiteerd heeft, dan over mij. Nu ben ik ouder en wijzer.
Mijn tip (naast al het bovenstaande): niet teveel over je verleden nadenken, oefenen met 'nee' zeggen en naar je eigen gevoel luisteren. Er is niks mis met je.
Ik had ook te jong een vriend die te oud en te ervaren voor mij was en ben ook in heel veel dingen meegegaan waar ik eigenlijk nog niet aan toe was. Dat zegt meer over de klootzak waar ik mee was, die gewoon van de situatie geprofiteerd heeft, dan over mij. Nu ben ik ouder en wijzer.
Mijn tip (naast al het bovenstaande): niet teveel over je verleden nadenken, oefenen met 'nee' zeggen en naar je eigen gevoel luisteren. Er is niks mis met je.

BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds

maandag 13 januari 2020 om 09:10
Nou, eigenlijk dit. Je hebt twee relaties gehad. Beide niet geweldig. Je weet te omschrijven wat je in ieder geval niet meer wil. Dat heet leren, jezelf ontwikkelen.Betonrot schreef: ↑13-01-2020 07:44Ik heb het idee dat je het wel erg groot maakt. Twee relaties gehad die niet leuk waren, waarvan een in de puberteit. In je puberteit doe je sowieso stomme dingen, die is daarvoor, uitvinden wat je niet wilt. Dat heb je dus gedaan, heel goed.
Gewoon volgende keer een leuk persoon uitkiezen. Daar zou ik je energie in stoppen, niet in zelfhulpboeken en therapeuten.
Je gebruikt de term desastreus. Dat vind ik opvallend. Je benoemt het als 'je verleden'. En natuurlijk is alles wat achter je ligt je verleden, maar maak je het niet erg dramatisch?
Je bent jong, je hebt ervaringen opgedaan die je niet wil herhalen, dat is het leven.

maandag 13 januari 2020 om 09:37
Je klinkt ook wel alsof je weinig leuks op je pad hebt gekregen.
Het leven is maar deels maakbaar hé, wie je uitkiest op je 15e en dan wat soms doen is niet tot op de dag van vandaag iets om je voor te schamen.
Ik liep op mijn 15e met een drugsverslaafde rond die de raarste dingen deed en ik dacht dat dat liefde was.
Ik heb daarna mannen en jongens getroffen die rustig zeiden van 'hoeft niet', 'doe eens niet zo gek' toen ik zielsgelukkig was met de simpelste dingen omdat jongen 1 alles zo moeilijk en lastig vond.
Het is nu goed dat je je realiseert dat je meer kan verwachten.
Bedenk voor jezelf wat je wenst. Ik ben in therapie gegaan om hierachter te komen omdat ik wel erg weinig wensen had en een vriend had gehad die daar niet mee kon omgaan.
Maar echt, jezelf zo rot voelen terwijl je er niet om hebt gevraagd, nee.
Deze mannen waren natuurlijk ook gewoon eikels en zo zijn heel veel mannen gewoon niet.
Dus bij de eerste actie, niet luisteren naar wat zo iemand zegt of je een reden aan laten praten waarom dit jouw schuld is, maar puur kijken wat hij doet.
Jij verdient net als ieder ander liefde en normaal gedrag. Laat je niet aanpraten dat het je eigen schuld is dat je dat niet krijgt, maar bescherm jezelf vanaf nu wel.
Het leven is maar deels maakbaar hé, wie je uitkiest op je 15e en dan wat soms doen is niet tot op de dag van vandaag iets om je voor te schamen.
Ik liep op mijn 15e met een drugsverslaafde rond die de raarste dingen deed en ik dacht dat dat liefde was.
Ik heb daarna mannen en jongens getroffen die rustig zeiden van 'hoeft niet', 'doe eens niet zo gek' toen ik zielsgelukkig was met de simpelste dingen omdat jongen 1 alles zo moeilijk en lastig vond.
Het is nu goed dat je je realiseert dat je meer kan verwachten.
Bedenk voor jezelf wat je wenst. Ik ben in therapie gegaan om hierachter te komen omdat ik wel erg weinig wensen had en een vriend had gehad die daar niet mee kon omgaan.
Maar echt, jezelf zo rot voelen terwijl je er niet om hebt gevraagd, nee.
Deze mannen waren natuurlijk ook gewoon eikels en zo zijn heel veel mannen gewoon niet.
Dus bij de eerste actie, niet luisteren naar wat zo iemand zegt of je een reden aan laten praten waarom dit jouw schuld is, maar puur kijken wat hij doet.
Jij verdient net als ieder ander liefde en normaal gedrag. Laat je niet aanpraten dat het je eigen schuld is dat je dat niet krijgt, maar bescherm jezelf vanaf nu wel.

maandag 13 januari 2020 om 11:53
Bedankt voor de reacties!
Het klopt inderdaad dat ik het wellicht groter maak dan het is, maar dat komt omdat ik toch een patroon herken en graag in de toekomst liever zulke relaties wil voorkomen of op zijn minst sneller herkennen en beëindigen.
Ik ga sowieso ook niet meer daten, tot ik inderdaad beter in mijn eigen schoenen sta. Dat zeker.
Ook heeft de tweede persoon over wie ik het had nog mijn e-mail adres. Daarmee heb ik het contact niet geheel verbroken. Wel heel lang nog nadat het uit was 'moeite' gedaan, geprobeerd gesprekken met hem te voeren, omdat hij zei dat hij dacht dat we wel een kans hadden en hij er samen met mij uit wilde komen. Dit deed hij dan vervolgens nooit en hij had het altijd te druk. Dan probeerde ik ook nog best lang in gesprek met hem erover te gaan over waarom hij aan de ene kant verteld 'het een kans te willen geven' en dan zelf vervolgens niks doet en sowieso nooit tijd kan maken. Dat het dan beter is om er gewoon van af te zien. Dat vond hij dan weer telkens niet en zo bleef ik eigenlijk telkens alsnog mijn best doen om er iets van te maken. Hoe dan ook, na dit hele gedoe, kijk ik toch nog wel soms in mijn inbox en vind ik het alsnog enorm jammer altijd dat hij dan niets gestuurd heeft en alsnog blijf ik het een beetje verwachten, omdat hij het wel daadwerkelijk ook erg druk heeft met zijn opleiding.
Ik herken wel dat hij eigenlijk niet zo veel om mij lijkt te geven, ik zie ook wel in dat het beter zou zijn als ik erover stop na te denken. Maar toch voelt het alsof ik hier een beetje in vast zit, omdat ik toch nog die hoop heb dat hij wel weer contact zou zoeken en moeite zou gaan doen daarvoor. Aan de andere kant heb ik ook heel erg het gevoel dat dit juist erg zou zijn, áls dat zou gebeuren, omdat hij totaal niet geschikt lijkt voor mij gezien al die incidenten van de tijd dat we wél een (knipperlicht) relatie hadden, waarbij onze persoonlijkheden niet echt lijken te passen (ik te gevoelig). Dus zelfs na dit alles, twijfel ik vaak nog over of hij wel zo'n onprettig persoon was of dat ik juist overdreef en dat soort dingen. Ook zou hij niet eens zo heel veel hoeven doen, gewoon letterlijk wat meer communiceren, dan zou ik hem waarschijnlijk al gelijk weer willen. Dus hoewel ik wel scherp heb dat ik niet in zulke situaties geplaatst wil worden met zo'n man die telkens zo'n naar onderbuik gevoel geeft, zit ik niet echt op een plek waarbij ik duidelijk 'nee' kan zeggen tegen hem. Hoewel dat dus niet eens ter sprake is per se, gezien hij sowieso meer bezig is met zichzelf en nauwelijks contact zoekt.
Het klopt ook dat ik er inderdaad heel veel over na blijf denken. Een startpunt zou inderdaad zijn om daarmee te stoppen. Probeer ik ook, lukt ook wel steeds wat beter, al gaat het wel vrij langzaam.
Bedankt voor de reacties in ieder geval : )
Het klopt inderdaad dat ik het wellicht groter maak dan het is, maar dat komt omdat ik toch een patroon herken en graag in de toekomst liever zulke relaties wil voorkomen of op zijn minst sneller herkennen en beëindigen.
Ik ga sowieso ook niet meer daten, tot ik inderdaad beter in mijn eigen schoenen sta. Dat zeker.
Ook heeft de tweede persoon over wie ik het had nog mijn e-mail adres. Daarmee heb ik het contact niet geheel verbroken. Wel heel lang nog nadat het uit was 'moeite' gedaan, geprobeerd gesprekken met hem te voeren, omdat hij zei dat hij dacht dat we wel een kans hadden en hij er samen met mij uit wilde komen. Dit deed hij dan vervolgens nooit en hij had het altijd te druk. Dan probeerde ik ook nog best lang in gesprek met hem erover te gaan over waarom hij aan de ene kant verteld 'het een kans te willen geven' en dan zelf vervolgens niks doet en sowieso nooit tijd kan maken. Dat het dan beter is om er gewoon van af te zien. Dat vond hij dan weer telkens niet en zo bleef ik eigenlijk telkens alsnog mijn best doen om er iets van te maken. Hoe dan ook, na dit hele gedoe, kijk ik toch nog wel soms in mijn inbox en vind ik het alsnog enorm jammer altijd dat hij dan niets gestuurd heeft en alsnog blijf ik het een beetje verwachten, omdat hij het wel daadwerkelijk ook erg druk heeft met zijn opleiding.
Ik herken wel dat hij eigenlijk niet zo veel om mij lijkt te geven, ik zie ook wel in dat het beter zou zijn als ik erover stop na te denken. Maar toch voelt het alsof ik hier een beetje in vast zit, omdat ik toch nog die hoop heb dat hij wel weer contact zou zoeken en moeite zou gaan doen daarvoor. Aan de andere kant heb ik ook heel erg het gevoel dat dit juist erg zou zijn, áls dat zou gebeuren, omdat hij totaal niet geschikt lijkt voor mij gezien al die incidenten van de tijd dat we wél een (knipperlicht) relatie hadden, waarbij onze persoonlijkheden niet echt lijken te passen (ik te gevoelig). Dus zelfs na dit alles, twijfel ik vaak nog over of hij wel zo'n onprettig persoon was of dat ik juist overdreef en dat soort dingen. Ook zou hij niet eens zo heel veel hoeven doen, gewoon letterlijk wat meer communiceren, dan zou ik hem waarschijnlijk al gelijk weer willen. Dus hoewel ik wel scherp heb dat ik niet in zulke situaties geplaatst wil worden met zo'n man die telkens zo'n naar onderbuik gevoel geeft, zit ik niet echt op een plek waarbij ik duidelijk 'nee' kan zeggen tegen hem. Hoewel dat dus niet eens ter sprake is per se, gezien hij sowieso meer bezig is met zichzelf en nauwelijks contact zoekt.
Het klopt ook dat ik er inderdaad heel veel over na blijf denken. Een startpunt zou inderdaad zijn om daarmee te stoppen. Probeer ik ook, lukt ook wel steeds wat beter, al gaat het wel vrij langzaam.
Bedankt voor de reacties in ieder geval : )

maandag 13 januari 2020 om 12:15
Weet je, dat twijfelen, dat komt door dat soort relaties.
Je weet zelf heel goed wat je wilt en wat goed voor je is. Alleen je hebt zo'n mafkees naast je gehad die recht lult wat krom is. Daardoor ga je aan je zelf twijfelen. Niet doen: jij bent niet degene die gek is.
Maak je los. Vertrouw op jezelf.
Je weet zelf heel goed wat je wilt en wat goed voor je is. Alleen je hebt zo'n mafkees naast je gehad die recht lult wat krom is. Daardoor ga je aan je zelf twijfelen. Niet doen: jij bent niet degene die gek is.
Maak je los. Vertrouw op jezelf.

maandag 13 januari 2020 om 12:16
Het zijn vervelende dingen die je hebt meegemaakt, en zoals je leest ben je niet de enige. Heel veel van ons hebben wel eens een relatie meegemaakt waarin we over grenzen lieten gaan, of ons lieten behandelen op een ongezonde manier.
Het is goed dat je inziet dat je het anders wil. En tegelijkertijd ben ik het wel met anderen eens: maak er niet te snel een psychische aandoening van. Je gebruikt hulpverlenersjargon en daarmee praat je jezelf mogelijk aan dat er iets mis is met je.
Nou weet ik niet hoe het verder met je gaat en wat je allemaal hebt meegemaakt, maar verkeren met twee hufters wil niet zeggen dat je een aandoening hebt. Het kunnen ook gewoon levensproblemen zijn. Net zoals mensen soms een tijd hun draai niet kunnen vinden in werk of opleiding.
Verwacht ook niet dat met het inzicht het ineens allemaal goedkomt. Vallen en opstaan, en goed leren herkennen wat aardige mannen zijn en welke niet
.
Het is goed dat je inziet dat je het anders wil. En tegelijkertijd ben ik het wel met anderen eens: maak er niet te snel een psychische aandoening van. Je gebruikt hulpverlenersjargon en daarmee praat je jezelf mogelijk aan dat er iets mis is met je.
Nou weet ik niet hoe het verder met je gaat en wat je allemaal hebt meegemaakt, maar verkeren met twee hufters wil niet zeggen dat je een aandoening hebt. Het kunnen ook gewoon levensproblemen zijn. Net zoals mensen soms een tijd hun draai niet kunnen vinden in werk of opleiding.
Verwacht ook niet dat met het inzicht het ineens allemaal goedkomt. Vallen en opstaan, en goed leren herkennen wat aardige mannen zijn en welke niet


maandag 13 januari 2020 om 12:21
lenova schreef: ↑13-01-2020 11:53geprobeerd gesprekken met hem te voeren, omdat hij zei dat hij dacht dat we wel een kans hadden en hij er samen met mij uit wilde komen. Dit deed hij dan vervolgens nooit en hij had het altijd te druk. Dan probeerde ik ook nog best lang in gesprek met hem erover te gaan over waarom hij aan de ene kant verteld 'het een kans te willen geven' en dan zelf vervolgens niks doet en sowieso nooit tijd kan maken.
Een tip in elk geval: ga af op wat een man doet. Niet op wat hij zegt. Als hij nooit tijd voor je heeft ben je geen prioriteit, ongeacht wat voor verhalen hij ophangt (behalve als hij in het ziekenhuis ligt of zo). En stop met eindeloos onderhandelen daarover.
Vraag je bij acties van mannen af: vind ik dit een aardige actie? Zo nee, handel ernaar. Dat wil niet zeggen dat je het meteen moet uitmaken als een actie je niet bevalt, maar stel grenzen. Als iemand je laat wachten in de kou, ga je weg. Dat soort dingen. En als hij het blijft doen of hij verwijt je dat je weg bent gegaan, dan weet je dat het geen aardige man is. Ongeacht hoeveel lieve woordjes hij in je oren fluistert. Lieve woordjes kosten namelijk niks.
maandag 13 januari 2020 om 12:34
Dat is inderdaad best behulpzaam. Bedankt! Alleen de man over wie ik het had, die heeft nu het excuus dat hij 3 jaar lang in het buitenland is voor zijn opleiding (hooguit komt hij eens of twee maal per jaar naar Nederland) en vlak voor hij weg ging zei hij dingen als 'We kunnen weer een team worden, We gaan dagelijks praten, Samen komen we eruit, Jij kan naar mij komen met de vliegtuig' dat soort dingen. Terwijl hij overigens wel wist, doordat ik er erg transparant over was, dat ik een vrij lastige emotionele tijd achter de rug had en nog mee zat dat mijn zus erg ziek geworden was en dat heeft een enorme impact op mij en mijn ouders gehad. Zo erg dat ze best vaak ook in een isoleercel in het ziekenhuis werd gestopt, omdat ze vrij erge schizofrenie had. Gebeurde vrij plotseling allemaal voor mij en mijn ouders. Hiermee steunde hij mij ook nooit, nooit met hem kunnen praten erover, want hij had het dus vaak te druk. Hoe dan ook; hij wist dat ik niet per se op de meest geweldige plek zat en ik vertelde dit hem ook, dus ik zei toen ook van 'Ja, weet je, eigenlijk lijkt dit mij niet zo slim, want ik heb het best lastig en je was er al nooit echt en ik betwijfel of je er nu wel gaat zijn' (iets in deze trant) en daarop kreeg ik dus al die loze beloftes te horen en geloofde ik het ook nog.Fluithaas schreef: ↑13-01-2020 12:21Een tip in elk geval: ga af op wat een man doet. Niet op wat hij zegt. Als hij nooit tijd voor je heeft ben je geen prioriteit, ongeacht wat voor verhalen hij ophangt (behalve als hij in het ziekenhuis ligt of zo). En stop met eindeloos onderhandelen daarover.
Vraag je bij acties van mannen af: vind ik dit een aardige actie? Zo nee, handel ernaar. Dat wil niet zeggen dat je het meteen moet uitmaken als een actie je niet bevalt, maar stel grenzen. Als iemand je laat wachten in de kou, ga je weg. Dat soort dingen. En als hij het blijft doen of hij verwijt je dat je weg bent gegaan, dan weet je dat het geen aardige man is. Ongeacht hoeveel lieve woordjes hij in je oren fluistert. Lieve woordjes kosten namelijk niks.
Nou ja, vanaf dag 1 had hij het te druk. Pas na 4 maanden dat ik het vaak aankaartte kon hij zeggen dat hij zijn tijd 'verkeerd ingeschat' had... Later vroeg ik nog hoe zoiets mogelijk is, toen zei hij dan weer iets in de trant van 'Kon ik niet weten, was mijn eerste semester, pas na het eind van dat semester wist ik zeker dat ik weinig tijd lijk te hebben'. Dan hebben we het dus over dat hij 4 maanden lang niet eens 30 minuten per week kon praten, terwijl hij mij achterliet met het idee dat we dagelijks eindelijk zouden gaan bijpraten en nou ja. Ik weet niet dit is dan weer zoiets waar ik een vreemd gevoel bij krijg en iedere keer bij dit soort dingen als ik erover probeerde een gesprek met hem aan te gaan, werd ik bestempeld als 'zeur'. Dus daardoor begon ik dan weer te twijfelen aan mezelf of ik inderdaad overdreef.
Dus dan dit als iets meer context, met een extra voorbeeld.
Als je dan zegt dat ik moet kijken naar wat hij doet, dan kan hij dus niet echt veel doen, want hij is niet vaak hier in NL voor de komende 3 jaar. Domme vraag vast, maar bedoel je dan dat ik in zo'n situatie moet kijken naar hoe en of hij zelf nog contact zoekt (berichten, telefoongesprekken inplannen) dat soort dingen? Dan daarop oordelen? Wat ik daar lastig aan vind is dat hij telkens redenen heeft en ik kan het allemaal niet meer zo goed plaatsen.

maandag 13 januari 2020 om 12:59
Eerlijk gezegd: ik zou deze man afschrijven. Óf hij heeft oprecht geen tijd voor je, en dan heb je er niks aan. Óf hij houdt je aan het lijntje. Als hij geen contact met je zoekt, dan vindt hij je niet interessant genoeg.lenova schreef: ↑13-01-2020 12:34
Als je dan zegt dat ik moet kijken naar wat hij doet, dan kan hij dus niet echt veel doen, want hij is niet vaak hier in NL voor de komende 3 jaar. Domme vraag vast, maar bedoel je dan dat ik in zo'n situatie moet kijken naar hoe en of hij zelf nog contact zoekt (berichten, telefoongesprekken inplannen) dat soort dingen? Dan daarop oordelen? Wat ik daar lastig aan vind is dat hij telkens redenen heeft en ik kan het allemaal niet meer zo goed plaatsen.
De dynamiek is nu dat jij "zeurt" om aandacht en dat hij steeds excuses heeft om je die niet te geven. Of jouw wens terecht is of niet, en of je zeurt of niet doet er niet eens zoveel toe, de dynamiek is dat jij de vragende partij bent en dat hij mondjesmaat af en toe wat geeft. Dat moet je niet willen. Hij weet dat je beschikbaar bent als hij tijd voor je heeft en dat je klaagt als dat te weinig is. Dat is geen stimulans voor hem om moeite voor je te doen.
Je gaat je daardoor steeds waardelozer en ellendiger voelen. Er is ongelijkheid in wie het meest investeert in de relatie. Ga andere mannen ontmoeten en houd in je achterhoofd dat een man ook wel eens wat moeite voor jóu mag doen. Het grootste gevaar wat jij jezelf aandoet is dat je gaat denken dat je niet leuk genoeg bent om moeite voor te doen, en dat alles (contact, afspraken, toelaten van seks die je niet wil) dus maar van jouw kant af moet komen.
maandag 13 januari 2020 om 13:07


maandag 13 januari 2020 om 15:28
Ja dat klopt inderdaad. Ik probeer er zelf ook zo over na te denken, alleen vind ik het gewoon nog lastig om het helemaal los te laten. Vooral ook omdat hij het wel daadwerkelijk ook vrij druk heeft met zijn opleiding en het is geen leugen van zijn kant. Alleen raak je wel uitgeput, wanneer iemand telkens iets heeft en wel zegt het een kans te willen gaan geven en er voor elkaar te gaan zijn, maar dan heeft hij telkens (goede) excuses waarom het niet kan. Daardoor vond ik het best lastig om in te zien of hij nou oprecht geen tijd heeft (gewoon een kort gesprekje dagelijks of een bericht uitwisseling of iets: niet héél veel en dan ook nadat hij zelf kwam met de suggestie om 'een team' te worden, 'te werken' aan ons samen en dergelijke) of dat hij simpelweg niks om mij geeft en mij inderdaad aan een lijntje houdt.
Hoe dan ook, ik zoek zelf geen contact meer. Hij ook nauwelijks, dus het is sowieso wel klaar. Hij zei laatst wel van 'We kunnen best binnenkort een keer een telefoonafspraak inplannen' en dat is het dan. Moet ik weer helemaal erachter aan gaan zelf van wat 'binnenkort' inhoudt, waarom hij niet gewoon wat specifieker kan zijn en dat het zo niet echt opschiet en dan ben ik weer de 'zeur'...
Dus vind het ook een beetje lastig hoe ik ermee om moet gaan als hij eens in de zoveel tijd zo'n berichtje stuurt. Want als hij oprecht geen tijd heeft gehad, wil ik daar best begrip voor hebben en eraan werken met hem. Maar met dit soort vage berichtjes van zijn kant, kan ik ook weinig want ik 'wacht' inmiddels al best lang tot hij eindelijk een beetje tijd heeft om gewoon wat gesprekjes te kunnen hebben met hem. Dus de sfeer is inderdaad heel scheef.
Maargoed, de conclusie is inderdaad dat ik er te veel over na denk en het los moet laten. Beter in mijn eigen schoenen komen te staan en wat meer eigen waarde opbouwen, dat ik meer respect voor mezelf en wat ik wil krijg. Dan komt de rest vast van zelf wel. Bedankt voor jullie meningen! Stel het op prijs : )
Hoe dan ook, ik zoek zelf geen contact meer. Hij ook nauwelijks, dus het is sowieso wel klaar. Hij zei laatst wel van 'We kunnen best binnenkort een keer een telefoonafspraak inplannen' en dat is het dan. Moet ik weer helemaal erachter aan gaan zelf van wat 'binnenkort' inhoudt, waarom hij niet gewoon wat specifieker kan zijn en dat het zo niet echt opschiet en dan ben ik weer de 'zeur'...
Dus vind het ook een beetje lastig hoe ik ermee om moet gaan als hij eens in de zoveel tijd zo'n berichtje stuurt. Want als hij oprecht geen tijd heeft gehad, wil ik daar best begrip voor hebben en eraan werken met hem. Maar met dit soort vage berichtjes van zijn kant, kan ik ook weinig want ik 'wacht' inmiddels al best lang tot hij eindelijk een beetje tijd heeft om gewoon wat gesprekjes te kunnen hebben met hem. Dus de sfeer is inderdaad heel scheef.
Maargoed, de conclusie is inderdaad dat ik er te veel over na denk en het los moet laten. Beter in mijn eigen schoenen komen te staan en wat meer eigen waarde opbouwen, dat ik meer respect voor mezelf en wat ik wil krijg. Dan komt de rest vast van zelf wel. Bedankt voor jullie meningen! Stel het op prijs : )
anoniem_394641 wijzigde dit bericht op 19-01-2020 21:20
14.68% gewijzigd

maandag 13 januari 2020 om 21:01
Het bezoeken van psycholoog o.i.d. valt toch gewoon onder de basisverzekering? Dan zou je dus nu al een begin kunnen maken in plaats van nog maanden te wachten. Lijkt me wel fijn voor je, vooral gezien de geschiedenis met je zus.
Edit: voor zorg uit de basisverzekering geldt wel het eigen risico. Mocht je het geld voor je eigen risico niet achter de hand hebben, dan kun je bij veel zorgverzekeraars nu nog aangeven dat je het eigen risico voor 2020 gespreid wilt betalen. Bij Menzis kan dat bijvoorbeeld in 10 termijnen van €38,50.
Edit: voor zorg uit de basisverzekering geldt wel het eigen risico. Mocht je het geld voor je eigen risico niet achter de hand hebben, dan kun je bij veel zorgverzekeraars nu nog aangeven dat je het eigen risico voor 2020 gespreid wilt betalen. Bij Menzis kan dat bijvoorbeeld in 10 termijnen van €38,50.
rainydays wijzigde dit bericht op 13-01-2020 21:04
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
40.13% gewijzigd
Here am I in my little bubble
maandag 13 januari 2020 om 22:59
Poeh, bij het lezen van je 1e post dacht ik al 'ga aan je eigenwaarde werken', om het geld hoef je het niet te laten, want dat wordt gewoon vergoed.
Na al je andere reacties denk ik: ga écht iemand opzoeken, je zit met veel en hebt duidelijk de behoefte om er over te praten. En het is niet gek dat je hier mee zit, maar het is denk ik wel goed om eens een afspraak bij de huisarts te maken en je kernpunten voor te leggen!
Na al je andere reacties denk ik: ga écht iemand opzoeken, je zit met veel en hebt duidelijk de behoefte om er over te praten. En het is niet gek dat je hier mee zit, maar het is denk ik wel goed om eens een afspraak bij de huisarts te maken en je kernpunten voor te leggen!

dinsdag 14 januari 2020 om 14:04
Je weet eigenlijk heel goed dat deze man niet goed voor je is. Je bent geen prioriteit en er wordt niet naar je omgekeken. Volgens mij mis je ook gewoon steun. Wat er zich heeft afgespeeld met je zus is niet niks en is ook niet iets wat helemaal over gaat. Ik zou je toch aanraden om hierover te gaan praten met een professional (als de tijd het toe laat)