Psyche
alle pijlers
In shock: Mijn 1e ex overleden
maandag 27 december 2021 om 15:31
Gecondoleerd 
Ik heb er geen ervaring mee, maar misschien heb je deze heftige gevoelens omdat hij je eerste vriendje was. Of misschien speelt het mee dat er nog onverwerkte emoties meespelen uit die tijd dat je een relatie met hem had. Hij was geen fijne vriend, vertel je, dus misschien komt er nu ook oud zeer uit.
Heel veel sterkte met dit een plaatsje te geven.
Ik heb er geen ervaring mee, maar misschien heb je deze heftige gevoelens omdat hij je eerste vriendje was. Of misschien speelt het mee dat er nog onverwerkte emoties meespelen uit die tijd dat je een relatie met hem had. Hij was geen fijne vriend, vertel je, dus misschien komt er nu ook oud zeer uit.
Heel veel sterkte met dit een plaatsje te geven.
maandag 27 december 2021 om 15:46
Mijn eerste ex is nog voor z’n 36ste overleden en ik was ook geschokt. Het is altijd een schok als iemand onverwacht overlijdt, zeker als die jong is. Je wordt ook geconfronteerd met je eigen sterfelijkheid. Er zijn dingen die alleeen jij en hij hadden meegemaakt en jij bent nu nog de enige die zich dat herinnert.
Ik heb nog geregeld gehuild op mijn eigen verjaardag, dat hij nooit meer zo oud zou worden. En het was al jaren uit.
En opluchting dat iemand dood is... het is geen opluchting als iemand toch al geen invloed meer op je leven heeft. Want er verandert niks.
Ik heb nog geregeld gehuild op mijn eigen verjaardag, dat hij nooit meer zo oud zou worden. En het was al jaren uit.
En opluchting dat iemand dood is... het is geen opluchting als iemand toch al geen invloed meer op je leven heeft. Want er verandert niks.
maandag 27 december 2021 om 15:48
De confrontatie met je eigen sterfelijkheid, weet ik ook nog wel; 1 van mijn vrienden overleed plots op een feest en een andere in zijn slaap. Ik was eind 20.
Mijn eerste ex loopt ook nog op deze aarde, gelukkig wel op een ander continent: hij is begonnen aan gezin nummer 3. Hij heeft een gezin in Europa, in VS en nu in Azië.
Mijn eerste ex loopt ook nog op deze aarde, gelukkig wel op een ander continent: hij is begonnen aan gezin nummer 3. Hij heeft een gezin in Europa, in VS en nu in Azië.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 27 december 2021 om 15:54
Ik herken dit gevoel van toen ik een jaar of 2 geleden hoorde dat een studiegenoot van mij was overleden, begin 30. Tijdens de studie praatten we wel met elkaar maar waren we geen bijzonder goede vrienden en na de studietijd hebben we überhaupt nooit meer contact gehad. Ik ben daar toen ook een tijdje van ondersteboven geweest. Gewoon, omdat je totaal geen rekening houdt met dat dit gebeurt op die leeftijd en omdat het zo oneerlijk is dat mensen die nog zoveel mogelijkheden hebben in het leven zo vroeg weggerukt worden.
In jouw geval ligt dat natuurlijk anders omdat dit een persoon is met wie je een vervelende geschiedenis hebt. Heeft het er niet eerder mee te maken dat er nu plotseling iemand overleden is die een grote invloed heeft gehad op jouw ontwikkeling in die jaren?
In jouw geval ligt dat natuurlijk anders omdat dit een persoon is met wie je een vervelende geschiedenis hebt. Heeft het er niet eerder mee te maken dat er nu plotseling iemand overleden is die een grote invloed heeft gehad op jouw ontwikkeling in die jaren?
maandag 27 december 2021 om 15:56
maandag 27 december 2021 om 16:01
Dit, kom op hoor.
Sowieso ben je wrs niet bevoegd om een diagnose te stellen dus iemand postuum een narcist noemen vind ik nogal wat.
Jullie verkering 18 jaar geleden was geen fijne maar als je daar nu nog zo mee bezig bent dan gaat er wat mis met je verwerking hoor.
Mijn eerste vriendje leeft ook niet meer door zelfdoding en ik herinner me nog dat ik het ontzettend triest vond voor hem dat het leven zo zwaar voor hem was, ik voelde me een dagje zwaarmoedig en heel erg bewust van mijn eigen leven maar that’s it.
Opgelucht zijn over iemands overlijden zo veel jaar na dato vind ik persoonlijk best ziek.
maandag 27 december 2021 om 16:22
Zo, even iemand van (destijds) 18 jaar bombarderen tot narcist. En het is gek om je vreemd te voelen bij zijn overlijden want hij was onaardig en gemeen? Dus het zou een opluchting moeten zijn?
Klinkt een beetje raar en als een ongezonde redenering.
Wat wel te snappen is, is dat het naar is dat iemand van jonge leeftijd zo overlijd.
Jonge mensen uit mijn verleden of omgeving die overlijden, daar voel ik me ook altijd naar bij, ongeacht de relatie die ik - al dan niet- met die persoon had.
Ik denk dat je er teveel achter zoekt.
Tegelijkertijd zou ik eens te rade gaan bij jezelf waarom je dit zo op jezelf betrekt.
Klinkt een beetje raar en als een ongezonde redenering.
Wat wel te snappen is, is dat het naar is dat iemand van jonge leeftijd zo overlijd.
Jonge mensen uit mijn verleden of omgeving die overlijden, daar voel ik me ook altijd naar bij, ongeacht de relatie die ik - al dan niet- met die persoon had.
Ik denk dat je er teveel achter zoekt.
Tegelijkertijd zou ik eens te rade gaan bij jezelf waarom je dit zo op jezelf betrekt.
.
maandag 27 december 2021 om 16:27
Nou inderdaad! Het was een jeugdvriendje, je was vijftien! Dat die relatie achteraf niet zo tof was, hé, dat overkomt zo veel mensen. Daar leer je juist van wat wél bij je past. Ik vind het ook nogal wat om hem nu opeens een narcist te noemen. Je hebt hem al achttien jaar niet gezien.Foux schreef: ↑27-12-2021 16:01Dit, kom op hoor.
Sowieso ben je wrs niet bevoegd om een diagnose te stellen dus iemand postuum een narcist noemen vind ik nogal wat.
Jullie verkering 18 jaar geleden was geen fijne maar als je daar nu nog zo mee bezig bent dan gaat er wat mis met je verwerking hoor.
Mijn eerste vriendje leeft ook niet meer door zelfdoding en ik herinner me nog dat ik het ontzettend triest vond voor hem dat het leven zo zwaar voor hem was, ik voelde me een dagje zwaarmoedig en heel erg bewust van mijn eigen leven maar that’s it.
Opgelucht zijn over iemands overlijden zo veel jaar na dato vind ik persoonlijk best ziek.
Je leven is toch wel doorgegaan? Het lijkt me vrij normaal om even te schrikken van zo'n nieuws, maar ik vind je uitspraken wat heftig.
maandag 27 december 2021 om 16:57
Bedankt voor jullie reacties, het meedenken en het delen van ervaringen. Waardeer ik enorm.
Dat anderen deze schrik herkennen of kunnen inleven in deze emotie van een plotseling overlijden geeft me een stukje berusting en acceptatie.
Verder zijn er hele legitieme vragen gesteld. Ben ik zo geschrokken door de confrontatie met mijn eigen sterfelijkheid? In hoeverre heeft hij invloed gehad op mijn ontwikkeling? Heb ik de relatie wel goed verwerkt? In hoeverre ken ik de persoon eigenlijk?
Daarnaast wordt mijn respons op het overlijden door een deel als heftig ervaren. Enerzijds vind ik het fijn voor deze personen dat zij zich niet herkennen in deze emoties, anderzijds zetten ook deze reacties e.e.a. in perspectief voor me.
Het geeft me allen stof tot nadenken waarvoor dank.
Dat anderen deze schrik herkennen of kunnen inleven in deze emotie van een plotseling overlijden geeft me een stukje berusting en acceptatie.
Verder zijn er hele legitieme vragen gesteld. Ben ik zo geschrokken door de confrontatie met mijn eigen sterfelijkheid? In hoeverre heeft hij invloed gehad op mijn ontwikkeling? Heb ik de relatie wel goed verwerkt? In hoeverre ken ik de persoon eigenlijk?
Daarnaast wordt mijn respons op het overlijden door een deel als heftig ervaren. Enerzijds vind ik het fijn voor deze personen dat zij zich niet herkennen in deze emoties, anderzijds zetten ook deze reacties e.e.a. in perspectief voor me.
Het geeft me allen stof tot nadenken waarvoor dank.
maandag 27 december 2021 om 17:18
Wat voelde jij toen?redbulletje schreef: ↑27-12-2021 15:35Een ex waar ik nog gewoon bevriend mee was is ook plotseling overleden een aantal jaar geleden. Een aortabreuk. Hij was slechts begin 50. Gelukkig heeft z'n familie me een overlijdenskaart gestuurd zodat ik wist waarom hij niet meer mailde.
maandag 27 december 2021 om 17:57
Ik herken prima het verschil tussen oprechte emotie en aanstellerij
maandag 27 december 2021 om 19:07
Ik snap je wel hoor, zou ook in shock zijn als ik zoiets hoor.
Staat voor mij helemaal los van wat voor iemand het was verder. Iemand die ooit in je leven was is ineens niet meer, is misschien wel op een nare manier aan zijn einde gekomen, laat nabestaanden achter. Ik vind zulke dingen heftig en het nieuws kan inslaan als een bom bij mij. Misschien heb ik dat veel erger dan anderen, geen idee maar het is nu eenmaal zo bij mij.
Staat voor mij helemaal los van wat voor iemand het was verder. Iemand die ooit in je leven was is ineens niet meer, is misschien wel op een nare manier aan zijn einde gekomen, laat nabestaanden achter. Ik vind zulke dingen heftig en het nieuws kan inslaan als een bom bij mij. Misschien heb ik dat veel erger dan anderen, geen idee maar het is nu eenmaal zo bij mij.
maandag 27 december 2021 om 19:18
Geschokt omdat 't onverwachts was en nog betrekkelijk jong. Een reislustige bourgondiër.
maandag 27 december 2021 om 19:21
Ik denk dat iedereen dat heeft, weinig mensen die dit onberoerd laat. Weinig mensen die zonder emotie naar een begrafenis gaan. En bij oude, zieke mensen, denk je nog: het is beter zo.Avage schreef: ↑27-12-2021 19:07Ik snap je wel hoor, zou ook in shock zijn als ik zoiets hoor.
Staat voor mij helemaal los van wat voor iemand het was verder. Iemand die ooit in je leven was is ineens niet meer, is misschien wel op een nare manier aan zijn einde gekomen, laat nabestaanden achter. Ik vind zulke dingen heftig en het nieuws kan inslaan als een bom bij mij. Misschien heb ik dat veel erger dan anderen, geen idee maar het is nu eenmaal zo bij mij.
Van mijn studie, overleden twee studenten uit mijn groep van 50, nog tijdens de studie. Dat hoort niet
maandag 27 december 2021 om 19:27
Ik vind het vooral heel erg raar dat jij zegt "ik zou nu toch opgelucht moeten zijn". Waarom zou je uberhaupt opgelucht moeten zijn dat iemand dood is? Laat staan iemand waar je al jaaaaaren geen enkel contact meer mee hebt. Ik vind dat echt een hele vreemde gedachte.
Verder, natuurlijk kan je schrikken als iemand dood is. Het is ook raar en eng, zeker wanneer het iemand van je eigen leeftijd betreft en ook nog eens iemand die je kent van vroeger.
Huil een keer goed, stuur de familie een kaart indien je dat fijn zou vinden en ga door met je leven.
Verder, natuurlijk kan je schrikken als iemand dood is. Het is ook raar en eng, zeker wanneer het iemand van je eigen leeftijd betreft en ook nog eens iemand die je kent van vroeger.
Huil een keer goed, stuur de familie een kaart indien je dat fijn zou vinden en ga door met je leven.
maandag 27 december 2021 om 19:56
Wat een misplaatste arrogantie en denk je dat het middelpunt van de aarde zich in jouw reet bevindt? Je had een niet fantastisch eerste ervaring met een jeugdvriendje.. poeh poeh!
