Is de gedachte echt erger?

31-12-2018 21:37 22 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi!
Ik heb last van emetofobie. Gelukkig is dit al een stuk minder dan een paar jaar geleden, maar ik vraag me nog steeds iets af. Ik hoor van verschillende mensen dat de gedachte om over te geven veel erger is dan het overgeven zelf. Wat is jullie ervaring hierin? Klopt dit volgens jullie?

Groetjes
Nee
Ik ben er inmiddels van af (dank zij de kinderen, die boden echt een zeer afdoende exposure therapie :D) , maar ik kan die gedachte wel bevestigen ja. Ik vond zelf overgeven echt een stuk minder vervelend dan andere mensen horen kotsen, of de angst dat die andere mensen eventueel wel eens zouden gaan kotsen.
Nee, dat klopt niet. Tenminste in mijn geval niet.
Lady*Voldemort schreef:
31-12-2018 22:07
Ik ben er inmiddels van af (dank zij de kinderen, die boden echt een zeer afdoende exposure therapie :D) , maar ik kan die gedachte wel bevestigen ja. Ik vond zelf overgeven echt een stuk minder vervelend dan andere mensen horen kotsen, of de angst dat die andere mensen eventueel wel eens zouden gaan kotsen.
Ja, ik ook! Ik zag ook ontzettend op tegen het moederschap. Het idee dat zoon echt ging eten en niet meer op melk leefde zorgde echt voor paniek. Want melkspuug vond ik altijd wel meevallen. Maar ik raak niet meer in paniek van braken. Wel als ik zelf moet kotsen, maar niet als zoon zijn eten op de grond mikt.

Dronken mensen ontweek ik ook. Kotsrisico. :rofl:
Hangt er vanaf wie er kotst. De kinderen kunnen redelijk snel en geluidloos overgeven. Mijn man echter.... mijn maag draait zich bijna om als ik hem hoor. Liever zelf overgeven dan hem horen, brrr.
Kind kan ik nog een soort van handelen.
Verder echt niemand.
Zelf kotsen stel ik echt uit totdat het niet meer kan en dan doet het pijn en moet ik huilen terwijl ik over mijn nek ga.
Ik heb er echt helemaal niks meer van. Terwijl ik vroeger echt bibberend met mijn vingers in mijn oren onder de dekens lag als er iemand in huis niet lekker werd. Kinderen zijn een zegen.
Alle reacties Link kopieren
Dochter kan er na twee jaar therapie en emdr nog niet tegen, elke winter weer kut met mensen die overgeven, op het kerst diner op school altijd wel iemand in haar klas die alles uitkotst, het lijkt haar ook wel op te zoeken.
Alle reacties Link kopieren
Lady*Voldemort schreef:
31-12-2018 22:21
Ik heb er echt helemaal niks meer van. Terwijl ik vroeger echt bibberend met mijn vingers in mijn oren onder de dekens lag als er iemand in huis niet lekker werd. Kinderen zijn een zegen.
Goede exposure therapie dus!
Ik vind kotsmisselijk zijn heel naar, daarbij vergeleken vind ik het overgeven zelf minder naar. Daarna voel je je vaak wat beter namelijk. Maar ik heb geen emetofobie.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan niet overgeven. Maar het zien van halfverteerd voedsel en dan van alles doorelkaar is niet fris.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
aikidoka schreef:
31-12-2018 22:28
Goede exposure therapie dus!
Ik vind kotsmisselijk zijn heel naar, daarbij vergeleken vind ik het overgeven zelf minder naar. Daarna voel je je vaak wat beter namelijk. Maar ik heb geen emetofobie.
Ja dit. En ja overgeven is zwaar klote maar vaak licht het wel op. Kots van anderen heb ik helemaal geen moeite mee, al vind ik de geur nooit zo prettig, en de gedachte dat ik mogelijk snel zal volgen (virusgewijs) ook niet.
anoniem_369971 wijzigde dit bericht op 31-12-2018 22:38
0.41% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Dochter vind zelf overgeven niet zo eng als anderen die moeten overgeveh, maar zodra iemand een raar boertje laat of kramp in zijn buik krijgt raakt ze in paniek, ze is ook heel alert op die eerste signalen van misselijkheid bij anderen.
Ik vind overgeven echt afschuwelijk. Kots opruimen ook.
Alle reacties Link kopieren
De stank is walgelijk. Maar niet overgeven en misselijk blijven is erger.
ShaunTheSheep schreef:
31-12-2018 22:14
Hangt er vanaf wie er kotst. De kinderen kunnen redelijk snel en geluidloos overgeven. Mijn man echter.... mijn maag draait zich bijna om als ik hem hoor. Liever zelf overgeven dan hem horen, brrr.
Dit.
Ik heb zelf die angst niet maar ik had een buurman die brullend kotst. Echt met geschreeuw. Na de eerste slappe lach werd dat echt irritant, alle geluiden gingen ook heel versterkt zeg maar.
Kinderen kotsen gewoon en klaar zonder al dat drama.
Het-groepje schreef:
01-01-2019 01:42
Dit.
Ik heb zelf die angst niet maar ik had een buurman die brullend kotst. Echt met geschreeuw. Na de eerste slappe lach werd dat echt irritant, alle geluiden gingen ook heel versterkt zeg maar.
Kinderen kotsen gewoon en klaar zonder al dat drama.
Echt niet. Mijn broertje ging al kotsend rennen het huis door. Elke keer. Ik zie nog mijn moeder er achteraan gaan om hem te vangen en mijn vader kostend de tuin in vluchten :rofl:
Hier ook emetofobie, maar niet voor anderen die overgeven. Alleen bij mezelf. Moet echter regelmatig overgeven dus exposure genoeg, maar dat helpt bij mij helemaal niks. De volgende keer misselijk ben ik weer net zo in paniek en raak ik weer helemaal over mijn toeren op het moment dat ik moet overgeven. Ik vind de gedachte ook echt niet erger dan het overgeven zelf. Helaas.
Wist niet eens dat het bestond, zo’n angst om over te geven of anderen te zien overgeven.

Als ik iemand hoor/zie overgeven dan kots ik gelijk mee. Kan er niets aan doen. Ja, gelijk een prullenbak of tegelvloer opzoeken maar dat is vaak ook het enige. Ik ben er niet bang voor of extra alert op. Dat ‘meekotsen’ hebben volgens mij best veel mensen.
Nemaìn’ schreef:
01-01-2019 01:43
Echt niet. Mijn broertje ging al kotsend rennen het huis door. Elke keer. Ik zie nog mijn moeder er achteraan gaan om hem te vangen en mijn vader kostend de tuin in vluchten :rofl:
Mijn zusje braakte projectiel. Als zij aan het kotsen sloeg zat werkelijk alles onder, tot het plafond aan toe.

En mijn zoon is kotsgewijs ook geen feest. Als hij eenmaal moet dan moet ie, dus laatst hebben we de trap moeten dweilen want hij haalde de wc niet meer. Hij heeft het ook wel eens gepresteerd om mij midden in de nacht onder te kotsen, hij kwam me heel lief vertellen dat hij niet zo lekker was en toen ik mijn mond open deed om te zeggen dat ie dan maar even naar de wc moest gaan was het al gebeurd. Het enige dat ik nog uit kon brengen was 'nou, het is wel lekker warm allemaal'. Zoon lachen, want die was het kwijt en al lang blij dat ik het zo luchtig opnam, en ik kon meteen onder de douche :cry:
Alle reacties Link kopieren
Lady*Voldemort schreef:
31-12-2018 22:21
Ik heb er echt helemaal niks meer van. Terwijl ik vroeger echt bibberend met mijn vingers in mijn oren onder de dekens lag als er iemand in huis niet lekker werd. Kinderen zijn een zegen.
Dit had ik ook precies. Mijn moeder had regelmatig migraine tot ze met de pil stopte en maakte er ook veel geluid bij. Heel naar.

Ik heb er nog steeds last van (mijn huisgenoot liep een paar uur geleden kokhalsend het huis binnen - wilde nacht gehad - en ik stop nog steeds m'n oren dicht), maar wel minder sinds ik uitging en ik af en toe mensen zag kotsen en zelf ook een paar keer.

De afgelopen (ruim) 20 jaar slechts 3 keer nuchter overgegeven en als het zover is, voel je je zo beroerd dat het niet zo erg meer is.
Hello, can you hear me?
Alle reacties Link kopieren
Ik vind overgeven en mensen zien overgeven vreselijk. Maar het allerergste vind ik het niet hebben van controle, het niet weten of iemand het ook krijgt en zo ja wanneer.

Buikgriep in de klas bij de kinderen geeft met toch wel een week of 2 stress want het kan 10 dagen besmettelijk zijn en er zijn er altijd meerdere ziek ;-)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven